Οἱ ὑποδεέστεροι ἀντιπροσωπεύουν μία ἑτερογενῆ συλλογὴ ἀτόμων ποὺ καθίσταται ὁλοένα καὶ περισσότερο ἄχρηστη γιὰ τὶς διαδικασίες τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης. Καθὼς μόνο ἡ ὑψηλῆς ἐξειδίκευση καὶ πειθαρχημένη ἐργασία εἶναι χρήσιμη σήμερα στὴν παραγωγή, οἱ ὑποδεέστεροι εἶναι ἀποκλεισμένοι ἀπὸ τὴν ἐργασία. Οἱ ὑποδεέστεροι εἶναι δυνάμει ἐπικίνδυνοι γιὰ τὶς κοινωνικὲς τάξεις τῶν ἐπιτυχημένων καὶ τῶν ἐκσυγχρονιστῶν. Ἀπειλή γιὰ τὴν κοινωνία τῶν καταναλωτῶν εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ καταναλώνουν. Ὁ κίνδυνος συνίσταται στὸ ὅτι αὐτὰ τὰ σκουπίδια ἐνοχλοῦν τοὺς καταναλωτὲς ποὺ ἁπλῶς ἐπιδεικνύουν τὴν ἐπιτυχία τους μέσω τῆς καταναλωτικῆς τους δύναμης. Ὡς ἐκ τούτου, οἱ φτωχοὶ εἶναι μία τάξη κοινωνικῶν ἀποβλήτων καὶ κυρίως χωρὶς δυνατότητα ἐπανεισδοχῆς.
Αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ τὸ σύγχρονο ἀντικοινωνικὸ ψυχοπαθῆ, ποὺ προωθεῖται ἀπὸ τὰ κυρίαρχα σύγχρονα κέντρα ἐξουσίας, ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ κλέβει περιστασιακὰ ἕνα ψιλικατζίδικο, δὲν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ θέση, καὶ τὰ κίνητρα. Ὁ πρῶτος εἶναι ἀξιοθαύμαστος γιὰ τὴν ἐργατικότητά του καὶ τὶς ἀξιοζήλευτες ἐπαγγελματικὲς ἐπιτυχίες του, ἐνῶ ὁ δεύτερος εἶναι ἀπόβλητος καὶ καταδιωκόμενος. Στὴν κατάσταση τοῦ καταδιωκόμενου βρίσκονται ἐπίσης καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ συμπεριληφθοῦν στὴν οἰκονομία τοῦ καταναλωτισμοῦ, καὶ δὲν νοιώθουν τὴν ὑποχρέωση νὰ θεωροῦν ὡς κατευθυντήριο σκοπὸ τῆς ζωῆς τους τὶς ἀπολαύσεις ποὺ θὰ τοὺς προσέφερε ὁ καταναλωτισμός. Ἔτσι καὶ αὐτοὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄνεργους καὶ τοὺς φτωχοὺς ἀνήκουν στὴν κατηγορία τῶν ὑποδεέστερων.
Ἡ ὁμίχλη ἤτανε πυκνή. Πολλὰ ἀεροπορικὰ δρομολόγια εἶχαν ἀκυρωθεῖ ἐκείνη τὴ βραδυὰ καὶ τὸ τραῖνο ἦταν ἀσφυκτικὰ γεμάτο μὲ καλοντυμένους ἀνθρώπους ποὺ ἔχασαν τὴν πτήση τους. Τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ χρόνος δὲν ἦταν ἀσφυκτικὴ θηλιὰ στὸ λαιμὸ καὶ μποροῦσα ἀκόμα νὰ βρῶ διέξοδο στὰ ἐπίμονα γιατί, ποὺ τώρα ἔχουν φτιάξει μιὰν ἀδιαπέραστη κρούστα, τὸ ταξίδι μὲ τὸ τραῖνο ἦταν μακροχρόνιο. Δὲν ἦταν οἱ καθυστερήσεις ὅμως ποὺ μὲ δημιουργοῦσαν μιὰ γλυκιὰ θλίψη, ἦταν περισσότερο οἱ λυπητερὲς ἱστορίες ποὺ μ’ ἔρχονταν στὸ νοῦ, ὧρες χωρὶς διαφυγή, Ἄννα Καρένινα, παραλήρημα βαλκάνιας μουσικῆς, μπαλάντες μελαγχολικῶν ἤχων ἀπὸ ἀκορντεόν, βιολιά, κιθάρες, ντράμς, τρομπέτες, τοῦμπες, κλαρινέτα καὶ σαξόφωνα. Ἔτσι ὅπως στεκόταν ἀκινητοποιημένο γιὰ ὧρες, μποροῦσα νὰ κατέβω νὰ μαζέψω φροῦτα ἀπ’ τὰ χωράφια δίπλα στὶς γραμμὲς κι ἂν ξεκινοῦσε δὲν ἦταν ἀνάγκη νὰ βιαστῶ νὰ τὸ προλάβω, ἔτσι κι ἀλλοιῶς θὰ σταματοῦσε καὶ πάλι γιὰ ὧρες καμμιὰ ἑκατοστὴ μέτρα παρακάτω. Ἡ παραμικρὴ παρέκκλιση ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ρουτίνα τὰ τελευταῖα χρόνια ὅμως, μὲ φέρνει ἀναστάτωση. Νά, ἐκείνη τὴ νύχτα οὔτε μιὰ ὥρα δὲν ἤτανε ἡ καθυστέρηση καὶ μ΄ἔφερε πονοκέφαλο. Θυμᾶμαι τὴ Νορίκο ποὺ μ΄ἔλεγε μὲ ὑπερηφάνεια πὼς στὴν Ἰαπωνία ἅμα τὸ τραῖνο δὲν εἶναι στὴν ὥρα του πέφτει ἡ κυβέρνηση.
Ἕνας καταιγισμὸς περιστατικῶν κλοπῆς χαλκοῦ τοὺς τελευταίους μῆνες ἔχει πλήξει τὶς σιδηροδρομικὲς ὑπηρεσίες προκαλώντας τεράστιες καθυστερήσεις. Οἱ κλοπὲς αὐτὲς ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὴ σιδηροδρομικὴ ὑποδομὴ καὶ εἶναι ἀπίθανο νὰ ὑποχωρήσουν λόγῳ τῆς αὐξημένης ζήτησης χαλκοῦ, ἡ τιμὴ τοῦ ὁποίου ἔχει ὑπερδιπλασιαστεῖ τὰ τελευταία χρόνια. Κομμάτια χαλκοῦ ἀφαιροῦνται ἀπὸ τὶς σιδηροδρομικὲς γραμμές, μεταφέρονται στὶς ἀποβάθρες καὶ ἀπὸ κεῖ καταλήγουν στὴν Κίνα ἀπ’ ὅπου ἀγοράζονται ξανὰ γιὰ νὰ τοποθετηθοῦν πάλι πίσω στὶς γραμμές.
Ἅμα τὸ καλοσκέφτηκα μὲ πέρασε ὁ πονοκέφαλος...
| GYPSY GROOVZ ORCHESTRA |
http://www.youtube.com/watch?v=w-GJGmqyiH0
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον) Τι ώρα είναι αυτή που σηκώνετε άρθρα;;; εεε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή2ον) Βάλε κανένα link βρε τεμπέλη. Άντε τώρα να κάνω ολόκληρο(!) copy-paste στο address bar. κούραση...
Τι να κάνω άργησε πάλι! Έψαχνα να βρω και το "Fall Down Υou Golden Sun" αλλά δε μου έκατσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπειλή γιά την κοινωνία των καταναλωτών είναι εκείνοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να καταναλώνουν. Ο κίνδυνος συνίσταται στο ότι αυτά τα σκουπίδια ενοχλούν τους καταναλωτές που απλώς επιδεικνύουν την επιτυχία τους μέσω της καταναλωτικής τους δύναμης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυσιαστικά, δηλαδή, αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή.
Δυσκολεύομαι να συντονιστώ αυτή τη στιγμή. Είναι αργά κι ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό μου καθώς σκέφτομαι -σχεδόν καταναγκαστικά- ατάκες γι'αυτή τη μαλακισμένη 6η δόση.
άσχετο, θα βάλω κι εγώ τραγουδάκι:
Η Βασούλα τραγουδάει για την 6η δόση
Πέραν τοῦ ὅτι ἔχουν πλούσια μουσική φλέβα, ὡς γνωστόν οἱ τσιγγάνοι εἶναι κυρίως σιδεράδες. Εἶναι σχεδόν ταυτισμένοι μέ τό μέταλλο. Γουστάρω τσιγγάνους πού κλέβουν ἀπό ράγες τοῦ ΟΣΕ μέχρι ἅρματα μάχης, άπό τούς κουστουμαρισμένους "ἐπενδυτές" τῆς μεγάλης ἁρπαχτῆς.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Γουστάρω τσιγγάνους πού κλέβουν ἀπό ράγες τοῦ ΟΣΕ μέχρι ἅρματα μάχης, άπό τούς κουστουμαρισμένους "ἐπενδυτές" τῆς μεγάλης ἁρπαχτῆς."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, πακέτο όμως γιατί δεν τα πληρώνουν αυτοί(οι κουστουμαρισμένοι επενδυτές). Άλλοι μακακες τα πληρώνουν...
