Πλατσουρίζοντας στήν λάσπη καί τήν ἄγνοια...

Θέλω νὰ ἐξηγήσω προκαταβολικὰ στοὺς ἐπισκέπτες, πώς ἀφορμὴ γιὰ τὴν σημερινὴ ἀνάρτηση στάθηκαν 2 δημοσιεύματα ἄλλου ἱστολογίου, μὲ ἐνδιαφέροντα καὶ ἀξιόλογα ἱστορικὰ στοιχεῖα. Μέχρι ἐδῶ ὅλα καλά. Τὸ ἄσχημο εἶναι ὅτι τὰ ἱστορικὰ αὐτὰ στοιχεῖα συμπληρώνονται μὲ ἀοριστίες, ἀνακρίβειες, σκόπιμες(;) διαστρεβλώσεις σχετικὰ μὲ κάποιες ἀναρτήσεις μου, ὁ δὲ συγγραφέας αὐτῶν τῶν δημοσιεύσεων μοῦ ἀπευθύνει προσβλητικὰ ὑπονοούμενα, ἀποκαλῶντας με «ψεύτη». Ξεπέρασε ὅμως κάθε ὅριο δίνοντάς μου μαθήματα «δημοκρατίας» καὶ «πατριωτισμοῦ», μιλώντας περὶ νενέκων πού κρύβω τὸν προδοτικό τους ρόλο. Ἐκ τῶν πραγμάτων λοιπὸν μία ἀπάντηση ἐπιβάλλεται. Ἐπέλεξε νὰ μιλήσει μὲ ὑπονοούμενα, συνεπῶς δὲν θὰ ἀναφέρω τὸν ὑπεύθυνο γιὰ τὰ παραπάνω, οὔτε τὴν διεύθυνση τοῦ ἰστολογίου του, θὰ ἀναγνωρίσει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτὸ του διαβάζοντας. Σὲ ὅτι ἀκολουθεῖ, ὁ ἁπλὸς ἐπισκέπτης ἂς ἀρκεσθεῖ στὶς ἱστορικὲς ἀναφορὲς οἱ ὁποῖες ὑπάρχουν στὸ κείμενό μου, τοῦ ζητῶ δὲ εἰλικρινὰ συγγνώμη ἂν ἐνοχληθεῖ ἀπὸ κάποιες ἐκφράσεις καὶ τὴν ὅλη ἀτμόσφαιρα τοῦ ἄρθρου. 


Σὲ γενικὲς γραμμὲς ἡ ἀντιπαράθεση ἀπόψεων γίνεται μὲ ἀνταλλαγὴ ἐπιχειρημάτων, παράλληλα μὲ τὸν σεβασμὸ καὶ τῆς ἀντίθετης ἄποψης, ὅπως καὶ τοῦ ἐκφραστῆ της. Ὅταν κάποιος ἀνακατεύει ἐπιχειρήματα μὲ ὕβρεις, χλευασμοὺς καὶ προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, προσπαθεῖ νὰ καλύψει τὴν ἀδυναμία τῶν ἐπιχειρημάτων του. Ὅμως τὸ μόνο ποὺ καταφέρνει εἶναι νὰ τὴν κάνει ἐμφανέστερη. Μὲ τὸν καιρὸ καταλήγει σὲ παντελῆ ἀδυναμία ἐπιχειρηματολογίας, στὴν ἄρθρωση ἐπιφωνημάτων καὶ ἀνάρθρων κραυγῶν. Τὸ νὰ ζητήσεις ἐξηγήσεις εἴτε δημοσίως ,εἴτε μέσῳ π.μ., ἔχει ἀποδειχθεῖ χαμένος χρόνος ἀφοῦ ἔχοντας τὴν φωλιὰ του λερωμένη δὲν πρόκειται νὰ σοῦ ἀπαντήσει, τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ συνεχίσει στὸ ἴδιο μοτίβο, ἐπιδεικνύοντας ἀγένεια, χωρὶς νὰ ἔχει τὴν τόλμη νὰ ἀπευθυνθεῖ ὀνομαστικά. Χλευάζοντας, ἀναφερόμενος π.χ. μὲ ἐπιλεγμένες φράσεις «ἀστοιχείωτους» , «κατάντια ὠρισμένων» πού ἔφτασαν στὸν «πάτο τοῦ ἐξευτελισμοῦ», «γιὰ κάποιους πού παίρνουν βιβλία ἀπὸ τὰ καλάθια τῶν καθέτων τῆς Ἱπποκράτους» , φτάνει σὲ παραλογισμούς.

Ἄλλο ὅμως τό ἀναγκαῖο ἦθος σέ μιά σχέση μεταξύ ἁπλῶν ἀνθρώπων, καί τελείως διαφορετικό ἡ στενὴ ἠθικολογική κρίση, συνδυαζόμενη μὲ τὸ ψέμμα, ὅταν σχετίζεται με ζητήματα κοινωνικῶν ὁμάδων, ἱστορίας, πολιτικῆς. Ἡ ἠθική στὴν πολιτικὴ καὶ τὴν ἱστορία, μαζὶ μὲ τὴν διαστρέβλωση καὶ τὸ ψέμμα εἶναι ἰδεολογικά ὄπλα γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς κατεστημένης ἄποψης. Καὶ ὅταν κάποιος ἠθικολογεῖ εἴτε θετικὰ π.χ. ἀπονέμοντας εὔσημα στὴν σύγχρονη «Δύση» γιὰ τὶς τάχα μου συνταγματικὰ κατοχυρωμένες «ἐλευθερίες» της , εἴτε ἀρνητικὰ π.χ. μεμφόμενος τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ὡς ὄνειδος τῆς ἱστορίας, συντάσσεται ἑκούσια ἢ ἀκούσια μὲ τὸν ἰσχυρό, παίζοντας τὸ παιχνίδι του. Τέτοιες κρίσεις, γιὰ ὁποιαδήποτε παρελθοῦσα ἱστορικὴ περίοδο, καὶ γιὰ τὴν Ὀθωμανική, εἶναι ὁ πρόδρομος τῶν σημερινῶν, σκόπιμα ἰσοπεδωτικῶν, κρίσεων ποὺ ἐξισώνουν τὸν θύτη μὲ τὸ θύμα. Κυριάρχησαν στὶς μέρες μας ὡς ἑξῆς: « Ναὶ ὁ Μποὺς εἶναι χασάπης πού εἰσέβαλλε στὸ Ἰρὰκ καὶ τὸ Ἀφγανιστάν, ἀλλὰ καὶ ὁ Σαντὰμ ἦταν δικτάτορας, οἱ δὲ Ταλιμπάν εἶναι ἀπολίτιστοι», ἢ « Ναὶ ὁ Κλίντον κακῶς βομβάρδισε τὴν Γιουγκοσλαυῒα, ἀλλὰ καὶ ὁ Μιλόσεβιτς ἔκανε ἐθνοκαθάρσεις.»

Ὁ Παναγιώτης Κονδύλης τὸ ξεκαθάρισε: «Ὅποιος δὲν θέλει νὰ εἶναι τὸ φερέφωνο τοῦ ἰσχυροῦ δὲν πρέπει νὰ ἀποδέχεται τὴν εἰκόνα πού ἔχει ὁ ἰσχυρὸς γιὰ τὸν ἑαυτό του.»

Πίσω ἀπὸ τὴν συνειδητὴ ἢ ἀσυνείδητη διαστροφὴ μιᾶς ἄποψης, παρόλο ποὺ ἡ ἄποψη εἶναι σαφῶς διατυπωμένη, κρύβεται ἡ ἴδια ἡ ἀδυναμία ἀντίκρουσής της. Μήπως καί ταυτόχρονη ἀδυναμία κατανόησης; Ἴσως. Γιὰ παράδειγμα τυχαίνει νά λὲς σὲ κάποιον τὴν γνώμη σου ὅτι « Σίγουρα τὸν καιρὸ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἔγιναν βαρβαρότητες, ἀλλὰ αὐτὲς ὠχριοῦν μπροστὰ στὴν ἐγκληματικὴ δράση τῶν δυτικῶν “πολιτισμένων” εὐρωπαίων καὶ ἀμερικάνων», αὐτὸς τὴν προσλαμβάνει ὅτι «ὑπερασπίζεσαι μὲ πάθος τὸ αἱματοβαμμένο παρελθὸν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας». Καὶ δὲν ζητᾶμε τίποτα δύσκολο. Κάτι σὰν τὸ προηγούμενο ἀνήκει στὸ πρῶτο ἐπίπεδο σκέψης και ἀντίληψης. Μία ἀνοχὴ ὡς πρός τον βαθμό κατανόησης θὰ ἦταν ἀποδεκτή ἂν προχωρούσαμε σὲ προβληματισμοὺς δευτέρου ἐπιπέδου καὶ ἄνω, ψάχνοντας π.χ. τὸ ὑπόβαθρο μιᾶς γενοκτονίας στὸν χῶρο καὶ τὸν χρόνο, ὅταν οἱ βαρβαρότητες τῶν μὲν ἀποδίδονται στὸν καθυστερημένο πολιτισμό τους, ἐνῷ οἱ 1000 φορὲς μεγαλύτερες βαρβαρότητες τῶν δέ, ὅταν ἀποκαλύπτονται καὶ δὲν κρύβονται, «νομιμοποιοῦνται» ὡς τὸ τίμημα τῆς προόδου.

Ἕνας σοβαρὸς συζητητὴς ποτὲ δὲν θὰ ἔφτανε στὸ σημεῖο νὰ ἀμφισβητήσει στὸν συνομιλητὴ του τὸ δικαίωμα νὰ χρησιμοποιεῖ συγκεκριμένες πηγές, ὅπως τὸν πρύτανη τῶν ἱστορικῶν τοῦ 20ου αἰῶνος Ἄρνολντ Τόϋνμπη, ὑπονοώντας σὰν ξερόλας, ὅτι πρὸς τοῦτο ἀπαιτοῦνται δείγματα γραφῆς. Ὅποιος δὲν δώσει ἐγκεκριμένα δείγματα γραφῆς θὰ κατηγορηθεῖ ὡς ψεύτης καὶ κακοποιητὴς τοῦ Τόϋνμπη χωρὶς νὰ διευκρινίζεται ποῦ τὸ ψέμμα καὶ ποῦ ἡ κακοποίηση. Ὁ φίλος μας, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ δὲν ἀντιλαμβάνεται τί διαβάζει, καμιὰ φορά δὲν ἀντιλαμβάνεται καὶ τί γράφει. Τὀτε ἀπό κατήγορος μετατρέπεται σὲ κατηγορούμενο. Παρουσιάζει γιὰ παράδειγμα ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ μία ἐργασία τοῦ Τόϋνμπη γιὰ νὰ στηρίξει τὴν θέση του, καὶ ἀποδεικνύεται ὅτι τὸ ἀπόσπασμα δὲν εἶναι τοῦ Τόϋνμπη ἀλλὰ τοῦ Viscount Bryce ποὺ ἔχει γράψει τὸν πρόλογο στὴν ἐργασία. Ποιός εἶναι λοιπόν ὁ ψεύτης; Δὲν τὸν ἀπασχολεῖ ἄν ἡ ἀναφορὰ μας στὸν Τόϋνμπη γίνεται σὲ ἕνα θέμα ἐντελῶς ἄσχετο μὲ τὸ πρόβλημα ποὺ καίει τον φίλο μας, νὰ ἀποδείξει δηλαδὴ ὅτι ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία εἶναι τὸ ὄνειδος τῆς ἱστορίας. Ἄρα τὸ πρόβλημα του εἶναι ἀλλοῦ.

Ὅτι αὐτούσια ἀποσπάσματα τοῦ Τόϋνμπη χρησιμοποιήθηκαν ἐδῶ, πάρθηκαν ἀπὸ τὸ περιοδικὸ τοῦ Κιτσίκη, καὶ μπῆκαν στὴν ἀνάρτηση γιὰ τὸν μεγάλο Ἕλληνα καὶ πολεοδόμο Κωνσταντῖνο Δοξιάδη . Τὸν ἐνόχλησε ὅτι ὁ Τόϋνμπη καὶ ὁ Δοξιάδης γνωριζόντουσαν στενά; Τὸν ἐνοχλεῖ ὅτι ὁ Κιτσίκης ἐκτιμοῦσε ἀφάνταστα καὶ τοὺς δύο καὶ ὅτι τὸ ἔργο τοῦ εἶναι ἐπηρεασμένο ἀπὸ τὸν Τόϋνμπη; Ἡ χρήση τῶν ἀποσπασμάτων τοῦ Τόϋνμπη γιὰ τὸν Δοξιάδη σημαίνει κακοποίηση τοῦ Τόϋνμπη; Ἢ μήπως γράφτηκε πουθενὰ πώς ὁ Τόϋνμπη δὲν ἀναφέρει τὶς γενοκτονίες καὶ τὶς βαρβαρότητες τῶν Τούρκων; Ὑπονοεῖ ὅτι ἐγὼ ἔχω ἀρνηθεῖ τὶς γενοκτονίες πού διεπράχθησαν ἀπὸ τὸ Τουρκικὸ κράτος ἢ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ὅτι θεωρῶ ὅτι καὶ ὁ Τόϋνμπη ἰσχυρίζεται τὸ ἴδιο; Ἀπὸ πού προκύπτει κάτι τέτοιο; Ἀπὸ πουθενὰ δὲν προκύπτει, ὅποιος διαβάσει ὅτι ἔχω γράψει γιὰ τὸν Τόϋνμπη, καὶ τοὺς συνδέσμους πού ἀργότερα ἐπισυνάπτω, βγάζει ἀσφαλὲς συμπέρασμα.

