...Ὁ Ζυγός ἔπλασε καί ἀπεκρυστάλλωσε τούς τρεῖς Κυριωτάτους, γενικώτατα καί βαθύτατα κυριαρχοῦντας Πανελληνίους Τύπους πού διευθύνουν κατά βάθος τήν φυλήν, Πρό, Κατά καί Μετά τόν Ἀγῶνα, ἕως τώρα, δίδουν ἔκτοτε ἕως τώρα τήν μορφήν τοῦ Πνεύματος καί τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός καί τοῦ συνόλου τῶν Ἑλλήνων:
ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΕΡΟ
ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ
ΤΟΝ ΕΜΠΟΡΟ
Καί ὁ Καλόγερος κατά βάθος εἶναι: Ὁ Θεός μᾶς ἐτιμώρησε Ἐθνικῶς διά τίς ἁμαρτίες μας. Πίστευε. Μήν ἐξετάζης. Νήστευε. Προσεύχου. Φέρνε λάδι, ψωμί, στάρι καί κρασί. Σ’ ἔκλεψαν Ὑπομονή. Σ’ ἔδειραν Ὑπομονή. Σέ ἀτίμασαν Ὑπομονή. Σέ σφάζουν Ὑπομονή. Ὁ Βούλγαρος, ὁ Ρῶσος, ὁ Σέρβος, ὁ Ρουμοῦνος, ὁ Ἀρμένης εἶναι ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΟΥ…Μήν κουνιέσαι, μή σιέσαι, μή φωνάζεις, μή μιλᾶς καί σ’ ἀκούσουν οἱ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ καί σέ ποῦν Ἀπολίτιστο Βάρβαρο. Κάθου φρόνιμα, βουβαίνου καί προσκύνα τόν φράγκο, ἡ Σωτηρία μας εἶναι ἡ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ. Αὐτή θά μᾶς δώση τό δίκηο μας, ἅμα καθούμαστε φρόνιμα κι ἀκοῦμε τίς προσταγές της. Εὐχαρίστει τόν Θεό γιά ὅτι ἔχεις, γιά ὅτι εἶναι, μήν ἀποθυμώση καί πάθεις χειρότερα.
Καί ὁ Ἔμπορος κατά βάθος εἶναι: Ἐμεῖς εἴμαστε μικροί δέν μποροῦμε νά κάμουμε τίποτα. Πρῶτα πρέπει νά κάμουμε Χρήματα. Πρέπει νά προσπαθήσουμε πρῶτα νά γίνουμε Μεγάλοι καί Δυνατοί κι ἔπειτα νά ζητήσουμεν τό δίκηο μας. Πρέπει νά τάχουμε καλά μέ ὅλους μας τούς ἐχθρούς. Πῶς ἀλλιῶς θά κάμουμε τίς δουλειές μας ἄν τούς πολεμᾶμε καί μᾶς πολεμᾶνε; Θέλτε δηλαδή νά μᾶς πάρουν κι αὐτό πούχουμε; φρόνησι, φρόνησι, φρόνησι. Κι ἔπειτα δέ θά μᾶς ἀφήσει ἡ Χριστιανική Εὐρώπη νά χαθοῦμε ἅμα καθούμαστε φρόνημα, ὅπως μᾶς προστάζει, θά μᾶς δώσει τό δίκηο μας. Βρέ σύ παιδί, γιά κλείστ’ τό μπεζαχτά, γιατ’ ἔρχεται πάλι αὐτή ἡ Διακονιάρα. Ἐ κυρά Πατρίδα! Ξέρεις ὅτι μᾶς παρασκότισες μέ τά φούμαρα καί τίς κλάψες σου ὅλην τήν ὥρα; Παιδί, δός της μία δεκάρα, νά πάη στό καλό, νά μᾶς ξεφορτώνεται. Ἔλα Κυρά, πάρτη καί δίνε του γιατ’ ἔχουμε δουλειά.
Καί ὁ Δάσκαλος κατά βάθος εἶναι: Ἡ Γλώσσα, ἡ Γραμματική. Πῶς ἄλλως θά δείξωμεν εἰς τήν Εὐρώπην ὅτι εἴμεθα Ἀπόγονοι; Ἡ Εὔκλεια τῶν Προγόνων. Ἐπεπτώκαμεν. Τό Ἑλληνικόν Πνεῦμα ἐτίναξεν τά κῶλα ἐν Χαιρωνεία. Ἐβαρβαρώθημεν, ἐτιμωρήθημεν, ὅτι πολλά ἠμαρτήσαμεν. Ἀλλοίμονον, αἱ πάλαι ποτέ Ἀχαρναί νῦν … Μενίδι. Ἀλλοίμονον οἱ Περικλεῖς καί οἱ Πλάτωνες ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ …Ἀλλοίμονον, αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι δέν θά ἐπανέλθουν ποτέ. Αἱ Ἐπιστῆμαι, τά Γράμματα, αἱ Τέχναι ἐφυγαδεύθησαν διά παντός. Ἀλλοίμονον. Γλῶσσα καί Θρησκεία καί Θρησκεία καί Γλῶσσα ἡ μόνη ἄγκυρα κι ἀμάν. Ἡ μόνη μας Ἐλπίς καί Σωτηρία ἡ Χριστιανική Εὐρώπη. Ἄχ Ἀλλοίμονον! Παιδί…ἕνα οὖζο.
Διά νά εἶναι ἡ Φυλή εἰς τό Χάλι πού εἶναι, φανερόν ὅτι οἱ Τωρινοί Ἕλληνες εἶσθε οἱ χειρότεροι πού ὑπῆρξαν ποτέ.
Καί ὁ Καλόγερος μέ τό Δάσκαλο, βάζοντες τόν Ἔμπορο στή μέση πίνουν τόν ναργιλέ τους καί παίζουν τό κομπολόγι τους, μωρολογοῦντες καί μοιρολογοῦντες τόσους αἰῶνας, μόνον καί μόνον γιά νά χωνεύουν καί σκοτώνουν τήν ὥρα τους. Σ’αὐτούς τούς γενικώτατα πλάσαντας ἔτσι τούς Ρωμηούς, δυνατόν νά προστεθῆ ἀπό τῆς Ἐλευθερίας καί ὁ Ἑλλαδικός Πρόξενος. Αὐτός ὁ Ζευζέκης, ὁμοιότατος καί συμφωνότατος σ’ ὅλα, διά λογαριασμόν του πρῶτα πρῶτα καί διά λογαριασμόν ἐκείνων πού τόν στέλλουν δεύτερα, δέν κάνει τίποτε ἄλλο παρά νά ρίχνη καί σκεπάζη μέ χῶμα, ὅτι κάμει νά κινηθῆ, τρέμων καί σπαρταρίζων σά σπάρος στόν ἀέρα, μή γεννηθῆ κανένα ζήτημα! Ἐνῶ ἡ δουλειά τοῦ εἶναι ἀκριβῶς, νά Γεννοβολᾶ νυχθημερόν Ζητήματα σάν Κουνέλα...
…Οἱ Ἕλληνες κάθε ἐποχῆς εἶναι σάν μέσα σέ Παράδεισο ΣΤΡΑΒΟΙ. Ὁ Πολιτισμός τῶν Λαῶν εἶναι ζήτημα: Φύσεως καί Αἰώνων. ΕΜΕΙΣ, οἱ Ἰνδοί, οἱ Ἰάπωνες, εἴμεθα οἱ Πολιτισμένοι. Οἱ Φράγκοι εἶναι ΑΓΡΙΟΙ καί ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΙ πολιτισμοῦ. Γι’αὐτό οἱ Ἰάπωνες ἅμα θελήσουν νά ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ, σέ 20 χρόνια τους παίρνουν τά κανόνια καί τίς βίδες καί τούς ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ καί τούς τρίβουν τή μούρη.