By the way, μήπως το κείμενο υπέστη κάποιες μεταβολές; Το κοιτάζω και μου φαίνεται σα να βρέχει.
Flying Demon να ρωτήσω αν οι παρατηρήσεις σου αφορούν το παγκόσμιο σκηνικό πλην Ελλάδας, γιατί σε αυτό το συμπέρασμα με οδηγεί το: "Καθὼς μόνο ἡ ὑψηλῆς ἐξειδίκευση καὶ πειθαρχημένη ἐργασία εἶναι χρήσιμη σήμερα στὴν παραγωγή, οἱ ὑποδεέστεροι εἶναι ἀποκλεισμένοι ἀπὸ τὴν ἐργασία."
γράφοντάς το ἐννοοῦσα πώς προτιμῶ τόν μικροκλέφτη τσιγγάνο ἀπό τόν καλοντυμένο "ἐπενδυτή"...ὅταν γράφεις ὅπως μιλᾶς μπορεῖ νά ξεχάσεις καμιά λέξη..."γουστάρω περισσότερο" θά ἀπέδιδε καλύτερα τήν σκέψη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως σωστό, σωστό τό σχόλιο bill..σιγά πού δέν θά ἤθελα νά ξαλαφρώνουν οἱ τσιγγάνοι τά μεγαλολαμόγια...ἔτσι ἐν τέλει γουστάρω ἐπί πλέον νά πληρώνει ὁ μακάκας....χεχεχε
Ακριβείς οι παρατηρήσεις σου Bill. Η δυσκολία απόδοσης του σαρκασμού στο γραπτό λόγο καθιστά δύσκολο το συντονισμό. Όσον αφορά την παρατήρησή σου για το “Καθὼς μόνο ἡ ὑψηλῆς ἐξειδίκευση καὶ πειθαρχημένη ἐργασία εἶναι χρήσιμη σήμερα στὴν παραγωγή, οἱ ὑποδεέστεροι εἶναι ἀποκλεισμένοι ἀπὸ τὴν ἐργασία” όντως αναφέρεται στο παγκόσμιο σκηνικό εκτός Ελλάδας. Και η κλοπή του χαλκού επίσης αναφέρεται σε καταστάσεις που συμβαίνουν εκτός Ελλάδας αλλά στο κείμενο έχουν αναμιχθεί με αναμνήσεις ταξιδιών με τραίνα του ΟΣΕ. Συμπαθάτε με, πολλά χρόνια ξενιτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήH βροχή είναι έργο του Zaratustra που έχει την ευγενή καλωσύνη να πολυτονίζει τα κείμενα που συνεισφέρω.
Τραγωδία ή δράμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην περίπτωση του δράματος βρίσκω να υπάρχει μιά πολύ μακρά περίοδος συντήρησης ελπίδας που τρεμοσβήνει. Η απελπιστική ελπίδα φθείρει βασανιστικά, είναι δηλητήριο με το σταγονόμετρο. Στην τραγωδία δεν υπάρχει τίποτα. Ελπίδα, μουρμουρητό, κλάμα, παράπονο, τίποτα, δεν υπάρχουν. Αερολογίες θα με πείς.
Στριφογύρναγε στ’ αυτιά μου το “Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω” ώσπου άρχισα να υπολογίζω το αντίτιμο της επανάστασης.
Ὁ σαλταδόρος
ΑπάντησηΔιαγραφήἌν τό δοῦμε κάπως ἔτσι;;
ἡ ἐπανάσταση εἶναι περισσότερο ζήτημα τρέλλας παρά ὑπολογισμοῦ...ἤ, μέ ἄλλα λόγια, ἡ ὁποιαδήποτε δράση -καθημερινή ἤ ὄχι - εἶναι θέμα συνειδητοποίησης καί ὄχι ἐλπίδας... Chi di speranza vive disperato muore ( ὅποιος ζεῖ μέ τήν ἐλπίδα πεθαίνει ἀπελπισμένος )