Ἡ "ἀντιμνημονιακή" μπογιά μετά τίς ἐκλογές θά ξεβάψει...

Lluis Llach -L' estaca, Πάνος Φαλάρας - Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Τώρα τώρα τώρα

Ἄν κάποιος διατρέξει τήν ἱστορία τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους θά προσέξει ὅτι βρίθει κοινοβουλευτικῶν ἤ στρατιωτικῶν πραξικοπημάτων. Ἀδιάφορο τοῦ τί τά προσδιορίζει καί τοῦ θορύβου πού προκαλοῦν, ὅλα τά πραξικοπήματα, ἐξ ὁρισμοῦ, ἀποκλείουν τήν συμμετοχή τῆς κοινωνίας, τήν ὁποίαν ἐπιδιώκουν νά ἀφήσουν στό περιθώριο. Πρόκειται γιά ἐπιχειρήσεις συνήθως ἀναίμακτες, καί σέ αυτό διαφέρουν ἀπό τίς ἐπαναστάσεις στίς ὁποῖες ἀφ’ ἑνός τό αἷμα ρέει ποτάμι, τά δέ κοινωνικά στρώματα συμμετέχουν πλήρως.

Αὐτή ἡ ἀπουσία τῆς κοινωνίας ἀπό τίς πολιτικές ἐξελίξεις, ἐπιδίωξη ἀλλά καί προαπαιτούμενο μαζί τῶν πραξικοπημάτων, φαίνεται καί σέ μια ἄλλη πτυχή τῆς πολιτικῆς μας ἱστορίας. Ὡς ἀνωμαλία φυσικά. Στόν σχηματισμό ἀπό τά πάνω πληθώρας κομματικῶν σχηματισμῶν, πού δέν ἐπιδιώκουν νά ἐκφράσουν κοινωνικές τάξεις ἀλλά περισσότερο συνιστοῦν προσπάθεια ἀναπαλαίωσης ἑνός ὑπό κατάρρευσιν σκηνικοῦ. Τρανταχτό παράδειγμα ἕνας πληθωρισμός ὁμίλων, κινημάτων, κομμάτων πού σχηματίσθηκαν τούς τελευταίους μῆνες, τήν ἐποχή τοῦ μνημονίου. Ὡρισμένοι κατεβαίνουν στίς προσεχεῖς ἐκλογές, εἴτε μόνοι τους εἴτε συνεργαζόμενοι, ἀφήνοντας σέ κάθε περίπτωση τήν αἴσθηση ὅτι τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἤ θά ἐξαϋλωθοῦν ἤ θά ἀπορροφηθοῦν ἀπό κάποιους πιό καπάτσους. Σίγουρα λοιπόν μπροστά τους ἡ Ἕνωση Κεντρώων τοῦ Βασίλη Λεβέντη διαθέτει περισσότερη σοβαρότητα. Κυριολεκτῶ. Σοβαροί ἤ ἀσόβαροι, στημένοι ἀπό τά πάνω ἤ ἀπό ἕνα καπρίτσιο, ἀποτελοῦν ἕνα ἐπί πλέον ἐρέθισμα καί ἐπηρεάζουν τήν προσεχῆ ἐκλογική ἀναμέτρηση. Ἄς δοῦμε τό πῶς. Ἀδυνατῶντας νά ἀποφύγω τούς πλατιασμούς μπαίνω κατ’ εὐθεῖαν στό θέμα.

Οἱ σχηματισμοί πού ἔχουν κάνει σημαία τούς τήν πιστή ἐφαρμογή τοῦ μνημονίου πρέπει νά μαυρισθοῦν στήν κάλπη. Ὄχι γιατί τό μνημόνιο εἶναι ἡ αἰτία τῶν προβλημάτων μας. Ἴσα ἴσα εἶναι τό σύμπτωμα μιᾶς στρεβλῆς πορείας πού σηματοδοτεῖται ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους. Ἡ καταψήφιση τῶν ὑποστηρικτῶν του εἶναι ἀπαραίτητη γιατί ὄχι μόνο δέν ἀγγίζουν τήν ρίζα τοῦ προβλήματος, ἀλλά ἐπιταχύνουν μιά πορεία ἐξαθλίωσης, καταστροφική γιά τήν ἑλληνική κοινωνία.

Τό ἴδιο Δημοκρατικές Συμμαχίες, Δράσεις καί λοιπά σχήματα πού πρεσβεύουν ὡς συνταγή ἀνακούφισης καί ἀνάκαμψης, τήν υἱοθεσία ἑνός νεοφιλελεύθερου μοντέλου πού πνέει διεθνῶς τά λοίσθια. Χαρακτηρίζοντας ὁτιδήποτε διαφορετικό ὡς βορειοκορεάτικο κρατισμό. Τί διαφορά ἔχουν ὅλοι αὐτοί, φερ΄ εἰπεῖν ἀπό τήν Ντόρα; Φυσικά κάτι κινήσεις τοῦ στύλ "Δημιουργία ξανά" , κόμματα ἐπιχειρηματιῶν, κυνηγῶν ἤ πειρατῶν καί τέτοια φαιδρά, θά ἦταν ἀνάξιες λόγου ἄν ὡς ἀπολίτικες δέν ἦσαν ἄκρως ἐπικίνδυνες στίς παροῦσες συνθῆκες.

