Ὁ κηφήν

Ὁ κηφὴν εἶναι ἡ ἀρσενικὴ μέλισσα. Ἐμφανίζει διαφορετικὴ συμπεριφορὰ ἀπὸ τὴν ἐργάτρια μέλισσα ἀφοῦ δὲν συλλέγει νέκταρ καὶ γύρη, δὲν παράγει μέλι, δὲν συμμετέχει στὴν κατασκευὴ τῆς κυψέλης καὶ ἀδυνατεῖ νὰ τσιμπήσει. Οἱ κηφῆνες συνήθως συναθροίζονται κατὰ μάζες σὲ περιοχὲς πού ἀπέχουν μεγάλη ἀπόσταση ἀπὸ τὴν κυψέλη. Ὁ κηφὴν, παρόλο πού εἶναι ἀπόλυτα ἐξειδικευμένος νὰ ἐκτελεῖ μία καὶ μόνη λειτουργία, τὴ διατήρηση τῆς γενετικῆς ποικιλότητος τῆς κυψέλης, δὲν εἶναι κατὰ τὰ ἄλλα ἐντελῶς ἀνώφελος γιὰ τὴν κυψέλη. Ὅταν γιὰ παράδειγμα ἡ θερμοκρασία τῆς κυψέλης παρεκκλίνει ἀπὸ τὰ ὀρθὰ ὅρια, ὅλες οἱ μέλισσες παράγουν θερμότητα κουνώντας συνεχῶς τὰ φτερά τους, δραστηριότητα τὴν ὁποία οἱ κηφῆνες μοιράζονται μὲ τὶς ἐργάτριες. Τὸ προσδόκιμο ζωῆς τῶν κηφήνων εἶναι περίπου 40 μὲ 50 ἡμέρες.

Ἡ κύρια λειτουργία τῶν κηφήνων εἶναι ἡ γονιμοποιήση μίας δεκτικῆς βασίλισσας. Τὸ πέος τοῦ κηφήνα εἶναι σχεδιασμένο μὲ τέτοιο τρόπο πού νὰ μπορεῖ νὰ διασπείρει μεγάλη ποσότητα σπερματικοῦ ὑγροῦ καὶ σπερματοζωαρίων μὲ μεγάλη ταχύτητα καὶ δύναμη. Τὸ πέος διατηρεῖται στὸ ἐσωτερικό του σώματος τοῦ κηφήνα καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ζευγαρώματος τὸ ἐσωτερικό του στρέφεται πρὸς τὰ ἔξω. Αὐτὴ ἡ κίνηση ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴ βοήθεια συσπατικῶν κινήσεων τῶν κοιλιακῶν μυῶν οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν διόγκωση τοῦ πέους. Ἡ σεξουαλικὴ ἐπαφὴ πραγματοποιεῖται ἐν πτήσει σὲ ὕψος 10-40 μέτρων πάνω ἀπὸ τὸ ἔδαφος καὶ διαρκεῖ λιγότερο ἀπὸ 5 δευτερόλεπτα. Ἡ διαδικασία τῆς ἐκσπερμάτωσης εἶναι ἐκρηκτικὴ καὶ ὁ παραγόμενος ἦχος μπορεῖ νὰ γίνει ἀντιληπτὸς ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο αὐτί. Οἱ κηφῆνες μποροῦν νὰ προβοῦν σὲ μία μόνο σεξουαλικὴ πράξη καὶ μόνο μὲ μία σύντροφο καὶ πεθαίνουν λίγο μετὰ τὴν τέλεσή της. Δεδομένου ὅτι ἡ βασίλισσα χρειάζεται νὰ ζευγαρώσει μὲ περισσότερους ἀπὸ 15 κηφῆνες καὶ οἱ κηφῆνες πεθαίνουν μετὰ τὴ σεξουαλικὴ ἐπαφή, κάθε κηφήνας θὰ πρέπει νὰ ἀξιοποιήσει στὸ ἔπακρο τὴν ἐκσπερμάτωσή του. 

Στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία κηφὴν θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστεῖ ὁ ἄνθρωπος πού κατακλέβει τοὺς καταβληθέντες ἀπὸ ἄλλους φόρους, πού δὲν πολέμησε ποτὲ παρόλο πού συνεχῶς διαφημίζει τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν πατρίδα του, πού δὲν ἔπιασε ποτὲ μέχρι σήμερα στὰ χέρια του κουπί, ἢ λόγχη, ἢ σκαπάνη. Οἱ νεοφιλελεύθεροι κηφῆνες θεωροῦν πὼς τὰ πάντα στὸ σύμπαν λειτουργοῦν ὡς μιὰ ὑπὸ οἰκονομικοὺς ὅρους ἀπελευθερωμένη, καὶ ἀνταγωνιστικὴ καπιταλιστικὴ ἀγορά. Ὁ φιλελευθερισμός, μᾶς λέγουν, εἶναι ἡ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ πρακτικὴ πού ἐπιτρέπει τὴν ἐπίτευξη ἀνθρώπινης εὐημερίας μέσω τῆς μεγιστοποίησης τῆς ἐπιχειρηματικῆς ἐλευθερίας ἐντὸς ἑνὸς θεσμικοῦ πλαισίου πού χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἐμπορευματοποίηση καὶ ἰδιωτικοποίηση τῶν μέχρι σήμερα ἐκλαμβανόμενων δημόσιων περιουσιακῶν στοιχείων, τὴν ἀτομικὴ ἐλευθερία, τὶς ἐλεύθερες ἀγορὲς καὶ τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο. Πρωταρχικὸς στόχος τοῦ φιλελευθερισμοῦ εἶναι ἡ ἀναζήτησις νέων πεδίων συσσώρευσης κεφαλαίου σὲ τομεῖς πού μέχρι σήμερα ἐθεωροῦντο ἐκτὸς τῶν ὁρίων ἐπιχειρηματικοῦ κέρδους. Πολλὰ ἔχουν ἐπακολουθήσει αὐτῆς τῆς θεώρησης τοῦ κόσμου, συμπεριλαμβανομένων τῆς παγκοσμιοποίησης, τῆς δημιουργικῆς καταστροφῆς, τῆς ἀνθεκτικότητας, τῆς βιωσιμότητας, τῆς ἰδιωτικοποίησης, τῆς βιοπολιτικῆς καὶ ἄλλων εὐφάνταστων σχηματισμῶν τῆς ἀπληστίας. Εἶναι προφανὲς πὼς ἡ ἔννοια τοῦ φιλελευθερισμοῦ μπορεῖ νὰ ἐφαρμοστεῖ παντοῦ ἀδιακρίτως. 

Σημαντικὸ στοιχεῖο πού θὰ πρέπει νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ἐδῶ, εἶναι ὅτι γιὰ τοὺς φιλελεύθερους εἴμαστε ὅλοι καπιταλιστές, ἐπιχειρηματίες τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἰδιοκτῆτες τοῦ ἀνθρώπινου κεφαλαίου πού κατοικεῖ στὸ σῶμα μας, στὴν κοινωνική μας θέση, κλπ. Ἔτσι λαμβάνοντας ὡς δεδομένο ὅτι οἱ ἐπιλογὲς μεμονωμένων ἀτόμων βασίζονται στὴν ἐπιδίωξη τοῦ ἀτομικοῦ τους συμφέροντος ἡ ἀνθρώπινη συμπεριφορὰ εἶναι προβλέψιμη μὲ βάση ἕναν ἀλγόριθμο ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ μετατρέπει ἀσυνάρτητες ἐπιλογὲς σὲ ἕνα συνεκτικὸ μοντέλο. “Ατομικό συμφέρον” εἶναι ἡ μεταφορὰ τῆς κυρίαρχης λογικῆς ἢ ὀρθολογικότητας πού συστηματοποιεῖ διακριτὲς ἐπιλογὲς καὶ κατὰ συνέπεια ἡ ὀρθολογικότητα μπορεῖ νὰ παρασταθεῖ ἀλγοριθμικά. Ἡ χρήση αὐτοῦ του ἀλγόριθμου μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ νὰ προβλέπει μελλοντικὲς ἀτομικὲς ἐπιλογές, ἀφοῦ αὐτὲς τείνουν νὰ συγκλίνουν αὐθόρμητα μὲ αὐτὸ πού νοεῖται συμφέρον τῶν πολλῶν.

Ὑπάρχουν πολλὲς διαφορὲς καὶ ὁμοιότητες μεταξὺ ἀνθρώπου καὶ μέλισσας κηφῆνος. Οἱ διαφορὲς εἶναι πὼς ὁ ἄνθρωπος κηφὴν ὄχι μόνον εἶναι παντελῶς ἀνώφελος ἀλλὰ καὶ ἐπιζήμιος, δὲν ἔχει τὴν ἀνάγκη συντρόφου προκειμένου νὰ ἐκσπερματώσει, δὲν πεθαίνει λίγο μετὰ τὴν ἐκσπερμάτωση, ἡ σεξουαλική του πράξις δὲν ἔχει σκοπὸ τὴν διατήρηση τῆς γενετικῆς ποικιλότητος τῆς ἀνθρωπότητος ἀλλὰ τὴν αὐτοικανοποίηση, καὶ εἶναι ἐντελῶς πεπεισμένος πὼς τὸ προσδοκώμενο ἀποτέλεσμα τῆς ἱκανοποίησης θὰ ἐπιτευχθεῖ μὲ πολλαπλὴ ἐπανάληψη τῆς πράξεως. Μία ὁμοιότης εἶναι ὁ παραγόμενος θόρυβος ὅταν σκάζει ἡ φούσκα. 

Τὸ προσδόκιμο ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου κηφῆνος εἶναι 70 μὲ 80 ἔτη. Φτάνει στὰ θανατηφόρα γηρατειὰ χωρὶς νὰ ἔχει κανέναν γύρω του νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν τύχη του, καὶ ἐνῷ δὲν ἔχει καμμιὰ ἔλλειψη γιὰ τὰ πρὸς τὸ ζῆν, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ, οἱ συγγενεῖς του χώριζουν τὰ ὑπάρχοντά του μεταξύ τους σὰν νὰ εἶναι ἤδη νεκρός. Μὲ λίγα λόγια ἡ οἰκονομικὴ ἀνάλυσις τῆς αὐτοικανοποίησης τοῦ ἀνθρώπου κηφῆνος μετρᾶ τὰ πάντα, ἀλλὰ καθὼς ἐντοπίζει τὸ σῆμα στὸ θόρυβο, παραβλέπει αὐτὸ πού κάνει τὴ ζωὴ ἄξια κανεὶς νὰ ζεῖ.