τῆς Ξένιας Πολίτη ( ἀπό ἐδῶ)
Ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἡ πλατεῖα ἦταν γεμάτη• τραγουδοῦσε τὰ τραγούδια του, ὁ κόσμος ἔβγαινε, ἑνωνόταν, ἀνακάλυπτε τό ψεῦδος πίσω ἀπὸ τὸ γυαλί, διαβουλευόταν, ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα τὸ βρέφος-Πολίτης κι ὀνειρευόταν, μὲ φρεσκοκομμένο ἔστω μισθὸ καὶ σύνταξη, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀναζήτηση προοπτικῆς γι’ αὐτὴν καὶ σὲ αὐτὴν τὴ χώρα. Τὸν κόσμο ποὺ τραγουδοῦσε τὰ τραγούδια του στὴν πλατεῖα ποὺ ἤτανε γεμάτη, τὸν εἶπαν Ἀγανακτισμένο καὶ Μωρό, τὸν διέβαλλαν, ἡγετίσκοι κομματιδίων καὶ δημοσιογράφοι μεγαλοαναλυτὲς καὶ καναλαρχαῖοι τὸν κατασυκοφάντησαν, μέχρι νὰ τὸν προσεταιριστοῦν, νὰ φτιάξουν καινούρια μαντριὰ καὶ μετὰ νὰ τὸν διαλύσουν, μὲ μιὰ καταστολὴ κλίμακας Μάχης Πόλεως. Ἦταν τόσο τὸ μένος καὶ ἡ ἀγριότητα τῶν ἐνστόλων τοῦ Καθεστῶτος προκειμένου νὰ ψηφιστεῖ στή Βουλὴ τὸ Μεσοπρόθεσμο τοῦ πρώτου Μνημονίου, ποὺ χωρὶς νὰ τὸ ξέρεις, ἄοπλος, μ’ ἕνα μόνο χαρτομαντηλάκι στὸ πρόσωπο, ἔνιωθες ὅτι ἔκανες ἀντάρτικο καὶ ἔγραφες Ἱστορία. Η πρωτοφανὴς ἄσκηση βίας σήμαινε μόνο ἕνα πράμα: ὅτι εἶδαν τὸν διάολο μπροστὰ στὰ μάτια τους κι ἔτριξαν σοβαρά, οἱ καρέκλες.
Τὴν ἴδια ἐποχή, τὸ καλοκαίρι τοῦ ’11 λίγες μέρες πρίν, ἐκλήθησαν καὶ οἱ Πραιτωριανοὶ τῶν Γραμμάτων καὶ τῶν Τεχνῶν νὰ συνδράμουν στὴ Σωτηρία τῆς Πατρίδας μέσῳ τῆς πεπατημένης καὶ νὰ ὑπογράψουν, τὴν ἐνθάρρυνση τῆς τήρησης μιᾶς προδοτικῆς οὐσιαστικά, ὅσο καὶ ἄκυρης μνημονιακῆς σύμβασης, ποὺ ἐξαθλιώνει τὴ χώρα καὶ τοὺς ἀνθρώπους της μέχρι σήμερα, ἡ δέ, Καθημερινὴ Ἀλαφούζου τὸ διελάλησε: ( http://www.kathimerini.gr/428166/article/epikairothta/ellada/tolmhste-ena-deigma-grafhs-gia-th-swthria-ths-xwras )
Ἀνάμεσα στοὺς Ταγοὺς ἦταν κι ἐκεῖνος, ποὺ ὁ κόσμος κάθε μέρα στὴν πλατεῖα ποὺ ἦταν γεμάτη, τραγουδοῦσε τὰ τραγούδια του. Ἡ πλατεῖα ὅμως μετὰ ἔμεινε ἄδεια, ἄρχισαν οἱ ἀποκλεισμοί, οἱ ἐγκλεισμοί, οἱ προληπτικὲς συλλήψεις, οἱ αὐτοκτονίες.
