Βλακώδης επιστήμη και λαϊκή σοφία (3)

Ὁ βαρυποινίτης εἶναι ἰδιαίτερη περίπτωση στὸ καφενεῖο ἀφοῦ χαίρει τῆς ἐκτιμήσεως καὶ τοῦ σεβασμοῦ ὅλης της ὁμήγυρης παρὰ τὶς περὶ τοῦ ἀντιθέτου προβλέψεις, ἀφοῦ ἐκτός τοῦ βαρυποινίτη τὸ ἄλλο του παρατσούκλι εἶναι νόμιμος λακαμᾶς (κάτι σὰ τὸ νόμιμος ἢ παράνομος μετανάστης). Ὅπως λένε οἱ παλιοὶ θαμῶνες, ὁ βαρυποινίτης γνωρίστηκε μὲ τὴ γυναίκα του ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ δημοτικοῦ (ἐξ οὗ καὶ τὸ χαϊδευτικὸ βαρυποινίτης). Καὶ δὲ μιλᾶμε τώρα γιὰ δέκα χρόνια ἢ τέτοια ἀσήμαντα νούμερα. Οἱ φῆμες ἐπίσης συγκλίνουν πρὸς τὴν κατεύθυνσή τοῦ ὅτι ὁ βαρυποινίτης εἶναι καταπιεσμένος σύζυγος. Ἡ ἐπίσκεψη στὸ καφενεῖο τὸν ἐπιτρέπεται τὶς καθημερινὲς μόνο γιὰ δύο ὧρες καὶ κατὰ προτίμηση μετὰ τὸ βραδυνὸ φαγητό, τὸ δὲ Σάββατο θὰ πρέπει νὰ αἰτηθεῖ ὡριαίας ἀδείας καὶ μόνο στὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία τὶς πρωϊνὲς ὧρες ἔτυχε νὰ συνοδεύσει τὴ συμβία του, τὴν κυρὰ-Σούλα, στὴ λαϊκὴ ἀγορὰ καὶ φυσικὰ ὄχι μὲ τὰς χείρας στὰ θυλάκια τῆς περισκελίδος. Τὶς Κυριακὲς δὲν θὰ περιμένει τὰ ἀθλητικὰ νέα της Ὑπόλοιπης Ἑλλάδας, μόνο γιὰ τὴν Ἀθηναϊκὴ Κυριακὴ ἔχει χρόνο καὶ μετὰ πρέπει νὰ μαζευτεῖ στὸ σπίτι.


Ἀλλὰ καὶ ὁ βαρυποινίτης ὅλους στὸ καφενεῖο τοὺς ἔχει σὲ ὑπόλειψη. Δὲν κρατοῦσε καμμιὰ κακία γιὰ κανένα, οὔτε καὶ γιὰ τὸ χαιρεκάκη ποὺ πολλὲς φορὲς γινότανε βαρετὸς μὲ τὶς χοντράδες του. Ἄλλωστε παιδιὰ σκυλιὰ δὲν εἶχε ὅποτε τὸ καφενεῖο ἤτανε γὶ αὐτὸν κάτι ὅπως γιὰ πολλοὺς ἡ οἰκογένεια. Φυσικὰ ὅταν λέμε ὅλους ε, καλὰ δὲν ἐννοοῦμε κι ὅλους. Ὑπῆρχαν κι ἐξαιρέσεις.

Τὸ κακὸ ξεκίνησε μία μέρα ποὺ στὸ βάθος ἔπαιζε ἡ τηλεόραση τὸν τροχὸ τῆς τύχης καὶ κάποιος φώναξε στὸν Πολυχρονεμένο νὰ γυρίζει τὴ κλειτορίδα δίκαια. Αὐτὸς ὁ στόκος ὁ Φλάϊ, ποὺ τὸν ἄρεσε νὰ παριστάνει τὸν ξύπνιο, σώνει καὶ καλὰ νὰ ἐπιμένει ΄ὄχι κλειτορίδα, κληρωτίδα τὸ λένε΄. Ἀπὸ θαῦμα τὴ γλύτωσε ἀπὸ τὸ βαρυποινίτη ποὺ θὰ γινότανε ὄνομα καὶ πράμα ἐκείνη τὴ νύχτα. Ἂς ὄψεται ὅμως ἡ ἐπέμβαση τοῦ Πλάτωνα ποὺ φώναξε:

-Καλὰ ρὲ σεῖς, τί σᾶς κόφτει ἐσᾶς ὅπως καὶ νὰ λέγεται; Ἀφοῦ καὶ στὴ μιὰ καὶ στὴν ἄλλη περίπτωση στὴν ἀπόξω εἴσαστε.

