Οἱ ἰοί, παρόλο πού ἔχουν κάποια χαρακτηριστικά της ζωῆς, δὲν θεωροῦνται
ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ καθὼς εἶναι ἁπλοί, ἔχοντας μόνο ἕνα πρωτεϊνικὸ περίβλημα καὶ
λιγοστὰ μόρια νουκλεϊνικῶν ὀξέων πού ἐκφράζουν περιορισμένο ἀριθμὸ γονιδίων. Ἀλλὰ
αὐτὸ εἶναι μόνο ἕνα μικρὸ μέρος τῆς περιγραφῆς τους. Προκειμένου νὰ ἀναπαραχθοῦν
καὶ νὰ παραμείνουν βιώσιμοι ἔχουν ἀνάγκη τὴν πολύπλοκη φύση ἀνώτερων ὀργανισμῶν
τοὺς ὁποίους ἐποικοῦν. Οἱ ἰοὶ δὲν εἰσβάλουν αὐθαίρετα σὲ ὁποιοδήποτε ὀργανισμό,
ἀλλὰ στοχεύουν συγκεκριμένους ξενιστές, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ βάση τῆς “ἀτομικότητάς”
τους ἡ ὁποία εἶναι “κωδικοποιημένη” στὸ γονιδίωμά τους.
Ἔτσι γιὰ παράδειγμα ἕνας ἀριθμὸς περιοχῶν τοῦ γονιδιώματος τοῦ ἰοῦ τοῦ
AIDS —Human Immunodeficiency Virus (HIV)— συνιστᾶ τὸν συγκεκριμένο γενετικὸ
διακόπτη πού ἀναβοσβήνει τὶς λειτουργίες τῶν κυττάρων τοῦ ἀνοσολογικοῦ
συστήματος πού ὀνομάζονται Τ κύτταρα. Μιὰ ἀπὸ τὶς περιοχὲς αὐτὲς τοῦ
γονιδιώματος τοῦ HIV ἐκφράζει τὸ ἔνζυμο “ἀντίστροφη μεταγραφάση” τὸ ὁποῖο ἀνέτρεψε
τὸ δόγμα τῆς μοριακῆς βιολογίας πού ἀποδέχεται ὅτι ἡ ροὴ τῆς γενετικῆς
πληροφορίας ἀκολουθεῖ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὴ διαδρομὴ DNA - RNA - πρωτεῒνη.
Ἡ ἰδιότητα τῆς ἀντίστροφης μεταγραφάσης -πού καθιστᾷ τὸν HIV θανατηφόρο- εἶναι ὅτι
τὸ ἔνζυμο αὐτὸ ἐπάγει ἀντίστροφη πορεία ἀπὸ αὐτὴ τοῦ ἀποδεκτοῦ δόγματος, δηλαδὴ
χρησιμοποιῶντας RNA ὡς πρότυπο ἐπάγει τὴ σύνθεση DNA. Οἱ ἰοὶ πού κωδικοποιοῦν
στὸ γονιδίωμά τους ἀντίστροφη μεταγραφάση ἔχουν τὴν ἱκανότητα χρησιμοποιώντας τὴν
ἀναπαραγωγικὴ μηχανὴ τοῦ ξενιστῆ νὰ συνθέτουν δικές τους πρωτεῖνες καὶ μέσω αὐτῆς
τῆς διαδικασίας παραμένουν ζωντανοὶ καὶ πολλαπλασιάζονται ἐποικῶντας νέους
ξενιστές.
Ἡ φλεγμονὴ εἶναι μία σημαντικὴ φυσιολογικὴ ἀντίδραση πού ἐνορχηστρώνει
τὶς ἀντιδράσεις τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ καὶ σημαίνει τὴν ἔναρξη τῶν ἀμυντικῶν
διεργασιῶν ἀντιμετώπισης μίας μόλυνσης. Οἱ ἐκκρινόμενες χημικὲς οὐσίες κατὰ τὴ
διάρκεια τῆς φλεγμονῆς ἐπιτρέπουν στὰ κύτταρα τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ συστήματος νὰ
διαπεράσουν τὰ αἱμοφόρα ἀγγεῖα καὶ νὰ εἰσέλθουν στὸν κατεστραμμένο ἱστὸ ἀπελευθερώνοντας
προσταγλανδίνες καὶ δημιουργώντας οἴδημα πού εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ
συμπτώματα τῆς φλεγμονῆς. Χωρὶς τὴν φλεγμονὴ οἱ ἀνθρώπινοι ὀργανισμοὶ δὲν θὰ
μποροῦσαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν μόλυνση ἢ νὰ θεραπευτοῦν ἀπὸ τραυματισμούς.