Βαρβαρότητες, ἀγριότητες, σφαγές, βασανισμοί, γενοκτονίες ἔχουν γίνει ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων παντοῦ. Αὐτὸ πού ἔχει καταγραφεῖ ὡς διαφωνία μας καὶ ἔχω γράψει πλειστάκις, εἶναι ὅτι ἀκόμα καὶ οἱ γενοκτονίες πού διεπράχθησαν ἀπὸ Τούρκους ὠχριοῦν, εἶναι σταγόνα στὸν ὠκεανὸ μπροστὰ στὰ εὐρωπαϊκὰ καὶ δυτικὰ ἐν γένει λουτρὰ αἵματος. Ὅτι κι ἂν σημαίνει αὐτό. Ἐπιμένει νὰ ἐπανέρχεται σὲ ἕνα θέμα πού, διαφωνώντας, τὸ ἔχουμε ἐξαντλήσει. Φαίνονται ὅλα στὰ σχόλια στοὺς συνδέσμους πού παραπέμπω, τὸ γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμένα. Δικαίωμά του νὰ ἐπανέρχεται, ἀλλὰ γιατί δὲν ἀφήνει τὶς διαστρεβλώσεις καί τίς προσβολὲς στὴν ἄκρη; Πρόκειται γιά τακτική τοῦ «πὲς πὲς κάτι θὰ μείνει»; Δὲν καταλαβαίνω γιατί κάποιος μπορεῖ νὰ ἐνοχλεῖται τόσο πολὺ πού ἔχω διαφορετικὴ ἄποψη. Τὸ ἔργο τοῦ Τόϋνμπη πού σὲ πολὺ περιορισμένο καὶ ἐπιλεκτικὸ βαθμὸ χρησιμοποιεῖ ὁ φίλος μας ὡς πηγή, δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς θέσεις μου, ἴσα ἴσα. Αὐτὸς πού αὐτοαναγορεύεται ἀντικειμενικὸς καὶ στηρίζεται στὶς πηγές, ἔχει ὑπ’ ὄψιν του τὶς θέσεις τοῦ Τόϋνμπη γιὰ τὴν Δύση, καὶ τὸν δυτικὸ πολιτισμὸ σὲ σχέση μὲ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, καί τούς πολιτισμούς τῆς Ἀνατολῆς; Εἶναι πολὺ κρῖμα, νὰ τὸν γνωρίζει τόσο λίγο. Τό βιβλίο του «Τὸ Δυτικὸ ζήτημα μεταξὺ Ἑλλάδας καί Τουρκίας» εἶναι διαφωτιστικό. Θὰ συμβούλευα ἀκόμα καὶ σὲ καλάθι νὰ τὸ βρῆ, σὲ κανὰ στενό, νὰ μὴν διστάσει, νὰ τὸ πάρει μὴν τὸ ἀφήσει.
(σημειωτέον τὸ ἀπόσπασμα πάνω σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ πῆρα ἀπὸ τὸ Ἀντίβαρο). Θὰ βάλω ὅμως στὸ μέλλον ἀποσπάσματα τοῦ Τόϋνμπη. Νοιώθω τὴν ὑποχρέωση νὰ ἐνημερώσω, εἴτε γιὰ νὰ γλυτώσω τὴν κατσάδα, εἴτε γιὰ νὰ ἀποφύγουν ὠρισμένοι ἐλαφρὲς μορφὲς ἐγκεφαλικοῦ ὅπως μὲ αὐτὰ πού διάβασαν στὸ θέμα γιὰ τὸν Κων/νο Δοξιάδη. Ἐπίσης νὰ ζητήσω συγγνώμη ἀπὸ τὸν φίλο μας, πού στοὺς προτεινόμενους συνδέσμους ἔχω καὶ τὸ περιοδικὸ Ἄρδην χωρὶς νὰ ζητήσω τὴν ἄδειά του, τὴν ὁποία δὲν μοῦ παρέχει γιὰ νὰ παρακολουθήσω μιά ἐκδήλωση τοῦ περιοδικοῦ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πῶς χρησιμοποιεῖ μία ἐκδήλωση μὲ σοβαροὺς ὁμιλητὲς γιὰ τὴν προσωπική του διαδικτυακή ἐκτόνωση. Σημάδι πώς ἐλάχιστα ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν οὐσία τῆς ἐκδήλωσης.

Ἂν βρεῖτε σὲ τίποτα καλάθια τὸ βιβλίο τοῦ Κυριάκου Σιμόπουλου «Βασανιστήρια καὶ Ἐξουσία» μήν τό ἀφήσετε. Ἐκεῖ νὰ δεῖτε βαρβαρότητες, ἀπὸ Ἀρχαία Ἑλλάδα, Βυζάντιο, Εὐρώπη, Τουρκοκρατία, μέχρι σήμερα. Μπορεῖ νὰ μετριαστεῖ ἡ σιγουριά μερικῶν γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι τὸ ὄνειδος τῆς ἀνθρωπότητος ἂν θυμηθεῖ λίγα ἀπὸ αὐτὰ ( Χιροσίμα, Κένεντυ, Λατινικὴ Ἀμερική, καὶ τόσα ἄλλα ... ) . Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔρχεται σὲ δεύτερη μοῖρα τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ δεύτερη βιομηχανικὴ ἐπανάσταση τῆς Δύσης, ἀφοῦ ἤδη εἶχαν σφαγιασθεῖ οἱ λαοὶ καὶ κλαπεῖ οἱ πρῶτες ὕλες Ἀμερικῆς καὶ Ἀφρικῆς, ἔγινε μὲ χρήματα μέσω τῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν ἐλέγχων ἐπὶ τοῦ -κατὰ τὸν φίλο μας- ὀνείδους τῆς ἱστορίας, καὶ τῶν ἐθνικῶν κρατῶν πού προέκυψαν ἀπὸ τὴν διάλυσή του; Λεπτομέρειες. Γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι τὸ ὄνειδος, κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ ἀνατρέξει καὶ στὸν Τσόμσκυ, καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλους δυτικούς, πλὴν ὅμως ἔντιμους καὶ σοβαρούς, ἀλλὰ μερικοὶ δὲν τοὺς ἀντέχουν. Ὅλα αὐτὰ ὑπερεπαρκοῦν γιὰ νὰ κερδίσει ἡ «πολιτισμένη» Δύση τὴν πρωτοκαθεδρία στὸν τομέα τῆς βαρβαρότητας, καὶ ἂς μὴν συμπεριληφθοῦν ἡ ὑπερεκμετάλλευση, ὁ ἐξανδραποδισμός, ἡ καταδίκη σὲ λιμοκτονίες γενεῶν καὶ γενεῶν τοῦ Τρίτου Κόσμου ἀνὰ τὸν πλανήτη. Μοῦ ἔτυχε στὸ παρελθὸν περίπτωση ἀνθρώπου νὰ τὰ ξεπερνάει ψιλοσοβαρά, ψιλοκαλαμπούρι, λέγοντας ὅτι καὶ ὁ Τσέ Γκεβάρα ἤθελε νὰ ρίξει ἀτομικὴ βόμβα στὶς ΗΠΑ. Κινούμενος μεταξὺ καλαμπουριοῦ καὶ λάσπης, ὅπως σὲ προηγούμενο θέμα του, γράφοντας γιὰ κάποια βιβλία τάχα μου ἀνατολικολάγνων πού παρουσιάζω κατὰ καιρούς, τὰ ὁποία ὁ φίλος μας «ἐντάσσει» ἀπὸ ἄποψη περιεχομένου στὴν κατηγορία τῶν ἐπιχορηγούμενων ἀπὸ USAID καὶ δὲ συμμαζεύεται βιβλίων Ρεπούση, Κουλούρη, εὑρισκόμενα σὲ καλάθια καθέτων τῆς Ἱπποκράτους κ.λπ. Ἂν ἐννοεῖ τὰ βιβλία τοῦ Γερ. Κακλαμάνη, νὰ τὸν πληροφορήσω γιὰ 2 πράγματα. α) Δὲν ἦτο ἀνατολικολάγνος. Αὐτοαποκαλεῖτο λατινέλλην. Ἂν μπερδεύεται νὰ τοῦ ἐξηγήσω ὅτι δὲν εἶναι συνδυασμὸς λατίνου καὶ ἕλληνος. Προσδιορίζει τὴν δυτικὴ ἂς ποῦμε διάσταση ( Βενετία-Ἑπτάνησα) ἑνὸς ἑλληνισμοῦ πού ἐκτεινόταν στὴν εὐρύτερη Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. β)Τὰ βιβλία του δὲν ἐπιχορηγήθηκαν ποτέ, τὰ πρῶτα του καὶ τὰ περισσότερα τὰ ἔβγαλε μὲ δικά του ἔξοδα, μάλιστα συνάντησε χίλια δυὸ ἐμπόδια στὸ ἑλλαδικὸ καὶ στὸ τουρκικὸ κράτος. Ὅσο για τον Κιτσίκη, θά τά ποῦμε στη συνέχεια.

Ἀκολουθοῦν μερικοὶ σύνδεσμοι. Περιέχουν κάποιες θέσεις μου, σχόλια ἀπὸ συζητήσεις ποὺ κάναμε ἕνα χρόνο πρὶν γιὰ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ τὴν Τουρκία. Καλὸ εἶναι κάποιοι τότε συζητητὲς νὰ ξαναθυμηθοῦν τί λέγαμε τότε, γιὰ νὰ μὴν ἐκτίθενται σήμερα.
Πέτρα πάνω στήν πέτρα νά μήν μείνει ἐμεῖς δέν προσκυνᾶμε
Φιλελευθερισμός, ἐπιστήμη, μάζα, πολιτισμός
Τί γίνεται στήν Κύπρο ἐν ὄψει τοῦ Δεκέμβρη;

Δὲν σκοπεύω νὰ ἐπανέλθω ἂν ὁ φίλος μας δὲν ξεπεράσει τὴν σύγχυση, τὸ παραλήρημα πού τὸν διακρίνει καὶ ἂν δὲν ἀποκτήσει πνευματικὴ διαύγεια. Εἶναι τὸ λιγότερο πού μπορῶ νὰ πῶ στὰ ὅσα προσβλητικὰ γράφει, ἀποφεύγοντας νὰ μιλήσει στὰ ἴσα. Γράφει «…μπάς καὶ σταματήσουν τὰ "εὐγενικά, μὲ ἦθος καὶ ἐντιμότητα" ψέμματα κατὰ τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ ἱστορικοῦ παρελθόντος της.» Ἀξίζει νὰ ἀπαντήσω; Ἢ εἶναι πραγματικὰ ἀνεγκέφαλος, ἢ φοβερὸ ψώνιο, ἢ κοινὸς λασπολόγος. Ἐγὼ ὅταν ἀξιώνω «εὐγένεια , ἐντιμότητα, ἦθος» δὲν τὸ συσχετίζω μὲ τὶς ὅποιες ἀπόψεις τοῦ ἄλλου, ὅπως ὑπονοεῖ ὅτι κάνω( γιὰ νὰ στηρίξει μᾶλλον τὶς θέσεις του). Τὸ ἔχω ξεκαθαρίσει αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς. Ἀναφέρομαι στοὺς μεταξὺ μας τρόπους ὅταν συζητᾶμε. Τὴν προηγούμενη φορά, ὅταν ἀφαίρεσα τὸ ἰστολόγιό του ἀπὸ τὸν κατάλογο, μετὰ τὴν μὲ «ἀνώνυμο» προορισμὸ χλεύη πού πέταξε ( τὴν παρουσίασα στὴν ἀρχή), ἔβαλα ἕνα κειμενάκι στὸ ἰστολόγιό μου, τὸ ὁποῖο μετὰ τὴν σημερινὴ ἀνάρτηση θὰ ἀποσυρθεῖ. Μοῦ τρώει καὶ χῶρο. Τί εἶχα γράψει: «Οἱ προτεινόμενες κατωτέρω ἰστοσελίδες καὶ ἱστολόγια δὲν σημαίνει ὅτι κατ' ἀνάγκην προτείνονται ἐπειδὴ τὸ περιεχόμενό τους καὶ οἱ ἀπόψεις πού ἐκφράζονται μὲ βρίσκουν ἀπόλυτα σύμφωνο. Μιὰ ἐπὶ μέρους διαφωνία ἰσοφαρίζεται, ὑπερκαλύπτεται ἀκόμη, ἂν ἐκφράζεται μὲ εὐγένεια, ἐντιμότητα καὶ ἦθος, τὰ ὁποία εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα. Ἐξυπακούεται, πῶς ἂν στὴν πορεία διαπιστώνεται σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ προτεινόμενα ἱστολόγια καὶ ἰστοσελίδες ἔλλειψη εὐγένειας Ἢ ἐντιμότητας Ἢ ἤθους , τὸ ἰστολόγιο αὐτὸ ἐπὶ τόπου θὰ ἀπομακρύνεται.» Τὸν στιγμάτισα ὡς ἀγενῆ ὄχι λόγῳ διαφωνιῶν ἀλλὰ λόγῳ ὕφους. Μὲ τὰ ἑπόμενα σχόλιά του βλέπω ὅτι τὸν χαρακτηρίζει καὶ ἔλλειψη ἤθους ἀφοῦ λίγο πολὺ αὐτοχαρακτηρίζεται ὑπερασπιστὴς τῆς πατρίδος ἔναντι ἐμοῦ πού συκοφαντῶ τὸ ἱστορικό της παρελθόν. Μοῦ παραδίδει μαθήματα πατριωτισμοῦ; Ἀλήθεια, ἡ συκοφαντία πού μοῦ καταλογίζει πόθεν προκύπτει; Ἂν δηλαδὴ ἰσχυρισθῶ ὅτι ἡ Τουρκία καὶ ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία παρὰ τὶς γενοκτονίες πού διέπραξαν δὲν εἶναι οὔτε ἡ πρώτη, οὔτε ἡ δεύτερη τὸ ὄνειδος τῆς ἱστορίας, ἀφοῦ ἡ πρωτοκαθεδρία στὸν τομέα αὐτὸ ἀνήκει στοὺς «πολιτισμένους» Εὐρωπαίους καὶ Ἀμερικάνους, συκοφαντῶ τὸ ἱστορικὸ παρελθὸν τῆς Ἑλλάδας; Μήπως ἐννοεῖ κάτι ἄλλο; Σὲ ποιὰ «ψέμματα κατὰ τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ ἱστορικοῦ παρελθόντος της» ἀναφέρεται; Μήπως ἀναφέρεται στὸ ἄρθρο τοῦ Δημητριάδη, Ἐμεῖς καί οἱ Ἕλληνες πού μεταξύ ἄλλων λέει «…Μήπως ὅλα αὐτὰ πού σκεφτήκαμε γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἦσαν ψέματα, κατασκευάσματα τοῦ μυαλοῦ μας;…». Πουθενὰ ἀλλοῦ μήπως; Ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν σημασία καὶ τὴν βαρύτητα λέξεων καὶ ἐννοιῶν καὶ τὸν τρόπο πού λειτουργοῦν σὲ κείμενα μὲ διαφορετικὸ κάθε φορά πνεῦμα καὶ περιεχόμενο, καθὼς καὶ τὴν ἐπιρροὴ τῶν συμφραζομένων; Ἂν ἔπιανα τὸν ἑαυτό μου νὰ «σκέφτεται τόσο στενοκέφαλα» θὰ ἀνησυχοῦσα πραγματικὰ καὶ θὰ ἔτρεχα νὰ βάλω τὸ κεφάλι μου κάτω ἀπὸ μιὰ βρύση μὲ κρύο νερὸ, τουλάχιστον γιὰ κανὰ δεκάλεπτο, μπάς καὶ συνέλθω. Ἔχει σκεφθεῖ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ ἡ δικιά του στάση, ποῦ ὁδηγεῖται, ὅταν μὲ ἀποκαλεῖ, ἀοριστολογώντας, συκοφάντη τῆς Ἑλλάδας; Καὶ τί γενικώτερο κλίμα θὰ δημιουργοῦσε ἂν μία ἁπλὴ ἀντιπαράθεση δύο ἀτόμων ἔπαιρνε διαστάσεις μεγαλύτερες; Ἔχω γνωρίσει «πατριῶτες» πού αὐτοπροσδιορίζονται ἔτσι μὲ βασικὸ κριτήριο τὸν ὑψηλὸ βαθμὸ ἀνέξοδου ἀντιτουρκισμοῦ τους. Ἂν δὲν προσεχθοῦν τέτοια συμπτώματα ὑπάρχει κίνδυνος ἔνταξης σὲ αὐτὸ τὸ κλάμπ, τὰ μέλη του δὲ σὲ μία ὑποθετικὴ σύγκρουση Ἑλλάδας-Τουρκίας θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι τουρκοδωσίλογοι. Τοῦ μένει μία εὐκαιρία νὰ δείξει ἐντιμότητα, νὰ ἀνακτήσει τὴν εὐγένεια καὶ τὸ ἦθος πού σταδιακὰ ἔχασε, καὶ νὰ ἀποσύρει τοὺς μέχρι τώρα χαρακτηρισμούς του.

Γιὰ ὅσα ἰσχυρίζεται ὅτι ἀπέκρυψα. Γράφει, ὅτι δὲν ψελλίζω πώς ὁ Κιτσίκης ἦταν σύμβουλος τοῦ Ὀζάλ. Τὸ ὅτι δὲν ἐπιδίδομαι σὲ κραυγές, δὲν σημαίνει ὅτι τὸ ψέλλισμα μὲ χαρακτηρίζει. Δὲν συνηθίζω νὰ ἀφήνω ὑπονοούμενα γιὰ κάποιον. Ἐπειδὴ ὁ φίλος μας αὐτὸ τὸ κάνει «φωναχτὰ» αὐτὸ δὲν προσδίδει ἀξία στὸν λόγο του. Ἐκτίθεται, ξεχνᾶ εὔκολα, δὲν ξέρω πιὰ τί νὰ ὑποθέσω, ἂν δεῖ τὰ παλιότερα σχόλια στὸ ἰστολόγιό μου http://katotokerdos.blogspot.com/2009/02/blog-post_22.html#comments θὰ δεῖ ὅτι τὸ συγκεκριμένο γιὰ Κιτσίκη καὶ Ὀζάλ, τὸ ἔχουμε συζητήσει μεταξὺ μας ἕνα χρόνο πρίν, καὶ μάλιστα ἐγὼ τὸ ξεκίνησα βάζοντας σύνδεσμο πού τὸ ἐπεσήμαινε. Ποῦ εἶναι ἡ ἀπόκρυψη; Ποιός εἶναι τελικά ὁ ψεύτης; Καὶ ἡ τότε στάση του ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου προσώπου ἦταν πολὺ διαφορετικὴ γιὰ τὸ ἴδιο ἀκριβῶς θέμα μὲ τὸ ὁποῖο τώρα σεληνιάζεται. Ἂς ψάξει νὰ βρεῖ τὰ σχόλιά μας καὶ νὰ παραδεχθεῖ τὸ λάθος του. Πάραυτα. Ἂν καὶ τὰ πολὺ συγκεκριμένα σχόλια στὸν προηγούμενο σύνδεσμό μοῦ δίνουν τὴν δυνατότητα νὰ πῶ ὅτι ψεύδεται συνειδητά, ἐν τούτοις λέω ὅτι ἔκανε λάθος, ὄχι τὶς ἀόριστες παπαριές, τὶς λάσπες τὶς δικές του, περὶ «ψεμμάτων» καὶ «συκοφαντιῶν» κατὰ τῆς Ἑλλάδας.

Κάποιος ποὺ συμπεριφέρεται ἔτσι, μᾶλλον διακατέχεται ἀπὸ ἄγχος νὰ πείσει τὸν ἑαυτὸ του πόσο πατριώτης καὶ δημοκράτης εἶναι. Χωρὶς ντροπὴ μετὰ τὰ μαθήματα «πατριωτισμοῦ» κάνει καὶ μαθήματα «δημοκρατίας», ἀναφέροντας ὅτι ἀποκρύπτω χουντικοὺς κ.λπ. Ἂν καὶ αὐτὸ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὰ θέματα πού ἔχω ἀναπτύξει μιλώντας γιὰ τὸν Κιτσίκη ( π.χ. Δοξιάδης, Κίνα…). Γνωρίζω καὶ συμφωνῶ μὲ τὸν Κιτσίκη στὴν σφοδρὴ, πλήν ὅμως ἐπιστημονική κριτικὴ πού κάνει στὸ κοινοβουλευτικὸ σύστημα. Αὐτὸ τὸν κατατάσσει αὐτομάτως στοὺς χουντικούς; Οἱ θέσεις π.χ. τοῦ Καστοριάδη γιὰ τὸν κοινοβουλευτισμὸ εἶναι γνωστές. Συγγνώμη πού δὲν ζήτησα τὴν ἄδεια νὰ πιάσω στὸ στόμα μου τὸν Καστοριάδη.

Γράφει ὅτι ὁ Κιτσίκης ἦταν φίλος του Παπαδόπουλου, χουντικός, καὶ μοῦ ἀποδίδει πρόθεση νὰ τὸ ἀποκρύψω. Λάσπη στόν ἀνεμιστήρα κατά συρροήν. Ἄς δοῦμε λίγο αὐτούς τούς συνδέσμους ἀπό τόν Ριζοσπάστη. Ἡ προσωπικότητα τοῦ Νίκου Κιτσίκη καί Νῖκος Κιτσίκης -Ἕνας λαμπρός ἐπιστήμονας, ἕνας σεμνός κομμουνιστής . Στό βιογραφικό τοῦ Δ.Κιτσίκη, πού παραθέτω στή συνέχεια ὑπάρχουν λεπτομέρειες γιά τό ἀγωνιστικό καί δημοκρατικό παρελθόν τῶν γονιῶν του. Ὁ πατέρας του Νῖκος Κιτσίκης, ἱστορικό κοινοβουλευτικό στέλεχος τῆς ΕΔΑ καί τῆς Ἀριστερᾶς, ἐκτοπίσθηκε ἐπί χούντας στην Γυάρο. Ὅταν ἀποφυλακίσθηκε γιά λόγους ὑγείας ἔφυγε γιά τό Παρίσι, ἀπό ὅπου γύρισε μέ τήν μεταπολίτευση. Πέθανε τό 1978 σέ ἡλικία 91 ἐτῶν. Πατέρας χουντικοῦ, ὀγδοντάρης, ἐκτοπισμένος στήν Γυάρο; Πρέπει κάποιος νά εἶναι τελείως σαλταρισμένος γιά νά ἰσχυρισθεῖ κάτι τέτοιο, μέ μοναδικό στοιχεῖο κάποιες δηλώσεις περί ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας τοῦ Παπαδόπουλου στήν Μιλιέτ. Αὐτό ὅμως θα το ἐξειδικεύσω σέ λίγο.

Ἀλλά καί νά ἴσχυε κάτι τέτοιο, ἦταν σχετικὸ μὲ καμιὰ ἀπὸ τὶς παλιότερες ἀναρτήσεις μου, στὶς ὁποῖες χρησιμοποίησα κείμενα τοῦ Κιτσίκη ; Ἐγὼ ξέρω ὅτι ὁ Κιτσίκης εἶναι φανατικὸς ἐχθρὸς κάθε ἐθνικισμοῦ, συνεπῶς προπαγανδιστὴς τοῦ ἑλληνισμοῦ ὡς πολιτισμοῦ μέχρι τὸ κόκκαλο. Μοῦ θυμίζει κάτι γραφικοὺς ἄσχετους πού θεωροῦν τὸν Νίτσε πρόδρομο τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, ἐπειδὴ ὁ Χίτλερ ἐμπνεύσθηκε ἀπὸ τὸν Ὑπεράνθρωπο. Καὶ ἐπειδὴ ἡ Χούντα προσπάθησε μὲ ἐρασιτεχνικὸ τρόπο, καί μᾶλλον ὑπερατλαντικά ἐλεγχόμενη, νὰ ἔλθει σὲ συμφωνία μὲ τὴν Τουρκία μέσῳ ἑλληνοτουρκικῆς προσέγγισης αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Κιτσίκης πού γουστάρει ἑλληνοτουρκισμὸ εἶναι φίλος του Παπαδόπουλου, καὶ προδότης. Τί λὲς ρὲ μεγάλε. Πάρτο ἀλλιῶς γιατί θὰ βρεῖς πουθενὰ καὶ θὰ στουκάρεις σὲ κάνα τοῖχο. Καὶ ὁ ἐκλεγμένος σημερινὸς πρωθυπουργὸς ὑποστήριξε τὸ σχέδιο Ἀνάν, ὅπως φαίνεται καὶ τὴν ἐκδοχή του πού συζητεῖται, ἄρα ὁ Κιτσίκης εἶναι φίλος τοῦ ΓΑΠ καὶ πασόκος, ἀφοῦ γουστάρει καὶ αὐτὸς σχέδιο Ἀνάν καὶ ἑλληνοτουρκικὴ προσέγγιση; Καὶ ἀφοῦ ὁ Κιτσίκης εἶναι κατὰ τὸν φίλο μας προδότης ἄρα εἶναι καὶ ὁ ΓΑΠ προδότης;

Αὐτὸ πού σίγουρα ἰσχύει γιὰ τὸν Κιτσίκη εἶναι πώς μέσα στὸ πλούσιο ἐπιστημονικό του ἔργο, περιλαμβάνεται καὶ ἡ θεωρία τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς –ὅρος μὲ γεωπολιτικὸ δυναμικὸ καὶ πολιτισμικὸ περιεχόμενο - καὶ ὑπὸ ὅρους συμφέροντες γιὰ τοὺς λαοὺς τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Τουρκίας, ὁραματίζεται μία Ἑλληνοτουρκικὴ Συνομοσπονδία χωρίς ἀμερικάνικο καπέλωμα. Καὶ ὁ Ἴων Δραγούμης εἶχε θέσεις παραπλήσιες στὸ συγκεκριμένο. Καὶ ὁ Ἀθ.Σουλιώτης Νικολαῒδης. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἦταν προδότες. Ὑπομονὴ μέχρι τὸ τέλος γιὰ νὰ δοῦμε καὶ ποιὸς κορυφαῖος πολιτικός, ὁραματιζόταν ἀναλόγως. Ἡ ἀναφορὰ μόνο στὸν Παπαδόπουλο εἶναι καὶ ἀτυχὴς καὶ ἐλλιπής. Μπορεῖ συνεπῶς ὁ ὁποιοσδήποτε νὰ κρίνει τὴν θεωρία καὶ τὴν στάση τοῦ Κιτσίκη αἱρετική, ρεαλιστική, οὐτοπική, εὐεργετική, καταστρεπτική, ἀλλὰ οἱ ἀνέξοδοι χαρακτηρισμοὶ προδότης, νενέκος, ὅπως και ὅτι ἐγώ ἀποκρύπτω εἶναι ἀπαράδεκτοι καί ὡς τέτοιοι ἐπιστρέφονται στόν ἀποστολέα.

Πρέπει νὰ ἀφηγηθῶ σὲ ἕναν σεληνιασμένο, ὁτιδήποτε γνωρίζω γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Κιτσίκη ἢ τοῦ ὁποιουδήποτε, ἀσχέτως ἂν ἀφορᾶ τὸ ἑκάστοτε πρὸς συζήτηση θέμα; Δὲν παίρνει ὁ φίλος μας μυρωδιὰ ὅτι μὲ τίς τρικυμιώδεις ἀναλύσεις του ἀποδυναμώνει τὴν οὐσία τοῦ θέματός του; Ἀραδιάζει ἐκεῖ ἕνα ντελίριο μὲ ἐξυπνακισμούς, μιλᾶ χωρὶς νὰ ξέρει, θριαμβολογεῖ λὲς καὶ ἄνοιξε ἕνα πηγάδι πενήντα μέτρα βάθος. Τὸ ψώνιο πού λέγαμε. Ἡ ἄγνοια εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μάθησης. Ὁ ἀμαθὴς ὅμως, ποὺ καλύπτει τὴν ἄγνοιά του μὲ ὕβρεις, ψέμματα , λάσπη καὶ ἐξυπνακίζει δὲν πρόκειται νὰ μάθει ποτέ. Νὰ τὸν πληροφορήσω, γιὰ νὰ μὴν μοῦ πεῖ ὅτι τοῦ τὸ ἀπέκρυψα, πώς ὁ Κιτσίκης γιὰ τὴν ἐνεργὸ συμμετοχή του στὸν Μάη τοῦ 68 ἐξεδιώχθη ἀπὸ τὴν Σορβόννη καὶ ὅλα τὰ γαλλικὰ πανεπιστήμια ὡς μαοϊκός, πῆγε δε στὸν Καναδά, ὅπου εἶναι μέλος τῆς Καναδικῆς Ἀκαδημίας. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτό, τοῦ ἀπέκρυψα ὅτι ἐδῶ καὶ ἀρκετὸ καιρὸ στὸν δῆμο Ζωγράφου ἑδρεύει τὸ ἵδρυμα «Δημήτρης Κιτσίκης». Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2008, ἡ Ἑλληνικὴ Δημοκρατία ἐτίμησε τὸν Δημήτρη Κιτσίκη μὲ τὴν ἵδρυση στὸν Δῆμο Ζωγράφου, τοῦ Ἱδρύματος Δημήτρη Κιτσίκη, Νομικὸ Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, μὲ τὸ Προεδρικὸ Διάταγμα ὑπ’ἀριθμ. 129 πού ἐδημοσιεύθη στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως. Ἐδῶ ἔχω μιὰ γεύση μὲ φοὺλ βιογραφικό… http://www.idkf.gr/bio.php?lang=el&req=full Μπορεῖ ὁ φίλος μας νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἕνα Ν.Π.Δ.Δ. ἵδρυμα εἶναι λαθρόβιο, φερ’ εἰπεῖν …ὅπως καὶ τὸ περιοδικό; Παρεμπιπτόντως ὁ τίτλος τοῦ περιοδικοῦ εἶναι «Ἐνδιάμεση Περιοχὴ» καὶ ὄχι «Ἐνδιάμεσος Περιοχή». Μᾶλλον δὲν τὸ ἔχει διαβάσει ποτέ, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τὸν ἐμποδίζει νὰ τὸ χαρακτηρίζει παρακμιακό. Ἔχει μιὰ ἄνεση νὰ μιλᾶ μὲ ὕφος δέκα καρδιναλίων γιὰ πράγματα πού μᾶλλον ἀγνοεῖ. Τὸ χαρακτηρίζει λαθρόβιο, λὲς καὶ μοιράζεται κρυμμένο μέσα σὲ ἐφημερίδα, ἀγνοεῖ ὅτι κυκλοφορεῖ σὲ βιβλιοπωλεῖα τοῦ κέντρου. Συνωμοσιολογεῖ, ἐνῷ μέμφεται ἄλλους γιὰ αὐτό…( Γνωρίζει ὅτι ὁ Κωνσταντακόπουλος συνεργάζεται μὲ τὸ συνωμοσιολογικό… Nexus; Θὰ μειωθεῖ ἡ ἐκτίμησή του γιὰ αὐτόν; Ὁ Σάκης Πεπονῆς πού δίνει συνέντευξη στό Nexus;). Ὁ φίλος μας ξεσκεπάζει τοὺς συνωμοσιολόγους, τοὺς παρακμιακούς, τοὺς λαθρόβιους, τοὺς χουντικούς, λειτουργεῖ σὰν μία νέα Ἀστυνομία Σκέψης μὲ τὸ ἀντίστοιχο Index Librorum Prohibitorum ὑπό μάλης. Bγῆκε τσάρκα γιὰ κυνήγι μαγισσῶν; Ἀποκαλεῖ τὸν Κιτσίκη νενέκο καὶ προδότη, ἡ Ἑλληνικὴ Δημοκρατία ἔχει διαφορετικὴ γνώμη, ἐπιμένω ἂς ξαναδεῖ τὰ παλιά του σχόλια ( πατριδοκάπηλος δὲν εἶναι καὶ ἂς μὲ ἀπεκάλεσε συκοφάντη τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ ἱστορικοῦ παρελθόντος της, ἁπλὰ χρειάζεται νὰ βουτᾶμε καὶ λίγο τὴν γλώσσα στὸ μυαλὸ πρὶν ποῦμε ἢ γράψουμε κάτι). Κάτι ἀκόμα, κάποιοι «δημοκράτες» φτάσανε στό σημεῖο να «φωτογραφίζουν» ἀνθρώπους σάν τὸν Κιτσίκη γιά ἀρχηγούς τῆς 17 Νοέμβρη πρὶν μερικὰ χρόνια. Τέτοια ξεφτίλα παρόμοια μὲ τοῦ φίλου μας, πού χαρακτηρίζει τὸν Κιτσίκη ὡς προδότη. Σέ λίγο θά μᾶς πεῖ πώς ἐξυπηρετεῖ ἀμερικάνικα συμφέροντα, ὅπως καί ἀρκετοί ἀπό τούς λάτρεις ἐγκληματιῶν ἀμερικανῶν προέδρων ( στύλ Κένεντυ, Κλίντον, Μπούς, Ὀμπάμα) πού θεωροῦν ἔργο ἐκπολιτιστικὸ τὸν βομβαρδισμὸ ἀπολιτίστων Ταλιμπάν ( ἐλπίζω στό σημεῖο αὐτό νά μήν φτάσει...). Νὰ τοῦ πῶ λοιπόν, μὴν τὸ ξεχάσω, πώς ὁ Κιτσίκης εἶχε ἐπαφὲς καὶ μὲ τὸν Μάο Τσὲ Τούνγκ. Νὰ τὸ μάθει καὶ αὐτό. Μὲ κατηγορεῖ ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέκρυψα; Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς λίγες αἱρετικὲς φωνὲς πού ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιὰ κάτι παραπάνω ἀπὸ μασημένες καὶ συστημικὲς ἀπόψεις, μπορεῖ νὰ μάθει κάτι ἂν ἀσχοληθεῖ νηφάλια. Τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπὸ ὅτι κάνει ὁ φίλος μας, ὁ ὁποῖος προτιμᾶ νά ξεφεύγει ἀναφερόμενος σε ψεῦτες, ἐσκεμμένη ἀπόκρυψη στοιχείων, σκοπιμότητα διαστρέβλωσης τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας –σὲ ποιὸ σημεῖο ἀλήθεια; Ἄς δοῦμε τό παρακάτω.

