Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Κεφαλόποδα

Τὸ καλοκαιρινὸ φῶς διαπερνᾶ τὰ παράθυρα τῶν κενῶν αἰθουσῶν. Ἡ ὄψη τοῦ ἐξωτερικοῦ χώρου εἶναι πράσινη, οἱ ἐργάτες συντήρησης κτιρίων, μὲ τὰ ὁμοιόμορφα ροῦχα τους, ξεπερνοῦν ἀριθμητικά τους ἐναπομείναντες φοιτητές. Σ’αὐτὴ τὴν ἀπέραντη σιγὴ τὰ ζωύφια ἐμπνέουν ταραχή, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ποικίλες ἄλλες σκέψεις, μερικὲς ἀπ’αὐτὲς ἀνατριχιαστικές, κυρίως ἐκεῖνες ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ σκουλήκια, ἢ ἀκρίδες ποὺ περνοῦν ἀδρανεῖς τούς θερμοὺς μῆνες τραγουδώντας κι ἔπειτα ἀπειλητικὸς o χειμώνας φέρνει τὴν ἀνάγκη. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐργατικότητα τῶν μυρμηγκιῶν, ἡ ἀργὴ καὶ ὑπολογισμένη κίνηση τοῦ σαλίγκαρου, οἱ πεταλοῦδες ποὺ σὰν περιπλανώμενες ἀνοιξιάτικες ἐλαφρὲς σκέψεις πετοῦν ἀπὸ θέμα σὲ θέμα. Πῶς προέκυψαν ὅλ’ αὐτά; Γιατί εἶναι τόσο ἀπαραίτητες οἱ βαρετὲς συνδέσεις τῆς ἀλεποῦς μὲ τὴν πανουργία, τῆς γάτας μὲ τὴν πονηριά, τοῦ σκύλου μὲ τὴν ἀφοσίωση, τῆς χελώνας μὲ τὴν ἀργοπορία, τοῦ ἀλόγου μὲ τὴν ὑπερηφάνια, τοῦ γάϊδαρου μὲ τὴν ὑπομονή; Ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ καθολικότητα τῆς σημασίας αὐτῶν τῶν συνειρμῶν ἀνεξαρτήτως ὁμιλουμένης γλώσσας καὶ τῶν ἐπιπτώσεών της στὸν τρόπο ποῦ ἀντιλαμβανόμαστε τὸν κόσμο; Εἶναι μήπως γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ δυνατότητα στὴ γλῶσσα νὰ περιγράψει κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ προσδιοριστικὴ ἀκρίβεια τῶν λέξεων ὁποιουδήποτε λεξιλογίου εἶναι μικροῦ βεληνεκοῦς; Τὸ πιθανότερο, ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ αἰχμηρότητα καὶ ἡ διορατικότητα τῶν περιγραφῶν τοῦ Ὅμηρου εἶναι ἀδύνατο νὰ βελτιωθεῖ. Ἀλλὰ ἐὰν εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ χρήση αὐτῶν τῶν συνειρμῶν ἐμπλουτίζει τὶς δυνατότητες τῆς γλώσσας καὶ βοηθᾶ στὴν ἀπόκτηση εὐρύτερης συνείδησης λαμβάνοντας ὑπόψη ὅλα αὐτὰ ποὺ εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴν πραγματικότητα ποὺ μᾶς περιέχει, ἡ λαογραφία ἀδικεῖ κατάφορα τὰ κεφαλόποδα. Μονάχα μερικὲς ἄκομψες καὶ μᾶλλον παραπλανητικὲς ἀναφορὲς στὴ σουπιὰ καὶ τὸ χταπόδι.


Τὰ κεφαλόποδα εἶναι ἡ ὁμάδα στὴν ὁποία ταξινομοῦνται τὰ χταπόδια, τὰ καλαμάρια, οἱ σουπιὲς καὶ οἱ ναυτίλοι καὶ εἶναι πιθανῶς τὰ ἐξυπνότερα πλάσματα τοῦ πλανήτη. Ἔχουν αἰσθήσεις τῶν ὁποίων ἡ ποιότητα συναγωνίζεται τὴν ἀνθρώπινη. Μεταξὺ τῶν κοινῶν γενικῶν καὶ συναρπαστικῶν χαρακτηριστικῶν τους περιλαμβάνονται τὸ ἀνεπτυγμένο νευρικό τους σύστημα, ἡ δυνατότητα νὰ ἀλλάζουν τὴ σύσταση καὶ τὴ μορφὴ τοῦ σώματός τους μὲ ἐκπληκτικὴ ταχύτητα καθὼς καὶ τὸ χρῶμα τους γρηγορότερα ἀπὸ τὸν χαμαιλέοντα, ἰδιότητες ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τοὺς ἐχθρούς τους. Στὴν περίπτωση ποὺ αὐτὲς οἱ τεχνικὲς κάλυψης δὲν λειτουργοῦν, μποροῦν νὰ συμπιέζουν τὸ σῶμα τους μὲ τρόπο ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει νὰ διαπερνοῦν μικροσκοπικὲς ρωγμὲς καὶ νὰ «ἐξαφανίζονται» μέσα σὲ ἕνα σύννεφο μελανιοῦ. Διαθέτουν τρεῖς καρδιές, καλὴ ὅραση καὶ παρόλο ποὺ παρουσιάζουν ἀχρωματοψία ἐντούτοις τὸ μάτι τους δὲν ἐμφανίζει "τυφλὸ σημεῖο" ἢ "σκότωμα", (τὸ τμῆμα ἐκεῖνο τοῦ ὀπτικοῦ πεδίου ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὴν ἀπουσία φωτοευαίσθητων κυττάρων στὸν ὀπτικὸ δίσκο στὸ σημεῖο ὅπου τὸ ὀπτικὸ νεῦρο διαπερνᾶ τὸν ἀμφιβληστροειδῆ) χαρακτηριστικὸ ποὺ θεωρεῖται ἀτέλεια τοῦ ματιοῦ τῶν σπονδυλωτῶν. Τὰ βράγχιά τους περιβάλλονται ἀπὸ ἕναν προστατευτικὸ μανδύα (μανδυακὴ κοιλότητα) μέσα στὸν ὁποῖο βρίσκεται καὶ ὁ σωλήνας (χοάνη ἢ ὑπόνομος) ἀπὸ τὸν ὁποῖο μὲ ἀπότομες συσπάσεις μποροῦν νὰ ἐκτοξεύουν νερὸ κι ἔτσι νὰ προωθοῦνται μὲ μεγάλη ταχύτητα.

Στὸν κόσμο τῶν ἤχων τὰ ἀνθρώπινα ὄντα ἔχουν τὴ δυνατότητα τοῦ αὐθορμητισμοῦ. Μποροῦν νὰ παράγουν εὐρείας ποικιλότητας ἤχους χρησιμοποιώντας τὸ στόμα τους μὲ τὴ ἴδια ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία σκέφτονται. Ἀλλὰ ὅταν ἐρχόμαστε στὴν ὀπτικὴ ἐπικοινωνία, καὶ στὶς σωματικὲς ἀποκρίσεις σὲ ἄλλου εἴδους ἐρεθίσματα, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὶς μυρωδιές, τὰ ἀνθρώπινα ὄντα εἶναι μπλοκαρισμένα. Μποροῦν νὰ μάθουν νὰ ζωγραφίζουν νὰ χρωματίζουν ἢ νὰ χρησιμοποιοῦν λογισμικὰ ἠλεκτρονικοῦ σχεδιασμοῦ, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ παράγουν εἰκόνες μὲ τὴν ἴδια ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία τὶς φαντάζονται. Τὰ κεφαλόποδα ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ μποροῦν νὰ κάνουν ὁτιδήποτε, ὅπως νὰ σκέφτονται τρισδιάστατα καὶ νὰ ἀλλάζουν μὲ τρομερὴ ταχύτητα μορφές, ἐνδείξεις ποὺ συνηγοροῦν στὸ ὅτι ἡ ἐγκεφαλικὴ δυναμική τους ἔχει πολὺ περισσότερες δυνατότητες ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο ἐγκέφαλο. Μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ τὰ διαφορετικὰ ἐπίπεδα ἐπικοινωνίας, καὶ τὴν ἀμεσότητα τῆς “γλώσσας” ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιτευχθεῖ στὶς συζητήσεις μεταξὺ ἀνθρώπων ποὺ θὰ εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ ἀλλάζουν μορφὲς κατὰ βούληση.

Τὸ μεγάλο μειονέκτημα τῶν κεφαλόποδων ἔναντι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὅτι τὰ κεφαλόποδα στεροῦνται νεανικῆς ἡλικίας (παιδομόρφωσης στὴν ἀναπτυξιακὴ βιολογία) μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἄνθρωποι νὰ ὑπερτεροῦν, ἐπειδὴ ἀκριβῶς βιώνουν τὴν περίοδο ὡρίμανσης τῶν νεανικῶν τους χρόνων στὴ διάρκεια τῶν ὁποίων ἀποκτοῦν χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τὰ ὁποῖα διατηροῦν καὶ ὡς ἐνήλικες. Τὰ ἀνθρώπινα ὄντα ἀρχίζουν τὴ ζωή τους σὲ μία κατάσταση ἐξάρτησης. Μαθαίνουν πὼς νὰ μιλᾶνε, πὼς νὰ ἐμπιστεύονται, πὼς νὰ συναλλάσονται καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπιτυγχάνουν μέσα σὲ ἕνα περιβάλλον ἀσφαλές. Τὰ κεφαλόποδα ἀπὸ τὴν ἄλλη πρέπει ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς γέννησής τους νὰ βροῦν τὸ δρόμο ἀπὸ μόνα τους. Ἀντιδροῦν στὰ ἐρεθίσματα τοῦ κόσμου ποὺ τὰ περιβάλλει μὲ βάση μόνο τὸ ἔνστικτο. Τὰ ἀρσενικὰ κεφαλόποδα δὲν ζοῦν πολὺ μετὰ τὴν τεκνοποίηση. Ἡ ἔννοια γονιὸς εἶναι ἄγνωστη γιὰ τὰ κεφαλόποδα ἀφοῦ ὅ,τι ἔχουν μάθει κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς τους, δὲν τὸ μεταβιβάζουν στὶς μελλοντικὲς γενιές. Κάθε γενιὰ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχή, χωρὶς καμμιὰ καθοδήγηση ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἔνστικτα ποὺ ἀναπαράγονται στὰ γονίδιά τους.

Ἅμα κανεὶς βέβαια τὸ καλοσκεφτεῖ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν εἶναι μειονέκτημα. Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὶς γενεαλογικὲς μεταβολὲς οἱ ὁποῖες συμβαίνουν λιγότερο συχνὰ ἀπὸ ὅτι στὸ παρελθόν. Οἱ ἄνθρωποι ζοῦν περισσότερο ὅσο ἡ τεχνολογία βελτιώνεται μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπάρχει ἐπιβράδυνση τῶν πολιτιστικῶν ἀλλαγῶν, ἀφοῦ μεγαλύτερης ἡλικίας ἄνθρωποι ἐξακολουθοῦν νὰ συμβάλλουν στὴ διαμόρφωση ἰδεολογιῶν. Ἡ ἐναλλαγὴ γενεῶν καθυστερεῖ σημαντικὰ καὶ μαζὶ μ’ αὐτὴ καὶ οἱ οὐσιαστικὲς ἀλλαγὲς στὸν τρόπο σκέψης. Ἔτσι θὰ ἐξακολουθήσουμε γιὰ πολὺ καιρὸ ἀκόμα νὰ ζοῦμε σὲ ἕνα κόσμο ὅπου ὅλα μας ἐνθαρρύνουν νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὸ στενὸ ἀτομικὸ συμφέρον καὶ τὴν ἐπιτυχία μας. Ἡ πραγματικὴ βέβαια ἐνθάρρυνση εἶναι νὰ ἀγνοοῦμε συστηματικὰ τὴν πραγματικότητα ἄλλων ἀπόψεων. Ἔτσι ἡ κλίση τῆς σύγχρονης ζωῆς, μὲ τὴ ρηχότητά της, κρύβει τὸ ἀναμφισβήτητο γεγονὸς τοῦ χωρισμοῦ μας ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἡ ὕπαρξη ἔχει ὑποβαθμιστεῖ στὴν κατοχὴ ἀγαθῶν καὶ ἡ ὑπόστασή μας διαμορφώνεται πλήρως ἀπὸ τὴν ἰδιοκτησία μας. Ἂς τὸ ἀποδεχτοῦμε λοιπὸν χωρὶς πολλὰ-πολλά. Σ΄αὐτὸν τὸν κόσμο εἴμαστε ἐὰν ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἀγοράζουμε. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ προσπάθεια νὰ ἀποδείξουμε πὼς ὑπάρχουμε μέσω τῆς κατοχῆς ἀγαθῶν γίνεται πηγὴ στεναχώριας ποὺ ἐντείνει τὴν αἴσθηση τῆς μοναξιᾶς. Καθένας ἀπὸ μᾶς ἀντιμετωπίζει μόνος ἕναν ἀτελεύτητο ὠκεανό, ἀπερίσπαστος στὸ ἰδιωτικό του μαρτύριο, κατέχοντας μιὰ θέση ἐντελῶς ἀδιάφορη γιὰ τοὺς ἄλλους, μιλώντας μία γλώσσα ποὺ οἱ ἦχοι της δὲν ἔχουν αὐτιὰ διαθέσιμα νὰ προσφύγουν. Ὁ κόσμος ποὺ οἱ ἄνθρωποι διαμορφώνουν εἶναι ἕνα ἐνισχυμένο κλουβὶ γιὰ παρανοϊκούς.

Ὅταν κανεὶς ξυπνᾶ τὴ νύχτα καὶ ἀναρωτιέται ποῦ ἔχει πάει ὁ χρόνος, ὅταν ἡ τρομάρα στὸ σκοτάδι συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ἀπότομη κάθοδο στὴν ἰδιαιτερότητα, ὅταν οἱ ἀναρίθμητοι φίλοι ποὺ ἔχει συσσωρεύσει στὸ facebook δὲν ἔχουν τίποτα ἄλλο νὰ προσφέρουν παρὰ συμβουλὲς ἔξυπνων ἀγορῶν, ὅταν νοιώθει τὴν ἀδυναμία νὰ ἐκφέρει τὴν λέξη «ΕΓΩ» καὶ αὐτὴ ἡ λέξη νὰ σημαίνει μιὰ πλουσιοπάροχα μεμονωμένη ἱστορία τῆς ἐμπειρίας, τῆς ἀντίληψης καὶ τῆς σκέψης τότε μπορεῖ μὲ ἀκρίβεια νὰ διαπιστώσει τὰ προνόμια τῆς ὕπαρξης τῶν κεφαλόποδων.

15 σχόλια:

  1. Καλημέρα!!!

    Τρεῖς καρδιές;;; Μάλιστα, κάτι τέτοια διαβάζω καί ἀναρωτιέμαι, τί τίς ἤθελα τίς μηχανολογίες καί τά συναφῆ. Ἄν ξανάρχιζα ( δέν λέω ξανασπούδαζα γιατί ἡ πανεπιστημιακή σπουδή περισσότερο παραμορφώνει ἀντί νά μορφώνει) θά προτιμοῦσα ἤ ζωολογία ἤ ἱστορία.

    Μερικές σκόρπιες καί ἀνάκατες παρατηρήσεις.

    Δέν θά μοῦ ἔκανε καμιά ἐντύπωση ἄν "ἀποδεικνυόταν" ὅτι τά κεφαλόποδα εἷναι ἐξυπνότερα τοῦ ἀνθρώπου. Σέ γενικές γραμμές μέ καλύπτει ὁ κανόνας πώς ὁ ἀσθενέστερος εἷναι καί ἐξυπνότερος. Ἐπειδή τό χρειάζεται. Ἄν ἐπεκτείνω τό σκεπτικό μου, ὅσο ὁ ἄνθρωπος δρᾶ σάν κυρίαρχος, καταπατῶντας μέτρα καί ἰσορροπίες, συντελεῖ στήν ἀποβλάκωσή του. Ἐσύ τό λές πιό ὡραῖα "ἐνισχυμένο κλουβί γιά παρανοϊκούς".

    Οἱ χαρακτηρισμοί τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς συμπεριφορᾶς ζώων ( σκύλου, γάτας, γάϊδαρου κ.λπ.) νομίζω γίνονται ἀπό τόν ἄνθρωπο λαθεμένα, ἤ μᾶλλον πολύ ἐπιφανειακά, διότι τό μόνο πού κάνει εἷναι νά προβάλλει τίς κινήσεις ἄς ποῦμε τοῦ σκύλου στίς δικές του νόρμες, δίνοντας στή στάση τοῦ ἐν λόγῳ ζὠου χαρακτηριστικά συνείδησης. Δέν ἀποκλείω ἀκόμα νά ἔχει καί ὁ σκύλος συνείδηση- ξέρω οἱ ὀπαδοί τῆς θεωρίας περί κορωνίδας τῆς δημιουργίας καί ἀνθρώπινης ὑπεροχῆς θά βγάζουν σπυράκια, χωρίς κανείς νά μοῦ ἔχει ἐξηγήσει τήν βεβαιότητά του περί τοῦ ἀντιθέτου- αὐτό δέν σημαίνει ὅμως ὅτι θά εἶναι παρόμοια μέ τήν ἀνθρώπινη.

    Στέκομαι ἐπιφυλακτικός ἀπέναντι στήν θέση ὅτι ἡ τεχνολογία συμβάλλει στήν ἐπιβράδυνση τῶν πολιτιστικῶν ἀλλαγῶν. Τό ἀντίθετο παρατηρῶ νά ἔχει συμβεῖ τίς τελευταῖες δεκαετίες.
    Θά τό διατύπωνα λίγο διαφορετικά. Ἀνάλογα μέ τόν βαθμό καί τόν τρόπο συμμετοχῆς τῆς τεχνολογίας στήν ζωή μας εἷναι καί τά ἀποτελέσματα πού ἐπιφέρει. Στήν σημερινή φάση πού τήν ἔχουμε βάλει στήν ὑψηλότερη θέση τοῦ βάθρου πολιτικῶν, πολιτιστικῶν, κοινωνικῶν καί ἄλλων θεσμῶν, τό πολιτιστικό τέλμα κυριαρχεῖ καί ὄντως κυριαρχεῖ σιγά σιγά ἡ πολιτιστική στασιμότης.

    Κάτι σκέπτομαι γιά τή σχέση ἐνστίκτων καί γονιδίων πού ἀναφέρεις, ἀλλά τό ἔχω ἀνακατωμένο στό μυαλό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. anti-kefalopous

    πολυ ενδιαφεροντα τα προτερηματα των κεφαλοποδων αλλα δεν ειναι πιο σημαντικο το δεδομενο οτι το περιεργο ειδος ¨ανθρωπος" μπορει σε μεγαλο βαθμο να καθοριση το μελλον του και πολυ περισσοτερο το μελλον των κεφαλοποδων ακομα και τον αφανισμο τους. Αν δεχθουμε οτι οι θαυμαστες ιδιοτητες των κεφαλοποδων αποσκοπουν κυριως στην επιβιωση τους που εχει προς το παρον εξασφαλισθει μεσα στο υπαρχον φυσικο (θαλασσιο) περιβαλλον ποσο εντυπωσιακα ανατρεπτικο και απογοητευτικο πραγμα ειναι η δυνατοτητα μιας "αναπτυγμενης" βουλησης να επιδρασει να ελεγξει ,περιορισει η και αφανισει ενα τετοιο ειδος. Τα κεφαλοποδα δεν θα μπορουσαν ποτε να εξαφανισουν τον ανθρωπο (ουτε θα τα ενδιεφερε η θα επεδιωκαν
    αντικειμενικα κατι τετοιο αφου αυτος δεν αποτελει την τροφη τους),αλλα ο ανθρωπος θα μπορουσε ανετα να τα καταναλωσει μεχρις εξολοθρευσης ειτε σαν μερος της τροφης του ειτε σαν εμπορευματα η κατι αλλο. Τελικα ενα βασικο συμπερασμα ειναι οτι σαυτον τον πλανητη ενα ειναι το κυριαρχο ειδος και μαλιστα το μοναδικο που εχει την δυνατοτητα να εξελισσεται (τουλαχιστον με ορατους ρυθμους) και να καθοριζει την δυνατοτητα επιβιωσης των υπολοιπων ειδων καθως και να επηρεαζει και αυτην ακομα την δικη του δυνατοτητα.

    Αμα κανεις το καλοσκεφτη μηπως ουσιαστικα συμβαινει το εξης, δηλ τα κεφαλοποδα ειναι προγραμματισμενα να αντιδρουν με συγκεκριμενο τροπο στα ερεθισματα τα οποια μπορουν να αντιληφθουν εχοντας στην ουσια μηδενικους βαθμους ελευθεριας, ενω το περιοριστικο περιβαλλον εξαρτησης που αναπτυσσονται αρχικα οι νεοι ανθρωποι επιδεχεται μεγαλο βαθμο ελευθεριας? νομιζω πρεπει να δεχθουμε οτι το μενεκτημα το εχουν τα κεφαλοποδα και οχι οι ανθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικα σαυτον τον θαυμαστο κοσμο που πολλοι ανακαλυπτουν προσφατα , δηλαδη στον φυσικο κοσμο δηλαδη στο περιβαλλον μας οπου η ανθρωπινη επεμβαση εχει προκαλεσει επικινδυνες αλλοιωσεις , -στον κοσμο που η πολικη αρκουδα μπορει να ειναι απειλουμενο ειδος η επισης και η ταραντουλα-μυρμηγκι αυτο το σπανιοτατο ειδος που δεν φαινεται να επιβιωνει, η και ο γοριλλοτζιτζικας ...- τι αλλο μπορουμε να παρατηρησουμε εκτος απο την αναγκαια προστασια μονο της καρετα-καρετα και της μοναχους-μοναχους ? Μηπως στην βαση της καθολικης απογοητευσης λογω των σχετικα προσφατων αρνητικων εξελιξεων στα θεματα που αφορουν την ανθρωπινη ζωη (κοινωνικα οικονομικα πολιτιστικα κλπ) εχουμε φτασει τα ορια της βιολαγνειας πανικοβαλλομενοι καθε φορα που ενα ζωικο ειδος απειλειται με αφανισμο η αλαλαζοντες απο χαρα οταν σε καποιο νησι της Ινδονησιας επιστημονες ανακαλυπτουν 100 νεα ειδη εντομων της κατηγοριας "μυγοποδους ριντικουλις". Μηπως ειναι καλο να επανελθουμε με λιγο θαρρος στην
    ιστορικη διαπιστωση οτι ο κοσμος αυτος οπου το ενα ζωο κατασπαρασσει το αλλο , χωρις πιθανοτατα καμμια συνειδηση, καμμια δυνατοτητα εξελιξης , ο κοσμος αυτος οσο "θαυμαστος" και ισορροπημενος κιαν ειναι δεν ειναι τιποτα αλλο απο ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟΣ και απιστευτα ΒΑΡΒΑΡΟΣ, -ιδιοτητες για τις οποιες η ανθρωπινη επεμβαση δεν ηταν ποτε απαραιτητη για να επιβεβαιωθουν- και ενας κοσμος που πρεπει να αλλαξει?
    Και οτι πιθανα θα αλλαξει απο την ανθρωπινη επεμβαση? Και γιατι αραγε η ανθρωπινη επεμβαση δεν θα μπορουσε ποτε να ειναι θετικη? Απλα επειδη δεν το καταφερε αρκετα μεχρι τωρα?

    Οσο για το αν η τεχνολογια επιβραδυνει η επιταχυνει τις πολιτιστικες αλλαγες εχει σημασια για ποια τεχνολογια μιλαμε και ποιας εποχης. Η σημερινη τεχνολογια που εχει ταχυτατους ρυθμους εξελιξης δεν εχει ακομα γινει ο κυριαρχος θεσμος , δεν εχει ΑΥΤΟΝΟΜΗΘΕΙ (δηλαδη προφανως δεν αποφασιζουν τα του κοσμου μας οι οποιοι επιστημονες η οι κατοχοι υψηλης τεχνολογιας) αλλα ο ελεγχος των πραγματων παραμενει στους ιδιους πολιτικο-οικονομικους μηχανισμους που λειτουργουν εδω και χρονια και πολυ πριν την αναπτυξη της σημερινης τεχνολογιας. Μιλαμε ουσιαστικα για μια
    τεχνολογια που ειναι στα χερια αυτων των μηχανισμων. Επομενως οι πολιτιστικες αλλαγες που συμβαινουν ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΝΤΑΙ οσον αφορα την
    συγκεντρωση της εξουσιας και του ελεγχου απο τους προαναφερθεντες μηχανισμους ενω απο την αλλη ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΟΝΤΑΙ η ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ οσον
    αφορα το βαθμο της προσωπικης και κοινωνικης ελευθεριας της κοινωνικης δικαιοσυνης και της πνευματικης δημιουργιας αφου αυτες οι εννοιες εχουν ουσιαστικα καταστει αντιθετες με τα συμφεροντα και τις επιδιωξεις των μηχανισμων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι αναγκαίο να δεσμευτεί κανείς υιοθετώντας προσφιλή ή εχθρική στάση έναντι των ανθρώπων ή των κεφαλόποδων. Ούτε η ερώτηση του ποιό από τα δύο είδη υπερτερεί του άλλου μπορεί να οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα. Πρόκειται άλλωστε για δύο ανόμοια πράγματα των οποίων η σύγκριση δεν είναι δυνατή και μάλλον εξαρτάται από τον τρόπο που το εξετάζει κανείς. Οι επιπτώσεις της εξαφάνισης του ενός είδους στη ζωή του άλλου επίσης δύσκολο να προβλεφθεί.
    Όσο για την ανθρώπινη κατάσταση γνωρίζω αρκετούς που δεν είναι ικανοποιημένοι με αυτό που βιώνουν καθημερινά. Σε μερικές περιπτώσεις η δυσφορία προσλαμβάνει γενικό χαρακτήρα και η ανθρώπινη παντοδυναμία δεν είναι αρκετή για να αλλάξει τις δυσάρεστες καταστάσεις προς το καλύτερο, αλλά ακόμα και η καθολική αποδοχή του τι είναι καλύτερο δεν έχει συμφωνηθεί. Σε κάποια ταινία του Ταρκόφσκι υπάρχει η ακόλουθη σκηνή. Κάποιος κυλιέται μέσα στη λάσπη. Ένας περαστικός βλέποντάς τον βουτάει μέσα στη λάσπη και τον σέρνει έξω στα στεγνά. Καθισμένοι και οι δύο τώρα κοιτούν ο ένας τον άλλο και ο διασωθείς ρωτά το σωτήρα του:
    -Λοιπόν;
    -Τί λοιπόν, λέει ο σωτήρας. Πρέπει να είσαι ευγνώμων, σε έσωσα τη ζωή.
    -Ανόητε, λέει ο διασωθείς. Μα εγώ εδώ μένω.
    Που ‘‘μένει’’ λοιπόν κανείς, είναι το περιβάλλον που μένει ευχάριστο και εάν όχι τι μπορεί να κάνει για να το αλλάξει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλῶς μᾶς βρῆκες jing quang.

    Καὶ οἱ δικές σου ἀπόψεις εἶναι ἐνδιαφέρουσες.

    Ταυτίζομαι σχεδὸν ἀπόλυτα μὲ τὰ περὶ ὀψίμου «ἐνδιαφέροντος» ὡρισμένων γιὰ ἀπειλούμενα εἴδη καὶ βιολαγνεία, δὲν ἀντιλαμβάνομαι ὅμως ἄν συσχετίζεις αὐτὴ τή βιολαγνεία μὲ ὅσα ἤδη ἐδῶ ἐλέχθησαν. Φαντάζομαι ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον ἤ τήν ἀσχολία μέ τὴν ζωολογία ἤ τήν βιολογία δέν τό ἀντιλαμβάνεσαι ὡς βιολαγνεία. Προσθέτω: ἐξ ἴσου λάθος μὲ τὴν βιολαγνεία εἶναι γιὰ μένα ἕνα ἐπίσης πολιτικὰ ὕποπτο ὑποκατάστατο τῆς βιολαγνείας, μία μορφὴ ἀνθρωπολαγνείας καὶ «θρησκευτικῆς» πίστης στὶς «θαυμαστὲς» ἰδιότητες τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης καὶ βούλησης ὡς κινοῦντα αἴτια τῆς ζωῆς πάνω στὸν πλανήτη. Προσπαθώντας νὰ ἀνακαλύψουμε ἐκ νέου τὸ χαμένο μέτρο καὶ τὴν ἁρμονία θὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι καὶ ἡ συνείδηση καὶ ἡ βούληση ἀποτελοῦν περισσότερο σύμπτωμα παρὰ αἴτιο μιᾶς πολλαπλὰ ἀμφίδρομης κοινωνικῆς, πολιτιστικῆς διαδικασίας. ( Γιά μένα παραμένει σάν ἐρώτημα ἀπό ποῦ προκύπτει ἡ βεβαιότητα ὅτι ἄς ποῦμε ὁ σκύλος , δέν ἔχει συνείδηση…) Μπορεῖ μέσῳ αὐτῶν ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπηρεάσει ἐξελίξεις, σὲ κάποιο βαθμό, θετικά ἄν ἀκολουθήσει τὸν φυσικὸ ἁρμονικὸ ρυθμό, ἀφοῦ πρῶτα τὸν κατανοήσει. Σὲ ἕνα τέτοιο πλαίσιο μποροῦν νὰ πραγματωθοῦν καὶ ἡ ἀνθρώπινη εὐτυχία καὶ ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΟΜΩΣ ΟΥΤΕ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ. Ὁ ἄνθρωπος ἂν δὲν ἀκολουθήσει τὸν προαναφερθέντα ρυθμό, ἴσως. Ὁ ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει λόγος να φοβᾶται ὅτι τὰ κεφαλόποδα θα τὸν ἐξαφανίσουν, μπορεῖ θαυμάσια νὰ τὰ καταφέρει καὶ μόνος του.

    Προσωπικὰ δὲν βρίσκω τὴν φύση οὔτε βάρβαρη οὔτε σχιζοφρενικὴ, οὔτε καλή οὔτε κακή, παρὰ μόνο στὸ βαθμὸ ποὺ ἀναφερόμαστε στὸν ἄνθρωπο, στὶς σχέσεις του μὲ τοὺς ὑπολοίπους ἀνθρώπους καὶ τὸ φυσικὸ περιβάλλον. Ἡ μεγάλη σαχλαμάρα ποὺ μᾶς ἔχουν πιπιλίσει τὸ μυαλὸ χρόνια τώρα, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ ἔπειτα, εἶναι τὸ παραμύθι περὶ βαρβαρότητας καὶ ἀνταγωνισμοῦ μεταξὺ τῶν εἰδῶν μὲ στόχο τὴν ἐπιβίωση. Ἡ φύση λειτουργεῖ κατ’ οἰκονομίαν καί ὄχι καθ’ὑπερβολή. Αὐτὰ εἶναι ἀνθρώπινα κλισὲ ἀμφιβόλου ἐγκυρότητας. ΔΙΟΤΙ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΗΛΟΦΑΓΩΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Καὶ ἡ συνεργασία σκοπίμως ἀποκρύπτεται ἀπὸ τοὺς ὑμνολόγους τοῦ κοινωνικοῦ δαρβινισμοῦ, ποὺ χρησιμοποιώντας τὶς «φιλοσοφικὲς» θεωρίες τῶν Φώτων κατέληξαν στὴν ἀπάτη τοῦ φιλελευθερισμοῦ. ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟΝ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Ἡ προσκόλληση σὲ ἕνα μόνο ἀπὸ αὐτὰ συνιστᾶ τὸ καταστροφικὸ σπάσιμο τῆς ἁρμονίας ποὺ μᾶς ἔφερε μέχρι ἐδῶ. Στὸ σημερινὸ χάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ὅσο γιὰ τὴν τεχνολογία συμφωνοῦμε ὅτι τὸ κρίσιμο καὶ τὸ ζητούμενο εἶναι ποιὸς τὴν ἐλέγχει. Αὐτὸ ὅμως σὲ πρῶτο ἐπίπεδο. Διότι καὶ οἱ ἐλέγχοντες τὴν τεχνολογία κατ’ ἐμένα δὲν εἶναι οὔτε αὐτοὶ αὐτόνομοι. Τὸ λέω μὲ τὴν ἔννοια ποὺ περιέγραψα πρὶν, λέγοντας ὅτι ἡ ἀνθρώπινη βούληση εἶναι σύμπτωμα περισσότερο καὶ λιγώτερο τὸ αἴτιο τῆς ἀνθρώπινης δράσης. Δηλαδή καί σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ σὲ συλλογικό, διότι θεωρῶ πώς οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν χάριν τῶν συστημάτων καὶ ὄχι τὰ συστήματα χάριν τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό δέν σημαίνει βέβαια ὅτι δέν παρεμβαίνουμε, διότι αὐτό ἐξυπακούεται ἀπό την παρουσία μας καί μόνο. Τό πῶς εἶναι τό ζητούμενο.

    Ἂν τὸ προχωρήσουμε λίγο περισσότερο σὲ ἕνα δεύτερο ἐπίπεδο, γιὰ μένα πιὸ οὐσιαστικό, θὰ δοῦμε πώς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ μετὰ, ἡ ΣΗΜΕΡΙΝΗ τεχνολογία ἁπλὰ «λύνει» προβλήματα τὰ ὁποῖα πρῶτα δημιουργεῖ, «ἱκανοποιεῖ» τεχνητές ἀνάγκες. Ὅλα αὐτά σε ἕνα πλαίσιο στενά ποσοτικό και στατιστικό, μαζί μέ ἔννοιες ὅπως κατανάλωση, ἀνάπτυξη, πρόοδος, δημοκρατία κ.λπ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ προσαρμόζει τὴν ἀνθρώπινη ζωὴ στὰ κάθε φορά νέα τεχνολογικὰ δεδομένα. Ἡ ζωὴ ρυθμίζεται ὥστε οἱ τεχνολογικὲς «ἀνακαλύψεις» νὰ τὴν «ἐξυπηρετοῦν», στὴν πραγματικότητα ὅμως ὁ ἄνθρωπος χρησιμοποιεῖται σὰν ἐργαλεῖο γιὰ τὴν βελτίωση καὶ τὴν καλύτερη ἐκμετάλλευσή τους. Σὲ πλήρη ἀντίθεση δηλαδὴ ἀπὸ τὴν θέση τῆς τεχνολογίας στοὺς ἀρχαίους πολιτισμούς, ὅπου οἱ τότε ἀντιφιλελεύθερες κοσμοθεωρίες κατανοοῦσαν καλύτερα τὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες, σὲ ἁρμονία μὲ τὸ ὅλο περιβάλλον. Καὶ μὴν μοῦ πεῖ κανεὶς ὅτι δὲν ὑπῆρχε παλιὰ τεχνολογία. Ἁπλὰ ἦταν ἀλλιῶς ἐνταγμένη στὸ κοινωνικό σύνολο. Προφανῶς καὶ εἶναι ἀγαθὸ ἡ τεχνολογία, ὄχι ὅμως ἐπειδὴ μᾶς «ἐξυπηρετεῖ», εἶναι ἀγαθὸ στὸν βαθμὸ ποὺ ἀποτελεῖ παράγοντα γνώσης. Μπορεῖ ἡ ΣΗΜΕΡΙΝΗ τεχνολογία νὰ ἀλλάξει τοὺς μηχανισμούς, οἱ ὁποῖοι τὴν ἐλέγχουν, ἄν δέν ἀλλαχθεῖ και ἐπαναπροσδιορισθεῖ προηγουμένως τό περιεχόμενό της; Δὲν τὸ νομίζω ἀλλὰ καὶ δὲν τὸ γνωρίζω.

    ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΥΡΑΝΝΑΝΕ ΤΙΣ ΦΤΩΧΙΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ( Διονύσης Σαββόπουλος) http://www.youtube.com/watch?v=3sQuo0QJgWM

    Αὐτός ὁ "σωτήρας" πού μᾶς περιγράφει ὁ Ταρκόφσκι, εἷναι μιά χαρά παράδειγμα γιά τό ποῦ ὁδηγεῖ ὁ ἐγωϊσμός τῶν «καλῶν» προθέσεων ὅταν δέν συνοδεύεται ἀπό μιά συνολική καί σέ βάθος ἀντίληψη τῆς πραγματικότητας. Δέν ἀπέχει καί πολύ ἀπό τήν ἐξαγωγή «δημοκρατίας» ἀπό Κλίντον στους Σέρβους, ἀπό Μπούς στό Ἰράκ καί τό Ἀφγανιστάν, κ.λπ. . Ὁ νοῶν νοείτω…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μετά τίς εὐχαριστίες πρός τούς Ἀμερικάνους (ὄχι στὸ στὺλ τοῦ μπιμπικάνθρωπου λογιστῆ), πρός τούς ὁποίους εἴμαστε ποδοσφαιρικά ἀλληλέγγυοι, ἄς ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας καὶ πρός τοὺς Ἀλγερινούς, ποὺ ἔβαλαν χθὲς καὶ αὐτοὶ τὸ λιθαράκι τους ὥστε νὰ ξεβρακωθοῦν τὰ ἐγγλεζάκια, συμβάλλοντας στήν ἀποκάλυψη μιᾶς μεγάλης καί διαχρονικῆς ἀπάτης, ποὺ συντηρεῖται ἐδῶ καί χρόνια ἀπὸ δημοσιοκάφρους, περιοδικά, κανάλια, προπονητές καὶ ἀκούει στὴν φράση «ἀγγλικὸ ποδόσφαιρο» ( τζαρτζάρισμα καί τράβηγμα φανέλας, τάκλιν, τρεχάλα καί σέντρες). Ποιός σοβαρός θεατής δέν εἶδε χθές τήν μεγάλη διαφορά ποιότητας ὑπέρ τῶν Ἀλγερινῶν στό χθεσινό παιχνίδι; Κανένα δημοσιογραφάκι δεν ἔβγαλε μιλιά γιά αὐτό, γιά τό κορόϊδο πού παίζαν οἱ Ἀλγερινοί τούς τρεχαλατζῆδες ξυλοκόπους. Τὸ μόνο πού ζητᾶμε τώρα, γιά νά μήν τούς ὑποστοῦμε στήν συνέχεια, εἶναι οἱ Σλοβένοι νὰ ἀρκεσθοῦν καὶ νὰ παραχωρήσουν ἰσοπαλία μὲ λίγα γκὸλ, ὥστε τὰ ἐγγλεζάκια νὰ γυρίσουν στὸ νησὶ μία ὥρα ἀρχύτερα καὶ νὰ δοῦν τὴν ἑπόμενη φάση τοῦ μουντιὰλ στούς καναπέδες ἤ στίς πάμπ πίνοντας μπίρες σὰν τὰ ζῶα..

    Χεχεχε…FD κάποια στιγμὴ κάνε ἂν μπορεῖς μία συνοπτικὴ περιγραφὴ τῶν ἐκεῖ ἀντιδράσεων μετὰ τὸν ἀγώνα μὲ τὴν Ἀλγερία…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θεωρώντας αυτονόητο πως όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και ενδιαφέρουσες δεν ανέφερα τίποτα στην απάντησή μου στα προηγούμενα σχόλια. Ελπίζω να μη θεωρήθηκε ως ένδειξη απαξίωσης.
    Μιά ισοπαλία με την Αλγερία στο ποδόσφαιρο δεν είναι αρκετή για να αναιρέσει αιώνες σκληρής δουλειάς στην οικοδόμηση ως βασικών εργαλείων εκπαίδευσης της υπεροψίας και της συνεχούς πλύσης εγκεφάλου για την ανωτερότητα των σαξονικών λαών (περιλαμβανομένων και των Γερμανών) έναντι όλων των υπολοίπων ανθρώπων. Τα ενημερωτικά έντυπα σήμερα έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στον υψηλό ετήσιο μισθό του Καπέλλο (6 εκατομμύρια λίρες στερλίνες), την ‘απογοητευτική’ εμφάνιση της Αγγλικής ομάδας και καμμιά σημασία στην πολύ καλή εμφάνιση της Αλγερινής ομάδας, την οποία σαφώς και δεν φαίνεται να θεωρούν ως σχετιζόμενη με το ισόπαλο αποτέλεσμα. Μάλιστα γελοιοποιούν την προσπάθεια του Αλγερινού προπονητή να ενισχύσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών του οργανώνοντας πρίν τον αγώνα την προβολή ντοκιμαντέρ σχετικού με την ανεξαρτησία της Αλγερίας από τους Γάλλους. Βέβαια η απογοήτευση συναρτάται απόλυτα με τις προσδοκίες που έχει κάποιος και στην περίπτωση αυτή, όπως άλλωστε και στα προηγούμενα παγκόσμια κύπελλα (και όχι μόνο), οι προσδοκίες από την Αγγλική ομάδα είναι πολύ μεγάλες. Ασφαλώς ο μισθός του Καπέλλο είναι ένα προκλητικό γεγονός που πρέπει να σχολιαστεί αλλά όχι σε συνάρτηση με την ισοπαλία της Αγγλικής ομάδας με την Αλγερία. Οι Εγγλέζοι λοιπόν απογοητεύτηκαν επειδή οι μεγάλες προσδοκίες που είχαν από την ομάδα τους δεν επαληθεύτηκαν (και τα λεφτά που πλήρωσαν στον προπονητή της δεν απέδωσαν) αλλά είμαι σίγουρος πως και στο επόμενο παιχνίδι και στο επόμενο παγκόσμιο κύπελλο οι προσδοκίες τους δεν θα μειωθούν στο ελάχιστο.
    Από την άλλη μεριά εμείς οι Έλληνες, για κάποιο ακατανόητο λόγο, υπερβάλλουμε προβάλλοντας τα αρνητικά μας και ελαχιστοποιούμε ή αποκρύπτουμε οτιδήποτε θετικό. Επίσης φροντίζουμε να παραπονιόμαστε ο ένας για τη συμπεριφορά του άλλου σε τρίτους επιδιώκοντας να τους πείσουμε να πάρουν θέση με το μέρος μας. Όταν μάλιστα αυτοί οι τρίτοι πρόθυμα θυσιάζονται να μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά, μετά παραπονιόμαστε που επεμβαίνουν σε ιδιωτικές μας υποθέσεις, ξεχνώντας πως εμείς τους καλέσαμε να έρθουν να μας λύσουν τις διαφορές. Είμαστε σαν τα μικρά παιδιά που όταν το παγωτό που κρατάμε στα χέρια μας αρχίζει να λοιώνει το στρέφουμε πρός το μέρος που βρίσκεται ο πατέρας μας. Για τις προσδοκίες μας μάλλον δεν θα πρέπει να γίνει λόγος. Η εκπαίδευση και η ανατροφή μας συνηγορούν στο ότι οι μεγάλες προσδοκίες είναι ανεπίτρεπτες και υποδηλώνουν αλαζονεία και έπαρση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. μεσα στο γενικωτερο χαος αν και εχω αρχικα την επιθυμια να σχολιασω μερικα ενδιαφεροντα σημεια απο προηγουμενα κειμενα σχετικα με κεφαλοποδα-φυση-βιολαγνεια κλπ δεν μποω να αντισταθω στον πειρασμο να γραψω κατι για το μουντιαλ και το πως το αντιμετωπιζουν τα ΜΜΕ.
    Καταρχην θα σχολιασω τους ανεπαρκεις αθλητικογραφους-σπηκερς-σχολιαστες των εφημεριδων και καναλιων. Χωρις να μπορω να ξεχασω την αθλια σταση των περισσοτερων στο θεμα ντοπινγκ "Κεντερη-Θανου" παρατηρω τους ιδιους ανθρωπους (συνηθως αυτοπροσδιοριζονται ως προοδευτικοι) που σταθερα κατηγορουσαν οτιδηποτε ελληνικο την περιοδο εκεινου του επεισοδιου ("δεν ειμαστε αξιοι για τιποτα" , "να πια ειναι η Ελλαδα, μονο με ντοπαρισμα μπορει να ειμαστε ανταγωνιστικοι" ) να μετατρεπονται τωρα σε εθνικοφρονες (αν οχι εθνικιστες) μεσω της εθνικης ποδοσφαιρου.
    Δεν μπορω να αποφυγω τον πειρασμο να σχολιασω την απολυτη ανεπαρκεια των περισσοτερων απο αυτους και κυριως ως προς τα τελειως βασικα θεματα που περιγραφουν και συχνα παιρνουν και θεση προσωπικα.
    Ας ξεκολλησουν απο τους "εμπειρους" εκπαιδευτες τους και ας καταλαβουν οτι
    1 Οταν χανει καποιος πεναλτυ δεν ειναι ατυχος αιναι απλα ΑΣΤΟΧΟΣ.Οταν σουταρει στο δοκαρι , οσο κοντα κιαν εχει φθασει στο γκολ, ειναι παλι ΑΣΤΟΧΟΣ και οχι ατυχος.Ισως ελαχιστα αστοχος αλλα παντως ΑΣΤΟΧΟΣ. Ατυχος θα ηταν αν η μπαλα χτυπουσε σε καποιο απροβλεπτο εμποδιο (ανωμαλια στο εδαφος, η σποντα-καραμπολα σε σωμα αλλου ποδοσφαιριστη ετσι ωστε η πορεια να αλλαξει τοσο οσο χρειαζεται για να οδηγηθη αντι σε κενο τερμα στο δοκαρι.
    2 Η τριπλα, η προσποιηση ο ελιγμος δεν ειναι ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ. Ειναι αυτοσχεδιασμος ταλεντο φαντασια δημιουργια. Ειναι αυτο που συνηθως λειπει απο τους βορειους και κεντροευρωπαιους. Τεχνικη καταρτιση ειναι οτι μαθαινει κανεις στην οργανωμενη προπονηση (στοπαρισμα κοντρολ κλπ) και ομως οι πιο πολλοι σχολιαστες συνηθως βλεποντας καποιον καλο παικτη να τριπλαρει μιλανε για τεχνικη καταρτιση.
    συνεχιζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ... συνεχεια

    3 η ΦΙΦΑ ηταν και παραμενει ενας καλα οργανωμενος αλλα αθλιος και υποταγμενος στα συμφεροντα των διοικουντων οργανισμος. Ο οποιος ποτε δεν καταφερε να ξεπερασει αυτο που λεμε μικροσκοπιμοτητα φτωχομπιν... μικροπολιτικη βλαχια, σε οτι τον αφορα σαν διοικηση , αλλα και ποτε δεν μπορεσε να αντισταθει στις κακοηθεις παρεμβασεις και εντολες των πολιτικων (πχ αποκλεισμος της Γιουγκοσλαβιας στο πρωτο μουντιαλ που προκριθηκε απο ΤΥΧΗ η εθνικη μας.)
    Η προκληση υπαρχει ΤΩΡΑ ισχυροτερη απο ποτε.Καποτε ηταν δυσκολο τωρα δεν ειναι.
    Εξηγω,
    Πολυ ωραια τα επαναληπτικα πλανα σε αργο ρυθμο σε κρισιμες φασεις που εχουν προηγηθει (οφφσαιντ τραυματισμοι αποβολες γκολ κλπ). Πολυ χρησιμο το πλανο με σκιαση οπου φαινεται πεντακαθαρα αν ηταν η οχι οφφσαιντ μια φαση.Δινει στους φιλαθλους μια αξιοπιστη εικονα της περιγραφης , την δυνατοτητα να κρινουν οι ιδιοι μια φαση , και στον εκφωνητη την δυνατοτητα να μην εκτιθεται με αποτυχημενες εκτιμησεις. Απλα δεν εχει παρα να περιμενη.Ποσο? Ευτυχως ελαχιστα δευτερολεπτα απο ενα εως πεντε συνηθως. Γιατι λοιπον αυτο που ανετα κανει ο εκφωνητης ο σχολιαστης ο φιλαθλος δηλ το να σχηματιζει αποψη αμεσως, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να το κανη ο διαιτητης? ? ?
    Γιατι δεν εχει την ευκαιρια να αποφασιση με βαση το αντικειμενικο στοιχειο της καμερας μεσω της ενδοεπικοινωνιας με μια ελαχιστου χρονου επαφη με τον διαιτητη-παρατηρητη? ?
    Η ΦΙΦΑ δεν το καθιερωνει και λεει ψεμματα και ηλιθιες δικαιολογιες πχ οτι διακοπτεται η ροη του αγωνα , η οτι οι υπολογιστες και οι καμερες μπορει να μην επαρκουν για ακριβη απεικονιση κλπ.
    Και ομως θα μπορουσε σημερα κιολας να απαλλαξει απο τις αμφισβητησεις τις διαμαρτυριες και τα επεισοδια που συχνα ακολουθουν , ποδοσφαιριστες φιλαθλους και παραγοντες σε ενα ποσοστο 90% τουλαχιστον των αμφισβητουμενων φασεων. Δεν το κανει για να μπορει να ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ τα αποτελεσματα.
    Γιατι λοιπον κανενας δημοσιογραφος ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΕΙ σημερα να βροντοφωναξει σταθερα αυτην την απλουστατη αληθεια-δυνατοτητα να εξυγιανθη σε καποιο βαθμο το ποδοσφαιρο? Γιατι δεν τους κραζουνε κανονικα μεσα απο καναλια και εφημεριδες ωστε να αναγκαστει η η αθλια αυτη ομοσπονδια να συμμορφωθει? Και γιατι πρεπει να ειναι υποχρεωμενοι καποιοι ποδοσφαιριστες (μετριοι η και κορυφαιοι) να βιωνουν αυτο το μικροψυχο καθεστως αυθαιρεσιας και υπερεξουσιας που ασκειται πανω τους και το οποιο οταν τολμουν να διαμαρτυρηθουν τους τσακιζει και με αυστηρες ποινες? Γιατι θα πρεπει να βιωσουν την απογοητευση οτι κοποι μηνων η και ετων μπορει να μην αποδωσουν ενα εφικτο ονειρο μονο και μονο επειδη καποια λαμογια παραγοντες η διαιτητες αποφασισαν αντιθετα με το ετσι θελω?
    Ειναι καιρος και τα συνδικαλιστικα οργανα των ποδοσφαιριστων επιτελους να ασχοληθουν με το θεμα. Να απαιτησουν απο τις εθνικες αρχικα ομοσπονδιες να καθιερωθει η αμεση τεχνικη πληροφορια σαν βασικο βοηθητικο στοιχειο στην διαμορφωση αποψης απο τον διαιτητη σε περιπτωση αμφισβητησης, ετσι ωστε και ο διαιτητης (οταν υπαρχει προθεση αλλοιωσης αποτελεσματος ) να εκτιθεται αντικειμενικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. QUANG LING JING ὑποθέτω εἶσαι ὁ JING QUANG

    Πάλι ἐνδιαφέρουσες ἀπόψεις….:))). Συμφωνῶ, μέ μία διευκρίνιση.

    Δέν εἶναι πάντα κακό νά ὑποκύπτει κάποιος στούς πειρασμούς του. Ἔτσι δέν ἀντέχω λοιπόν καί έγώ στὸν πειρασμὸ νὰ μὴν σχολιάσω αὐτὸ μὲ τὸν Κεντέρη καὶ τὴν Θάνου.

    Στόν σημερινό κόσμο τά πάντα, ἄρα καί στόν χῶρο τοῦ ἀθλητισμοῦ καί τῶν τεχνῶν εἶναι ὅτι ἔχουν καταντήσει ( κάποιοι τό ἀποκαλοῦν δεῖγμα προόδου) καθαρά ἐμπορεύματα. Ἡ προβολή μιᾶς δημιουργίας ἤ μιᾶς ἐπίδοσης μόνο ἔτσι εξασφαλίζεται, εἴτε προέρχεται ἀπό ἁπλά πρόσωπα, εἴτε ἑταιρεῖες, κοινωνικές ὁμάδες μέχρι κράτη ὁλόκληρα. Αὐτή ἡ κατάσταση σέ γενικές γραμμές εἶναι τό MEIZON. Ὅποιος ὑπερασπίζεται, καλύπτει ἤ καταδικάζει ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΛΑΣΣΟΝ, δηλαδή ἀπατεωνίσκους τύπου Κεντέρη, Θάνου ἤ ἀρσιβαρίστες, ὅποιος ἐνοχλεῖται ἤ ἀπό τήν ἄλλη παρουσιάζει σάν ἐθνικούς ἥρωες ἀθλητές, τούς κατακτητές τοῦ Euro ἤ τήν νικήτρια τῆς Eurovision Παπαρίζου χωρίς νά ἀποκαλύπτει τό ΜΕΙΖΟΝ ἐμπίπτει στήν ἴδια κατηγορία ἀθλιότητας.

    Οἱ «Κεντέρηδες», ἡ μουστακαλοῦ 100στάρα καί οἱ ἀρσιβαρίστες, σάν φαινόμενα εἶναι παρονυχίδα μπροστά στό παγκόσμιο κύκλωμα ντόπινγκ, ἀλλά εἷναι καί παράγωγά του. Ἄν κάποιος ὅμως, δημοσιογράφος ἄς ποῦμε, τηρεῖ ἀνθελληνική στάση ἐπειδή κατηγορεῖ, ὑποκριτικά, μόνο τούς χαπακωμένους καί μέσῳ αὐτῶν ὅλους τούς Ἕλληνες, χωρίς νά ἀναδεικνύει ὅλες τίς διαστάσεις τοῦ φαινομένου ἐδῶ καί παγκοσμίως λειτουργῶντας σάν φερέφωνο συμφερόντων, γιά μένα εἶναι τό ἴδιο ἀνθέλληνας μέ τόν, μαϊμοῦ ἤ ὄχι, ἐθνικόφρονα-γραικύλο πού καταδέχεται να προβάλλει πρότυπα καί νἀ ἐνστερνισθεῖ ὡς ἑλληνικές ἐπιτυχίες, ἀποτελέσματα πού προέκυψαν ἀπό ξενόφερτες διαδικασίες ἀπάτης καί μιμητισμοῦ.

    Ὑποκλίνομαι στὶς ἐπισημάνσεις γιὰ τὴν πουλημένη FIFA, τούς διαιτητές καὶ τοὺς δημοσιογράφους πού περιγράφουν τοὺς ἀγῶνες τοῦ μουντιάλ. Οἱ τελευταῖοι δυστυχῶς εἶναι γιὰ γέλια καὶ γιὰ κλάμματα. Μιά ξεφτιλισμένη φάρα. Ἀνεπαρκεῖς καὶ ὡς πρὸς τὶς γνώσεις τους καὶ τὴν εὐφυῒα τους, ἀλλὰ ἀπαράδεκτοι καὶ ὡς πρὸς τὴν ἀτμόσφαιρα πού δημιουργοῦν. Σὰν τὸν ὑστερικὸ ἐκφωνητή ποὺ περιέγραφε τὸν τερματισμὸ τοῦ Κεντέρη ὅταν ἔκανε τὸ παγκόσμιο ρεκὸρ στὰ 200 μέτρα. Ὅλοι αὐτοὶ, θά τούς ξαναπῶ γραικύλους, εἶναι πουλημένοι, βρίσκουν εὐκαιρία νὰ βγάλουν πρός τά ἔξω ἐθνικοφροσύνη, εἴτε στὸν στίβο εἴτε στὸ ποδόσφαιρο, ἤ σάν τὶς κλῶσσες ποὺ ξεφώνιζαν ὅταν ἡ Παπαρίζου βγῆκε πρώτη στὴ Eurovision

    Ἐπειδὴ δὲν θυμᾶμαι τότε τὰ γεγονότα, στὸ πρῶτο μουντιὰλ πού πῆγε ἡ Ἐθνικὴ γιατί λὲς ὅτι πῆγε ἀπὸ τύχη; Ἐγὼ κατανοῶ ὅτι αὐτὸς πού χάνει πέναλτυ εἶναι ἄστοχος καὶ ὄχι ἄτυχος, ἡ πρόκριση τῆς Ἐθνικῆς τότε γιατί ἐμπίπτει στὰ τυχαῖα γεγονότα; Δέν τό λέω γιά νά ὑπερασπιστῶ τήν πορεία τῆς Ἐθνικῆς, λίγη σημασία τῆς δίνω πάντα, ὄχι παραπάνω ἀπό ὅτι τῆς ἀξίζει, ἁπλά δέν θυμᾶμαι.

    Ἐκτός ἀπό σχόλια μπορεῖς ἂν θὲς νὰ γράψεις κάτι σχετικό μέ τά παρακάτω ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο, καὶ νὰ δημοσιευθεῖ σὰν ξεχωριστὸ θέμα-ἀνάρτηση. Σκέψου το.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπροστά από την πόρτα του σπιτιού κάθε Κυριακή γύρω στις δέκα με δέκα και μισή μαζευόντουσαν όλοι οι πιτσιρικάδες γιά να κάνουνε θαύματα. Κάθε Κυριακή με σπάνια επαγγελματική συνέπεια ερχόντουσαν από παντού όλοι οι μεγάλοι παιχταράδες. Ο Τζώρτζ Μπέστ, ο Γκαρρίντσα, ο Ρώσος ο Λέβ Ιβάνοβιτς Γιασίν, ο Πηγαδίτης, ο Βερόν, ο Νέσκενς, ο Μαραντόνα, ο Ιωσηφίδης, ο Κούδας, ο Βάσια ο Χατζηπαναγής, ο Μπίλλυ Μπρέμνερ, ο Ρέζεμπρινγκ, ο Λόριμερ, ο Κρόυφ, ο Ριβάλντο, ο Μέσσι, και ο Ζαγοράκης. Γινότανε χαμός κάθε Κυριακή πρωΐ στο δρόμο μπροστά από την πόρτα του σπιτιού. Σιγά-σιγά και κουβέντα την κουβέντα στο καφενείο, στο κουρείο, στου καρβουνιάρη, στου γαλατά, στο προ-πό όλοι οι γείτονες το έκαναν συνήθεια κάθε Κυριακή πρωΐ να συγκεντρώνονται στο δρόμο μπροστά από την πόρτα του σπιτιού να δούνε τους πιτσιρικάδες να κάνουνε τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, και ντρίπλες να σε φεύγει η πυτιρίδα.
    Μετά όλως αιφνιδίως ήρθε το πάνω κάτω. Πρώτα στρώσανε το δρόμο με άσφαλτο. Μετά τα αυτοκίνητα χάλασαν το θέαμα αφού την περισσότερη ώρα περιμέναμε τα αυτοκίνητα να περάσουν παρά βλέπαμε μπάλα. Στο τέλος ήρθανε και τα τσογλάνια ο Μπέκαμ, ο Ρούνι, και άλλοι τέτοιοι άσχετοι με το άθλημα. Τα τσογλάνια γίνανε μεγάλοι παίχτες. Εκ του μηδενός εξέδωσαν βιβλία με την αυτοβιογραφία τους και τώρα οδηγούν BMW. Ο Μαραντόνα και αυτή η δύναμη της φύσης ο Νέσκενς κατέφυγαν στη φαρμακευτική υποστήριξη.
    Όσο για όλους εμάς στη γειτονιά κάθε Κυριακή αφού ξεκοκκαλίσουμε τις εφημερίδες μετά παραπονιόμαστε ο ένας στον άλλο για το μαύρο που αφήνουν στα δάχτυλά μας. Αγοράσαμε και τηλεόραση -οι απολίτιστοι- για να παρακολουθούμε τους Ολυμπιακούς φαρμακευτικούς αγώνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. για ΖΑΡΑΤ.
    λεω "τυχη" γιατι η εθνικη στα προκριματικα ειχε αποκλειστει.Απλα οταν απαγορευτηκε στην προκριθεισα Γιουγκοσλαβια να συμμετασχει πηρε την θεση της η κατα τεκμηριο ανεπαρκης εθνικη μας. Παρολ'αυτα ηταν κατα την γνωμη μου μια σχετικα καλη ομαδα με καποιους πολυ καλους παικτες (Μανωλας) που ειχε την ατυχια να εχει εναν προπονητη που εκστασιασμενος απο την Αμερικανικη κουλτουρα και νοοτροπια αντι να κανει προπονηση εσερνε την ομαδα σε δημοσιες σχεσεις και εμφανισεις μαρκετινγκ πραγμα που επαιξε τον ρολο του στο να φυγη με 10 γκολ παθητικο και μηδεν ενεργητικο.Η σημερινη εθνικη εχει λιγοτερο καλους παικτες απο τοτε αλλα η προβολη τους απο τα μεσα ειναι μεγαλυτερη. Και κυριως τους ακολουθει ακομα η αιγλη του 2004 (με το οποιο η σημερινη συνθεση δεν εχει πολυ σχεση μια και μονο Καραγκουνης Κατσουρανης παιζανε και τοτε). Αυτη η αιγλη δημιουργει την λανθασμενη εντυπωση οτι η ομαδα αυτη αξιζε κατι παραπανω απο τον χθεσινο αποκλεισμο.ΟΧΙ δεν αξιζε. Λιγο (αν οχι πολυ λιγο) καλο ποδοσφαιρο επαιξε και στα 3 ματς αλλα και σε ΟΛΑ σχεδον τα μετα το 2004 ματς (προκριματικα φιλικα ) αλλα και σε ΟΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΜΑΤΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ 2004 οπου ειχε απιστευτη διαρκη και ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ τυχη -οσο ποτε καμμια αλλη ομαδα στον θεσμο- χωρις την οποια ο αξιεπαινος αντικειμενικα και μοναδικος Ρεχαγκελ δεν θα μπορουσε να το κερδιση εστω και με το παρα πολυ πετυχημενο και αποτελεσματικο (προς τιμην του) συστημα που υιοθετησε (καταστρεφω το παιχνιδι του αντιπαλου και αν βρω ευκαιρια βαζω μισο η ενα γκολ και κερδιζω).
    Και να διευκρινισω οτι ο Ρεχαγκελ θα ειναι για παντα αξιεπαινος και μοναδικος που προσφερε με την συμβολη του στην μικρη Ελλαδα εναν τετοιον τιτλο , ΟΧΙ βεβαια γιατι μας ικανοποιησε για το θεαμα που μας προσεφερε, οχι γιατι ανεδειξε σπουδαιους νεους παικτες που τους θαυμασαμε αλλα απλα και μονο γιατι ηταν αποτελεσματικος.
    Αφου ομως η εθνικη το 2004 δεν επαιξε τοσο καλη μπαλα δεν προσφερε θεαμα κλπ γιατι δικαιουται να πανηγυριζει γιατι ας πουμε εμεις οι "σκεπτικιστες" της δινουμε τα συγχαρητηρια ενω την ιδια στιγμη την κατηγορουμε για την ελλειψη ποιοτητας ? Ειναι η συχνη (οπως καποιοι υποστηριζουν) ανωριμοτητα του Ελληνα να να εχει αντιφατικη συμπεριφορα επειδη ειναι "ανωριμος" "παρορμητικος" και συχνα παραλογος? Ειναι επειδη ειμαστε συμφεροντολογοι η κομπλεξικοι και αλλαζουμε γνωμη καθε τοσο η γινομαστε μετα Χριστον προφητες (πχ 2004 "τολεγα εγω, ο Ρεχαγκελ μπορουσε να παει τελικο" η 2010 "επρεπε να εχει φυγη απο χρονια" )?
    Ειναι το "μονιμο συνδρομο" της φυλης να αποκαθηλωνει η φυλακιζει τους ηρωες της ειναι η ανευθυνοτητα να αλλαζουμε αποψη στη στιγμη για να πηγαινουμε με το ρευμα? συνεχιζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μᾶλλον μπερδεύεις τό 1992 μέ τό 1994. Φυσικά καί στίς 2 περιπτώσεις ὑπῆρξε ἀποκλεισμός τῆς Γιουγκοσλαυῒας ἀπό τούς πουλημένους διεθνεῖς ὀργανισμούς. Τό 1994 ὅμως ἡ Ἑλλάδα προκρίθηκε κανονικά στόν ὅμιλό της μαζί μέ τήν Ρωσία ( ἀκόμα θυμᾶμαι τό γκόλ τοῦ Νικολούδη), δέν εἷχε ἀποκλεισθεῖ στά προκριματικά, παίζοντας βέβαια σέ ὅμιλο 5 ὁμάδων λόγῳ ἀποβολῆς τῶν Γιουγκοσλαύων. Αὐτό ναί ἧταν "τύχη". Ὄχι ὅμως ὅτι εἷχε ἀποκλειστεῖ. Τά ρεζιλίκια μέ τόν Παναγούλια πού ἀκολούθησαν σημάδεψαν μαζί μέ τήν ἀγωνιστική ἐμφάνιση τήν ὅλη παρουσία.

    http://en.wikipedia.org/wiki/1994_FIFA_World_Cup_qualification_(UEFA)

    Τό 1992 ὄντως η Γιουγκοσλαυῒα εἷχε προκριθεῖ ἀλλά τῆς ἀπαγόρευσαν νά πάει στό Euro καί πῆγε στήν θέση της ἡ Δανία, ὅπου καί τό κατέκτησε.

    Νομίζω ἀπάντησες μόνος σου, δίνοντας συγχαρητήρια γιά τήν ἀποτελεσματικότητα, καταλογίζοντας παράλληλα καί ἔλλειψη ποιότητας. Μπορεῖς νά τό πεῖς λίγο συμφεροντολογικό. Ἄν καί ἐγώ πιστεύω ὅτι περισσότερο προσπαθοῦμε νά καλύψουμε τά κενά καί τίς ἀδυναμίες μας, ἤ νά ξεγελάσουμε τόν ἑαυτό μας...Ἀλλά καί τό παρακάτω πού λές μοῦ ἀρέσει "...ειναι η ανευθυνοτητα να αλλαζουμε αποψη στη στιγμη για να πηγαινουμε με το ρευμα?..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΟΧΙ δεν προκειται για τις προηγουμενες εξηγησεις.Μπορει αυτες να ισχυουν για αρκετες προηγουμενες ιστορικες περιπτωσεις αλλα για τον Ρεχαγκελ η δικη μου αποψη ειναι διαφορετικη.
    Αν κερδισε το ευρωπαικο ειναι γιατι εκτος της σκανδαλωδους τυχης του εκανε και ορθες επιλογες. Δεν ειδαμε θεαμα αν και το θελαμε αλλα καποια σιγμη αναρωτηθηκαμε "γιατι εσυ που εισαι υπερ του θεαματος και της ποιοτητας τωρα δεν λειτουργεις σαν αντικειμενικος παρατηρητης (ας κερδισει ο καλυτερος) αλλα υποστηριζεις μια ομαδα που παιζει ποδοσφαιρο σκοπιμοτητας?" δηλαδη καλο ειναι το ποδοσφαιρο σκοπιμοτητας μονο οταν το παιζουμε εμεις και καταδικαστεο οταν το παιζουνε οι αλλοι?
    Η απαντηση βρισκεται στο οτι το ποδοσφαιρο σκοπιμοτητας το εφηυραν καποιοι αλλα το αποδεχθηκε η ΦΙΦΑ. Η παγκοσμια ομοσπονδια ειναι που καθιερωσε την σκοπιμοτητα στο ποδοσφαιρο σε τετοιο βαθμο που φθασαμε στο σημειο κατα κανονα στα μουντιαλ να μην κρδιζει η καλυτερη ομαδα και να επωφελουνται απαραδεκτες ομαδες οπως κατα καιρους της Γερμανιας Ιταλιας και συστηματα τυπου "κατενατσιο"κλπ.Σκοπιμοτητα ειναι να αποκλειεις μια ομαδα μεσω της διαιτησιας. Σκοπιμοτητα ειναι να καθιερωνεις απαραδεκτους κανονισμους για να ευνοησεις ομαδες (σχολες ποδοσφαιρου) που βασιζονται σε συγκεκριμενα χαρακτηριστικα (ταχυτητα δυναμη κλπ)
    Σκοπιμοτητα ειναι να οργανωνεις τους ομιλους με τροπο που να αυξανεις την πιθανοτητα η ομαδα σου να αντιμετωπισει ευκολο αντιπαλο στο επομενο ματς. Σκοπιμοτητα (και αθλιοτητα) ειναι να μην καθιερωνεις αντικειμενικους τροπους (χρηση καμερας) για την ληψη σωστης αποφασης απο τον διαιτητη σε περιπτωση αμφισβητουμενης φασης, κλπ,κλπ,κλπ
    Αφου λοιπον η σκοπιμοτητα ειναι κανονας δεν μπορω να δεχθω οτι για μια εστω φορα που υποταχθηκε σαυτην η Ελληνικη ομαδα μεσω των επιλογων του Ρεχαγκελ το 2004 , πρεπει να καταδικαστει και να αποποιηθουμε σαν Ελληνες φιλαθλοι την κατακτηση του τροπαιου επειδη δεν παρουσιασαμε θεμα και ποιοτητα. Θα ελεγα απλα οτι αποκατασταθηκε μια ισορροπια δηλ σε θεσμους (ευρωπαικο, μουντιαλ) οπου συχνα ευνοουνται μεγαλες χωρες (Γερμανια 74 Αγγλια 66 κλπ ) ειναι και καποτε αποδεκτο μια μικρη χωρα (Ελλαδα Δανια) να ανατρεψη την παραδοση και μαλιστα χωρις να ευνοηθει απο την διαιτησια. Απλα ηταν σκανδαλωδως τυχερη. Δεκτο.
    Αλλα μεχρι εκει! Δεν θαθελα να ξαναδω την εθνικη να το επαναλαμβανει με τον ιδιο τροπο. Προτιμω να δω καλο ποδοσφαιρο και να βρεθει τροπος να αντιμετωπιστει η σκοπιμοτητα (δεν ειναι δυσκολο) και ας την χειροκροτησω μεχρι τους 8 η τους 16.
    Γιαυτο κατα την γνωμη μου επρεπε να εχει φυγει απο το 2004 ο Ρεχαγκελ και να εχει επιλεγει αλλος που δεν θα παρεμενε εξαρτημενος (ψυχολογικα νομιζω) απο επιλογες τυπου Χαριστεα Βρυζα Μπασινα κλπ και ουτε θα αγνοουσε νεους και ικανους παικτες που ναι μεν δεν εχει παρα πολλους η χωρα αλλα παντως εχει αρκετους για να επανδρωσουν μια εθνικη. Το οτι δεν τους επελεξε ο Ρεχαγκελ ειναι δικο του λαθος και το πληρωσαμε τα τελευταια 6 χρονια, το οτι δεν υπαρχουν πολλοι ειναι μια αλλη πολυ σοβαρη υποθεση για την οποια τεραστια ευθυνη εχουν οι τυποι που διοικουν το ελληνικο ποδοσφαιρο ειτε επειδη χρηματιζονται ειτε επειδη ειναι ανικανοι. Εν πασει περιπτωσει η μονη λυση νομιζω για το διεθνες αλλα και το Ελληνικο ποδοσφαιρο ειναι η αλλαγη των κανονισμων και ως προς το τι ισχυει μεσα στον αγωνιστικο χωρο αλλα και ως προς το πως διοργανωνονται το μουντιαλ το ευρωπαικο και αλλοι θεσμοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή