Ἔαρ συντετριμμένο

Νίκος Καροῦζος, Ἆσμα μικρὸ

«Χάθηκε αὐτὸς ὁ ὁδοιπόρος.
Εἶχε συνάξει λίγα φύλλα
ἕνα κλαδὶ γεμάτο φῶς
εἶχε πονέσει.
Καὶ τώρα χάθηκε...
Ἀγγίζοντας ἀληθινὰ πουλιὰ στὸ ἔρεβος
ἀγγίζει νέους οὐρανοὺς
ἡ προσευχὴ τοῦ μάχη.
Ἔαρ μικρὸ, ἔαρ βαθὺ, ἔαρ συντετριμμένο».

Κικὴ Δημουλά, Γραμματεῖς καὶ πρεσβύτεροι αἰῶνες

«Ἰδοὺ ἡ μικροτάτη Παρασκευὴ πάλι
σὲ βαφὴ Μεγάλης βουτηγμένη.
Μέτωπο αἱμάτινο σοῦ πλέκουν τ' ἀκανθώδη
ἔθιμα
καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν σου ἔβαλαν κλῆρο
ἡ νηστεία, ὁ Μπὰχ, τὰ βαρελότα καὶ ἡ μέθοδος
νὰ φτάνει μὲ καρφιὰ στὰ ἄκρα του ὁ πόνος.
Τί κι ἂν ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τῶν χαμομηλιῶν
τί κι ἂν χρωμάτων στρατιαὶ ἐξεπλήττοντο
σταύρωσον σταύρωσον ἀλαλάζουν
τὰ κρεοπωλεῖα, οἱ ψησταριὲς κι οἱ φοῦρνοι.
Δὲ μ' ἄκουσες.
Ἄφησες ἀνύμφευτη τὴν κόμη τῆς Μαγδαληνῆς
καὶ σπατάλησες τὸ σπάνιο Νυμφίο ἄρωμά σου
γιὰ νὰ κάνεις τέστ ἀληθείας στὴν ἀγάπη, στὸν πλησίον.
Σοῦ φώναζα νὰ τοὺς ἀφήσεις ὅπως εἶναι
ὅπως τοὺς παραλάβαμε ἀπὸ τὴν ὑπαρξιακὴ παράδοση
ὅπως περιγράφτηκαν ἀπὸ στόμα σὲ στόμα
ἀπὸ πικρὸ ποτήριον σὲ πικρότερο. Δὲ γλίτωσε,
σταυρώθηκε ὅποιος διανοήθηκε νὰ τοὺς ἐπαληθεύσει.
Προσκυνῶ τὸ οἰκεῖον προσφιλές μου σφάλμα σου.
Ἐν συντριβῇ περιστρέφω τὴ σούβλα
ἀδημονώντας σε ἀμνέ μας».