Φρανκεστάιν: Ὁ νέος ἄνθρωπος τοῦ παγκοσμισμοῦ.
Κάθε θρησκεία, κάθε ἰδεολογία καί κάθε πολιτισμός φιλοδοξοῦν νά πλάσουν ἕναν νέο ἄνθρωπο. Ἔτσι, ὁ χριστιανισμός, διά τῆς Ἀναστάσεως, γεννᾶ τόν νέο ἄνθρωπο, ὁ κομμουνισμός δηλώνει πώς ἔχει ὡς μοναδικό στόχο τήν δημιουργία τοῦ νέου ἀνθρώπου, τό ἴδιο και ὁ φασισμός. Ὁ κονφουκιανισμός στήν Κίνα προβάλλει τό πρότυπο κατασκευῆς νέου ἀνθρώπου ὅπως καί ὁ Μάο Τσέ Τούνγκ ἀργότερα. Ὁ νέος ἄνθρωπος πού ἡ ἰδεολογία τοῦ δυτικοῦ καπιταλισμοῦ οἰκοδομεῖ συστηματικά τούς τελευταίους αἰῶνες, εἶναι ὁ Φρανκεστάιν. Μία νύχτα τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1816, ἐπί τῆς λίμνης τῆς Γενεύης, μία χίπισσα 19 ἐτῶν, ἡ Ἀγγλίδα Μαίρη Σέλλευ (1797-1851), παρέα μέ δυό Ἀγγλους χίππυδες ποιητές, τόν 22χρονο μελλοντικό της σύζυγο Πέρσυ Σέλλευ και τον 28χρονο λόρδο Βύρωνα ( πού εἶχαν καί οἱ τρεῖς δραπετεύσει ἀπό τήν δύσοσμη Ἀγγλία τῶν ἀνερχομένων καπιταλιστῶν μέ τίς χαρακτηριστικές τους λογιστικές μουτσοῦνες καλυμμένες μέ μπιμπίκια), ἔβαλαν στοίχημα νά γράψουν ὁ καθένας μία ἱστορία τρόμου. Τῆς Μαίρης, πού ἐδημοσιεύθη τό 1818, ὠνομάσθη Φρανκεστάιν ἤ ὁ νέος Προμηθεύς. Ὁ ἐφιάλτης πού ζεῖ σήμερα ἡ ἀνθρωπότης μέ τήν μετάλλαξη τῶν βιολογικῶν συστατικῶν τῶν φυτῶν, τῶν ζώων καί τῶν ἀνθρώπων, μέ μοναδικό στόχο τή ἐμπορία οἱασδήποτε μορφῆς ζωῆς ἐπί τῆς γῆς γιά τήν συσσώρευση κερδῶν, μέ τήν κλωνοποίηση μιᾶς σειρᾶς βρυκολάκων, ἀπό ἕναν ἀνώδυνο Δαφέρμο μέχρι ἕναν τρομερό Χίτλερ, περιγράφεται στό ἔργο τῆς Μαίρης τοῦ 1818.
Ὁ Βίκτωρ Φρανκεστάιν ἦταν ἕνας Ἑλβετός ἐπιστήμων τῆς δυτικῆς ἀμοραλιστικῆς ἀθειστικῆς ἐπιστήμης πού τυπικό σημερινό παράδειγμα εἶναι ὁ Κύπριος καθηγητής Παναγιώτης Ζαβός. Τά ἑλληνικά ΜΜΕ ἐδήλωσαν ὅτι ἔπρεπε νά αἰσθανὀμεθα ὑπερήφανοι ὡς Ἕλληνες πού ἔχουμε ἕναν Ζαβό, ὁ ὁποῖος προχωρώντας στήν κλωνοποίηση τοῦ ἀνθρώπου , ἐδήλωσε : « Βεβαίως καί μέ ἀπασχολεῖ ἡ ἠθική, ἀλλά τό νά ἀναπτύξουμε τήν τεχνολογία πού ἔχουμε στά χέρια μας ὑπερνικᾶ ὁποιοδήποτε ἠθικό δίλημμα». Μόλις πρίν ἀπό εἰκοσι χρόνια, ἡ ἐμφάνιση στό ἐμπόριο κονσερβῶν περιέχουσες «ἀέρα Ἀττικῆς», ἐθεωρήθη φάρσα, ἀλλά σήμερα γνωρίζουμε ὅτι τίποτα ἀπολύτως δέν θά παραμείνη ἐντός τοῦ καπιταλισμοῦ ἀνεκμετάλλευτο. Καί θά πρέπει νά πληρώνουμε γιά νά ἀναπνέουμε καί γιά νά ἔχουμε τό δικαίωμα νά κάνουμε παιδιά. Οἱ ἀφελεῖς πού δέχονται νά δωρίσουν τά ὄργανά τους, προφανῶς ἀγνοοῦν ὅτι μεγιστοποιεῖται τό ἐμπόριο ὁργάνων καί ἤδη οἱ ἔμποροι δολοφονοῦν νέους καί παιδιά γιά νά τούς κλέψουν τά ὄργανά τους καί νά τά πωλήσουν. Ὁ καπιταλισμός ἐπανέρχεται στόν καννιβαλισμό. Ὁ ἐπιστήμων Φρανκεστάιν, συναρμολόγησε τά ἀνθρώπινα ὀργανα καί ἔφτιαξε τόν καπιαταλιστικό νέο ἄνθρωπο , πού οἱ βιομηχανίες φαρμάκων τρέφουν σάν τίς χῆνες μέ ὑπνωτικά καί διεγερτικά ἐναλλάξ, καί ὁ ὁποῖος ἀποξενωμένος ἀπό τόν Θεό, ὑποφέρει ὅπως ὁ Προμηθεύς ἁλυσοδεμένος ἐπάνω στόν Καύκασο. Τό δημιούργημα τοῦ ἐπιστήμονος Φρανκεστάιν πού ἐπῆρε τό ὄνομα τοῦ δημιουργοῦ του εἶναι ἡ ἀκριβής εἰκόνα τοῦ σημερινοῦ παγκοσμιοποιημένου ἐμπορευματοποιημένου ἀναπήρου ἀτόμου πού σέ τέτοιο βαθμό ἔχει ἐκκενωθῇ ἀπό τό πνεῦμα ὥστε νά ἔχει πεισθεῖ πώς οἱ σκεπτόμενες μηχανές θά τόν ὑποδουλώσουν κάποια ἡμέρα. Ἡ γῆ ἔχει πλημμυρίσει ἀπό Φρανκεστάιν πού συνωστίζονται στά φαστφουντάδικα ὅπου καταναλώνουν μεταλλαγμένα προιόντα τῆς γῆς καί τρελλές ἀγελάδες, τά λεγόμενα στήν Ἀμερική Frankestein food, προτοῦ περιπέσουν στά γηροκομεῖα και πουδραρισμένοι στά νεκροτομεῖα καί ἀφοῦ διασχίσουν τό τελευταῖο στάδιο τῆς ζωῆς τους βυθισμένοι στήν πάθηση τῆς ἀνυπαρξίας τοῦ Ἀλτσχάιμερ. Στο Παρίσι του Κ’ αἰῶνος, γράφει ὁ Ἰούλιος Βέρν προφητικά το 1863, « ἄν και κανείς δεν ἐδιάβαζε πλέον, ὅλοι ἐγνώριζαν ἀνάγνωση ἀκόμη καί νά γράφουν… Ἦταν μία ἀντιφατική εἰκόνα ἑνός άστικοῦ πολιτισμοῦ, ἀξιοθαύμαστου στήν τεχνολογία του ἀλλά τελείως ἀποπνευματοποιημένου».
