ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ -8

Μελλοντικοί Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Κασιδιάρηδες ἤ Χριστόπουλοι…Προϊόντα τοῦ ἑλλαδικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, ἀνεπαρκεῖς ὅπως και οἱ ψηφοφόροι τους ...

Μὲ ὅσα ἀκολούθησαν τὴν ἀπόσυρση,  μιᾶς  ἤδη ἐγκεκριμένης ἀπὸ τὴν κεντρικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὑποψηφιότητας, τῆς μουσουλμάνας τσιγγάνας Σαμπιχά Σουλεϊμάν πιστοποιήθηκε γιὰ μία ἀκόμη φορά ἡ ὑποκρισία τῶν λεγομένων πνευματικῶν μας ἀνθρώπων, τῶν βασικῶν καί πρωταρχικῶν ὑπευθύνων γιὰ τὸ κατάντημα τῆς χώρας. Οἱ πολιτικοὶ ἕπονται ἀγκαλιά μέ τόν λαό…

Τί ἔγινε λοιπόν; Ὁ ὑποψήφιος εὐρωβουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ  Δημήτρης Χριστόπουλος ἀπέδειξε  μὲ τὶς δημόσιες δηλώσεις του, καὶ ἐν ἀγνοίᾳ του, αὐτὸ πού εἶχε δείξει μὲ τὸν ἐπιστημονικό του λόγο καὶ παρρησία ὁ Παναγιώτης Κονδύλης ἐδῶ. Ὅτι ἀνθρώπινα δικαιώματα ὄχι μόνο δὲν ὑπάρχουν, ἀλλὰ καὶ ὅτι οἱ ὑπὲρ αὐτῶν φωνασκοῦντες εἶναι οἱ πρῶτοι πού τὰ ἀκυρώνουν στὴν πράξη.

Ὁ Χριστόπουλος αὐπροσδιορίζεται ὡς προοδευτικός, ὑπὲρ τῶν εὐρωπαϊκῶν θεσμῶν δικαίου, ὡς ἄνθρωπος ἀνοιχτοῦ ὁρίζοντος καὶ ἐκσυγρονιστικῶν ἰδεῶν. Αὐτὸ ὅμως δὲν τὸν ἐμποδίζει ἀλλά τόν διευκολύνει νὰ "ὑπερασπίζεται" γιά τούς ἄλλους ἕναν αὐτοπροσδιορισμό α λα κάρτ. Παράλληλα τούς ἀποκαλεῖ καί "τουρκικό πρᾶγμα". Καί ὅπως ἀνεμένετο ὅλα τά ἐθνικοπατριωτικά βυθοκορήματα κυβερνητικά καί μή, δέν ἔχασαν εὐκαιρία, πῆραν τήν πάσσα καί ξεγέλασαν τήν ἀνεπάρκειά τους δείχνοντας μέ τό δάκτυλο τό τουρκικό προξενεῖο!!! Ἡ λέξη " πρᾶγμα" τούς ἄφησε ἀσυγκίνητους...Μόνο ὁ προσδιορισμός "τουρκικό" τούς πείραξε...

Στήν ἀρχή τό πῆρα γιά φιλί

Οἱ σύγχρονες κοινωνίες εἶναι κοινότητες ἀτόμων μὲ κοινὰ χαρακτηριστικὰ τὸ αὐτοπερίβλημά τους καὶ τοὺς αὐτοπεριορισμούς τους. Τὸ καθένα μέλος τῆς κοινότητας λύνει τὰ προβλήματά του τραβολογῶντας τοὺς δικούς του, τοὺς ἰδωτικοὺς του ἱμάντες. Ἡ «ἑξατομίκευση» τῶν προβλημάτων καθενὸς μέλους σημαίνει ὅτι ἡ ἐπίλυσή του δὲν ἔχει νὰ κερδίσει τίποτα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία κάποιου ἄλλου μέλους τῆς κοινότητας πού ἀντιμετώπισε τὰ ἴδια ἢ παρόμοια προβλήματα. Δὲν ἔχει νόημα λοιπὸν κανεὶς νὰ ἀκούει κανέναν, κανεὶς νὰ δίνει σημασία στὰ λεγόμενα τοῦ ἄλλου, νὰ χρησιμοποιεῖ τὴν ὁμιλία ὡς μέσον ἐπικοινωνίας. Ἡ «κοινότητα» εἶναι ἕνα σύνολο ἀτόμων τὰ ὁποῖα συγκεντρώνονται κάτω ἀπὸ μία στέγη, ἢ καλύτερα μπροστὰ ἀπὸ μιὰ ὀθόνη, ἡ ὁποία ἐπιδεικνύει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο τὸ κάθε μέλος τῆς κοινότητας πρέπει νὰ συμπεριφέρεται σύμφωνα μὲ τὸ ἀποδεκτὸ σχέδιο, τὸ ἴνδαλμα τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει κανεὶς νὰ λατρεύει καὶ νὰ μιμεῖται.

Τροφή εἰς χρῆμα

Σκονισμένο δωμάτιο μὲ δύο λάμπες, ψάθινη σκούπα, τὸ φαράσι, τὸ σκοτεινὸ παράθυρο. Ἡ καθαρίστρια σπανίως ἐπισκέπτεται καὶ ποτὲ δὲν ἐνοχλεῖ. Ἡ Χριστίνα –περισσότερο ἀπὸ περιέργεια- ἀπεδέχθη τὴν εὐγενικὴ πρόσκληση, στὴν ἀρχὴ κάθησε στὴ μέση κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς μίας λάμπας, εἶχε ἀκούσει ἀπὸ ἄλλους πὼς ἦταν ἐντάξει, κανεὶς ἐδῶ δὲν ἤθελε νὰ κάμψει τὴ μοναξιά, κανεὶς δὲ φαινόταν, κανένας ἄνθρωπος δὲν τὴν ἀποκάλεσε μὲ τ’ ὄνομά της, κανεὶς ποτὲ δὲν ἦλθε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια πού σύχναζε ἐδῶ. Μόνον ὁ Προμηθεύς, τὸ προνοητικὸ τρωκτικὸν τῆς βιβλιοθήκης, πού ἐνδεχομένως νὰ ἦτο καὶ ὁ οἰκοδεσπότης, εὐφυὴς λαϊκὸς ἥρως, ἕνας ἀλητήριος τσαρλατάνος πού ἀψηφοῦσε τὴν ἀνθρώπινη ἰσχύ, ροκάνιζε τὰ ἐξώφυλλα ἐγκαταλελειμμένων βιβλίων καί, ὅπως ὁ μυθικός του συνονόματος, ἔκλεβε τὴ φωτιὰ ἀπὸ τὸν Ἥφαιστο γιὰ νὰ τὴ δωρίσει στοὺς προσκεκλημένους του. Ὁ Προμηθεὺς δὲν ἔκανε ποτὲ καμμιὰ προσπάθεια νὰ προσαρμοστεῖ στὸν ἐρημικὸ ἀνθρώπινο κόσμο, παρόλο πού ἔδινε τὴν ἐντύπωση τοῦ εἰλικρινοῦς χαρακτῆρος, δὲν ἐνεπλάκη ποτὲ στὴν ἑρμηνεία γεγονότων, στὴ διαταραχὴ τῆς κατανοήσεως, τῆς φιλίας, τῆς ἀπομονώσεως, ὅλων αὐτῶν πού δυσχεραίνουν τὴν ἀναπνευστικὴν ἱκανότητα. Εἶχεν ἀναπτύξει ἀνθεκτικότητα στὴν ἀμφιβολία, εἶχεν ἀναγνωρίσει τὴν ἀποτυχία ὡς μία ἀπὸ τὶς βασικὲς προϋποθέσεις τῆς σύγχρονης ζωῆς.