Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Ἡ σημασία τῆς δολοφονίας τοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη , 23-4-1827


Ὁ θάνατος – δολοφονία τοῦ Γιώργου Καραϊσκάκη στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 1827, ἀποτελεῖ τήν ταφόπλακα τῆς ἐξέγερσης τοῦ 1821, ἡ ὁποία θά πέσει ὁριστικά μέ τήν δολοφονία τοῦ Καποδίστρια. Ἕνας λαός ἐπαναστατημένος ἔχει νά ἀντιμετωπίσει τούς ντόπιους δυνάστες του καί τούς ξένους πού περιμένουν σαν κοράκια. Μέ τόν κατακτητή εἴτε Τοῦρκο, εἴτε Γερμανό –τήν περίοδο τῆς ἐθνικῆς Ἀντίστασης - τά εἶχε βγάλει πέρα, άλλά μέ κοτζαμπάσηδες, πολιτικάντηδες καί πολιτικούς ἀπέτυχε, ἀποδεικνύοντας γιά ἄλλη μιά φορά πώς ἡ ἐθνική ἀπελευθέρωση πού ὁλοκληρώνεται καί τυγχάνει τῆς ἐγκρίσεως δυνάμεων ξένων πρός τόν ἄμεσα ἐνδιαφερόμενο καί χωρίς τήν κοινωνική της καταξίωση, εἶναι στάχτη στά μάτια. Ἀλλά ἄς δοῦμε τί ἔγινε λίγο καιρό πρίν τίς 23 Ἀπριλίου 1827.  


Τό καλοκαίρι τοῦ 1826, ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση βρίσκεται σέ κρίσιμο σταυροδρόμι. Ἔχει προηγηθεῖ ἡ πτώση καί ἡ ἔξοδος στό Μεσολόγγι. Οἱ πληγές τῶν ἐμφυλίων συγκρούσεων, στίς ὁποίες ἐνεπλάκησαν ἀλληλοσκοτώνοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον ὁπλαρχηγοί καί κοτζαμπάσηδες, καί ὅλοι μαζί τόν ἁπλό λαό εἶναι ἀκόμα ἀνοιχτές. Συγκρούσεις πού ὑποδαυλίστηκαν καί ὀργανώθηκαν ἀπό τίς ἐπίσημες πολιτικές ἀρχές τῆς ἐπανάστασης, χρησιμοποιώντας τά χρήματα τῶν δανείων γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς καί μικροκομματικές ἐπιδιώξεις. Οἱ ἑλληνικές δυνάμεις βρίσκονται ταλαιπωρημένες καί σέ μειονεκτική θέση ἀπέναντι στήν συντονισμένη δράση τῶν Τούρκων στόν Μοριά ὑπό τόν Ἰμπραήμ, καί στήν Ρούμελη ὑπό τόν Κιουταχή. Σέ αὐτές τίς δύσκολες στιγμές οἱ ἑλληνικές πολιτικές ἀρχές ἔχουν ἤδη στό ἐνεργητικό τους τήν σύνταξη καί ὑποβολή ἐπιστολῆς ἀναφορᾶς πρός τήν Ἀγγλία, παραδίδοντας τήν πολιτικήν ὕπαρξη καί ἀνεξαρτησία τῶν Ἑλλήνων, μέ τήν ὁποία θέτουν τήν τύχη τῆς Ἑλλάδας «ὑπό τήν ἀπόλυτον ὑπεράσπισιν τῆς Μεγάλης Βρεταννίας». Στήν παραπάνω δουλική ἐπιστολή πού ὑπέγραψαν καί σχεδόν ὅλοι οἱ μεγάλοι ὁπλαρχηγοί ἀντέδρασε σθεναρά ὁ Δημήτριος Ὑψηλάντης.

Τό 1826, ὑπογράφεται μεταξύ Ἀγγλίας – Ρωσίας, τό ἀγγλορωσικό Πρωτόκολλο στήν Πετρούπολη. Εἶναι ἡ πρώτη ἐμφανής διπλωματική ἐπέμβαση – πέραν τῶν ἐκ Λονδίνου «δανείων» - τῶν μεγάλων δυνάμεων στήν ἑλληνική ἐπανάσταση. Τήν ἴδια περίοδο ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης διορίζεται ἀρχιστράτηγος, ἀναχωρεῖ ἀπό τό Ναύπλιο γιά νά γράψει ἐννιά μῆνες πρίν ἀπό τόν θάνατο του μία ἐποποιία στή Ρούμελη, ἡ ὁποία προφανῶς τόν ἔβαλε στό μάτι τῶν Ἄγγλων καί τῶν ἐν Ἑλλάδι ἀντιπροσώπων τους.


Τόν Μάρτιο τοῦ 1827 γίνεται ἡ συνέλευση τῆς Τροιζήνας, ἡ ὁποία ἀναθέτει τήν ἀρχηγία τοῦ στόλου στόν Κόχραν, καί τοῦ στρατοῦ στόν Τσώρτς. Αὐτό γίνεται ὅλως περιέργως, παρά τά νικηφόρα ἀποτελέσματα τοῦ Καραϊσκάκη στό πεδίο τῶν μαχῶν. Ὁ Μαυροκορδάτος, ὁ ὁποῖος τόν εἶχε βρώμικα συκοφαντήσει στό παρελθόν –καί ὄχι μόνο αὐτόν - , κινεῖ τά νήματα γιά τούς διορισμούς αὐτούς.
 

Ἡ κυβέρνηση Μαυροκορδάτου-Κουντουριώτη πέφτει. Ὁ Καραϊσκάκης πολεμάει στή Ρούμελη πρός μεγάλη στεναχώρια τῆς Ἀγγλίας. Γίνονται προσπάθειες ματαίωσης τῆς ἐκστρατείας στήν Ρούμελη, ἀφοῦ στόχος τῶν Ἄγγλων εἶναι νά περιορισθοῦν οἱ ἐχθροπραξίες στήν Πελοπόννησο. Καραϊσκάκης καί Κολοκοτρώνης ἔχουν ἤδη ἀντιληφθεῖ τό νόημα καί τήν σημασία μίας πολυδιάστατης ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί στέλνουν γράμμα στόν τσάρο, ὥστε νά μήν ἁλωνίζουν μόνοι τους οἱ Ἄγγλοι. Ἡ Ἀγγλία βάζει μπρός τόν Κόχραν. Φτάνει στήν Ἑλλάδα μέσα σέ 2 χρόνια ἀπό τήν στιγμή πού ξεκίνησε ἀντί γιά 2 μῆνες, ἀναγκασμένος νά διακόψει τήν κρουαζιέρα του στή Μεσόγειο.
 

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ Κόχραν; Κουρσάρος στούς Ναπολεόντειους πολέμους βγάζει πολλά χρήματα καί ἀποφασίζει νά ἀσχοληθεῖ μέ τήν πολιτική. Μπλέκει σέ ἕνα οἰκονομικό χρηματιστηριακό σκάνδαλο, ὅμως δικάζεται καί φυλακίζεται, προφανῶς γιατί κάποιο ἄλλο λαμόγιο θά ἔχασε λεφτά. Στίς «δημοκρατίες» μόνον τότε βγαίνουν σκάνδαλα στήν ἐπιφάνεια, καί ὄχι ἐπειδή ζημιώνεται ὁ πολύς κόσμος…. Βγαίνοντας ἀπό τήν φυλακή γίνεται μισθοφόρος τῆς ἐλευθερίας τῶν ἐπαναστατημένων χωρῶν τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς πού πολεμοῦν γιά νά ἀποτινάξουν τόν ἱσπανικό ζυγό. Τό 1825 γυρνάει στήν Ἀγγλία, γίνεται «φιλέλληνας» λόγω δανείων, ὑπογράφει συμβόλαιο καί πληρώνεται γιά νά «ὑπηρετήσει» τήν ἐπανάσταση. Μαζί μέ τούς Ἄγγλους τραπεζίτες στήνουν κομπίνα συνεργαζόμενοι μέ τούς Ἕλληνες ἀπεσταλμένους τρώγοντας μεγάλο μέρος τῶν δανείων σέ ἀγορές πλοίων πού τά περισσότερα δέν ἦλθαν ποτέ στήν Ἑλλάδα, εἴτε ἦλθαν μετά τό Ναυαρίνο, ἀκόμα καί μετά τόν ἐρχομό τοῦ Καποδίστρια! Τήν ἴδια στιγμή ἐλάχιστα χρήματα διατίθενται γιά τό Μεσολόγγι. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο τά περισσότερα λεφτά τῶν δανείων παρέμειναν μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο στήν Ἀγγλία.
 

Ὁ Τσώρτς πολέμησε τό 1809 στή Ζάκυνθο. Στίς δυνάμεις του ὑπηρέτησε καί ὁ Κολοκοτρώνης, καί σάν γνώριμός του δέχεται νά τοῦ παραδώσει τήν ἀρχιστρατηγία. Μισθοφόρος στήν ὑπηρεσία τῶν βασιλιάδων τῆς Σικελίας, ἀλλά οὐσιαστικά πράκτορας τῶν Ἀγγλων. Πολλοί Ἰταλοί πού πολεμᾶνε στό πλευρό τῶν Ἑλλήνων δυσφοροῦν γιά τήν τοποθέτηση τοῦ μέχρι πρίν λίγα χρόνια ἐχθροῦ τους στήν θέση τοῦ ἐπικεφαλῆς. Ἡ ὑπό ἀγγλική ἐπιρροή ἑλληνική κυβέρνηση τοῦ δίνει τήν ἀρχιστρατηγία γιά νά γλυτώσει ἀπό τούς Καραϊσκάκη καί Κολοκοτρώνη. Ρίχνουν τόν Καραϊσκάκη στό φιλότιμο νά ζητήσει ὁ ἴδιος νά παραχωρηθεῖ ἡ ἀρχιστρατηγία στόν Τσώρτς.
 