Μερικὲς ἀπὸ τὶς ἀμυντικὲς διεργασίες τῆς φλεγμονῆς σχετίζονται μὲ τὸν πόνο. Ἡ
φλεγμονὴ εἶναι μία ἀπὸ τὶς βασικὲς αἰτίες τόσο τοῦ ὀξέος ὅσο καὶ τοῦ χρόνιου
πόνου. Ὁ πόνος προκύπτει μόνο ὅταν φλεγμονώδεις κυτοκίνες προκαλοῦν ἐρεθισμὸ στὶς
ἀπολήξεις νευρικῶν κυττάρων καὶ κατὰ συνέπεια ἡ αἴσθηση τοῦ πόνου εἶναι
πιθανότερη ὅταν ἡ φλεγμονὴ λαμβάνει χώρα σὲ ἱστοὺς μὲ πλούσια νεύρωση. Κοινὸ
χαρακτηριστικὸ διαταραχῶν ὅπως ἡ ρευματοειδὴς ἀρθρίτιδα, ἡ φλεγμονώδης νόσος τοῦ
ἐντέρου, καθὼς καὶ ἄλλων αὐτοάνοσων νοσήματων, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ παθογένεση τοῦ
καρκίνου, ἡ χρόνια καρδιακὴ ἀνεπάρκεια, ἡ σχιζοφρένεια, καὶ νευρολογικὲς
διαταραχὲς ὅπως οἱ νόσοι τοῦ Parkinson καὶ τοῦ Alzheimer εἶναι ἡ χρόνια
φλεγμονή. Ἡ φλεγμονὴ στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἀπὸ ἰσχυρὸς σύμμαχος τῆς ἄμυνας τοῦ
ὀργανισμοῦ μετατρέπεται σὲ ἐχθρό.
Ἂς ἐκλάβουμε τώρα τὶς διάφορες χῶρες τοῦ πλανήτη ὡς ξενιστὲς καὶ τὶς ἀπολυταρχικὲς
ἀξίες, τὴν ξενοφοβία καὶ τὸν ἐθνοκεντρισμό, ἢ οἰκονομικὲς καὶ πολιτιστικὲς
κρίσεις, πού περιοδικὰ συμβαίνουν σ’αὐτὲς ὡς μολυσματικὲς ἀσθένειες. Ἐὰν κανεὶς
ἀποδεχθεῖ αὐτὸ τὸν παραλληλισμὸ καὶ λάβει ὑπόψη τὴν ἐπιλεκτικότητα τῶν ἰῶν νὰ ἐποικοῦν
συγκεκριμένους ξενιστὲς θὰ κατέληγε στὸ συμπέρασμα πὼς ἡ ποιότητα τῶν κρίσεων
πού ξεσποῦν σὲ διαφορετικὲς χῶρες ποικίλει ἀναλόγως τῆς καταλληλότητος τῆς
χώρας νὰ ὑποθάλπτει συγκεκριμένες κρίσεις. Στὶς περιπτώσεις κρίσεων ἡ ἐνημέρωση,
ἡ δημόσια ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ ἡ ἀνάλυση, πού στὸν παραλληλισμὸ αὐτὸ παίρνουν
τὴ θέση τῶν φλεγμονῶν, ἀπὸ ἰσχυροὶ σύμμαχοι τῆς δημοκρατίας μετρέπονται σὲ ἄσπονδο
ἐχθρό της. Φλεγμονώδης δημοσιογραφία, τηλεοπτικὰ παράθυρα, ἀσαφεῖς ἀναλύσεις
προκαλοῦν ἰσχυροὺς πόνους σὲ ὅλο τὸ σῶμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου