Ἡ Ἔχιδνα καί ἡ FIFA

…They want you as a subject of planners, Engineers, Criminologists
I want you as a subject of poets οf lovers αnd of people rebelling
I want you
Of everyone who built you but who can’t enjoy you now
Because they were discarded, ’cause they were dumped
Every occupation that stands in the downtown area
Has a bit of quilombo in it
Threat to the urban landlordism
Gray monoculture moved by oil and sweat
The sweat of those who come in crowded trains
Every bus that comes crowded from the ghettos, that comes full of turnstiles
Has a bit of slave ship in it
Inhuman transportation of human flesh
To be grinded and deboned at work
Street, you are from all of those
Who outside work are suspects
Of stealing, of plundering, of disagreeing
Or not contributing to the growth of Gross Domestic Product
One who wears the hood and exterminates people in the slum is a bit of a slave hunter.
Street,
I want you to be of the women taught since early that they can only play indoors
Because the street is dangerous ’cause the street is violent
Because the street is of the boys who don’t know how to respect them’
Street, I know you, who turns you into a threat to girls and women
Is the same oppression that makes the houses unsafe
More than the streets
The street is of all the loves
It’s of those who had to occupy it
In order to earn the right to exist
Every moralist discourse which opposes to equality
Which opposes to autonomy over the body
Is a bit of Inquisition Tribunal.

Οἱ ὑποδομές ὡς ἐχθρός τοῦ ἀεικινήτου πνεύματος

Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ πασίγνωστου εὐρωπαϊστῆ Κ. Σημίτη ἡ ἐθνική ἰδεολογία, ὡς ὑποδομή τῆς ρεμούλας, ἀπέδωσε τά μέγιστα. Ἀναμενόμενον ἀφοῦ, ἀσχέτως προθέσεων καί στρατηγικῶν στόχων, οἱ ἑλλαδίτες εὐρωπαϊστές καί ἐθνικιστές δροῦν συμπληρωματικά.

Τὸ νὰ ἀποκαλεῖται ὑποδομὴ ὅτι νομιμοποιεῖ τὴν ἀπομύζηση τοῦ κοινωνικοῦ πλούτου, πρὸς ὄφελος μιᾶς δράκας ἐθνικῶν ἐργολάβων καὶ ἐπιχειρηματιῶν, ἀποτελεῖ βαθύτατη προσβολὴ τῆς νοημοσύνης καὶ ἀναποδογύρισμα τῆς λογικῆς. Τί ἄλλο κάνει τὸ πρὸς ψήφιση νομοσχέδιο περὶ αἰγιαλοῦ, ὅταν πραγματεύεται τὴν δημιουργία τουριστικῶν ὑποδομῶν, ἀποκρύπτοντας ἐμμέσως ὅτι στὴν Ἑλλάδα οἱ ὑποδομὲς ὑπάρχουν ἐν ἀφθονία; Ἤ μήπως τὰ ἀναρίθμητα νησιά, τὰ βράχια καὶ οἱ ὑπέροχες ἀκρογιαλιὲς τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Αἰγαίου δέν εἶναι οἱ καθ' αὐτό ὑποδομές καί χρειάζονται ἀναβάθμιση;

Ὅπως δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ ὑποδομὴ τὸ ξενοδοχειακὸ συγκρότημα κατὰ μῆκος μιᾶς μπαζωμένης παραλίας, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο δὲν ἀποτελοῦν ὑποδομὲς ἡ « σύγχρονη γέφυρα» τοῦ Ρίου – Ἀντιρίου καὶ οἱ ἐθνικοὶ αὐτοκινητόδρομοι μὲ τὰ ληστρικὰ διόδια, ὅπου τὸ μόνο πού κυκλοφορεῖ ἀνεμπόδιστο ἀπό μπάρες καί λακοῦβες εἶναι τὸ δημόσιο χρῆμα πρὸς τὶς τσέπες τῶν ἐργολάβων. Ὁμοίως δὲν ἀποτελοῦν ἀθλητικὲς ὑποδομὲς τὰ ὀλυμπιακὰ ἔργα τοῦ 2004, πού μετὰ τὸ πέρας τῶν ἀγώνων δίδονται ἀντὶ πινακίου φακῆς.Ὑποδομὴ δὲν εἶναι σώνει καὶ καλὰ τὸ τηλεοπτικὸ σῆμα πανελλαδικῆς κάλυψης τῆς ἰδιωτικῆς ἑταιρείας Digea μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ἡ χειραγώγηση καὶ ἡ παραπληροφόρηση διεκπεραιώνονται ψηφιακὰ ἀντὶ ἀναλογικά. Οὔτε τά ἐξοπλιστικά προγράμματα, μέσῳ τῆς μεγαλόσχημης φούσκας τῆς ἐθνικῆς ἀμύνης.

Βεγγέρα στήν Κομαντατούρ...

 ( τοῦ Στάθη Σταυρόπουλου )

Μὲ τὰ πόδια σφιγμένα στὶς κνῆμες ἀνάμεσα στὰ χέρια μου, γωνία στὸν καναπέ μου, σὰν τὸν φυλακισμένο στὸ κελλί του, κοιτάζω τὴν ὀθόνη μου καὶ ἡ ὀθόνη μου μοῦ λέει τί εἶμαι.

Διότι  ἀπ’ ὅταν ἔπαψα ὁ ἴδιος νὰ λέω στὸν ἑαυτό μου τί εἶναι (καὶ τί νὰ εἶναι), μοῦ τὸ λέει ἡ ὀθόνη μου. Ἀπ’ ὅταν ἔπαψα νὰ μιλῶ μὲ τοὺς πλησίον μου καὶ νὰ τοὺς ἀκούω νὰ μοῦ λένε τί εἶμαι, μοῦ τὸ λέει ἡ ὀθόνη μου.

Στὴν ὀθόνη μου κατοικοῦν φυλές, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων μοῦ εἶναι ἄγνωστες καὶ μερικὲς ἐξόχως ἀπεχθεῖς. Οἱ φυλὲς αὐτὲς δηλώνουν ὅτι τοὺς ἀνήκω κι ὅταν διαμαρτύρομαι, ἡ ὀθόνη μου μὲ περιγελᾶ.

Ἀλλάζω κανάλι, ὅλα, σὰν νὰ εἶναι συντονισμένα σὲ ἐθνικὸ δίκτυο, παίζουν τὸν ἴδιο πολιτισμό. Μὲ εὐρύτατη πολυφωνία καὶ φαρδὺ πλουραλισμὸ παίζουν τὴν ἴδια ὁμογενοποιημένη σκέψη, τὴν ἴδια προπαγάνδα, τὸν ἴδιο πολιτισμό. Νά, Λόλα χὰ χού, Λόλα, ἔλα ντὰχ ντὶρ ντὶ καὶ ὄπα ἡ Καλομοίρα τραγουδᾶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο μὲ τσαχπινιὰ ζαχαρωτὴ καὶ ἀμερικανιὰ χὸτ καὶ χοροπηδηχτή. Λίγο ἀκόμα καὶ ἡ ὀθόνη θὰ ἀκουμποῦσε τὸ δεξί της χέρι πάνω στὴν καρδιά της, ὅπως κάνουν οἱ Ἀμερικανοὶ ὅταν ἄδεται ὁ δικός τους ἐθνικὸς ὕμνος, ἄλλοτε στὶς σχολικὲς ἑορτές, ἄλλοτε στὰ στρατιωτικὰ νεκροταφεῖα κι ἄλλοτε στὴν τελετὴ ἔναρξης μεγάλων ἀθλητικῶν ἐκδηλώσεων μπέιζ μπόλ, φοὺτ μπὸλ καὶ ἄλλων μπόλ.

Τό δημοψήφισμα στήν ἱστορία καί οἱ παρερμηνεῖες του

Ἀποκαλυπτική περσινή συνέντευξη τοῦ Χάρη Καστανίδη γιά τήν παραίτησή του ἐπί κυβερνήσεως Σημίτη, γιά τήν λίστα Λαγκάρντ, τό σχεδιαζόμενο δημοψήφισμα καί τό τί προηγήθηκε τῆς πραξικοπηματικῆς ἀποπομπῆς τοῦ ΓΑΠ…

Παρὰ τὸ καθαρὸ προβάδισμα τῶν 4 ποσοστιαίων μονάδων, τὸ ἐν εἴδει δημοψηφίσματος κάλεσμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τὴν ἡμέρα τῶν εὐρωεκλογῶν, ἔμεινε κατὰ κάποιο τρόπο ἀναπάντητο. Πρῶτα πρῶτα ἦταν βαθειά προσχηματικό, λαμβανομένης ὑπ’ ὄψιν τῆς λοιδωρίας πού ἐπεφύλαξε στὸ δημοψήφισμα πού ἐπρότεινε ὁ ΓΑΠ τό φθινόπωρο τοῦ 2011. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ, μαζί μέ τήν ὑπόλοιπη ἀντιπολίτευση ὡς θεατές τότε τῆς ἐξ ἀποστάσεως ἀπό τίς Κάννες καρατόμησης τοῦ ΓΑΠ, μαζί μέ τήν φράξια τοῦ Βενιζέλου καί τόν Σαμαρᾶ εἶναι συμμέτοχοι στό ἔγκλημα πού μόλις πρίν λίγες ἡμέρες καταδίκασαν.

Δημοψήφισμα σημαίνει τήν ἄρνηση μιᾶς κοινοβουλευτικῆς ἐκπροσώπησης ψευδεπίγραφης, τήν ἐν μέρει ἀποκατάσταση λαϊκῆς κυριαρχίας καὶ ἐκπαραθύρωση τῶν κατ’ ὄνομα μόνον ἀντιπροσώπων της. Σέ αὐτὀ τό πλαίσιο ὁ Χάρης Καστανίδης - ὁ συγκρουσθείς μέ τά ἐπιχειρηματικά συμφέροντα ἐπί Σημίτη - εἶχε προτείνει δημοψήφισμα πολύ πρίν ἀπό τον ΓΑΠ, τό 2010. Ὁ ἴδιος Κώστας Σημίτης, διαφωνῶντας μὲ τὸν Γιῶργο Παπανδρέου τὸν Ἰούνιο τοῦ 2008, καὶ μὲ τὴν τότε ἐκπεφρασμένη δημοσίως θέση τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τῶν ὀργάνων του, γιὰ ἐπικύρωση τῆς συνθήκης τῆς Λισσαβώνας μέσῳ δημοψηφίσματος, ἐκτός ἀπὸ τὰ ὠργανωμένα εὐρωπαϊκὰ καὶ ἑλλαδικὰ συμφέροντα ἐξέφραζε καί τὴν οὐσία τοῦ ἑλλαδικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, δηλαδή τὴν περιθωριοποίηση τῆς κοινωνίας ὑπέρ τῶν ἰδιωτικῶν συμφερόντων.