Ἡ ἀγάπη ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ δυὸ ξεροκόμματα ψωμὶ

“Καθώς ἡ ζωγραφική τοῦ πίνακα μὲ τὸ ψωμὶ βρισκόταν σὲ ἐξέλιξη ἡ Gala κι ἐγὼ συνηθίζαμε νὰ παίζουμε κάθε ἀπόγευμα σκάκι. Προσπαθοῦσα νὰ κάνω τὴν ἐπιφάνεια πάνω στὴν ὁποία βρίσκονταν τὰ ξεροκόμματα τοῦ ψωμιοῦ ὅσο πιὸ ἁπαλὴ γινόταν. Συνήθως ὑπῆρχαν διάσπαρτα πράγματα παντοῦ, στὸ πάτωμα γιὰ παράδειγμα βρίσκονταν πολλὰ σκόρπια πιόνια σκακιοῦ. Μιὰ μέρα, καθὼς προσπαθοῦσα νὰ τὰ βάλω μέσα στὸ κουτί, ἕνα ἔπεσε στὸ μέσον του ἡμιτελοῦς ἔργου τῆς ἀκίνητης ζωῆς. Μετὰ ἀπ΄αὐτὸ ἔπρεπε νὰ βροῦμε ἄλλο σὲτ γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὸ παιχνίδι μας, καθὼς χρησιμοποιοῦσα τὸ πεσμένο πιόνι σὰν μοντέλο γιὰ τὸν πίνακα καὶ δὲν ἄφηνα κανένα νὰ τὸ πειράξει."

Γιὰ μία ἰδιοφυΐα σὰν τὸν Salvador Dali ἡ προσθήκη ἐπικῆς διάστασης στὰ πιὸ συνηθισμένα καθημερινὰ πράγματα εἶναι διαδικασία ἁπλή. Δυὸ φέτες ξερὸ ψωμί, τυχαία διάσπαρτα ψίχουλα κι ἕνα πιόνι τοῦ σκακιοῦ. Ὅπως ἔχει ἐξηγήσει ὁ ἴδιος, ὁ στόχος τῆς παρουσίας τοῦ ψωμιοῦ στὶς ἐργασίες του εἶναι νὰ πετύχει τὴν ἀπεικόνιση τῆς ἀκινησίας ἑνὸς ἀντικειμένου πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκρηξή του.

Τὸ Χριστινάκι κάθησε ἀναπαυτικὰ κάτω ἀπὸ τὸν πίνακα τοῦ Dali ποὺ εἶχε στὸ σαλόνι της καὶ ἄρχισε μὲ τὴ βραχνὴ φωνή της νὰ μὲ διαβάζει φωναχτὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τίς σημειώσεις της:


Ἡ ἀρσενικὴ σφήκα τοῦ εἴδους Lissopimpla excelsa ἐξαπατᾶται ἀπὸ τὴ μυρωδιὰ ποὺ παράγει ἡ ὀρχιδέα τοῦ γένους Cryptostylis, θεωρώντας πὼς ἡ μυρωδιὰ αὐτὴ εἶναι ἡ φερορμόνη τῆς θηλυκῆς σφήκας Lissopimpla excelsa. Μὲ τὴ σκέψη πὼς ἔχει βρεῖ τὸ σύντροφό της καὶ παρακινημένη ἀπὸ τὰ χρώματα τοῦ λουλουδιοῦ ποὺ μοιάζουν μὲ αὐτὰ τῆς θηλυκῆς σφήκας, ἡ ἀρσενικὴ σφήκα προσγειώνεται στὴν ὀρχιδέα καὶ ἀφήνει ἐκεῖ τὸ σπέρμα της. Οἱ ἐπιστήμονες ποὺ παρατήρησαν τὴν ἐξαπάτηση τῆς ἀρσενικῆς σφήκας ἐπισημαίνουν πὼς ἐὰν ἡ ὀρχιδέα δὲν εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ παραπλανήσει τὴν ἀρσενικὴ σφήκα θὰ εἶχε ἐκλείψει, δεδομένου ὅτι τὸ λουλούδι αὐτὸ χρειάζεται τὴ γύρη κάποιας ἄλλης ὀρχιδέας προκειμένου νὰ γονιμοποιήσει τὰ αὐγά της, καὶ τὸ ἐπιτυγχάνει αὐτὸ παραπλανώντας τὴν ἀρσενικὴ σφήκα Lissopimpla excelsa, ἡ ὁποία εἶχε προηγουμένως ζευγαρώσει -ἐξαπατημένη μὲ παρόμοιο τρόπο- μὲ κάποια ἄλλη ὀρχιδέα. Ἡ ἐξήγηση αὐτὴ βέβαια προϋποθέτει πὼς οἱ ὀρχιδέες εἶχαν γνώση τοῦ ἔξω κόσμου ἐξ ἀρχῆς, διαφορετικὰ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ παγιδεύσουν τὴν ἀρσενικὴ σφήκα παράγοντας τὴν κατάλληλη μυρωδιά, οὔτε θὰ εἶχαν ἀναπτύξει τὰ σωστὰ χρώματα ποὺ μοιάζουν μὲ αὐτὰ τῆς θηλυκῆς σφήκας. Θὰ μποροῦσε ἴσως κάποιος νὰ προτείνει ὅτι ὅλα αὐτὰ ἦταν ἀποτέλεσμα τυχαίων μεταλλάξεων, ἀλλὰ στὴν περίπτωση αὐτὴ πῶς κατόρθωσε ἡ ὀρχιδέα νὰ ἐπιζήσει πρὶν ἐπέλθουν αὐτὲς οἱ μεταβολὲς; Ἐπίσης μπορεῖ κανεὶς μὲ βεβαιότητα νὰ ἰσχυριστεῖ πὼς ἡ φύση εὐνοεῖ τὴν ἀπάτη καὶ τιμωρεῖ τὴν ἀνοησία, ἢ ἁπλὰ πρόκειται γιὰ ἀτελεῖς ἐρμηνεῖες πού δίνουν οἱ ἐπιστήμονες στὶς παρατηρήσεις τους;