Δημήτρης Κιτσίκης
Περιοδικό Ἐνδιάμεση Περιοχή, τεῦχος 20
Κάθε θρησκεία, κάθε ἰδεολογία καί κάθε πολιτισμός φιλοδοξοῦν νά πλάσουν ἕναν νέο ἄνθρωπο. Ἔτσι, ὁ χριστιανισμός, διά τῆς Ἀναστάσεως, γεννᾶ τόν νέο ἄνθρωπο, ὁ κομμουνισμός δηλώνει πώς ἔχει ὡς μοναδικό στόχο τήν δημιουργία τοῦ νέου ἀνθρώπου, τό ἴδιο και ὁ φασισμός. Ὁ κονφουκιανισμός στήν Κίνα προβάλλει τό πρότυπο κατασκευῆς νέου ἀνθρώπου ὅπως καί ὁ Μάο Τσέ Τούνγκ ἀργότερα. Ὁ νέος ἄνθρωπος πού ἡ ἰδεολογία τοῦ δυτικοῦ καπιταλισμοῦ οἰκοδομεῖ συστηματικά τούς τελευταίους αἰῶνες, εἶναι ὁ Φρανκεστάιν. Μία νύχτα τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1816, ἐπί τῆς λίμνης τῆς Γενεύης, μία χίπισσα 19 ἐτῶν, ἡ Ἀγγλίδα Μαίρη Σέλλευ (1797-1851), παρέα μέ δυό Ἀγγλους χίππυδες ποιητές, τόν 22χρονο μελλοντικό της σύζυγο Πέρσυ Σέλλευ και τον 28χρονο λόρδο Βύρωνα ( πού εἶχαν καί οἱ τρεῖς δραπετεύσει ἀπό τήν δύσοσμη Ἀγγλία τῶν ἀνερχομένων καπιταλιστῶν μέ τίς χαρακτηριστικές τους λογιστικές μουτσοῦνες καλυμμένες μέ μπιμπίκια), ἔβαλαν στοίχημα νά γράψουν ὁ καθένας μία ἱστορία τρόμου. Τῆς Μαίρης, πού ἐδημοσιεύθη τό 1818, ὠνομάσθη Φρανκεστάιν ἤ ὁ νέος Προμηθεύς. Ὁ ἐφιάλτης πού ζεῖ σήμερα ἡ ἀνθρωπότης μέ τήν μετάλλαξη τῶν βιολογικῶν συστατικῶν τῶν φυτῶν, τῶν ζώων καί τῶν ἀνθρώπων, μέ μοναδικό στόχο τή ἐμπορία οἱασδήποτε μορφῆς ζωῆς ἐπί τῆς γῆς γιά τήν συσσώρευση κερδῶν, μέ τήν κλωνοποίηση μιᾶς σειρᾶς βρυκολάκων, ἀπό ἕναν ἀνώδυνο Δαφέρμο μέχρι ἕναν τρομερό Χίτλερ, περιγράφεται στό ἔργο τῆς Μαίρης τοῦ 1818.
Ὁ Βίκτωρ Φρανκεστάιν ἦταν ἕνας Ἑλβετός ἐπιστήμων τῆς δυτικῆς ἀμοραλιστικῆς ἀθειστικῆς ἐπιστήμης πού τυπικό σημερινό παράδειγμα εἶναι ὁ Κύπριος καθηγητής Παναγιώτης Ζαβός. Τά ἑλληνικά ΜΜΕ ἐδήλωσαν ὅτι ἔπρεπε νά αἰσθανὀμεθα ὑπερήφανοι ὡς Ἕλληνες πού ἔχουμε ἕναν Ζαβό, ὁ ὁποῖος προχωρώντας στήν κλωνοποίηση τοῦ ἀνθρώπου , ἐδήλωσε : « Βεβαίως καί μέ ἀπασχολεῖ ἡ ἠθική, ἀλλά τό νά ἀναπτύξουμε τήν τεχνολογία πού ἔχουμε στά χέρια μας ὑπερνικᾶ ὁποιοδήποτε ἠθικό δίλημμα». Μόλις πρίν ἀπό εἰκοσι χρόνια, ἡ ἐμφάνιση στό ἐμπόριο κονσερβῶν περιέχουσες «ἀέρα Ἀττικῆς», ἐθεωρήθη φάρσα, ἀλλά σήμερα γνωρίζουμε ὅτι τίποτα ἀπολύτως δέν θά παραμείνη ἐντός τοῦ καπιταλισμοῦ ἀνεκμετάλλευτο. Καί θά πρέπει νά πληρώνουμε γιά νά ἀναπνέουμε καί γιά νά ἔχουμε τό δικαίωμα νά κάνουμε παιδιά. Οἱ ἀφελεῖς πού δέχονται νά δωρίσουν τά ὄργανά τους, προφανῶς ἀγνοοῦν ὅτι μεγιστοποιεῖται τό ἐμπόριο ὁργάνων καί ἤδη οἱ ἔμποροι δολοφονοῦν νέους καί παιδιά γιά νά τούς κλέψουν τά ὄργανά τους καί νά τά πωλήσουν. Ὁ καπιταλισμός ἐπανέρχεται στόν καννιβαλισμό. Ὁ ἐπιστήμων Φρανκεστάιν, συναρμολόγησε τά ἀνθρώπινα ὀργανα καί ἔφτιαξε τόν καπιαταλιστικό νέο ἄνθρωπο , πού οἱ βιομηχανίες φαρμάκων τρέφουν σάν τίς χῆνες μέ ὑπνωτικά καί διεγερτικά ἐναλλάξ, καί ὁ ὁποῖος ἀποξενωμένος ἀπό τόν Θεό, ὑποφέρει ὅπως ὁ Προμηθεύς ἁλυσοδεμένος ἐπάνω στόν Καύκασο. Τό δημιούργημα τοῦ ἐπιστήμονος Φρανκεστάιν πού ἐπῆρε τό ὄνομα τοῦ δημιουργοῦ του εἶναι ἡ ἀκριβής εἰκόνα τοῦ σημερινοῦ παγκοσμιοποιημένου ἐμπορευματοποιημένου ἀναπήρου ἀτόμου πού σέ τέτοιο βαθμό ἔχει ἐκκενωθῇ ἀπό τό πνεῦμα ὥστε νά ἔχει πεισθεῖ πώς οἱ σκεπτόμενες μηχανές θά τόν ὑποδουλώσουν κάποια ἡμέρα. Ἡ γῆ ἔχει πλημμυρίσει ἀπό Φρανκεστάιν πού συνωστίζονται στά φαστφουντάδικα ὅπου καταναλώνουν μεταλλαγμένα προιόντα τῆς γῆς καί τρελλές ἀγελάδες, τά λεγόμενα στήν Ἀμερική Frankestein food, προτοῦ περιπέσουν στά γηροκομεῖα και πουδραρισμένοι στά νεκροτομεῖα καί ἀφοῦ διασχίσουν τό τελευταῖο στάδιο τῆς ζωῆς τους βυθισμένοι στήν πάθηση τῆς ἀνυπαρξίας τοῦ Ἀλτσχάιμερ. Στο Παρίσι του Κ’ αἰῶνος, γράφει ὁ Ἰούλιος Βέρν προφητικά το 1863, « ἄν και κανείς δεν ἐδιάβαζε πλέον, ὅλοι ἐγνώριζαν ἀνάγνωση ἀκόμη καί νά γράφουν… Ἦταν μία ἀντιφατική εἰκόνα ἑνός άστικοῦ πολιτισμοῦ, ἀξιοθαύμαστου στήν τεχνολογία του ἀλλά τελείως ἀποπνευματοποιημένου».
Δημήτρης Κιτσίκης
Περιοδικό Ἐνδιάμεση Περιοχή, τεῦχος 20
Τι σοι περιοδικο ειναι το ενδιαμεση περιοχη Ζαρα;Δωσε καμια πληροφορια ,αν μπορεις...Τον Κιτσικη τον ξερουμε.Εχει-αν δεν κανω καθος-γραψει παλαια ενα βιβλιο οπου προτεινει την ομοσπονδιοποιηση Ελλαδας-Τουρκιας(τρελες δηλαδη).Παλια που εβγαινε στην tv ελεγε και αξιολογα πραγματα παντως και σιγουρα ειναι σοβαρος ανθρωπος...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.guardian.co.uk/world/2009/feb/22/greek-terrorism-guerrilla-group
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.guardian.co.uk/world/2009/feb/16/statue-alexander-great-greece
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Πρωτεσίλαε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶναι περιοδικό τριμηνιαῖο. Τό ἐκδίδει ὁ ἴδιος. Ὁ ὅρος ἔχει πολιτιστικό περιεχόμενο. Ὁ Κιτσίκης περιλαμβάνει Ρωσία, Τουρκία, Ἀραβικές χῶρες Ἀσίας καί Ἀφρικής, μέρος τῶν Βαλκανίων.
Περισσότερα μπορεῖ νά βρεῖ κανείς
ἐδῶ
και
ἐδῶ
Ἐγώ τό βρίσκω σέ κάποια βιβλιοπωλεῖα τοῦ κέντρου. Τώρα ὅσον ἀφορᾶ τό στίγμα του, ἀφοῦ ἔχεις διαβάσει τό βιβλίο του πού ἀναφέρεις, ἐ φαντάσου κάτι ἀνάλογο. Ἀντιδυτικισμός, καί ὀρθοδοξία κυριαρχοῦν, ἐπίσης καί οἱ ἀναφορές στήν Κίνα ( σάν παλιός μαοικός πού εἶναι). Εἶναι φοβερός τουρκολόγος καί κινεζολόγος. Ἐγώ τόν διαβάζω καί τόν ἔχω σέ ἐκτίμηση γιατί ἔχει ἄποψη συγκροτημένη καί δέν ἀερολογεῖ. Ὅσο γιά τίς τρέλες περί ὁμοσπονδιοποιήσεως Ἑλλάδας, Τουρκίας, ναί ἔτσι ἀκούγονται στό σημερινό περιβάλλον, ὁ Κιτσίκης μᾶλλον ἐκφράζει κάτι σάν ἕνα ἐπιθυμητό σενάριο πού γιά νά πραγματοποιηθεῖ πρέπει νά ἔρθουν τά πάνω κάτω, καί σαφῶς ἀναφέρεται σέ μελλοντικές χῶρες Ἑλλάδα καί Τουρκία τελείως διαφορετικές ἀπό τίς σημερινές.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήflying demon
ΑπάντησηΔιαγραφήαν θες να αναρτάς link κάντο καλύτερα ακολουθώντας τις ὁδηγίες πού βρίσκονται στό δεξιό μέρος τοῦ blog τοῦ Ἀλῆ Μπαμπά περί ἀναρτήσεως youtube ( κάνει γιά ὁτιδήποτε link)ώστε να πατιέται κατευθείαν από τόν ενδιαφερόμενο
σέ κάθε περίπτωση οἱ σύνδεσμοι τῆς guardian ἔχουν ἐνδιαφέρον ἀλλά δέν εἶναι καί πολύ σχετικοί μέ τό θέμα μας. Ἀς πῶ ὅμως ὅτι τίς δηλώσεις Χρυσοχοίδη τίς βλέπω κάτω ἀπό τό πρῖσμα τῆς παραδοσιακῆς καί σχεδόν ἀπόλυτης ταύτισής του μέ τίς ἀμερικάνικες θέσεις.
Zara,ευχαριστω.Το βιβλιο του δεν το εχω διαβασει.Αδιαμφησβητητα ειναι αξιολογος επιστημων και αναλυτης.H ιδιαιτεροτης των αποψεων του τον κανουν ακομη πιο ενδιαφεροντα.Απλα αναρωτιεμαι(με την καλη εννοια)τι νοημα εχει να ειναι κανεις συμβουλος του Οζαλ;Ο μεγαλος Βενιζελος ελεγε οτι οπου ειναι η Τουρκια δεν μπορουμε να ειμαστε εμεις και οπου ειμαστε εμεις δεν πρεπει να ειναι η Τουρκια.Δεν γινεται δουλεια με δαυτους,εχουν το δικο τους χαβα.Και κυριως μας χρωστανε πολλα η για να το πω αλλιως τους εχουμε πολλα μαζεμενα.Μαλλον οι θεωρητικοι οραματισμοι του Κιτσικη πηγαζουν απο τον αντιδυτικο του προσανατολισμο,που ειναι εως καποιο σημειο δικαιολογημενος καθοτι καθε γνωστης της Μεσαιωνικης Ελληνικης Ιστοριας(Βυζαντιο)αμεσως αντιλαμβανεται τον αρνητικο για τα συμφεροντα του ελληνισμου ρολο που επαιξε η Δυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κατι ακομη.Διαβασα οτι ηταν πατριος του ο Αρ.Στεργιαδης(υπατος της Σμυρνης το 1920-22).Σκοτεινη προσωπικοτητα o Στεργιαδης που μπορει να αποτελεσει ωραιο θεμα για post.
Γεια σου Ζara!
Χαῖρε Πρωτ
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεφύγαμε ἀπό τό θέμα τοῦ ἄρθρου, ἐπιστήμη, τεχνολογία, τό θεωρητικό καί πρακτικό νόημα τῶν 2 ἐννοιῶν μέσα στόν καπιταλισμό καί στήν κοινωνία γενικώτερα, κάτι τέτοιο τέλος πάντων…
Ἀλλά σίγουρα ὅλα ἔχουν τό ἐνδιαφέρον τους
α) τήν δήλωση τοῦ Βενιζέλου τήν ἐντάσσω στήν προσαρμογή τῆς πολιτικῆς του στά ἀγγλογαλλικά συμφέροντα -- φυσικά καί ἦταν μεγάλος πολιτικός ἴσως ὁ μόνος πού ἄν καί ταυτίστηκε μέ τήν Δύση, δέν τό ἔκανε μέ ὅρους ὑποτέλειας, ἀλλά προσπάθησε νά τό κάνει πρός τό συμφέρον τῆς Ἑλλάδας, ἡ –γιά ὁρισμένους -- τῆς ἑλληνικῆς ἀστικῆς τάξης. Τό ὅτι ὅμως ἐκτός ἀπό ρεαλιστής ἦταν καί πατριώτης ὄχι δέσμιος μίας στείρας ἀντιτουρκικῆς θέσης, φάνηκε ἀργότερα τό διάστημα 1928-1932 , ὅταν ἀπό ἄσπονδος ἐχθρός τῶν Τούρκων ἀρχίζει νά προωθεῖ τήν ἑλληνοτουρκική συνεργασία σέ πεῖσμα της τότε Ἀγγλίας.
β) Ἡ παρατήρηση γιά τόν Ὀζάλ λογικώτατη. Ὑποθέτω, πώς στόχος του θά ἦταν νά ἐπηρεάζει τήν πολιτική τῆς Τουρκίας πρός μία κατεύθυνση ἑλληνοτουρκικῆς προσέγγισης χωρίς τήν παρουσία «προστατῶν».
Ὁ Κιτσίκης δέν ὑποστηρίζει μία ὑποχωρητική ἔναντί της Τουρκίας στάση. Τουναντίον. Ἀλλά κάνει τήν διαφοροποίηση μεταξύ του στρατιωτικοῦ κατεστημένου καί τῆς μεγάλης συγγένειας πού ὅπως ἰσχυρίζεται ὑπάρχει μεταξύ τῶν 2 λαῶν. Ἄς ποῦμε ὅτι θεωρεῖ ἕναν πόλεμο Ἑλλάδος Τουρκίας κάτι σάν ἀδελφοκτόνο πόλεμο, σάν ἐμφύλια διαμάχη. Εἶναι ἀντισυμβατική ἄποψη ἀλλά ἐγώ ὅσο τόν διαβάζω τόσο πιό ἐνδιαφέροντα τόν βρίσκω. Καί προφανῶς δέν ἔχει σχέση μέ τήν ἑλληνοτουρκική φιλία νεοταξίτικης ἔμπνευσης πού προέρχεται ἀπό τά πάνω.
γ) θεωρῶ ὅτι ὁ ἀντιδυτικός προσανατολισμός δέν ἔχει τόσο σχέση μέ τό Βυζάντιο ὅσο μέ τήν οὐσία τῆς δυτικῆς σκέψης πού στήν οὐσία τῆς εἶναι ἀντιδιαλεκτική. Μόνο ὁ Μάρξ καί ὁ Χέγκελ ἀπό τούς δυτικούς ἀποτελοῦν ἐξαίρεση καί αὐτοί ὅμως περιορίζουν τήν διαλεκτική τους ἀνάλυση ὁ μέν πρῶτος στήν ὕλη καί ὁ δεύτερος στό πνεῦμα. Ἄς μήν τό συνεχίσω τώρα ὅμως αὐτό, πάντα θά μοῦ δίνονται εὐκαιρίες νά πετάω σπόντες χαχαχαχα…
Πρόσεξα τώρα, διαβάζοντας τον χθεσινό Αλή Μπαμπά, ὅτι χθές μέ ζήταγες. Αὐτό τό κρύωμα ἀπεδείχθη μεγάλη ταλαιπωρία, ὅπου νάναι ὅμως ἐπανέρχομαι στήν προτέρα φυσική κατάσταση. Ἐκπληκτική ἡ τοποθέτησή σου για ἐπιβράβευση τοῦ Κουτσιανικούλη. Πλάκα πλάκα ὁ τύπος πρέπει να ξέρει μπάλλα
Ζara,sorry που το πηγα αλλου το θεμα σου,αλλα εσυ δεν με παρεξηγεις και το ξερω.Συμφωνω σε ολα.Και πιστεψε με,αν διαφωνουσα καπου θα στο εγραφα.Απλα πλαι στο "αντισυμβατικη" θα εβαζα και το "ουτοπικος".Σιγουρα δεν ειναι υποχωρητικος η κατι τετοιο.Δεν τον εχω διαβασει,αλλα απο την tv οπως σου ειπα φαινεται συγκροτημενος πολυ και η ιδιαζουσα αποψη του περι ελληνοτουρκικων τον κανει ενδιαφεροντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντα σε ζηταω!Απλα μερικες φορες το γραφω κιολας.
τί sorry λές βρέ Πρωτ
ΑπάντησηΔιαγραφήοὔτε ἐσἐνα οὔτε καί κανἐναν ἄλλο παρεξηγῶ
Αγαπητέ κ Zaratoustra,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από επίμονες προσπάθειες περίπου δύο ημερών κατόρθωσα σήμερα να αναρτήσω σχόλιο. Κάποιο πρόβλημα στο e-mail της google φαντάζομαι πως ήταν η αιτία (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/02/2009_268740) της αδυναμίας επικοινωνίας. Εν πάσει περιπτώσει ας επικεντροθώ επί της ουσίας.
Κατ΄ αρχήν να ζητήσω συγγνώμη για τα εκτός θέματος θέματα που ανήρτησα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ήταν προϊόν μια ακατάσχετης επιθυμίας να μοιραστώ με τους αναγνώστες του μπλόγκ σας (ελπίζοντας πως δεν θα σπαταλούσα το χρόνο τους) τα Σαββατιάτικα αναγνώσματά μου θεωρώντας πως θα τους ενδιέφεραν κρίνοντας και από παλιές σας συζητήσεις στο capital.gr τις οποίες παρακολουθούσα με ενδιαφέρον. Θα προσπαθήσω παρακάτω να επανορθόσω.
Το άρθρο του κ Κιτσίκη κατ’ αρχήν εγείρει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ο τρόπος γραφής του όμως και τα ψυχαναγκαστικού τύπου επιχειρήματα που χρησιμοποιεί (μέ τίς χαρακτηριστικές τους λογιστικές μουτσοῦνες καλυμμένες μέ μπιμπίκια) θυμίζουν θεολόγο καθηγητή του γυμνασίου και καταδικάζουν το θέμα αυτό σε αδιάφορη μικροπολιτική. Για να γίνω πιό συγκεκριμένος η χαλαρότητα των επιχειρημάτων του άρθρου αυτού το μόνο που κατορθώνει να καταδείξει είναι ότι η σχέση μεταξύ της προόδου της επιστήμης και της παγκοσμιοποίησης είναι τόσο στενή όσο και η σχέση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του κ Ζερβού με την επιστήμη και την υπερηφάνεια του να είναι κανείς Ελληνας επειδή ο κ Ζερβός είναι ένας επιτυχημένος Ελληνας επιχειρηματίας.
Ανεξάρτητα όμως από αυτά νομίζω πως η επιστήμη θα πρέπει να προχωρήσει και μάλιστα χωρίς οριοθετήσεις του τι είναι θεμιτό να ερευνηθεί και τι όχι. Συμφωνώ πως θα πρέπει να υπάρχει κάποιος μηχανισμός ελέγχου της αξιοποίησης των γνώσεων που επιτυγχάνονται μέσω της επιστήμης και με αυτό φυσικά δεν εννοώ κάτι παρόμοιο με το IAEA και τα πυρηνικά του Ιράν. Παρεπιπτόντως ένα καλό βιβλίο στο οποίο γίνεται αναφορά του θέματος της κλωνοποίησης ανθρώπων με αποκλειστικό σκοπό την παραγωγή οργάνων (ανταλλακτικών) είναι το ‘Never Let Me Go’ του Kazuo Ishiguro.
Για να αναφέρω δε ένα παράδειγμα όπου η απαγόρευση της άσκησης της επιστημονικής έρευνας είχε αρνητικές επιπτώσεις γενικότερα θα υπενθύμιζα τον Lisenco και τη σύγκρουση πολιτικής και επιστήμης.
Φίλε Δαίμονα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανῶς ἔχεις ἐξειδικευμένες γνώσεις ἐπί τοῦ ἀντικειμένου, καί σίγουρα τά βιβλία πού προτείνεις θά εἶναι ἐνδιαφέροντα. Ἐγώ θά μέ ἀφορμή τό θέμα τῆς κλωνοποίησης θά προσθέσω ἕναν γενικώτερο προβληματισμό.
Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι συμφωνοῦμε ὅτι μέ κάποιον τρόπο τά ἀποτελέσματα τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας πρέπει νά ἐλέγχονται, δέν θά ἔπρεπε ἡ ἴδια ἡ ἐπιστημονική κοινότητα νά προτείνει κάτι ἐπ’αὐτοῦ; Ἄν δέν μπορεῖ ἤ ἄν δέν θέλει ἡ ἴδια νά τό κάνει, ποιός μοῦ ἐγγυᾶται ὅτι δέν θά ἀντιδράσει στίς προτάσεις κάποιου ἄλλου φορέα; Μήπως αὐτοθαυμάζεται; Μήπως δέν ἐνδιαφέρεται ἐπειδή ἐπωφελεῖται; Τό ὅτι τό πολιτικό καί οἰκονομικό συμφέρον θά καθορίσει κατά τίς ἐπιθυμίες καί δυνατότητές του, τήν πορεία τῶν ἐρευνῶν καί τῆς χρήσης τῶν ἀποτελεσμάτων τους, δέν θά ἔπρεπε νά κάνει τήν ἐπιστημονική κοινότητα εὐρύτερα, νά προβληματίζεται; Τώρα μοῦ ἔρχεται στό μυαλό κάτι ἀνάλογο « ἡ πολιτική δέν ἔχει σχέση μέ τόν ἀθλητισμό». Τό πιστεύει κανείς;
Σαφῶς καί ὑπάρχουν ἐπιστήμονες μέ ἔντιμη καί ἀξιοπρεπῆ πολιτική παρουσία, τοποθέτηση σφαιρική, ἀλλά ἐγώ ζητάω κάτι συλλογικώτερο καί λίγο περισσότερη ἐνδοσκόπηση. Μέτρο καί ἱεράρχηση προτεραιοτήτων. Ὁ καθηγητής Ζαβός ἄς ποῦμε θεωρεῖ ὅτι κανένα ἠθικό δίλημμα δέν μπορεῖ νά βάλει ὅριο στήν ἔρευνα. Ἐ τότε τί συζητᾶμε, θά δεχτεῖ ὁ κάθε Ζαβός κάποια ἄλλη ὑπέρτερη ἀρχή νά καθορίσει ὅρια; Τήν ἀρχή τῆς οἰκονομίας τῆς ἀγορᾶς ἴσως; Μποροῦμε νά δεχθοῦμε ὅτι ἡ ἐπιχειρηματική ἰδιότητα τοῦ κ.Ζαβοῦ ἀφήνει ἀνεπηρέαστη τήν ἐπιστημονική του; Μπορεῖ νά πεῖ ἄς ποῦμε ὁ κ.Ζαβός ὅτι ὁ καπιταλισμός εἶναι σέ μεγάλο βαθμό ὑπεύθυνος; Μᾶλλον ὄχι ἄν λάβουμε ὑπ’ὄψιν μας τήν δήλωσή του «…τό σωστό εἶναι νά ἀναπτύξουμε ἐμεῖς αὐτές τίς τεχνολογίες, ἐμεῖς οἱ ἐπαγγελματίες. Σκεφθεῖτε τί θά γίνει ἄν πέσουν στά χέρια ἑνός Σαντάμ….». Τί μᾶς λέει δηλαδή ὅτι ἄν ἦταν νά τίς ἀναπτύξει ἕνας ἐπιστήμονας τοῦ Σαντάμ, ἤ τοῦ Μπίν Λάντεν θα ἔπρεπε νά σκεφθοῦμε τήν ἀπαγόρευση;
Ἀνάλογες σκέψεις εἶχαν διατυπωθεῖ κατά τόν 2ο παγκόσμιο πόλεμο, στόν ἀγῶνα δρόμου για την κατασκευή τῆς ἀτομικῆς βόμβας.
Ἕνα ἄλλο ἐρώτημα, ἄν δεχτοῦμε πώς ἡ παρέμβαση, ἡ ἐπιβολή ὁρίων στήν ἐπιστημονική διαδικασία εἶναι φαινόμενο ἀρνητικό, δέν θα ἔπρεπε να ποῦμε τό ἴδιο γιά περιπτώσεις πού ἡ ἔρευνα, μέ ἀπολύτως νόμιμους τρόπους ἐπικεντρώνεται σε ὡρισμένους τομεῖς ἀδιαφορῶντας για ἄλλους;
Με δυό λόγια θέλω νά πῶ, ὅτι ὅρια, στόχοι και κατευθύνσεις, σέ κάθε δυναμική και ζωντανή διαδικασία τίθενται ἐκ τῶν πραγμάτων. Μπορεῖ να τά βάλει ἡ χ,ψ ἐξουσία, συμφέρον, ἤ τελικά ἡ ἴδια ἡ φύση θα βρεῖ το σημεῖο ἰσορροπίας. Πᾶν μέτρον ἄριστον. Το λάθος δεν εἶναι ἡ ἐπιβολή ὁρίων, ἀλλά ἡ ὑπερβολή εἴτε στην παρουσία εἴτε στήν ἀπουσία τους.
Πέρα ἀπό τά ἐπί μέρους θετικά ἐπιτεύγματα της τεχνολογίας, πού καί αὐτά πλέον εἶναι θέμα χρημάτων ἄν θά τά ἀπολαύσεις, το ζήτημα δεν εἶναι μονοδιάστατο. Οὔτε κάποιον μηχανισμό ἐλέγχου θεωρῶ ἀποτελεσματικό, πολύ δέ περισσότερο ἀπαγόρευσης, ἄν δέν ξεκαθαρίσει ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος. Ὑπάρχει, α) ἡ πολιτική του διάσταση, δηλαδή ἡ συσχέτιση τῆς ἐπιστήμης μέ τήν κοινωνία καί τήν ἐξουσία, καί οἱ μεταξύ τους διαπλοκές και β) ἡ ἀποξένωση τοῦ ἐπιστήμονα –καί τοῦ κάθε ἀνθρώπου - ἀπό τήν φύση καί τήν πραγματικότητα. Τί ἐννοῶ. Ἡ αἴσθηση πού ἔχει ἀποκτήσει πώς εἶναι κάτι ξεχωριστό ἀπό τήν Φύση, πώς λειτουργεῖ σέ κάποιο ἄλλο ἐπίπεδο πού τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά τήν ἐλέγχει καί νά τήν καθορίζει, εἴτε μέ καλή εἴτε μέ κακή πρόθεση. Ἀπουσία κάθε ὀρθολογισμοῦ, γιά τόν ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι ἡ δυτική ἐπιστήμη διακρίνεται. Αὐτό εἶναι Ὕβρις μέ τό ἀρχαιοελληνικό περιεχόμενο τῆς λέξης. Ἀλλά θά πῶ καί τό ἄλλο. Ἄς τό κάνουμε ἔτσι. Ἄς ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τῆς ὁλοένα καί πιό ἐντατικῆς καί συνεχοῦς ἔρευνας καί κατάκτησης τῆς Φύσης. Μήν τό παρουσιάζουμε ὅμως σάν κάτι μεγαλειῶδες, ἡ ὅτι ἐπιτελοῦμε κάποια ὑψηλή ἀποστολή. Ἴσως τότε κάτι γλυτώσουμε.
Αὐτό ἰσχύει καί στήν περίπτωση τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας.
Νά προσθέσω ἐδῶ καί την ἄποψη τοῦ Τζέρεμυ Ρίφκιν « … ἡ κλωνοποίηση ἀντιπροσωπεύει κάτι πολύ περισσότερο ἀπό την άνάπτυξη καλύτερων ζώων για ἐκτροφή. Ἀνοίγει τόν δρόμο στήν εὐγονική καί τόν βιομηχανικό σχεδιασμό τῶν ζώντων…».
Φυσικά ὅλα τά ἐπιστημονικά καί τεχνολογικά ἐπιτεύγματα τῆς δυτικῆς ἀποπνευματοποιημένης ἐπιστήμης ( δηλαδή τεχνολογίας ) δέν ἀναιροῦνται ἀλλά ἡ ἄκριτη ἀποδοχή τῆς ἀέναης ἔρευνας και ἀνάπτυξης δείχνει μετά ἀπό μία ἀκολουθία αἰώνων τίς συνέπειες γιά τήν ἐποχή μας.
Ἄν δέν τά βάλουν οἱ ἐπιστήμονες ἀπό μόνοι τους τά ὅρια, δέν ἔχει πρακτικό νόημα νά τό συζητᾶμε. Ἤ γιά νά τό πῶ καλύτερα νά ἐπαναπροσδιορίσουν τήν θέση τους στόν κόσμο.Τό καλύτερο βέβαια θά ἦταν ἡ κοινωνία νά ἦταν ἐπαρκῶς συνειδητοποιημένη, ἀλλά οἱ καιροί τό ἀντίθετο ἐπιδιώκουν.
Ἡ ἐπιστημολαγνεία εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ ἴδιου νομίσματος σέ σχέση μέ τήν θρησκοληψία τοῦ ὅποιου θεολόγου τοῦ γυμνασίου( δεν εἶναι ὅλοι το ἴδιο ) πού ἀρνεῖται ἀσυζητητί τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Ἡ μονομέρεια ὅσον ἀφορᾶ τήν οὐσία καί ὡς πρός τήν μέθοδο καί τόν τρόπο ἐνασχόλησης εἶναι κοινή. Μία μονομέρεια , ἡ ὁποία διαπιστώνεται καί σέ ἄλλα ἐπίπεδά της ἀνθρώπινης σκέψης καί δραστηριότητας. Γιά παράδειγμα ἡ οἰκονομικίστικη θεώρηση τῆς πραγματικότητας
Κλείνοντας θα πῶ ὅτι κατά την γνώμη μου, ὁ ἀρθρογράφος δέν χτυπάει τήν ἐπιστήμη σάν ἐπιστήμη ἀλλά τήν ἀπονεκρωμένη καί ἀπομονωμένη ἀπό τήν κοινωνία καί την Φύση παραλλαγή της, καθώς καί τήν ἐξάρτησή της ἀπό τήν ἐξουσία καί τόν καπιταλισμό. Ὅσον ἀφορᾶ το έκφραστικό ὕφος, ἤδη το χαρακτήρισα με τόν τίτλο τοῦ θέματος ὥς λίβελλο, χαρακτηρισμός γιά μένα οὐδόλως ἀπαξιωτικός, ἀνάλογα μέ τήν περίπτωση τό ἀντίθετο μάλιστα, δεδομένου ὅτι τό ἐν λόγω ὕφος χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν Ζάν Πώλ Μαρά τήν ἐποχή τῆς Γαλλικῆς ἐπανάστασης, στήν ἀπό τόν ἴδιο ἐκδιδόμενη ἐφημερίδα, με τίτλο «Ὁ φίλος τοῦ λαοῦ».
==========================
ΥΓ Δέν ὑπάρχει πρόβλημα μέ τά links , ἄν θές μόνο χρησιμοποίησε τό κόλπο πού ὑπάρχει στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἀλῆ Μπαμπά ( ἔχω σύνδεσμο στό πλάι ), ὥστε ὁ ἐνδιαφερόμενος νά μήν κάνει copy-paste
Φίλε Zara,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως στο χώρο της επιστήμης υπάρχουν ήδη μηχανισμοί ελέγχου της ποιότητας και του είδους της παραγόμενης επιστήμης μέσω της διαδικασίας του λεγόμενου peer review, όπου επιστήμονες ειδικοί σε κάποιο ερευνητικό πεδίο αξιολογούν το έργο συναδέλφων τους στο ίδιο επιστημονικό πεδίο πριν αυτό το έργο δημοσιευτεί σε επιστημονικό περιοδικό ή όταν ανακοινωθεί σε συνέδριο. Αρα κατ’ αρχήν οριοθετήσεις επιβαλλόμενες από επιστήμονες και απευθυνόμενες σε επιστήμονες ήδη είναι σε λειτουργία. Επίσης ένα πολύ βασικό σημείο εδώ που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι το γεγονός πως για να κάνει κανείς επιστήμη, δηλαδή να αναπτύξει υποθέσεις τις οποίες στη συνέχεια θα αποδείξει ή θα απορρίψει ως άστοχες θα χρειαστεί κάποια χρηματοδότηση για να εφαρμόσει τα πειράματα που θα οδηγήσουν σε συμπεράσματα. Η χρηματοδότηση αυτή σε όλες τις ερευνητικά αναπτυγμένες χώρες προέρχεται από κρατικούς πόρους που διοχετεύονται στα ερευνητικά κέντρα με βάση στόχους που έχουν τεθεί και είναι απόρροια συνεργασίας πολιτικών νομικών και επιστημόνων. Αρα ο πολίτης και πάλι μπορεί να επέμβει εδώ (έστω και θεωρητικά) και να επιβάλλει όρους και προτεραιότητες. Στις σύγχρονες αντιπροσωπευτικές ημιδημοκρατίες βέβαια αυτό και πάλι θεωρητικά γίνεται μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων των πολιτών που όπως εύστοχα υπονοείς προωθούν τη δική τους αντζέντα. Ο ενεργητικός ρόλος των διανοούμενων προς την κατεύθυνση της ενημέρωσης στο σημείο αυτό είναι καταλυτικός. Η σιωπή τους θα επιτρέψει την εκμετάλλευση της επιστήμης από την πολιτική με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ισχύει για τον αθλητισμό.
Νομίζω πως όσον αφορά την έρευνα καθεαυτή δεν υπάρχουν ηθικά (έχω μια δυσκολία με τη χρήση της λέξης αυτής μια και είναι πολύ ασαφής) διλήμματα που μπορούν να της θέσουν όρια. Αν εννοείς πως υπάρχουν διλήμματα στην αξιοποίησή της συμφωνώ. Με άλλα λόγια δεν νομίζω πως θα έπρεπε να τεθούν περιορισμοί στην έρευνα πυρηνικής φυσικής ακόμα και εάν ήταν γνωστό πως η έρευνα αυτή θα κατέληγε στην παραγωγή της ατομικής βόμβας. Τα όρια δεν θα τεθούν στο τι γνώση θα αποκτήσουμε μέσω της παρατήρησης αλλά στο πως θα διαχειριστούμε αυτή τη γνώση. Σαφώς και δεν συμμερίζομαι τις φαιδρές απόψεις του κ Ζαβού τις σχετικές με τον Σαντάμ και τον Μπιν Λάντεν που είναι επιχειρήματα παρόμοια με αυτά του κ Κιτσίκη και αποσκοπούν κυρίως στο να πασύρουν τον αναγνώστη συναισθηματικά επιβάλλοντας την εντύπωση πως η δική τους θέση είναι η ‘νόμιμη και ηθική’ και η αντίθετη το πύρ το εξώτερον. Στην περίπτωση του κ Ζαβού φυσικά υπάρχει και ο παράγων της μεγιστοποίησης του κέρδους της επιχείρησής του. Από την άλλη πλευρά ακόμα και άν υπάρχουν ποιητές οι οποίοι πληρώνονται για να γράφουν ποιήματα για τη βασίλισσα της Αγγλίας δεν νομίζω πως η ποίηση θα σταματήσει να αποτελεί πηγή έμνευσης για όλους μας ή πως θα πρέπει η ποίηση να καταργηθεί ή να τεθούν όρια για το τι είδους ποίηση θα γράφεται ή θα αναγιγνώσκεται.
Οσον αφορά την κλωνοποίηση αναφέρεσαι σε διόδους (ευγονική και βιομηχανικός σχεδιασμός των ζώντων) που δεν άνοιξε η επιστημονική έρευνα αυτή καθεαυτή. Εξακολουθεί άλλωστε να γίνεται συζήτηση για τις εφαρμογές όπου θα επιτραπεί η χρήση των αποτελεσμάτων αυτής της έρευνας. Δεν είναι μόνο η ευγονική είναι και τα βλαστικά κύτταρα στη θεραπεία διάφορων τύπων λευχαιμίας, η πρόσφατη εφαρμογή επιλογής εμβρύου με χαμηλότερες πιθανότητες ανάπτυξης γενετικού τύπου καρκίνου, τα εμβόλια κατά του καρκίνου της μήτρας κλπ.
Είμαι απόλυτα σύμφωνος με το πάν μέτρον άριστον δηλαδή ούτε επιστημονολαγνεία αλλά ούτε και ιερά εξέταση.
Ὡραία τοποθέτηση Δαίμονα, ἄν καί γιά μένα τό κομβικό σημεῖο ὅπως προανέφερα καί θά τό ἐπαναλάβω, βρίσκεται ἀλλοῦ. Στήν ἰδεολογική, πολιτική, κοινωνική νομιμοποίηση τῆς κατάκτησης άπό τόν ἄνθρωπο τῶν πάντων, ὕλης, φύσης, περιβάλλοντος, γνώσης κ.λ.π.. Σέ ἐπίπεδο ἐπιστημονικῆς ἤ ὁποιασδήποτε ἄλλης γνώσης. Τό θέμα φυσικά ἔχει πολλές καί ἐνδιαφέρουσες προεκτάσεις, καλύτερα νά γίνει μιά ξεχωριστή συζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόν Κιτσίκη μόνο μήν μοῦ πειράζεις γιατί ἀγριεύω χαχαχα. Ἐπειδή τόν ἔχω ἀρκετά μελετήσει, θεωρῶ ὅτι διακρίνεται γιά τήν ἐπιστημονική του ἀρτιότητα καί κρίση καί σίγουρα δέν περιορίζεται στούς λιβέλλους.
γεια κι απο μενα!ζαρα ειχα προβλημα να διαβασω τα ελληνικα στο μαιλ.Ο Κιτσικης νομιζω οτι εχει καποιες αντικαπιταλιστικες τασεις που σου αρεσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φίλε Zara,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ πως δεν έχω διαβάσει ούτε έχω δει τηλεοπτικές εκπομπές του κ Κιτσίκη και οι απόψεις που εξέφρασα περιορίζονται στο άρθρο που παρέθεσες παραπάνω. Μπορεί με απόψεις του που έχει εκφέρει σε άλλα άρθρα ή δημόσιες εμφανίσεις του να συμφωνούσα.
Νομίζω πως μιά διαφορά στον τρόπο της δικής μου και της δικής σου προσέγγισης στο θέμα της επιστήμης είναι πως θεωρώ πως η απόκτηση γνώσης μέσω μελέτης, παρατήρησης ή έρευνας που το κίνητρό τους είναι η απλή περιέργεια δεν σημαίνει κατ΄ανάγκη και ιδεολογική, πολιτική, κοινωνική νομιμοποίηση ή κατάκτηση του αντικειμένου της παρατήρησης.
ο Κιτσικης ειναι πατριωτης και αντικαπιταλιστης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω λόγους να αμφιβάλλω για την ιδεολογία του.
ΑπάντησηΔιαγραφή