Ὁ βαρυποινίτης φυσικὰ δὲν ἤτανε καθόλου στὴν ἀπόξω. Ἁπλὰ αἰσθηματίας ἤτανε ὁ ἄνθρωπος. Τὴν κυρὰ-Σούλα τὴν ἀγάπαγε καὶ τὴν πόναγε τί τώρα κι ἂν ἔτυχε νὰ μὴ μπορεῖ νὰ κάνει παιδιὰ μαζί της. Αὐτὰ τυχαίνουνε. Ἀλλὰ τί τὰ θέλεις γιὰ τὸ Φλάϊ χρειάζονται δεκαετίες γιὰ νὰ διαπιστώσει ὁμοιότητες καὶ ἀνεπαίσθητες διαφορὲς μεταξὺ ὅρων. Γιὰ κεῖνον ἡ οὐσία εἶναι πάντα ἡ λάμψη τῆς ἀλήθειας. Λὲς κι ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀστέρι αὐτόφωτο ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ δεῖ μέχρι κι ὁ ἀόμματος (καθότι φανατικὸς μπαοκτσὴς ὁ ἀόμματος).

Τὸ ἐπεισόδιο μὲ τὴν κλειτορίδα ὅμως ἤτανε μηδαμινὸ μπροστὰ στὸ ἄλλο μὲ τὶς σάλπιγγες. Ὁ βαρυποινίτης περιέγραφε τὶς νέες του ἐμπειρίες μὲ τὴ νόμιμη -ὅπως παραδεχόταν ὅλο τὸ καφενεῖο- μαλακία του, καθὼς εἶχε μπλέξει στὸ λούκι τῆς ἐξωσωματικῆς. Ἔχουνε κάνει τέσσερις-πέντε μέχρι τώρα μὲ τὴν κυρὰ-Σούλα ἀλλὰ πουθενὰ φῶς.

Ὁ ψευδάργυρος, λέει ὁ ἀνόητος, τὰ φταίει ὅλα.

Ἀεὶ πάνε ρὲ χαλασμένε ποὺ τὰ ξέρεις κι ὅλα, ἐπευφημεῖ καταχειροκροτούμενος ὁ χαιρεκάκης.

Ἔχεις ἐξετάσει τὴν περίπτωση τὸ πρόβλημα νὰ εἶναι ἡ ταχύτητα τοῦ σπέρματός σου; συνεχίζει ὁ ἀφελής. Τὸ σπέρμα μετὰ τὴν ἐκσπερμάτωση προκειμένου νὰ μετακινηθεῖ ἀπὸ τὸν κόλπο στὶς σάλπιγγες καὶ νὰ φτάσει στὴν περιοχὴ ὅπου ὑπάρχει αὐξημένος ἀριθμὸς ὠαρίων χρειάζεται ταχύτητα ἡ ὁποία ρυθμίζεται ἀπὸ τὴ συγκέντρωση τοῦ ἐνδοκυτταρικοῦ ψευδαργύρου τῶν σπερματικῶν κυττάρων καὶ τὸ ἰξῶδες της σαλπιγγικῆς βλέννας, συνέχισε μὲ στόμφο ὁ γκλάβας.

Ὁ βαρυποινίτης πῆρε τὶς κάλτσες στὸ κρανίο. Μὰ τί λὲς βρὲ βλήμαντρο, τί λὲς βρὲ ἀνύπαρκτε, τί λὲς βρὲ λαδόκολλα; τὸν κατακεραύνωσε. Ἀλλὰ τί περιμένεις; Σὰν αὐτοὺς τοὺς βλάκες ποὺ βάζουν τὴ μαλακία σὲ μικρὰ μπουκαλάκια στὰ ἐργαστήρια δὲν εἶσαι καὶ τοῦ λόγου σου; Καὶ ἄλλα τέτοια. Τὰ λέγαμε καὶ πάλι τὴν ἄλλη φορᾶ. Ἡ οὐσία εἶναι νὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια. Γιὰ τὸ Χριστινάκι καὶ τὸν βαρυποινίτη ὅμως ἡ ἀλήθεια ἔχει ἐκτυφλωτικὴ λάμψη. Βέβαια τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν Φλάϊ ποὺ ὅποιος ἀπὸ τὸ καφενεῖο τὸν δεῖ αὐτὲς τὶς μέρες στὴν Ἄνω Τούμπα ἀλλάζει πεζοδρόμιο.