Ὁπωσδήποτε κατά τό ἱστορικόν τοῦτο σημεῖον τῆς ἑπομένης τῆς ἀπελευθερώσεως μιᾶς πήχης γῆς, μέ τό πρῶτον ἄνοιγμα τῶν ματιῶν μετά τόν ἐπιβεβλημένον Τουρκικόν Λήθαργον, ἡ φυλή εὑρέθη διά πρώτην φοράν εἰς τήν Ζωήν της, ἐνώπιον ἑνός Κολοσσιαίου Κόσμου Ἄλλου, ὁ ὁποῖος ἔγινε κατά τόν Ὕπνον της, ΚΟΣΜΟΥ ΞΕΝΟΥ, ἐπιβάλλοντος μέ τήν Τρισβάρβαρον του Δύναμιν καί μέ τά Κανόνια του, τήν κάθε Ἐθνολογικήν, Πολιτικήν, Πνευματικήν Ἰδέαν ἕως τήν τελευταίαν βίδα καί κουμπί, ἐννοῶν ὁ φιλάνθρωπος καί χριστιανός καί φιλελεύθερος καί Τρισευγενής Πολιτισμένος!... νά χρησιμοποιῆ ὅλα τά Μικρά Κράτη, ὡς ἀποπατήρια τῆς Ἐμπορικῆς καί Βιομηχανικῆς δυσκοιλιότητός του, τοποθετῶν εἰς τήν μπούκα κάθε ὑπονόμου πού φθάνει σέ Κρατίδιον ἀπό ἕνα Βασιλάκο διά νά προσέχη μή βουλώση καί πετῶν εἰς αὐτά κάθε σαρίδι του, ἀπό τίς χαλασμένες κονσέρβες του ἕως τούς φλαραίους του μέ τά σάν χαλασμένες φράουλες μοῦτρα των καί τίς πειό μπαγιάτικες φλαραιίσες. Καί ὁ Ξένος αὐτός Κόσμος, μάλιστα ἀφ’ ὅτου ἐπεκράτησαν οἱ Ἀγγλοσαξωνοκαννίβαλοι, βροντοκραυγάζει καί ξεκουφαίνει τόν πλανήτη μέ τά ἀγρίας του φωνάς, ὅτι Αὐτός ἀνεκάλυψε καί διέσωσε καί παρέλαβε τόν Ἀρχαῖον μας Πολιτισμόν ἀπό τά ρυπαρά μας Βυζαντινά χέρια! Ὅτι αὐτός τόν προήγαγε καί τόν ἐτελειοποίησε!! Ὅτι Αὐτός ἐπῆρε τό Ἀρχαῖο μας πνεῦμα! – Κακομοιριά του – Αὐτός τό Ἀρχαῖον μας Κάλλος! – Τρομάρα του – ὅτι οἱ Θεοί μας ἐγκατέλειψαν τά Ἀδώνια Περιβόλια των καί ἔφυγαν καί πῆγαν στίς σαπίλες του, ὅτι Αὐτός κρατεῖ τόν Δία πιασμένον γερά ἀπό τά γένεια, καί τό ἐξωφρενικότερον καί ἑξαγριωτικώτερον ὅλων, ὅτι ἡ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ἐσυχάθη τό γλυκόφωτο καί πανέμορφο Μητρικό Χῶμα μέ τό ζαχαρένιο θυμάρι καί τό ξανθό πεῦκο καί τό Σαπφικό ἀκρογιάλι μέ τά μεθυστικά φωτοφυλιά καί ἐρωτεύθη τή Μούχλα καί τή Σαπίλα καί τή Σκοτεινιά καί ἐπεθύμησε νά ἐξελιχθῆ καί ἐκπολιτισθῆ καί ἐξωραϊσθῆ, κι ἐφόρεσε ΚΟΡΣΕ! Κι ἐπέταξε πισωπρόσθια πριξίματα γιά νά εὐμορφίνη τίς γραμμές τοῦ κορμιοῦ της, κι ἐξαγρίωσε τά μαλλιά της γιά νά χτίζη ἐπάνω τό ξεφάντωμα καί ξεθέωμα ματιῶν τό Καπέλλο; μέ τά Ζουλουδικά σχήματα καί χρώματα καί πουλερικά καί ζαρζαβατικά, κι ἔτσι ἐξελιγμένη κι ἐξωραϊσμένη κι ἐλευθερωμένη ἡ ΓΥΝΑΙΚΑ – ποῦ ἁγνοοῦμεν ἐμεῖς;! Καί πιέζομεν ἐμεῖς! Καί ἀσχημίζομεν ἐμεῖς! Ἐμεῖς ποῦ ἐφτιάσαμεν τήν Ἀθηνᾶ, τήν Ἀφροδίτη, τή ΜΑΡΙΑ, καί τή Θρησκεία τῆς Μαρίας, τῆς Παναγίας, δηλαδή τῆς ΓΥΝΑΙΚΟΣ, πού τούς τήν ἐδώσαμε καί τήν ἐκλώτσησαν οἱ περισσότεροι, κι ἐπάταξαν ἀπό τούς Ναούς των τήν Παναγία, γιά νά βλέπουν τοῦ Ἀγγλόπαπα τίς μασέλλες νά σπάη ὧρες καρύδια – ἡ ΑΦΡΟΔΙΤΗ λέει Ὅτι δέν μπορῆ νά ζήσει παρά ἐκεῖ, ὅτι ρουφᾶ τόν καρβουνοαέρα τῆς Λόνδρας καί ζηλεύει τίς μεθοῦρες, λευκοφόρες, ὀγδοντάρες καί Παρθένες, τίς ὅλο τόκα, λόξα καί μπουρί σφιχτοφασκιωμένα σέ πρίσκαλα ποῦ βγάζουν μουστάκια ἀπ’ τό Μαράζι, καί στίς Γερμανίες, ζηλεύουσα τίς ἄλλες παλιές καλές ζεστές, παπουλικές Παντοῦφλες – τίς Γερμανικές καί ξενυχτᾶ ξετρελλαμένη μέ τήν Εὐμορφιά τῶν Δασκάλων τῶν δύο Ἠμισφαιρίων καί πεθαίνει στό φίλημα ὅλες αὐτές τίς ξεροκαράφλες, πού ἐφιδρώνουν ἔπειτα λέει τό γνησιότερο μέλι τοῦ Ὑμηττοῦ. Καί ὁ Κόσμος Αὐτός διατείνεται ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Παλιός κι Ἐμεῖς Καινούργιοι καί Μᾶς μιλεῖ σάν Παπποῦς σέ ἐγγονό. Αὐτός ὁ Εὐγενής καί Ἐμεῖς Ἀρχοντοχωριάτες, Αὐτός ὁ Πολιτισμένος καί Ἐμεῖς Χωριάτες, ὅτι Ἐμεῖς δέν εἴμεθα Ἐμεῖς ἀλλά Ἄλλοι, ὅτι τέλος Αὐτός εἶναι Ἐμεῖς! Καί Ἐμεῖς δέν εἴμεθα Τίποτα.
Ἑλληνική Φυλή, οἱ Ἕλληνες τῆς Εὐρώπης – ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΣΟΥ – Σού ἔκαμαν τό Τρομερότερο καί Ἀγριότερο ΚΑΚΟ. Αὐτοί μέ τούς Δασκαλοτσούσιδες καί τούς Κουτσουροκαλλιτέχνες Σου Σέ βούλιαξαν στή ΦΡΑΓΚΟΣΚΛΑΒΙΑ.
Καί οἱ τρισελεεινοί Ἀτιμασταί τῆς φυλῆς, οἱ Ἐλεύθεροι πρῶτοι πρῶτοι καί οἱ Σκλάβοι δεύτεροι καί οἱ ἐλεεινότεροι ὅλων οἱ Ἐξωφραγκοπάροικοι, τά ἔχασαν καί τά ἔχαψαν ὅλα ἀλάλιασαν ἐντελῶς, αὐτοπεριεφρόνησαν ὅλοι τους ἑαυτούς των εἰς τό ἔσχατον ὅριον ἔχασαν κάθε φιλοτιμία καί κάθε ἀνθρωπισμό, ἐδίδαξαν καί ἔσκυψαν καί ἐγονάτισαν τή φυλή ὁλόκληρον εἰς ἀνδραποδώδη προσκυνημόν τοῦ φράγκου καί σύμπαντες τρίβοντες τό μουσούδι των εἰς τό χῶμα μέχρι γδαρσίματος καί αἱματώματος καί φιλοῦντες τίς ἀγριοπαποῦτσες τοῦ Σκυλόφραγκου, ἑκατόρθωσαν ὥστε νά μήν ἀκούεται ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς φυλῆς παρά ὁ ἐλεεινός ἰκετήριος ψαλμός: « Σῶσον Ἐλέησόν μας Φράγκε. Σύ ὁ φωστήρ ὁ Θεός καί ὁ Σωτήρ ἠμῶν…». Καί ὁ Γουρουνόφραγκος ὁ μή ἔχων τίποτε ἀνθρωπινόν μέσα του, ἀλλά καί δικαιότατα συχαινόμενος τέτοιο σκουληκῶδες ἑρπετόν κτυπῶν κάθε ὥρα καί στιγμή μέ τό μπαστούνι του καί κλωτσῶν μέ τήν παπούτσα του, τό διαρκῶς κολλημένον εἰς αὐτήν μουσούδι, νά λέη μέ σαρκασμόν περιφρονήσεως καί ἀηδίας: ΟΥΣΤ ΨΩΡΟΣΚΥΛΟ…
Ἑλληνική Φυλή μέ τούς Δασκαλοτσούσιδες καί τούς Φραγκοτσούσιδες πού θέλεις γιά Ὁδηγούς, ποτέ σου δέ θά νοιώσης τί Σοῦ γίνεται.
Καί τώρα ὅτε μετά τόσους αἰώνας ἀπό τῆς Πτώσεως κατά τούς ὁποίους δέν ἔκαμνε τίποτε ἄλλο ἡ φυλή παρά νά δίδη καί νά παραχωρῆ δεξιά καί ἀριστερά, μέ ἀνοιχτές φοῦχτες, εἰς ὅλους τούς Ἐχθρούς της, Μικρούς καί Μεγάλους, διά νά ἐκλιπαρήση τήν εὔνοιαν των… διά νά τήν βοηθήσουν, τίποτε ἄλλο παρά νά ἐγκαταλείπη ὅλα της τά μέρη, ὄλας της τάς δυνάμεις, ὄλας της τάς θέσεις καί στενώτερα τώρα ὅτε ἀπό τῆς Ἐλευθερώσεως τῆς Ἑλλαδούλας, ἐφόρτωσεν ὅλα τά Γιγάντια Προβλήματα καί Ἀγωνίσματα εἰς τήν ἐδῶ Μουρλογιωργούλα καί Μερκουροπυρική πασίγνωστη ΑΘΗΝΟΥΛΑ καί κάνει δῆθεν πώς πιστεύει, ὅτι μέ τό ξεπατωμένο ΠΑΛΙΟΚΑΖΑΝΟ πού βράζουν τά Κόλυβά της – τήν Ἄβουλη καί Παράνομη Βουλή – μέ τούς Κανιββάλους πού χορεύουν γύρω του καί μέ τούς Πνευματικούς Ἐθνομπαλωματῆδες πού εἶναι ἕτοιμοι νά μετζασολιάσουν τό κάθε Ἐθνικόν ζήτημα διότι τούς περνᾶ ἡ Ἰδέα καί αὐτῶν εἰλικρινῶς καί τῆς φυλῆς ὅλης, ὅτι Ξανάνθισμα Ἑλληνισμοῦ εἶναι εὔκολο πράγμα σάν Παπούτσι γιά μπάλωμα. Τώρα ὅτε ὅλοι οἱ Μικρολαοί – ἐνῶ ἐμεῖς ἐκοιμώμεθα καί ἐροχαλίζαμεν τά τροπάρια πρός τήν Εὐρώπη – στέκονται ἐμπρός μας Ὀρθοί, Ὠπλισμένοι, Ἀνδρισμένοι, ἁρπάζοντες καί χαστουκίζοντες δεξιά καί ἀριστερά, ἕτοιμοι νά μᾶς κατατσακίσουν στήν πρώτη εὐκαιρία, πού περιμένουν σά Λαμπρή. Τώρα κατά τήν κρισιμωτάτην ὥρα τῆς φυλῆς, ὄτε Γιγάντιοι οἱ ὄγκοι τῶν ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ὀρθώνονται ἐμπρός της καί ἐπάνω της σάν κύματα βουνά ἕτοιμα νά πέσουν καί νά σπάσουν στό κεφάλι της καί τήν κρατοῦν σπαρταρίζουσαν ἀπό τόν τρόμον ἀλλ’ ἄμυαλον, Ἀνίκανον, διά τό κάθε τί καί Παράλυτον καί τό τρομερώτερον ΑΝΙΚΑΝΟΝ ΝΑ ΣΚΕΦΘΗ καί τό Ἀπελπιστικώτερον ΑΝΙΚΑΝΟΝ ΝΑ ΦΙΛΟΤΙΜΗΘΗ, ΤΡΑΓΙΚΩΤΑΤΗ καί ΓΥΜΝΗ παρουσιάζεται ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, ὄχι μόνον τῆς Ἑλλαδούλας – ἀλλά καί συνολικῶς τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς. Δηλαδή, ὅτι ἡ φυλή χωρίς νά κουνήση καί νά ἀλλάξη τίποτα ἀπό τά Παληά της, χωρίς οὔτε νά ὑποψιασθῆ τήν ἀνάγκην νά σκεφθῆ τά Πάντα ἐξ’ Ἀρχῆς, ἐξεκίνησε μέ μίαν καί μόνην ἐπιπόλαιον ΠΝΟΗΝ τοῦ 21. Πνοήν καθαρῶς Παλληκαρισμοῦ καί Ἀνδρείας, μετατοπίσασαν μόνον τήν Τουρκοσκλαβιά ἀπό ἕνα κομματάκι της καί ἐγκαταστήσασαν ἀμέσως καί εἰς αὐτό τήν Φραγκοσκλαβιά. Καί ἡ Πνοή αὐτή τοῦ 21 ἡ μή ξεύρουσα ποῦθε ἔρχεται, τί εἶναι, ποῦ πάει, ἡ μή ξέρουσα τί τῆς γίνεται, μέ ὅλο της τόν Παλληκαρισμό, Ἡρωϊσμό, Ἀρχοντισμό καί Φαναριωτισμό ἀκόμη, ζυμωθεῖσα διά τῆς ἐπιγαμίας μετά τοῦ μπαμπακιοῦ καί τῆς ποδιᾶς καί τῆς σαρδέλας καί τῆς μπακίρας, κατεβυθίσθη καί κατεποντίσθη αὔτανδρος εἰς τόν ΜΠΑΚΑΛΙΣΜΟΝ τόν μή ἐνδιαφερόμενον κατά βάθος παρά διά τήν πεντάρα καί ἐπί τέλους ψυχορραγοῦσα ἡ Πνοή αὐτή τοῦ 21 τόσα χρόνια, ἐντελῶς ΕΞΕΨΥΧΗΣΕΝ. Καί ἀφοῦ ἐξεψύχησεν ἡ μοναδική αὐτή καί μονομερεστάτη Πνοή καί ὁ ΑΕΡΑΣ τοῦ 21 ἐνεκρώθη μαζύ μέ τά τελευταία στήθη πού τόν περιέκλεισαν καί ἔδιδαν τουλάχιστον τήν Ἰδέαν κάποιου Ἀνδρισμοῦ, ἔμειναν μόνον τά Παληά ὅλα πού δέν εἶχαν κουνηθῆ, μέ τόν Παμπάλαιο Καλογερισμό καί τόν Παμπάλαιο Δασκαλισμό – ὁ Πολιτικός Βαγαποντισμός δέν ἔχει καμμίαν σημασίαν διά τά πνευματικά καί ψυχικά βάθη τῆς φυλῆς – διά νά… ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ!
Οὕτω ἡ ἀπό τῆς Πτώσεως Ληθαργωμένη φυλή ἠσπάσθη ἐντελῶς τόν Ἐλεύθερον ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΦΡΑΓΚΟΜΠΑΚΑΛΟΓΑΤΙΣΜΟΝ καί τό ἐξ’ αὐτοῦ καί ἐπί πλέον πνέον καί δηλητηριάζον ὅλον της τόν ὀργανισμόν καί ἐπιφέρον τόν πειό ἠλίθιον Μαρασμώδη θάνατον τό: ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΕΛΩΔΕΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ.
Καί ὁ Καλόγερος κατά βάθος εἶναι: Ὁ Θεός μᾶς ἐτιμώρησε Ἐθνικῶς διά τίς ἁμαρτίες μας. Πίστευε. Μήν ἐξετάζης. Νήστευε. Προσεύχου. Φέρνε λάδι, ψωμί, στάρι καί κρασί. Σ’ ἔκλεψαν Ὑπομονή. Σ’ ἔδειραν Ὑπομονή. Σέ ἀτίμασαν Ὑπομονή. Σέ σφάζουν Ὑπομονή. Ὁ Βούλγαρος, ὁ Ρῶσος, ὁ Σέρβος, ὁ Ρουμοῦνος, ὁ Ἀρμένης εἶναι ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΟΥ…Μήν κουνιέσαι, μή σιέσαι, μή φωνάζεις, μή μιλᾶς καί σ’ ἀκούσουν οἱ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ καί σέ ποῦν Ἀπολίτιστο Βάρβαρο. Κάθου φρόνιμα, βουβαίνου καί προσκύνα τόν φράγκο, ἡ Σωτηρία μας εἶναι ἡ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ. Αὐτή θά μᾶς δώση τό δίκηο μας, ἅμα καθούμαστε φρόνιμα κι ἀκοῦμε τίς προσταγές της. Εὐχαρίστει τόν Θεό γιά ὅτι ἔχεις, γιά ὅτι εἶναι, μήν ἀποθυμώση καί πάθεις χειρότερα.
Καί ὁ Ἔμπορος κατά βάθος εἶναι: Ἐμεῖς εἴμαστε μικροί δέν μποροῦμε νά κάμουμε τίποτα. Πρῶτα πρέπει νά κάμουμε Χρήματα. Πρέπει νά προσπαθήσουμε πρῶτα νά γίνουμε Μεγάλοι καί Δυνατοί κι ἔπειτα νά ζητήσουμεν τό δίκηο μας. Πρέπει νά τάχουμε καλά μέ ὅλους μας τούς ἐχθρούς. Πῶς ἀλλιῶς θά κάμουμε τίς δουλειές μας ἄν τούς πολεμᾶμε καί μᾶς πολεμᾶνε; Θέλτε δηλαδή νά μᾶς πάρουν κι αὐτό πούχουμε; φρόνησι, φρόνησι, φρόνησι. Κι ἔπειτα δέ θά μᾶς ἀφήσει ἡ Χριστιανική Εὐρώπη νά χαθοῦμε ἅμα καθούμαστε φρόνημα, ὅπως μᾶς προστάζει, θά μᾶς δώσει τό δίκηο μας. Βρέ σύ παιδί, γιά κλείστ’ τό μπεζαχτά, γιατ’ ἔρχεται πάλι αὐτή ἡ Διακονιάρα. Ἐ κυρά Πατρίδα! Ξέρεις ὅτι μᾶς παρασκότισες μέ τά φούμαρα καί τίς κλάψες σου ὅλην τήν ὥρα; Παιδί, δός της μία δεκάρα, νά πάη στό καλό, νά μᾶς ξεφορτώνεται. Ἔλα Κυρά, πάρτη καί δίνε του γιατ’ ἔχουμε δουλειά.
Καί ὁ Δάσκαλος κατά βάθος εἶναι: Ἡ Γλώσσα, ἡ Γραμματική. Πῶς ἄλλως θά δείξωμεν εἰς τήν Εὐρώπην ὅτι εἴμεθα Ἀπόγονοι; Ἡ Εὔκλεια τῶν Προγόνων. Ἐπεπτώκαμεν. Τό Ἑλληνικόν Πνεῦμα ἐτίναξεν τά κῶλα ἐν Χαιρωνεία. Ἐβαρβαρώθημεν, ἐτιμωρήθημεν, ὅτι πολλά ἠμαρτήσαμεν. Ἀλλοίμονον, αἱ πάλαι ποτέ Ἀχαρναί νῦν … Μενίδι. Ἀλλοίμονον οἱ Περικλεῖς καί οἱ Πλάτωνες ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ …Ἀλλοίμονον, αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι δέν θά ἐπανέλθουν ποτέ. Αἱ Ἐπιστῆμαι, τά Γράμματα, αἱ Τέχναι ἐφυγαδεύθησαν διά παντός. Ἀλλοίμονον. Γλῶσσα καί Θρησκεία καί Θρησκεία καί Γλῶσσα ἡ μόνη ἄγκυρα κι ἀμάν. Ἡ μόνη μας Ἐλπίς καί Σωτηρία ἡ Χριστιανική Εὐρώπη. Ἄχ Ἀλλοίμονον! Παιδί…ἕνα οὖζο.
Διά νά εἶναι ἡ Φυλή εἰς τό Χάλι πού εἶναι, φανερόν ὅτι οἱ Τωρινοί Ἕλληνες εἶσθε οἱ χειρότεροι πού ὑπῆρξαν ποτέ.
Καί ὁ Καλόγερος μέ τό Δάσκαλο, βάζοντες τόν Ἔμπορο στή μέση πίνουν τόν ναργιλέ τους καί παίζουν τό κομπολόγι τους, μωρολογοῦντες καί μοιρολογοῦντες τόσους αἰῶνας, μόνον καί μόνον γιά νά χωνεύουν καί σκοτώνουν τήν ὥρα τους. Σ’αὐτούς τούς γενικώτατα πλάσαντας ἔτσι τούς Ρωμηούς, δυνατόν νά προστεθῆ ἀπό τῆς Ἐλευθερίας καί ὁ Ἑλλαδικός Πρόξενος. Αὐτός ὁ Ζευζέκης, ὁμοιότατος καί συμφωνότατος σ’ ὅλα, διά λογαριασμόν του πρῶτα πρῶτα καί διά λογαριασμόν ἐκείνων πού τόν στέλλουν δεύτερα, δέν κάνει τίποτε ἄλλο παρά νά ρίχνη καί σκεπάζη μέ χῶμα, ὅτι κάμει νά κινηθῆ, τρέμων καί σπαρταρίζων σά σπάρος στόν ἀέρα, μή γεννηθῆ κανένα ζήτημα! Ἐνῶ ἡ δουλειά τοῦ εἶναι ἀκριβῶς, νά Γεννοβολᾶ νυχθημερόν Ζητήματα σάν Κουνέλα...
…Οἱ Ἕλληνες κάθε ἐποχῆς εἶναι σάν μέσα σέ Παράδεισο ΣΤΡΑΒΟΙ. Ὁ Πολιτισμός τῶν Λαῶν εἶναι ζήτημα: Φύσεως καί Αἰώνων. ΕΜΕΙΣ, οἱ Ἰνδοί, οἱ Ἰάπωνες, εἴμεθα οἱ Πολιτισμένοι. Οἱ Φράγκοι εἶναι ΑΓΡΙΟΙ καί ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΙ πολιτισμοῦ. Γι’αὐτό οἱ Ἰάπωνες ἅμα θελήσουν νά ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ, σέ 20 χρόνια τους παίρνουν τά κανόνια καί τίς βίδες καί τούς ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ καί τούς τρίβουν τή μούρη.
Ὁπωσδήποτε κατά τό ἱστορικόν τοῦτο σημεῖον τῆς ἑπομένης τῆς ἀπελευθερώσεως μιᾶς πήχης γῆς, μέ τό πρῶτον ἄνοιγμα τῶν ματιῶν μετά τόν ἐπιβεβλημένον Τουρκικόν Λήθαργον, ἡ φυλή εὑρέθη διά πρώτην φοράν εἰς τήν Ζωήν της, ἐνώπιον ἑνός Κολοσσιαίου Κόσμου Ἄλλου, ὁ ὁποῖος ἔγινε κατά τόν Ὕπνον της, ΚΟΣΜΟΥ ΞΕΝΟΥ, ἐπιβάλλοντος μέ τήν Τρισβάρβαρον του Δύναμιν καί μέ τά Κανόνια του, τήν κάθε Ἐθνολογικήν, Πολιτικήν, Πνευματικήν Ἰδέαν ἕως τήν τελευταίαν βίδα καί κουμπί, ἐννοῶν ὁ φιλάνθρωπος καί χριστιανός καί φιλελεύθερος καί Τρισευγενής Πολιτισμένος!... νά χρησιμοποιῆ ὅλα τά Μικρά Κράτη, ὡς ἀποπατήρια τῆς Ἐμπορικῆς καί Βιομηχανικῆς δυσκοιλιότητός του, τοποθετῶν εἰς τήν μπούκα κάθε ὑπονόμου πού φθάνει σέ Κρατίδιον ἀπό ἕνα Βασιλάκο διά νά προσέχη μή βουλώση καί πετῶν εἰς αὐτά κάθε σαρίδι του, ἀπό τίς χαλασμένες κονσέρβες του ἕως τούς φλαραίους του μέ τά σάν χαλασμένες φράουλες μοῦτρα των καί τίς πειό μπαγιάτικες φλαραιίσες. Καί ὁ Ξένος αὐτός Κόσμος, μάλιστα ἀφ’ ὅτου ἐπεκράτησαν οἱ Ἀγγλοσαξωνοκαννίβαλοι, βροντοκραυγάζει καί ξεκουφαίνει τόν πλανήτη μέ τά ἀγρίας του φωνάς, ὅτι Αὐτός ἀνεκάλυψε καί διέσωσε καί παρέλαβε τόν Ἀρχαῖον μας Πολιτισμόν ἀπό τά ρυπαρά μας Βυζαντινά χέρια! Ὅτι αὐτός τόν προήγαγε καί τόν ἐτελειοποίησε!! Ὅτι Αὐτός ἐπῆρε τό Ἀρχαῖο μας πνεῦμα! – Κακομοιριά του – Αὐτός τό Ἀρχαῖον μας Κάλλος! – Τρομάρα του – ὅτι οἱ Θεοί μας ἐγκατέλειψαν τά Ἀδώνια Περιβόλια των καί ἔφυγαν καί πῆγαν στίς σαπίλες του, ὅτι Αὐτός κρατεῖ τόν Δία πιασμένον γερά ἀπό τά γένεια, καί τό ἐξωφρενικότερον καί ἑξαγριωτικώτερον ὅλων, ὅτι ἡ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ἐσυχάθη τό γλυκόφωτο καί πανέμορφο Μητρικό Χῶμα μέ τό ζαχαρένιο θυμάρι καί τό ξανθό πεῦκο καί τό Σαπφικό ἀκρογιάλι μέ τά μεθυστικά φωτοφυλιά καί ἐρωτεύθη τή Μούχλα καί τή Σαπίλα καί τή Σκοτεινιά καί ἐπεθύμησε νά ἐξελιχθῆ καί ἐκπολιτισθῆ καί ἐξωραϊσθῆ, κι ἐφόρεσε ΚΟΡΣΕ! Κι ἐπέταξε πισωπρόσθια πριξίματα γιά νά εὐμορφίνη τίς γραμμές τοῦ κορμιοῦ της, κι ἐξαγρίωσε τά μαλλιά της γιά νά χτίζη ἐπάνω τό ξεφάντωμα καί ξεθέωμα ματιῶν τό Καπέλλο; μέ τά Ζουλουδικά σχήματα καί χρώματα καί πουλερικά καί ζαρζαβατικά, κι ἔτσι ἐξελιγμένη κι ἐξωραϊσμένη κι ἐλευθερωμένη ἡ ΓΥΝΑΙΚΑ – ποῦ ἁγνοοῦμεν ἐμεῖς;! Καί πιέζομεν ἐμεῖς! Καί ἀσχημίζομεν ἐμεῖς! Ἐμεῖς ποῦ ἐφτιάσαμεν τήν Ἀθηνᾶ, τήν Ἀφροδίτη, τή ΜΑΡΙΑ, καί τή Θρησκεία τῆς Μαρίας, τῆς Παναγίας, δηλαδή τῆς ΓΥΝΑΙΚΟΣ, πού τούς τήν ἐδώσαμε καί τήν ἐκλώτσησαν οἱ περισσότεροι, κι ἐπάταξαν ἀπό τούς Ναούς των τήν Παναγία, γιά νά βλέπουν τοῦ Ἀγγλόπαπα τίς μασέλλες νά σπάη ὧρες καρύδια – ἡ ΑΦΡΟΔΙΤΗ λέει Ὅτι δέν μπορῆ νά ζήσει παρά ἐκεῖ, ὅτι ρουφᾶ τόν καρβουνοαέρα τῆς Λόνδρας καί ζηλεύει τίς μεθοῦρες, λευκοφόρες, ὀγδοντάρες καί Παρθένες, τίς ὅλο τόκα, λόξα καί μπουρί σφιχτοφασκιωμένα σέ πρίσκαλα ποῦ βγάζουν μουστάκια ἀπ’ τό Μαράζι, καί στίς Γερμανίες, ζηλεύουσα τίς ἄλλες παλιές καλές ζεστές, παπουλικές Παντοῦφλες – τίς Γερμανικές καί ξενυχτᾶ ξετρελλαμένη μέ τήν Εὐμορφιά τῶν Δασκάλων τῶν δύο Ἠμισφαιρίων καί πεθαίνει στό φίλημα ὅλες αὐτές τίς ξεροκαράφλες, πού ἐφιδρώνουν ἔπειτα λέει τό γνησιότερο μέλι τοῦ Ὑμηττοῦ. Καί ὁ Κόσμος Αὐτός διατείνεται ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Παλιός κι Ἐμεῖς Καινούργιοι καί Μᾶς μιλεῖ σάν Παπποῦς σέ ἐγγονό. Αὐτός ὁ Εὐγενής καί Ἐμεῖς Ἀρχοντοχωριάτες, Αὐτός ὁ Πολιτισμένος καί Ἐμεῖς Χωριάτες, ὅτι Ἐμεῖς δέν εἴμεθα Ἐμεῖς ἀλλά Ἄλλοι, ὅτι τέλος Αὐτός εἶναι Ἐμεῖς! Καί Ἐμεῖς δέν εἴμεθα Τίποτα.
Ἑλληνική Φυλή, οἱ Ἕλληνες τῆς Εὐρώπης – ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΣΟΥ – Σού ἔκαμαν τό Τρομερότερο καί Ἀγριότερο ΚΑΚΟ. Αὐτοί μέ τούς Δασκαλοτσούσιδες καί τούς Κουτσουροκαλλιτέχνες Σου Σέ βούλιαξαν στή ΦΡΑΓΚΟΣΚΛΑΒΙΑ.
Καί οἱ τρισελεεινοί Ἀτιμασταί τῆς φυλῆς, οἱ Ἐλεύθεροι πρῶτοι πρῶτοι καί οἱ Σκλάβοι δεύτεροι καί οἱ ἐλεεινότεροι ὅλων οἱ Ἐξωφραγκοπάροικοι, τά ἔχασαν καί τά ἔχαψαν ὅλα ἀλάλιασαν ἐντελῶς, αὐτοπεριεφρόνησαν ὅλοι τους ἑαυτούς των εἰς τό ἔσχατον ὅριον ἔχασαν κάθε φιλοτιμία καί κάθε ἀνθρωπισμό, ἐδίδαξαν καί ἔσκυψαν καί ἐγονάτισαν τή φυλή ὁλόκληρον εἰς ἀνδραποδώδη προσκυνημόν τοῦ φράγκου καί σύμπαντες τρίβοντες τό μουσούδι των εἰς τό χῶμα μέχρι γδαρσίματος καί αἱματώματος καί φιλοῦντες τίς ἀγριοπαποῦτσες τοῦ Σκυλόφραγκου, ἑκατόρθωσαν ὥστε νά μήν ἀκούεται ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς φυλῆς παρά ὁ ἐλεεινός ἰκετήριος ψαλμός: « Σῶσον Ἐλέησόν μας Φράγκε. Σύ ὁ φωστήρ ὁ Θεός καί ὁ Σωτήρ ἠμῶν…». Καί ὁ Γουρουνόφραγκος ὁ μή ἔχων τίποτε ἀνθρωπινόν μέσα του, ἀλλά καί δικαιότατα συχαινόμενος τέτοιο σκουληκῶδες ἑρπετόν κτυπῶν κάθε ὥρα καί στιγμή μέ τό μπαστούνι του καί κλωτσῶν μέ τήν παπούτσα του, τό διαρκῶς κολλημένον εἰς αὐτήν μουσούδι, νά λέη μέ σαρκασμόν περιφρονήσεως καί ἀηδίας: ΟΥΣΤ ΨΩΡΟΣΚΥΛΟ…
Ἑλληνική Φυλή μέ τούς Δασκαλοτσούσιδες καί τούς Φραγκοτσούσιδες πού θέλεις γιά Ὁδηγούς, ποτέ σου δέ θά νοιώσης τί Σοῦ γίνεται.
Καί τώρα ὅτε μετά τόσους αἰώνας ἀπό τῆς Πτώσεως κατά τούς ὁποίους δέν ἔκαμνε τίποτε ἄλλο ἡ φυλή παρά νά δίδη καί νά παραχωρῆ δεξιά καί ἀριστερά, μέ ἀνοιχτές φοῦχτες, εἰς ὅλους τούς Ἐχθρούς της, Μικρούς καί Μεγάλους, διά νά ἐκλιπαρήση τήν εὔνοιαν των… διά νά τήν βοηθήσουν, τίποτε ἄλλο παρά νά ἐγκαταλείπη ὅλα της τά μέρη, ὄλας της τάς δυνάμεις, ὄλας της τάς θέσεις καί στενώτερα τώρα ὅτε ἀπό τῆς Ἐλευθερώσεως τῆς Ἑλλαδούλας, ἐφόρτωσεν ὅλα τά Γιγάντια Προβλήματα καί Ἀγωνίσματα εἰς τήν ἐδῶ Μουρλογιωργούλα καί Μερκουροπυρική πασίγνωστη ΑΘΗΝΟΥΛΑ καί κάνει δῆθεν πώς πιστεύει, ὅτι μέ τό ξεπατωμένο ΠΑΛΙΟΚΑΖΑΝΟ πού βράζουν τά Κόλυβά της – τήν Ἄβουλη καί Παράνομη Βουλή – μέ τούς Κανιββάλους πού χορεύουν γύρω του καί μέ τούς Πνευματικούς Ἐθνομπαλωματῆδες πού εἶναι ἕτοιμοι νά μετζασολιάσουν τό κάθε Ἐθνικόν ζήτημα διότι τούς περνᾶ ἡ Ἰδέα καί αὐτῶν εἰλικρινῶς καί τῆς φυλῆς ὅλης, ὅτι Ξανάνθισμα Ἑλληνισμοῦ εἶναι εὔκολο πράγμα σάν Παπούτσι γιά μπάλωμα. Τώρα ὅτε ὅλοι οἱ Μικρολαοί – ἐνῶ ἐμεῖς ἐκοιμώμεθα καί ἐροχαλίζαμεν τά τροπάρια πρός τήν Εὐρώπη – στέκονται ἐμπρός μας Ὀρθοί, Ὠπλισμένοι, Ἀνδρισμένοι, ἁρπάζοντες καί χαστουκίζοντες δεξιά καί ἀριστερά, ἕτοιμοι νά μᾶς κατατσακίσουν στήν πρώτη εὐκαιρία, πού περιμένουν σά Λαμπρή. Τώρα κατά τήν κρισιμωτάτην ὥρα τῆς φυλῆς, ὄτε Γιγάντιοι οἱ ὄγκοι τῶν ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ὀρθώνονται ἐμπρός της καί ἐπάνω της σάν κύματα βουνά ἕτοιμα νά πέσουν καί νά σπάσουν στό κεφάλι της καί τήν κρατοῦν σπαρταρίζουσαν ἀπό τόν τρόμον ἀλλ’ ἄμυαλον, Ἀνίκανον, διά τό κάθε τί καί Παράλυτον καί τό τρομερώτερον ΑΝΙΚΑΝΟΝ ΝΑ ΣΚΕΦΘΗ καί τό Ἀπελπιστικώτερον ΑΝΙΚΑΝΟΝ ΝΑ ΦΙΛΟΤΙΜΗΘΗ, ΤΡΑΓΙΚΩΤΑΤΗ καί ΓΥΜΝΗ παρουσιάζεται ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, ὄχι μόνον τῆς Ἑλλαδούλας – ἀλλά καί συνολικῶς τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς. Δηλαδή, ὅτι ἡ φυλή χωρίς νά κουνήση καί νά ἀλλάξη τίποτα ἀπό τά Παληά της, χωρίς οὔτε νά ὑποψιασθῆ τήν ἀνάγκην νά σκεφθῆ τά Πάντα ἐξ’ Ἀρχῆς, ἐξεκίνησε μέ μίαν καί μόνην ἐπιπόλαιον ΠΝΟΗΝ τοῦ 21. Πνοήν καθαρῶς Παλληκαρισμοῦ καί Ἀνδρείας, μετατοπίσασαν μόνον τήν Τουρκοσκλαβιά ἀπό ἕνα κομματάκι της καί ἐγκαταστήσασαν ἀμέσως καί εἰς αὐτό τήν Φραγκοσκλαβιά. Καί ἡ Πνοή αὐτή τοῦ 21 ἡ μή ξεύρουσα ποῦθε ἔρχεται, τί εἶναι, ποῦ πάει, ἡ μή ξέρουσα τί τῆς γίνεται, μέ ὅλο της τόν Παλληκαρισμό, Ἡρωϊσμό, Ἀρχοντισμό καί Φαναριωτισμό ἀκόμη, ζυμωθεῖσα διά τῆς ἐπιγαμίας μετά τοῦ μπαμπακιοῦ καί τῆς ποδιᾶς καί τῆς σαρδέλας καί τῆς μπακίρας, κατεβυθίσθη καί κατεποντίσθη αὔτανδρος εἰς τόν ΜΠΑΚΑΛΙΣΜΟΝ τόν μή ἐνδιαφερόμενον κατά βάθος παρά διά τήν πεντάρα καί ἐπί τέλους ψυχορραγοῦσα ἡ Πνοή αὐτή τοῦ 21 τόσα χρόνια, ἐντελῶς ΕΞΕΨΥΧΗΣΕΝ. Καί ἀφοῦ ἐξεψύχησεν ἡ μοναδική αὐτή καί μονομερεστάτη Πνοή καί ὁ ΑΕΡΑΣ τοῦ 21 ἐνεκρώθη μαζύ μέ τά τελευταία στήθη πού τόν περιέκλεισαν καί ἔδιδαν τουλάχιστον τήν Ἰδέαν κάποιου Ἀνδρισμοῦ, ἔμειναν μόνον τά Παληά ὅλα πού δέν εἶχαν κουνηθῆ, μέ τόν Παμπάλαιο Καλογερισμό καί τόν Παμπάλαιο Δασκαλισμό – ὁ Πολιτικός Βαγαποντισμός δέν ἔχει καμμίαν σημασίαν διά τά πνευματικά καί ψυχικά βάθη τῆς φυλῆς – διά νά… ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ!
Οὕτω ἡ ἀπό τῆς Πτώσεως Ληθαργωμένη φυλή ἠσπάσθη ἐντελῶς τόν Ἐλεύθερον ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΦΡΑΓΚΟΜΠΑΚΑΛΟΓΑΤΙΣΜΟΝ καί τό ἐξ’ αὐτοῦ καί ἐπί πλέον πνέον καί δηλητηριάζον ὅλον της τόν ὀργανισμόν καί ἐπιφέρον τόν πειό ἠλίθιον Μαρασμώδη θάνατον τό: ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΕΛΩΔΕΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ.
Ἔκκλησις πρός τό Πανελλήνιον Κοινόν (1907) -Περικλῆς Γιαννόπουλος
α) μέ μία μόνο ἀνάγνωση μόνο μιά μυρωδιά μπορεῖ νά πάρει κανείς, συνιστῶ περισσότερες
ΑπάντησηΔιαγραφήβ) τά τονισμένα καί τά χρωματισμένα γράμματα εἷναι δική μου ἐπιλογή.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήZαρα, καταρχην να διευκρινισω πως τηρησα την προτροπη σου και διαβασα τις αναρτησεις περι Γιαννοπουλου πλεον της μιας φορας.Ειχα να διαβασω κειμενα του απο φοιτητης.Αφου διευκρινισω πως τον θεωρω μεγιστο διανοητη κυριως λογω της αγωνιας που διακατεχει το εργο του για αναζητηση μιας γνησια ελληνικης ταυτοτητας και λογω της ορθης επιλογης του να μαστιγωνει την ακριτη εσπερινολατρεια(δικη μου λεξη),εχω να πω πως σε ορισμενα σημεια τον βρισκω υπερβολικο και ισοπεδωτικο προς τους συγχρονους του.
ΑπάντησηΔιαγραφή1.Καταρχην να μην λησμονουμε πως συγγραφει την πρωτη δεκαετια του 20 αιωνα. Η Ελλας προερχεται απο την ταπεινωση του 1897,το Παλατι παιζει καθοριστικο ρολο-οσο και αν ο Γεωργιος ο Α υπηρξε συνετος σε σχεση με τον απεριγραπτο υιο του που τον διαδεχθηκε-και το πολιτικο συστημα βουλιαζει στην αναξιοπιστια, την δημαγωγια και την εξαρτηση. Ενα χρονο μετα το θανατο του Γ.ο Στρατιωτικος Συνδεσμος του Ν.Ζορμπα καλει τον Βενιζελο να ηγηθει και αρχιζει η χρυση δεκαετια του 1910-1920.Αν ο Γ. εγραφε,ας πουμε, το 1918 πιστευει κανεις πως τα κειμενα του θα διαπνεονταν απο τον ιδιο πεσιμισμο; Θελω να πω δηλαδη πως καλο ειναι να συναξιολογουμε και την περιρρεουσα πολιτικη ατμοσφαιρα μεσα στην οποια γραφεται ενα κειμενο.
2."Ἑλληνική Φυλή, οἱ Ἕλληνες τῆς Εὐρώπης – ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΣΟΥ – Σού ἔκαμαν τό Τρομερότερο καί Ἀγριότερο ΚΑΚΟ. Αὐτοί μέ τούς Δασκαλοτσούσιδες καί τούς Κουτσουροκαλλιτέχνες Σου Σέ βούλιαξαν στή ΦΡΑΓΚΟΣΚΛΑΒΙΑ."
Εδω θεωρω πως μεσα σε ενα καταρχην ορθο πλαισιο ο Γ. αναλωνεται σε ισοπεδωτικη και μη ρεαλιστικη κριτικη.Ας πουμε επιτιθεται( βλ.προηγουμενη αναρτηση) στον ζωγραφο Γυζη. Ο Ν.Γυζης θεωρειται ο πατερας της συγχρονης ελληνικης ζωγραφικης.Σπουδασε στην Γερμανια και συγκεκριμενα στο Μοναχο που αποτελουσε καλλιτεχνικη Μεκκα της εποχης. Αναντιρρητα διδαχθηκε και υπηρετησε μια δυτικη ζωγραφικη.Ομως η χωρα-και μαλιστα η μιση-ειχε εξαιρετικα προσφατα βγει απο την πιο βαρβαρη και αντιπολιτισμικη οθωμανικη καταπιεση.Ταυτοχρονα στην Δυση επιτελειται μια επανασταση σε καλλιτεχνικο και λιγο αργοτερα και σε επιστημονικο επιπεδο. Ηταν αδυνατο για την Ελλαδα της Μελουνας να αναπτυξει τοτε αυτοφυη και αυτοχθονα καλλιτεχνικη παραγωγη.Αλλωστε οι ελληνες ζωγραφοι που σπουδασαν στην Δυση,στο Μοναχο αρχικα οι πρωτοι και αργοτερα σε Παρισι και Ιταλια-δεν υπηρξαν απλοι αντιγραφεις μιας ξενοφερτης μανιερας.Διακριθηκαν στο εξωτερικο και εγιναν φορεις των συγχρονων καλλιτεχνικων ρευματων που ναι μεν δεν ηταν ελληνογενη,τα υπηρετησαν ομως με τον δικο τους τροπο.Ο Γυζης για παραδειγμα αποκαλειτο "ανατολικος" στην Γερμανια.Με αλλα λογια αν επεκτεινουμε το σκεπτικο του Γ., θα πρεπει να θεωρησουμε και τον Θεοτοκοπουλο εναν απλο δυτικοπληκτο.Ουδεις ομως τολμησε να ισχυριστει ποτε κατι τετοιο.Δεν βλεπω λοιοπν το λογο γιατι να ισοπεδωνονται ο Γυζης,ο Ιακωβιδης,ο Λυτρας, ο Μαλεας, ο Παρθενης κλπ ως απλοι δυτικοπληκτοι, με βαση και μονο το επιχειρημα πως σπουδασαν και υπηρετησαν μια ζωγραφικη που ξεκινησε και ανεδειχθη στη Δυτικη Ευρωπη. Ειναι αλλο πραγμα να υμνουμε την ατοφια ελληνικοτητα του Κοντογλου και του θεοφιλου και αλλο να ισοπεδωνουμε τους λοιπους ως "Φραγκοσκλαβους".
3.Η αυτη συλλογιστικη μου ισχυει και για την νυξη που κανει ο Γ. στην Αρχιτεκτονικη.("Oυτε Ελληνικη Αρχιτεκτονικη!!!" λεει...)Ειναι γεγονος πως το Πανεπιστημιο, το Ζαππειο, το Αρχαιολογικο Μουσειο, η Βιβλιοθηκη κ.α σχεδιαστηκαν απο ξενους (συγκεκριμενα γερμανους/δανους αρχιτεκτονες Tσιλερ,Χανσεν κλπ).Δηλαδη για να καταλαβω:στην Βαυαροκρατια, με τον νεοκλασσικισμο να κυριαρχει ως ρευμα,ποιος ελληνας να σχεδιασει τα μεγαλα και εμβληματικα κτηρια της πρωτευουσας;Και σε ποιο Πολτεχνειο να σπουδασει τοτε,με ποιους δασκαλους και ποιες αναφορες να διδαχθει;Και γιατι εμεις σημερα ή ο Γ. τοτε, να αισθανομαστε μειονεκτικα για το οτι ενα αδυναμο και πολιτιστικα νηπιακο νεοελληνικο κρατος απυθυνθηκε σε ξενους αρχιτεκτονες που υπηρετουσαν ενα καλλιτεχνικο ρευμα που κυριαρχουσε διεθνως;
Μενω εδω και θα επανελθω αυριο.
Καλημέρα Πρωτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτήν 1η παράγραφο πού γράφεις συμφωνῶ.
Στήν 2η ἔχεις μπερδευτεῖ, ἴσως παρασύρθηκες ἀπό τό χειμαρρῶδες ὕφος τοῦ Γιαννόπουλου. Εἰδικά γιά τόν Γύζη, ὁ λόγος του εἷναι διθυραμβικός. Καί ὄχι μόνο γιά τόν Γύζη. Θά φανεῖ ξεκάθαρα ὅταν θά ἀναρτήσω άπόσπασμα μέ κάποιες περί αἰσθητικῆς ἀπόψεις του άπό τό ἔργο "Ἑλληνική Γραμμή -Ἑλληνικό χρῶμα".
Στήν προηγούμενη δέ ἀνάρτηση, μάλλον ἀναφέρεσαι στήν φράση "...Κάθε Γύζης πεθαίνων, κάθε Μιστριώτης κορακιάζων..."
Πρόσεξε ὅμως πώς γίνεται ἡ ἀναφορά
...Ἕνα Θανατικόν κάθε Ἀνθρώπου καί μία ἀπελπιστική ἐπιδημία μακροβιότητος κάθε Μηδενικοῦ. Κάθε Γύζης πεθαίνων κάθε Μιστριώτης κορακιάζων. Ἕνας σεβασμός κάθε ἀρρώστιας, κάθε ξεμωραμένου Γεροντάματος, κάθε νερουλιασμένου μισθοφάγου...
Πρόσεξε τήν ἀντίθεση πού σχηματίζει "θανατικόν κάθε Ἀνθρώπου", καί "ἀπελπιστική ἐπιδημία μακροβιότητος κάθε μηδενικοῦ"
Δεύτερη ἀντίθεση σέ συνέχεια καί κατ'ἀναλογίαν μέ τήν πρώτη "κάθε Γύζης πεθαίνων, κάθε Μιστριώτης κορακιάζων", κ.ο.κ.
Γιά τήν ἀρχιτεκτονική, δέν ἔχω ἰδιαίτερη ἄποψη, φαντάζομαι πώς άναφέρεται σέ αὐτήν ὅπως καί σέ ἄλλες τέχνες γιά νά καυτηριάσει τόν μιμητισμό τῶν συγχρόνων του.
Πάντως,γιά τόν Γύζη γράφει, μεταξύ πολλῶν ἄλλων
"... Και διά μυριοστήν καί ὑστάτην ἐδῶ φοράν, ἄς ἐρωτευθοῦν, ἄς ἐρωτευθοῦν μέ πάθος βαθύτερον οἱουδήποτε ἄλλου πάθους τήν Ἀττικήν γῆν. Αὐτή εἷναι ἡ διδάσκαλος πάσης ὡραίας, ἐλαφρᾶς, ἱλαρᾶς σοφίας, λεπτοτάτης αἰσθήσεως, ἡ ἀνέφικτος διδάσκαλος τῆς ἀριστοτεχνίας τῆς γραμμῆς καί τοῦ χρώματος, τῆς τελευταίας λεπτότητος γραμμῶν καί ἁβρότητος χρωμάτων. Καί ἀπό μέσα ἀπό αὐτήν καί μέ ἐγκόλπιον τόν Γύζην - ἄνθρωπον καί ἔργον - ὅταν ἀνατείνουν τά ἐλευθερωμένα των μάτια, θά ἴδουν περιϊπταμένας τάς Γυζείους μορφάς, τήν προϊπταμένην μορφήν τῶν πόθων ὅλων μας, τήν σημαιοφόρον μορφήν τῆς Ἀναγεννήσεως...."
Η ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ (1902)
Λέει καί γιά ἄλλους παρακάτω, δέν εἷναι ἰσοπεδωτικός ὁ Γιαννόπουλος. Νομίζω ἀπό τήν μιά ἐπικρίνει, μεταξύ πολλῶν ἄλλων, -ἔντονα καί σωστά κατά τήν γνώμη μου - τήν ξενομανία, τόν μιμητισμό, τόν πρόδρομο τοῦ σύγχρονου εὐρωλιγουρισμοῦ, ξεχωρίζοντας ὅμως τούς πραγματικά ἀξιόλογους.
Ἐγώ θά ἐπανέλθω σέ 3 μέρες.
Ενταξει.Αφου γραφει αυτα που παραθετεις για τον Γυζη συμφωνω,τον παρερμηνευσα στο συγκεκριμενο ζητημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα υπολοιπα τα εχουμε πει και συμφωνουμε. Ειναι οδοστρωτηρας-και καλα κανει- για τις παιδικες ασθενειες του νεωτερου ελληνισμου:την εξαρτηση και την ξενομανια.
Και ειχε απολυτο δικιο οταν ελεγε:
ΑπάντησηΔιαγραφήοἱ Τωρινοί Ἕλληνες εἶσθε οἱ χειρότεροι πού ὑπῆρξαν ποτέ
ή μηπως θα επρεπε να πει οι εμετικοτεροι;
http://www.guardian.co.uk/culture/poll/2009/jun/24/elgin-marbles
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπομένει μιά μέρα ακόμα
Oσες ψηφους και αν ριξουμε FD σε τετοιες ιστοσελιδες αρκει ενας χυδαιος ψευτης σαν τον Δημου για να ακυρωσει καθε προσπαθεια.Δες εδω τι λεει ο αχρειος(αυτος ο γκουρου των νεοφιλελευθερων):
ΑπάντησηΔιαγραφή"We used to speak Albanian and call ourselves Romans, but then Winckelmann, Goethe, Victor Hugo, Delacroix, they all told us, ‘No, you are Hellenes, direct descendants of Plato and Socrates,’ and that did it. If a small, poor nation has such a burden put on its shoulders, it will never recover."!!!!!
Και τον φιλοξενει ασμενως βεβαια,τον παναθλιο αυτον,η New York Times.Kαι δυστυχως ντρεπομαστε ή φοβομαστε να τον χαρακτηρισουμε οπως του πρεπει:αδιαβαστος και θλιβερος δοσιλογακος, αμερικανοτσολιας.Αυτο ειναι.
http://www.nytimes.com/2009/06/24/arts/design/24abroad.html?_r=2&pagewanted=2
Protesilae έχεις δίκιο για τον Δήμου και σίγουρα οι προπαγανδιστές τύπου New York Times απεγνωσμένα ψάχνουν να βρούν τύπους σαν κι αυτόν για να χρησιμοποιήσουν τις ανοησίες τους σαν ένδειξη εναλλακτικών φωνών που καταπνίγονται στις εκθέσεις του υπουργείου εξωτερικών τους. Πιστεύω πως δεν υπάρχουν πολλές επιλογές άμυνας στις περιπτώσεις αυτές. 94% μπορεί να αποτελέσει πειστικό επιχείρημα ακόμα και για τον Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμου; Μπλιάχχχχχχ!!!!! Τί νά περιμένεις ἀπό ἄνθρωπο πού αὐτοαναγορεύεται διανοούμενος. Κάτι τέτοιους θά ἔβλεπε στήν ἐποχή του και ὁ Γιαννόπουλος καί ἔβγαζε ἀφρούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήἜχω πεῖ ὅτι θά παραθέσω άνάρτηση μέ περί αἰσθητικῆς ἀπόψεις τοῦ Γιαννόπουλου. Θά προηγηθεῖ ὅμως μιά ἀναρτησούλα μέ ἀφορμή τίς ἐκλογές στό Ἰράν...
Κατά τήν γνώμη μου τό παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρο τοῦ Δελαστίκ
Μουσεῖο -κραυγή γιά τά μάρμαρα
ἐπικυρώνει πλήρως τούς περί φράγκων χαρακτηρισμούς τοῦ Γιαννόπουλου...
"Κάθε άνθρωπος αισθάνεται φρίκη όταν συνειδητοποιεί ότι έγινε μια βάρβαρη επιδρομή «πολιτιστικών κανιβάλων» που έπεσαν πάνω στα Γλυπτά με πριόνια, σφυριά και σφήνες προσπαθώντας όπως όπως να τα ξεκολλήσουν - άλλοτε πετυχαίνοντας να αποσπάσουν ολόκληρες πλάκες χωρίς να τους κάνουν ζημιά και άλλοτε κάνοντας τμήματα της ζωφόρου κομμάτια και θρύψαλα.
Ενα ρίγος σε διαπερνά όταν συνειδητοποιείς ότι τα κομμάτια της ζωφόρου που έχουμε στην Ελλάδα προέρχονται κυρίως από εκείνα τα σπασμένα τμήματα που οι άνθρωποι του Βρετανού λόρδου θεώρησαν άχρηστα και τα παράτησαν στο χώμα..."