Θερινή δυσπεψία

Cartoon ἀπό τήν Guardian 27/08/11

Ὑπάλληλοι μὲ ἄρτια ἐκπαίδευση καὶ ὑψηλὴ κατάρτιση, ὑπὸ τὴν κάλυψη τοῦ σκότους ὀλισθαίνουν σὲ ξένο ἔδαφος, κατὰ κάποιον ἄγνωστο τρόπο προκαλοῦν ἕνα περιστατικὸ τὸ ὁποῖο προωθοῦν μὲ τὰ καθιερωμένα μέσα ἐνημέρωσης ὥστε νὰ διαδοθεῖ καὶ νὰ προκαλέσει πανικό. Μιὰ βομβιστικὴ ἐκστρατεία ξεκινᾶ προκειμένου νὰ προστατευθοῦν οἱ "ἄμαχοι" καὶ στὴ συνέχεια νὰ βοηθηθοῦν οἱ ἐκ θαύματος ὁπλισμένες μάζες "ἀμάχων" νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία. Ὁ θάνατος γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά σὰν παγερὴ ὑπολογιστικὴ μέθοδος θὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ ὁ κόσμος ἀπὸ ἕνα τύραννο –ποὺ χωρὶς ἀμφιβολία θὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ ἕναν ἄλλο– μόνο ποὺ αὐτὸς θὰ εἶναι ντυμένος τὰ ροῦχα τῆς Δυτικῆς Δημοκρατίας, καὶ ἀσφαλῶς ἡ κάθε του κίνηση θὰ εἶναι συγχρονισμένη μὲ τοὺς νόμους τοῦ παγκόσμιου οἰκονομικοῦ συστήματος. Τὸ νεοφιλελεύθερο μοντέλο βασιζόμενο στὴ θερμὴ ὑποστήριξη τῶν "δημοκρατικῶν" θεσμῶν καὶ τῶν "ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων", τὴν ἀπομόνωση κάθε "ὀπισθοδρομικοῦ" ἀντιλόγου καὶ προσηλωμένο στὴν ἀνάγκη τοῦ "ἐκσυγχρονισμοῦ" καὶ τὴν "ὀρθολογιστικὴ" κατανομὴ τοῦ πλούτου θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ζεῖ καλὰ κι ἐμεῖς λίγο χειρότερα.

Ταξική συνείδηση, "ἐθνική" ἰδεολογία καί πνευματική ἔρημος.

Στήν ἀνάρτηση μὲ τίτλο "Μιά γόνιμη αὐτοκριτική τῆς ἀγανάκτησης.." τῆς 20/6/2011, σχετικὰ μὲ τὶς συγκεντρώσεις τῶν ἀγανακτησμένων, εἶχα διατυπώσει κριτική, ὅπως καί τὶς σοβαρές μου ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸ μέλλον τους, ἂν δὲν ἐπληροῦντο σταδιακὰ ὠρισμένες προϋποθέσεις ποὺ σχηματικὰ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποδοθοῦν μὲ τὸν ὄρο « ὀργανωμένη καὶ συγκροτημένη πολιτικὴ διεκδίκηση καὶ ἔκφραση».

Τὸ πολύ ἐνδιαφέρον κείμενο τῶν «4 βημάτων» , τῆς 9/8/2011, δίνει μία ἄποψη γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ νὰ πάρει σάρκα καὶ ὀστᾶ αὐτὸς ὁ ὅρος. Συμφωνῶ πλήρως μέ τις διαπιστώσεις του γιά τά ΜΜΕ, γιά το μαῦρο σκοτάδι καί το πλιάτσικο πού ἐπικρατεῖ στήν χρηματοδότηση Μ.Κ.Ο. ( ἄς μοῦ ἐξηγήσει κάποιος τί σόϊ μὴ κυβερνητικὴ ὀργάνωση εἶναι αὐτή πού χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὸ κράτος), μὲ ὅσα γράφει γιά τήν παραπλανητική προβολή ὡς παγκόσμιων κακοποιῶν, κρατῶν ὅπως ἡ Βόρειος Κορέα καί τό Ἰράν, γιά τήν καθιέρωση τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς, ὅπως καί μέ ἀρκετές διαπιστώσεις γιά τό ἑλληνικό πολιτικό καί κομματικό σκηνικό. Ὑπάρχουν βέβαια και διαφωνίες, πού δίνουν ἀφορμές γιά κάποιες πρόσθετες σκέψεις πάνω στό περιεχόμενο πού προσλαμβάνουν, στήν χώρα μας είδικώτερα, οἱ ἔννοιες «ταξική συνείδηση» καί «ἐθνική ἰδεολογία».

Μιά διαφοροποίηση, πού σέ μεγάλο βαθμό συναρτᾶται μέ τον καθοριστικό καί καταστροφικό ρόλο πού ἀποδίδω παρακάτω στήν νεοελληνική ἐθνική ἀστική ἰδεολογία τῆς ὁποίας ἡ ἐπίσημη νεοελληνική ἱστορία ἀποτελεῖ τόν κύριο τροφοδότη. Δηλαδή:

4 βήματα γιά νά γίνει ἡ ἀγανάκτηση αἰσιοδοξία

      ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ

                                                      

   Τί χωρίζει τὶς σπίθες τοῦ Θεοδωρακη (ὁποῖες ἀπόμειναν) ἀπὸ τοὺς ἀγανακτισμένους τοῦ συντάγματος;  Τὸ κίνημα "δὲν πληρώνω" ἀπὸ τὸ κίνημα τῆς Κερατέας; τὴν κίνηση γιὰ ἄμεση δημοκρατία ἀπὸ τὴν πρόταση γιὰ "περιεκτικὴ δημοκρατία" ; Τὶς συνελεύσεις πολιτῶν τῶν συνοικιῶν , δήμων κλπ ἀπὸ τὶς σπίθες πού ἀποχώρησαν ἤ διαγράφτηκαν;

   Κάποια πράγματα μπορεῖ νὰ τοὺς διαφοροποιοῦν , ὅμως σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς σχηματισμοὺς ὑπάρχει ἕνας κοινὸς παρονομαστὴς μὲ πολλοὺς παράγοντες ὅπως

     Ἡ διογκουμενη φτώχεια , ἡ σταδιακὴ ἀλλὰ γρήγορη ἀπώλεια τῶν ἐργασιακῶν ἀλλὰ τώρα πιὰ ἀκόμα καὶ  τῶν ἀνθρώπινων δικαιωμάτων

     Ἡ σάρωση τῶν κατακτήσεων τῶν τελευταίων δεκαετιῶν σὲ ζητήματα δημοκρατίας , λαικοῦ ἐλέγχου καὶ συμμετοχῆς, σὲ ζητήματα ποιότητας ζωῆς καὶ πρόνοιας μὲ τὴν διάλυση τῶν συστημάτων ὕγειας καὶ ἀσφάλισης.

     Ἡ ἐξουθένωση καὶ περιφρόνηση τῶν ἀδύναμων, ἡ καταλήστευση τῆς τρίτης ἡλικίας μέσῳ τῶν “ἐπενδυσεων” τῶν ἀσφαλιστικῶν τους ταμείων κλπ

     Ἡ ἀπώλεια τῆς αἰσιοδοξίας καὶ τῆς ἐλπίδας  ...

  

Στῶμεν

Πρῶτο ποὺ αὐτοὶ ἀποφασίζουνε πὼς κινδυνεύομε καὶ

πότε καὶ πὼς θέλομε δὲ θέλομε θὰ μᾶς “ἐσώσουν”.

Δεύτερο ποὺ ἀπ’ τὶς ἀξίες προτιμοῦν τὰ ἀξιώματα, τί

νὰ τὶς κάνουμε τὶς παλιατζοῦρες. Τρίτο γεγονὸς τὸ ἀνὰ-

στημά σου ποὺ τοὺς καταργεῖ, τὸ εὖρος σου ποὺ ἀχρη-

στεύει τὶς μονάδες τους καὶ τὰ ἰσόπεδα τοπία τους. Τὲ-

ταρτο ποὺ οἱ εὔπιστοι, ποὺ νὰ τοὺς πάρει ὁ διάολος,

χειροκροτοῦν τὸ φίμωτρο γιὰ τὶς “φωνασκίες τῶν

πληβείων” κι οὔτε ποὺ θέλουνε νὰ δοῦνε πὼς κόψε

ἀποδῶ κόψε ἀπ’ ἐκεῖ σὲ τεμαχίσανε σὲ οἰκόπεδα καὶ

μυρμηγκότρυπες οἱ ἄψωλοι.

Γεγονὸς προχωρημένο ποὺ στοὺς δρόμους σου ἕναν Ἀ

πρίλη χύθηκε τὸ ἔμπυο, οἱ μειοδότες περιφέρανε ὅ,τι

πελώριο: τ’ ἀτίμητά σου τὸ αἷμα σου αἰώνων στὰ

διεθνῆ χρηματιστήρια, σ’ ἀγοραστὲς βορὰ τῆς φτήνιας,

καὶ ποὺ πιάσανε τὰ ὑψώματά σου οἱ φαῦλοι κ’ οἱ ἀχρεῖοι

στίφη καὶ ποὺ ἐσὺ πικρὸς ἀπήγανος, τοῦ τάφου ἄκρη

ἄκρη καὶ τῆς λεηλασίας ὅ,τι περίσσεψε δοσμένο στὴ

φυγή, νοῦς ἐνδοφλέβιος καὶ μάτια ν’ ἀνασκάβουν τὴν

ἀντάρα.

Γεγονὸς ἔσχατο ἡ ἑκατόχρονη ὀργή σου

πού ἀρνιέται τὴ μετάσταση καὶ δὲν πάει πιὸ πέρα

παρὰ ἐδῶ, μονάχη της, χωρὶς καψούλι

συνωμοτεῖ καὶ δέρνεται μὲ τὸ βυθό της.

Ἕκτωρ Κακναβάτος
Ἀπό τή συλλογή Θάλαμος Ἀζωτούχων