Ἡ μεγάλη εὐκαιρία γιά ἔξοδο ἀπό τήν φυλακή τοῦ κοινοῦ εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος.( Δημήτρης Κιτσίκης)

τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη - καθηγητῆ στό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβα -τακτικοῦ μέλους τῆς Καναδικῆς Ἀκαδημίας (Περιοδικό "Ἐνδιάμεση Περιοχή" - τεῦχος 55 , Ἄνοιξη 2010)


Ἦλθε ἡ ἀπὸ καιρὸ ἀναμενόμενη ἀναμέτρηση μεταξὺ τῶν Ἀγγλοαμερικανῶν καὶ Εὐρωπαίων καπιταλιστών, μεταξὺ δολλαρίου καὶ εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος. Καὶ στὸν ἀδυσώπητο αὐτὸ πόλεμο ἡ Ἑλλὰς χρησιμοποιεῖται ὡς ὁ ἀδύναμος κρίκος. Στὴν Εὐρώπη καὶ τὸ νόμισμά της, μᾶς ἔβαλαν αὐτοὶ ποὺ δὲν ἐπίστευσαν ποτὲ στὶς ἱκανότητες τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ὁ Καραμανλῆς ὁ πρεσβύτερος μᾶς ἐπάρκαρε στὸ γκαρὰζ τῆς ΕΕ ἐπειδὴ κατὰ τὸν ἴδιο, τὸ ἑλληνικὸ ὄχημα ἦταν ἄχρηστο καὶ ἐχρειάζετο τὴν προστασία τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ὑπογείου. Ὁ Σημίτης μᾶς αἰχμαλώτισε στὴν Οἰκονομικὴ Νομισματικὴ Ἕνωση ( Ο.Ν.Ε.) διότι δὲν ἐπίστευε στὶς δημιουργικὲς δυνατότητες τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Ἔτσι, λόγῳ ἀνθελλήνων πολιτικῶν ἐγίναμε τὰ παράσιτα στὸν νεανικὸ κορμὸ τῆς Ε.Ε. καὶ τὸ 2010 ἦρθε ἡ ὥρα δικαίως νὰ μᾶς ξεράσῃ ἡ Εὐρώπη, κατὰ τὴν γνώμη τῶν ἰσχυροτέρων, τῶν Γερμανῶν καὶ τῆς καγκελαρίου της.


Ἀπὸ τὸ 1974, γενεὲς πολιτικῶν μᾶς ὑπεβίβασαν σὲ κλέφτες καὶ παράσιτα κατ’ εἰκόνα των. Αὐτοὶ μᾶς ἔμαθαν νὰ βλέπουμε τὴν Εὐρώπη ὡς ἀγελάδα γιὰ ἄρμεγμα ἀκολουθῶντας τὸν δάσκαλό μας, τὸν Ἀνδρέα, τὸν μεγαλύτερο δημαγωγὸ τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος. Εἴχαμε δώσει τὴν ψυχή μας στὰ βουνὰ τῆς Ἀλβανίας τὸ 1940, καὶ μετὰ πλάϊ στοὺς ἡρωϊκοὺς ἡγέτες τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στὴν κατοχὴ κατὰ τῶν γερμανοτσολιάδων, πλάϊ στοὺς ἄξιους ἡγέτες τοῦ Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ, τὸ 1946-1949, κατὰ τῶν ἀμερικανοτσολιάδων καὶ οἱ ἀστοὶ πολιτικοὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων μᾶς ἐσάπισαν στὰ βασανιστήρια καί στὰ ξερονήσια. Οἱ πολιτικοὶ ξέβαψαν ἐπάνω μας καὶ μᾶς ἐξαθλίωσαν ψυχικὰ καὶ μᾶς ἔκαμαν νὰ ντρεπώμεθα γιὰ τὴν ἠθικὴ κατάντιά μας, σέρνοντάς μας στὶς ἐκλογικές τους ἀναμετρήσεις, στὰ ρουσφέτια καὶ τὰ λαδώματα. Καὶ αἰφνιδίως, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2009, ὁ μπεμπέκος Καραμανλῆς ἐλάκισε καὶ μᾶς ἄφησε στὰ σκατὰ τοῦ λουτροῦ. Μόνο του τὸ ΚΚΕ ποὺ οἱ πολιτικοὶ τολμοῦν νὰ κατηγοροῦν γιὰ ἀποστέωση, μᾶς ἄνοιγε τὰ μάτια ἀπὸ τὸ 1918 μέχρι σήμερα, ὅταν ἀφήναμε τὸ κουφάρι μας στὴ Μικρασία τὸ 1919-22 γιὰ χάρη τῶν Ἄγγλων καὶ στὴν Κορέα τὸ 1950-53, γιὰ χάρη τῶν Ἀμερικανῶν, ὅταν ἐξ ἀρχῆς ἠγωνίζετο νὰ μὴν εἰσέλθουμε στὴν ψευδόχρυση φυλακὴ τῆς ΕΕ. Αὐτοὶ, ποὺ μόνον αὐτοὶ εἶχαν χάσει τὰ καλύτερα παιδιά τους στὰ ἀστικὰ κάτεργα, ἐνῷ οἱ ἄλλοι, κατὰ Χάρρυ Κλὴν ἐδήλωναν ἐθνικόφρονες ἢ ἥσυχοι οἰκογενειάρχες. Καὶ σήμερα, ἐπιτέλους, ὑπὸ τὰ φτυσίματα καὶ τὸ ὑβρεολόγιο τῶν Εὐρωπαίων, μᾶς πιάνει τὸ φιλότιμο καὶ κλαῖμε τὴ μοῖρα μας. Ἐνῶ μὲ τὴν εἴσοδο στὸ εὐρὼ καταστρέψαμε τὴν ἀγροτική μας οἰκονομία, τὴν βιομηχανία μας καὶ τὸν τουρισμό μας, ἡ γειτονικὴ Τουρκία πού εἶχε τὴν τύχη νὰ μὴν εἰσέλθη στὴν ΕΕ καὶ στὴν ΟΝΕ ἀνεβιβάζετο στὸ ἐπίπεδο τῶν G20, τῶν 20 παγκοσμίων οἰκονομιῶν, ἔχοντας γνωρίσει τὴν τελευταία δεκαετία ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑψηλοτέρους ρυθμοὺς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως στὸν κόσμο. 1919 καὶ 2010: Τότε ἤμασταν ἀνερχομένη δύναμις καὶ ἡ Τουρκία εὐρίσκετο στὰ πρόθυρα ἐξαφανίσεως. Σήμερα εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἐκεῖ μᾶς ἔφθασαν γενεὲς πολιτικῶν. Ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὸν Παπανδρέου-Ροβεσπιέρρο τὸν ἀδιάφθορο νὰ ἐπαναφέρῃ στὸ προσκήνιο τὴν ἐπαναστατικὴ λαιμητόμο, νὰ καρατομήσῃ τοὺς πολιτικοὺς καὶ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ ἄμεση δημοκρατία. Γνωρίζουμε βεβαίως ὅτι δὲν εἶναι κοινωνικὸς ἐπαναστάτης καὶ πώς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κάμῃ τὴν δουλειὰ τοῦ ΚΚΕ. Ἀλλὰ τουλάχιστον, νὰ βάλη τέλος στὴν διαπλοκὴ τῶν πολιτικῶν μὲ τὸ χρῆμα, νὰ τοὺς ἐκδιώξῃ μιά γιὰ πάντα καὶ νὰ μὴν διστάσῃ νὰ φυλακίσῃ καὶ τοὺς σημιτικοὺς ἀντί, ἀπὸ φόβο μήπως διασπάσῃ τὸ κόμμα του, νὰ στήνῃ ἐξεταστικὴ ἐπιτροπὴ μόνον γιὰ τὰ ἐγκλήματα μετὰ τὸ 2004, ἀφήνοντας στὸ ἀπυρόβλητο τὸν Σημίτη καὶ τὴν παρέα του. Ἐὰν δὲν τὸ κάμῃ θὰ καταποντισθῇ καὶ αὐτὸς στὰ ἀμέτρητα θύματα τῆς ἐπερχομένης νύκτας τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου ( 1572).