Ὅλα λοιπὸν μπῆκαν σὲ τάξη γιὰ ἕξι χρόνια καὶ πρὶν λίγες μέρες ξαναβγάζουμε τὸν Παλιάτσο, αὐτὸν τὸν διαβόητο Κάλπη ( http://www.stontoixo.com/2017/07/blog-post_14.html
Ἔλα ἀδερφέ μου, πνίγομαι, πιάσε ἕνα τραγουδάκι:
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ (Ἀπ’ τὸ θεατρικὸ ἔργο μου «Ἐφιάλτης ἡ ἐλπίδα»)
Ἄκου, διάβασε, ἕνα τίποτα
Σκουπίδια γράφω ἀνείπωτα
Ὁ οἶστρος μου θὰ στέρεψε
Κι ἡ βόλεψή μου ἦρθε
Σκουπίδια γράφω ἀνείπωτα
Μή! μὴν πετάξεις τίποτα
Γιατί ὅταν ὅλα αὐτὰ ἀποσώσεις
Θ΄ ἀρχίσω πάλι τὶς δηλώσεις
Σὰν Ἀκαδημαϊκὸ ψοφάλογο
ψοφάω γιὰ τὸν διάλογο
Στῆς Ἀκαδημίας τὸ γνωστό τό μαυσωλεῖο
Εὐρωλάγνοι γιὰ κονδύλια πρεζόνια γιὰ βραβεῖο
Τὴ νύχτα ὅπως μαζεύονται ἡ φορμόλη τοὺς σκοτώνει
Στὸν πάγο ρίξτε νέο αἷμα, φῶς νὰ βαλαντώνει
Ὀρθοδοξία Κούρεμα Ἀκαδημία Διάνα! Refrain ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Βρὲ πὼς τὰ φέρνει ἡ ζωὴ γιὰ τὴ γριὰ πουτάνα
Στὰ νιάτα μου εἶχα γιαλιά μὲ μούσι κι ἦταν τρέντυ
Καὶ ἡ διαολεμένη μου ἔμπνευση μεθοῦσε σὰν τ’ ἀψέντι
Μετά, ἀφοῦ ξεπουλήθηκα, ἔγραψα καὶ Ἱστορία
Σὲ δίσκους, σὲ βιβλία, στὴν Ἕδρα, στὰ θρανία
Στρεβλὴ ἡ σκέψη στὰ παιδιὰ γιὰ τὴ στρεβλὴ τὴ γλῶσσα
Κὶ ἐγὼ στ’ αὐγά μου κάθομαι σὰν τὴν καλὴ τὴν κλώσσα
Μὰ ἀπ’ τὴ χοντρὴ πιὰ τὴ μεγάλη κοιλιά μου
Δὲ βλέπω ποῦ ΄ναι τα; γεννητικὰ ὄργανά μου;
Βρὲ συμμετέχω μὲ χαρὰ ὅπου μοῦ τὸ σφυρίξουν
Μὲ γιαλατζὶ ἀριστερούς, πασόκες μπάσες ἀοιδοὺς
Σὲ ποιήματα καὶ ἄσματα μεγάλη συναυλία
Πάρτε εἰσιτήρια φθηνὰ μπάς κι ἐρωτοβολήσουνε ξανὰ
Οἱ νέοι νὰ πηδήξουν
Αὐτοκτονῶντας γιὰ ἕνα τίποτα
Και’ γώ σφυράω ἀνύποπτα
Ὀρθοδοξία Κούρεμα Ἀκαδημία Πλάνα Refrain ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Βρὲ πὼς τὰ φέρνει ἡ ζωὴ γιὰ τὴ γριὰ πουτάνα
Ὅπως καί ἀλλοῦ ἔχουμε ὑποστηρίξει ( ἐδῶ, οἱ κατά καιρούς καλλιτέχνες, ἀκουσίως ἤ ἑκουσίως, ἀποτελοῦν παράγοντα συντήρησης μιᾶς δεδομένης κοινωνικῆς κατάστασης. Κάτι τέτοιο εἶναι ἀναμενόμενο, ἀπό τήν στιγμή πού ἡ τέχνη λειτουργεῖ ἐκφράζοντας ἰδέες, καί ὄχι δημιουργῶντας τις.
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ τέχνη μπορεῖ νά ἐκφράσει το κοινωνικό τέλμα, ὄχι ὅμως νά τό ἐξυγιάνει. Γιά κάτι τέτοιο ἐγγύηση ἀποτελεῖ ἡ διανόηση, ὑπό τόν ὅρον ὅτι δέν ἀποτελεῖ σφουγγοκωλάριο τοῦ συστήματος, δέν τοῦ κλείνει το μάτι, οὔτε τό χτυπᾶ μέ νόημα στην πλάτη. Το πρᾶγμα ὅμως ἀρχίζει καί βρωμάει ὑπέρμετρα, ὅταν καλλιτέχνες καί γιαλαντζῆ διανοούμενοι συστρατεύονται με τα ΜΜΕ, ξεπλένοντας καί ὡραιοποιῶντας τον βρώμικο ρόλο τους, παρουσιάζοντας τον δύσοσμο βάλτο ὡς εὔφορο λιβάδι. Με την συνδρομή τους ὁ διεθνῶς καταδικασμένος καί ἐπικηρυγμένος ὡς ρυπαντής στην θάλασσα Ἀλαφοῦζος αὐτοθαυμάζεται ὡς οἰκολόγος στην στεριά. Ὁ ἀρνούμενος πεισματικά –μἐχρι νά ἐξαναγκαθεῖ ἀπό τίς ἀποκαλύψεις ἐντίμων δημοσιογράφων – νά πληρώσει ΤΑΠ καί ΕΕΤΗΔΕ, καί ταλιμπάν τοῦ εὐρωμονόδρομου ΣΚΑΪ μεταμορφώνεται ἀπό χειροκροτητής τῶν μνημονίων καί περικοπῶν σέ κήρυκα φιλανθρωπίας.
Ἡ συμβολή, τῶν καλλιτεχνῶν πού συμμετεῖχαν στήν πρό ἡμερῶν συναυλία τοῦ Παναθηναϊκοῦ Σταδίου, ὑπῆρξε καθοριστική στο ἀναποδογύρισμα τῆς πραγματικότητας. Συνυπεύθυνο, στόν βαθμό πού τοῦ ἀναλογεῖ, εἶναι καί τό φιλοθέαμον κοινό. Παγιδεύεται ἤ ἐξαπατᾶται ὅποιος εἶναι διατεθειμένος νά παγιδευτεῖ ἤ νά ἐξαπατηθεῖ.
Ὅσον ἀφορᾶ τόν Διονύση Σαββόπουλο. Ἡ ἐπιλογή του, ἄρα καί ἡ εὐθύνη, νά ταυτισθεῖ με ὅλη αὐτή τήν διαδικασία κοινωνικῆς ἐξαπάτησης εἶναι ὅλη δική του. Τά ὅσα τοῦ καταμαρτυρᾶ ὁ σύνδεσμος πού ἐμπεριέχεται στο ἄρθρο ἀκόμα καί νά ἰσχύουν εἶναι πταίσματα, μπροστά στήν συστράτευση μέ τό συγκρότημα τοῦ ΣΚΑΪ.
Παραθέτω κάποιους συνδέσμους σχετικά μέ τήν δραστηριότητα καί τό ἱστορικό (ἀ)διαφάνειας αὐτοῦ τοῦ ἐκδοτικοῦ συγκροτήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήἈλαφουζισμός: ὡς αὐριανισμός μέ γραββάτα εἶναι πιό ἐπικίνδυνος
Ἀλαφοῦζος -μιά παγκόσμια οἰκολογική βόμβα
ΣΚΑΪ καί ΕΕΤΗΔΕ (1)
ΣΚΑΪ καί ΕΕΤΗΔΕ (2)
Ἐν τέλει δέν ἔχω καταλάβει ποιός εἶναι πιό κοντά στόν λαό, α) ὀ ΣΚΑΪ ( βλέπε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ -Ποτάμι) τοῦ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ἤ β) ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέ τό ΚΕΑ ( Κοινωνικό εἰσόδημα Ἀλληλεγγύης)...
Ἕνα σαφέστατο «ὄχι» ἦταν ἡ ἀπάντηση τοῦ δημάρχου Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, πρός τήν πρόταση τῆς ΚΕΔΕ (Κεντρική Ἔνωση Δήμων Ἑλλάδας) νά συμμετάσχει ἡ πόλη στό πρόγραμμα μέ τίτλο «Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τρέχει γιά ἕνα πιάτο φαΐ» σέ συνεργασία μέ τόν φορέα «ὅλοι μαζί μποροῦμε» καί τή στήριξη τοῦ ΣΚΑΪ.
ΑπάντησηΔιαγραφήἈπόσπασμα ἀπό τήν ἀνακοίνωση τοῦ Δημάρχου Πάτρας:
“Τό ὅτι οἱ ἐκδηλώσεις διοργανώνονται ἀπό τήν ΚΕΔΕ, πού δέν ἔχει ψελλίσει οὔτε λέξη τόσο καιρό, γιά τήν πολιτική πού γεννᾶ τή φτώχεια καί τήν ἐξαθλίωση, πού στηρίζουν τά βάρβαρα μέτρα τῶν μνημονίων καί τῆς ΕΕ, θυμίζουν σέ ὅλους μας πώς »…αὐτοί πού πῆραν τό φαΐ ἀπ’ τό τραπέζι κηρύσσουν τή λιτότητα…», ὅπως γράφει ὁ Μπέρτολτ Μπρέχτ.”
https://youtu.be/dxjie9pvmPo
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο... Ὁ Παπαδιαμάντης εἶναι καθρέφτης...
ΔιαγραφήΟ Παπαδιαμάντης είναι ένας καθρέφτης μαγικός...
ΔιαγραφήΩστόσο δε θα ήμουν σε κατηγορηματική διάκριση των δύο "θεσμών" μια, που το να είσαι Καλλιτέχνης δε σημαίνει πως δεν μπορείς να είσαι Διανοούμενος ή π.χ. ενεργός Πολίτης, ή ακόμα Πολιτικός ώστε να επηρεάζεις τις εξελίξεις δραστικότερα.Ο Ίων Δραγούμης για παράδειγμα ήταν και τα τέσσερα. Ο Χατζιδάκις δεν ήταν καλλιτέχνης και διανοούμενος μαζί; θεωρείς ότι μια εκρηκτική προσωπικότητα με τέτοιο πνευματικό εκτόπισμα δεν επηρέασε τον ρου της Ελληνικής Κοινωνίας και Σκέψης, δεν εξυγίανε τις πληγές της δεν ξεδίψασε γενιές και γενιές ωστε να ξανασταθούμε στα πόδια μας με μια νέα πολιτιστική κατάθεση που την εξύφανε η γενιά του '30; Περί Συστήματος και οσφυοκαμπτών βέβαια, δεν έχω καμμία αντίρρηση!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχόλια του κυρίου Καλαμπόκα είναι εντός θέματος και έχουν σχέση με την ανάρτηση ή είναι εκτός τόπου και χρόνου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ ἔννοια τῆς τέχνης εἶναι προβληματικὴ ἁπὸ τὸν καιρὸ τοῦ Ἁριστοτέλη καὶ σχετίζεται μὲ τὸ κατὰ πόσον ὁ ποιητὴς (χόμο φάμπερ) εἶναι ὑποκείμενο ἤ ἑνεργούμενο. Ἡ σύγχρονη ἱδεολογία, ἡ ἀστική, βασίζεται στὴν ἔννοια τῆς ὕλης καὶ λέει τὸ πρῶτο (ὑποκείμενο) καὶ τὸ Βυζάντιο λέει τὸ δεύτερο (ἐνεργούμενο). Μοιάζει μὲ τὴν διαφορὰ μεταξὺ Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλη, λίγο, αὐτὴ ἡ διαφορετικὴ ἁντιμετώπιση. Ὅπως καὶ νἄχει οἱ καλλιτέχνες ποὺ τὸ παίζουν διανοούμενοι εἶναι οἱ πιὸ κραυγαλέοι ἁλλαξοκώληδες καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ παντοῦ, διοτι διὰ τοῦ διανοουμενισμοῦ συνάπτουν συμβόλαιο μὲ τὸν πάτρωνά τους. Εἷναι λοιπὸν καθαρὰ καὶ ξάστερα προπαγανδιστὲς τῆς ἐξουσίας, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ὀ Χατζαηαβάτης τελαλοῦσε τὸ καθημερινὸ ἀνακοινωθὲν τοῦ Πασᾶ. Αὐτὸ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ δεχτοῦμε εἶναι ἡ αὐταπάτη μας ποὺ νομίζαμε ὅτι τραγουσοῦσαν κατὰ τῆς ἐξουσίας, καὶ δὲν ἦταν αὐταπάτη. Διότι μᾶς ἄρεσε πολὺ ἁπλὰ ἡ Μοῦσα ποὺ χρησιμοποιοῦσε τὸν καλλιτέχνη σὰν ὄχημα (βλ. τὸν διάλογο τοῦ Πλάτωνος Ἵων) καὶ ὄχι τὰ μούσια τοῦ ὀχήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημ. η ἔκκληση τῶν διανοουμένων κ.λπ. " «Τολμήστε», ένα δείγμα γραφής για τη σωτηρία της χώρας" κ.λπ. εἶναι χουντική. Ἁπλὰ τὰ πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή