Περί δημοσιογραφικῆς ἀλητείας...

Πολύ καλό ἄρθρο ἀπό τό παρακάτω ἱστολόγιο τῆς Κέρκυρας

http://listonplace.blogspot.com/2010/06/blog-post_3078.html

Τὰ ΜΜΕ καὶ οἱ δημοσιογράφοι βρῆκαν τὸν καινούργιο ἐχθρό. Τοὺς συνδικαλιστές. Καὶ σὲ ἑπόμενη φάση δὲν ἀποκλείεται νὰ βγάλουν στὸν ἀέρα τὰ κουμπούρια τους καὶ νὰ πυροβολοῦν κάθε ἀντίθετη ἄποψη ἢ δράση, ἀναλαμβάνοντας ἀπευθείας καὶ τὸ ρόλο τοῦ δήμιου, ἀφοῦ τὸ κράτος, κατὰ τὴ γνώμη τους, ὀλιγωρεῖ καὶ δὲν φυλακίζει ἐδῶ καὶ τώρα ὅσους τολμοῦν νὰ ἀπεργήσουν ἢ νὰ ἀμφισβητήσουν τοὺς νόμους.

Ἀπεργοῦμε...

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=28/06/2010&id=177783 ( τοῦ Στάθη )

ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ, ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

* Γιὰ τὴν ἀξιοπρέπειά μας.
* Ἐπειδὴ εἴμαστε ἐλεύθεροι καὶ θέλουν νὰ μᾶς ξανακάνουν σκλάβους.
* Γιὰ τὴν τιμὴ τῶν γερόντων μας -αὐτῶν ποὺ ἔχτισαν αὐτὴ τὴ χώρα ἀπ' τὸν Πόλεμο κι ὕστερα- καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας.
* Ἀπεργοῦμε!
* Ἐπειδὴ μᾶς ἔκλεψαν.
* Καὶ διότι συνεχίζουν νὰ μᾶς κλέβουν.
* Καὶ ἐπειδὴ θὰ συνεχίσουν νὰ μᾶς κλέβουν.
* Ἐπειδὴ πῆγαν νὰ μᾶς φορτώσουν τὴν ἐνοχὴ κι ἐπειδὴ μᾶς διέσυραν διεθνῶς.
* Ἐπειδὴ μὲ τὸ Μνημόνιο ἐγκαθίδρυσαν τὴ Δικτατορία τῶν Τραπεζιτῶν καὶ τοῦ Διεθνοῦς Κεφαλαίου, ἐπειδὴ μὲ τὸ Μνημόνιο ἔθεσαν τὴ χώρα ὑπὸ τὴν Κατοχὴ ξένου Διευθυντηρίου, ἐπειδὴ μὲ τὸ Μνημόνιο ὑποθήκευσαν τὴν περιουσία τῆς χώρας κι ἐπειδὴ πλέον ἡ πατρίδα βρίσκεται σὲ κίνδυνο, ἀπεργοῦμε!
* Ἀπεργοῦμε
* Διότι χθὲς ἔσφαξαν τὶς συντάξεις, σήμερα σφάζουν καὶ παγώνουν τοὺς μισθούς, αὔριο θὰ μᾶς ζητήσουν κι ἄλλες (ἄνθρωπο)θυσίες.
* Ἀπεργοῦμε, διότι ἔχουν κάνει κοινωνικὸ πραξικόπημα.
* Ἐπειδὴ καταστρέφουν τὴ μητρότητα, ἐπειδὴ στεροῦν ἀπὸ τοὺς νέους καὶ τὶς νέες τὴν προοπτική τῆς προκοπῆς καὶ τῆς δημιουργίας οἰκογένειας.
* Ἐπειδὴ δὲν δίνουν δίφραγκο γιὰ τὴν Παιδεία τοῦ λαοῦ καὶ τὴν Ὑγεία. Ἀπεργοῦμε.
* Ἐπειδὴ κόβουν τὰ φτερὰ τῆς χώρας καὶ τὴν ὁδηγοῦν στὴν ὑπανάπτυξη καὶ τὴν ὑποτέλεια κι ἐπειδὴ μᾶς εἶπαν ψέματα. Ἀπεργοῦμε.
* Ἐπειδὴ συνεχίζουν νὰ μᾶς λένε ψέματα, ἐπειδὴ θὰ συνεχίσουν νὰ μᾶς ἐξαπατοῦν, ἐπειδὴ ἡ διαφθορά, ἡ σπατάλη καὶ ἡ διαπλοκὴ ἐξακολουθοῦν νὰ θεριεύουν.
* Γιὰ ὅλα αὐτά, καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ ὁ καθένας μας ὡς πρόσωπο κι ὅλοι μαζὶ ὡς τάξεις ἔχουμε ὑποστεῖ ἀπ' αὐτὰ τὰ ἀνδρείκελα τῶν πλουσίων καὶ Δυνατῶν, ἀπεργοῦμε.
* ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
Γιὰ νὰ πάρουμε τὴ ζωή μας πίσω...

Οἱ νύχτες τοῦ Καμπούρια...(Μπόστ)

Μπόστ διαχρονικός καί ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος. Από τήν ὀνομασία τοῦ κινηματογράφου ( Ὑ-βόννη), τούς ἴδιους καί ἀπαράλλαχτους, τότε καί τώρα, πρωταγωνιστές, πού προδίδουν μιά διαχρονική ἐνδογενῆ καχεξία τοῦ νεοελληνικοῦ "κρατιδίου", μέχρι τήν παρουσίαση τῶν "προσεχῶς" . Στό ταμεῖο ὁ Εὐρωπαῖος-Γερμαναρᾶς κόβει εἰσιτήρια ( κάνοντας κηδεία μέ ξένα κόλυβα), γιά τήν ταινία "Η ΚΟΙΝΗ ΑΓΟΡΑ" ( κατάλληλον για ὑποαναπτύκτους). Τά "προσεχῶς" συμπληρώνουν τήν σημερινή πραγματικότητα. Τό παραμικρό κομάτι τῆς εἰκόνας, ἡ κάθε φρασούλα ἀποτελοῦν ἐκπληκτικά ὑπονοούμενα, καί λειτουργοῦν σάν μεγενθυντικός φακός. Πιό χρήσιμα ἀπό χίλια βιβλία ἱστορίας καί ἄλλα τόσα κοινωνιολογίας μαζί. 

Κεφαλόποδα

Τὸ καλοκαιρινὸ φῶς διαπερνᾶ τὰ παράθυρα τῶν κενῶν αἰθουσῶν. Ἡ ὄψη τοῦ ἐξωτερικοῦ χώρου εἶναι πράσινη, οἱ ἐργάτες συντήρησης κτιρίων, μὲ τὰ ὁμοιόμορφα ροῦχα τους, ξεπερνοῦν ἀριθμητικά τους ἐναπομείναντες φοιτητές. Σ’αὐτὴ τὴν ἀπέραντη σιγὴ τὰ ζωύφια ἐμπνέουν ταραχή, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ποικίλες ἄλλες σκέψεις, μερικὲς ἀπ’αὐτὲς ἀνατριχιαστικές, κυρίως ἐκεῖνες ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ σκουλήκια, ἢ ἀκρίδες ποὺ περνοῦν ἀδρανεῖς τούς θερμοὺς μῆνες τραγουδώντας κι ἔπειτα ἀπειλητικὸς o χειμώνας φέρνει τὴν ἀνάγκη. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐργατικότητα τῶν μυρμηγκιῶν, ἡ ἀργὴ καὶ ὑπολογισμένη κίνηση τοῦ σαλίγκαρου, οἱ πεταλοῦδες ποὺ σὰν περιπλανώμενες ἀνοιξιάτικες ἐλαφρὲς σκέψεις πετοῦν ἀπὸ θέμα σὲ θέμα. Πῶς προέκυψαν ὅλ’ αὐτά; Γιατί εἶναι τόσο ἀπαραίτητες οἱ βαρετὲς συνδέσεις τῆς ἀλεποῦς μὲ τὴν πανουργία, τῆς γάτας μὲ τὴν πονηριά, τοῦ σκύλου μὲ τὴν ἀφοσίωση, τῆς χελώνας μὲ τὴν ἀργοπορία, τοῦ ἀλόγου μὲ τὴν ὑπερηφάνια, τοῦ γάϊδαρου μὲ τὴν ὑπομονή; Ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ καθολικότητα τῆς σημασίας αὐτῶν τῶν συνειρμῶν ἀνεξαρτήτως ὁμιλουμένης γλώσσας καὶ τῶν ἐπιπτώσεών της στὸν τρόπο ποῦ ἀντιλαμβανόμαστε τὸν κόσμο; Εἶναι μήπως γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ δυνατότητα στὴ γλῶσσα νὰ περιγράψει κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ προσδιοριστικὴ ἀκρίβεια τῶν λέξεων ὁποιουδήποτε λεξιλογίου εἶναι μικροῦ βεληνεκοῦς; Τὸ πιθανότερο, ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ αἰχμηρότητα καὶ ἡ διορατικότητα τῶν περιγραφῶν τοῦ Ὅμηρου εἶναι ἀδύνατο νὰ βελτιωθεῖ. Ἀλλὰ ἐὰν εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ χρήση αὐτῶν τῶν συνειρμῶν ἐμπλουτίζει τὶς δυνατότητες τῆς γλώσσας καὶ βοηθᾶ στὴν ἀπόκτηση εὐρύτερης συνείδησης λαμβάνοντας ὑπόψη ὅλα αὐτὰ ποὺ εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴν πραγματικότητα ποὺ μᾶς περιέχει, ἡ λαογραφία ἀδικεῖ κατάφορα τὰ κεφαλόποδα. Μονάχα μερικὲς ἄκομψες καὶ μᾶλλον παραπλανητικὲς ἀναφορὲς στὴ σουπιὰ καὶ τὸ χταπόδι.

Ἡ Ἑλλάς ὡς ἔννοια (2)

συνέχεια τῆς προηγούμενης ἀνάρτησης Ἡ Ἑλλάς ὡς ἔννοια(1) (σελ.365-377)

...Ἡ ἐλεεινὴ αὐτὴ ἰδεολογικὴ ἀθλιότης τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, δὲν ὀφείλεται προφανῶς σὲ λόγους μειωμένης εὐφυΐας τῶν κατοίκων του (δὲν ὑπάρχουν ἄλλωστε κουτοὶ καὶ ἔξυπνοι λαοί). Εἶναι ἁπλῶς μιὰ κατάσταση κοινωνικῶς προσδιωρισμενη, λὸγῳ μὴ ὑπάρξεως βασικῆς ἐθνότητος στὸν ἑλλαδικὸν χῶρο. Καὶ ἐφκιάσθηκε ἔτσι ἐξ ἀρχῆς, γιὰ νὰ διατηρηθῆ κυρίως ἕνα εἰδικὸ νόημα στὴν λέξη «ἐπανάσταση» (τοῦ 1821). Διότι ἐπανάσταση, ὅπως εἴπαμε, σημαίνει καθεστωτικὴ ἀλλαγὴ μέσα σὲ ἕνα καὶ τὸ ἴδιο κράτος. Τὸ πρᾶγμα λοιπὸν ἀνακαλοῦσε παραστάσεις ἀντικαταστάσεως τῆς τουρκικῆς διοίκησης ἀπὸ μιὰ ἑλληνικὴ διοίκηση μέσα στὰ ἴδια ὅρια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἤ ἐν πάσῃ περιπτώσει ἐλαφρῶς ἀλλοιωμένα, τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ στὴν μεσογειακὴ λεκάνη. Ἡ «ἐπανάσταση» δηλαδὴ παρέπεμπε στὴν «Μεγάλη Ἰδέα». Ἦταν ὅμως ὄντως ἑλληνικὴ ἡ Μεγάλη Ἰδέα; Ἡ Μεγάλη Ἰδέα δὲν μποροῦσε νὰ εἷναι ἑλληνικὴ γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο, ὅτι εὐθὺς ὡς προσπάθησε ἡ πολιτικὴ τῶν μεγάλων δυνάμεων νὰ ἐπιβάλη τὸ χριστιανικὸ κράτος καὶ οἱ ξεσηκωθέντες ἄκουσαν περὶ «νόμων τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων», ἀμέσως ξέσπασε ὁ ἐμφύλιος πόλεμος πού κράτησε πάνω ἀπὸ δέκα χρόνια (ἐπισήμως- ἀνεπισήμως συνεχίζεται ἀκόμη). Οἱ ξεσηκωθέντες, δηλαδή, δὲν ἐξεσηκώθηκαν μὲ κάποιο ὅραμα ἐπανασυστάσεως τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ἦταν Ἀρβανίτες καὶ δὲν εἶχαν προγόνους των τοὺς βυζαντινοὺς αὐτοκράτορες. Ἦσαν οἱ ἄνθρωποι πολιτιστικῶς Ἕλληνες, ἄλλα ὄχι κατ' ἀνάγκην βυζαντινοί. Ἡ ἑλληνικὴ πολιτιστική τους σχέση ἦταν μὲ τὴν Βενετία καὶ τὴν νότια Ἰταλία, δηλαδὴ μὲ τὸν λεγόμενο «λατινελληνισμὸ» πού περιγράψαμε στὴν ἀρχή. Αὐτὸ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο ἀσχολίας τους μὲ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα. Μὲ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες ἀσχολοῦνται καὶ ὄχι μὲ βυζαντινὰ τροπάρια. Μέχρι σήμερα δὲν βρέθηκε κανένα συγκεκριμένο καὶ ἱστορικῶς βιώσιμο σχέδιο τῆς Μεγάλης Ἰδέας, ἕνα σχέδιο δηλαδὴ πού ἔπρεπε νὰ ὕπαρχη, ἂν ὄντως ἀποτελοῦσε πολιτικὴ πρόθεση. Μέσα στὶς μυθολογικὲς παραστάσεις τοῦ λαοῦ, ἡ Μεγάλη Ἰδέα δὲν ἦταν τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὸ «πάλι μὲ χρόνια μὲ καιροὺς» ὅταν λιγοστέψουν οἱ ἁμαρτίες. Βασικὰ ὅλοι ἦσαν εὐχαριστημένοι μὲ τὴν ὀθωμανικὴ διοίκηση, ὅλοι κύτταζαν τὶς δουλειὲς των πού πήγαιναν πολὺ καλὰ καί, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Iorga, κάθε ἄλλο παρὰ κάποια Μεγάλη Ἰδέα τοὺς ἐνδιέφερε, ἀποφεύγοντας κι' αὐτὰ τὰ μεγάλα κρατικὰ ἀξιώματα. Ὅταν ὑπάρχουν ἄλλωστε ἕλληνες τραπεζίτες στὴν Κων/πολη πού δανείζουν τὸν σουλτάνο, γιατί νὰ θέλουν νὰ τὸν καταργήσουν; 

Ἡ Ἑλλάς ὡς ἔννοια (1)

Σὲ προηγούμενες ἀναρτήσεις προσπάθησα μὲ μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη «ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ» ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ, νὰ δώσω μία εἰκόνα γύρω ἀπὸ τὴν πολιτικὴ τῆς Εὐρώπης σὲ σχέση μὲ τὸν λειτουργικά αὐτάρκη καί ἑνιαῖο πολιτιστικά χῶρο τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ὅταν ἀποτελοῦσε ἐπικράτεια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Σὲ δύο ἀναρτήσεις – αὐτὴ καὶ τὴν ἑπόμενη- μὲ τίτλο «Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΕΝΝΟΙΑ» παρουσιάζονται ὁ ρόλος τοῦ κράτους «ΕΛΛΑΣ» ποὺ ἵδρυσαν οἱ Μεγάλες Δυνάμεις τῆς τότε ἐποχῆς, οἱ συνθῆκες καὶ οἱ σχεδιασμοὶ κάτω ἀπὸ τοὺς ὁποίους δημιουργήθηκε. Σὲ μεγάλο βαθμὸ ἡ τωρινὴ τραγελαφικὴ κατάσταση τῆς χώρας μας ὀφείλεται σὲ ἱστορικὰ δεδομένα ποὺ ἄλλα λήφθηκαν ὑπ’ ὄψιν καὶ ἄλλα σκοπίμως παραλήφθηκαν. Τὰ σημερινὰ προβλήματα δὲν εἶναι ἄσχετα μὲ τὶς παλιὲς καταστάσεις, ἡ δικιά μας εὐθύνη ὑπαρκτὴ καὶ ἀναμφισβήτητη, κυρίως στὸν βαθμὸ ποὺ ἀρνούμαστε νὰ γυρίσουμε τὸ κεφάλι πρὸς τὰ πίσω, νὰ ψάξουμε τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή, προτιμώντας νὰ καταπίνουμε ψέμματα καὶ τὸ κουτόχορτο ποὺ μᾶς προσφέρεται ( με το ἀζημίωτο), μασημένο. Ὅταν ἡ αὐτογνωσία τοῦ λαοῦ εἶναι κάτω τοῦ μηδενός, ἡ ἀξιοπρέπεια του εἶναι ἀνύπαρκτη, ἄγεται και φέρεται ἀπό τόν κάθε ὑπερόπτη σκερβελέ, τό ἕνα χέρι του καταλήγει τεντωμένο ζητιανεύοντας, ἐνῶ μὲ τὸ ἄλλο αὐτομαστιγώνεται. Προσοχὴ στοὺς καθαρῶς «ἐθνικὰ» σκεπτόμενους ὑποτιμῶντας ἤ ἀδιαφορώντας γιά τά κοινωνικά ζητήματα, προσοχὴ καὶ στοὺς «ἐκσυγχρονιστές», «διαχειριστὲς» καὶ λάτρεις τῆς «προόδου». Ἀλληλοσυμπληρώνονται.
Θὰ κλείσω αὐτὴ τὴν εἰσαγωγὴ βάζοντας κάποιους συνδέσμους ἀπό παλιότερες ἀναρτήσεις, σχετικοὺς μὲ τὸ θέμα. Ὁ ὑπέροχος Περικλῆς Γιαννόπουλος –πού κάποιοι ἀνεγκέφαλοι «προοδευτικοί» ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν καί σέ ἀγαστή ὁμοψυχία μέ τούς ὑποστηρικτές τῆς καθαρότητας τῆς φυλῆς τόν χαρακτηρίζουν ἐθνικιστή,- μέ τήν φράση του ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΕΛΩΔΕΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ πρίν ἀπό ἑκατό χρόνια συνόψισε θαυμάσια τά χαρακτηριστικά ἑνός "κράτους" πού ἔχει μέχρι σήμερα ἀποδειχθεῖ ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ ἑλληνισμοῦ ὠς πολιτισμοῦ.

Δυτική Εὐρώπη, ἀποικίες καί ἀνατολική Μεσόγειος (1)

Δυτική Εὐρώπη, ἀποικίες καί ἀνατολική Μεσόγειος (2)

Δημήτρης Δημητριάδης ( Ἑμεῖς καί οἱ Ἕλληνες, Πεθαίνω σά χώρα)

Περικλῆς Γιαννόπουλος


Ἡ Ἑλλάς ὡς ἔννοια ( Γεράσιμος Κακλαμάνης -ΤΟ "ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ" ΣΗΜΕΡΑ σελ. 353-364)

Χρῆστος Βακαλόπουλος ( 1956-1993) - Κωστῆς Παπαγιώργης

Τό παρακάτω κείμενο βρίσκεται στο βιβλίο τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη «Γειά σου Ἀσημάκη», γραμμένο στήν μνήμη τοῦ Χρήστου Βακαλόπουλου. (Ἡ ἐπιλογή τῶν τονισμένων γραμμάτων δικιά μου).

...Μπεκιάρηδες οἱ πιό πολλοί, χωρίς δουλειά καί τακτικά λεφτά, χωρίς σπίτι – πάνω ἀπ’ ὅλα – ὅπου βράζει κατσαρόλα καθημερινά καί ἔχεις τήν ἄνεση νά καλέσεις δυό φίλους τό βράδυ, χωρίς παιδιά καί μόνιμη γυναίκα, εἶναι ἑπόμενο ἐπί χρόνια νά συναντιόμαστε σέ ταβέρνες, καφενεῖα, μπάρ καί νυχτερινά κέντρα. Αὐτή ἡ ἀνοικοκύρευτη ζωή, πρώτη ὕλη γιά μυθιστόρημα τῆς πεντάρας, τραγούδι μέ ἐνοχλητικές ρίμες ἤ ἕνα δικαιολογημένο ἀϊ σιχτίρ, ἀξίζει τέλος πάντων ὅτι ἀξίζει. Ἄσχετο μέ τό τί μολογάει τό ἀστυνομικό δελτίο καί ἡ ἱστορία τῆς μελαγχολίας, ἡ μαγκουφιά καί τό ἐκ πεποιθήσεως ἐργενιλίκι ἔχουν τροφοδοτήσει τά ἐρωτικά καί τά καλλιτεχνικά χρονικά μέ σπάνια δῶρα. 

Von Klausewitz

Τό παρακάτω κείμενο τό πήραμε ἀπό τό ἱστολόγιο Sic transit mundi gloria τοῦ ArTaXiA , τόν ὁποῖο καί εὐχαριστοῦμε.

Εἶναι θλιβερὸ τὸ πὼς ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ μαραζώνει ἔπειτα ἀπὸ μία μικρὴ ἀλλὰ παρατεταμένη ἔκθεση στὴν ἀπόγνωση. Ὅπου κι ἂν στρέψω τὸ κεφάλι μου, κατήφεια καὶ παραίτηση. Ἂν τὸ καθημερινὸ ἄκουσμα τῶν ἔντεχνα ἐνορχηστρωμένων δελτίων εἰδήσεων ἐπὶ ἔξι μόλις μῆνες κατάφερε νὰ ἀποδιώξει κάθε ψῆγμα χαρᾶς, ἐλπίδας καὶ γαλήνης ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων, τότε ἀναρωτιέμαι τί ἀποτέλεσμα θὰ εἶχε ἕνα ὀλέθριο γεγονός, ἂς ποῦμε ἕνας πόλεμος, μία γενικὴ στράτευση, ἢ ἕνας βαρὺς καὶ γενικευμένος λοιμός.

Νεοναζιστικές καί σιωνιστικές έπιχειρήσεις

Πρὶν ἀπὸ 2 χρόνια οἱ φυλακισμένοι Παλαιστίνιοι στὴν λωρίδα τῆς Γάζας πλήρωσαν τό λουτρό αἵματος πού πραγματοποίησε τό κράτος-δολοφόνος, ὁ χωροφύλακας τῶν δυτικῶν συμφερόντων στήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Προχθὲς τὰ δολοφονημένα θύματα δὲν ἦταν Παλαιστίνιοι ἀλλά πολίτες ἄλλων χωρῶν. Οἱ δολοφονίες ἔγιναν σὲ διεθνῆ χωρικὰ ὕδατα. Ἡ εἰσβολὴ τῶν Ἰσραηλινῶν κομμάντος στὰ πλοῖα τῆς ἀποστολῆς ἔγινε στὰ διεθνῆ χωρικὰ ὕδατα, κατὰ παράβαση τῶν διεθνῶν κανόνων. Μέ τίνων τίς πλάτες; Ἡ ἐπίσημη ἰσραηλινὴ "ἐνημέρωση" ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ στρατιῶτες ἀντέδρασαν λόγω τῆς ἐπίθεσης ποὺ δέχθηκαν ἀπὸ τοὺς ἐπιβαίνοντες στὰ πλοῖα. Ἀκόμα μᾶς λένε ὅτι οἱ ἐπιβαίνοντες εἶχαν σχέση μὲ τὴν Χαμάς ( τὴν νόμιμη Παλαιστινιακὴ κυβέρνηση, μὴν ξεχνιόμαστε). Καθαρίστε τους λοιπὸν ἀφοῦ οἱ πολίτες ἐπιτέθηκαν στὰ οὐρανοκατέβατα κομμάντα μέσα στὸ ἴδιο τους τὸ πλοῖο, ἐντὸς τῶν διεθνῶν χωρικῶν ὑδάτων. Ἀνάλογη προπαγανδιστικὴ φρασεολογία χρησιμοποιοῦσαν οἱ Ἀμερικάνοι γιὰ τοὺς Βορειοβιετναμέζους, οἱ ὁποῖοι πραγματοποιοῦσαν ἐπιθέσεις ἐντός τῆς ἴδιας τῆς χώρας τους ἐναντίον τῶν Ἀμερικανῶν εἰσβολέων. Ἡ παλιὰ καλὴ καὶ δοκιμασμένη προπαγανδιστικὴ συνταγὴ ποὺ ἀντέχει. Αὐτὴ τὴν φορὰ τὸ Ἰσραὴλ προχώρησε ἕνα βῆμα παραπέρα ἀπὸ τὶς τρομοκρατικὲς καί δολοφονικές χρόνιες πρακτικές του ἐναντίον τῶν Παλαιστινίων. Μία προωθημένη ἐκδοχὴ τῆς δολοφονίας τῆς Rachel Corrie στὶς 16/3/2003. Δολοφόνησε ἐν ψυχρῷ ἄοπλους πολίτες ποὺ δὲν ἐμπλέκονται στὴν ἰσραηλινοπαλαιστινιακὴ διένεξη. Μέσα σὲ διεθνῆ ὕδατα. Ἄνθρωποι πού ἐπέβαιναν στά πλοῖα κρατοῦνται παράνομα στίς ἰσραηλινές φυλακές, εἶναι δέ ἄγνωστο κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες καί πότε θα ἀπελευθερωθοῦν.( Νά σώσουμε τους ὁμήρους - Γ.Δελαστίκ