Ἄκουγα τίς προάλλες ἕναν ἐκπρόσωπο τῶν λεγομένων "Πειρατῶν". Καί αὐτοί μιά ἀπό τίς πάσης φύσεως ξόβεργες, μέ λόγο σύγχρονο καί τήν ἀνάλογη ἐτικέττα. Ὅλη του ἡ θέση συνοψιζόταν στό  " δέν εἴμαστε πολιτικοί ἀλλά εἴμαστε πολίτες...καιρός νά ἀκουστεῖ ἡ φωνή τοῦ πολίτη". Δέν μᾶς εἶπε ὅμως τί περιεχόμενο δίνει στήν ἔννοια «πολίτης» καί γιατί αὐτός θά μεταφέρει τήν φωνή του πιό ἀποτελεσματικά. Δέν παρέλειψε ὅμως νά προσθέσῃ μέ ἐξυπνακίστικο ὕφος ὅτι "ἡ θέση τῆς χώρας εἶναι στήν Εὐρώπη, οὔτε στήν Ἀσία οὔτε στήν Ἀφρική".  Συγχρόνως καμάρωνε σάν γύφτικο σκεπάρνι, ὅταν μᾶς ἐφιστοῦσε τήν προσοχή στό γεγονός ὅτι πρόκειται γιά κομματικό χῶρο μέ ἀντίστοιχη ἐκπροσώπηση σέ χῶρες τῆς Εὐρώπης. Κάτι σάν ἁλυσίδα σούπερ μάρκετ δηλαδή…

Ἡ συνηθισμένη καί τόσο ἀνιαρή «κριτική» κατά τῶν πολιτικῶν ὡς προσώπων, ὅταν εἶναι ξεκομμένη ἀπό τό σύστημα πού τούς ἐξέθρεψε, θυμίζει πιά περισσότερο ἐπιθεωρησιακό νούμερο παρά συγκροτημένη πολιτική ἄποψη. Συμμετέχουν τύποι πιό ἀστεῖοι καί ἀπό παπαγάλοι, ἀλλά καί ἐπικίνδυνοι μαζί. Ἐτικέττες «ἀνεξάρτητες», ἀντιμνημονιακές, πατριωτικές, φοριοῦνται ἀδιακρίτως ἰδεολογικοπολιτικῶν πεποιθήσεων, ἀκόμα και ἀπό ὑποκείμενα πού σάν πιράνχας περιμένουν μιά χρεωκοπία γιά νά κάνουν πάρτυ. Ἔντάξει ἔχουμε δεῖ καί πιό τραβηγμένα στιγμιότυπα. Τόν Ψωμιάδη –Ἀγαπούλα νά δηλώνει πολιτικός κρατούμενος, τόν δέ Ἀχιλλέα Μπέο νά συστήνει στόν λαό τοῦ Βόλου αὐτοσυγκράτηση. Ἀπό τήν ἄλλη ὑπάρχουν ἐτικέττες μέ πολύ μεγάλες τσέπες πού μόνο γεμίζουν καί ποτέ δέν ἀδειάζουν, μνημονιακές, δραστήριες, δημιουργικές, ἕτοιμες νά "ἀνατρέψουν" - καλλωπίσουν τό σάπιο πολιτικό κατεστημένο, καί νά σωθεῖ ἡ χώρα ἀπό τήν χρεωκοπία ἤ ὡς ἐκφραστές τοῦ ἐλεύθερου κόσμου νά φᾶνε μέ χρυσά κουτάλια ἀφοῦ προηγουμένως ἀπομακρύνουν τήν ψυχροπολεμική ἀπειλή ἐπικράτησης βορειοκορεάτικου μοντέλου, πού προηγουμένως ξεδιάντροπα ἔχουν ἐπισείσει. 

Ἡ συντήρηση αὐτοῦ τοῦ ἰδεολογικοῦ κομφούζιου ἀφήνει τόν χῶρο ἐλεύθερο γιά μιά σειρά μνημονίων...

Ὅποιος ἀναγνώστης περιμένει νά διαβάσει στό ὑπόλοιπο κείμενο κάτι θετικό γιά τό μνημόνιο, τζάμπα κόπος. Οἱ ἑπόμενες γραμμές,  δέν καταπιάνονται μέ τούς ἐκφραστές τῆς λεγομένης μνημονιακῆς πολιτικῆς. Τήν καταψήφισή τους θεωρῶ ὡς προαπαιτούμενο. Χρειάζεται ὅμως καί ἡ συνειδητοποίηση μιᾶς ἄλλης ἀπειλῆς, ἡ ὁποία χρησιμοποιῶντας φρέσκια ἀντιμνημονιακή μπογιά στοχεύει στήν περιθωριοποίηση κάθε ἄποψης μέ ἰδεολογικά καί ταξικά χαρακτηριστικά.

Ἀπ’ ὅτι φαίνεται ὁ ἑλληνικός λαός, ἔστω καί καθυστερημένα, ἔστω καί χωρίς νά ἔχει πλήρη συνείδηση τῶν ἐξελίξεων φαίνεται πιό ἕτοιμος ἀπό ποτέ νά γυρίσει τήν πλάτη στίς δυό μεγάλες κομματικές συμμορίες.  Εἶναι ἀρκετό ὅμως κάτι τέτοιο; Θά ἔχει διάρκεια; Πόσο ἀποτελεσματικό μπορεῖ νά εἶναι καί κάτω ἀπό ποιές προϋποθέσεις; 

Οἱ ἐκλογὲς καὶ ἡ ψῆφος, ποτὲ δὲν ἦταν καὶ ποτὲ δὲν θὰ γίνουν πανάκεια. Σὲ μεγάλο βαθμὸ εἶναι ἐλεγχόμενες καὶ κατευθυνόμενες. Εἶναι ὅμως καὶ ἕνα ὅπλο πού, παρὰ τὸ περιορισμένο βεληνεκές του, δὲν πρέπει νὰ σκουριάζει ἤ νά παραδίδεται γιατί ἔτσι θά τό χρησιμοποιήσῃ  κάποιος ἄλλος. Εἰδικὰ σήμερα. Καί ὅσοι ἐπικαλοῦνται τήν ρήση τοῦ Μάρξ "ἄν μποροῦσαν οἱ ἐκλογές νά ἀλλάξουν τά πράγματα θά ἦταν παράνομες", ἄς μάθουν ὅτι ὁ Μάρξ ἐννοοῦσε, καί σωστά, ὅτι ὁ σοσιαλισμός δέν ἔρχεται μέσῳ ἐκλογικῶν διαδικασιῶν. Κάποια πράγματα ὅμως μπορεῖ νά τά έπηρεάσει κάποιος μέ τήν συμμετοχή του, καί ὄχι μόνο μέ αὐτήν. Ἐκτός καί ἄν ὅσοι θεωρητικοί καφενόβιοι κρύβονται πίσω ἀπό τήν ρήση τοῦ Μάρξ, ζοῦν καί ἀναπνέουν μόνο γιά τόν σοσιαλισμό.

Ἀνέκαθεν ἔβλεπα μὲ καχυποψία καὶ ἀρνητικὴ διάθεση τήν προπαγάνδα ὑπέρ ἀποχῆς, λευκοῦ καὶ ἀκύρου, πού ἐδῶ καὶ κάμποσα χρόνια ἔχει καθιερωθεῖ καὶ προβληθεῖ σὰν ἕνα ἰδιότυπο life style.  Μέ τήν ἴδια μεθοδολογία προβάλλεται μιά life style ἀντιμνημονιακίτιδα, μέ στόχο νά καεῖ τό πολιτικό της περιεχόμενο. Τὰ μάτια μας δεκατέσσερα ὅταν ξεπροβάλλει ὁ κάθε ἐγκεκριμένος ἢ «περιθωριακὸς» δημοσιοκάφρος καὶ τεχνηέντως διοχετεύει τὴν ἀντιμνημονιακή ἀγανάκτηση σὲ παραλίες, πλατεῖες, καφετέριες ἤ σέ νεοπαγεῖς «ἀντιμνημονιακές» κινήσεις ἀεριτζήδων.

Σέ κάτι τέτοια ζητήματα οἱ αὐτοαποκαλούμενοι καί ἐχθροί τοῦ συστήματος –βλέπε τόν ἀδελφό τοῦ κωλοτούμπα καί τούς ὁμοίους τους – εἶναι πιό ἐπικίνδυνοι. Τό λαμόγιο τῆς πατσαβουροφυλλάδας πού ἀφουγκράζεται τόν λαϊκό παλμό, ἄλλαξε τροπάρι καί ἀπό τόν καταγγελτικό λόγο κατά τοῦ ΓΑΠ μιά μέρα προβάλλει τόν Μπένυ, τήν ἄλλη μέρα ἐπιστροφή στήν δραχμή. Φυσικά ἔχει καί τό ΚΚΕ στήν μπούκα γιατί τοῦ χἀλασαν τήν σούπα στό ΑΛΤΕΡ...Ὅλα αὐτά ἐκφρασμένα σέ διάλεκτο ἀντιμνημονιακή. Τό ἔχει πεῖ καί ὁ Λένιν ἄλλωστε. Τό γιό τῆς πλύστρας νά φοβᾶσαι…

Κοινοί ἀπατεῶνες πού ἀφοῦ ἔτρωγαν ὅτι τούς πέταγαν τά κομματικά κοπρόσκυλα στρέφονται τώρα κατά -λέμε τώρα - τοῦ συστήματος πού τούς τάϊσε...Ὑπάρχουν καί κάτι ἄλλοι, φαινομενικά ἀθῶοι, πού σάν τούς προηγούμενους ἐκμεταλλεύονται τήν ἐν πολλοῖς δικαιολογημένη ὀργή τῆς κοινωνίας γιά τίς εὐθύνες τοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Σκοπός τους τό ἴδιον ὄφελος ἀλλά κυρίως, μέσῳ τῆς ἰσοπέδωσης, ἡ διοχέτευσή τῆς ὀργῆς σέ λύσεις ἀνώδυνες καί πανεύκολα ἐλέγξιμες.

Πιθανόν νά εἶμαι ἀπό τούς λίγους πού θεωροῦν τήν πλειονότητα τῶν λεγομένων "ἀντιμνημονιακῶν" κομματικῶν σχηματισμῶν, ὡς κατά βάσι μνημονιακούς πού κατεβῆκαν μέ σημαία εὐκαιρίας.. Ὅποιος δέν εἶναι πολιτικά ψαγμένος παγιδεύεται εὔκολα. Βοηθάει κάθε ὥρα καί στιγμἠ τοῦ 24ώρου ἡ ἐξουσία πού ἀνεβοκατεβαίνει ἀπό τήν 4η θέση στήν 1η. Οἱ πραγματικά ἀντιμνημονιακοί εἶναι λίγοι, μετρημένοι στά μισά δάχτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ. Πολὺ μεγάλη  προσοχὴ λοιπόν στὰ ἀντιμνημονιακὰ λαμόγια, πού μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ συστήματος καὶ μὲ ὅπλο τυύς τὴν κολακεία τοῦ κόσμου, στήνονται σὰν ξόβεργες γιὰ τὴν ἐκτόνωση καὶ τὸ καναλιζάρισμα τῆς ὀργῆς τῶν πολιτῶν. Λόγος συνθηματολογικός καί θορυβώδης, ἄνευ πολιτικοῦ στίγματος.

Οἱ ἀντιμνημονιακὲς καὶ «πατριωτικὲς» φοῦσκες, ὅταν στεροῦνται σαφοῦς προοδευτικῆς καὶ ἰδεολογικῆς κυρίως τοποθέτησης, εἶναι θέμα χρόνου νὰ σκάσουν καὶ νὰ δείξουν τὸ πραγματικό τους πρόσωπο, γυρίζοντας μπούμερανγκ. Ἕνας ἐνθουσιασμὸς χωρὶς θέσεις καὶ περιεχόμενο εὔκολα ξεφουσκώνει σὲ ἀπογοήτευση καὶ ἀδράνεια.

Κλασσικότερο παράδειγμα ἡ πιὸ τρανταχτὴ περίπτωση πολιτικῆς ἐξαπάτησης, τὰ ἀντιμνημονιακά Χρυσὰ Αὐγά. Πρόκειται γιὰ ἀστεῖες καὶ ψυχοπαθολογικὲς καταστάσεις.Ἡ παρουσία τους παίζει τὸν ρόλο σκιάχτρου καὶ παρέχει ἕνα  ἄλλοθι «δημοκρατίας» στὰ συστημικὰ κόμματα. Θὰ ἤθελα πάντως νὰ μπεῖ στὴ Βουλὴ . Τὸ ξεφτιλίκι τῆς χώρας πρέπει νὰ ἐκπροσωπεῖται. Ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὸ γέλιο πού θὰ βγάλει.

Ἡ πανσπερμία τῶν λοιπῶν αὐτόκλητων καί νεοπαγῶν «ἀντιμνημονιακῶν» σχηματισμῶν  ἐπιχειρεῖ σέ δύο ἄξονες. Ὅσοι ἐξασφαλίσουν τήν εἴσοδο στό κοινοβούλιο θά ἀποτελέσουν τίς χρυσές ἐφεδρεῖες γιά τόν σχηματισμό κυβέρνησης. Ὅσοι δέν μποῦν, ἀντικειμενικά πλέον θά κόψουν ἕδρες – πριμοδοτῶντας τό πρῶτο κόμμα -  κυρίως ἀπό ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ καί ΔΗΜΑΡ. Τελικά καί οἱ δέν ΠΛΗΡΩΝΩ τῶν διοδίων θά κατέβουν στίς ἐκλογές. Ποιός ἐξυπηρετεῖται ἄραγε;

Τά ράσα δέν κάνουν τόν παπά. Ἡ ὑποστήριξη μιᾶς θέσης, ὅταν γίνεται μέ λάθος ἐπιχειρήματα καθίσταται αναποτελεσματική. Προκειμένου γιά πολιτική πρόταση σημαντικό ρόλο παίζει ἡ συγκρότηση, ἡ ἱστορία, ἡ ποιότητα, ἡ ταξική καί κοινωνική τοποθέτηση τοῦ εκφραστῆ της.

Σαμαρᾶς καὶ Καρατζαφέρης δὲν χρειάζεται νά ὑποβληθεῖ σέ βαθυστόχαστες ἀναλύσεις ἡ μετάλλαξη θέσεών τους, γιὰ νὰ χαρακτηρισθοῦν κωλοτοῦμπες. Εἰδικά ὁ δεύτερος μέ τίς ὅλο καί καλύτερες ἐπιδόσεις στό ἄθλημα κερδίζει ἐπάξια τόν τίτλο τοῦ πολιτικοῦ ἀγύρτη.

Πᾶμε ὅμως στήν περίπτωση Καμμένου. Κλασσικὸ παράδειγμα κουτοπόνηρης ἐπένδυσης στὰ ἀπολίτικα ἀνακλαστικά τοῦ νεοέλληνα. Μπορεῖ ὅμως νά θεωρηθεῖ ἡ δήλωση ὁποιουδήποτε δημοσίου προσώπου ἀποδεκτή ὅταν αὐτό δηλώνει τό ὁτιδήποτε; Στήν χώρα πού ὅτι δηλώσεις εἶσαι, φυσικά καί γίνεται. Ἔτσι ἐξηγεῖται νά δηλώνει κάποιος «ἀντιμνηνονιακός», νά γίνεται διαπρύσιος κήρυκας καί ἐπικριτικός σφόδρα κατά τῆς κυβέρνησης Παπαδήμου καὶ λίγες μέρες μετὰ νὰ δέχεται στὸ κόμμα του μερικοὺς βουλευτὲς πού τῆς ἔδωσαν ψῆφο ἐμπιστοσύνης ἀκολουθούμενους μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πολιτικὰ μπάζα πού ἔβγαλε ἡ χώρα, τὸν Δημαρᾶ. Αὐτὸς ὁ ἀνεμοδούρας μετὰ ἀπὸ ἕνα ἐντυπωσιακὸ πήγαινε - ἔλα μεταξὺ ΠΑΣΟΚ –ΔΗΚΚΙ, τὸ ὁποῖο διαδραματίσθηκε σὲ ἀργή κίνηση 2 ἢ 3 φορὲς τὰ τελευταῖα χρόνια, τοὺς τελευταίους μῆνες ἄλλαξε ταχύτητα ἀναιρῶντας τὴν μία ἑβδομάδα ὅσα ἔλεγε τὴν προηγούμενη καταλήγοντας παρέα μέ ἕναν ἀπό τούς πιό φανατικούς δεξιούς τόν Τέρενς Κουῒκ.

Στὴν ἀναμπουμπούλα ὁ λύκος χαίρεται. Ὅταν ὁ πατριωτισμὸς καὶ ἡ θρησκεία μεταπίπτουν σὲ ἰδεολογίες οἱ τραπεζίτες τρίβουν τὰ χέρια τους. Διότι πρόκειται γιὰ ἐπιχειρήσεις κοινωνικῆς ἐξαπάτησης κατὰ τὶς ὁποῖες ἐπιχειρεῖται νὰ καλυφθοῦν ἡ ἰδεολογικοπολιτικὴ κενότητα, ἢ ἕνας σαφῶς ἀντιδραστικὸς προσανατολισμός. Μία λογικὴ ἐρώτηση πού μπορεῖ νὰ διατυπωθῆ. «Πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι τόσο κατηγορηματικὸς καὶ νὰ βλέπει στὸ πρόσωπο τοῦ Καμμένου τὸν  νέο Καρατζαφέρη;». Μὲ λίγο προβληματισμὸ πάνω στὴν φύση τῶν κομμάτων στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν τρόπο δημιουργίας καὶ στελέχωσής τους, καταλήγουμε στὸ  συμπέρασμα ὅτι στεροῦνται ἰδεολογίας καὶ περισσότερο μοιάζουν μὲ συμμορίες καταλήστευσης τοῦ δημοσίου  χρήματος - κάνοντας πλάτη σὲ μεγάλα ἐπιχειρηματικὰ συμφέροντα. Πέραν τῆς κρυφῆς ἀλληλοεξυπηρέτησης καὶ τῆς εἰκόνας πού πλασσάρουν μέσῳ τῶν ΜΜΕ καὶ τῶν ἑταιρειῶν δημοσίων σχέσεων, δὲν ἔχουν ἐπαφὴ μὲ τὴν κοινωνικὴ βάση, πλὴν ἑνὸς μπὲς - βγὲς ψεύτικων εἰδώλων, ποδοσφαιριστῶν, καλλιτεχνῶν καὶ δημοσιογράφων πού λαμβάνει χώρα πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση.Ἐξαιρουμένου τοῦ ΚΚΕ, τὸ ὁποῖο δὲν ἐπιδίδεται σὲ μεταγραφικὰ παζάρια καὶ κινήσεις ἐντυπωσιασμοῦ, αὐτὰ τὰ κόμματα δὲν εἶναι προϊόντα κοινωνικῶν διεργασιῶν, ἔστω καὶ στρεβλῶν. Συνεπῶς ἡ κατεύθυνση πού θὰ ἀκολουθήσουν σὲ ἕνα καθοριστικὸ ζήτημα, δὲν ἔχει ἀπολύτως καμιὰ σχέση μὲ τὶς δημόσιες ἐξαγγελίες τους, οἱ ὁποῖες τὴν «κρίσιμη» στιγμὴ ὡς μαγικὲς εἰκόνες ἐξαφανίζονται συνοδευόμενες μὲ τὴν ἀνάλογη κωλοτούμπα.

Δεν κάνω ἀποσπασματική δίκη προθέσεων καί προσώπων γιατί οὔτε ἐπιθεωρησιογράφος εἶμαι, οὔτε καί τόν καθοριστικό καί σύνθετο ρόλο τοῦ περιβάλλοντος στό ὁποῖο ἀναπτύσσονται τέτοια φαινόμενα ὑποτιμῶ . Σέ ὅσες ὅμως περιπτώσεις οἱ προθέσεις τῶν προσώπων μπορεῖ νά εἶναι οἱ εὐγενέστερες, ὁ συνδυασμός τῆς καλῆς πρόθεσης μέ τήν ἄγνοια εἶναι ἰσοδύναμος μέ τίς προθέσεις ἑνός συνειδητοῦ ἀπατεῶνα.

Μία ἀλλαγὴ στάσης, τακτικῆς, ὅταν τήν ἐπιβάλλει ἡ πραγματικότητα, συνήθως λόγῳ λάθος πολιτικῆς πρόβλεψης καί ἐκτίμησης, οὔτε κατακριτέα εἶναι, οὔτε κωλοτούμπα. Κωλοτούμπα εἶναι μία σχεδιασμένη, ἐντὸς προγράμματος στροφή, πού προσαρμόζει τὴν πραγματικότητα στὸ στενό προσωπικὸ ἤ κομματικό  συμφέρον. Ἀπό τήν στιγμή πού θά δοθεῖ τό σύνθημα γιά τήν κωλοτούμπα θά βρεθεῖ ἡ δικαιολογία, ὅσο ἀτσούμπαλος καί νά εἶναι ὁ ἐκτελεστής της. Κάποιος ἄλλος στόχος θά χαρακτηρισθῇ ὡς " ἐθνικός", ἡ προπαγάνδα θά ἀνεβάσῃ στροφές καί θά δουλέψουν πάλι τά χρυσά κουτάλια ( μέ τά ὁποῖα θα ἀσχοληθοῦμε σέ ἑπόμενη ἀνάρτηση).

Ποιός περίμενε, κάνοντας τό λάθος νά μείνει μόνο στίς δημόσια διακηρυγμένες θέσεις τοῦ ΛΑΟΣ, ὅτι θά συγκυβερνοῦσε ὑπό τόν Παπαδῆμο; Μόνο πού οἱ δημόσιες δηλώσεις στό 90% τῶν περιπτώσεων –ξανά ἐξαιρουμένου τοῦ ΚΚΕ – γίνονται γιά νά ἀποπροσανατολίζουν τήν κοινωνία. Νά θυμίσουμε σωρεία δηλώσεων τοῦ ἀτακαδόρου αὐτοῦ πολιτικάντη πού τήν μια μέρα ἐκθειάζει τό ΔΝΤ καί προτρέπει τήν προσφυγή σέ αυτό, καί μετά μιά βδομάδα μέ περισσή θρασύτητα διαρρηγνύει τά ἱμάτιά του; . Νὰ θυμίσουμε ὅτι ὁ «ἀνεξάρτητος Ἕλληνας» Καμμένος ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους πού τάχθηκε στὸ πλευρὸ τῆς Ντόρας στὴν μάχη της μὲ τὸν Σαμαρᾶ γιὰ τὴν ἀρχηγία τῆς ΝΔ; Νὰ συνδυάσουμε ὅτι ὁ κωλοτούμπας ἀρχηγὸς τοῦ ΛΑΟΣ εἶχε τὴν εὔνοια καὶ τὴν στήριξη τοῦ Μητσοτάκη ὅσο ἦταν στὴ ΝΔ, ὡς πολιτικό του παιδί; Τό ὅτι ἐπέλεξε ὡς εὐρωβουλευτή καραμπινάτο μητσοτακικό στέλεχος; Περίεργες συμπτώσεις πού ἡ προπαγάνδα ἐλάχιστα τίς ἀναδεικνύει.

Μαζί μέ αὐτές, τίς ὄχι τόσο ἄσχετες συμπτώσεις, ἄς προσέξουμε τί ἀναπαράγεται καί ὑποκαθιστᾷ τήν πολιτική συζήτηση ἀπό τό σύνολο τῶν δημοσιογραφικῶν ἐκπομπῶν. Στό κλῖμα πλύσης ἐγκεφάλου πού διαμορφώνουν ἔχουν ὑποκαταστήσει ὅλες τίς διαστάσεις τῶν προεκλογικῶν καί μετεκλογικῶν ἐξελίξεων μέ τρία πράγματα: α) τό ἀποσπασματικό ψευτοδίλημμα εὐρώ ἤ δραχμή,  β) τήν καραμέλα περί συνεργασίας τῆς ἀριστερᾶς γ) τό ἐνδεχόμενο ἀκυβερνησίας. Σέ αὐτά τά τρία πρέπει πλέον νά ἐπικεντρωθοῦν οἱ ἀγανακτησμένοι πολίτες. Ὅσοι δὲν καλύπτονται ἂς παίξουν στοιχήματα μὲ αὐτοδυναμίες, συνεργασίες καὶ ἕδρες. Μέχρι ἐκεῖ.

Ὅσο πλησιάζουμε προς τίς κάλπες γίνεται ὅλο καί πιό ἔντονη κριτική στό ΚΚΕ γιά τήν στάση του ἔναντι τῶν προτάσεων ἐκλογικῆς συνεργασίας. Πέραν τοῦ ὄτι οἱ προτάσεις δέν λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τήν βασική θέση του περί Ευρωπαϊκῆς Ἕνωσης, περιέχουν ἀντικειμενικά ανακρίβειες περί δυνατῶν ἐκλογικῶν κερδῶν, ὡρισμένες δέ φορές συμπληρώνονται καί μέ κτυπήματα κάτω ἀπό τήν ζώνη. Ἐκμεταλλεύονται τήν ἐντελῶς μονόπλευρη καί ἐπιλεκτική πληροφόρηση γιά ὁλόκληρες ιστορικές περιόδους καί ἀπονέμουν μομφές περί σταλινισμοῦ, ζαχαριαδισμοῦ, προσπαθῶντας μέσῳ τῆς συγκινησιακῆς φόρτισης πού προκαλεῖται ἔτσι στούς ἀπληροφόρητους, νά απαξιώσουν καί νά χλευάσουν τήν σημερινή στάση τοῦ ΚΚΕ. Ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ «ἀντιμνημονιακοῦ» πού γιά νά ἐπιχειρηματολογήσει ὑπέρ τῆς πρότασης συνεργασίας κατηγορεῖ τό ΚΚΕ γιά ζαχαριαδικό καί τοῦ «μνημονιακοῦ» πού τό μέμφεται ὡς ὑμνητῆ τῆς Βόρειας Κορέας γιά νά καλύψει τό μεγάλο πλιάτσικο πού ἔρχεται, εἶναι τελείως ἐπιφανειακή. Ὄχι Γιάννης, ἀλλά Ἰωάννης…Και οἱ δύο ἀποπροσανατολίζουν ὡς ἐρασιτέχνες τῆς γκρίζας διαφήμισης…

Καλῶς ἤ κακῶς, τό ΚΚΕ θεωρεῖ τήν ἔνταξη στήν Ε.Ε. κύρια αἰτία γιά τήν κατάντια τῆς χώρας, καί ἐκτιμᾶ ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά συνεργασία, τήν ἀποδεύσμευση ἀπό αὐτήν. Τι νόημα ἔχει μιά πρόταση συνεργασίας πού θεωρεῖ ὅτι ἡ μάχη πρέπει νά δοθῇ ἐντός τῶν εὐρωπαϊκῶν ὀργανισμῶν; Στήν καλύτερη περίπτωση πρόκειται γιά καθαρά ἐπικοινωνιακό τέχνασμα, τό ὁποῖο ἄν δέν εἶναι ἀφελές περιέχει πολιτική ἀνεντιμότητα. Προς τιμήν του ὁ κ. Κουβέλης δέν μετέρχεται κάτι ἀνάλογο.

Μέ ποιά λογική δηλαδή ποδοπατεῖται μιά βασική ἀρχή τοῦ ΚΚΕ, μιά ἀρχή ἀποδεύσμευσης ἀπό τήν Ε.Ε., πού τήν διακηρρύσει ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1990, καί ἡ ὁποία ἔχει ἐπαληθευθεῖ συντριπτικά ἀπό τά πράγματα; Ἐν ὀνόματι μιᾶς ἐπιφανειακῆς συνεργασίας; Ὅταν ἀπό τούς «ἀγωνιοῦντες» γιά ἐκλογική συνεργασία σήμερα, σέ ἐπίπεδο συνδικάτων ἤ δημοτικῶν ἐκλογῶν τάσσονται στό πλάϊ τῶν κομμάτων ἐξουσίας; Γιατί ἀπομονώνεται καί ἀνάγεται σέ ἀγαπημένη ἀτάκα τῶν καναλιῶν ἕνα ψευτοδίλημμα, ἡ παραμονή ἤ ὄχι στό εὐρώ; Ὅταν τήν ἴδια στιγμή ἡ ἀκριβῶς ἀντίθετη ἄποψη, πού ἀποδέχεται τόν  χῶρο τῆς Ε.Ε. καί τίς διαδικασίες του ὡς περιβάλλον ἄσκησης, διεκδίκησης καί ἐφαρμογῆς τῶν ὅποιων θέσεων καί προγράμματος, παραμένει στό ἀπυρόβλητο τῆς κριτικῆς; Κριτική πού θά ἔπρεπε νά περιλαμβάνει ὄχι μόνο τό θεωρητικό περιεχόμενο αὐτῆς τῆς ἄποψης ἀλλά καί τά ἀποτελέσματα στά ὁποῖα ὁδήγησε ἡ ἐφαρμογή της. Ὅταν ἡ βάσανος τῆς κριτικῆς εἶναι μονῆς κατευθύνσεως, ὑποκρύπτει σκοπιμότητα.

Ὅσο γιὰ μερικοὺς ἀριστεροὺς, καθηγητές καί μή, πού ὡς μαϊντανοί βγαίνουν στά τηλεπαράθυρα, διεκδικῶντας ψῆφο ὡς ἀντιμνημονιακοί, ἀπευθύνοντας προτάσεις συνεργασίας στὸ ΚΚΕ ὡς ἴσος πρὸς ἴσον, περισσότερο ἐνισχύουν μακροπρόθεσμα παρὰ ἀντιστέκονται στὸ μνημόνιο. Τό περίεργο εἶναι μέ μερικούς πού ἔχουν τήν ἴδια ἀπορριπτική ἄποψη περί Ε.Ε. ἐξακολουθοῦν ὅμως νά τό μέμφονται. Δὲν μπορεῖ οἱ ἄκαπνοι Καζάκηδες πού μιλᾶνε μέ ὕφος 10 καρδιναλίων, λές καί ἔχουν ἀνοίξει ἕνα πηγάδι 50 μέτρα βαθύ, νὰ παραδίδουν μαθήματα ἀγωνιστικότητας καί νά ἐπικρίνουν τὴν Ἀλέκα ὅτι δυναμιτίζει τὴν ἑνότητα τοῦ λαϊκοῦ κινήματος. Ὄχι ὅτι τό ΚΚΕ εἶναι ἄμοιρο εὐθυνῶν. Ἄν ὄντως οἱ λεγόμενοι ἀντιμνημονιακοί ἐπιθυμοῦν νά παραμερισθοῦν οἱ ὅποιες ἰδεολογικές διαφορές γιά νά ἀντιμετωπισθῇ ἡ τρόϊκα καί τό μνημόνιο, ἄς κάνουν αὐτό γιά τό ὁποῖο κατηγοροῦν τό ΚΚΕ ὅτι δέν κάνει. Ἄς συστρατευθοῦν πίσω του, διατηρῶντας τίς ἰδεολογικές τούς ταυτότητες, αὐτοί οἱ ἀνοιχτόμυαλοι πίσω ἀπό τούς ἀγκυλωμένους καί ὀπισθοδρομικούς τοῦ Περισσοῦ. Ἀλλιῶς κάτι τέτοιοι «ἀντιμνημονιακοὶ» καί ἀριστεροί, λειτουργοῦν ὡς 5η φάλαγγα. Γιατί ἄν ἔχει τό ΚΚΕ μιά φορά εὐθύνη γιά τήν ἀδρανοποίηση τῆς κοινωνίας, ἔχουν δεκαπλάσια γιά τήν ἐπικράτηση τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς ὄσοι τό χτυποῦν. Φαίνεται τελικά, ὅτι ἡ κρισιμότης τῶν περιστάσεων εἶναι μέτρο τῆς στάσης τοῦ ΚΚΕ μόνον, καί κανενός ἄλλου ἀντιμνημονιακοῦ.Τά ὑπόλοιπα εἶναι ἄλλα λόγια ν' ἀγαπιόμαστε...

Ἐπιχειρεῖται, ἀπό χώρους μάλιστα πού στό πρόσφατο παρελθόν, στό πλαίσο μιᾶς ἄκριτης καί πριμοδοτούμενης εὐρωλαγνείας, παραχωροῦσαν μέ θαυμαστή εὐκολία τήν ὑπαγωγή θεμάτων ἐξωτερικῆς πολιτικῆς σέ διαδικασίες εὐρωπαϊκά ελεγχόμενες, νά ἀποδώσουν τώρα στό ΚΚΕ πρόθεση ὑποβιβασμοῦ τοῦ ἐθνικοῦ χαρακτῆρα τῆς κρίσης. Γιατί χρησιμοποιεῖται αὐτή ἡ τακτική; Ὁ ὑπαρκτός κίνδυνος ξεπουλήματος τῆς δημόσιας περιουσίας γιατί χρωματίζεται μέ κορῶνες «πατριωτικές» ἔνθεν κακεῖθεν, καί κατηγορίες περί προδοσίας; Ποιό εἶναι τό αποτέλεσμα; Μά νά ἀποκρυβοῦν τά πραγματικά αἴτια τῆς κρίσης πού εἶναι οἰκονομικά, καί πολύ περισσότερο κοινωνικά. Θά ἀποφευχθεῖ ἔτσι τό ξεπούλημα; Κατηγορηματικά ὄχι.

Και γιατί ἐπικρίνεται τό ΚΚΕ πού εστιάζει περισσότερο σέ αὐτά τά αἴτια καί δέν χρησιμοποιεῖ αυτή τήν «πατριωτική» ρητορική; Στό κάτω κἀτω εἶναι τό μόνο κυριολεκτικά πατριωτικό κόμμα, ἀφοῦ σέ αντίθεση μέ ὅλα τά ὑπόλοιπα τό ἔχει ἀποδείξει στήν πράξη, τιμῶντας παράλληλα τήν ιδεολογία του. Οἱ Ἐπονίτες πού ἔπεσαν στήν μάχη τῆς Ἠλεκτρικῆς ἔσωσαν τήν δημόσια περιουσία, κάποιοι «ἀντιμνημονιακοί», «ἀνεξάρτητοι» καί μη, σήμερα προτείνουν νά τήν ὑπερασπίσουμε μέσῳ τῶν εὐρωπαϊκῶν διαδικασιῶν. Σάν νά καλεῖς τόν Ἡρώδη σέ παιδικό πάρτυ…

 Γιά ένα πρᾶγμα ἔχει τό ΚΚΕ μεγάλη ευθύνη, ἡ ὁποία γίνεται τεράστια ἄν συνυπολογισθῇ ὅτι ἐκφράζει τό πιό ὡραῖο καί πανανθρώπινο ὅραμα σέ ἐπίπεδο κοινωνίας. Ἕνα πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο πρέπει νά τοῦ γίνεται κριτική ἀπό τό πρωῒ μέχρι τό βράδυ.  Ἔχοντας καί ρόλο πνευματικῆς ἡγεσίας τῆς τάξης πού ἐκπροσωπεῖ εἶναι συνυπεύθυνο μέ τό ὑπόλοιπο πολιτικό φάσμα γιά τήν πνευματική καθυστέρηση στήν ὁποία ἔχει βυθίσει τόν ὀπαδό του καί κάθε πολίτη αὐτῆς τῆς χώρας ἐν γένει. Μόνο πού αὐτἡ ἡ πνευματική καθυστέρηση εἶναι συνειδητή ἀστική ἐπιδίωξη καί πρός τό συμφέρον τοῦ ὑπολοίπου πολιτικοῦ ἐν Ἑλλάδι φάσματος, ἐνῷ γιά τό ἴδιο τό ΚΚΕ συνιστᾷ αὐτοϋπονόμευση. Κατανοῶ τήν ἀγωνία του νά μήν μεταλλαχθῇ σέ ἕνα ἀνώδυνο γιά τό καπιταλιστικό σύστημα ρόζ σοσιαλδημοκρατικό ἀντίγραφο πού θά θεωροῦσε ὅτι τό ὅραμα πού συμπυκνώνεται στίς φράσεις «… νά σταματήσῃ ἡ ἐκμετάλλευση ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο …» καί « …ἀπό τόν καθένα σύμφωνα μέ τίς δυνατότητές του στόν καθένα σύμφωνα μέ τίς ἀνάγκες του»  θά πρέπει νά μπεῖ στήν κατάψυξη. Καί μόνο γιά αὐτό τό ὅραμα πρέπει νά ὑπάρχει τό ΚΚΕ. Σκοπεύω νά ἀναφερθῶ μετά τίς εκλογές. Δέν χρειάζονται περισσότερα αυτή τήν στιγμή, οὔτε θέλω νά δώσω μέ μιά τέτοια ἀναφορά λαβή σέ ἕνα σωρό καλοθελητές νά συνεχίσουν τήν ἀπαξίωσή του, καί σάν τούς ἄδειους ντενεκέδες πού κάνουν τόν πολύ τόν θόρυβο νά εκτοξεύσουν ἐκ νέου κούφιες ὁμοβροντίες περί ἀγκύλωσης καί σταλινικῶν ἀπολιθωμάτων.

Ἡ σημερινή ἀνάρτηση κάλλιστα μπορεῖ νά ἐκληφθῇ ὡς προτροπή σέ συγκεκριμένη στάση μπροστά στήν κάλπη τῆς 6^ης Μαῒου. Ἄν καί δέν ἦταν αὐτή ἡ ἀρχική πρόθεση, ἄς ἐκληφθῇ ἔτσι. Περισσότερο παράθεση κάποιων σκέψεων ἀποτελεῖ, σκέψεων πού γεννιῶνται ἀνάμεσα στό διάβασμα ἀπανωτῶν ἄρθρων, παρακολούθηση ἐκπομπῶν σέ ραδιόφωνα καί τηλεοράσεις. Πέρα ἀπό τίς διαφωνίες ἤ συμφωνίες τοῦ ὑποφαινομένου, πολλές ἤ λίγες, μεγαλύτερο ἐρέθισμα γιά τήν συγγραφή τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἀπετέλεσε ἡ ἀπόκρυψη ἤ ἡ διαστρέβλωση κάποιων ἐξόφθαλμων γιά αὐτόν πραγμάτων μέσα στόν ὀρυμαγδό τῆς προεκλογικῆς «ἐνημέρωσης». Μνημονιακῆς καί ἀντιμνημονιακῆς.  Γνώμη μου εἶναι ὅτι τό κόμμα τῶν λεγομένων «ἀνεξαρτήτων» Ἑλλήνων εἶναι τελείως ἀφερέγγυο, λειτουργεῖ ὡς δούρειος ἵππος, καί κάλλιστα ἄν τό ἀπαιτήσουν οἱ περιστάσεις θά βαδίσει στά χνάρια τοῦ ΛΑΟΣ. Ἡ ἀντιαισθητική ἀναφορά στό facebook μαζί μέ τόν ἀρριβίστικο χαρακτῆρα τῶν πρωτοκλασσάτων στελεχῶν του, εἶναι χαρακτηριστικά δείγματα τῆς πολιτικῆς ὑποκουλτούρας πού ἀναδίδει. Μερικά πράγματα φωνάζουν ἀπό μακριά, βγάζουν μάτι πού λέμε. Δικαίωμα τοῦ ὁποιουδήποτε ἤ νά ἔχει διαφορετική ἐκτίμηση ἤ νά τά παραβλέπει. Ἅμα ὅμως ἐκφέρεις λόγο δημόσιο, δημοσιογραφικό, ἔχεις φάει τήν πολιτική ἀπό τήν μεριά τοῦ συντάκτη μέ τό κουτάλι, δέν μπορεῖ νά πριμοδοτεῖς μέ τά γραπτά σου τόν Καμμένο ἔναντι τοῦ ΚΚΕ, οὐσιαστικά χτυπῶντας τό ΚΚΕ μέ ἄκαιρες ἀπόψεις - δηλητήριο περί Ζαχαριάδη καί Στάλιν, θεωρῶντας ὅτι τά « ἀνεξάρτητα» νιαουρίσματα πού ἔρχονται ἀπό τά κεραμίδια εἶναι γάβγισμα καί ταυτόχρονα, ὅταν κάποιος με διαφορετικό σκεπτικό σοῦ ὑποδεικνύει εὐθέως τήν στραβοτιμονιά, νά τοῦ «κλείνεις τήν πόρτα κατάμουτρα». Υἱοθετῶντας δηλαδή πρακτικές, τίς ὁποίες ὑποτίθεται κατηγορεῖς δηλώνοντας ἀντισταλινικός. Ἄλλο ἡ ἀπροθυμία γιά διάλογο καί ἄλλο ἡ φίμωση.

Ἄ καὶ κάτι ἄλλο, πού σὲ μεγάλο βαθμὸ θὰ ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν, τὴν μετεκλογικὴ πορεία τῆς χώρας καί τήν ὅλο καί πιθανότερη συντηρητικοποίηση τῆς Εὐρώπης. Τὸ ἐνδεχόμενο κάποια στιγμή νὰ κηρυχθῇ τὸ ΚΚΕ ἐκτὸς νόμου θὰ ξεπροβάλλει ἰσχυρὰ καὶ δὲν πρέπει πλέον νὰ ἀποκλείεται. Ἕνα πρῶτο σημάδι εἶναι ἡ ὅλο καί μεγαλύτερη ἀντικατάσταση, σέ ἐπίπεδο δημοσίου λόγου, τῆς λέξης «ἀπεργία» μέ τήν λέξη «ταλαιπωρία».  Ἐκεῖ νὰ δῶ ὅλους τούς «ἀντιμνημονιακοὺς δημοκράτες»…