Εἶναι Μάρτης τοῦ 1827. Μέ τήν ἀνάληψη τῆς ἀρχηγίας τοῦ στρατοῦ καί τοῦ στόλου ἀπό τούς Τσώρτς καί Κόχραν, ὁ Καραϊσκάκης ὑποβάλλει μέ τόν Περραιβό σχέδιο γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδας, τό ὁποῖον ἀρχικῶς γίνεται δεκτό. Ἀντί ὅμως γιά κόψιμο τοῦ ἀνεφοδιασμοῦ τοῦ Κιουταχῆ στήν Εὔβοια, ὅπως προέβλεπε τό σχέδιο, ἔρχονται τά πλοῖα στήν Σαλαμίνα. Μετά τήν πρώτη παραβίαση τοῦ σχεδίου Περραιβοῦ, οἱ ἐγγλέζοι ἀντιπροτείνουν στόν Καραϊσκάκη μάχη σε ἀνοιχτό χῶρο - κατά τό πρότυπο τῶν Ναπολεόντειων πολέμων, τάχα μου πώς δέν ἁρμόζει σέ παλληκάρια νά πολεμᾶνε διαφορετικά. Ὁ Καραϊσκάκης, σέ ὅλη τήν ἐκστρατεία στήν Ρούμελη πού καταλήγει στό Φάληρο, ἀποδεικνύει γιά τελευταία φορά πόσο μεγάλη στρατηγική ἰδιοφυία εἶναι. Τό στράτευμά του ἀπαλλαγμένο ἀπό τούς πολιτικούς καί τίς φατρίες τους, τίς μηχανορραφίες πού τό έσπρωχναν στούς εμφυλίους πολέμους, κάτω ἀπό την ἡγεσία του γιοῦ της καλογριᾶς μεγαλουργεῖ. Ὁ Καραϊσκάκης ἀντιλαμβάνεται ὅτι οἱ πολιτικοί διαιροῦν τόν στρατό καί κόβει τίς παρτίδες μαζί τους. Πάντως τά προβλήματα δεν λείπουν ἀφοῦ οἱ Σουλιῶτες, ὄργανα τοῦ Μαυροκορδάτου, παρεμβάλλουν ἐμπόδια συνεχῶς. Οἱ προσπάθειες τῶν Μαυροκορδάτου καί Κουντουριώτη για να ματαιωθεῖ ἡ έκστρατεία τῆς Ρούμελης, σύμφωνα με τον Βλαχογιάννη άναφέρονται στά ἀνέκδοτα ἀπομνημονεύματα τοῦ Τσώρτς, πού βρίσκονται στό Βρεταννικό μουσεῖο μέ στοιχεῖα Add 365 cc. Ὁ Καραϊσκάκης ὅμως ἐκτός ἀπό άναγνωρισμένος πλέον στρατιωτικός ἡγέτης ἔχει μαζί του καί τόν λαό τῆς Ρούμελης, ἀπό τόν ὁποῖο πλέον δεν εἰσπράττει φόρους γιά τόν άνεφοδιασμό τοῦ στρατοῦ του. Μέ μιά χούφτα ξυπόλητους ἀγωνιστές θα μπεῖ στό μάτι τῶν Ἄγγλων καί τῆς κυβέρνησης τῶν Κουντουριώτη-Μαυροκορδάτου πού ἄφησε το Μεσολόγγι ἀβοήθητο.
 

Εἶναι τό πολυαριθμότερο στράτευμα ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπανάστασης, ἀλλά καί ἄτακτο μαζί, καθὄτι τό ἁπαρτἰζουν μικροκαπετάνιοι. Ὅταν φτάνει στήν Ἀττική ἀντιλαμβάνεται πώς ἡ διαμόρφωση καί ἡ γεωγραφία τῆς γῆς, ἀνοιχτό καί χωρίς βουνά μέρος, καθιστοῦν δύσκολη τήν διέξοδο διαφυγῆς στήν μάχη καί ἐπιβάλλουν, ἐκ τῶν πραγμάτων, ἀπαγορευτική τήν ἀνοιχτή ἀντιπαράθεση μέ τόν ἐχθρό. Σέ αὐτό συντελεῖ καί ἡ ἔλλειψη ἱππικοῦ σέ ἀντίθεση μέ τό πολύ καλό τούρκικο ἱππικό. Καί ὅμως οἱ ἐγγλέζοι Κόχραν καί Τσώρτς ἐπιμένουν καί πιέζουν γιά κατά μέτωπον ἐπίθεση στούς Τούρκους, κάτι πού γιά τόν Καραϊσκάκη εἶναι καταστροφή. Ὁ Καραϊσκάκης διαφωνεῖ καί ἐκφράζει τήν ἀνησυχία του: «Βλέπω πώς κακά θά τά πᾶμε μέ τούτους τούς Φράγκους, φοβᾶμαι πώς θά μᾶς φᾶνε μέ τήν ἀβασταγιά τους»Πράγματι ἄν τό καλοσκεφτεῖ κανείς οἱ Ἕλληνες ὅλες τίς μεγάλες νίκες ἐπί τῶν Τούρκων τίς διεξήγαγαν κάνοντας ἀνταρτοπόλεμο καί αἰφνιδιασμούς, ἐκμεταλλευόμενοι τίς ἰδιομορφίες τῆς κάθε περιοχῆς, μετατρέποντας τό ἀριθμητικό μεινέκτημα σέ πλεονέκτημα. Ἀντίθετα ἡ τακτική γιά τήν ὁποία πιέζουν ἀφόρητα ὁ Κόχραν καί ὁ Τσώρτς ἔχει ἀποβεῖ δραματική στό Δραγατσάνι, στό Πέτα, στό Κρεμμύδι καί τό ἴδιο θά ἀποδειχτεῖ στήν μάχη τοῦ Ἀνάλατου.
 

Ὁ Καραϊσκάκης προτείνει τόν ἀπό ξηρᾶς καί θαλάσσης ἀποκλεισμό τοῦ Κιουταχῆ, ξέροντας ὅτι μέ αὐτή τήν τακτική ὁ χρόνος δουλεύει ὑπέρ του. Οἱ νεοδιορισμένες ὅμως ἀπό τήν συνέλευση τῆς Τροιζήνας κεφαλές τοῦ στρατεύματος ἐντείνουν τίς πιέσεις τούς ἐκβιάζοντας γιά μία γρήγορη καί ριψοκίνδυνη ἐπιχείρηση πού μόνο ὑπέρ τῶν Τούρκων μπορεῖ νά λειτουργήση. Ἡ βιασύνη τοῦ Κόχραν δέν εἶναι δύσκολο νά ἐξηγηθῆ. Πέραν τῆς ἐξυπηρέτησης τῶν ἀγγλικῶν συμφερόντων γιά ἀποτυχία τῆς ἐκστρατείας τοῦ Καραϊσκάκη, διάλυση τοῦ στρατεύματος καί περιορισμός ἑνός ἡμιανεξάρτητου κρατιδίου πλήρως ἐλεγχόμενου στον Μοριά καί τίς Κυκλαδες, σύμφωνα μέ τόν Κυριάκο Σιμόπουλο, στό βιβλίο του «Πώς εἶδαν οἱ ξένοι τήν Ἑλλάδα τοῦ 1821» ὁ Κόχραν, ὁ τυχοδιώκτης, ἔχει ἀγοράσει στό Λονδίνο ὁμολογίες τῶν δανείων, οἱ ὁποῖες ἐν τῷ μεταξύ λόγω τῆς ἄσχημης τροπῆς τοῦ ἀγώνα εἶχαν ὑποτιμηθεῖ, καί προσδοκοῦσε σέ μία αἰφνιδιαστική καί ἀπότομη ἀνατίμηση ἄν εἶχε μία γρήγορη στρατιωτική ἐπιτυχία στήν Ἀθήνα.
 

Μία ἀκόμη δυσκολία πού εἶχε νά ἀντιμετωπίσει ὁ Καραϊσκάκης ἦταν τό ἄσχημο κλίμα πού δημιουργοῦν οἱ παρεμβάσεις τῶν ἐγγλέζων στήν πληρωμή τοῦ στρατεύματος. Οἱ Σουλιῶτες, οἱ ἐκλεκτοί του Μαυροκορδάτου, ἐκ παραδόσεως φιλοχρήματοι, ἔχουν τούς δικούς τους καπετάνιους, κάποια στιγμή ξεκόβουν καί στατοπεδεύουν στά Μέγαρα ὅπου καί πληρώνονται κανονικά ἐνῶ τό στράτευμα τοῦ Καραϊσκάκη λιμοκτονεῖ. Ὁ Τσώρτς μοιράζει χρήματα στούς καπεταναίους νά τούς διαιρέσει. Τά ἀξιώματα στό στρατόπεδο δίνουν καί παίρνουν, καλοπληρωμένοι οἱ Ὑδραῖοι τοῦ Οὔρκχαρτ, ἐνῶ τά πολεμοφόδια εἶναι ἐλάχιστα. Τό στρατόπεδο ἀνακατώνεται. Ὁ Καραϊσκάκης θέλει νά φύγει ἀπό τό Κερατσίνι καί νά γυρίσει στήν Ρούμελη νά χτυπήσει τόν Κιουταχή ἀπό πίσω ἀλλά στό τέλος ὑποχωρεῖ.
 

