Στὶς 21 Ἀπριλίου 1963 ὁρίζεται νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ πρώτη πορεία εἰρήνης μὲ ἀφετηρία τὸν τύμβο τοῦ Μαραθώνα καὶ τερματισμὸ στὴν Πνύκα. Πρωτεργάτες τῆς ἐκδήλωσης ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν Διεθνῆ Ὕφεση καὶ Εἰρήνη ( Ε.Ε.Δ.Υ.Ε.) , ὁ Σύνδεσμος Μπέρτραν Ράσσελ. Ἡ κυβέρνηση τῆς Ε.Ρ.Ἐ τὴν ἀπαγορεύει, ὀξύνοντας τὸ ἤδη τεταμένο πολιτικὸ κλίμα ἐν μέσω τοῦ Ἀνενδότου ποὺ διεξάγει ἡ Ε.Κ. μὲ ἀφορμὴ τὶς ἐκλογὲς βίας καὶ νοθείας τοῦ 1961, καὶ τῶν κινητοποιήσεων τῆς Ἀριστερᾶς σὲ Ἑλλάδα καὶ ἐξωτερικὸ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν πολιτικῶν κρατουμένων. Παράλληλα ἡ ἀστυνομία καὶ ἡ χωροφυλακὴ βγάζουν ἀνακοινώσεις ἀπαγόρευσης τῶν συγκεντρώσεων σὲ ἀνοιχτοὺς χώρους. Τὸ προηγούμενο βράδυ 
ἀστυνομικὲς δυνάμεις, συνεπικουρούμενες ἀπὸ παρακρατικὲς ὁμάδες μπλοκάρουν τὴν περιοχὴ ἀπὸ τὸ Γηροκομεῖο ἕως τὸν Τύμβο. Λεωφορεῖα καὶ πούλμαν μὲ προορισμὸ τὸν Μαραθώνα ἐμποδίζονται, οἱ ἰδιοκτῆτες τοὺς ἀκυρώνουν τὶς συμφωνίες μεταφορᾶς. Γίνεται συστηματικὸς ἔλεγχος ταυτοτήτων, σωματικὲς ἔρευνες σὲ ἐκδρομεῖς. Πέρα ἀπὸ τὸν Σταυρὸ δὲν προχωράει κανείς. Στὸν Μαραθώνα, ναῦτες τοῦ Λιμενικοῦ φρουροῦν τὴν παραλία, διὰ τὸν κίνδυνον ἀποβάσεως.
Ὁ βουλευτὴς τῆς ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, ξεκινώντας χαράματα περνάει τὰ μπλόκα ἐπικαλούμενος τὴν βουλευτική του ἰδιότητα. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ μπλόκα οἱ χωροφύλακες ὑποχρεώνουν τοὺς συνεπιβάτες του νὰ κατέβουν, καὶ συνεχίζει μόνος του. Φτάνει στὸν Τύμβο ὑπὸ βροχή, ἀνεβαίνει, ξεδιπλώνει τὸ πανὸ καὶ ἀρχίζει τὴν πορεία πρὸς τὴν Ἀθήνα. Ἐν μέσῳ προκλήσεων, ὕβρεων καὶ προπηλακισμῶν ἀπὸ συγκεντρωμένους χωροφύλακες καὶ παρακρατικοὺς φτάνει στὸν τάφο τῶν ἐκτελεσθέντων ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς στὸ Πικέρμι, ὅπου προσπαθεῖ νὰ καταθέση λουλούδια. Τὰ τσαλαπατοῦν. Ἐν συνεχείᾳ, μὴ ὑπακούοντας στὶς ἀπειλὲς τῶν ἀστυνομικῶν γιὰ νὰ σταματήσει τὴν πορεία, συλλαμβάνεται
γύρω στὶς 10.30 τὸ πρωί, ἀπὸ 30 ἄτομα, μὲ καμιόνι ἀπάγεται κανονικὰ καὶ ἐν τέλει ἀφήνεται ἐλεύθερος στὴν Νέα Ἰωνία μετὰ ἀπὸ περιπλάνηση 3,5 ὡρῶν. Στὸ τέρμα τῆς πορείας, στὴν Πνύκα γίνονται συλλήψεις μεταξὺ τῶν συγκεντρωμένων. Συνολικὰ ὁ ἀριθμὸς τῶν συλληφθέντων στὶς ἐπιχειρήσεις τῆς ἡμέρας ἔφτασε τοὺς 1100. Ἡ Ε.Κ. ἐπαναλαμβάνει τὴν θέση της, ὅτι θεωρεῖ τὴν πορεία γεγονὸς κωμικό, ὅτι τὴν ἀποδοκιμάζει, καὶ παράλληλα ἐπιρρίπτει εὐθύνες στὴν κυβέρνηση γιὰ τὴν ἀπαγόρευσή της, τὸ στρατοκρατικὸ περιβάλλον καὶ καταδικάζει τὴν σύλληψη τοῦ Λαμπράκη.
Ἕνα μήνα ἀργότερα, στὶς 22 Μαῒου, τὸ σκηνικὸ εἶναι λίγο ἀλλαγμένο, πιὸ βίαιο, δολοφονικό. Οἱ πρωταγωνιστὲς ὅμως παραμένουν οἱ ἴδιοι. Ἀπὸ τὴν μία ὁ Λαμπράκης ἀπὸ τὴν ἄλλοι τὸ παρακράτος καὶ τὸ ἐπίσημο κράτος πιασμένα χέρι χέρι. Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης εἶναι καλεσμένος γιὰ νὰ μιλήσει στὴν ἐκδήλωση γιὰ τὴν εἰρήνη ποὺ διοργανώνει ἡ Ε.Ε.Δ.Υ.Ε. στὴν Θεσσαλονίκη. Ἡ συγκέντρωση τελικὰ πραγματοποιεῖται σὲ ἄλλο χῶρο ἀπὸ τὸν ἀρχικά συμφωνηθέντα, στὰ γραφεῖα τοῦ «Δημοκρατικοῦ Συνδικαλιστικοῦ Κινήματος». Πρὶν ἕνα μήνα ἀκυρώνανε τὰ δρομολόγια πρὸς τὸν Μαραθώνα, τώρα ὁ ἰδιοκτήτης τῆς αἴθουσας τῆς ἐκδήλωσης ἀθετεῖ, παρὰ τὴν προκαταβολή, τὴν δέσμευσή του. Πολλοὶ θιασάρχες ἀρνοῦνται νὰ πραχωρήσουν τὶς δικές τους αἴθουσες.
Ἔξω ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς προγραμματισμένης συγκέντρωσης πραγματοποιεῖται μὲ τὴν «ἀνοχὴ»-διοργάνωση τῆς Χωροφυλακῆς τῆς Θεσσαλονίκης, ἀντισυγκέντρωση ἐθνικοφρόνων, παρακρατικῶν, πρώην γερμανοδωσιλόγων, καὶ ξεκινοῦν τραμπουκισμοὶ καὶ ἐπεισόδια. Ἡ ἀστυνομία ἤδη ἔχει πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες κάνει πρόβα τζενεράλε, στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ντὲ Γκώλ, μὲ τὴν ἀποστολὴ 4000 ἀτομικῶν προσκλήσεων σὲ ἰδιῶτες γιὰ νὰ τοὺς χρησιμοποιήσει ὡς «ἔκτακτους ἀστυνομικοὺς ὑπαλλήλους», σύμφωνα μὲ «τὸν κανονισμὸ τῆς Ἀστυνομίας». Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποβράσματα τοῦ δωσιλογισμοῦ ἀνεγνωρίζοντο μεταξύ τους ἀπὸ μία καρφίτσα στὸ πέτο. Ο, ἀργότερα εἰσαγγελέας στὴν δίκη γιὰ τὴν δολοφονία τοῦ Λαμπράκη Π.Δελαπόρτας, τοὺς κατακεραύνωσε: «Σήμερα, ἐδῶ, ἕνα σύμφυρμα κλεφτῶν, βιαστῶν, δοσίλογων καὶ κάθε εἴδους κακοποιῶν, ἐμφανίζεται -πρὸς ἐθνοκαπηλεία καὶ ἀνομολόγητους ἰδιοτελεῖς σκοποὺς- ὡς προστάτης κοινωνικῶν καθεστώτων, ὡς φύλακας ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ ὡς Κέρβερος τοῦ νόμου καὶ τῆς τάξης. Τί ἄλλο ἔπρεπε νὰ περιμένει κανεὶς ἀπ’ αὐτὸ πλὴν τοῦ ὅτι θὰ ἐξελισσόταν σὲ κακοήθη νεοπλασία τῆς κοινωνίας;» ( βλ. συνδέσμους παρακάτω).
Ὁ βουλευτὴς Καβάλας τῆς ΕΔΑ, Γ.Τσαρουχὰς προσπαθώντας νὰ μπεῖ στὸ κτίριο τῆς ἐκδήλωσης, δέχεται ἐπίθεση, παρουσίᾳ ἀστυνομικῶν, καὶ τραυματίζεται. Οἱ τραμποῦκοι ἐπιτίθενται στὸ ἀσθενοφόρο ποὺ τὸν μεταφέρει στὸ νοσοκομεῖο, τὸν κατεβάζουν, τὸν χτυποῦν καὶ διώχνουν τὸν ὁδηγὸ τοῦ ἀσθενοφόρου.
Ὁ Λαμπράκης πληροφορούμενος τὰ γεγονότα, ζητᾶ ἀπὸ τὸν ἀστυνομικὸ διευθυντὴ Καμουτσὴ τὴν διάλυση τῆς ἀντισυγκέντρωσης. Στὴν πορεία ἀπὸ τὰ γραφεῖα τοῦ «Δημοκρατικοῦ Συνδικαλιστικοῦ Κινήματος» πρὸς τὸ ξενοδοχεῖο, μία ἀπόσταση 100 μέτρων περίπου, δέχεται τὴν ἐπίθεση ἀπὸ τὸ τρίκυκλο τῶν ἀνθρώπων τοῦ ὑποκόσμου, φορτωμένων μὲ καταδίκες γιὰ κλοπές, βιασμούς, παιδεραστίες,-16.JPG)
Γκοτζαμάνη καὶ Ἐμμανουηλίδη. Τὸ χτύπημα μὲ κλὸμπ-λοστό στὸ κεφάλι εἶναι δολοφονικό. Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης θά ἀφήσει τὴν τελευταία του πνοὴ 4 μέρες ἀργότερα, στὶς 26 Μαῒου.
Ἐνδεικτικό τοῦ κλίματος καί τῆς σύνδεσης κράτους-παρακράτους εἶναι τό ἐπίσημο ἔγγραφο-σῆμα τῆς 24ης Μαῒου ἀπό τό Γ.Ε.Σ. ( περιλαμβάνεται στό βιβλίο τοῦ Σ.Λιναρδάτου "Ἀπό τόνἘμφύλιο στή Χούντα", τόμος Δ, σελ.267).
"...Οἱ ὑπό το προσωπεῖον τῶν "Φίλων της Είρήνης" κομμουνισταί, μετά τήν ἀποτυχοῦσαν προσπάθειαν ἐμφανίσεώς των εἰς τάς Ἀθήνας διά τῆς περιφήμου πορείας εἰρήνης, ἐξεστράτευσαν εἰς Θεσσαλονίκην. Οὕτω ἐγκατασταθέντες, προχθές, εἰς κεντρικήν αἴθουσαν καί τοποθετήσαντες ἔξωθι αὐτῆς μεγάφωνα ἤρχισαν διά τῆς ἐκφωνήσεως κομμουνιστικῶν συνθημάτων νά προκαλοῦν. Ὁ λαός τῆς Θεσσαλονίκης, προκληθείς ὑπό τῶν έρυθρῶν πρακτόρων, ἔδωσε τήν ἀπάντησίν του.."
Χάρη στὸ ἀπρόβλεπτο σαλτάρισμα τοῦ συνοδοῦ τοῦ Λαμπράκη, τοῦ "τίγρη", τοῦ Μανώλη Χατζηαποστόλου, στὸ τρίκυκλο τῶν τραμπούκων, θὰ γίνει δυνατὴ ἡ σύλληψή τους. Στὶς 25 Μαῒου, μετὰ τὴν προανάκριση, κατὰ τὴν ὁποία τὸ κλὸμπ τὸ ὁποῖο εἶχε παραδοθεῖ στὴν Ἀστυνομία μετὰ τὴν σύλληψη «ἐξαφανίζεται» καὶ τὸ ἔγκλημα παρουσιάζεται ὡς «τροχαῖο»», ἀναλαμβάνει τὴν ὑπόθεση ὁ τακτικὸς ἀνακριτὴς Χρῆστος Σαρτζετάκης. Ὁ μάρτυρας Γ.Σωτηρχόπουλος ἐπιπλοποιός, πού ἔχει καταθέσει ἐπιβαρυντικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸν Γκοτζαμάνη δέχεται ἐπίθεση καὶ εἰσάγεται στὸ νοσοκομεῖο. Ὁ Σαρτζετάκης συναντᾶ δυσκολίες στὸ ἔργο του καὶ παρεμβολὲς ἀπὸ τὴν ἀστυνομία. Βρίσκει ὅμως βοήθεια ἀπὸ τὴν δημοσιογραφικὴ ἔρευνα τῶν Γιάννη Βούλτεψη ( Αὐγή), Γ.Μπέρτσος (Ἐλευθερία) καὶ Γ.Ρωμαῖος ( Βῆμα). Ἀποκαλύπτει τὸν ρόλο τοῦ γερμανοτσολιὰ φὸν Γιοσμᾶ καὶ τῆς ὀργάνωσής του. Μὲ σύμφωνη γνώμη ἀνακριτῆ καὶ εἰσαγγελέα οἱ ἀξιωματικοί της Χωροφυλακῆς ποὺ ἐμπλέκονται στὴν ὑπόθεση προφυλακίζονται. Θὰ ἀποφυλακισθοῦν μετὰ ἀπὸ 1 μήνα, μὲ ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν. Θὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ ἡ ποινὴ τῆς «προσκαίρου παύσεως»…
Ἡ δίκη ἀρχίζει στὶς 3 Ὀκτωβρίου 1966, ἡ δὲ ἀπόφαση μὲ τὴν ὁποία ὁλοκληρώθηκε καὶ τυπικά, ἐκδόθηκε στὶς 27 Δεκεμβρίου 1966. Δὲν δέχθηκε τὴν ἐκδοχὴ τῆς δολοφονίας παρά τήν πρόταση τοῦ εἰσαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα. Ὁ Γκοτζαμάνης καταδικάστηκε γιὰ «βαρειὲς σωματικὲς κακώσεις» σὲ 11 χρόνια, ὁ δὲ Ἐμμανουηλίδης γιὰ «συνεργία» σὲ 8,5. Τοὺς ἀναγνωρίσθηκαν τὰ ἐλαφρυντικά τοῦ προτέρου ἐντίμου βίου καὶ ὅτι «δὲν ἐκινήθησαν στὴν πράξη των ἀπὸ ταπεινὰ ἐλατήρια». Ἀποφυλακίστηκαν ἐπὶ χούντας…
Γιὰ τὴν ἀντισυγκέντρωση ( «διατάραξη κοινῆς εἰρήνης») καταδικάστηκαν 10 ἀπὸ τοὺς 24 κατηγορούμενους. Γιὰ τὸν τραυματισμὸ τοῦ Τσαρουχᾶ καταδικάστηκε σὲ 15μηνη φυλάκιση ὁ λιμενεργάτης Χ.Φωκᾶς.
Ἀθωώνονται ὅλοι οἱ ἐμπλεκόμενοι ἀξιωματικοί της Χωροφυλακῆς.
Ἡ ἐτυμηγορία τῶν ἐνόρκων εἶναι ὁμόφωνη. Ὁ εἰσαγγελέας Δελαπόρτας τὴν χαρακτήρισε «φῶς ἐξηντλημένης ἠλεκτρικῆς στήλης». Ἔλπιζε στὴν μειοψηφία ἔστω καὶ ἑνὸς ἐνόρκου, ὥστε νὰ κηρυχθεῖ ἡ ἐτυμηγορία πεπλανημένη, καὶ νὰ πέση τὸ βάρος στοὺς τακτικοὺς δικαστές.
Πηγές: α) Ἀπὸ τὸν Ἐμφύλιο στὴ χούντα (Σπύρου Λιναρδάτου -ἔκδ. Παπαζήση)
β) Πολιτικὴ δολοφινία -ὑπόθεση Λαμπράκη ( Κώστας Παπαϊωάννου -ἔκδ. τὸ Ποντίκι)
Σύνδεσμοι:http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=1759517&textCriteriaClause
Ἀναλυτική περιγραφή τῆς πορείας εἰρήνης τῆς 21ης Ἀπριλίου 1963
http://giorgossarris.blogspot.com/2010/05/e-e-22-1963.html
http://www.sarantakos.com/istoria/lamprakis/lamprakis.html ( ἱστορικό ὑλικό γιά τόν Γρηγόρη Λαμπράκη, μαζεμένο ἀπό τον Νῖκο Σαραντάκο)
http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/personalities/Lambrakis/GLambrakis.htm (Ὁ φιλειρηνιστής καί ἀγωνιστής τῆς Αριστερᾶς –βιογραφία, πλούσιο ἀφιέρωμα γιά τήν δίκη, τό κατηγορητήριο, τήν αγόρευση τοῦ εισαγγελέα Π.Δελαπόρτα, τήν απόφαση, τό παρασκήνιο, ἄρθρα ἀπό τόν τύπο )
http://www.madata.gr/diafora/9023.html ( Δωσίλογοι καί φόν Γιοσμᾶς)
http://www.eyploia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=230:lamprakhs&catid=76 ( κατάλογος μέ συνδἐσμους )
http://paremvasi.ntua.gr/keimena/lambrakis.html
Ἀκολουθεῖ ἕνα κείμενο ἐξαιρετικὸ, ( ἡ ἐπιλογή τῶν τονισμένων φράσεων δικιά μου) , ἀποκαλυπτικὸ γιὰ τὴν σύνδεση κράτους παρακράτους, σταθερή, διαχρονική, παρὰ τὶς καθωσπρέπει σημερινὲς μεταμφιέσεις. Δὲν χρειάζονται πιὰ τρίκυκλα, λοστοί καὶ καρφίτσες…Μετά ἀπό 50 χρόνια μιά κεραία ραδιοτηλεοπτικοῦ σταθμοῦ, ὑπάλληλοι μεταμφιεσμένοι σέ δημοσιογράφους, ἤ μιά offshore, λίγες φάλτσες καί ἀνέξοδες κραυγές περί "δημοκρατίας", "ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας" καί "ἀνάπτυξης" εἶναι προτιμώτερα καί ἀποτελεσματικώτερα ὅπλα…
Ἀπό τό ἱστολόγιο http://listonplace.blogspot.com/2010/05/blog-post_9029.html Ὁ Γρήγορης Λαμπράκης εἶναι τὸ θύμα τοῦ Κράτους ΤΟΥΣ, ποὺ χρησιμοποιεῖ πάντα γιὰ τὰ πρόστυχα, τὰ χυδαῖα, τὰ ...ἀναγκαῖα του, τὸν αἰώνιο συνεργάτη του. Τὸ παρακράτος.
Ἀπὸ τὴν Κατερίνα
Παιδὶ ἀκόμα, ὅταν σὲ παρελάσεις καὶ γιορτὲς ἐπεδείκνυα τὰ ἀριστεῖα μου, αὐτὰ πού μοῦ πρόσφεραν τὴν θέση τῆς σημαιοφόρου, ὅταν ἔκανα πρόβες στὰ ποιήματα καὶ στοὺς πρωταγωνιστικοὺς ρόλους ποὺ εἶχα στὰ σχολικὰ θεατρικὰ σκέτς, ἡ μητέρα μου καμάρωνε καὶ μὲ τὴν σειρὰ της τηλεφωνοῦσε σὲ φίλους καὶ συγγενεῖς νὰ παραστοῦν γιὰ νὰ μὲ καμαρώσουν σὲ παρελάσεις καὶ ἐκδηλώσεις.
Ὁ πατέρας μου, ἀπόλυτα ἀποστασιοποιημένος ἀπὸ αὐτὴν τὴν οἰκογενειακὴ ...χαρὰ καὶ τὴν μητρική, φιλικὴ καὶ συγγενικὴ περηφάνια, μὲ ξεμονάχιαζε, μὲ ἔχωνε στὸ γραφεῖο του, ἔκλεινε τὴν πόρτα, καὶ σὲ αὐτὸ τὸ πάντα μισοσκότεινο δωμάτιο, μοῦ ἔλεγε: Πρόσεχε τὶς σημαῖες ποὺ θὰ κρατήσεις, τὶς πατρίδες ποὺ θὰ ὑπερασπιστεῖς, τὰ ἐμβατήρια ποὺ θὰ ψιθυρίσεις, τὶς ἐπετείους ποὺ θὰ γιορτάσεις. Πρόσεχε, τὸ Κράτος ΤΟΥΣ. Νὰ θυμᾶσαι, δὲν εἶναι αὐτὸ ἡ Πατρίδα ΣΟΥ.
Πέρασαν πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ καταλάβω τί ἐννοοῦσε. Κι ἴσως ἀκόμα ἀκόμα, λόγῳ τῆς ἀπόλυτα διαφορετικῆς ἰδιοσυγκρασίας μὲ τὸν πατέρα μου, νὰ μὴν μπορῶ ...ὄχι νὰ καταλάβω, ἀλλὰ νὰ νοιώσω, τὴν ἀλήθεια ΤΟΥ, ποὺ ὅμως πιὰ συμμερίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ, τουλάχιστον νοητικά.
Μὲ τὸ γονίδιο τοῦ πάθους ἰσχυρὰ ἀνιχνευμένο στὸ δικό μου DNA, πανηγυρτζοὺ ἀπὸ κούνια, θὰ ἐπιλέγω πάντα νὰ λυπᾶμαι γιὰ ὅτι δὲν ἔκανα, παρὰ γιὰ ὅτι ἔστω καὶ ἀπόλυτα καὶ ἀποδεδειγμένα ἐσφαλμένα ἔκανα. Θὰ προτιμήσω νὰ ρισκάρω τὸ λάθος, παρὰ νὰ σπαταληθῶ ἀποστασιοποιημένη. Στὴν ζυγαριά μου τὸ «πράττειν», θὰ εἶναι πάντα πιὸ βαρὺ ἀπὸ τὸ «μέτρα». Τὸν ἀποδέχομαι, μὲ ἀποδέχεται, λατρευόμαστε.
Ὁ πατέρας μου λοιπόν, ποὺ σὲ αὐτὸν εἶναι ἀφιερωμένη ...καὶ αὐτὴ ἡ ἀνάρτηση, ἔχει πάθος, ἕνα ἀπύθμενο πάθος μὲ τὴν ὑπόθεση Λαμπράκη. Θεωροῦσε ἀπὸ τότε ποὺ θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου καὶ θεωρεῖ ἀκόμη, ὅτι ἡ ὑπόθεση Λαμπράκη εἶναι ἡ καλύτερη ἀνατομία τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας. Γιὰ ὅποιο πολιτικὸ θέμα κι ἂν ἀνοίξει ἡ συζήτηση, θὰ σοῦ βρεῖ πάντα τὸν ἀντίστοιχο πρωταγωνιστὴ ἢ τὴν ἀνάλογη κατάσταση, ἐκείνου τοῦ δράματος.
Ἄλλωστε ποτὲ δὲν «ἀγάπησε» τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου, ἀλλὰ ἴσως γιὰ τὸ μόνο ποὺ τὸν ἐπιβράβευσε μὲ τὴν ψῆφο του, ἦταν ὅταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἐπέλεξε τὸν Σαρτζετάκη γιὰ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Μάλιστα ὅταν ὅλοι λοιδοροῦσαν τὸν Σαρτζετάκη γιὰ τὴν μεγαλομανία του καὶ τὶς περίφημες κὶτς συμπεριφορές του, ὁ πατέρας μου φουρκισμένος γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ἔλλειψη ἱστορικῆς μνήμης, ξεκρέμασε ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένες πίνακες τοῦ βασιλείου τοῦ γραφείου του, κορνιζάρισε καὶ κρέμασε μία φωτογραφία τοῦ Σαρτζετάκη. Ὁμολογουμένως, δὲν τόλμησε νὰ τὰ βάλει μὲ τὴν συζυγικὴ ἐξουσία καὶ νὰ κρεμάσει τὴν φωτογραφία τοῦ Σαρτζετάκη, στὸ οἰκογενειακὸ σαλόνι. Καμιὰ φορά οἱ γυναῖκες σύζυγοι εἶναι τρομακτικότεροι καὶ ἀπὸ τὴν ἐξουσία Καραμανλῆ τοῦ 63.
Ὁ πατέρας μου, ὑποστήριζε καὶ ὑποστηρίζει πάντα, ὅτι ὅταν θέλεις νὰ σκοτώσεις τὴν μνήμη κάποιου, ὅταν θέλεις νὰ συγκαλύψεις τὴν πραγματικὴ ἱστορία καὶ αὐτή, νὰ χάσει τὴν παιδαγωγικό της ρόλο, τὶς ἀπόλυτες ἀντιστοιχίσεις καὶ ἀναλογίες στὴν σημερινὴ πολιτικὴ σκηνή, τὸ πιὸ «βολικὸ» ὅπλο εἶναι οἱ εὔκολες «ἁγιοποιήσεις» οἱ στεῖρες ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις, τὰ τσιτάτα, τὰ χειροκροτήματα, καὶ τὸ πιὸ σημαντικό, ἡ σιωπὴ γιὰ τὴν πραγματικὴ ἱστορία, γιὰ τοὺς ...δευτεραγωνιστὲς τοῦ δράματος.
Καὶ ἔτσι, μπορεῖ γιὰ τὸν Γρήγορη Λαμπράκη νὰ ἤξερα ἁπλὰ ὅτι ἦταν ἕνας γιατρός, μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ Κίνημα Εἰρήνης τὴν ἐποχὴ τοῦ Ψυχροῦ πολέμου. Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ Ἀμερικανοὶ ἐμπλέκονται στὴν κόλαση τοῦ Βιετνὰμ καὶ οἱ Σοβιετικοὶ τάσσονται ὑπὲρ τῆς Εἰρήνης. Καὶ κάπως ἔτσι οἱ εἰρηνιστὲς χαρακτηρίζονται κομμουνιστές. Καὶ κάπως ἔτσι ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς «Ἑλληνικῆς Ἐπιτροπῆς διὰ τὴν Διεθνὴν Ὕφεσιν καὶ Εἰρήνην» μὲ χαρισματικὴ καὶ πολὺ ἰσχυρὴ προσωπικότητα, ἀναδεικνύεται σὲ ἀνερχόμενο ἀστέρι τῆς ἑλληνικῆς Ἀριστερᾶς.
Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης, εἶναι τὸ μεγάλο θύμα, ποὺ ἔχει ὅλα τὰ χαρακτηριστικά τοῦ ἥρωα. Ὡραῖος ἄντρας, πρώην βαλκανιονίκης, γεννημένος πρωταθλητής, αὐτοδημιούργητος γιατρὸς γυναικολόγος, μὲ ἐξαιρετικὲς γιὰ τὴν ἐποχὴ δημοσιεύσεις στὴν γυναικολογικὴ ἐνδοκρινολογία, καταφέρνει νὰ παραγκωνίσει τὰ τότε καὶ τελικὰ ...πάντα πανεπιστημιακὰ τζάκια τῆς Ἰατρικῆς, νὰ γίνει ὑφηγητής, νὰ ἀποκτήσει τὴ δική του κλινικὴ ὅπου "οἱ φτωχοὶ ἐξετάζονται, παρακολουθοῦνται, χειρουργοῦνται ἀπολύτως δωρεάν".
Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης ποὺ μέχρι τὸ '61 δὲν ἔχει ἐνεργὸ συμμετοχὴ στὴν πολιτική, ἀποφασίζει νὰ κατέβει ὡς συνεργαζόμενος βουλευτὴς μὲ τὴν EΔA, καὶ βέβαια μέσα στὴν ΕΔΑ κυριαρχεῖ τὸ τότε παράνομο ΚΚΕ.
Ὁ ὑπέροχος πρωταγωνιστὴς τοῦ δράματος, εἶναι τὸ μοιραῖο θύμα τοῦ παντοτινοῦ ἑλληνικοῦ παρακράτους;
Ὄχι, ὁ Γρήγορης Λαμπράκης εἶναι τὸ θύμα τοῦ Κράτους ΤΟΥΣ, ποὺ χρησιμοποιεῖ πάντα γιὰ τὰ πρόστυχα, τὰ χυδαῖα, τὰ ...ἀναγκαῖα του, τὸν αἰώνιο συνεργάτη του. Τὸ παρακράτος.
Εἴτε τὸ τόσο ἄκομψο, τὸ παρακράτος τῆς καρφίτσας, εἴτε τὸ πιὸ κομψευόμενο, τὸ πιὸ trendy, αὐτὸ τῆς ἐνημέρωσης-προπαγάνδας τοῦ σήμερα, εἴτε ἀκόμα καὶ αὐτὸ τὸ ντυμένο μὲ τὴ λεοντή τοῦ «ἀναρχοαυτόνομου» ὑποτιθέμενου Ἑξαρχιώτη κουκουλοφόρου ποὺ πετάει τὴν μολότοφ σὲ κάθε μαζικὸ συλλαλητήριο στὶς μέρες μας.
Ἔλα ἐδῶ, κάτσε στὴν πολυθρόνα ἀπέναντί μου, μοῦ ἔλεγε στὰ παιδιαστικά μου ὁ πατέρας μου, καὶ ἔλα νὰ δοῦμε τοὺς πραγματικοὺς «πρωταγωνιστές», αὐτοὺς ποὺ θὰ πρέπει νὰ μάθεις νὰ ἀναγνωρίζεις μὲ ὅποια μορφὴ κι ἂν ἐμφανίζονται, μὲ ὅτι «ἰδεολογικὸ» μανδύα καὶ ἂν ντύνει τὸ Κράτος τὸ παρακράτος του, μὲ ὅτι προβοκατόρικο παραμύθι κι ἂν χρειάζεται νὰ πουλᾶνε. Θὰ εἶναι πάντα τὸ παρακράτος, ποὺ πάνω του θὰ γέρνει τὸ Κράτος τους γιὰ νὰ ξαποστάσει. Ἀλλὰ ΠΟΤΕ τὸ Κράτος τους, δὲν θὰ πρέπει νὰ τὸ λογαριάζεις γιὰ Πατρίδα σου.
Κι ἔτσι, ἀπὸ παιδὶ μέσα σὲ ἐκεῖνο τὰ πάντα μισοσκότεινο γραφεῖο τοῦ πατέρα μου, κάποια ὀνόματα μπῆκαν, χαράχθηκαν λὲς στὴν μνήμη μου, καὶ ἔγιναν ἡ προσωποποίηση τοῦ κακοῦ. Πού ὅμως αὐτὸ τὸ κακὸ ...δὲν θὰ τελείωνε ποτέ, σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες, τὶς «προφητεῖες» ἢ τὶς προφητεῖες (;) τοῦ πατέρα μου.
Ὁ ὁδηγὸς λοιπὸν τοῦ τρίκυκλου, ὁ Σπύρος Κοτζαμάνης , εἶχε ἀγοράσει τὸ τρίκυκλο μὲ δάνειο. Πῶς νὰ τὸ ξεπληρώσει ὅμως; Μὲ κοῦρσες καὶ ἐκτὸς Θεσσαλονίκης. Καὶ αὐτὸ τότε, ἦταν ἀδιανόητο χωρὶς τὴν ἄδειά της τότε χωροφυλακῆς. Ὁ Σπύρος Γκοτζαμάνης, ἦταν κλεφτοκοτὰς τὶς ἐλεύθερες ὧρες του, πολλὲς φορὲς στὸ τμῆμα κατηγορούμενος γιὰ κάθε εἴδους παραβάσεις, ἀλλὰ πάντα νὰ ἀφήνεται ἐλεύθερος ἀπὸ τὸν ἑκάστοτε διοικητὴ τοῦ τμήματος.
O συνεπιβάτης τοῦ τρίκυκλου Μανώλης Ἐμμανουηλίδης, αὐτὸς ποὺ ἔδωσε τὸ δολοφονικὸ χτύπημα στὸν Λαμπράκη, εἶχε ἕνα ἐξαιρετικὰ πλούσιο ποινικὸ μητρῶο, βιασμοί, κλοπὲς καὶ τὸ ...κερασάκι, μία ἀποπλάνηση ἀνηλίκου τὸ 1961.
Ὁ Ξενοφῶν Γιοσμᾶς, πρόεδρος τῆς παρακρατικῆς ὀργάνωσης «Σύνδεσμος Ἀγωνιστῶν καὶ Θυμάτων Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως», ....ἀξιωματικός τοῦ Γ’ Ράϊχ, εἶχε ὁρκιστεῖ καὶ ὑπουργὸς στὴν κυβέρνηση Τσιρονίκου, μία κυβέρνησης φάντασμα ποὺ ἀκολούθησε τοὺς Γερμανούς, ὅταν ἀποχώρησαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα... Ὁ φὸν Γιοσμᾶς, εἶχε καταδικαστεῖ σὲ θάνατο γιὰ δωσιλογισμό, ἀλλὰ εἶχε ἀποφύγει τὴν ἐκτέλεση τῆς ποινῆς, ἔχοντας τὰ γνωστὰ καὶ πάντα ἀνταποδοτικὰ κολλητηλίκια μὲ τὸ Κράτος καὶ τὴν ...ἀστυνομία Του
O ὑπομοίραρχος Δημήτρης Κατσούλης, τὸ δεξὶ χέρι τότε τοῦ διευθυντῆ Ἀσφάλειας Θεσσαλονίκης, συνέχισε τὴν ...δράση του, βρέθηκε μάλιστα ἐπικεφαλῆς τῶν γνωστῶν προβοκατόρων στὸ Πολυτεχνεῖο.
Ὁ ἰατροδικαστὴς Καψάσκης ἀπὸ τὴν ...Ἀθήνα, στὸν ὁποῖο ἀνατίθεται ἡ ἰατροδικαστικὴ ἐξέταση καὶ βγάζει τὸ πόρισμα ὅτι τὸ θανατηφόρο χτύπημα στὸν Λαμπράκη προέρχεται ἀπὸ τὴν πρόσκρουση στὴν ἄσφαλτο καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ χτύπημα μὲ λοστό.
Ὁ Κώστας Μήτσου ὑποστράτηγος καὶ ὁ Εὔθυμης Καμούτσης συνταγματάρχης, παλιοὶ ταγματαλῆτες ποὺ διενεργοῦν τὴν ...προανάκριση καὶ ἀφήνουν ἐλεύθερο τὸν Ἐμμανουηλίδη, γιατί «τί εὐθύνη μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας συνεπιβάτης τρίκυκλου σὲ ἕνα τροχαῖο δυστύχημα;»
Καὶ πόσοι ἄλλοι...
Ἀλλὰ θυμήσου τὸν Τίγρη, τὸν Μανώλη Χατζηαποστόλου, παλιὸ σαλταδόρο, ποὺ κάνει τὸ μοιραῖο πήδημα καὶ ἀρχίζει ἕναν ἀγώνα ζωῆς καὶ θανάτου μὲ τὸν κουρνιασμένο στὴν καρότσα Ἐμμανουηλίδη. «Πούστη, φάγατε τὸν Λαμπράκη, θὰ πεθάνεις» οὐρλιάζει. Ὁ Τίγρης ...καταδικάζεται ἀπὸ τὸ Κράτος τους, γιὰ ...συκοφαντικὴ δυσφήμηση.
Καὶ ὄχι μόνο ὁ Τίγρης, ἀλλὰ καὶ ὁ Γιῶργος Σωτηρχόπουλος, λουστραδόρος, ποὺ ἀνυποψίαστος πηγαίνει αὐτοβούλως στὴν Ἀσφάλεια Θεσσαλονίκης καὶ καταθέτει ὁ Κοτζαμάνης ἀρνήθηκε τὸ πρωῒ τῆς δολοφονίας τοῦ Λαμπράκη, νὰ τοῦ μεταφέρει κάποια ἔπιπλα. Τοῦ εἶχε πεῖ «ὄχι σήμερα, τὸ βράδυ ἔχω δουλειά». Γέλασε λέει ὁ Σωτηρχόπουλος καὶ τὸν ρώτησε «μωρὲ τί δουλειὰ ἔχεις βραδιάτικα;»
Θύμωσε τότε λέει ὁ Γκοτζαμάνης καὶ τοῦ ἀπάντησε «ἀεὶ γαμήσου ρὲ μπατίρη, ἐγὼ τὸ βράδυ θὰ σκοτώσω τὸν πούστη τὸν κομμουνιστή».
Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ καταθέσει ὁ Σωτηρχόπουλος, ...κάποιοι ... ἄγνωστοι (αὐτοὶ οἱ πάντα γνωστοί...ἄγνωστοι) τὸν τραβᾶνε μέσα σὲ ἕνα ἡμιφορτηγό, τὸν χτυπᾶνε στὸ κεφάλι καὶ τὸν στέλνουν ἀναίσθητο στὸ νοσοκομεῖο. Καὶ ὁ Σωτηρχόπουλος καταδικάζεται γιὰ ...συκοφαντικὴ δυσφήμηση ἀπὸ τὸ Κράτος τους.
Ἀλλὰ νὰ θυμᾶσαι καὶ τὸν Γιῶργο Ρωμαῖο, τότε δημοσιογράφο στὸ συγκρότημα Λαμπράκη, καὶ τὶς ἀφόρητες ...«πιέσεις» ποὺ ὁ ἴδιος περιγράφει ὅτι ὑπέστη ἀπὸ τὰ ἀφεντικά του νὰ μὴν γράψει, νὰ μὴ δημοσιεύσει τίποτα...
Θυμήσου τὸν Γιάννη Βούλτεψη τότε δημοσιογράφο τῆς «Αὐγῆς», τὸν Γιῶργο Μπέρτσο τῆς ἐφημερίδας «Ἐλευθερία» ποὺ κάνουν τὸ ἱερὸ ρεπορτάζ, αὐτὸ ποὺ εἶναι ὁ πυρήνας τῆς δημοσιογραφίας καὶ βρίσκουν τὶς φωτογραφίες τῆς ἀντισυγκέντρωσης καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὲς ὁ χτυπημένος βουλευτὴς Τσαρουχᾶς ἀναγνωρίζει τὸν θηριώδη Πιτσιῶκο. Τὸν Πιτσιῶκο , ποὺ ἀνταλλάσσει τὴν ἄδεια τοῦ πάγκου τοῦ μικροπωλητῆ στὸ Μοδιάνο, μὲ τὴν συμμετοχή του στοὺς τραμπουκισμοὺς τοῦ παρακράτους. Τοῦ παρακράτους τοῦ ...Κράτους τους.
Καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα νὰ θυμᾶσαι τὸν τότε ἀνακριτὴ Σαρτζετάκη. Ἕναν ...γραφειοκράτη, «σπαστικὸ» θὰ τὸν λέγαμε σήμερα, ...ἀναποτελεσματικὸ θὰ τὸν χαρακτήριζαν σήμερα οἱ πάντα πληρωμένοι ἀπὸ τὸ Κράτος τους, ἐπαγγελματίες τῆς ἐνημέρωσης-προπαγάνδας. «Ἦταν τόσο τυπικός, ὥστε κάθε φορά ποὺ μπαίναμε γιὰ νὰ καταθέσουμε κάτι καινούργιο, μᾶς ἄρχιζε ἀπὸ τὴν ἀρχή», γράφει ὁ Μπέρτσος. «Ὄνομα πατρός, ἔτος γεννήσεως κ.λπ. Ἀφοῦ ὁ γραμματέας, ποὺ εἶχε μάθει τὰ στοιχεῖα μας ἀπ’ ἔξω, κρυφογελοῦσε. Ἀλλὰ αὐτὸς ἔλεγε: “Τὰ στοιχεῖα τοῦ κυρίου”».
Ἕναν ...ἐνοχλητικὸ «γραφειοκράτη», ποὺ μέσα σὲ χιλιάδες σελίδες, σὲ δεκάδες πληρωμένους ψευδομάρτυρες, σὲ ἑκατοντάδες χαφιέδες, ἀρνήθηκε νὰ συγκαλύψει τὸ ἔγκλημα τοῦ Κράτους τους. Ὁ Δελαπόρτας ὅταν ἐπισκέφθηκαν μὲ τὴν κόρη του τὸν Σαρτζετάκη στὸ σπίτι του καὶ ...τρόμαξαν ἀπὸ τὶς χιλιάδες σελίδες τὶς ἁπλωμένες σὲ ὅλο τὸ πάτωμα τοῦ σπιτιοῦ του, τῆς εἶπε: «Κάποτε θὰ τὸν κάνουν γραμματόσημο». Δὲν ξέρω ἂν ἔγινε ποτὲ γραμματόσημο ὁ Σαρτζετάκης. Τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ μὴν ἄντεξε καὶ αὐτός, τὴν τρομερὴ πανούκλα τῆς ἐξουσίας.
Ζεῖ σήμερα ὁ Λαμπράκης; Ὄχι.
Τὸ σύστημα ἔγινε πολὺ πιὸ ...συστηματικό, ἀπείρως προσεκτικότερο, πολὺ πιὸ ἐπαγγελματικὸ ἀπὸ τοὺς πρὶν 50 χρόνια ἐρασιτεχνισμούς του.
Σήμερα δὲν σκοτώνεις τὸν ...Λαμπράκη. Ἁπλὰ δὲν ἀφήνεις κανέναν νὰ γίνει ...Γρήγορης Λαμπράκης. Τὸν ἀπομονώνεις, τὸν βγάζεις ἀπὸ τὴν ...εἰκόνα, τὸν πετσοκόβεις, τὸν ἀπαξιώνεις ὅσο εἶναι καιρός, ὅσο ὁ κόσμος δὲν τὸν γνωρίζει καὶ δὲν τὸν ἀναγνωρίζει. Τὸ παρακράτος τους δὲν διαθέτει πιὰ μόνο τρίκυκλα, Γκοτζαμάνηδες καὶ Ἐμμανουηλιδηδες, φὸν Γιοσμάδες καὶ Ἀσπιώτηδες. Σήμερα τὸ Κράτος τους, διαθέτει τὸ παρακράτος τοῦ γυαλιοῦ, τὸ παρακράτος τῶν ἐφημερίδων του, καὶ ἅμα λάχει τοὺς κουκουλοφόρους του.
Σήμερα δὲν χρειάζεται νὰ χτυπήσει τὸ Κράτος τους, μὲ λοστὸ τὸν Λαμπράκη, δὲν χρειάζεται νὰ θανατώσει μὲ βασανιστήρια τὸν Τσαρουχά, τέτοιους βουλευτές, οὕτως ἢ ἄλλως δὲν ἀφήνει νὰ ὑπάρξουν καὶ ἔτσι δὲν ἔχει νὰ ἀντιπαλέψει τέτοιους τὸ Κράτος τους. Τοὺς...σκοτώνει, πρὶν γίνουν...
Οἱ σημερινοὶ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ εἶναι δύο εἰδῶν.
Οἱ πολυτελεῖς, οἱ Πρετεντέρηδες, οἱ Τρέμες, οἱ Χατζηνικολάου, οἱ Ἀναστασιάδηδες, οἱ Χουκλες, οἱ Τριανταφυλλόπουλοι, οἱ Σόμπολοι, οἱ Τέλλογλου, οἱ Καμπουράκηδες, οἱ Θοδωράκηδες, οἱ Παπαχελάδες, καὶ ...θεέ μου πόσους ἀκόμα νὰ μνημονεύσω!!!
Καὶ οἱ ...λοῦμπεν. Ἡ μετεξέλιξη τῶν Γκοτζαμάνηδων καὶ τῶν Ἐμμανουηλίδηδων. Οἱ μικροπαραβατικοί τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου, ναρκωτικά, trafficking,κλοπές, μικροληστεῖες, ποὺ ἡ ἀστυνομία τοὺς ντύνει μὲ κουκοῦλες γιὰ νὰ καῖνε ἐργαζόμενους σὲ τράπεζες, ἐξαργυρώνοντας ἔτσι τὴν ἐλευθερία τους γιὰ τὰ ποινικά τους ἀδικήματα.
Τὸ χρυσοφόρο μαφιόζικο παρακράτος τους, τὸ παντοτινὸ δεκανίκι τοῦ Κράτους τους, δίνει τὴν τροφὴ στὰ παπαγαλάκια του γιὰ νὰ ἐνοχοποιεῖ καὶ νὰ ἀφοπλίζει ὁποιαδήποτε κίνηση γίνει ἀπὸ τὰ κάτω. Καὶ μάλιστα μὲ πολὺ ἰσχυροὺς συμβολισμούς. Μὲ ἀνάλογους τοῦ Λαμπράκη συμβολισμούς...
Οἱ σημερινοὶ ἐργαζόμενοι μὲ συνθῆκες σκλαβιᾶς, ποὺ τοὺς χώνουν τὰ ἀφεντικὰ καὶ οἱ τσάτσοι τῶν ἀφεντικῶν, κάτω ἀπὸ τὰ γραφεῖα ὅταν περνάει μπροστὰ ἀπὸ τὸ «μαγαζὶ» τὸ συλλαλητήριο, αὐτοὶ τοῦ πιὸ ἀνάλγητου ἀφεντικοῦ, θὰ καοῦν. Καὶ ὅποιος κουνηθεῖ, συμμετέχει, δραστηριοποιηθεῖ, κατεβεῖ στὸ ὅποιο συλλαλητήριο ἢ θὰ κινδυνεύσει ἡ σωματική του ἀκεραιότητα ἢ/καὶ θὰ εἶναι ἐν δυνάμει δολοφόνος ἢ ἠθικὸς αὐτουργὸς δολοφονίας.
-Μοῦ εἶπαν ὅτι 3 κουκουλοφόροι ποὺ τὸ πλῆθος τοὺς ἔκραξε στὸ Σύνταγμα στὸ συλαλλητήριο στὶς 20 Μαΐου , φοβούμενοι τὸ λαϊκὸ λιντσάρισμα, χώθηκαν μέσα στὸ λόμπι τῆς Μ. Βρετανίας. Οἱ πόρτες βέβαια, κλειστὲς καὶ ἀμπαρωμένες ἐκείνη τὴν ὥρα γιὰ τὸ ...κοινό. Ἀλλὰ ἐκείνους τοὺς ἄφησαν.
- Πιθανά. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ παρακρατικοί, εἶναι χαμηλῶν νοητικῶν προσόντων, ὅσο χρήσιμοι γιὰ τὸ Κράτος τους, ἄλλο τόσο ἐπικίνδυνοι νὰ γίνουν οἱ ἀνόητοι Ἐμμανουηλήδιδες, ὁ ἀδύναμος κρίκος. Μπορεῖ νὰ τοὺς φυγάδευσαν, ἀκόμα καὶ στὴν Μ. Βρετανία, ἀκόμα καὶ μπροστὰ στὰ μάτια 100 ἀνθρώπων. Ἄλλωστε ἔχουν τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴν ἐπικοινωνία, τὸ ἄλλο παρακράτος, τὸ ἐπίσημο, δικό τους. Γιατί νὰ ρισκάρουν;
Προχθὲς ὅλα αὐτὰ τὰ χιλιάδες ὀργισμένα πρόσωπα, ποὺ βροντοφώναζαν ἔξω ἀπὸ τὴ Βουλὴ «κλέφτες», εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ περιθωριοποιηθοῦν ἐπικοινωνιακὰ ὡς οἱ ὀλίγοι ὑβριστὲς τῶν θεσμῶν τῆς Δημοκρατίας. Ὅτι ἀκριβῶς ἔγινε, ὅταν ἡ Ἀμπατιέλου χαστούκισε τὴν Φρειδερίκη στὸ Λονδίνο. Καὶ τότε, ὁ Τύπος φρικάρισε μὲ τὴν ὕβρη στοὺς ...θεσμούς. Παρὼν τότε καὶ ὁ Λαμπράκης.
Ζεῖ ὁ Λαμπράκης; Ὄχι, τὸν Λαμπράκη τὸν δολοφόνησαν.
Αὐτὸ ποὺ ζεῖ εἶναι τὸ παρακράτος. Τὸ παντοτινὸ βολικὸ δεκανίκι τοῦ Κράτους τους. Πιὸ ἔξυπνο, πιὸ ἀποτελεσματικό, πιὸ ἀκριβό, πιὸ ἐπικίνδυνο.
Καὶ νὰ προσέχεις. Καὶ νὰ θυμᾶσαι. Τὸ Κράτος ΤΟΥΣ δὲν εἶναι ἡ Πατρίδα ΣΟΥ.
ἀστυνομικὲς δυνάμεις, συνεπικουρούμενες ἀπὸ παρακρατικὲς ὁμάδες μπλοκάρουν τὴν περιοχὴ ἀπὸ τὸ Γηροκομεῖο ἕως τὸν Τύμβο. Λεωφορεῖα καὶ πούλμαν μὲ προορισμὸ τὸν Μαραθώνα ἐμποδίζονται, οἱ ἰδιοκτῆτες τοὺς ἀκυρώνουν τὶς συμφωνίες μεταφορᾶς. Γίνεται συστηματικὸς ἔλεγχος ταυτοτήτων, σωματικὲς ἔρευνες σὲ ἐκδρομεῖς. Πέρα ἀπὸ τὸν Σταυρὸ δὲν προχωράει κανείς. Στὸν Μαραθώνα, ναῦτες τοῦ Λιμενικοῦ φρουροῦν τὴν παραλία, διὰ τὸν κίνδυνον ἀποβάσεως.Ὁ βουλευτὴς τῆς ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, ξεκινώντας χαράματα περνάει τὰ μπλόκα ἐπικαλούμενος τὴν βουλευτική του ἰδιότητα. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ μπλόκα οἱ χωροφύλακες ὑποχρεώνουν τοὺς συνεπιβάτες του νὰ κατέβουν, καὶ συνεχίζει μόνος του. Φτάνει στὸν Τύμβο ὑπὸ βροχή, ἀνεβαίνει, ξεδιπλώνει τὸ πανὸ καὶ ἀρχίζει τὴν πορεία πρὸς τὴν Ἀθήνα. Ἐν μέσῳ προκλήσεων, ὕβρεων καὶ προπηλακισμῶν ἀπὸ συγκεντρωμένους χωροφύλακες καὶ παρακρατικοὺς φτάνει στὸν τάφο τῶν ἐκτελεσθέντων ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς στὸ Πικέρμι, ὅπου προσπαθεῖ νὰ καταθέση λουλούδια. Τὰ τσαλαπατοῦν. Ἐν συνεχείᾳ, μὴ ὑπακούοντας στὶς ἀπειλὲς τῶν ἀστυνομικῶν γιὰ νὰ σταματήσει τὴν πορεία, συλλαμβάνεται
γύρω στὶς 10.30 τὸ πρωί, ἀπὸ 30 ἄτομα, μὲ καμιόνι ἀπάγεται κανονικὰ καὶ ἐν τέλει ἀφήνεται ἐλεύθερος στὴν Νέα Ἰωνία μετὰ ἀπὸ περιπλάνηση 3,5 ὡρῶν. Στὸ τέρμα τῆς πορείας, στὴν Πνύκα γίνονται συλλήψεις μεταξὺ τῶν συγκεντρωμένων. Συνολικὰ ὁ ἀριθμὸς τῶν συλληφθέντων στὶς ἐπιχειρήσεις τῆς ἡμέρας ἔφτασε τοὺς 1100. Ἡ Ε.Κ. ἐπαναλαμβάνει τὴν θέση της, ὅτι θεωρεῖ τὴν πορεία γεγονὸς κωμικό, ὅτι τὴν ἀποδοκιμάζει, καὶ παράλληλα ἐπιρρίπτει εὐθύνες στὴν κυβέρνηση γιὰ τὴν ἀπαγόρευσή της, τὸ στρατοκρατικὸ περιβάλλον καὶ καταδικάζει τὴν σύλληψη τοῦ Λαμπράκη. Ἕνα μήνα ἀργότερα, στὶς 22 Μαῒου, τὸ σκηνικὸ εἶναι λίγο ἀλλαγμένο, πιὸ βίαιο, δολοφονικό. Οἱ πρωταγωνιστὲς ὅμως παραμένουν οἱ ἴδιοι. Ἀπὸ τὴν μία ὁ Λαμπράκης ἀπὸ τὴν ἄλλοι τὸ παρακράτος καὶ τὸ ἐπίσημο κράτος πιασμένα χέρι χέρι. Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης εἶναι καλεσμένος γιὰ νὰ μιλήσει στὴν ἐκδήλωση γιὰ τὴν εἰρήνη ποὺ διοργανώνει ἡ Ε.Ε.Δ.Υ.Ε. στὴν Θεσσαλονίκη. Ἡ συγκέντρωση τελικὰ πραγματοποιεῖται σὲ ἄλλο χῶρο ἀπὸ τὸν ἀρχικά συμφωνηθέντα, στὰ γραφεῖα τοῦ «Δημοκρατικοῦ Συνδικαλιστικοῦ Κινήματος». Πρὶν ἕνα μήνα ἀκυρώνανε τὰ δρομολόγια πρὸς τὸν Μαραθώνα, τώρα ὁ ἰδιοκτήτης τῆς αἴθουσας τῆς ἐκδήλωσης ἀθετεῖ, παρὰ τὴν προκαταβολή, τὴν δέσμευσή του. Πολλοὶ θιασάρχες ἀρνοῦνται νὰ πραχωρήσουν τὶς δικές τους αἴθουσες.
Ἔξω ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς προγραμματισμένης συγκέντρωσης πραγματοποιεῖται μὲ τὴν «ἀνοχὴ»-διοργάνωση τῆς Χωροφυλακῆς τῆς Θεσσαλονίκης, ἀντισυγκέντρωση ἐθνικοφρόνων, παρακρατικῶν, πρώην γερμανοδωσιλόγων, καὶ ξεκινοῦν τραμπουκισμοὶ καὶ ἐπεισόδια. Ἡ ἀστυνομία ἤδη ἔχει πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες κάνει πρόβα τζενεράλε, στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ντὲ Γκώλ, μὲ τὴν ἀποστολὴ 4000 ἀτομικῶν προσκλήσεων σὲ ἰδιῶτες γιὰ νὰ τοὺς χρησιμοποιήσει ὡς «ἔκτακτους ἀστυνομικοὺς ὑπαλλήλους», σύμφωνα μὲ «τὸν κανονισμὸ τῆς Ἀστυνομίας». Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποβράσματα τοῦ δωσιλογισμοῦ ἀνεγνωρίζοντο μεταξύ τους ἀπὸ μία καρφίτσα στὸ πέτο. Ο, ἀργότερα εἰσαγγελέας στὴν δίκη γιὰ τὴν δολοφονία τοῦ Λαμπράκη Π.Δελαπόρτας, τοὺς κατακεραύνωσε: «Σήμερα, ἐδῶ, ἕνα σύμφυρμα κλεφτῶν, βιαστῶν, δοσίλογων καὶ κάθε εἴδους κακοποιῶν, ἐμφανίζεται -πρὸς ἐθνοκαπηλεία καὶ ἀνομολόγητους ἰδιοτελεῖς σκοποὺς- ὡς προστάτης κοινωνικῶν καθεστώτων, ὡς φύλακας ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ ὡς Κέρβερος τοῦ νόμου καὶ τῆς τάξης. Τί ἄλλο ἔπρεπε νὰ περιμένει κανεὶς ἀπ’ αὐτὸ πλὴν τοῦ ὅτι θὰ ἐξελισσόταν σὲ κακοήθη νεοπλασία τῆς κοινωνίας;» ( βλ. συνδέσμους παρακάτω).
Ὁ βουλευτὴς Καβάλας τῆς ΕΔΑ, Γ.Τσαρουχὰς προσπαθώντας νὰ μπεῖ στὸ κτίριο τῆς ἐκδήλωσης, δέχεται ἐπίθεση, παρουσίᾳ ἀστυνομικῶν, καὶ τραυματίζεται. Οἱ τραμποῦκοι ἐπιτίθενται στὸ ἀσθενοφόρο ποὺ τὸν μεταφέρει στὸ νοσοκομεῖο, τὸν κατεβάζουν, τὸν χτυποῦν καὶ διώχνουν τὸν ὁδηγὸ τοῦ ἀσθενοφόρου.
Ὁ Λαμπράκης πληροφορούμενος τὰ γεγονότα, ζητᾶ ἀπὸ τὸν ἀστυνομικὸ διευθυντὴ Καμουτσὴ τὴν διάλυση τῆς ἀντισυγκέντρωσης. Στὴν πορεία ἀπὸ τὰ γραφεῖα τοῦ «Δημοκρατικοῦ Συνδικαλιστικοῦ Κινήματος» πρὸς τὸ ξενοδοχεῖο, μία ἀπόσταση 100 μέτρων περίπου, δέχεται τὴν ἐπίθεση ἀπὸ τὸ τρίκυκλο τῶν ἀνθρώπων τοῦ ὑποκόσμου, φορτωμένων μὲ καταδίκες γιὰ κλοπές, βιασμούς, παιδεραστίες,
-16.JPG)
Γκοτζαμάνη καὶ Ἐμμανουηλίδη. Τὸ χτύπημα μὲ κλὸμπ-λοστό στὸ κεφάλι εἶναι δολοφονικό. Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης θά ἀφήσει τὴν τελευταία του πνοὴ 4 μέρες ἀργότερα, στὶς 26 Μαῒου.Ἐνδεικτικό τοῦ κλίματος καί τῆς σύνδεσης κράτους-παρακράτους εἶναι τό ἐπίσημο ἔγγραφο-σῆμα τῆς 24ης Μαῒου ἀπό τό Γ.Ε.Σ. ( περιλαμβάνεται στό βιβλίο τοῦ Σ.Λιναρδάτου "Ἀπό τόνἘμφύλιο στή Χούντα", τόμος Δ, σελ.267).
"...Οἱ ὑπό το προσωπεῖον τῶν "Φίλων της Είρήνης" κομμουνισταί, μετά τήν ἀποτυχοῦσαν προσπάθειαν ἐμφανίσεώς των εἰς τάς Ἀθήνας διά τῆς περιφήμου πορείας εἰρήνης, ἐξεστράτευσαν εἰς Θεσσαλονίκην. Οὕτω ἐγκατασταθέντες, προχθές, εἰς κεντρικήν αἴθουσαν καί τοποθετήσαντες ἔξωθι αὐτῆς μεγάφωνα ἤρχισαν διά τῆς ἐκφωνήσεως κομμουνιστικῶν συνθημάτων νά προκαλοῦν. Ὁ λαός τῆς Θεσσαλονίκης, προκληθείς ὑπό τῶν έρυθρῶν πρακτόρων, ἔδωσε τήν ἀπάντησίν του.."
Χάρη στὸ ἀπρόβλεπτο σαλτάρισμα τοῦ συνοδοῦ τοῦ Λαμπράκη, τοῦ "τίγρη", τοῦ Μανώλη Χατζηαποστόλου, στὸ τρίκυκλο τῶν τραμπούκων, θὰ γίνει δυνατὴ ἡ σύλληψή τους. Στὶς 25 Μαῒου, μετὰ τὴν προανάκριση, κατὰ τὴν ὁποία τὸ κλὸμπ τὸ ὁποῖο εἶχε παραδοθεῖ στὴν Ἀστυνομία μετὰ τὴν σύλληψη «ἐξαφανίζεται» καὶ τὸ ἔγκλημα παρουσιάζεται ὡς «τροχαῖο»», ἀναλαμβάνει τὴν ὑπόθεση ὁ τακτικὸς ἀνακριτὴς Χρῆστος Σαρτζετάκης. Ὁ μάρτυρας Γ.Σωτηρχόπουλος ἐπιπλοποιός, πού ἔχει καταθέσει ἐπιβαρυντικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸν Γκοτζαμάνη δέχεται ἐπίθεση καὶ εἰσάγεται στὸ νοσοκομεῖο. Ὁ Σαρτζετάκης συναντᾶ δυσκολίες στὸ ἔργο του καὶ παρεμβολὲς ἀπὸ τὴν ἀστυνομία. Βρίσκει ὅμως βοήθεια ἀπὸ τὴν δημοσιογραφικὴ ἔρευνα τῶν Γιάννη Βούλτεψη ( Αὐγή), Γ.Μπέρτσος (Ἐλευθερία) καὶ Γ.Ρωμαῖος ( Βῆμα). Ἀποκαλύπτει τὸν ρόλο τοῦ γερμανοτσολιὰ φὸν Γιοσμᾶ καὶ τῆς ὀργάνωσής του. Μὲ σύμφωνη γνώμη ἀνακριτῆ καὶ εἰσαγγελέα οἱ ἀξιωματικοί της Χωροφυλακῆς ποὺ ἐμπλέκονται στὴν ὑπόθεση προφυλακίζονται. Θὰ ἀποφυλακισθοῦν μετὰ ἀπὸ 1 μήνα, μὲ ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν. Θὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ ἡ ποινὴ τῆς «προσκαίρου παύσεως»…
Ἡ δίκη ἀρχίζει στὶς 3 Ὀκτωβρίου 1966, ἡ δὲ ἀπόφαση μὲ τὴν ὁποία ὁλοκληρώθηκε καὶ τυπικά, ἐκδόθηκε στὶς 27 Δεκεμβρίου 1966. Δὲν δέχθηκε τὴν ἐκδοχὴ τῆς δολοφονίας παρά τήν πρόταση τοῦ εἰσαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα. Ὁ Γκοτζαμάνης καταδικάστηκε γιὰ «βαρειὲς σωματικὲς κακώσεις» σὲ 11 χρόνια, ὁ δὲ Ἐμμανουηλίδης γιὰ «συνεργία» σὲ 8,5. Τοὺς ἀναγνωρίσθηκαν τὰ ἐλαφρυντικά τοῦ προτέρου ἐντίμου βίου καὶ ὅτι «δὲν ἐκινήθησαν στὴν πράξη των ἀπὸ ταπεινὰ ἐλατήρια». Ἀποφυλακίστηκαν ἐπὶ χούντας…
Γιὰ τὴν ἀντισυγκέντρωση ( «διατάραξη κοινῆς εἰρήνης») καταδικάστηκαν 10 ἀπὸ τοὺς 24 κατηγορούμενους. Γιὰ τὸν τραυματισμὸ τοῦ Τσαρουχᾶ καταδικάστηκε σὲ 15μηνη φυλάκιση ὁ λιμενεργάτης Χ.Φωκᾶς.
Ἀθωώνονται ὅλοι οἱ ἐμπλεκόμενοι ἀξιωματικοί της Χωροφυλακῆς.
Ἡ ἐτυμηγορία τῶν ἐνόρκων εἶναι ὁμόφωνη. Ὁ εἰσαγγελέας Δελαπόρτας τὴν χαρακτήρισε «φῶς ἐξηντλημένης ἠλεκτρικῆς στήλης». Ἔλπιζε στὴν μειοψηφία ἔστω καὶ ἑνὸς ἐνόρκου, ὥστε νὰ κηρυχθεῖ ἡ ἐτυμηγορία πεπλανημένη, καὶ νὰ πέση τὸ βάρος στοὺς τακτικοὺς δικαστές.
Πηγές: α) Ἀπὸ τὸν Ἐμφύλιο στὴ χούντα (Σπύρου Λιναρδάτου -ἔκδ. Παπαζήση)
β) Πολιτικὴ δολοφινία -ὑπόθεση Λαμπράκη ( Κώστας Παπαϊωάννου -ἔκδ. τὸ Ποντίκι)
Σύνδεσμοι:http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=1759517&textCriteriaClause
Ἀναλυτική περιγραφή τῆς πορείας εἰρήνης τῆς 21ης Ἀπριλίου 1963
http://giorgossarris.blogspot.com/2010/05/e-e-22-1963.html
http://www.sarantakos.com/istoria/lamprakis/lamprakis.html ( ἱστορικό ὑλικό γιά τόν Γρηγόρη Λαμπράκη, μαζεμένο ἀπό τον Νῖκο Σαραντάκο)
http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/personalities/Lambrakis/GLambrakis.htm (Ὁ φιλειρηνιστής καί ἀγωνιστής τῆς Αριστερᾶς –βιογραφία, πλούσιο ἀφιέρωμα γιά τήν δίκη, τό κατηγορητήριο, τήν αγόρευση τοῦ εισαγγελέα Π.Δελαπόρτα, τήν απόφαση, τό παρασκήνιο, ἄρθρα ἀπό τόν τύπο )
http://www.madata.gr/diafora/9023.html ( Δωσίλογοι καί φόν Γιοσμᾶς)
http://www.eyploia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=230:lamprakhs&catid=76 ( κατάλογος μέ συνδἐσμους )
http://paremvasi.ntua.gr/keimena/lambrakis.html
Ἀκολουθεῖ ἕνα κείμενο ἐξαιρετικὸ, ( ἡ ἐπιλογή τῶν τονισμένων φράσεων δικιά μου) , ἀποκαλυπτικὸ γιὰ τὴν σύνδεση κράτους παρακράτους, σταθερή, διαχρονική, παρὰ τὶς καθωσπρέπει σημερινὲς μεταμφιέσεις. Δὲν χρειάζονται πιὰ τρίκυκλα, λοστοί καὶ καρφίτσες…Μετά ἀπό 50 χρόνια μιά κεραία ραδιοτηλεοπτικοῦ σταθμοῦ, ὑπάλληλοι μεταμφιεσμένοι σέ δημοσιογράφους, ἤ μιά offshore, λίγες φάλτσες καί ἀνέξοδες κραυγές περί "δημοκρατίας", "ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας" καί "ἀνάπτυξης" εἶναι προτιμώτερα καί ἀποτελεσματικώτερα ὅπλα…
Ἀπό τό ἱστολόγιο http://listonplace.blogspot.com/2010/05/blog-post_9029.html Ὁ Γρήγορης Λαμπράκης εἶναι τὸ θύμα τοῦ Κράτους ΤΟΥΣ, ποὺ χρησιμοποιεῖ πάντα γιὰ τὰ πρόστυχα, τὰ χυδαῖα, τὰ ...ἀναγκαῖα του, τὸν αἰώνιο συνεργάτη του. Τὸ παρακράτος.
Ἀπὸ τὴν Κατερίνα
Παιδὶ ἀκόμα, ὅταν σὲ παρελάσεις καὶ γιορτὲς ἐπεδείκνυα τὰ ἀριστεῖα μου, αὐτὰ πού μοῦ πρόσφεραν τὴν θέση τῆς σημαιοφόρου, ὅταν ἔκανα πρόβες στὰ ποιήματα καὶ στοὺς πρωταγωνιστικοὺς ρόλους ποὺ εἶχα στὰ σχολικὰ θεατρικὰ σκέτς, ἡ μητέρα μου καμάρωνε καὶ μὲ τὴν σειρὰ της τηλεφωνοῦσε σὲ φίλους καὶ συγγενεῖς νὰ παραστοῦν γιὰ νὰ μὲ καμαρώσουν σὲ παρελάσεις καὶ ἐκδηλώσεις.
Ὁ πατέρας μου, ἀπόλυτα ἀποστασιοποιημένος ἀπὸ αὐτὴν τὴν οἰκογενειακὴ ...χαρὰ καὶ τὴν μητρική, φιλικὴ καὶ συγγενικὴ περηφάνια, μὲ ξεμονάχιαζε, μὲ ἔχωνε στὸ γραφεῖο του, ἔκλεινε τὴν πόρτα, καὶ σὲ αὐτὸ τὸ πάντα μισοσκότεινο δωμάτιο, μοῦ ἔλεγε: Πρόσεχε τὶς σημαῖες ποὺ θὰ κρατήσεις, τὶς πατρίδες ποὺ θὰ ὑπερασπιστεῖς, τὰ ἐμβατήρια ποὺ θὰ ψιθυρίσεις, τὶς ἐπετείους ποὺ θὰ γιορτάσεις. Πρόσεχε, τὸ Κράτος ΤΟΥΣ. Νὰ θυμᾶσαι, δὲν εἶναι αὐτὸ ἡ Πατρίδα ΣΟΥ.
Πέρασαν πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ καταλάβω τί ἐννοοῦσε. Κι ἴσως ἀκόμα ἀκόμα, λόγῳ τῆς ἀπόλυτα διαφορετικῆς ἰδιοσυγκρασίας μὲ τὸν πατέρα μου, νὰ μὴν μπορῶ ...ὄχι νὰ καταλάβω, ἀλλὰ νὰ νοιώσω, τὴν ἀλήθεια ΤΟΥ, ποὺ ὅμως πιὰ συμμερίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ, τουλάχιστον νοητικά.
Μὲ τὸ γονίδιο τοῦ πάθους ἰσχυρὰ ἀνιχνευμένο στὸ δικό μου DNA, πανηγυρτζοὺ ἀπὸ κούνια, θὰ ἐπιλέγω πάντα νὰ λυπᾶμαι γιὰ ὅτι δὲν ἔκανα, παρὰ γιὰ ὅτι ἔστω καὶ ἀπόλυτα καὶ ἀποδεδειγμένα ἐσφαλμένα ἔκανα. Θὰ προτιμήσω νὰ ρισκάρω τὸ λάθος, παρὰ νὰ σπαταληθῶ ἀποστασιοποιημένη. Στὴν ζυγαριά μου τὸ «πράττειν», θὰ εἶναι πάντα πιὸ βαρὺ ἀπὸ τὸ «μέτρα». Τὸν ἀποδέχομαι, μὲ ἀποδέχεται, λατρευόμαστε.
Ὁ πατέρας μου λοιπόν, ποὺ σὲ αὐτὸν εἶναι ἀφιερωμένη ...καὶ αὐτὴ ἡ ἀνάρτηση, ἔχει πάθος, ἕνα ἀπύθμενο πάθος μὲ τὴν ὑπόθεση Λαμπράκη. Θεωροῦσε ἀπὸ τότε ποὺ θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου καὶ θεωρεῖ ἀκόμη, ὅτι ἡ ὑπόθεση Λαμπράκη εἶναι ἡ καλύτερη ἀνατομία τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας. Γιὰ ὅποιο πολιτικὸ θέμα κι ἂν ἀνοίξει ἡ συζήτηση, θὰ σοῦ βρεῖ πάντα τὸν ἀντίστοιχο πρωταγωνιστὴ ἢ τὴν ἀνάλογη κατάσταση, ἐκείνου τοῦ δράματος.
Ἄλλωστε ποτὲ δὲν «ἀγάπησε» τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου, ἀλλὰ ἴσως γιὰ τὸ μόνο ποὺ τὸν ἐπιβράβευσε μὲ τὴν ψῆφο του, ἦταν ὅταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἐπέλεξε τὸν Σαρτζετάκη γιὰ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Μάλιστα ὅταν ὅλοι λοιδοροῦσαν τὸν Σαρτζετάκη γιὰ τὴν μεγαλομανία του καὶ τὶς περίφημες κὶτς συμπεριφορές του, ὁ πατέρας μου φουρκισμένος γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ἔλλειψη ἱστορικῆς μνήμης, ξεκρέμασε ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένες πίνακες τοῦ βασιλείου τοῦ γραφείου του, κορνιζάρισε καὶ κρέμασε μία φωτογραφία τοῦ Σαρτζετάκη. Ὁμολογουμένως, δὲν τόλμησε νὰ τὰ βάλει μὲ τὴν συζυγικὴ ἐξουσία καὶ νὰ κρεμάσει τὴν φωτογραφία τοῦ Σαρτζετάκη, στὸ οἰκογενειακὸ σαλόνι. Καμιὰ φορά οἱ γυναῖκες σύζυγοι εἶναι τρομακτικότεροι καὶ ἀπὸ τὴν ἐξουσία Καραμανλῆ τοῦ 63.
Ὁ πατέρας μου, ὑποστήριζε καὶ ὑποστηρίζει πάντα, ὅτι ὅταν θέλεις νὰ σκοτώσεις τὴν μνήμη κάποιου, ὅταν θέλεις νὰ συγκαλύψεις τὴν πραγματικὴ ἱστορία καὶ αὐτή, νὰ χάσει τὴν παιδαγωγικό της ρόλο, τὶς ἀπόλυτες ἀντιστοιχίσεις καὶ ἀναλογίες στὴν σημερινὴ πολιτικὴ σκηνή, τὸ πιὸ «βολικὸ» ὅπλο εἶναι οἱ εὔκολες «ἁγιοποιήσεις» οἱ στεῖρες ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις, τὰ τσιτάτα, τὰ χειροκροτήματα, καὶ τὸ πιὸ σημαντικό, ἡ σιωπὴ γιὰ τὴν πραγματικὴ ἱστορία, γιὰ τοὺς ...δευτεραγωνιστὲς τοῦ δράματος.
Καὶ ἔτσι, μπορεῖ γιὰ τὸν Γρήγορη Λαμπράκη νὰ ἤξερα ἁπλὰ ὅτι ἦταν ἕνας γιατρός, μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ Κίνημα Εἰρήνης τὴν ἐποχὴ τοῦ Ψυχροῦ πολέμου. Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ Ἀμερικανοὶ ἐμπλέκονται στὴν κόλαση τοῦ Βιετνὰμ καὶ οἱ Σοβιετικοὶ τάσσονται ὑπὲρ τῆς Εἰρήνης. Καὶ κάπως ἔτσι οἱ εἰρηνιστὲς χαρακτηρίζονται κομμουνιστές. Καὶ κάπως ἔτσι ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς «Ἑλληνικῆς Ἐπιτροπῆς διὰ τὴν Διεθνὴν Ὕφεσιν καὶ Εἰρήνην» μὲ χαρισματικὴ καὶ πολὺ ἰσχυρὴ προσωπικότητα, ἀναδεικνύεται σὲ ἀνερχόμενο ἀστέρι τῆς ἑλληνικῆς Ἀριστερᾶς.
Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης, εἶναι τὸ μεγάλο θύμα, ποὺ ἔχει ὅλα τὰ χαρακτηριστικά τοῦ ἥρωα. Ὡραῖος ἄντρας, πρώην βαλκανιονίκης, γεννημένος πρωταθλητής, αὐτοδημιούργητος γιατρὸς γυναικολόγος, μὲ ἐξαιρετικὲς γιὰ τὴν ἐποχὴ δημοσιεύσεις στὴν γυναικολογικὴ ἐνδοκρινολογία, καταφέρνει νὰ παραγκωνίσει τὰ τότε καὶ τελικὰ ...πάντα πανεπιστημιακὰ τζάκια τῆς Ἰατρικῆς, νὰ γίνει ὑφηγητής, νὰ ἀποκτήσει τὴ δική του κλινικὴ ὅπου "οἱ φτωχοὶ ἐξετάζονται, παρακολουθοῦνται, χειρουργοῦνται ἀπολύτως δωρεάν".
Ὁ Γρηγόρης Λαμπράκης ποὺ μέχρι τὸ '61 δὲν ἔχει ἐνεργὸ συμμετοχὴ στὴν πολιτική, ἀποφασίζει νὰ κατέβει ὡς συνεργαζόμενος βουλευτὴς μὲ τὴν EΔA, καὶ βέβαια μέσα στὴν ΕΔΑ κυριαρχεῖ τὸ τότε παράνομο ΚΚΕ.
Ὁ ὑπέροχος πρωταγωνιστὴς τοῦ δράματος, εἶναι τὸ μοιραῖο θύμα τοῦ παντοτινοῦ ἑλληνικοῦ παρακράτους;
Ὄχι, ὁ Γρήγορης Λαμπράκης εἶναι τὸ θύμα τοῦ Κράτους ΤΟΥΣ, ποὺ χρησιμοποιεῖ πάντα γιὰ τὰ πρόστυχα, τὰ χυδαῖα, τὰ ...ἀναγκαῖα του, τὸν αἰώνιο συνεργάτη του. Τὸ παρακράτος.
Εἴτε τὸ τόσο ἄκομψο, τὸ παρακράτος τῆς καρφίτσας, εἴτε τὸ πιὸ κομψευόμενο, τὸ πιὸ trendy, αὐτὸ τῆς ἐνημέρωσης-προπαγάνδας τοῦ σήμερα, εἴτε ἀκόμα καὶ αὐτὸ τὸ ντυμένο μὲ τὴ λεοντή τοῦ «ἀναρχοαυτόνομου» ὑποτιθέμενου Ἑξαρχιώτη κουκουλοφόρου ποὺ πετάει τὴν μολότοφ σὲ κάθε μαζικὸ συλλαλητήριο στὶς μέρες μας.
Ἔλα ἐδῶ, κάτσε στὴν πολυθρόνα ἀπέναντί μου, μοῦ ἔλεγε στὰ παιδιαστικά μου ὁ πατέρας μου, καὶ ἔλα νὰ δοῦμε τοὺς πραγματικοὺς «πρωταγωνιστές», αὐτοὺς ποὺ θὰ πρέπει νὰ μάθεις νὰ ἀναγνωρίζεις μὲ ὅποια μορφὴ κι ἂν ἐμφανίζονται, μὲ ὅτι «ἰδεολογικὸ» μανδύα καὶ ἂν ντύνει τὸ Κράτος τὸ παρακράτος του, μὲ ὅτι προβοκατόρικο παραμύθι κι ἂν χρειάζεται νὰ πουλᾶνε. Θὰ εἶναι πάντα τὸ παρακράτος, ποὺ πάνω του θὰ γέρνει τὸ Κράτος τους γιὰ νὰ ξαποστάσει. Ἀλλὰ ΠΟΤΕ τὸ Κράτος τους, δὲν θὰ πρέπει νὰ τὸ λογαριάζεις γιὰ Πατρίδα σου.
Κι ἔτσι, ἀπὸ παιδὶ μέσα σὲ ἐκεῖνο τὰ πάντα μισοσκότεινο γραφεῖο τοῦ πατέρα μου, κάποια ὀνόματα μπῆκαν, χαράχθηκαν λὲς στὴν μνήμη μου, καὶ ἔγιναν ἡ προσωποποίηση τοῦ κακοῦ. Πού ὅμως αὐτὸ τὸ κακὸ ...δὲν θὰ τελείωνε ποτέ, σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες, τὶς «προφητεῖες» ἢ τὶς προφητεῖες (;) τοῦ πατέρα μου.
Ὁ ὁδηγὸς λοιπὸν τοῦ τρίκυκλου, ὁ Σπύρος Κοτζαμάνης , εἶχε ἀγοράσει τὸ τρίκυκλο μὲ δάνειο. Πῶς νὰ τὸ ξεπληρώσει ὅμως; Μὲ κοῦρσες καὶ ἐκτὸς Θεσσαλονίκης. Καὶ αὐτὸ τότε, ἦταν ἀδιανόητο χωρὶς τὴν ἄδειά της τότε χωροφυλακῆς. Ὁ Σπύρος Γκοτζαμάνης, ἦταν κλεφτοκοτὰς τὶς ἐλεύθερες ὧρες του, πολλὲς φορὲς στὸ τμῆμα κατηγορούμενος γιὰ κάθε εἴδους παραβάσεις, ἀλλὰ πάντα νὰ ἀφήνεται ἐλεύθερος ἀπὸ τὸν ἑκάστοτε διοικητὴ τοῦ τμήματος.
O συνεπιβάτης τοῦ τρίκυκλου Μανώλης Ἐμμανουηλίδης, αὐτὸς ποὺ ἔδωσε τὸ δολοφονικὸ χτύπημα στὸν Λαμπράκη, εἶχε ἕνα ἐξαιρετικὰ πλούσιο ποινικὸ μητρῶο, βιασμοί, κλοπὲς καὶ τὸ ...κερασάκι, μία ἀποπλάνηση ἀνηλίκου τὸ 1961.
Ὁ Ξενοφῶν Γιοσμᾶς, πρόεδρος τῆς παρακρατικῆς ὀργάνωσης «Σύνδεσμος Ἀγωνιστῶν καὶ Θυμάτων Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως», ....ἀξιωματικός τοῦ Γ’ Ράϊχ, εἶχε ὁρκιστεῖ καὶ ὑπουργὸς στὴν κυβέρνηση Τσιρονίκου, μία κυβέρνησης φάντασμα ποὺ ἀκολούθησε τοὺς Γερμανούς, ὅταν ἀποχώρησαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα... Ὁ φὸν Γιοσμᾶς, εἶχε καταδικαστεῖ σὲ θάνατο γιὰ δωσιλογισμό, ἀλλὰ εἶχε ἀποφύγει τὴν ἐκτέλεση τῆς ποινῆς, ἔχοντας τὰ γνωστὰ καὶ πάντα ἀνταποδοτικὰ κολλητηλίκια μὲ τὸ Κράτος καὶ τὴν ...ἀστυνομία Του
O ὑπομοίραρχος Δημήτρης Κατσούλης, τὸ δεξὶ χέρι τότε τοῦ διευθυντῆ Ἀσφάλειας Θεσσαλονίκης, συνέχισε τὴν ...δράση του, βρέθηκε μάλιστα ἐπικεφαλῆς τῶν γνωστῶν προβοκατόρων στὸ Πολυτεχνεῖο.
Ὁ ἰατροδικαστὴς Καψάσκης ἀπὸ τὴν ...Ἀθήνα, στὸν ὁποῖο ἀνατίθεται ἡ ἰατροδικαστικὴ ἐξέταση καὶ βγάζει τὸ πόρισμα ὅτι τὸ θανατηφόρο χτύπημα στὸν Λαμπράκη προέρχεται ἀπὸ τὴν πρόσκρουση στὴν ἄσφαλτο καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ χτύπημα μὲ λοστό.
Ὁ Κώστας Μήτσου ὑποστράτηγος καὶ ὁ Εὔθυμης Καμούτσης συνταγματάρχης, παλιοὶ ταγματαλῆτες ποὺ διενεργοῦν τὴν ...προανάκριση καὶ ἀφήνουν ἐλεύθερο τὸν Ἐμμανουηλίδη, γιατί «τί εὐθύνη μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας συνεπιβάτης τρίκυκλου σὲ ἕνα τροχαῖο δυστύχημα;»
Καὶ πόσοι ἄλλοι...
Ἀλλὰ θυμήσου τὸν Τίγρη, τὸν Μανώλη Χατζηαποστόλου, παλιὸ σαλταδόρο, ποὺ κάνει τὸ μοιραῖο πήδημα καὶ ἀρχίζει ἕναν ἀγώνα ζωῆς καὶ θανάτου μὲ τὸν κουρνιασμένο στὴν καρότσα Ἐμμανουηλίδη. «Πούστη, φάγατε τὸν Λαμπράκη, θὰ πεθάνεις» οὐρλιάζει. Ὁ Τίγρης ...καταδικάζεται ἀπὸ τὸ Κράτος τους, γιὰ ...συκοφαντικὴ δυσφήμηση.
Καὶ ὄχι μόνο ὁ Τίγρης, ἀλλὰ καὶ ὁ Γιῶργος Σωτηρχόπουλος, λουστραδόρος, ποὺ ἀνυποψίαστος πηγαίνει αὐτοβούλως στὴν Ἀσφάλεια Θεσσαλονίκης καὶ καταθέτει ὁ Κοτζαμάνης ἀρνήθηκε τὸ πρωῒ τῆς δολοφονίας τοῦ Λαμπράκη, νὰ τοῦ μεταφέρει κάποια ἔπιπλα. Τοῦ εἶχε πεῖ «ὄχι σήμερα, τὸ βράδυ ἔχω δουλειά». Γέλασε λέει ὁ Σωτηρχόπουλος καὶ τὸν ρώτησε «μωρὲ τί δουλειὰ ἔχεις βραδιάτικα;»
Θύμωσε τότε λέει ὁ Γκοτζαμάνης καὶ τοῦ ἀπάντησε «ἀεὶ γαμήσου ρὲ μπατίρη, ἐγὼ τὸ βράδυ θὰ σκοτώσω τὸν πούστη τὸν κομμουνιστή».
Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ καταθέσει ὁ Σωτηρχόπουλος, ...κάποιοι ... ἄγνωστοι (αὐτοὶ οἱ πάντα γνωστοί...ἄγνωστοι) τὸν τραβᾶνε μέσα σὲ ἕνα ἡμιφορτηγό, τὸν χτυπᾶνε στὸ κεφάλι καὶ τὸν στέλνουν ἀναίσθητο στὸ νοσοκομεῖο. Καὶ ὁ Σωτηρχόπουλος καταδικάζεται γιὰ ...συκοφαντικὴ δυσφήμηση ἀπὸ τὸ Κράτος τους.
Ἀλλὰ νὰ θυμᾶσαι καὶ τὸν Γιῶργο Ρωμαῖο, τότε δημοσιογράφο στὸ συγκρότημα Λαμπράκη, καὶ τὶς ἀφόρητες ...«πιέσεις» ποὺ ὁ ἴδιος περιγράφει ὅτι ὑπέστη ἀπὸ τὰ ἀφεντικά του νὰ μὴν γράψει, νὰ μὴ δημοσιεύσει τίποτα...
Θυμήσου τὸν Γιάννη Βούλτεψη τότε δημοσιογράφο τῆς «Αὐγῆς», τὸν Γιῶργο Μπέρτσο τῆς ἐφημερίδας «Ἐλευθερία» ποὺ κάνουν τὸ ἱερὸ ρεπορτάζ, αὐτὸ ποὺ εἶναι ὁ πυρήνας τῆς δημοσιογραφίας καὶ βρίσκουν τὶς φωτογραφίες τῆς ἀντισυγκέντρωσης καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὲς ὁ χτυπημένος βουλευτὴς Τσαρουχᾶς ἀναγνωρίζει τὸν θηριώδη Πιτσιῶκο. Τὸν Πιτσιῶκο , ποὺ ἀνταλλάσσει τὴν ἄδεια τοῦ πάγκου τοῦ μικροπωλητῆ στὸ Μοδιάνο, μὲ τὴν συμμετοχή του στοὺς τραμπουκισμοὺς τοῦ παρακράτους. Τοῦ παρακράτους τοῦ ...Κράτους τους.
Καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα νὰ θυμᾶσαι τὸν τότε ἀνακριτὴ Σαρτζετάκη. Ἕναν ...γραφειοκράτη, «σπαστικὸ» θὰ τὸν λέγαμε σήμερα, ...ἀναποτελεσματικὸ θὰ τὸν χαρακτήριζαν σήμερα οἱ πάντα πληρωμένοι ἀπὸ τὸ Κράτος τους, ἐπαγγελματίες τῆς ἐνημέρωσης-προπαγάνδας. «Ἦταν τόσο τυπικός, ὥστε κάθε φορά ποὺ μπαίναμε γιὰ νὰ καταθέσουμε κάτι καινούργιο, μᾶς ἄρχιζε ἀπὸ τὴν ἀρχή», γράφει ὁ Μπέρτσος. «Ὄνομα πατρός, ἔτος γεννήσεως κ.λπ. Ἀφοῦ ὁ γραμματέας, ποὺ εἶχε μάθει τὰ στοιχεῖα μας ἀπ’ ἔξω, κρυφογελοῦσε. Ἀλλὰ αὐτὸς ἔλεγε: “Τὰ στοιχεῖα τοῦ κυρίου”».
Ἕναν ...ἐνοχλητικὸ «γραφειοκράτη», ποὺ μέσα σὲ χιλιάδες σελίδες, σὲ δεκάδες πληρωμένους ψευδομάρτυρες, σὲ ἑκατοντάδες χαφιέδες, ἀρνήθηκε νὰ συγκαλύψει τὸ ἔγκλημα τοῦ Κράτους τους. Ὁ Δελαπόρτας ὅταν ἐπισκέφθηκαν μὲ τὴν κόρη του τὸν Σαρτζετάκη στὸ σπίτι του καὶ ...τρόμαξαν ἀπὸ τὶς χιλιάδες σελίδες τὶς ἁπλωμένες σὲ ὅλο τὸ πάτωμα τοῦ σπιτιοῦ του, τῆς εἶπε: «Κάποτε θὰ τὸν κάνουν γραμματόσημο». Δὲν ξέρω ἂν ἔγινε ποτὲ γραμματόσημο ὁ Σαρτζετάκης. Τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ μὴν ἄντεξε καὶ αὐτός, τὴν τρομερὴ πανούκλα τῆς ἐξουσίας.
Ζεῖ σήμερα ὁ Λαμπράκης; Ὄχι.
Τὸ σύστημα ἔγινε πολὺ πιὸ ...συστηματικό, ἀπείρως προσεκτικότερο, πολὺ πιὸ ἐπαγγελματικὸ ἀπὸ τοὺς πρὶν 50 χρόνια ἐρασιτεχνισμούς του.
Σήμερα δὲν σκοτώνεις τὸν ...Λαμπράκη. Ἁπλὰ δὲν ἀφήνεις κανέναν νὰ γίνει ...Γρήγορης Λαμπράκης. Τὸν ἀπομονώνεις, τὸν βγάζεις ἀπὸ τὴν ...εἰκόνα, τὸν πετσοκόβεις, τὸν ἀπαξιώνεις ὅσο εἶναι καιρός, ὅσο ὁ κόσμος δὲν τὸν γνωρίζει καὶ δὲν τὸν ἀναγνωρίζει. Τὸ παρακράτος τους δὲν διαθέτει πιὰ μόνο τρίκυκλα, Γκοτζαμάνηδες καὶ Ἐμμανουηλιδηδες, φὸν Γιοσμάδες καὶ Ἀσπιώτηδες. Σήμερα τὸ Κράτος τους, διαθέτει τὸ παρακράτος τοῦ γυαλιοῦ, τὸ παρακράτος τῶν ἐφημερίδων του, καὶ ἅμα λάχει τοὺς κουκουλοφόρους του.
Σήμερα δὲν χρειάζεται νὰ χτυπήσει τὸ Κράτος τους, μὲ λοστὸ τὸν Λαμπράκη, δὲν χρειάζεται νὰ θανατώσει μὲ βασανιστήρια τὸν Τσαρουχά, τέτοιους βουλευτές, οὕτως ἢ ἄλλως δὲν ἀφήνει νὰ ὑπάρξουν καὶ ἔτσι δὲν ἔχει νὰ ἀντιπαλέψει τέτοιους τὸ Κράτος τους. Τοὺς...σκοτώνει, πρὶν γίνουν...
Οἱ σημερινοὶ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ εἶναι δύο εἰδῶν.
Οἱ πολυτελεῖς, οἱ Πρετεντέρηδες, οἱ Τρέμες, οἱ Χατζηνικολάου, οἱ Ἀναστασιάδηδες, οἱ Χουκλες, οἱ Τριανταφυλλόπουλοι, οἱ Σόμπολοι, οἱ Τέλλογλου, οἱ Καμπουράκηδες, οἱ Θοδωράκηδες, οἱ Παπαχελάδες, καὶ ...θεέ μου πόσους ἀκόμα νὰ μνημονεύσω!!!
Καὶ οἱ ...λοῦμπεν. Ἡ μετεξέλιξη τῶν Γκοτζαμάνηδων καὶ τῶν Ἐμμανουηλίδηδων. Οἱ μικροπαραβατικοί τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου, ναρκωτικά, trafficking,κλοπές, μικροληστεῖες, ποὺ ἡ ἀστυνομία τοὺς ντύνει μὲ κουκοῦλες γιὰ νὰ καῖνε ἐργαζόμενους σὲ τράπεζες, ἐξαργυρώνοντας ἔτσι τὴν ἐλευθερία τους γιὰ τὰ ποινικά τους ἀδικήματα.
Τὸ χρυσοφόρο μαφιόζικο παρακράτος τους, τὸ παντοτινὸ δεκανίκι τοῦ Κράτους τους, δίνει τὴν τροφὴ στὰ παπαγαλάκια του γιὰ νὰ ἐνοχοποιεῖ καὶ νὰ ἀφοπλίζει ὁποιαδήποτε κίνηση γίνει ἀπὸ τὰ κάτω. Καὶ μάλιστα μὲ πολὺ ἰσχυροὺς συμβολισμούς. Μὲ ἀνάλογους τοῦ Λαμπράκη συμβολισμούς...
Οἱ σημερινοὶ ἐργαζόμενοι μὲ συνθῆκες σκλαβιᾶς, ποὺ τοὺς χώνουν τὰ ἀφεντικὰ καὶ οἱ τσάτσοι τῶν ἀφεντικῶν, κάτω ἀπὸ τὰ γραφεῖα ὅταν περνάει μπροστὰ ἀπὸ τὸ «μαγαζὶ» τὸ συλλαλητήριο, αὐτοὶ τοῦ πιὸ ἀνάλγητου ἀφεντικοῦ, θὰ καοῦν. Καὶ ὅποιος κουνηθεῖ, συμμετέχει, δραστηριοποιηθεῖ, κατεβεῖ στὸ ὅποιο συλλαλητήριο ἢ θὰ κινδυνεύσει ἡ σωματική του ἀκεραιότητα ἢ/καὶ θὰ εἶναι ἐν δυνάμει δολοφόνος ἢ ἠθικὸς αὐτουργὸς δολοφονίας.
-Μοῦ εἶπαν ὅτι 3 κουκουλοφόροι ποὺ τὸ πλῆθος τοὺς ἔκραξε στὸ Σύνταγμα στὸ συλαλλητήριο στὶς 20 Μαΐου , φοβούμενοι τὸ λαϊκὸ λιντσάρισμα, χώθηκαν μέσα στὸ λόμπι τῆς Μ. Βρετανίας. Οἱ πόρτες βέβαια, κλειστὲς καὶ ἀμπαρωμένες ἐκείνη τὴν ὥρα γιὰ τὸ ...κοινό. Ἀλλὰ ἐκείνους τοὺς ἄφησαν.
- Πιθανά. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ παρακρατικοί, εἶναι χαμηλῶν νοητικῶν προσόντων, ὅσο χρήσιμοι γιὰ τὸ Κράτος τους, ἄλλο τόσο ἐπικίνδυνοι νὰ γίνουν οἱ ἀνόητοι Ἐμμανουηλήδιδες, ὁ ἀδύναμος κρίκος. Μπορεῖ νὰ τοὺς φυγάδευσαν, ἀκόμα καὶ στὴν Μ. Βρετανία, ἀκόμα καὶ μπροστὰ στὰ μάτια 100 ἀνθρώπων. Ἄλλωστε ἔχουν τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴν ἐπικοινωνία, τὸ ἄλλο παρακράτος, τὸ ἐπίσημο, δικό τους. Γιατί νὰ ρισκάρουν;
Προχθὲς ὅλα αὐτὰ τὰ χιλιάδες ὀργισμένα πρόσωπα, ποὺ βροντοφώναζαν ἔξω ἀπὸ τὴ Βουλὴ «κλέφτες», εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ περιθωριοποιηθοῦν ἐπικοινωνιακὰ ὡς οἱ ὀλίγοι ὑβριστὲς τῶν θεσμῶν τῆς Δημοκρατίας. Ὅτι ἀκριβῶς ἔγινε, ὅταν ἡ Ἀμπατιέλου χαστούκισε τὴν Φρειδερίκη στὸ Λονδίνο. Καὶ τότε, ὁ Τύπος φρικάρισε μὲ τὴν ὕβρη στοὺς ...θεσμούς. Παρὼν τότε καὶ ὁ Λαμπράκης.
Ζεῖ ὁ Λαμπράκης; Ὄχι, τὸν Λαμπράκη τὸν δολοφόνησαν.
Αὐτὸ ποὺ ζεῖ εἶναι τὸ παρακράτος. Τὸ παντοτινὸ βολικὸ δεκανίκι τοῦ Κράτους τους. Πιὸ ἔξυπνο, πιὸ ἀποτελεσματικό, πιὸ ἀκριβό, πιὸ ἐπικίνδυνο.
Καὶ νὰ προσέχεις. Καὶ νὰ θυμᾶσαι. Τὸ Κράτος ΤΟΥΣ δὲν εἶναι ἡ Πατρίδα ΣΟΥ.
Εξορισμένος, άθικτος, αγνοημένος, απομονωμένος, αλλοτριωμένος, περιθωριακός, αμφισβητούμενος, χαμένος, τρελλός, επίμονος, ανθεκτικός, περίλυπος μπροστά στο αδιαμφισβήτητο γεγονός της μοναξιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πόσους αυτός ο κατάλογος λέξεων συνοψίζει κάτι σημαντικό;
Ναι, αλλά χαμογελώντας, ευγενής, κοιτάζοντας το άπειρο με την υπομονή του πεπερασμένου, φτεροκοπάει, διαπερνά τα μάτια των απλών κι εκείνοι ξαφνιάζονται σά να είναι το πρώτο πράγμα που αντίκρυσαν.