Κοσμικές ἀναζητήσεις

Wish you were here (Pink Floyd)

Τά δεκαπέντε λεπτά μέ τά πόδια μέχρι τήν Καλούα, σέ ἔπαιρναν μακρυά ἀπό τά λαμπερά φῶτα τοῦ κέντρου τῆς χῶρας σέ μιά περιοχή ἐγκαταλελειμμένων κτιρίων καί ἄδειων ἀποθηκῶν. Μόλις ἔστριβες στή γωνία τῆς παραλιακῆς συνήθως ἐρχόσουν ἀντιμέτωπος μέ μιά μακροσκελῆ οὐρά ἀνθρώπων πού περίμεναν νά μποῦν στό κλάμπ ὅπως καί σύ. Ὁρισμένοι ἔλεγαν πῶς ἦταν διατεθιμένοι νά περιμένουν ἀκόμη μέχρι καί τέσσερις ὧρες γιά νά καταφέρουν νά μποῦν. Τό κλάμπ εἶχε ἕνα περίπλοκο σύστημα ἐπιλογῆς προσώπων μεταξύ ἐκείνων πού περίμεναν στήν οὐρά... Ὅλοι συναγωνίζονταν νά τραβήξουν τήν προσοχή τῶν ἀτόμων τῆς ἀσφάλειας τοῦ κλάμπ ποῦ ἔκαναν περιπολίες ἐπιλέγοντας ἄτομα ποῦ ξεχώριζαν – ὅμορφες φυσιογνωμίες, ξανθά μαλλιά, ἐκκεντρικό κτένισμα, ἀθλητικό παράστημα, αἰσθητικά έξωφρενικό φόρεμα, κάποιο μοναδικό ταλέντο, χαρακτηριστικά ποῦ πολλοί ἦσαν πρόθυμοι νά ἐπιδείξουν... Δέν εἴχαμε καμμιά τύχη σέ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τόν συναγωνισμό.

Μόλις κατορθώναμε νά περάσουμε τήν εἴσοδο, νεαρές συνοδοί, τίς ὁποῖες ἀπασχολοῦσε τό κλάμπ, μέ χαμηλό ντεκολτέ καί κοντές φουστίτσες, μᾶς συνόδευαν στήν κύρια αἴθουσα τοῦ χοροῦ. Ἐδῶ, σέ τύλιγε ἕνας ὠκεανός, ζέστης, ὑγροῦ ἀζώτου καί θορύβου. Τό σῶμα σου ἄρχιζε να δονεῖται ἀπό τήν ἐκκωφαντική μουσική, τήν ἔνταση τοῦ πανικοῦ στή διαπασών, ἔφθανες στό τέλειο εὖρος τῆς παράξενης ἀτμόσφαιρας ὅπου μποροῦσες νά χορέψεις ἄνετα τή δυστυχία σου. Ἤμασταν ἤδη χωρισμένοι, ἀκολουθοὐσαμε ξεχωριστούς δρόμους. Ἡ αἴθουσα ἦταν σκοτεινή, καί τά μόνα φῶτα ποῦ ὑπῆρχαν ἦταν ἐκεῖνα ποῦ κρέμονταν ἀπό τήν ὀροφή καί περιστρέφονταν μέ τόν ρυθμό τῆς μουσικῆς παράγοντας πολύχρωμες γοητευτικές σκιές. Μέσα σ’αὐτές τίς λάμψεις μποροῦσες νά δεῖς ἀναλαμπές ἀπό σιλουέτες νά λικνίζονται σάν ἕνα σῶμα μέσα στή συνωστισμένη μᾶζα μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν ἀέρα. Πάνω ἀπό τά κεφάλια μας ὑπῆρχαν κλουβιά γεμάτα χορευτές καί ἄλλοι στριφογύριζαν τά κορμιά τους σάν τεράστια φίδια γύρω ἀπό μεταλλικές κολῶνες σέ ὑπερυψωμένες βάσεις. Ἡ πίστα ἦταν γεμάτη ὅλη τή νύχτα, στά πρόσωπα ὑπῆρχε πάρα πολύ πέτρα. Ἡ συνομιλία ἦταν ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀδύνατη καί κατά συνέπεια ἀνύπαρκτη στό θορυβῶδες περιβάλλον, ἀλλά αὐτό δέν φαινόταν νά ἐνοχλεῖ κανέναν. Οἱ ἄνθρωποι μιλοῦσαν μόνον στίς τουαλέτες, γιά τή μουσική, γιά τό σέξ, γιά τίς φαρμακολογικές ἐπιπτώσεις...

Στήν κυρίως αἴθουσα ἡ μουσική ἄλλαζε ρυθμό, ἄρχιζε ἀπό γνωστά "anthems‟ γιά προθέρμανση, συνέχιζε μέ "σκληρό core‟ καί κατέληγε μέ πιό μαλακούς ἤχους ποῦ σηματοδοτοῦσαν τό τέλος τῆς παραζαλισμένης νύχτας. Ἡ ἐκκωφαντική μουσική, ὁ χορός καί ἡ διαχείριση καί ὀργάνωση τοῦ χώρου παρήγαγαν μιά δημοφιλή κοινή ἐμπειρία μέ κύριο χαρακτηριστικό της τήν προσωρινή ἀπαλλαγή ἀπό τούς κανόνες τῆς καθημερινῆς ζωῆς καί μιά κάποια αἴσθηση παρανομίας. Ὁ χορός, ἡ μουσική, τά παραισθησιογόνα, ὁ αὐθορμητισμός, ὅλα εἶχαν μετασχηματιστεῖ σέ κάποιο εἶδος ἐλεγχόμενης παρανομίας, καθώς οἱ ἠθικά ἐπίμαχες ἀπολαύσεις ἦταν περιορισμένες ἀπό ἄποψη χρόνου καί χώρου σέ κάποιο προβλέψιμο περιβάλλον ἐλεγχόμενο ἀπό τό "marketplace‟.

Ἔτσι πέρασε ἡ νεανική ἡλικία, ἡ ἐπιφανειακή ἰσορροπία βαθμιαῖα μετατράπηκε σέ δυσθυμία καί μέ αὐτἐς τίς σκέψεις ἔφυγε ἀπό τό κρύο καί ἀποξενωμένο σπίτι γιά νά ἀναζητήσει παράξενες ἀλήθειες σέ ἄγνωστα ἐδάφη.

Ὁ Hegel κάποτε μᾶς εἶπε ὅτι ὁ στόχος τῆς γνώσεως εἶναι νά ἀπαλλάξει τόν ἀντικειμενικό κόσμο ἀπό τήν παραξενιά του καί νά μᾶς κάνει νά νοιώσουμε πιό οἰκεῖα μέσα του. Ἀλλά ἐάν τό ἀντίθετο ἦταν ἀλήθεια ὅτι δηλαδή ὁ πραγματικός στόχος τῆς γνώσεως εἶναι νά ἐνδύσει τόν ἀντικειμενικό κόσμο μέ πρωτόγνωρες ἐμπειρίες καί νά ἀλλάξει τή λειτουργία μας μέσα του, ἡ ἀπόκτησις τῆς γνώσεως δέν θά ἰσοδυναμοῦσε τότε μέ ἔλλειψη στέγης;

Ἄστεγη, ἐξόριστη περιφέρεται στήν ἄδεια ἄβυσσο αὐτοῦ τοῦ σύμπαντος, στροβιλίζεται στά γαλαξιακά συμπλέγματα, περιπλανιέται στό ἔρημο κενό, στό χιονισμένο χάος, τίς μαῦρες τρύπες, τή σκόνη, τά ἀστέρια, περιπλανόμενη στό φῶς χιλιάδων πολιτισμῶν, σάν ἅγγελος μέ δυό ἀριστερά φτερά, θά τά καταφέρει να βρεῖ ποτέ τό δρόμο πίσω γιά τό σπίτι?

Ἔτσι θά πρέπει νά σᾶς ἀναζητήσει κανείς Χριστίνα, γνωρίζοντας πῶς ἡ ἐπαφή σας μέ τά ἀστέρια εἶναι ἐντελῶς προσωπική. Ἔτσι θά πρέπει νά σᾶς ἀναζητήσει κανείς, γνωρίζοντας πῶς ἐάν δέν σᾶς ἀγαπήσει δέν θά ἀγαπηθεῖ. Ἔτσι θά πρέπει νά σᾶς ἀναζητήσει κανείς, γνωρίζοντας τίς ἀντιδιαμετρικά διαφορετικές ἀναλύσεις σας.