Ἐθνοπατερισμός, χούντα καί κοινοβουλευτισμός ..

Ἐθνοπατερισμός μέ νότες. Μέ ἤ χωρίς κόμματα, ἡ ἀηδία παραμένει. Μπλιάχχχχ…

Τό « ποῦ εἶσαι Παπαδόπουλε», ἢ κάτι παρόμοιο, ἀκούγεται συχνά ὅταν χάνεται ἡ ἐμπιστοσύνη στὸ πολιτικό μας σύστημα καὶ τὰ κοινωνικὰ προβλήματα γίνονται ὅλο καὶ πιὸ ζόρικα. Τί ἐκφράζει ὅμως ἡ παραπάνω φράση; Μιά προσωρινὴ ἐκτόνωση τῆς ἀπελπισίας, μιὰ ἀγανάκτηση καὶ ὀργὴ γιὰ τὴν συμπεριφορὰ τῶν προσώπων πού δὲν συνοδεύεται ὅμως μὲ εὐρύτερες κοινωνικὲς ἀνησυχίες ἀλλά, ἀντίθετα, πολλὲς φορὲς μὲ ἀβασάνιστη κρίση καί γι’ αὐτό πλήρως χειραγωγίσιμη; Ἢ μιὰ ἐπιθυμία γιὰ κάποια βαθύτερη πολιτικὴ ἀλλαγὴ σὲ θεσμοὺς καὶ δομές, πού – ἀδικαιολογήτως καὶ μὲ ἐπιπολαιότητα κατ’ ἐμὲ – προσδοκᾷ ὁ ἄνθρωπος μόνο μὲ τὴν ἁπλὴ ἐναλλαγὴ τῆς ἐξουσίας ἀπὸ κοινοβουλευτικὴ σὲ στρατιωτική;  Ἤ μήπως εκφράζει τόν μικροαστικό γραικυλισμό ἀτόμων, πού ἐπὶ χούντας βολεύτηκαν, μεταπολιτευτικὰ μετετράπησαν σὲ διωχθέντες « δημοκράτες» καὶ ἀναρριχήθηκαν ἕρποντας; Ἐνῷ τώρα πάλι ἀναζητοῦν ἀποκούμπι καὶ στέγη σὲ φαντάσματα τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ ἀποφύγουν τήν ἀποκάλυψη τῆς πολιτικῆς γύμνιας τους καί τὶς προσωπικὲς εὐθύνες;

 

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ - 1

Νένα Βενετσάνου – Κι ὅλο ρωτῶ νά μάθω τήν ἀλήθεια

Κάθε κοινωνία, κάθε λαός, ὁποιοδήποτε ἀνθρώπινο σύνολο, γιὰ νὰ ὑπάρξη

ὡς τέτοιο, ἔχει ἀνάγκη μιᾶς ἰδεολογίας. Δὲν ἐννοοῦμε ἀναγκαστικὰ μία ἀπὸ τὶς τρεῖς γνωστότερες δυτικὲς ἰδεολογίες, φιλελευθερισμό, κομμουνισμό, φασισμό, πού μὲ διάφορες παραλλαγὲς ἔχουν ἐπικρατήση σήμερα. Λέγοντας ἰδεολογία ἐννοοῦμε ἕνα ὁποιοδήποτε σύνολο κοινωνικοποιημένων ἰδεῶν, πού ἔχουν γίνει δηλαδὴ ἀποδεκτὲς  - ἐν γένει - ἀπὸ τὰ μέλη ἑνός κοινωνικοῦ συνόλου.

Οἱ πρὸς κοινωνικοποίηση ἰδέες παράγονται ἀπὸ τὴν διανόηση. Στὸ ἑλλαδικὸ κράτος ἡ μόνη ἰδεολογία πού παρήγαγε ἀπὸ ἱδρύσεώς του και διεκίνησε ἡ ἀστική του διανόηση εἶναι μία ἐθνικοπατριωτικὴ ἰδεολογία παραμυθιάσματος, ἐν ὑπνώσει παλληκαριᾶς καὶ μπόλικης γκρίνιας. Ἀπόσταγμα αὐτοῦ τοῦ μίγματος ἀξιῶν ἀποτελεῖ ἡ μάσα καί ἡ λούφα. Φωνακλάδικος πατριωτισμὸς καὶ κουτοπόνηρος εὐρωλιγουρισμὸς μαζί.  Ἀποκλειστικός της στόχος νὰ διατηρεῖ στὸ διηνεκὲς τὶς συνθῆκες πού θὰ ἐπέτρεπαν στήν ἀστική τάξη νὰ ἀναπαράγεται μόνον ὡς παράσιτο, καὶ νὰ ζεῖ εἰς βάρος τοῦ κοινωνικοῦ σώματος. Ἔτσι διαμορφώθηκε ἕνα κατεστημένο πού ὡς θηρίο τρεφόταν μὲ ἀνθρώπινες ψυχές. Σήμερα, ἐνώπιον τῆς διαλυμένης κοινωνίας, τὸ κατεστημένο αὐτὸ ψυχοραγεῖ. Ἦταν ἀναμενόμενο…