Παλαιοντολογία

Πολλοί ἐξακολουθοῦν νά ἔχουν τήν πεποίθηση ὅτι ὅλα εἶναι λίγο πολύ ἐντάξει, ὅμως εἶναι ἀκόμα περισσότεροι αὐτοί ποῦ συμφωνοῦν. Αὐτό μπορεῖ ἐν μέρει νά ἐξηγηθεῖ ἀπό τό γεγονός ὅτι στήν καθημερινή ζωή τά μέλη κοινωνικῶν ὁμάδων κάνουν ὅ,τι οἱ ἄλλοι γύρω τους θεωροῦν “φυσιολογικό” καί “δικαιολογημένο” ἀνεξαρτήτως τοῦ τί εἶναι γιά τούς ἴδιους φυσιολογικό ὅταν εὐρίσκονται κατ’ ἰδίαν, ἐκτός ὁμάδων. Ἔτσι γιά παράδειγμα στίς κοινωνίες ὅπου ὑπάρχει ἐκτεταμένη διαφθορά ἀναπτύσσονται νοοτροπίες ποῦ δικαιολογοῦν καί ἐνθαρρύνουν τήν διαφθορά, ὥστε τελικῶς νά θεωρεῖται ἡ διαφθορά φυσιολογική ρουτίνα καί βεβαίως νά μήν ἐκλαμβάνεται ὡς ἀδίκημα.



Ἡ περιγραφή ἑνός ἐξαφανισμένου εἴδους ζώων σέ κάποιον πού δέν εἶναι ἐξοικειωμένος μέ ἀπολιθωμένα εὐρήματα εἶναι ἕνα πολύ δύσκολο ἔργο, καθώς δέν ὑπάρχουν ζωντανά πλάσματα ποῦ νά μοιάζουν μέ τά εἴδη αὐτά. Ἡ Ἀνωμαλογαρίς (Anomalocaris) γιά παράδειγμα εἶναι μιά οἰκογένεια ζώων πού πιστεύεται ὅτι εἶναι στενά συνδεδεμένη μέ τήν συνομοταξία τοῦ βασιλείου τῶν ζώων ποῦ καλοῦνται ἀρθρόποδα (Arthropods) καί πιό συγκεκριμένα μέ τό ἐξαφανισμένο εἶδος τῶν ἀνωμαλογαριδοειδῶν (anomalocaridid). Ἡ Ἀνωμαλογαρίς ἦτο ἕνα ἀπό τά πιό περίεργα καί πιό ὑπέροχα πλάσματα τοῦ μικροῦ μας κόσμου καί στό γραφεῖο τήν ἀποκαλούσαμε (μυστικά) "δολοφόνο". Τό σῶμα της ἦτο πλατύ, ἔφθανε σέ μῆκος σχεδόν τά δύο μέτρα καί ἦτο ἐπενδεδυμένο ἀπό εὔκαμπτο ἀλλά ἄφθαρτο ὄστρακο. Τά μάτια της ἦσαν μονίμως λυπημένα, εὐέξαπτα, εὐαίσθητα σέ ἀόρατα ἐρεθίσματα, σύνθετα καί μισχωτά. Μαζί μέ ἄλλα περίεργα πλάσματα ἡ Ἀνωμαλογαρίς ἐξηφανίσθη ἀπό τόν μικρό μας κόσμο πρίν ἀπό περίπου 488 ἑκατομμύρια ἔτη. Φῆμες ἀναφέρουν πῶς κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς γεωλογικῆς περιόδου ἐκτός τῆς Ἀνωμαλογαρίδος ὑπῆρξε μαζική ἐξαφάνισις ἀπροσαρμόστων πληθυσμῶν, οἱ ὁποῖοι παρεσύρθησαν καί ἀπολιθώματά τους εὐρέθησαν σέ κάτι βράχια στό Σούνιο. Παλαιοντολόγοι ἐμελέτησαν προσεκτικά τά εὐρήματα καί τώρα ποῦ ἔχουν σχηματίσει μιά σχετικά πλήρη εἰκόνα τοῦ ζώου ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι, παρά τό ὄνομά της, στήν πραγματικότητα ἡ δολοφόνος Ἀνωμαλογαρίς δέν εἶχε καμμιάν ἀνωμαλία παρά μοναχά μιάν ἐκπληκτική ἐπιμονή σέ ἀρχές ποῦ δέν τήν ἐπέτρεψαν τήν προσαρμογή.

Διαταραχές εἶναι γεγονότα πού συμβαίνουν ἀναπάντεχα καί ἀλλάζουν ἀπότομα καί δραματικά τίς συνήθειες καί τούς ὄρους κατανομῆς τῶν πόρων στά ἐπί μέρους τμήματα κοινοτήτων καί γενικότερα τοῦ πληθυσμοῦ. Πολλά ἐπίγεια μέρη ὑπόκεινται σέ διάφορες ἐκδηλώσεις διαταραχῶν ποῦ ἀφήνουν ἕνα ἀνάγλυφο ἀποτύπωμα στήν ψυχή, κάτι σάν ἀπολιθωμένη μνήμη διαφορετικῶν ἐξιστορήσεων πόνου καί ἀνακτήσεως. Τά μέλη ἐκεῖνα τοῦ πληθυσμοῦ πού ἐπιδεικνύουν χαμηλή ἀνοχή σέ ἀκραῖες συνθῆκες κατά τή διάρκεια διαταραχῶν, εἴτε ἀλλάζουν βιότοπο ἤ ἀναζητοῦν διαφορετικούς πόρους ἐπιβιώσεως στόν ἴδιο τόπο.Οἱ δυσανεκτικοί πληθυσμοί συνήθως ἐξαφανίζονται σέ τοπικό ἐπίπεδο, καθώς τά μέλη ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχουν τήν ἐτοιμότητα νά ἀνταποκρίνονται μέ συγκεκριμένο τρόπο στίς διαφορετικές διαταραχές δημιουργοῦν νέες συνθῆκες οἰκοτόπων ἤ καί πόρων ἐπιβιώσεως ἀπωθώντας τούς ἀπροσάρμοστους. Οἱ λόγοι μιᾶς τοπικῆς ἐξαφανίσεως ἀποτελοῦν πρόκληση, καθώς οἱ παράγοντες ποῦ ἐπιβάλλουν νέες συνθῆκες προσαρμογῆς τοῦ οἰκοσυστήματος και προδιαθέτουν τίς κοινότητες σέ μελλοντικές διαταραχές εἶναι καθοριστικοί γιά τίς ἐξελίξεις και τίς παγκόσμιες ἀλλαγές. Κατά συνέπεια ἡ προσεκτική μελέτη τῶν ἀπολιθωμάτων εἶναι μεγάλης σημασίας προκειμένου κανείς νά εἶναι σέ θέση νά προβλέψει καί νά ἀνταποκριθεῖ μέ λιγότερο ἐπώδυνο τρόπο στίς ἐπικείμενες ἀναπάντεχες διαταραχές.