Ἡ μόνη στρατιωτική ἐπιτυχία εἶναι ἡ πολιορκία καί ἡ παράδοση τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα στό ὁποῖο βρίσκονται κλεισμένοι Ἀρβανίτες. Ἔρχονται σέ συμφωνία γιά παράδοση. Κατά τήν ἀποχώρηση τούς δημιουργεῖται μία συμπλοκή ἀπρόβλεπτη, ἴσως καί προβοκάτσια. Ὁ Καραϊσκάκης πού εἶχε δεχτεῖ νά μπεῖ ἐγγυητής μαζί μέ ἄλλους καπεταναίους γλυτώνει ἀφοῦ τόν σεβάστηκαν οἱ Ἀρβανίτες. Γιά μία ἀκόμη φορά ὁ Καραϊσκάκης ὀργίζεται, θέλει νά φύγει, νά γυρίσει στήν Ρούμελη, νά χτυπήσει τόν Κιουταχή ἀπό τά πίσω, τόν κρατᾶνε ὅμως οἱ ὑπόλοιποι καπετάνιοι.
 

Στό τέλος ὁ Καραϊσκάκης ὑποκύπτει στίς πιέσεις καί δέχεται νά ἐφαρμόσει τήν ἄμεση προέλαση πρός τήν Ἀθήνα. Τίς παραμονές τῆς μάχης, σέ μία ἀσήμαντη ἁψιμαχία τραυματίζεται θανάσιμα καί στίς 23 Ἀπριλίου πεθαίνει. Τά ἀποτελέσματα εἶναι γνωστά. Τό στράτευμα ὁδηγεῖται ἀπό τόν Τσώρτς στήν μεγαλύτερη πανωλεθρία τοῦ ἀγώνα. Ἡ ἔλλειψη ταμπουριῶν καί ἡ ἀνοιχτή μάχη κάνουν τό ἔργο τοῦ τουρκικοῦ ἱππικοῦ, παιχνιδάκι. 1200 νεκροί, διάλυση τοῦ στρατεύματος, ἡ Ἀκρόπολη καί ἡ Ἀθήνα παραμένει ὑπό τουρκική κατοχή.
 

Τά σχέδια τῆς Ἀγγλίας γιά σύνορα ἑνός νέου ἐξαρτημένου κράτους ὄχι πάνω ἀπό τήν Πελοπόννησο, φαίνεται νά εὐδώνονται. Αὐτή εἶναι ὅμως καί ἡ αἰτία ποῦ πῆραν πόστα Κόχραν καί Τσώρτς. Μία ἀνεξάρτητη Ἑλλάδα ἦταν ὅτι χειρότερο γιά τήν Ἀγγλία λόγω τοῦ ἀγγλορωσικοῦ ἀνταγωνισμοῦ.
 

Ἡ ἐπί πολλά χρόνια ἀπορία καί κυκλοφοροῦσα φήμη ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Καραϊσκάκη ἦταν προσχεδιασμένος καί ὄχι ἕνα τυχαῖο περιστατικό, δέν εἶναι ἀστήρικτες. Ἡ κόντρα του μέ τόν Μαυροκορδάτο δέν ἦταν μόνο προσωπική. Ἡ στάση του ἦταν καί ἐνάντια στά ἀγγλικά συμφέροντα, πού θεωροῦσαν ἀδιανόητο τήν δημιουργία μίας Ἑλλάδας μή ἐλεγχόμενης. Ὁ ἴδιος μάλιστα ὁ Καραϊσκάκης πρίν ξεψυχήσει ἄφησε ὑπονοούμενο ὅτι τόν δολοφόνησε χέρι ἑλληνικό. Ἱστορικοί καί μελετητές, σύγχρονοί του (ὅπως ὁ Κασομούλης), ἀλλά καί κατοπινοί
( Βλαχογιάννης ) τό ἰσχυρίζονται εὐθέως. Ὁ Δημήτρης Φωτιάδης στο βιβλίο του «Καραϊσκάκης» παραθέτει ἀρκετά στοιχεῖα καί νεώτερες μαρτυρίες.
 

Ἀπό τήν εὐρύτερη περιοχή τοῦ Μεσολογγίου, μαζί μέ τά ἀγγλοκρατούμενα Ἑπτάνησα, προέρχονται οἱ περισσότεροι ἀγγλόφιλοι πολιτικοί στήν Ἑλλάδα, προεξάρχοντος τοῦ Μαυροκορδάτου. Εἶναι ἀπορίας ἄξιον αὐτό τό γεγονός, ἄν συνδυασθεῖ μέ τήν ἀδιαφορία πού πρακτικά ἐπέδειξε ἡ τότε ἑλληνική κυβέρνηση γιά τό Μεσολόγγι. Ὁ Καραϊσκάκης, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι πρόσωπο κατευθυνόμενο, ἀπό τήν στιγμή πού ἀναλαμβάνει τήν ἀρχιστρατηγία βγαίνει συνεχῶς νικητής στό πεδίο τῆς μάχης, δημιουργώντας προοπτικές δημιουργίας κράτους μέ τίς δικές του δυνάμεις καί ὄχι ὡς ἀποτέλεσμα τῶν διπλωματικῶν δραστηριοτήτων τῶν μεγάλων πού εἶχαν ξεκινήσει μέ τό ἀγγλορωσικό σύμφωνό της Πετρούπολης τό 1826. Ἀκολούθησε ἡ τριμερής συμφωνία τοῦ Λονδίνου τό καλοκαίρι τοῦ 1827, ὅπου Ἀγγλία, Γαλλία, Ρωσία, ἀποφασίζουν νά ἐπέμβουν ἐκτός ἀπό διπλωματικά καί μέ τίς ναυτικές τους δυνάμεις ὥστε νά ἀποκόψουν τόν ἀνεφοδιασμό τοῦ Ἰμπραήμ, καί νά τερματισθοῦν οἱ ἀναταραχές μεταξύ Ἑλλήνων καί Τούρκων, οἱ ὁποῖες διαταράσσουν τήν ἠρεμία στήν περιοχή καί βλάπτονται τά ἐμπορικά τούς συμφέροντα…
 

Μέ τόν θάνατο τοῦ Καραϊσκάκη ἀκολουθεῖ ἡ διάλυση τοῦ στρατεύματος. Καυγάδες γιά τήν διαδοχή του μεταξύ Σουλιωτῶν καί Ρουμελιωτῶν. Ὁ ρόλος τῶν ὁπλαρχηγῶν καί τῶν καπετάνιων ἐκμηδενίζεται καί τίς τύχες τοῦ Ἀγώνα ἀναλαμβάνουν πλήρως οἱ πολιτικοί. Ὁ Κιουταχής ξεκαθαρίζει ἀναίμακτα τήν Ρούμελη, ἀφοῦ πλέον οἱ προύχοντες καί οἱ ἁρματολοί συνθηκολογοῦν. Ὁ λαός ἀντίθετα ἀντιστέκεται καί μέ τίς δυνάμεις του συμβάλλει, ὅταν ἀργότερα ὁ Καποδίστριας στέλνει ὀργανωμένο στρατό, στήν ἀνάκτηση τῆς Ρούμελης. Σέ μεγάλο βαθμό συνετέλεσε καί ἡ ἀπόσυρση τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ λόγω τοῦ ρωσοτουρκικοῦ πολέμου. Αὐτές οἱ ἐνέργειες τοῦ Καποδίστρια ἦταν ἕνας ἀκόμα λόγος γιά νά δυσαρεστηθοῦν οἱ Ἄγγλοι.
 

Μετά τήν καταστροφική μάχη τοῦ Ἀνάλατου, οἱ Ἕλληνες χωρίς στρατό βρίσκονται ἀνυπεράσπιστοι καί ἀπὀλυτα ἕρμαια τῶν ὀρέξεων τῶν μεγάλων δυνάμεων. Οἱ συνθῆκες πού εἶχαν προδιαγράψει τά Πρωτόκολλα τῆς Πετρούπολης καί τοῦ Λονδίνου ἔχουν ὡριμάσει.
 

Ὁ μέχρι τότε στόχος τῶν Ἄγγλων, γιά περιορισμό ἑνός νέου κράτους μή ἀνεξάρτητου ἀλλά ὑπό καθεστώς αὐτονομίας ὑπό τήν σουλτανική ἐπικυριαρχία καί φόρου ὑποτελοῦς, μέχρι τήν Πελοπόννησο χωρίς τήν Ρούμελη, φάνηκε ἀργότερα στήν συνδιάσκεψη τοῦ Λονδίνου τόν Νοέμβριο τοῦ 1828, καί ἀπό τόν χαρακτηρισμό τῆς ναυμαχίας τοῦ Ναυαρίνου ὡς «ἀπρόοπτη καταστροφή». 

Πράγματι, ἡ καταστροφή τοῦ Ἰμπραήμ ἔδωσε τήν δυνατότητα στήν Ρωσία νά ξεκινήσει τόν ρωσοτουρκικό πόλεμο. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ ἐξέλιξη τῶν γεγονότων τοῦ Ναυαρίνου προῆλθε ἀπό καθαρή πρωτοβουλία τῶν 3 ναυάρχων νά εἰσέλθουν στόν κόλπο γιά νά ἐμποδίσουν τόν τουρκικό στόλο νά βγεῖ καί ὄχι γιά νά ναυμαχήσουν, μία τέτοια δέ ἐξέλιξη δέν προβλεπόταν ἀπό τό Πρωτόκολλο τοῦ Λονδίνου ὑπογεγραμμένο 3 μῆνες πρίν. Ὁ μέν νικητής Κόδριγκτον ἔπεσε σέ δυσμένεια στήν πατρίδα του, ὁ δε Κόχραν, βασικός ὑπεύθυνος γιά τήν καταστροφή τοῦ Φαλήρου ἀναλαμβάνει διοικητής τοῦ ἐγγλέζικου στόλου στην Βόρειο Ἀμερική. Μετά τό Ναυαρίνο, οἱ Γάλλοι ἐκκαθαρίζουν τήν Πελοπόννησο ἀπό τόν στρατό τοῦ Ἰμπραήμ, ἔχοντας τό ἐλεύθερο ἀπό τούς Ἄγγλους οἱ ὁποῖοι θέλουν να προλάβουν τούς Ρώσους καί μετά τήν καταστροφή τοῦ τουρκικοῦ στόλου τρέμουν τήν ρωσική ὑπεροπλία στήν Μαύρη Θάλασσα. Τήν τελική λύση στήν ἑλληνική ἐξέγερση τήν ἔδωσε ὁ Ρῶσος στρατηγός Ντήμπιτς, πού εἰσέβαλε ἐπικεφαλῆς τοῦ ρωσικοῦ στρατοῦ μέσα ἀπό τά Βαλκάνια στήν κοιλάδα τοῦ Ἔβρου καί ἀκολούθως μέ τήν συνθήκη τῆς Ἀνδριανούπολης τό 1829 πιέζει γιά παροχή ἀνεξαρτησίας στήν Ἑλλάδα.
 

Γιά τόν ἀγγλορωσικό ἀνταγωνισμό καί τήν ἀγγλική πολιτική εἶναι πολύ εὔγλωττο τό παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπό τό ἔργο τοῦ Ἐπαμεινώνδα Κυριακίδη "Ἱστορία τοῦ σύγχρονου Ἑλληνισμοῦ ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος μέχρι τῶν ἡμερῶν μας, 1832-1892".«…Καί πρέπει ἐνταῦθα νά εἴπωμεν τήν μεγάλην ἀλήθειαν φαεινῶς νῦν ἐνδεδειγμένην ὅτι ἀπό τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως μέχρι τοῦ νῦν ἡ πονηρά καί δολοπλόκος πολιτική τῆς Ἀγγλίας ἐξηπάτησε πάντας ἐκ περιτροπῆς τούς πολιτικούς ἄνδρας τῆς Ἑλλάδος…Τό αὐτό ἔπραξε καί ἡ ἀγγλική πολιτική ἐπί ἑβδομήντα ἤδη ἔτη ἐν Ἑλλάδι. Ἐνῶ αὐτή ὑπενόμευε τό μέλλον τοῦ ἔθνους, ἐνῶ αὐτή δέσμιον συνεκράτει τόν ἑλληνισμόν, εἰργάσθη μετά δεξιότητος ἀπαραμίλλου ἀνταξίας κρείσσονος ἐγχειρήματος ν’ἀποπλανήση τήν ἐθνικήν ἐκτίμησιν καί νά καταστήση πιστευτόν ὅτι τά ἀτυχήματα τῆς νέας Ἑλλάδας μίαν καί μόνην ἔχουσιν αἰτίαν, τήν ρωσικήν ἀντίδρασιν, καί ὅτι μία ὑπάρχει σωτηρία τοῦ νεαροῦ κράτους, ἡ τυφλή ὑπακοή εἰς τάς ἀγγλικάς συμβουλάς. Κατασκάπτει ἐπί ἑβδομήκοντα ἔτη τόν τάφον τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀνάνδρως κρυπτομένη ὄπισθεν τοῦ Ρωσικοῦ μορμολυκείου ὅπερ ὡς φόβητρον κατ’ αὐτῆς ἐπισείει.» 

Προφανῶς τήν Ἀγγλία τήν κατέλαβε πανικός καθώς ἡ κάθοδος τῆς Ρωσίας στή Βαλκανική καί τήν Μεσόγειο εἶναι πρό τῶν πυλῶν. Ὅμως μέ τήν δολοφονία τοῦ Καποδίστρια, ἡ ὁποία ἀκολούθησε τήν δολοφονία τοῦ Καραϊσκάκη στόν μέχρι τότε ἀγγλορωσικό ἀνταγωνισμό, ἡ Ἀγγλία παίρνει το πάνω χέρι. Οἱ περίεργοι θάνατοι πρωθυπουργῶν καί ἀξιωματούχων, σέ περιόδους ἐντόνων διεθνῶν κρίσεων καί ἐξελίξεων, πού ἀκολουθοῦν τά ἑπόμενα χρόνια, παρουσιάζονται σάν θάνατοι ἀπό γρίππη, αὐτοκτονίες λόγω μελαγχολίας ἤ ἀπό δάγκωμα μαϊμοῦς, καί εἶναι φαινόμενα πού χαρακτηρίζουν μία πλήρως ἐξαρτημένη κρατική ὀντότητα. Ὅπως καί τά πάσης φύσεως κινήματα, «δημοκρατικά» ἤ καθαρῶς στρατιωτικά, τά ὁποῖα με χαρακτηριστική ἄνεση δίνουν στο πολίτευμα διάφορες μορφές, βασιλεία, συνταγματική βασιλεία, βασιλευομένη ἤ ἀβασίλευτη «δημοκρατία», δικτατορία κοινοβουλευτική ἤ μή. Οἱ Ἐγγλέζοι ἀποκτοῦν τόν πλήρη ἔλεγχο στό νεοϊδρυθέν ἄβουλο κράτος καί τό χρησιμοποιοῦν ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις ὡς ἐργαλεῖο τῆς πολιτικῆς τους στήν περιοχή. Ἐν τέλει ἐπιβεβαιώνεται ὁ Παπαδιαμάντης, ἀπό τόν ὁποῖο κάποτε χαρακτηρίστηκε ἡ εὐρωπαϊκή πολιτική στόν χῶρο τῆς εὐρύτερης Μεσογείου ὡς «διευθέτησις τῆς ἀποκτηθείσης λείας»

25 σχόλια:

  1. Οἱ στῖχοι τοῦ παραπάνω ὑπέροχου τραγουδιοῦ τῶν Θ.Μικρούτσικου, Μ.Ἐλευθερίου, τραγουδισμένο ἀπό τόν Γιῶργο Μεράντζα
    =============

    Ἀπ' τό κακό καί τ' ἄδικο διωγμένο
    κι ὅπως ἐνήστευες τή δίκοπη ζωή,
    σέ βρῆκα ξαφνικά σημαδεμένο
    νά σ' ἔχει ὁ κάτω κόσμος ξεγραμμένο
    κι ὁ πάνω κόσμος νά 'ναι οἱ τροχοί
    ποῦ σ' ἔχουν στά στενά κυνηγημένο...

    Καί πῆρες τοῦ καιροῦ τ' ἀλφαβητάρι
    καί τῆς ἀγάπης λόγια φυλαχτό,
    γιά νά βρεῖ πάλι ρίζα τό χορτάρι
    καί πῆρες τήν ἐλπίδα καί τή χάρη,
    ψηλά νά πᾶς νά χτίσεις κιβωτό
    μέ τήν ἐλπίδα μόνο καί τή χάρη...

    Μά πώς νά μήν ξεχάσεις τήν αὐλή σου
    καί τήν παλιά τή γνώμη καθενός,
    ὅσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
    νά σημαδεύουν πάλι τή ζωή σου
    καί νά σαί τό πουλί κι ὁ κυνηγός
    στίς μαῦρες λαγκαδιές τοῦ παραδείσου...

    Κρυφά καί φανερά σ' ἀκολουθοῦνε
    οἱ συμμορίες κι οἱ βασανιστές
    καί ψάχνουν μέρα - νύχτα νά σέ βροῦνε,
    μά δέν ὑπάρχει δρόμος νά διαβοῦνε
    γιατί ποτέ δέν ἦταν ποιητές,
    τό χῶμα πού πατοῦν νά προσκυνοῦνε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και νυσταλέος, κατά τη γνώμη σου, κι αυτό το διάβασα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλά μή μοῦ πεῖς ὅτι τσίμπησες ἀπό τό χθεσινό, γιατί ἄν τσίμπησες νά τό ξανακάνω χαχαχα

    χθές εἷπες ὅτι νύσταξες, σήμερα παραπονιέσαι
    μά μέ τά συμπτώματα πού παρέθεσες τί ἄλλη διάγνωση νά κάνω...χεχεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου έχει μείνει ένα ιστορικό κενό με τον γιό της καλογριάς. Την τουρκάλα νοσοκόμα του, την στραμπούλαγε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τήν Μαριώ λές. Δέν ἧταν μόνο νοσοκόμα, ἧταν ὁ πρῶτος ὑπασπιστής του, τόν ἀκολουθούσε παντοῦ. Ἡ περίπτωση μοῦ θυμίζει τόν Καντάφι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαριώ, τη λέγανε; Μου χάλασες τη φαντασίωση. Κάτι σε Γκιουζέλ είχα ονειρευτεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τουρκάλα ἤτανε ἡ Μαριώ, τό γράφει ὀ Φωτιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Zαρα,εξαιρετο το κειμενο,ευγε!

    Ξεκινω με ενα γενικο σχολιο.Η πολιτικη της Αγγλιας υπηρξε ανεκαθεν παναθλια.Ωρες-ωρες την συγκρινω με την πολιτικη που ακολουθουν αι ΗΠΑ ως υπερδυναμη και δεν σου κρυβω πως καταληγω στο συμπερασμα πως τα αμερικανακια τα βρισκω αθωες περιστερες μπροστα στην αηδιαστικη πολιτικη της γηραιας Αλβιωνος σε θεματα που απτονται ελληνικου ενδιαφεροντος.Τι να πρωτοθυμηθει κανεις;Δανεια ανεξαρτησιας,Κυπριακο(αυτοι,οι αγγλοι, εβαλαν τους τουρκους στο παιγνιδι,οι οποιοι ηταν αδιαφοροι μεχρι το 50),υποδαυλιση ελληνικου ενφυλιου κλπ.Τελος παντων.Προσθετω μερικα στοιχεια:

    -αυτο το τσουτσεκι ο Μαυροκορδατος ειχε το θρασσος να κατηγορησει τον Καραισκακη ως συνεργατη των τουρκων.Η κατηγορια ηταν αστεια(παραποιησαν εναν ελιγμο του Γιωργαρου)και το δικαστηριο στημενο μεχρι αηδιας. Απολαυστικος ηταν ο διαλογος του με ενα μελος του διακστηριου,ο οποιος τον επιτιμησε λεγοντας του να κοψει τη συνηθεια που ειχε να βωμολοχει ασυστολως. Ο Καραισκακης του απαντησε: "Κυρ-Πανο εισαι περιπου 70 ετων.Και εγω σου εχω πει να κοψεις το χουι που εχεις να γκαστρωνεις τις τσουπρες.Εσυ ομως δεν τοκοψες;"

    -ο Καραισκακης υπεφερε απο χρονια φυματιωση με αποτελεσμα να αρρωσταινει συχνα λογω εξαρσεων της νοσου.Το 1823 φερνουν νεκρο τον Μαρκο Μποτσαρη.Ο Καραισκακης σηκωθηκε απο το κρεββατι του αρρωστος και ασπαστηκε το νεκρο. "Αμποτε Μαρκο, ηρωα μου να παω και εγω απο τετοιο θανατο".

    -νεος, προ της Επαναστασης, ενταχθηκε στην ομαδα Κλεφτων του ηρωικου Κατσαντωνη.

    -το "βρακι της Κατερινας".Ο Καραισκακης ειχε ενα παλιοβρακο.Το φοραγε σε οποιον απο τους πολεμιστες δειλιαζε.Οταν εβλεπε συμπτωματα δειλιας φωναζε: "το βρακι της Κατερινας φερτε μου" και ολοι συνερχονταν.

    -ο Κ.Παλαμας τον ονομασε "Αχιλλεα της Ρωμιοσυνης"

    -μετα τον τραυματισμο του ο θανατος τον βρηκε μεσα σε ενα εκκλησακι στο Κερατσινι.Ο Κολοκοτρωνης οταν πληροφορηθηκε τον χαμο του μοιρολογουσε σα γρια γυναικα και κανεις δεν ειχε ξαναδει το Γερο σε τετοια κατασταση βαρυτατης θλιψης και απελπισιας.

    Θα επνελθω το απογευμα με τις υβρεις(οσες μπορουν να γραφουν) του Αρχιστρατηγου οι οποιες ηταν παροιμιωδεις.

    Ωδη στον Γ.Καραισκακη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ἡ περίπτωση τοῦ φιλελεύθερου τῆς τότε ἐποχῆς, τοῦ Μαυροκορδάτου, ἔχει φοβερό ἐνδιαφέρον. Ἡ πλάκα εἷναι πώς στήν δολοπλοκία του κατά διαφόρων ὁπλαρχηγῶν, ἡ κατά Σκαρίμπα "φαναριώτικη ψώρα" χρησιμοποίησε μάρτυρες πού εἷχαν διαπρέψει σέ αὐτό ΄γιά τό ὁποῖο κατηγοροῦσε τόν Καραϊσκάκη καί τούς ἄλλους. Τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη "Τά καπάκια", ὅπως καί τά ἄλλα δύο "Κανέλλος Δεληγιάννης", καί "Ἐμμανουήλ Ξάνθος, ὁ φιλικός" εἷναι πολύ ἀποκαλυπτικά γιά τά γεγονότα τῆς περιόδου, ὅπως καί τά προαναφερθέντα στό κείμενο τῆς ἀνάρτησης. Φυσικά καί "τό 21 καί ἡ ἀλήθεια" τοῦ Γιάννη Σκαρίμπα, ὅπως τό "Κλέφτες καί ἁρματολοί" τοῦ Περικλῆ Ροδάκη.

    Ὅσο γιά τίς "ὕβρεις" πολύ πού μέ νοιάζει ἄν ἐνοχλοῦνται οἱ χῆνες τῆς ἀρετῆς.

    Θέλω κάτι ἀκόμα νά συμπληρώσω, θά ἐπανέλθω ὅμως ἀργά τό βράδυ ἤ αὔριο, λόγῳ δουλειᾶς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ασε Ζαρα και εγω πνιγομαι σημερα και αυριο,αλλα με κουρδισες τωρα και θα γραψω δυο αραδες.

    Λοιπον ο Μαυτοκορδατος υπηρξε ολετηρας της Επαναστασης και θλιβερο πιονι της αγγλικης πολιτικης.Γνωστα πραγματα.Τι θυμηθηκα ομως;Ποιοι τον εγκωμιαζαν;Ποιοι τον προεβαλαν;Ποιοι τον εστησαν σε βαθρο αντι για το βοθρο που του αξιζει;

    Μα οι λατρεμενοι κα.Ρεπουση,ο κ.Λιακος και οι πλασιε τους.Ολος ο εκσυγχρονιστικος συρφετος,οι μεταλλαγμενοι της "αριστερας" και οι "φιλελευθεροι" αμερικανοτσολιαδες.Παρεμπιπτοντως στοιχηματιζω πως η προστατιδα και κολλητη της Ρεπουση κα.Γιαννακου θα επανεκλεγει.Σου λεει "θα ξεχασαν τα κοροιδα,κατσε να την ξαναφανε στο κεφαλι".

    Στη σελιδα 50 λοιπον του βιβλιου-εμετος υπηρχε φωτογραφια του Μαυροκορδατου διπλα σε ισων διαστασεων φωτογραφια του Κολοκοτρωνη.Δηλαδη για να παραφρασω το ρητο "πρακτορισκοι και παλληκαρια γινανε μαλλια κουβαρια"...
    Παρακάτω στη σελ. 50, τα παιδιά καλούνται να «Συζητήσουν για τη συµβολή του Θ.Κολοκοτρώνη και του Α.Μαυροκορδάτου στην Ελληνική Επανάσταση».(ανατριχιαζω και που τα γραφω...).
    Τον Μαυροκορδατο τον αναφερει δε η λαμπρη επιστημων ως "αγωνιστη"(ε ρε τι γραφω και δε με μουτζωνει το πληκτρολογιο).
    Καραισκακης,Παπαφλεσσας,Μπουμπουλινα εξαφανισμενοι απο το βιβλιο.Καλα για Θαναση Διακο δεν το συζηταμε.Δεν υπηρξε ποτε.Θελουνε λαιτ παραδειγματα τα νεοταξοπουλα, τυπου Ρεπουση.Ετσι ειπε το america,ετσι θα γινει.

    Να τα λεει και το Ρεσαλτο:
    -"Οι σελίδες 50 και 51 είναι αφιερωμένες στις μορφές της επανάστασης. Σε αυτό το κεφάλαιο θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε πολλά και, κατά τη γνώμη μας, σημαντικά.

    Τα ονόματα των οπλαρχηγών και των πολιτικών παρατίθενται το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς ιεράρχηση και ανάλυση. Δίπλα στο γλωσσάριο, παρατίθενται, σε ίση θέση, δύο πολύ μικρά βιογραφικά σημειώματα για τον Κολοκοτρώνη (ως εκπρόσωπο των στρατιωτικών μορφών της επανάστασης) και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο (ως εκπρόσωπο των πολιτικών). Αξίζει, κατά τη γνώμη μας, να παρατεθούν τα δύο βιογραφικά, όπως ακριβώς έχουν:

    Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
    (1770 -1843)
    Ο Γέρος του Μοριά, η σημαντικότερη στρατιωτική φυσιογνωμία του Αγώνα. Συμμετέχει σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις και ανακηρύσσεται Αρχιστράτηγος του Μοριά. Ηγείται, από το 1822, του σώματος των οπλαρχηγών και συμμετέχει και στην πολιτική οργάνωση του Αγώνα.

    Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος
    (1781 – 1866)
    Φαναριώτης πολιτικός και αγωνιστής που συμμετέχει ενεργά στην πολιτική οργάνωση του Αγώνα. Συμμετέχει στη σύνταξη του Συντάγματος της Επιδαύρου και καταλαμβάνει σημαντικές θέσεις στην κεντρική εξουσία."

    http://www.resaltomag.gr/138.mag

    Και πιο πανω λεει το Ρεσαλτο:
    -"Στη σελίδα 46, (ενότητα: «Οι πολεμικές επιχειρήσεις: 1825 – 1827»), γίνεται αναφορά στα δύσκολα χρόνια της επανάστασης, μετά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και την τραγική έκβαση της πολιορκίας του Μεσολογγίου. Σε αυτό το κεφάλαιο, πέρα από την πολυσυζητημένη «ήπια» περιγραφή της πολιορκίας και της Εξόδου, θα είχαμε να προσθέσουμε δύο παρατηρήσεις. Μία από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής επανάστασης, ο μακράν ικανότερος περί τα στρατιωτικά ηγέτης της και εκπρόσωπος των πιο πληβειακών στρωμάτων που συμμετείχαν σε αυτή, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, έχει μία μάλλον υποβαθμισμένη θέση στο βιβλίο. Επίσης, αποσιωπούνται οι συνθήκες και τα αίτια του θανάτου του, που συνδέονται άρρηκτα με την παρουσία των άγγλων στρατιωτικών (Τσωρτς και Κόχραν) ως «οργανωτών» των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και με την αντιπαράθεσή του μαζί τους. Αλλά και ένα άλλο, σημαντικότατο γεγονός που υποδηλώνει τη δυναμική της επαναστατικής βίας αποσιωπάται: η τακτική του «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» που ακολούθησε ο Κολοκοτρώνης, μετά την επέμβαση του Ιμπραήμ, στα προσκυνημένα χωριά της Πελοποννήσου"

    Προ ετων,πριν κυκλοφορησει το Ρεπουσοβιβλιο καποιο εκσυγχρονιστηρι της αυλης του Σημιτακου εβγαλε ενα βιβλιο για να τονισει την σημασια της συμβολης των δυτικοφρονων και του Μαυροκορδατου και την δευτετευουσας αξιας ταχα προσφορα των οπλαρχηγων.Δυστυχως δεν θυμαμαι το ονομα του ή τον τιτλο του βιβλιου.Αν το θυμασαι πες το μου Ζαρα,για να τον αποθεωσω και αυτον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είδες όμως ο πρωθυπουργός μεταχειρίστηκε πολύ σκληρή γλώσσα απευθυνόμενος προς την Τουρκία κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο. Φοβηθήκανε τόσο πολύ αυτοί που δεν τρώνε πιά σούπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πρωτ, βρῆκα τό μπουμπούκι στό ὁποῖο άναφέρεσαι.Θά ἐπανέλθω σἐ λίγο.
    Πρός τό παρόν δεῖτε τόν παρακάτω σύνεσμο, εἷναι ἄπό τό περιοδικό Ἄρδην. Ἐδῶ τά πράγματα εἷναι σοβαρότερα, δέν τά γράφει ἕνα ἁπλό πρόσωπο, μπλέκεται ἡ Βουλή τῶν Ἕλλήνων


    Ἡ κατασυκοφάντηση τῆς ἐπανάστασης τῶν Ἑλλήνων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τό μπουμπούκι μας εἷναι ὁ κ. Νικηφόρος Διαμαντοῦρος καί τό βιβλίο του "Οἱ ἀπαρχές τῆς συγκρὀτησης τοῦ σύγχρονου κράτους στήν Ἑλλάδα"

    Μέ ἀφορμή αὐτό τό βιβλίο ὑπάρχει ἕνα πολύ ὡραῖο ἄρθρο ἀπάντηση τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη, δημοσιευμένο στό περιοδικό Ἄρδην, στό τεῦχος 37-Σεπτέμβριος 2002


    " Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 καί οἱ "ἐκσυγχρονιστές Παραθέτω ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα

    " Παράγραφοι σάν τήν ἀκόλουθη δέν τιμοῦν τόν συγγραφέα: «Ἡ ἄποψή μου εἶναι ὅτι οἱ ἐκσυγχρονιστές, πολεμώντας γιά τήν ἀνεξαρτησία, διεξῆγαν ἕνα διμέτωπο ἀγώνα, ὅπου, ἐκτός ἀπό τήν προβλεπόμενη ἐκείνη τήν ἐποχή ἀντίδραση τῶν ξένων στήν πλήρη ἀνεξαρτησία, εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν καί τή διφορούμενη στάση τῶν ἐγχώριων ἡγετικῶν ὁμάδων στό ἴδιο θέμα. Πράγματι σέ ὅλη τή διάρκεια τοῦ ἀγώνα δέν εἶχε ὑπάρξει σαφής ἔνδειξη ὅτι οἱ ὁμάδες αὐτές ἦταν διατεθειμένες νά δεχτοῦν τό δυτικοῦ τύπου κράτος πού πρέσβευαν οἱ ἐκσυγχρονιστές» (σέλ. 176). Πρίν ἀπ' ὅλα ποιοί ἦταν οἱ ἐκσυγχρονιστές ποῦ «πολέμαγαν»; Ὁ Πραΐδης, ὁ Λουριώτης, ὁ Νέγρης καί ὁ Καντακουζηνός; Ὁ Σέκερης ἦταν ὁ μόνος ποῦ ἔπεσε στό Μεσολόγγι (ἔχοντας ἀναθεματίσει τόν ποστέλνικο καί τήν πολιτεία του). Ὕστερα ποιός ἰσχυρίστηκε ὅτι ὁ "\Ἀγώνας ἔγινε γιά κράτος δυτικοῦ τύπου; Ἡ Φιλική οὐδέποτε προέβαλε τέτοιους σκοπούς -ἁπλῶς ὑστερόπρωτα μπορεῖ ὁ Διαμαντοῦρος νά ἀραδιάζει παρόμοια ἰδεολογήματα (ἀρεστά στούς καθηγητές τῶν ξένων πανεπιστημίων ποῦ στέφουν διπλωματούχους τους νέους ἐκσυγχρονιστές τῆς Ἑλλάδος...).
    ...Ἐν εἴδει ὑστερόγραφου πάντως πρέπει νά ἀναφέρουμε καί κάτι ἀκόμα. Αὐτοί οἱ δυτικοτραφεῖς ἐκσυγχρονιστές (ψαλιδοκέρια τούς ἔλεγαν), πού κατέφθασαν στόν τόπο γιά νά τόν σώσουν ἀπό τούς Τούρκους καί κυρίως ἀπό τούς ἴδιους τους ὁπλοφόρους ραγιάδες, τί κατάλαβαν τέλος πάντων ἀπό τό ντόπιο φρόνημα; Ἀρκεῖ ἡ ἐνδοστρέφεια, ὁ τοπικισμός, ἡ οἰκογένεια, ὁ συντηρητισμός, ἡ τουρκοφροσύνη νά ἐξηγήσουν τόν ξεσηκωμό; Στό τέλος τοῦ τόμου βρίσκουμε μίαν ὀνοματολογία σαράντα περίπου ὀνομάτων -τή χρυσή βίβλο τοῦ ἐπαναστατικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Ἀναρωτιέται λοιπόν κανείς: αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού κατεῖχαν γλῶσσες, παιδεία καί κατάρτιση κατά πολύ ἀνώτερη ἀπό τούς ντόπιους, τί γραφτά ἄφησαν σάν ὑποθήκη; Ὅπως ξέρουμε ὁ Μαυροκορδάτος δέν ἔγραψε οὔτε Ἱστορία οὔτε βιογραφία (αὐτή θά εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον). Ἔγραψε ὁ Τρικούπης τή γνωστή ἱστορία, ὁ Μάμουκας, ὁ Λουριώτης, ὁ Φαρμακίδης, ὁ Δραγούμης. Ἐκτός ἀπό τόν Τρικούπη ὅλα τά ἄλλα κείμενα ἀπαξιώθηκαν. Ἀπεναντίας τό φρόνημα τό ὁποῖο ἀντιστρατεύθηκαν μανιωδῶς οἱ ἑτερόχθονες ἄφησε μερικά κείμενα πού σήμερα θεωροῦνται θεμελιώδη γιά τόν νεώτερο πολιτισμό μας. Δέν ἐννοοῦμε μόνο τόν Μακρυγιάννη, ποῦ θά ἀρκοῦσε ἀπό μόνος του, ἀλλά καί τόν Κολοκοτρώνη, τόν Φωτάκο, τόν Κασομούλη, τόν Σπηλιάδη, τόν Φραντζή, τόν Φιλήμονα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εἰδικά αὐτή ἡ παράγραφος κολλάει κάτι τέτοιους τύπους στόν τοῖχο

    "Ἀναρωτιέται λοιπόν κανείς: αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού κατεῖχαν γλῶσσες, παιδεία καί κατάρτιση κατά πολύ ἀνώτερη ἀπό τούς ντόπιους, τί γραφτά ἄφησαν σάν ὑποθήκη; Ὅπως ξέρουμε ὁ Μαυροκορδάτος δέν ἔγραψε οὔτε Ἱστορία οὔτε βιογραφία (αὐτή θά εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον). Ἔγραψε ὁ Τρικούπης τή γνωστή ἱστορία, ὁ Μάμουκας, ὁ Λουριώτης, ὁ Φαρμακίδης, ὁ Δραγούμης. Ἐκτός ἀπό τόν Τρικούπη ὅλα τά ἄλλα κείμενα ἀπαξιώθηκαν. Ἀπεναντίας τό φρόνημα τό ὁποῖο ἀντιστρατεύθηκαν μανιωδῶς οἱ ἑτερόχθονες ἄφησε μερικά κείμενα πού σήμερα θεωροῦνται θεμελιώδη γιά τόν νεώτερο πολιτισμό μας. Δέν ἐννοοῦμε μόνο τόν Μακρυγιάννη, ποῦ θά ἀρκοῦσε ἀπό μόνος του, ἀλλά καί τόν Κολοκοτρώνη, τόν Φωτάκο, τόν Κασομούλη, τόν Σπηλιάδη, τόν Φραντζή, τόν Φιλήμονα."

    Καλά σᾶς λέει ρέ μάγκες, τόσα γράμματα ξέρατε, γιατί δέν ἀφήσατε κανένα γραφτό, τόσο πολύ σᾶς μάρανε νά φτιάξετε σύγχρονο κράτος;

    ΥΓ α) Ἄν δέν δουλεύει ὁ σύνδεσμος μέ τό ἄρθρο τοῦ Παπαγιώργη, πεῖτε το μου, νά τό ἀνεβάσω ὁλόκληρο.

    β)Τό βιντεάκι μέ τό τραγούδι πού ἔχω βάλει στήν ἀνάρτηση παίζει κανονικά; Ρωτάω, γιατί τό κατέβασα πρῶτα ἀπό τό γιουτιουμπ καί ἔπειτα τό φόρτωσα ἀπό τόν δίσκο μου. Λέω μήπως ὅταν δέν εἷμαι συνδεδεμένος στό διαδίκτυο δέν παίζει. Πεῖτε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι...Ο Διαμαντουρος ηταν.Ο οποιος-για να ειμαστε δικαιοι-ειναι σοβαρος ανθρωπος και διαπρεπης επιστημων.Αλλα σε ιδεολογικα θεματα ειναι του "κομματος".Του κομματος των ψευτοδιεθνιστων,κοσμοπολιτων,ταχα "αντιεθνικιστων" και λοιπες παρολες.Βεβαια ανηκει στην ελιτ του "κομματος".Αυτοι δεν ανακατευονται με την πλεμπα("εκσυγχρονιστες"των δυο μεγαλων κομματων,συνιστωσες του ΣΥΡΙΖΑ,δημοσιολογουντες τυπου Ιος,Δημου,Μιχας κλπ).Προτιμουν τις διαλεξεις απο καθεδρας.Εχουν δε ως "γιαφκα" το ΕΛΙΑΜΕΠ.Βερεμης(αυτος που λεει πως στην Τριπολιτσα εγινε σφαγη),Κουλουμπης,Ντοκος κλπ.Τους βλεπει ο ανυποψιαστος τηλεθεατης στα πανελ και παιρνει την νεοταξιτικη δοση του,χωρις να το καταλαβαινει.

    Α!Τωρα που ειπα ΕΛΙΑΜΕΠ,κοιτα τι θυμηθηκα.Διαβαζα ενα αρθρο του Βερεμη. Ελεγε μεταξυ αλλων:
    "Διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί, με την τάση να αμφισβητούν κάθε ολοκληρωτική αντίληψη της πραγματικότητας, γίνονται παντού στόχος της εμπαθούς αυτής κατηγορίας. Ακόμα και πρόσωπα εγνωσμένου «εθνικού φρονήματος» παρουσιάζονται σαν πράκτορες του Σόρος και μυστικοί συνεργάτες των Αμερικανών. Χωρίς φανερά κίνητρα, οι «μειοδότες» απεργάζονται, κατά τους τιμητές τους, το τέλος του ελληνισμού στη Μακεδονία, την Κύπρο και το Αιγαίο.
    Ο κίτρινος Τύπος, που θηρεύει εντυπωσιακούς τίτλους, αποδίδει σε άτομα με πολλή διαφορετική πολιτική συγκρότηση κάποια ανεξήγητη κοινή ιδιοτέλεια. Ουδέποτε εξηγείται γιατί οι «ύποπτοι» συμπράττουν και πώς κατευθύνονται από πάτρωνες, όπως οι CIA, KGB, διεθνής Σιωνισμός, Μπους και τόσοι άλλοι."
    (Ολο το αρθρο εδω:http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_23/11/2008_293317 )

    Μαλιστα,μαλιστα....Μας αποστομωσε.Δεν ξερω τι να πω. Μια ερωτησουλα μονο κ.Βερεμη μας,με το συμπαθειο κιολας ε; Σε αυτην την ιστοσελιδα αναφερετε τους χρηματοδοτες του ΕΛΙΑΜΕΠ:
    http://www.eliamep.gr/about-us/funding/xrimatodotisi/#more-739

    Και καλα τα διαφορα Open Society Institute(=παραμαγαζα του Σορος). Καλα-εκτο και εβδομο απο το τελος της λιστας- το Soros Foundation.Aυτο το "Embassy of the United States,
    Athens" -εκτο στη λιστα των ξενων χορηγων- τι ειναι; Ειμαι χαζος και γι αυτο ρωταω να μαθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και κατι ακομη Ζαρα.Διαβασα το λινκ του Αρδην που δινεις για την εκδοση της Βουλης. Στο σχολειο-δεκαετια 80-μαθαιναμε βυζαντινη ιστορια απο βιβλιο του Κρεμμυδα. Μιλαμε για οργιο προπαγανδας( "υπερτονισμος κοινωνικων αντιθεσεων", που λεει και ο αρχηγος-Καραμπελιας).Και αντε να τον δικαιολογησω-για τα τοτε γραφομενα του,που παντως απευθυνονταν σε αθωα μαθητικα μυαλα-τον Κρεμμυδα. Αλλα τωρα,στα στερνα, αυτη η παρα φυσιν συμμαχια με τα γιουσουφακια του Ρεπουσισμου ειναι εκτος απο απαραδεκτη και θλιβερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δέν κρίνω τόν Διαμαντοῦρο σάν ἄνθρωπο ἤ ἐπιστήμονα ( ἔτσι διαφημιζόταν καί ὁ Σημίτης σάν σοβαρός καί ἔντιμος...) , τίς ἀπόψεις του κρίνω οἱ¨ὁποῖες εἶναι παντελῶς ἀστήρικτες καί καθόλου τυχαῖες, πχ ὅταν παίρνει σάν δεδομένο πώς στόχος τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821 ἧταν ἡ δημιουργία κράτους ἀνάλογου μέ τά τότε εὐρωπαϊκά πρότυπα, τί νά πεῖς

    Ἡ ἀλήθεια εἷναι πώς δέν θυμᾶμαι ἀπό ποιό βιβλίο ἔκανα βυζαντινή ἱστορία ( δεκαετία 70) γιά νά κάνω τόν συσχετισμό μέ ὅτι κυριαρχεῖ σήμερα ὡς ἄποψη. Νομίζω πώς ὁ ὑπερτονισμός τῶν κοινωνικῶν ἀντιθέσεων, γινόταν πιό πολύ γιά νά πᾶνε στό περιθώριο τά πολιτιστικά στοιχεῖα τῆς περιόδου πού τήν καθιστοῦσαν κάτι περισσότερο άπό ἕνα μῖγμα σκοταδισμοῦ καί δολοπλοκίας.
    Ἡ ἴδια "ἱστοριογραφική" σχολή, γιά τό 1821 ἀφήνει στό πλάϊ, ὑποβαθμίζει, τά ἐθνικά καί πολιτιστικά στοιχεῖα τῶν έξεγερμένων, μέ τά δέ κοινωνικά ἐπικεντρὠνει στήν τάξη τῶν μεγαλοαστῶν καί ἑτεροχθόνων καλαμαράδων. Καί ὁ Καραμπελιᾶς καί ὁ Παπαγιώργης τό ἐπισημαίνουν. Μέ τόν Καραμπελιᾶ ἔχω ὤρισμένες διαφωνίες, θά πῶ τήν κυριώτερη

    Νομίζω τό παρακάτω εἷναι λάθος ἀνάλογης ὑφῆς μέ τό λάθος του Κρεμμυδᾶ. Ὁ ἕνας λέει πώς τήν ἐπανάσταση τήν ἔκαναν οἱ λόγιοι τῆς διασπορᾶς καί οἱ καραβοκύρηδες τῆς Ὕδρας, ὁ ἄλλος λέει πώς τήν ἔκαναν οἱ Ἕλληνες χριστιανοί. Ὁ Κρεμμυδᾶς θεωρεῖ τό ἑλληνικό ἔθνος ἀποκλειστικό δημιούργημα τῆς ἀστικῆς τάξης ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τήν ἐπαφή μιᾶς μερίδας ἐμπόρων μέ τήν άντίστοιχη εὐρωπαϊκή καί τή Γαλλική ἐπανάσταση, κάτι ξενόφερτο δηλαδή. Εἷναι μιά ἄποψη βαθειά ἐπηρεασμένη ἀπό τόν δυτικό ἐθνικισμό. Ὁ Καραμπελιᾶς θεωρεῖ καθοριστικό καί πρωτεῦον στοιχεῖο τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς ταυτότητας τῶν ἐπαναστατημένων τήν χριστιανική ἰδιότητα καί ἐ π ι κ α λ ε ῖ τ α ι τἰς πρῶτες ἐθνοσυνελεύσεις καί τά συντάγματά τους. Πέραν τοῦ΄ὅτι καί αὐτός περιορίζει σέ πλαίσια ἔθνους - κράτους τήν ἔννοια τοῦ ἑλληνισμοῦ, παρασύρεται καί ξεχνᾶ πώς τά συντάγματα ἧταν ἔργο κυρίως τῶν δυτικόφερτων καλαμαράδων γιά νά σφετερισθούν τίς νίκες τῶν ὁπλαρχηγῶν. Ὁ χριστιανισμός εἷναι στοιχεῖο πού ἔχει ἀλληλεπιδράσει μέ τόν ἑλληνισμό, τόν ἔχει μπολιάσει καί τό ἀντίστροφο, ἀλλά δέν ταυτίζεται. Ἐπίσης στούς ἐπαναστατημένους ὑπῆρχαν πολλοί μουσουλμάνοι ( ἐκ τῶν κορυφαίων ὁ Ἁνδροῦτσος), ὁ δέ Κολοκοτρώνης σκεφτόταν τήν ἵδρυση κράτους χριστιανῶν καί μουσουλμάνων, κάτι ἀνάλογο καί ὁ Ρήγας. Νομίζω λοιπόν πὠς ἀπό τά πρῶτα συντάγματα ὁ Μαυροκορδατικός δάχτυλος εἷναι φανερός. Ἑλληνισμός καί Χριστιανισμός δέν περιορίζονται στά πλαίσια ἑνός ἔθνους κράτους,οὔτε βάσει διαταγμάτων οὔτε συνταγμάτων, οὔτε ἀπό τά πάνω. Εἷναι ἀ ν τ ι κ ε ι με ν ι κ ά πολιτιστικά δεδομένα καί ὄχι ὑποκειμενικά καί συνειδησιακά ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ Ρεπούσηδες , καί σάν τέτοια διαμορφώνονται καί προκύπτουν βάσει κοινωνικῶν διεργασιῶν.


    Μέ ἐκφράζουν σχεδόν ἀπόλυτα οἱ θέσεις τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη, δέν τό εῖχα δεῖ μέχρι σἠμερα τό συγκεκριμένο ἄρθρο, ἀξίζει ξεχωριστῆς ἀνάρτησης ὤστε νά εἶναι περισσότερο ἔμφανές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. H χρηματοδοτηση του ΕΛΙΑΜΕΠ πως σου φανηκε;Καλα παιδια,ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Περι της διαφωνιας σου δε,με Καραμπελια εχω να πω:
    -εγω μαλλον τασσομαι με Καραμπελια,επι του συγκεκριμενου
    -το στοιχειο περι Ανδρουτσου ειναι μεμονωμενο.Την αντιθετη αποψη(εντονη διασυνδεση θρησκευτικου-εθνικο στοιχειο) στηριζουν παρα πολλα κειμενα.Τα λαβαρα δε ειναι χαρακτηριστικα του πνευματος της εποχης.
    -στην σκεψη Κολοκοτρωνη με βρισκεις αδιαβαστο.Το αγνοουσα.Μια προχειρη-ισως λανθασμενη-εξηγηση να ειναι ο πολιτικος ρεαλισμος.Αφου υπηρχαν συμπαγεις τουρκικοι πληθυσμοι κατα τοπους(30-40000 ειχαν κλειστει στην Τριπολιτσα πριν αρχισει το λεπιδι)ισως να ηταν ενας συμβιβασμος με τη δημογραφικη πραγματικοτητα και οχι το ιδεατο προσδοκωμενο του Γερου.Ισως,λεω Ζαρα μου,δεν την γνωριζω αυτην την πτυχη του θεματος.Και παντως αδυνατω να καταφυγω τωρα στη βιβλιογραφια-αν και θα το ηθελα πολυ-λογω συμβατικων υποχρεωσεων της καθημερινοτητας.

    Αυριο θα σου βαλω τις βρισιες του Καραισκου.Τα θυμαμαι τα χρωστουμενα,δεν τα ξεχναω(Ν.Θοδωριδης κλπ).Ολα εν καιρω.Εχω και καινουριο πουλαιν τωρα.Τριαριδης...Μιλαμε για γνησια νεοταξιτικη μπουρδολογια.Μασιφ.Δεν παιζει ο ανθρωπος.

    Καλο βραδυ Ζαρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Οχι ρε συ,ειναι σοβαροι ανθρωποι.Αλλο το ενα, αλλο το αλλο.Ειπαμε πλανεμενοι και με υποπτη χρηματοδοτηση.Δεν ειπαμε Τοτοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πρωτ

    Προφανῶς καίσυμφωνῶ στήν διασύνδεση ἐθνικοῦ καί θρησκευτικοῦ στοιχείου, ἤδη τό ἔγραψα πρίν γιά τήν ἀλληλεπίδραση καί τό μπόλιασμα ἑλληνισμοῦ -χριστιανισμοῦ. Ἡ διαφωνία μου μέ τόν Καραμπελιᾶ εἷναι νά ἐπικαλεῖται τά συντάγματα πού καθώριζαν πώς ὅποιος εἷναι χριστιανός εἷναι καί Ἕλληνας. Δές τίς παραπομπές στό ἄρθρο του ( 8,9). Κατά τήν γνώμη μου ὁ Καραμπελιᾶς πάτησε πεπονόφλουδα πονηρή, μαυροκορδατική...ἄλλη ὥρα γιά αὐτά.

    Ὁ Κολοκοτρώνης γύρω στά 1809 ὅταν ἧταν στήν Ζάκυνθο εἷχε σκεφτεῖ τέτοιο κράτος. Καί γιά μένα δείχνει ὄχι μόνον διορατικότητα ἀλλά καί τήν ἰσχυρή συγγένεια Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ, μή ξεχνᾶμε καί τόν Ρήγα. Τό βρίσκω κοντά στήν ἄποψη πού ἔχω διατυπώσει γιά τόν ἐθνικοκοινωνικό χαρακτῆρα τῆς ἐπανάστασης. Αὐτά πού λέει ὁ Κρεμμυδᾶς ὅτι τά κινήματα κατά τῶν Τούρκων πρίν τό 1821 γίνανε μέ βάση τήν θρησκευτική άντιπαράθεση εἷναι ἀρλοῦμπες. Τό λέει ἁπλῶς γιά νά παρουσιάσει ὥς ἐμπνευστές καί πρωτεργάτες τοῦ 1821 τούς λόγιους καί τήν μεγαλοαστική τάξη τῆς ἐποχῆς.


    Χεχεχε.. ναί κάπου τόν πῆρε τό μάτι μου τόν Τριαρίδη, νομίζω ἧταν παλιά ἕνα στέλεχος τοῦ ΣΥΝ στό Κιλκίς μέ αὐτό τό ὄνομα. Λογικά θά εἷναι ὁ ἴδιος.

    Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Zαρα,
    για να ειναι πληρες το αφιερωμα στον Αητο της Ρουμελης,πρεπει οπως ειπαμε να μνημονευθει η παροιμιωδης αθυροστομια του. Χωρις λοιπον να σκοτιζομαστε για τις "χηνες της ηθικης"(καλο!)εχουμε και λεμε:

    -Πραγματικό ρεσιτάλ ύβρεων απίστευτης σύλληψης και γλαφυρότητας περίμενε τους Οθωμανούς συνομιλητές του. Έτσι, στα 1823 ο Καραϊσκάκης λέει απευθυνόμενος στον απεσταλμένο του αρχηγού του τουρκικού στρατεύματος των Τρικάλων Σιλιχτάρ Μπόδα: «Έλα, σκατότουρκε... έλα
    Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν' ακούσεις τα κερατά σας, -γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε "από ημάς" συνθήκην με "έναν" κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!»

    -Σε Τούρκο συνομιλητή του λέει «Ιδού οι Έλληνες! Αυτοί σας χέζουν και τώρα και πάντα».

    - Οι ηπιότερες από τις βρισιές του ήταν σαπιοκοιλιά και παλιογελάδα. Αλλά αυτό δεν το έκανε από μοχθηρία. Επειτα από λίγο μετάνιωνε και με δάκρυα στα μάτια απευθυνόταν στους αγανακτισμένους στρατιώτες του για να πει: «Τι θυμώνετε, ωρέ! Κι εγώ είμαι... είμαι ο γιος της καλογριάς».

    -Τελευταίο και καλύτερο! (για τους Τούρκους):
    - "Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον π..."

    Πηγες:η εξαιρετη δουλεια της Μαριας Ευθυμιου(Επικουρη Καθηγητρια Ιστοριας του Πανεπιστημιου Αθηνων)"Βριζοντας και πολεμωντας"
    http://www.greekmeds.gr/forum/lofiversion/index.php?t14490.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή