τό παρακάτω ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ Δημήτρη Κιτσίκη, δημοσιεύτηκε στό τεῦχος 180 τοῦ περιοδικοῦ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, μέ τήν ἐπισήμανση: ΠΡΟΣΟΧΗ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΝΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ( ΕΩΣ ΚΥΝΙΚΟ) ΑΡΘΡΟ.Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ ΥΠΟ ΠΤΩΧΕΥΣΙΝ ΧΩΡΑ
- Ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ τριτοκοσμικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καί τοῦ προηγμένου καπιταλιστικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ
- " Φέρτε πίσω τά κλεμμένα!"
- Ἡ γεωπολιτική καί κοινωνική ἀλήθεια τῆς Ἑλλάδος, πέρα ἀπό ἰδεολογίες, συνθήματα καί εὐχολόγια...
Ὁ μεγάλος Ἕλλην ἱστορικός τῆς διασπορᾶς, Λευτέρης Σταυριανὸς ( 1913-2004) ποὺ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἐθαύμαζε, ὑπῆρξε αὐτὸς ποὺ ὅρισε μὲ σαφήνεια τὸ φαινόμενο τοῦ τριτοκοσμισμοῦ, τὸ ὁποῖο οὐδεὶς Ἕλλην τοῦ ἐσωτερικοῦ δύναται νὰ κατανοήση ἐπειδὴ ἀκριβῶς εὑρίσκεται ἐντός τοῦ τριτοκοσμισμοῦ, ὄπως ἕνα ψάρι δὲν δύναται νὰ ὁρίση τὸν ἑαυτό του ὡς «ψάρι» διότι κινούμενο ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης δὲν συνειδητοποιεῖ τὸ ὑδάτινο περιβάλλον του.
Κατὰ τὸν Σταυριανό, ἡ Δύση ἐδημιούργησε τὸ φαινόμενο τῆς τριτοκοσμικοποιήσεως ὅταν κατέστρεψε τὴν ἰσορροπία τῶν μὴ δυτικῶν κοινωνιῶν καὶ τὶς ἐτοποθέτησε στὴν τροχιὰ τῆς ὑπαναπτύξεως, δηλαδὴ ὅταν τὶς ὑπεχρέωσε νά ἀναπτυχθοῦν μὲ τρόπο μὴ ἰσορροπημένο, σὲ σχέση πάντα μὲ τὶς ἀνάγκες ἑνὸς ἐξωτερικοῦ κέντρου καὶ ὄχι σὲ σχέση μὲ τὶς ἀνάγκες τους.
Ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη, σὰν τεράστια παγόβουνα-θύματα τῆς καπιταλιστικῆς ὑπερθερμάνσεως τοῦ πλανήτου, ἡ Κίνα, ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ἡ Ἰνδία καὶ ἡ Λατινικὴ Ἀμερικὴ ἐβυθίσθησαν στὸν ὠκεανὸ τῆς τριτοκοσμικοποιήσεως, ἐπτώχευσαν μέχρι ἐξαθλιώσεως, ὑπῆρξαν θύματα ἀκράτου ἐκμεταλλεύσεως καὶ ἔχασαν κάθε δυνατότητα αὐτονόμου ἀνακάμψεως.
Π.χ. στὴν Κίνα μετὰ τὸ 1872, ὅταν τὸ ἠθικὸ ἀνάστημα τῶν Μανδαρίνων πρὸ τῆς ἀποικιοποιήσεως – σύμβολο τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ὁ ἔντιμος Τζὲνγκ Γκουὸ-φάν (1811-1872), τὸν ὁποῖο ἐθαύμαζε ὁ Μάο – διεδέχθη ὁ ἀνήθικος ἐπιχειρηματίας τῆς διαπλοκῆς κράτους καὶ ἰδιωτικοῦ καπιταλισμοῦ, ὅπως ὁ Λὶ Χὸνγκ-τζὰνγκ (1823-1901).
Τὸ ἴδιο συνέβη στὸν Ὀθωμανικὸ χῶρο, ὁ φαναριωτισμὸς ἐκτυπήθη θανάσιμα καὶ στὴν θέση του ἀνεπτύχθη μία παρασιτικὴ τάξη καπιταλιστικῶν κομπραδόρων. Τὸ ἦθος τῶν Φαναριωτῶν ἀντικατέστησε ἡ πονηριὰ καὶ ἡ διαφθορὰ τῶν ντόπιων κομπραδόρων.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ μὴ δυτικὴ κοινωνία ἀρχίζει νὰ περιστρέφεται στὴν τροχιὰ τοῦ ἀποικισμοῦ της, τείνει νὰ δυτικοποιηθῆ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ ἀποφύγη τὴν ἐξάρτηση. Τὸ δυτικὸ μοντέλο ἐπιβάλλεται σταδιακὰ ὡς μοναδικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς.
Ἕνας τρόπος νὰ ξεφύγη ἡ μὴ δυτικὴ κοινωνία ἀπὸ τὰ ἁρπακτικὰ νύχια τῆς Δύσεως εἶναι νὰ τῆς ἀντιτάξη μία ἄκρως αἱματηρὴ ὁλοκληρωτικὴ ἀπάντηση – δυτικῆς προελεύσεως καὶ αὐτή!- μὲ τὴν ἐφαρμογὴ δυτικῶν ἀκραίων ἰδεολογιῶν κατὰ τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ὅπως ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς στὴν Τουρκία τοῦ Κεμάλ, ὁ μαοϊσμὸς στὴν Κίνα ἢ ὁ μαρξισμολενινισμὸς στὴν Ρωσία.
Ἡ προσπάθεια αὐτὴ ἀναχαιτίσεως τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ ἀπαιτεῖ νὰ χυθοῦν τόννοι
 |
| Ἡ τρομακτική δύναμη τῆς καπιταλιστικῆς δύσεως φαίνεται στήν τελική νίκη της, ἐπί τῆς ΕΣΣΔ. Στήν πραγματικότητα, γιά νά «ἀντέξει» ἡ ΕΣΣΔ -ἔστω καί ἐπί 7 δεκαετίες – «ἀναγκάστηκε» νά καταφύγει καί σέ τρομακτικά ἐγκλήματα, ὅπως ἡ σφαγή τοῦ Κατίν. Πρόσφατα δόθηκαν ἀπό τήν Ρωσία στήν δημοσιότητα τά σχετικά ἀρχεῖα, πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἐκτέλεση περίπου 20000 Πολωνῶν αἰχμαλώτων στό δάσος τοῦ Κατίν, τήν ἄνοιξη τοῦ 1940, ἔγινε ἀπό σταλινικούς, με ( μονολεκτική!) ἐντολή τοῦ ἴδιου τοῦ Στάλιν. Ἡ σφαγή εἶχε ἀποδοθεῖ στούς Ναζί καί οἱ δυτικοί εἶχαν ἀποδεχτεῖ αὐτή τήν παραποίηση τῆς ἱστορίας , γιά νά μήν διασπαστεῖ ἡ συμμαχική ἑνότητα… |
Ἀκούγεται συχνὰ ὅτι ἡ ἧττα τοῦ κομμουνιστικοῦ δημοκρατικοῦ στρατοῦ στὴν Ἑλλάδα, τὴν περίοδο 1946-1949, ἔσωσε τὴν χώρα μας ἀπὸ τὴν ἔνταξή της στὸ σοσιαλιστικὸ στρατόπεδο πού, ἐὰν εἶχε συμβῆ, ἡ Ἑλλὰς θὰ εὐρίσκετο μετὰ τὸ 1989, μεταξὺ τῶν ἡττημένων καὶ στὴν ἀθλία κατασταη ποὺ ἐγνώρισαν οἱ καταρρέουσες κομμουνιστικὲς χῶρες.
Πρόκειται γιὰ ἀμφίβολο ἕως γελοῖο ἰσχυρισμό. Ἡ ἔνταξή μας στὸ στρατόπεδο τῆς σοσιαλιστικῆς προόδου θὰ ἐπέτρεπε –μὲ τὴν συμμετοχή μας – νὰ ἀποτραπῆ ἴσως ἡ ἧττα τοῦ κομμουνιστικοῦ πολιτισμοῦ κατὰ τῆς καπιταλιστικῆς βαρβαρότητος, λόγῳ τῆς σπουδαίας στρατηγικῆς θέσεως τῆς Ἑλλάδος στὴν Μεσόγειο καὶ θὰ εἶχε δώσει τὴν εὐκαιρία στὴν χώρα μας νὰ ξεφύγη ἀπὸ τὴν δυτικὴ ἀποικιοποίηση.
Τὸ ὅτι σὲ ἕναν παγκόσμιο πόλεμο ὅπως ὑπῆρξε ὁ Ψυχρὸς Πόλεμος ἡττήθη ἡ «καλὴ πλευρὰ» εἶναι κάτι ποὺ δύναται νὰ συμβῆ σὲ οἱαδήποτε γιγαντιαῖα ἀναμέτρηση, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐπράξαμε ὀρθῶς νὰ παραμείνουμε ὑποτελεῖς στὸ καπιταλιστικὸ στρατόπεδο. Ἡ σημερινὴ κατάρρευση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τὸ ἀποδεικνύει…
Δυστυχῶς, γιὰ νὰ δυνηθῆ νὰ ἐπιτύχη μία ἀκραία ἐπανάσταση χρειάζεται νὰ χρησιμοποιηθῆ σὲ εὐρεία ἔκταση ἡ θανατικὴ ποινή. Τὸ δυτικὸ ἀφεντικὸ –μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἐπιτρέπει στὸν ἑαυτό του νὰ κατέχη τὸ πυρηνικὸ ὁπλοστάσιο ἀπαγορεύοντάς το στοὺς ὑποτελεῖς του – πλημμυρίζει τὰ μυαλὰ τῶν ὑπὸ ἔλεγχο χωρῶν του μὲ τὴν προπαγάνδα τῶν ἀνθρωπίνων διακιωμάτων, τοῦ σεβασμοῦ τῆς δημοκρατίας, τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καὶ τῆς καταργήσεως τῆς ποινῆς τοῦ θανάτου.
Ὅταν ὅλες οἱ προσπάθειες ἀπεγκλωβισμοῦ ἀπὸ τὶς δυτικὲς δαγκάνες ἀποτύχουν, τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει στὴν τριτοκοσμικοποιημένη χώρα εἶναι νὰ κάνη ἕνα βῆμα, κατόπιν ἄλλο ἕνα καὶ κατόπιν ἕνα τρίτο πρὸς τὴν κατεύθυνση τοῦ ἀφεντικοῦ. Ἡ πορεία αὐτὴ ἀναπόφευκτα καταλήγει στὴν πλήρη δυτικοποίηση, δηλαδὴ στὴν … ἀπαλλαγή ἀπὸ τὴν Δύση μέσῳ τῆς πλήρους ἐντάξεως στὸ δυτικὸ μοντέλο! Αὐτὸ ἐπέτυχε ὁ Ἀτατοὺρκ στὴν Τουρκία μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα ἡ Τουρκία νὰ ἔχη γίνει μία οἰκονομικὴ καπιταλιστικὴ δύναμη, μέλος τῶν G 20, δηλαδὴ τῶν 20 ἰσχυροτέρων οἰκονομιῶν τοῦ κόσμου. Αὐτὸ ἐπέτυχε ὁ Ντὲνγκ Σιάο-πὶνγκ στὴν Κίνα, ἀναβιβάζοντας τὴν Κίνα στὸν δρόμο τῆς ἰσχυροτέρας καπιταλιστικῆς οἰκονομίας στὸν κόσμο, σὲ ἕνα προβλέψιμο καὶ ὄχι πολὺ μακρινὸ μέλλον.
Μὲ ἄλλα λόγια, μία γυναίκα γιὰ νὰ ξεφύγη ἀπὸ τὴν ἀνδρικὴ ἐκμετάλλευση ἀποφασίζει νὰ βάλη παντελόνια καὶ νὰ μεταμορφωθῆ σὲ ἄνδρα, κερδίζοντας τὴν ἰσότητα καὶ μάλιστα τὰ πρωτεῖα. Ἁπλῶς ἔχει πάψει πλέον νὰ εἶναι γυναίκα. Ἡ ἐλαφίνα γιὰ νὰ σωθῆ ἀπὸ τὰ δόντια τῆς ὕαινας ἔγινε ὕαινα ἡ ἴδια!
Ὅπως τὸ ἐξήγησα σὲ προηγούμενο ἄρθρο μου ( Τρίτο Μάτι, τεῦχος 178, Μάρτιος 2010), ὁ σημερινὸς πρωθυπουργός, δὲν εἶναι ἀπὸ τὴν φύση του ἐπαναστάτης. Πρωτίστως εἶναι ἠθικὸς καὶ ἀδιάφθορος. Ἡ προσπάθεια ὅμως ποὺ ἔχει ἀναλάβει, κατὰ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς συναλλαγῆς, τὸν ὑποχρεώνει νὰ προχωρήση πρὸς ἀκραῖες ἀποφάσεις. Ἤδη ἡ ἀντίδραση κατὰ τῶν πρώτων μέτρων ποὺ ἔχει δρομολογήσει εἶναι λυσσαλέα, ὄχι μόνον στὸν χῶρο τῶν πολιτικῶν του ἀντιπάλων ἀλλὰ καὶ μέσα στὸ ἴδιο του τὸ περιβάλλον.
Ὁ γνωστὸς Ἀμερικανὸς σκηνοθέτης Michael Moore, στὸ κινηματογραφικό του ἔργο, Capitalism, A Love Story τοῦ 2009, μᾶς δίδει μία πολὺ καλὴ εἰκόνα τῶν ἰδεολογικῶν ἀποσκευῶν τῆς ἀμερικανικῆς ἀριστερᾶς ( πού κουβαλάει μαζί του στὴν Ἑλλάδα ὁ ΓΑΠ ). Σὲ μία ὁμιλία ποὺ ἔδωσε ὁ Moore σὲ ἀριστερὸ κοινὸ στὴν Ἀμερικὴ κάποιος ἀκροατὴς τὸν ἐρώτησε γιατί δὲν χρησιμοποιεῖ ποτὲ τὴν λέξη σοσιαλισμὸς ( καὶ ἀκόμη ὀλιγώτερο τὴν λέξη κομμουνισμὸς ) ὡς θεραπεία κατὰ τοῦ καπιταλισμοῦ πού τόσο πολὺ καταδικάζει. Ἀντιθέτως χρησιμοποιεῖ κατὰ κόρον τὴν λέξη δημοκρατία ὡς ἀντιθετικὴ ἔννοια τοῦ καπιταλισμοῦ, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα ἡ σημερινὴ δημοκρατία εἶναι ἡ πολιτικὴ ἔκφραση τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ λεγομένη λαϊκὴ δημοκρατία, ἢ λαοκρατία, εἶναι ἡ πολιτικὴ ἔκφραση τοῦ κομμουνιστικοῦ συστήματος, τοῦ μόνου ἀκραιφνοῦς ἀντικαπιταλιστικοῦ συστήματος.
Τὶς θέσεις του ὁ Moore, ὅσο καὶ ἀκραίως νὰ ἐκφράζονται κατὰ τοῦ καπιταλισμοῦ,τὸν ὁποῖο
 |
| Michael Moore: Δημοκρατία καί καπιταλισμός. Ὁ πασίγνωστος πλέον Ἀμερικανός σκηνοθέτης εἶναι ἐξαιρετικά δημοφιλής άνάμεσα στήν «προοδευτική διανόηση». Ὡστόσο, ἡ κριτική πού ὁ Moore ἀσκεῖ στό σύστημα ἀποδεικνύεται ρηχή, ὅταν π.χ. ἀναφέρεται στό τεῖχος τοῦ Βερολίνου ἀλλά ἀφήνει ἀσχολίαστο τό τεῖχος πού ἀπομονώνει τούς Παλαιστίνιους… |
Ἄλλωστε ὁ Moore ἐπανέρχεται συνεχῶς – γιὰ νὰ τὸν παρουσιάση ὡς πρότυπο τῶν προσδοκιῶν του – στὴν προσωπικότητα τοῦ FDR ( Franklin Delano Roosevelt, 1882-1945) – FDR ὅπως ΓΑΠ. Ἀλλὰ ποῖο ἦταν τὸ νόημα τοῦ New Deal ( τὸ Νέο Συμβόλαιο) τοῦ Ροῦζβελτ; Νὰ θεραπεύση τὸν καπιταλισμὸ ἀπὸ τὴν φοβερὴ κρίση τοῦ 1929.
Τὸν ἐθεράπευσε μὲ ὑπερτάτη πρωτοβουλία τὴν εἴσοδο τῶν ΗΠΑ στὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο! Ὁ πόλεμος αὐτὸς τοῦ Ροῦζβελτ ( 1941-1945), χάρις στὸ προκατασκευασμένο Pearl Harbor τῆς 7ης Δεκεμβρίου 1941 ( ποὺ ἐπανελήφθη μὲ τὴν προκατασκευασμένη 9/11 τοῦ 2001) ἐπέτρεψε στὴν μεταπολεμικὴ Ἀμερικὴ νὰ κατακτήση τὸν πλανήτη καὶ νὰ θωρακίση τὸν καπιταλισμό.
Ἄλλωστε οἱ μεγάλοι πολιτικοὶ ἄνδρες τοῦ ἀμερικανικοῦ δημοκρατικοῦ κόμματος - ὅπως ὁ Ροῦζβελτ καὶ ὁ προκάτοχός του, τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, πρόεδρος Woodrow Wilson - ὑπῆρξαν περισσότερο ἰμπεριαλιστὲς ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τοῦ ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος καὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση πιὸ ἀποτελεσματικοὶ ἀπὸ τοὺς ρεπουμπλικανοὺς στὴν ὑπεράσπιση τοῦ καπιταλισμοῦ. Ὁ Κλίντον ὑπῆρξε ὁ ἐξολοθρευτὴς τῆς Γιουγκοσλαυῒας καὶ τὸ ἴνδαλμα τοῦ Μούρ, ὁ Ὀμπάμα, ἐσυνέχισε τὸν πόλεμο στὸ Ἀφγανιστάν. Τὰ ρουζβελτιανὰ κοινωνικὰ προγράμματα τοῦ Ὀμπάμα, ὅπως ἡ ἐξασφάλιση ἐθνικοῦ συστήματος ὑγείας γιὰ τὸν ἀμερικανικὸ λαό, ἔχουν ὡς στόχο νὰ περισώσουν τὸν καπιταλισμὸ ἀπὸ τὴν λαϊκὴ ὀργὴ καὶ νὰ τὸν δυναμώσουν.
Ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικὸ τῶν θέσεων τοῦ Μούρ, ποὺ εἶναι τυπικὸ ἀμερικανικὸ γνώρισμα, εἶναι ὁ ἠθικισμὸς καὶ ὁ πουριτανισμός. Ἄλλωστε ὁ Μοὺρ ἐξεπαιδεύθη ἀπὸ Ρωμαιοκαθολικὲς μοναχές… Ἡ δήλωσή του ὅτι πρέπει ἡ ἀμερικανικὴ κοινωνία νὰ ἀλλάξη τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν πολιτῶν ἀπὸ ἀνταγωνισμὸ σὲ ἀλληλεγγύη εἶναι μία τελείως ἀνεφάρμοστη πρόταση στὰ πλαίσια τοῦ καπιταλισμοῦ, ἡ ὕπαρξη τοῦ ὁποίου ἐξαρτᾶται ἀπὸ τοὺς κανόνες τοῦ ἀνταγωνισμοῦ. Ἐὰν πάψη νὰ ὑπάρχη τὸ κίνητρο τοῦ ἀνταγωνισμοῦ ὁ καπιταλισμὸς παρακμάζει, γι’ αὐτὸ καὶ μία καπιταλιστικὴ οἰκονομία θεσπίζει νόμους κατὰ τῶν μονοπωλίων. Ἡ ἀλληλεγγύη δύναται νὰ ἐφαρμοσθῆ μόνο σὲ μία σοσιαλιστικὴ κοινωνία.
Τρία εἶναι τὰ παραδείγματα ποὺ δίδει ὁ Μοὺρ γιὰ νὰ ἀποδείξη ὅτι ὁ πολίτης μέσῳ τῆς δημοκρατίας μπορεῖ νὰ θριαμβεύση: τὴν πτώση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου, τὴν ἀποθέωση τοῦ Μαντέλα μετὰ τὴν ἀποφυλάκισή του καὶ τὴν ἀνάδειξη τοῦ Ὀμπάμα, ἑνὸς μαύρου στὴν προεδρία τῶν ΗΠΑ.
Καὶ τὰ τρία αὐτὰ παραδείγματα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Μοὺρ κινεῖται στὰ πλαίσια τοῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος. Τὸ τεῖχος τοῦ Βερολίνου ἦταν ὅπλο κατὰ τῆς Ἁλώσεως τοῦ σοσιαλισμοῦ ἀπὸ τὸν καπιταλισμό, ὅπως ἦσαν τὰ τείχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τῶν βαρβάρων. Γιὰ τὸ τεῖχος τοῦ Ἰσραὴλ κατὰ τῶν Παλαιστινίων, ὁ Μοὺρ δὲν ἀναφέρει τίποτα…
 |
| Παρά τήν προσφορά του, κανείς δέν μπορεῖ νά ἀρνηθῇ ὅτι τελικά ὁ Νέλσων Μαντέλα ἐπανέφερε τόν Τρίτο Κόσμο στήν δυτική ἀγκαλιά. |
Ἡ ἀποθέωση τοῦ μαύρου Μαντέλα ἀπὸ τὰ δυτικὰ καπιταλιστικὰ κράτη, ὅπως καὶ ἡ συγκίνηση ποὺ προκάλεσε στὶς ἴδιες αὐτὲς χῶρες ἡ ἀνάδειξη ὡς Ἀμερικανοῦ προέδρου τοῦ μαύρου Ὀμπάμα, ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἡ οὐσία τοῦ καπιταλισμοῦ δὲν εἶναι οὔτε ἡ δεξιὰ του παραλλαγὴ ( Μπούς), οὔτε ἡ ἀριστερή του παραλλαγὴ ( ΓΑΠ).
Ἡ οὐσία τῆς καπιταλιστικῆς κοινωνίας δὲν εἶναι οὔτε κάν ὁ πολίτης, ἀλλὰ ὁ καταναλωτής. «Ὅλα γιὰ τὸν πολίτη» σημαίνει «ὅλα γιὰ τὸν καταναλωτή»! Σὲ τελευταία ἀνάλυση, τί σημασία ἔχει ἂν τὸ στόμα ποὺ καταναλώνει εἶναι λευκὸ ἢ μαῦρο, ἐὰν ὁμιλεῖ καθαρεύουσα ἢ δημοτική, ἐὰν τὸ χέρι γράφει ποιήματα ἢ αἰσχρολογίες, ἐὰν τὰ ὦτα ἀκοῦν Μπετόβεν ἢ ρεμπέτικο, ἐὰν οἱ ὀφθαλμοὶ βλέπουν Πικάσο ἢ πορνό… Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀγοράζει καὶ κινεῖται ἡ οἰκονομία, γεμίζουν οἱ Τράπεζες χρήματα καὶ ὁ ἔχων καὶ κατέχων αἰσθάνεται ὑπερήφανος ποὺ – δημοκρατικά, ἔχοντας τὶς ἴδιες εὐκαιρίες μὲ τὸν ζητιάνο – ἐπέτυχε ἐνῷ ὁ ἄλλος ἀπέτυχε, φορᾶ τὸ ἴδιο σκισμένο τζὶν ( τὸ ὁποῖο ἁπλῶς ἀγοράζει πενήντα φορὲς ἀκριβώτερα!) καὶ μέσῳ τῶν ΜΜΕ πείθει τὸν τελευταῖο νὰ τὸν ψηφίση βουλευτὴ στὶς ἑπόμενες δημοκρατικὲς ἐκλογές…β) « Ὅτι εἶναι νόμιμο εἶναι καὶ ἠθικὸ»
Ἡ φράση αὐτὴ τοῦ πρώην ὑπουργοῦ τοῦ Καραμανλῆ, Γιώργου Βουλγαράκη ( παρ’ ὀλίγον θύμα βομβιστικῆς ἐπιθέσεως κατὰ τῆς ζωῆς του, στὶς 30 Μαῒου 2006 ἀπὸ τὸν Ἐπαναστατικὸ Ἀγώνα) ἐκφράζει δύο πράγματα: πρῶτον τὴν ὑποκρισία τῆς ἀστικῆς ἠθικῆς καὶ δεύτερον τὴν ταξικὴ προέλευση τῶν νόμων, ποὺ στόχο ἔχουν τὸν διακανονισμὸ τῶν σχέσεων καταναλωτοῦ καὶ πωλητοῦ πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ δευτέρου.
Τὴν φράση αὐτὴ τὴν ἐξεστόμισε ( καὶ ἐπανέλαβε ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς) ὅταν ἐκατηγορήθη ὅτι ἐνεπλέκετο σὲ off shore ( ὑπεράκτια ἑταιρεία) διαχειρίσεως ἀκινήτων καὶ ἀνεγνώρισε ὅτι εἶχε συστήσει τὴν ὑπεράκτια ἑταιρεία προκειμένου νὰ καταβάλῃ μειωμένους φόρους. Ἄλλωστε, ἀνέφερε, ὅτι τὸ σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ἐψηφίσθη γιὰ νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν ἀστικὴ ἰδιοκτησία.
Ὁ ΓΑΠ δὲν ἀμφισβητεῖ τὰ παραπάνω. Εἶναι συνειδητὸς ὑποστηρικτὴς τῶν νόμων τῆς ἀστικῆς τάξεως… Ἁπλῶς προσπαθεῖ νὰ βγάλῃ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν τριτοκοσμικοποίηση. Καὶ αὐτὸ τί σημαίνει;
Σημαίνει ὅτι προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλῃ στοὺς Ἕλληνες τοὺς κανόνες συμπεριφορᾶς μιᾶς προηγμένης καπιταλιστικῆς κοινωνίας. Νὰ τοὺς ἐξηγήσῃ ὅτι προηγμένη κοινωνία δὲν σημαίνει ἁπλῶς κοινωνία μὲ πολλὰ λεφτά, ἀλλὰ μὲ κανόνες λειτουργίας ποὺ νὰ περιορίζουν τὴν παραοικονομία, τὴν φοροδιαφυγή, τὸ λάδωμα, τὴν ἀσυδοσία τῶν πολιτικῶν, τῶν ἐργατοπατέρων, τὴν αὐθαιρεσία τῶν συντεχνιῶν, τὴν ἀπελευθέρωση τῶν κλειστῶν ἐπαγγελμάτων σικελικοῦ μαφιόζικου τύπου ὅπως τῶν ταξιῶν ( καὶ ὄχι ταξὶ ἐφ’ ὅσον θεωρεῖται γλωσσικὸ ἀφελληνιστικὸ ἔγκλημα ἡ παραμονὴ οἱασδήποτε λέξεως σὲ ἄκλιτη μορφή), τὴν χαμηλὴ παραγωγικότητα μὲ συνεχῆ αὔξηση ἀδειῶν καὶ ἐπιπροσθέτων ἐπιδομάτων, ὅπως πρόωρες συντάξεις, δεκατοτέταρτο μισθό, ἐπιδότηση γιὰ τὸ ξεκούρσμα τοῦ ὑπολογιστοῦ (!) ὑπερκατανάλωση φαρμάκων, ληστρικὴ διαχείριση τῶν νοσοκομείων ἀπὸ τοὺς ὑπαλλήλους των ποὺ τὰ κατακλέβουν, ὑποασχολούμενοι ὑπέρογκοι στὸν ἀριθμὸ δημόσιοι ὑπάλληλοι ποὺ καλύπτονται ἀπὸ ἀτιμωρησία.
Ἡ συστηματικὴ πρακτικὴ τῶν ἰμπεριαλιστικῶν δυνάμεων ὅταν τριτοκοσμικοποιοῦν τὸν ὑπόλοιπο πλανήτη εἶναι νὰ διαφθείρουν συστηματικὰ τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ τῶν ὑποτελῶν, νὰ προσφέρουν χρήματα, γνωρίζοντας καὶ ἐλπίζοντας ὅτι αὐτὰ τὰ χρήματα θὰ κλαποῦν ἐγχωρίως καὶ θὰ αὐξήσουν τὴν διαφθορά!
Τὸ 1947 ἡ ἀμερικανικὴ βοήθεια πρὸς τὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ κτυπήση τὸν κομμουνισμό, ἐδόθη ἐπίτηδες ἀνεξέλεγκτα στὴν ἑλληνικὴ ἄρχουσα τάξη γιὰ νὰ τὴν ἐκμαυλίση ὥστε ὁ ἀμερικανικὸς ἰμπεριαλισμὸς νὰ δύναται νὰ τὴν ἐλέγχη καὶ νὰ τὴν ἐκβιάζη. Δύο πιὸ πρόσφατα παραδείγματα αὐτῆς τῆς τακτικῆς εἶναι ὁ πλήρης ἐκμαυλισμὸς τῆς ρωσικῆς κοινωνίας μέσω Γιέλτσιν μετὰ τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ, τὸ 1989, καὶ ὁ ἀντίστοιχος ἐκμαυλισμὸς τοῦ ἀφγανικοῦ κατεστημένου μέσω ἑτέρου δωσιλόγου, τοῦ προέδρου Χαμὶντ Καρζάϊ.
Αὐτοὶ οἱ δωσίλογοι τοῦ ἀμερικανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἐκτελεσθῆ καὶ ὄχι νὰ ἀφεθῆ ἡ ἐκτέλεση σὲ ἀντιεξουσιαστικὲς ὁμάδες. Ἐὰν ὁ ΓΑΠ δὲν ἐκτελεῖ τοὺς ἀντιστοίχους σημερινοὺς Ἕλληνες πολιτικούς, ὅπως θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἐκτελεσθῆ οἱ δωσίλογοι πολιτικοί τῆς γερμανικῆς κατοχῆς τοῦ 1941-1944, αὐτὸ δὲν εἶναι ἐπειδὴ δὲν τὸ ἐπιθυμεῖ… Ἀλλὰ ἡ καπιταλιστικὴ Δύση ἔχει ἐπιβάλλει, πάντα μὲ πρόσχημα τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὴν κατάργηση τῆς θανατικῆς ποινῆς στὶς ἐλεγχόμενες ἀπὸ αὐτὴν τριτοκοσμικὲς χῶρες ( ἀπόδειξη ὅτι ἐκεῖ ποῦ δὲν ἐλέγχει τὴν κατάσταση, ὅπως στὸ Ἰράν καὶ τὴν Κίνα, ἡ θανατικὴ καταδίκη παραμένει).
 |
| Ἰράν. Ποινή θανάτου: «Φέρτε πίσω τά κλεμμένα». Κίνα. Ποινή θανάτου: «Φέρτε πίσω τά κλεμμένα». Τό παραπάνω σύνθημα βρῆκε ἐφαρμογή μόνο σέ μή δυτικά καθεστῶτα, πού γιά νά ἀντισταθμίσουν τήν θηριωδία τῆς Δύσης διατηροῦν σέ ἰσχύ τήν ἐσχάτη τῶν ποινῶν καί γενικά συνθλίβουν τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα. |
 |
Μία σύγκριση μὲ τὴν σημερινὴ Τουρκία εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικὴ καὶ ἐξηγεῖ γιατί στὰ 200 χρόνια βίου του τὸ ἑλληνικὸ κράτος ἀπέτυχε, ἐνῷ στὰ ὀλιγώτερο ἀπὸ 100 χρόνια τουρκικοῦ κράτους τὸ τελευταῖο ἐπέτυχε. Τὸ ἀθηναϊκὸ κράτος κατεσκευάσθη ἀπὸ τὶς μεγάλες δυνάμεις, ὅπως τὸ σημερινὸ Κόσσοβο καὶ ἡ Ἀλβανία. Σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ ΙΘ ( 19ου ) αἰῶνος ἐπεξετάθη καὶ ἐχρησιμοποιήθη ὡς δόρυ τῶν ἰμπεριαλιστῶν.
Στὸν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο ὁ Βενιζέλος ὑπεχρέωσε τὴν Ἑλλάδα νὰ εἰσέλθη στὸν πόλεμο γιὰ νὰ ὑπηρετήση τὰ ἀγγλικὰ συμφέροντα καὶ ἔλαβε σὲ ἀντάλλαγμα τὴν δυτικὴ Μικρασία.
Στὸ τέλος τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ἡ δωσιλογικὴ ἑλληνικὴ ἄρχουσα τάξη παρέδωσε καὶ πάλι τὴν χώρα στὸν ἀγγλοαμερικανικὸ ἰμπεριαλισμὸ καὶ ἀπέτρεψε τὴν εἴσοδό της στὸ σοσιαλιστικὸ στρατόπεδο.
Τὸ 2001 εἰσῆλθε μὲ δόλο στὸ κοινὸ εὐρωπαϊκὸ νόμισμα. Τὸ «καλὸ παιδὶ» τῶν Βαλκανίων ἐνόμισε ὅτι θὰ ἀντεμοίβετο ἀπὸ τὴν Δύση γιὰ τὴν καλή του διαγωγή. Τὸ ἀφεντικὸ ὅμως χρησιμοποιεῖ μὲν τὸν δοῦλο του καὶ τὸν ταῒζει ἀλλὰ συνάμα τὸν περιφρονεῖ.
Ἀντιθέτως ἡ Τουρκία, τὸ 1919, ἐξερχομένη ἀπὸ τὴν ἡττημένη Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἐκινδύνευε νὰ σβηστῆ ἀπὸ τὸν χάρτη. Οἱ φραγκοεμπνευσμένοι ἡγεμόνες, ὅπως ὁ σουλτάνος, ὁ βασιλεὺς τῆς Βουλγαρίας, ἢ ὁ ἄναξ τῆς Ἑλλάδος, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀντισταθοῦν στὴν Δύση διότι ἤσαν γέννημα θρέμμα τῆς Δύσης. Μόνον ἀκραῖοι καὶ ἀδίστακτοι ἐπαναστάτες εἶναι σὲ θέση νὰ σώσουν τοὺς λαοὺς –παρὰ τὴν θέλησή τους! - ἀπὸ τὰ νύχια τῶν ἰμπεριαλιστῶν. Ὅσοι λαοὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ ἀποκτήσουν ἕναν τέτοιο ὁλοκληρωτικὸ ἡγεμόνα ἐσώθησαν, τουλάχιστον ὅσον ἔζησεν ὁ ἥρωάς τους, ὅπως ἡ Γιουγκοσλαυῒα μὲ τὸν Τίτο.
Ἡ Ἑλλὰς ἠδύνατο νὰ σωθῆ τὸ 1944 ἐὰν δὲν εἶχε σκοτωθῆ ὁ Ἄρης Βελουχιώτης. Ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Ράλλη μέχρι τὸν Κώστα Σημίτη ἡ χώρα ὑπηρέτησε τὸν Φράγκο μὲ ἄφθαστη δουλοπρέπεια, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλαιγόμεθα ἐπειδὴ οἱ ΗΠΑ δὲν μᾶς ἐλογάριαζαν ἐνῷ ἐλογάριαζαν τὴν Τουρκία.
Καὶ γιατί ἐλογάριαζαν τὴν Τουρκία, ἐνῷ ἐμεῖς παρεμέναμε προσκολλημένοι στὸ δόγμα «ὅτι εἶναι νόμιμο εἶναι καὶ ἠθικό»; Δηλαδὴ νὰ σεβόμεθα τοὺς νόμους ποὺ μᾶς εἶχαν ἐπιβάλλει οἱ Φράγκοι…
Ἐλογάριασαν τόν Τοῦρκο ἐξ ἀρχῆς, διότι τό 1919, ὅταν ολόκληρος ὁ τουρκικός λαός ἦταν
 |
| Τα σημαντικά ἐπιτεύγματα τῆς κεμαλικῆς Τουρκίας παραμένουν ἄγνωστα στόν ἑλληνικό λαό. Ὡστόσο, ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι σήμερα ἡ Τουρκία ἀποτελεῖ μέλος τῶν G20, καί θεωρεῖται παγκοσμία οἰκονομική ( καί συνεπῶς πολιτική) δύναμη. Ἡ μή ἔνταξή της στήν ΕΕ τήν ἀνάγκασε νά στραφεῖ σέ ἄλλες ἀγορές καί λύσεις, ἐνῷ κράτησε τόν τουρισμό της ανταγωνιστικό…Ποῦ εἶναι ὁ Ἕλλην Ἀτατούρκ; |
ἕτοιμος νά δεχθῇ τάς αποφάσεις τῶν μεγάλων Δυνάμεων καί νά ὑποταχθῇ μέ φροῦδες ελπίδες ὅτι ὑπό τήν ξένη κατοχή θά ἡσύχαζε καί θά ευημεροῦσε, εὑρέθη ἕνας καί μοναδικός, ὁ Κεμάλ, πού ὡς καινούργιος Λένιν, καί ὡς ἄλλος Μάο, εἶπε ἕνα ἠχηρό ὄχι στούς Φράγκους, ἐπῆρε τά ὅπλα, μή σεβόμενος τούς νόμους τοῦ σουλτάνου καί τῆς διεθνοῦς νομιμότητος, ὠργάνωσε τόν λαό καί επέτυχε τό 1923 νά γίνῃ ἡ Τουρκία ἡ μοναδική μή βλαφθεῖσα χώρα ἀπό ὅλες τίς ἡττημένες χῶρες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! Επέτυχε ακόμη νά πετάξῃ εἰς τόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τήν συνθήκη εἰρήνης πού οἱ Φράγκοι τῆς εἶχαν επιβάλλει,τήν Συνθήκη τῶν Σεβρῶν τοῦ 1920.
Ὅλες οἱ ἄλλες ἡττημένες χῶρες, χωρίς καμμία εξαίρεση, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς κραταιᾶς Γερμανίας, εδέχθησαν τίς συνθῆκες εἰρήνης τῆς ντροπῆς, ὅπως ὑπῆρξε ἡ συνθήκη τῶν Βερσαλλιῶν. Ὁ Βενιζέλος, καυχὠμενος ὅτι εἶχε ἱδρύσει τήν μεγάλη Ἑλλάδα ἡττήθη κατά μέτωπον καί μόνον τό ΚΚΕ εσήκωσε τήν φωνή του γιά νά καυτηριάσῃ τόν δυτικό ἰμπεριαλισμό καί τό ἑλληνικό υπηρετικό του προσωπικό.
Ὅπως ἔχω ἀποδείξει στά βιβλία μου, ὅταν ἀνέλαβε ὁ Κεμάλ τίς τύχες τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ, ἡ Ἑλλάς σέ ὅλους τούς τομεῖς, ἦταν πολύ ἀνὠτερη τῆς Τουρκίας, ἐνῷ στό δημογραφικό οἱ δύο λαοί εἶχαν διαφορά μόλις ἕνα πρός ἑνάμισυ τοῖς ἑκατό. Τό 1923, ὁ Κεμάλ, μέ ὁλοκληρωτικά μέσα ἔβαλε σέ πράξη ἕνα τεράστιο οἰκοδομικό ἔργο.
Οἱ Φράγκοι πού σἐβονται μόνον τόν ἰσχυρό καί τόν ἀνεξάρτητο, ἐνῷ ἡ Ἑλλάς ἐβούλιαζε ἐξευτελισμένη στά ἑξαμηνιαῖα στρατιωτικά πραξικοπήματα, ἤρχισαν νά ὑπολογίζουν τήν νέα Τουρκία, νά θαυμάζουν τόν Κεμάλ, νά ἐπιθυμοῦν τήν συμμαχία της. Πρός τόν σκοπό αὐτό τῆς παρεχώρησαν τήν ἐπαρχία τῆς Αλξανδρέττας τό 1938 πού ἦταν μέχρι τότε μέρος τῆς ὑπό γαλλικῆς διοικήσεως, Συρίας. Παρά τό ἔντονο δυτικό κόρτε, ἡ Τουρκία κατώρθωσε καί παρέμεινε οὐδέτερη στόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι πού ἔκανε τόν πανοῦργο Ἕλληνα Ὀδυσσέα νά κατηγορήσῃ τόν Τοῦρκο γιά πονηριά. Δηλαδή, εἶπε ὁ γάϊδαρος τόν πετεινό κεφάλα!
Μετά τόν πόλεμο, ἡ Τουρκία ἐπέτυχε, χωρίς νά ἀποβάλῃ τά βασικά ἐπιτεύγματα τοῦ Κεμάλ, πού εἶχε αποβιώσει τό 1938, χαλαρώνοντας ὅμως τήν αφόρητη πίεση πού εἶχε ἐπιβάλει στήν τουρκική συνείδηση - ἰδίως στίς θρησκευτικές δοξασίες τοῦ λαοῦ - νά ἐγκαθιδρύσῃ τό πολυκομματικό σύστημα διακυβερνήσεως, νά εἰσέλθῃ στήν ἀνοικοδόμηση μιᾶς καπιταλιστικῆς οἰκονομίας, ἀπό σοσιαλιστική πού ἦταν στήν ἐποχή του Κεμάλ. Κάτι πού ἔκανε καί ἡ Κίνα μετά τόν θάνατο τοῦ Μάο, χωρίς ὅμως, στά πλαίσια τῆς δυτικῆς συμμαχίας, νὰ αποβάλῃ τὴν ανεξαρτησία της.
Ἀντιθέτως ἡ Ἑλλάς, τήν ἴδια ἐποχή περιέπεφτε ἀπό ἀφεντικό σέ ἀφεντικό, γιά νά καταλήξῃ τελικά στήν δυτική φυλακή τῆς Εὐρώπης. Ὁ Καραμανλῆς ὁ πρεσβύτερος τήν εἶχε εντάξει τό 1981, στήν Ε.Ε., ἐπειδή, κατά τά λεγόμενά του σέ ἐμένα προσωπικά, ἡ Ἑλλάς ἦταν ἀνίκανη νά αὐτοκυβερνηθῇ! Ἔτσι ἀπό τους κλέφτες - παληκάρια τοῦ 1821, ἐφτάσαμε στούς κλέφτες – λωποδύτες τοῦ σἠμερα.
Στίς 6 Ἀπριλίου 2010, τό συγκρότημα Μ.Μ.Ε. τοῦ Ἑβραιοαμερικανοῦ δημοσιογράφου τῆς Νέας Ὑὀρκης, Michael Bloomberg, 8ου πλέον πλουσίου Ἀμερικανοῦ, παρουσίαζε τήν Τουρκία ὡς ἀνερχομένη παγκοσμία οἰκονομική ( καί συνεπῶς πολιτική) δύναμη καί ὄχι ἁπλῶς περιφερειακή, μέ δυνατότητες νά φθάσει στό ἐπίπεδο τῆς Γερμανίας! Ἡ καταπληκτική σφριγηλότητα τοῦ τουρκικοῦ συνόλου, κάνει τό Bloomberg.com νά παρατηρήσῃ, ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι νεώτερη ἀκόμη καί ἀπό τήν Κίνα καί τό 2005, ὁ Jim O’ Neill, ὁ κύριος οἰκονομολόγος τῆς Γκόλντμαν Σάχς, κατέτασσε τήν Τουρκία μεταξύ τῶν οικονομικῶν ἀγορῶν πού ὁδεύουν προς τήν παγκόσμια επικράτηση!
Σέ σχέση μέ τήν καταρρέουσα Ἑλλάδα, ἡ σύγκριση εἶναι συνταρακτική. « Ἡ εὐημερία τῆς Τουρκίας εἶναι ἐμφανής στίς βίλλες καί τά διαμερίσματα τῆς συνοικίας Τζάϊγιολου, δυτικά τῆς Ἀγκύρας, ὅπου τά βράδια οἱ [ δῆθεν μουσουλμάνοι ] Τοῦρκοι συγκεντρώνονται στά μεξικάνικα καί κινέζικα ἑστιατόρια γιά νά καταναλώσουν γνωστές μπύρες. Πρίν ἀπό 15 χρόνια τά μέρη αὐτά ἦσαν χωράφια».
Ἡ ἄρνηση τῆς Γαλλίας καί τῆς Γερμανίας νά δεχθοῦν τήν Τουρκία στήν Ε.Ε. ἐβοήθησε τήν Τουρκία νά εὕρῃ οἰκονομικές διεξόδους σέ ἄλλες ἀγορές. Ἔτσι, στά τελευταῖα ἑπτά χρόνια, ἡ ἀνθοῦσα τουρκική βιομηχανία ἐτριπλασίασε τίς ἐξαγωγές της καί είδικά στις χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἐνῷ τήν ἴδια περίοδο με τήν εἴσοδό της στό εὐρώ ἡ ἑλληνική βιομηχανική καί ἀγροτική παραγωγή κατέρρεε…
Ἡ ἐπιμονή τῆς κυβερνήσεως Ἐρντογάν, νά θέλῃ νά εἰσέλθῃ στήν Ε.Ε. προέρχεται ἀπό τήν επιθυμία της νά χρησιμοποιήσῃ τους ὅρους τῆς Ε.Ε. ὡς ὅπλο κατά των ἀντιπάλων της του στρατιωτικοῦ καί δικαστικοῦ κατεστημένου γιά νά φιλελευθεροποιήσῃ τήν τουρκική κοινωνία. Ἡ ἐπιμονή τῶν ΗΠΑ νά ὑποστηρίζουν αὐτήν τήν πλήρη ἔνταξη ἔχει ὡς στόχο τήν ἀποδυνάμωση τῆς ΕΕ, ἐνῷ ούσιαστικά, μία τέτοια πλήρης ἔνταξη δέν θα συνέφερε οὔτε τίς ΗΠΑ, οὔτε τήν Τουρκία πού θα ἐκινδύνευε νά περιπέσῃ στόν … ἑλληνικό παρασιτισμό.
Μέ ἄλλα λόγια, καλό θά ἦταν ἡ Ἑλλάς νά ἐξεμεταλλεύετο τήν παροῦσα κρίση ὥστε νά ὑποχρεώσῃ τήν ΕΕ νά τήν ἐκδιώξῃ ἀπό τό εύρώ, κάτι πού θα σηματοδοτοῦσε τήν ἔξοδό της ἀπό τήν εὐρωπαϊκή φυλακή, τήν συμπόρευσή της μέ τίς ἀγγλοσαξωνικές δυνάμεις τῆς Αγγλίας καί τῶν ΗΠΑ, γιά νά ὁδεύσῃ στόν δρόμο πού ἐχάραξε ἡ Τουρκία, σέ στενώτερη συνεργασία μέ τόν ἀνατολικό της γείτονα.
γ) Φέρτε πίσω τά κλεμμένα!
Ἄν καί τό σύνθημα αὐτό παραμένει σταθερό στήν οθόνη τῶν ΜΜΕ, στήν ουσία πρόκειται γιά σύνθημα τοῦ ΓΑΠ, πού ὅμως δέν στρέφεται κατά τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας! Ὁ ΓΑΠ δέν εἶναι κοινωνικός επαναστάτης. δέν ἔχει στόχο τήν καθαίρεση τοῦ καπιταλισμοῦ. Μέ ἄλλον, πιό ἀνεκτό τρόπο γιά τήν Κοινή Γνώμη, ἐπαναλαμβάνει τό σύνθημα τοῦ στρατιωτικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἑπταετίας πού ὅμως εἶχε αποτύχει νά τό πραγματοποιήσῃ, ἐνῷ τό ἐπιθυμοῦσαν καί οἱ ΗΠΑ, στρεφόμενο κατά τοῦ τριτοκοσμικοῦ κοινοβουλευτικοῦ καθεστῶτος.
Στίς προηγμένες καπιταλιστικές χῶρες, ὅπως οἱ ΗΠΑ, ἡ οἰκονομική ὀλιγαρχία διοικεῖ τό κράτος καί επιβάλλεται ἐπί τοῦ κοινοβουλίου. Ὅπως καί στίς προκαπιταλιστικές κοινωνίες –στήν Γαλλία πρίν ἀπό τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1789 καί στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, πού ἡ ἄρχουσα τάξη ( οἱ εὐγενεῖς στήν Γαλλία καί ἡ λεγομένη στρατιωτική τάξη στήν Ὀθωμανία δέν ἐπλήρωνε φόρους) - ἔτσι καί στίς καπιταλιστικές οἱ μεγαλοεπιχειρηματίες πληρώνουν ἐλάχιστους φόρους, ἀλλά επιδίδονται, ὅπως οἱ εὐγενεῖς τοῦ Λουδοβίκου ΙΔ σέ μεγάλα καί φιλανθρωπικά ἔργα μέ τούς φόρους πού δέν πληρώνουν. Τούς φόρους τούς ἐπλήρωνε τό tiers etat, ἡ Τρίτη τάξη ( ἀστοί, ἐργάτες, ἀγρότες).
Συνεπῶς τό σύνθημα «φέρτε πίσω τά κλεμμένα» οὐσιαστικά δέν απευθύνεται στήν ἄρχουσα καπιταλιστική τάξη, διότι ἐάν αὐτή ὑπέκειτο σέ βαριά φορολογία, ἁπλῶς θα ἐγκατέλειπε τό σκάφος Ἑλλάς γιά νά επενδύσῃ τά χρήματά της σέ ἄλλες χῶρες!
Τό σύνθημα «φέρτε πίσω τά κλεμμένα» απευθύνεται στήν μεσαῖα τάξη των ἐλευθέρων έπαγγελμάτων καί τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων - ἀπό τούς ἰατρούς μέχρι τούς ταξιτζῆδες – πού κλέβουν τό δημόσιο μή πληρώνοντας τούς φόρους καί τόν ΦΠΑ, πού μέ μηνιαῖο μισθό 2000 εὐρῶν, ἐπενδύουν μεγάλες περιουσίες σέ παράκτιες off shore ἑταιρεῖες, σκάφη καί βίλλες στήν Μύκονο.
Ἡ ἄρχουσα τάξη ἐπιζητᾷ ὀργάνωση, ὑπακοή στούς νόμους (πού ἡ ἴδια ἔθεσε), ἄψογη πληρωμή τῶν φόρων ἀπό τόν λαό, ἐπίδοση νομίμων αποδείξεων ἀπό ταμειακές μηχανές, ἐλαχιστοποίηση τῆς γραφειοκρατίας, νά ὑπακούῃ ὁ κάθε ὁδηγός Ι.Χ. στούς κανόνες κυκλοφορίας καί νά πληρώνει χωρίς καθυστέρηση τά ὑψηλότατα πρόστιμα, νά χρησιμοποιοῦνται οἱ φόροι τοῦ λαοῦ γιά τήν κατασκευή δρόμων καί γεφυρῶν πού θά χρησιμεύουν σέ ὅλον τόν κόσμο ( συμπεριλαμβανομένης καί τῆς ὀλιγαρχίας), νά τρώγουν ὅλοι ( ἀκόμη καί οἱ μεγαλοεπιχειρηματίες) τό σάντουϊτς τους στό γραφεῖο τό μεσημέρι γιά νά μήν χάνουν χρόνο ἀπό τήν ἐξουθενωτική ἐργασία τους πού χάρις σέ αὐτήν δημιουργεῖται τό κέρδος, νά εκπαιδεύεται μία αφρόκρεμα σέ μεγάλα ιδιωτικά πανεπιστήμια μέ κορυφαίους επιστήμονες, ὥστε τό προσωπικό νά εἶναι ἄκρως ἐξειδικευμένο στήν πλέον σύγχρονη τεχνολογία, ἕτσι ὥστε ὅταν ἕνας ὀργανισμός προμηθεύεται ὑψηλοῦ κόστους μηχανήματα, αὐτά νά μήν παραμένουν ἀχρησιμοποίητα στά κουτιά, ἐπειδή ὁ ὑπάλληλος ἤ δέν γνωρίζει πῶς νά τά χρησιμοποιῇ ἤ βαριέται νά τό κάνῃ, στό σημεῖο νά ἀπαιτῇ νά πληρώνεται ἐπί πλέον ἄδειες γιά νά ξεκουράζεται ὁ ὑπολογιστής!
Ὁ καπιταλισμός εἶναι ἕνα ἀπάνθρωπο σύστημα πού φυσικά ἔχει τούς δικούς του κανόνες καί νόμους. Ἔτσι - ἄν καί ἀποκρύπτεται ἔντονα ἀπό τόν λαό - ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι σέ ὅλον τόν καπιταλιστικό κόσμο ( ὅπως ἄλλωστε συνέβαινε καί στίς προκαπιταλιστικές κοινωνίες) ἰσχύει, ἐδῶ καί αἰῶνες, ἕνας καπιταλιστικός «ἀγραφος» νόμος: οἱ πολύ πλούσιοι δέν πληρώνουν φόρους!
Ἡ ἀριστερή ἰδεολογία, ἄν καί ἔχει δαιμονοποιήσει τό κέρδος, δέν μπορεῖ νά ὑποχρεώσει τόν καπιταλιστή ἐπιχειρηματία νά καταθέτει τό ὅποιο τάλαντό του καί ἔτσι νά δίνει ἐργασία στήν ἐργατική τάξη. ( καί ὅταν τό ἔκανε –στις χῶρες τῆς πρώην ΕΣΣΔ - ἀπέτυχε, γιατί στήν πτωτική ἀνθρώπινη φύση δυστυχῶς ἐνυπάρχει τό κίνητρο του κέρδους). Ἄν ὁ πλούσιος φορολογηθεῖ ὑπέρογκα ( δίκαια κατά τόν έργάτη), τότε ἁπλά… σηκώνεται καί φεύγει! καί ὁ ἐργάτης μένει με τό … δίκιο του, αλλά χωρίς ἐργασία… Ἡ δε ἐκδοχή του ἀμιγῶς «κρατικοῦ ἐργοστασίου» ἀποδείχτηκε ἕως σήμερα ἀνέφικτη.
Μέχρι τό 1991 λειτουργοῦσε στήν Πάτρα τό εργοστάσιο τῆς Pirelli, προσφέροντας ἐργασία στόν τοπικό πληθυσμό ( ἤ πλουτίζοντας ἀπ΄την ὑπεραξία τῆς εργασίας τῶν έργαζομένων…). Ὅταν οἱ συνδικαλιστές ἄσκησαν περισσότερη πίεση στούς Ἰταλούς ἐπιχειρηματίες, αὐτοί, χωρίς δεύτερη κουβέντα, σήκωσαν νύχτα τά μηχανήματα τοῦ εργοστασίου καί τά μετέφεραν στήν Τουρκία!
Το ἴδιο περίπου συνέβη καί με τό εργοστάσιο τῆς GoodYear στήν Θεσσαλονίκη, τό 1996, πού μεταφέρθηκε στη φθηνή Πολωνία ( καί με τό εργοστάσιο τῆς Alfa Romeo στό Βόλο, κ.λπ. κ.λπ.)
Πρόκειται γιά χαρακτηριστικά –καί ἑλληνικά- παραδείγματα ἐφαρμογῆς τῶν νομοτελειῶν τοῦ καπιταλισμοῦ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ τήν Ἑλλάδα πλήρως ἀσύμφορη γιά τίς δραστηριότητές του. Καί ἔτσι, ἔχουμε μέν συνειδητοποιημένη ἐργατική τάξη, άλλά δέν ἔχουμε θέσεις έργασίας!
Σημειῶστε, ὅτι σήμερα, ἡ Ἐλλάδα εἶναι ἡ μοναδική εὐρωπαϊκή χώρα πού εἰσάγει ὅλα τά ἐλαστικά τῶν αὐτοκινήτων της…
Στήν φωτογραφία, τό εργοστάσιο τῆς GoodYear πού σήμερα ρημάζει…
Οἱ ἀναπόφευκτες περιοδικές οἰκονομικές κρίσεις τοῦ καπιταλισμοῦ, ὅπως καί οἱ ἰμπεριαλιστικοί πόλεμοι εἶναι ἀπαραίτητοι στό καπιταλιστικό σύστημα, γιά νά ἀνανεώνεται συνεχῶς, ὅπως στόν ΙΖ ( 17ο ) αἰῶνα τοῦ Μολιέρου οἱ ἰατροί ἔκαναν περιοδική ἀφαίμαξη καί κλῦσμα γιά νά ἀνανεωθῇ τό σῶμα τοῦ πελάτη τους…
Ὁ ἐργάτης, ὁ ἀγρότης καί ὁ μικροεπιχειρηματίας θά φονευθῇ μαζικά στόν πόλεμο ἤ θάα πτωχεύσῃ στήν διάρκεια τῶν οικονομικῶν κρίσεων καί ἔτσι θά γίνῃ λιγώτερο άπαιτητικός. Ἀλλά καί μεγαλοεπιχειρηματίες θά χρεωκοπήσουν γιά νά τηρηθῇ ὁ νόμος τῆς ἀνταγωνιστικῆς ζούγκλας, ὅπου ἄλλοι ἀνεβαίνουν στό στερέωμα καί ἄλλοι καταποντίζονται.δ) Ὁ ρόλος τῶν πολιτικῶν καί τοῦ κοινοβουλίου.
Στίς καπιταλιστικές χῶρες, ὁ ρόλος τῶν πολιτικῶν εἶναι νά ἐξυπηρετοῦν τήν οἰκονομική ὀλιγαρχία, διότι θεωρεῖται αὐτονόητο ὅτι διαφορετικά θά κατηργεῖτο ὁ πολιτικός, ἐφ’ ὄσον οἱ οἰκονομικές δυνάμεις δίδουν ἐντολές στίς πολιτικές δυνάμεις καί ὄχι τό ἀντίστροφο.
Στίς τριτοκοσμικοποιημένες χῶρες ὅπως στήν Ἑλλάδα, οἱ πολιτικοί ὀργανώνονται σέ κόμματα-μαφίες πού, ὡς ἡ Κόζα-Νόστρα στήν Σικελία, ἐκβιάζουν τους ἐπιχειρηματίες, τούς ἀφαιροῦν ἀπό τά κέρδη τους, τούς ὑποχρεώνουν νά λαδώνουν, οἰκοδομοῦν μία τεραστία γραφειοκρατία δημοσίων ὑπαλλήλων-πελατῶν-ψηφοφόρων, αὐτοθωρακίζονται με νόμους βουλευτικῆς ἀσυλίας καί ἀτιμωρησίας καί βραχυκυκλώνουν τήν ὁμαλή λειτουργία τοῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος.
Στόν λαό, οἱ βουλευτές τῶν τριτοκοσμικῶν χωρῶν παρουσιάζουν τήν συνεχῆ παρέμβασή τους στόν δημόσιο τομέα ὡς «σοσιαλισμό», πόσο μᾶλλον ὅταν φθάνουν νά ἀποκαλοῦν τά κόμματά τους σοσιαλιστικά καί παρουσιάζουν τό ρουσφέτι καί τό δημοσιοϋπαλληλίκι ὡς σοσιαλιστικά ἐπιτεύγματα…
Μόνη ἐξαίρεση εἶναι τό ΚΚΕ πού ἁπλῶς προσπαθεῖ -ὅσο δέν κηρύσσεται ἐκτός νόμου – νά εἰσέλθῃ σέ ἕνα διεφθαρμένο κοινοβούλιο μέ στόχο νά ἔχῃ πρόσβαση στό λαό, νά τοῦ ἀποκαλύψῃ τά σκάνδαλα καί νά βοηθήσῃ ὅσο γίνεται στήν κατάρρευση τοῦ καπιταλιστικοῦ
 |
| Ὠνάσης καί Τσώρτσιλ: ἡ φαντασίωση τοῦ Γραικύλου. Ὅπως ἔγραφε ἡ Monde Diplomatique τοῦ Μαρτίου 2010, «ὁ ἀδιαμφισβήτητος ἥρωας ὅλων τῶν κοινωνικῶν [ ἑλληνικῶν] στρωμάτων παραμένει ὁ πλέον ἐπιτήδειος τῶν ἀπατεώνων τοῦ φορολογικοῦ συστήματος: ὁ Ἀριστοτέλης Ὠνάσης». ( Niels Kadritzke, “ Comment l’ injustice fiscale a creuse la vdette grecque”, σ.12) |
 |
| Μαρία Κάλλας καί Τσώρτσιλ: ἡ φαντασίωση τοῦ Ἑλλαδισμοῦ. |
Με ἄλλα λόγια, στήν Ἑλλάδα καταστρατηγεῖται τό ἀκραιφνές καπιταλιστικό σύστημα πού προϋποθέτει ὅτι οἱ πολιτικοί ἐπιβιώνουν χάρις στούς ἐπιχειρηματίες καί τιμωροῦνται σκληρά ὅταν προσπαθοῦν νά ἀντικαταστήσουν τό οἰκονομικό ἀφεντικό τους.
Ὁπωσδήποτε, ἡ διαφθορά τοῦ πολιτικοῦ εἶναι γεγονός καί στίς προηγμένες δυτικές χῶρες. Μάλιστα, ἡ οἰκονομική ὀλιγαρχία τήν προωθεῖ γιά νά ἔχῃ στό χέρι τους πολιτικούς καί νά δύναται νά τους ἐκβιάζῃ ὅποτε θέλει,ἐνδεχομένως δε τιμωρῶντας τους σκληρά, ἀν σηκώσουν κεφάλι καί τό παίξουν τυραννίσκοι ὅπως στήν Ἑλλάδα…ε) Ὁ ρόλος τοῦ κοινοῦ νομίσματος.
Ἡ ἀποδοχή κοινοῦ νομίσματος μέ μία προηγμένη χώρα, ἀπό μία ὑπό ανάπτυξη χώρα, σημαίνει τήν υποδούλωση τῆς δευτέρας ἀπό τήν πρώτη. Γιά τήν Ελλάδα, ἡ εἴσοδος στό εὐρώ – καί με δόλο μάλιστα - ὑπῆρξε ἡ εὔκολη παρασιτική λύση… Αὐτό εἶχε συμβεῖ πολλάκις στό παρελθόν. Ἀρχικῶς κατ’ οὐσίαν, ἄν ὄχι ἐπισήμως.
Τέτοιες, οὐσιαστικά ἀποδοχές κοινοῦ νομίσματος ὑπῆρξαν:
- ἡ ἀποδοχή τῆς ἀγγλικῆς χρυσῆς λίρας μέχρι τό τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
- ἡ ἀποδοχή τοῦ αμερικανικοῦ δολλαρίου μέχρι τήν εμφάνιση τοῦ εὐρώ
- ἡ ἀποδοχή τοῦ μάρκου με τήν κατάργηση τῶν συνόρων στήν περίοδο τῆς γερμανικῆς κατοχῆς τῆς Εὐρώπης
- καί ἡ ἵδρυση τῆς Λατινικῆς Νομισματικῆς Ἑνώσεως (ΛΝΕ), στίς 23 Δεkεμβρίου 1865 πού επέζησε μέχρι τήν 1η Ἰανουαρίου 1927.
Αὐτό πού συμβαίνει μέ τό κοινό νόμισμα, συμβαίνει καί μέ τό κοινό ἀλφάβητο: Πρόκειται γιά τό μέσο ἐπιβολῆς μεγάλης δυνάμεως ἐπί τῶν τριτοκοσμικοποιημένων. Ἔτσι ἔγινε μέ τήν τάση επεκτάσεως τῆς λατινικῆς γραφῆς ἀνά τόν κόσμο, μέ τήν επέκταση τῆς ρωσικῆς κυριλλικῆς γραφῆς στίς τουρκικές δημοκρατίες τῆς πρώην ΕΣΣΔ, καί τῆς κινέζικης γραφῆς στό κινεζικό Τουρκεστάν. Τά πλέον παρασιτικά τμήματα τῶν υποταγμένων χώρων εἶναι πρῶτα στήν ἀποδοχή τέτοιων ἀφομοιωτικῶν τάσεων, λόγῳ «εὐκολίας» ( φερ’ εἰπεῖν, στήν περίπτωση κοινοῦ νομίσματος, ἀπαλλαγή ἀπό τόν βραχνἀ ἐξαγωγῆς συνναλάγματος).
Στήν Λατινική Νομισματική Ἕνωση προσεχώρησαν ἐξ ἀρχῆς ( τό 1865), ἐκτός τῆς Γαλλίας, τό Βέλγιο, ἡ Ἰταλία, καί ἡ Ἑλβετία, ἀργότερα δέ ( τό 1868) ἡ Ἱσπανία καί ἡ Ἑλλάς ( ὡς … λατινική χώρα!) καί τέλος ἡ Ρουμανία, ἡ Βουλγαρία, ἡ Βενεζουέλα, ἡ Σερβία, τό Μαυροβούνιο, τό Σάν Μαρίνο καί τό Βατικανό, τό 1889. Ὁ Πρῶτος Παγκόσμιος Πόλεμος ὑπῆρξε ἡ βασική αἰτία ἀποτυχίας τῆς ΛΝΕ.
 |
| Κοινό εὐρωπαϊκό νόμισμα ( ΛΝΕ) τοῦ 1865 |
Τό κοινό νόμισμα, ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση καί ὁ Ναπολέων προσεπάθησαν νά τό ἐπιβάλλουν στήν Εὐρώπη κατά τήν διάρκεια τῶν γαλλικῶν επεκτατικῶν πολέμων καί τήν ὑποδούλωση τῆς Εὐρώπης. Μετά τήν πτώση τῆς πρώτης ναπολεοντίας αὐτοκρατορίας, τό κοινό αὐτό νόμισμα ἐπεβίωσε μέ τήν ἵδρυση τοῦ Βελγίου, στό νεοσύστατο κράτος ( βελγικό φράγκο) καί στήν Ἑλβετία ( ἑλβετικό φράγκο), ἀλλά καί στήν Ἰταλία τό 1860.
 |
| Ὁ de Parieu ( 1815-1893), πατέρας τοῦ κοινοῦ νομίσματος «Εὐρώπη», δηλαδή τοῦ "εὐρώ". |
Ἐπρότεινε μάλιστα, τό 1867, νά δημιουργηθῇ, βασισμένο στόν κανόνα χρυσοῦ ( gold standard), ἕνα ἐνιαῖο νόμισμα με βάση τό κέρμα 10 φράγκων, ὑπό τήν ὀνομασία «Εὐρώπη», δηλαδή εὐρώ(!), σέ μία «δυτικοευρωπαϊκή Ἕνωση» στήν ὁποία θα ἠδύνατο νά πάρουν μέρος καί οἱ ΗΠΑ!
Στο βιβλίο πού ἐδημοσίευσε τό 1870, Principes de science politique ( Ἀρχές πολιτικῆς ἐπιστήμης) ἐπρότεινε μία «Εὐρωπαϊκή Ἕνωση» πού θα ἐδιοικεῖτο ἀπό μία «Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή», τά μέλη τῆς ὁποίας θα διωρίζοντο ἀπό τίς ἐθνικές κυβερνήσεις, με μία «Εὐρωπαϊκή Βουλή», προς ἀποτροπήν μελλοντικῶν εὐρωπαϊκῶν πολέμων.στ) Ὁ ρόλος τῆς στρατιωτικῆς ἰσχύος καί ἡ γεωπολιτική «αλήθεια» τῆς Ελλάδος.
Μία χώρα ὅπως ἡ ναυτική Ἑλλάς πού στερεῖται πυρηνικῆς ἰσχύος καί πού εἶναι ἐγκλωβισμένη σέ ἕνα κοινό εὐρωπαϊκό νόμισμα μίας πολιτικῆς Ἑνώσεως, στήν ὁποία μόνο ἡ Γαλλία κατέχει πυρηνική δύναμη καί πού γεωπολιτικά ὑπάγεται στόν χῶρο τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ( με μόνη πυρηνική δύναμη τό Ἰσραήλ) καί παραδοσιακό προστάτη, τήν ισχυροτέρα πυρηνική στρατιωτική δύναμη στόν κόσμο, τίς ΗΠΑ, δέν ἔχει ἄλλη ἐπιλογή ἀπό τήν πλήρη δυτικοποίηση τῆς οικονομίας της καί των δομικῶν μορφῶν του κράτους, ὤστε νά ἐξαλείψῃ κάθε τριτοκοσμική μορφή ὀργανώσεως.
Οἱ ΗΠΑ ἔχουν οἰκοδομήσει ἕνα σύστημα περισσοτέρων των 700 στρατιωτικῶν βάσεων πού περικυκλώνουν τήν ὑφήλιο καί πού διατηροῦνται ὄχι γιά χάρη παγκοσμίας ἀσφαλείας ἀλλά γιά τήν προώθηση πολεμικῶν συρράξεων. σέ αυτό τό διεθνές πλαίσιο ἡ Ἑλλάς εἶναι ὑποχρεωμένη:
- νά ὑποστηρίζῃ τήν ἰμπεριαλιστική πολιτική τῶν ΗΠΑ , στήν πρώην Γιουγκοσλαυῒα, τό Ἰράκ, τό Άφγανιστάν,
- νά ὑποστηρίζῃ τό Ἰσραήλ.
- ἡ αὔξηση ἰσχύος τῆς Ἀλβανίας
- ἡ κεντρική στρατηγική θέση στά Βαλκάνια τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων
- ἡ ούσιαστική συνομοσπονδοποίηση τῆς Κύπρου, με ἐπάνοδο, ὑπό ἄλλην μορφή του σχεδίου Ἀννάν
- ἡ παρουσία του ἑβραϊκοῦ στοιχείου στά Βαλκάνια
- ἡ ἐνίσχυση μιᾶς μετριοπαθοῦς ἰρανοσιϊτικῆς συνομοσπονδίας φιλικῆς προς τό Ἰσραήλ
- καί τέλος, μία ἑλληνοτουρκική προσέγγιση (ἕως ἑνώσεως) πού θα βοηθήσῃ στήν αποτροπή τῆς ρωσικῆς ἰσχύος στήν Μεσόγειο.
Με ἄλλα λόγια δέν εἶναι δυνατόν, ὅσο ἡ Ἐλλάς παραμένει μία παρασιτικῶν δομῶν τριτοκοσμική ἀνίσχυρη καπιταλιστική χώρα, νά κάνῃ πολιτική τύπου Τουρκίας, μίας χώρας πού ἠγωνίσθη γιά ἀνεξαρτησία καί ἰσχύ ἀπό τήν ἐποχή του Ἀτατούρκ, με μία νικηφόρα ἀντίσταση κατά ὅλων τῶν μεγάλων δυνάμεων τό 1923, καί πού σήμερα κατέχει μία ἀπό τίς μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις καί τίς σφριγηλότερες οἰκονομίες στόν κόσμο, ὡς μέλος τοῦ G20.
Το λάθος αὐτό τό ἔκαμε τό στρατιωτικό καθεστώς τοῦ 1967-1974, πού ναί μέν διετήρησε στενούς δεσμούς μέ τίς ΗΠΑ αλλά προέβη σέ ἀλλοπρόσαλλη ἐξωτερική πολιτική πού τελικά ἐκόστισε τήν ἀφαίρεση τῆς ἀμερικανικῆς προστασίας. Ἡ Ἑλλάς θυμίζει συχνά τούς λεονταρισμούς τῶν Ἀράβων κατά τοῦ Ἰσραήλ ( πού καταλήγουν σέ ἀπανωτές ἧττες) διαμορφώνοντας μία πικραμένη Κοινή Γνώμη, ἀορίστως κατά τῶν «κακῶν Ἀμερικανῶν», τήν στιγμή πού τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ἑλληνικῆς διασπορᾶς εἶναι ἐγκατεστημένο ἐπιτυχῶς ἀπό καιρό στις ἀγγλοσαξωνικές καπιταλιστικές χῶρες, καί πού οὐδόλως ἀμφισβητεῖ τό ἀμερικανικό σύστημα.
Μία σύγκριση τῆς ἑλληνικῆς πραγματικότητος μέ τόν αγῶνα τοῦ ἰρανικοῦ λαοῦ, πού τό 1979 ἀνέτρεψε τό καθεστώς τοῦ σάχη με τόννους αἵματος καί ἠδυνήθη μετά ἀπό ὀκτάχρονο πόλεμο ἀντιστάσεως κατά τῆς ἐπεκτατικῆς πολιτικῆς τῆς Βαγδάτης ( τό 1980-1988), πού ἐκόστισε στό ἰρανικό ἔθνος περί τοῦ ἑνός ἐκατομμυρίου ἀνθρωπίνων ἀπωλειῶν, νεκρῶν καί τραυματιῶν, νά στερεώσῃ τήν ἀνεξαρτησία τῆς χώρας καί νά προχωρήσῃ πρός τήν ἀνέγερση πυρηνικῆς ἰσχύος, εἶναι καταλυτική εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος.
Μετά τήν ἧττα τοῦ ἡρωϊκοῦ δημοκρατικοῦ στρατοῦ τοῦ ΚΚΕ τό 1949, ἡ Ἑλλάς ἐβυθίσθη σέ μιά παρασιτική δημοσιοϋπαλληλική καλοπέραση πού ἔκαμε νά κοκκινίσῃ ἀπό ντροπή ἀκόμη καί «ὁ ἐθνικός μας ἥρωας», ὁ Καραγκιόζης!
Ὁ Γιῶργος Ἀ. Παπανδρέου ἔχει ἀναθέσει στήν κυβέρνησή του νά κόψῃ ὅλες τίς κεφαλές τῆς Λερναίας Ὕδρας.
Ἡ ἀντίδραση βέβαια τοῦ, συνηθισμένου στήν εὐκολία, Ἕλληνος εἶναι ἡ ἀκόλουθη: « Ὄταν κλέβατε με τό Χρηματιστήριο, τό Βατοπαίδι, τή Siemens, γιατί δέν μᾶς καλέσατε νά κλέψουμε μαζί; Τώρα πού εἶναι ἡ ὥρα τοῦ λογαριασμοῦ μᾶς φωνάζετε νά πληρώσουμε;» Αὐτή ἡ αντίδραση εἶναι χαρακτηριστική τῆς ἑλληνικῆς νοοτροπίας. Με γενικόλογα περί Ἑλλάδος τῆς ἀλληλεγγύης, κοινοτισμοῦ, συλλογικότητος, μοιρασιᾶς, παραδόσεως, προσφορᾶς καί ἀγάπης δέν λύνονται τά προβλήματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Ἡ Ἑλλάς χρειάζεται νοικοκύρεμα. Καί αὐτό σημαίνει οὐδείς πλέον νά αποτολμήσῃ νά ἀπευθυνθῇ σέ βουλευτή γιά ρουσφέτι, οὐδείς νά δεχθῇ νά δώσῃ φιλοδώρημα οὔτε καν σέ γκαρσόνι καφενείου (στήν πρώην ΕΣΣΔ, τό φιλοδώρημα σέ ἑστιατόριο ἀπηγορεύετο αὐστηρά ὡς κατάλοιπο ἀστικῆς νοοτροπίας). Οὐδείς παπᾶς νά αποτολμᾷ νά ἀπευθύνεται σέ πιστό λέγοντας, «δώσατε ὅτι ἐπιθυμεῖτε», οὐδείς δημόσιος ὑπάλληλος νά προφασίζεται φόρτο ἐργασίας καί νά μήν ἐξυπηρετῇ τόν πολίτη ἀστραπιαίως. Ὄλοι, χωρίς ἐξαίρεση, νά γνωρίζουν καί νά χρησιμοποιοῦν ὑπολογιστή καί νά απαντοῦν αὐθημερόν σέ οἱαδήποτε αἴτηση πολίτου, με κίνδυνο νά τιμωρηθοῦν αὐστηρά.
Μόνο ἐάν γίνουν αὐτά, καί πολλά ἄλλα, ὑπάρχει ἐλπίδα ἀφύπνισης. Ἐκτός καί ἐάν καταφθάσῃ μία μεγάλη συμφορά καί ξυπνήσῃ ἀπό τόν λήθαργο ὁ ἑλληνικός λαός…
Ἡ ἐναλλακτική λύση καί ὁ ἀναζητούμενος ἐναγωνίως Ἕλληνας ἡγέτης ἤ πολιτικός σχηματισμός πού θά τήν ἐφαρμόσῃ.
Ἄν καί ὁ αναγνώστης τοῦ παρόντος ἄρθρου, ἐκ πρώτης ὄψεως, μπορεῖ νά σχηματίσῃ τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἑλλάς ἔχει ἐλάχιστες πιθανότητες νά ἀποφύγῃ τήν πλήρη δυτικοποίησή της καί οὐσιαστικά τήν συνταύτισή της μέ τά ἀμερικάνικα συμφέροντα ( καί τίς ὅποιες συνέπειες ἐξ αὐτῆς), ἐν τούτοις ὑπάρχει καί μία ἄλλη λύση, ἡ ὁποία ὅμως ἀπαιτεῖ ἡγεσία μεγάλου πολιτικοῦ ἀναστήματος…
Αὐτός ὁ, ἀπ’ εὐθείας ἐκλεγμένος ἀπό τόν ἑλληνικό λαό, Ἕλληνας ἡγέτης ἤ πολιτικός σχηματισμός πού απαραιτήτως θα διακατέχεται ἀπό πνεῦμα αὐτοθυσίας καί προσφορᾶς ( ἀποδεικνυόμενο ἐξ’ ἀρχῆς στήν πράξη) ὀφείλει νά πράξῃ τουλάχιστον τά παρακάτω:
α) παραχώρηση στόν λαό του δικαιώματος νά επιλέξῃ με δημοψήφισμα νά ὑποστῇ τήν πολιτική του ΔΝΤ προκειμένου νά συνεχίσῃ ἀπρόσκοπτα ὀ δανεισμός τῆς χώρας ἤ συνειδητό πέρασμα ἀπό μία συγκεκριμένη περίοδο θυσιῶν καί περιορισμῶν, με δίκαιο καταμερισμό βαρῶν ( καί ἐνδεχόμενη ἐπιστροφή στό ἐθνικό μας νόμισμα), ὥστε νά ἀντιμετωπισθῇ τό δημόσιο χρέος, χωρίς τήν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας.
β) Παραδειγματική τιμωρία τῶν ὑπευθύνων τῆς κρίσης – καί αναδρομικά ἀπό τό 1974 – καί δήμευση τῆς περιουσίας ὅσων κριθοῦν ἔνοχοι, ὥστε νά πεισθεῖ ὁ ἁπλός πολίτης νά προβεῖ στίς ἀπαραίτητες θυσίες καί νά αποκατασταθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη στό κράτος.
γ) Κατάργηση ὅλων τῶν νόμων ἀτιμωρησίας τῶν βουλευτῶν, ὑπουργῶν, γραμματέων ὑπουργείων, διευθυντῶν Ὑπηρεσιῶν, κ.λπ., οἱ ὁποῖοι θα εὐθύνονται με τήν προσωπική τους περιουσία καί οἱ πράξεις δωροδοκίας, διαφθορᾶς καί κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος θα τιμωροῦνται ὡς κακουργήματα.
δ) Κατάργηση ἐπιχορηγήσεων των πολιτικῶν κομμάτων. οἱ βουλευτές καί ὅλοι οἱ ὑπάλληλοι τῆς Βουλῆς καί τά στελέχη τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης θά ἀμείβονται με βασικό μισθό καί θά πληρώνουν μέ δικά τους χρήματα ὅλο τόν απαραίτητο ἐξοπλισμό λειτουργίας τῶν πολιτικῶν γραφείων τους, ἐνῷ θά μετακινοῦνται μέ δικά τους μέσα καί ἔξοδα.
ε) Ἄρση τῆς μονιμότητας τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων μέ σύνδεση μισθολογίου μέ βαθμολόγιο καί θέσπιση πρίμ παραγωγικότητας καί απορρόφηση τῶν ὑπεράριθμων σέ αὐστηρά παραγωγικές θέσεις. Π.χ. ἀπ’ εὐθείας ἐκτέλεση ἀπό τό Δημόσιο μεγάλων κοινωφελῶν ἔργων ( κατασκευή ὁδικῶν ἀρτηριῶν, πυρασφάλεια, κ.λπ., πού τώρα ἐπιβαρύνουν τόν κρατικό προϋπολογισμό).
στ) Ἄσκηση ἐθνικά συμφέρουσας πολιτικῆς στό μεταναστευτικό, ὥστε νά ἐφαρμοσθῇ ποσόστωση στούς μετανάστες καί παραμονή ὅσων πληροῦν κριτήρια ἐκπαίδευσης καί παραγωγικότητας ( ἀκόμη καί ἄν ἀπαιτηθῇ ἐξοδος ἀπό τήν συνθήκη Σένγκεν).
ζ) Λειτουργία τῶν Τραπεζῶν καί τῶν ΔΕΚΟ ὑπό αὐστηρά κρατικό ἔλεγχο πρός ἀποφυγή κερδοσκοπίας, ὥστε τά τιμολόγια δανεισμοῦ καί τά τιμολόγια νά εἶναι προσιτά στά ἑλληνικά νοικοκυριά καί ἐπιχειρήσεις.
η) Αὐστηρός κρατικός παρεμβατισμός στίς τιμές τῶν βασικῶν ἀγαθῶν ( διατροφῆς, στέγης, ὑγείας)
θ) Ἄμεση ἐκμετάλλευση τῆς κρατικῆς περιουσίας καί ὅλων τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πόρων τῆς χώρας ( πετρέλαιο, κοιτάσματα, ὀρυκτά κ.λπ.)
ι) Ἀνεξάρτητη ἐθνική ἐξωτερική πολιτική, μέ βάση τά γεωπολιτικά ἀτοῦ τῆς χώρας μας ( π.χ. ἐνεργειακή συνεργασία μέ τήν Ρωσία, ἐμπορική καί ναυτιλιακή συνεργασία μέ τήν Κίνα, χρηματοπιστωτική συνεργασία μέ ἀραβικά κεφάλαια, τουριστική καί πολιτισμική συνεργασία μέ τήν Τουρκία καί στρατιωτική συνεργασία μέ Τουρκία καί Ισραήλ.
κ) Κίνητρα γιά τήν επαναδημιουργία ἐγχώριας βιομηχανίας καί γιά προσέλκυση διεθνῶν ἐπενδύσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου