Ὁμιλία τῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου στήν Παγκόσμια Διάσκεψη Προέδρων Κοινοβουλίων

Ἡ ὁμιλία τῆς Προέδρου τῆς Βουλῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου στίς 2/9/2015, στήν 4η Παγκόσμια Διάσκεψη τῶν Προέδρων Κοινοβουλίων στόν Ο.Η.Ε.

Κυρίες καὶ Κύριοι,

Πρόεδροι τῶν Κοινοβουλίων τοῦ κόσμου,

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς 70ης ἐπετείου ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ ΟΗΕ, πού συμπίπτει μὲ τὴν 70^η ἐπέτειο ἀπὸ τὴ λήξη τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,

Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς 4^ης Παγκόσμιας Διάσκεψης Προέδρων Κοινοβουλίων τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Ἕνωσης (IPU), μὲ θέμα τὴν τοποθέτηση τῆς Δημοκρατίας στὴν ὑπηρεσία τῆς εἰρήνης, τῆς βιώσιμης ἀνάπτυξης καὶ τῆς οἰκοδόμησης τοῦ κόσμου πού θέλουν οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοί, στέκομαι ἐνώπιόν σας καὶ ἀνάμεσά σας, ὡς Πρόεδρος τῆς προσφάτως διαλυθείσας Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, γιὰ νὰ σᾶς ἀπευθύνω ἔκκληση ἀλληλεγγύης πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα, τὴ χώρα ὅπου γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία καὶ ὅπου σήμερα ὑφίσταται ἐπίθεση καὶ καταλύεται.

Ἡ Σταχτοπούτα

Οἱ μονόλογοι τῶν πολιτικῶν πού περιορίζονται στήν κατάθεσι πληροφοριῶν οἱ ὁποῖες εἶναι ἀδιάφορες γιά τήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων συνεισφέρουν στήν μετατροπή τῶν πολιτῶν σέ παθητικούς παραλῆπτες ἄχρηστων εἰδήσεων καί τούς διατηροῦν σέ κατάστασι ἐξαρτημένων καί ἄβουλων κοπαδιῶν, πού δέν ἔχουν καμμιά ἐπιθυμία νά ἀσκήσουν κριτική στίς ἀρχές.

“Νά εἶσαι θαρραλέα καί εὐγενής” ἦταν τά ψιθυριστά λόγια τοῦ πατέρα τά ὁποῖα ἀπηύθυνε στήν κόρη ποῦ ἄφηνε πίσω του ὡς τελευταῖα ὁδηγία.  Ἐκείνη ἔσκυψε, τόν ἐφίλησε καί ὑποσχέθηκε πῶς θά τηρήσει αὐτό ποῦ τῆς ἐζήτησε ὁ πατέρας της. Εἰς τό ὑπόλοιπον τῆς ἱστορίας κατέστη ἀντικείμενον ἐκμεταλεύσεως καί ἐγελοιοποιήθη ἀπό τήν μητριά της (τήν καγγελάριο) γιά ἱκανόν ἀριθμό περιστάσεων μέχρι σημείου ποῦ πολλοί ἄρχισαν νά διερωτῶνται γιά ποιό λόγο ἐπιμένει νά παραμένει κάτω ἀπό τήν ἴδια στέγη, ὑπό τήν κυριαρχία τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἐνῶ ἀπό καιροῦ ἦτο ἐν γνώσει της πῶς ἡ μητριά της καί οἱ θυγατέρες της δέν εἶχον κατά νοῦν τό συμφέρον της. Ἴσως ἐπειδή εἶχεν ὑποσχεθεῖ στόν πατέρα της πῶς θά εἶναι εὐγενής. 

Ἡ παρακμή

Ὁ τρόπος ὑπάρξεως κατά τόν ὁποῖο ὁ καθένας μας πρέπει νά μετασχηματιστεῖ σέ ἐμπορεύσιμο εἶδος μέ τιμή ἀγορᾶς καί οἱ γνώσεις ἤ τά ταλέντα τοῦ καθενός μας ἐξαρτῶνται ἀλλά καί καθορίζονται ἀπευθείας ἀπό τήν ζήτησί των στίς ἀγορές, σταδιακά παγιώνεται. Στό πλαίσιο αὐτό ἡ ἐπαναστατική ὑποκειμενικότης τοῦ ἀκτιβιστοῦ καρποφορεῖ, καθώς ἡ προσπάθεια νά προσδώσομε νόημα στήν ὕπαρξί μας ἀλλά καί νά ἀρθρώσομε σύστημα δικαιοσύνης ἀναζητᾶ τρόπον ἐκφράσεως. Ἔτσι λοιπόν, στήν καθοδηγούμενη ἀπό τόν καπιταλισμό πόλι, ὁ μετασχηματισμός τῆς ἀπελπισίας σέ ἐλπίδα ἀναζητήθηκε σέ ἐπαναστατικούς (ντεμέκ καθώς ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπεδήχθη) σχηματισμούς. Ὑπεσχέθη λέξεις λησμονημένες: τιμήν, γενναιοδωρίαν, σχέσιν ἀμοιβαιότητος, εὐπρέπεια. Ὑπῆρξεν χαρά καί γιορτή καθώς τόν ἠγέτη πολλοί ἠγάπησαν καί ἐσεβάσθησαν.