Στὶς 10 Μαῒου 1933, γίνεται ἡ σύσκεψη τῆς «Μεγάλης Ἐπιτροπῆς τῶν Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων». Παρόντες ὁ πρωθυπουργός, ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τῶν κομμάτων, στὴν προετοιμασία τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ συμφώνου ἐγγυήσεως πού ὑπογράφηκε στὴν Ἄγκυρα στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1933. Στὸ 3ο ἄρθρο τοῦ Συμφώνου λέει ἐπὶ λέξει: «Εἰς ὄλας τὰς διεθνεῖς συνδιασκέψεις μὲ περιορισμένην ἀντιπροσώπευσιν, ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Τουρκία εἶναι πρόθυμοι νὰ θεωροῦν, ὅτι ἑκάστη ἐξ’ αὐτῶν θὰ ἔχει ἀποστολὴν νὰ ὑπερασπίζεται τὰ κοινὰ καὶ τὰ ἰδιαίτερα συμφέροντα ἀμφοτέρων καὶ ὑπόσχονται νὰ ἑνώσουν τὰς προσπαθείας τῶν διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν κοινὴν αὐτὴν ἀντιπροσώπευσιν» . Ὁ Ἐλ. Βενιζέλος, ὄχι μία ἀλλὰ τρεῖς φορὲς στὴν ἴδια σύσκεψη δηλώνει, α) «…Μίαν ἡμέραν θὰ κάμωμεν μίαν ὁμοσπονδίαν ἀνατολικὴν» β) «…θὰ ἰδῆτε ὅτι μέσα σὲ εἴκοσι χρόνια μὲ τὴν Τουρκίαν θὰ φθάσωμεν νὰ κάμωμεν μίαν ὁμοσπονδίαν ἀνατολικήν», γ) «…μὲ τὴν ὑπογραφὴν αὐτοῦ του συμφώνου τὴν ὁποίαν θεωρῶ εὐτυχῆ, θὰ προχωρήσωμεν ἀκόμη περαιτέρω, καὶ θὰ ἰδῆτε μετὰ ἔτη θὰ φθάσωμεν μὲ τὴν Τουρκίαν νὰ κάμωμεν τὴν Ἀνατολικὴν Ὁμοσπονδίαν». Θὰ ἀναφέρω καὶ τὴν πηγή, δὲν ὑπάρχει λόγος ἀνησυχίας, ὄχι σήμερα πάντως, θὰ ἀφήσω τὸν φίλο μας νὰ τὸ δουλέψει λίγο…Ἂς προσέξουμε τί λέει ὁ Βενιζέλος, «Ὁμοσπονδία», ὅπου ὑπάρχει μιὰ κεντρικὴ διοίκηση στὴν ὁποία ὑπάγονται τὰ ἐπὶ μέρους κράτη ( π.χ. Γερμανία) καὶ ὄχι «Συνομοσπονδία» πού ἔχει προτείνει στὸ παρελθὸν ὁ Κιτσίκης στὴν ὁποία τὰ ἐπὶ μέρους κράτη διατηροῦν τὴν κυριαρχία τους. Μπορεῖ καὶ ὁ Βενιζέλος νὰ ἐννοεῖ Συνομοσπονδία ( τό ἴδιο καί ὁ Παπαδόπουλος, δὲν ξέρω...). Τὸ 1933 δὲν ἔχουν περάσει πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὶς γενοκτονίες. Ὁ Κιτσίκης δὲν εἶχε γεννηθεῖ. Οἱ παραπάνω δηλώσεις τοῦ Βενιζέλου τὸ 1933 μοιάζουν σὰν δυὸ σταγόνες νερὸ μὲ τὶς δηλώσεις τοῦ Παπαδόπουλου στὴν Μιλιὲτ στὶς 29-5-71 ( σύμφωνα μὲ τὸν σύνδεσμο πού παρετέθη http://www.ardin.gr/node/550 ). Σύμφωνα μὲ τὰ λεγόμενά του φίλου μας, ἂν ὁ Κιτσίκης ἔπαιξε προδοτικὸ ρόλο, δὲν ἔκανε τὸ ἴδιο καὶ πολύ περισσότερο ὁ Βενιζέλος; Γιὰ μένα ὄχι, ἡ συγκεκριμένη πολὺ σημαντικὴ πολιτικὴ του κίνηση εἶναι πολὺ πιὸ ρεαλιστικὴ σὲ σχέση μὲ τὴν καταστρεπτικὴ ἀλλὰ σίγουρα ὄχι προδοτικὴ πολιτική του στὴν Μικρασία ( καταστρεπτικὴ ἀφοῦ συνέβαλε καταλυτικά νὰ ξεριζωθεῖ ὁ ἑλληνισμὸς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας). Προδότης ὅμως ὄχι, δὲν χρειάζεται νὰ κάνω καμιὰ κολοτούμπα γιὰ νὰ ἀρνηθῶ αὐτὸ τὸν χαρακτηρισμό. Ὁ φίλος μας ἂς δαλέξει τί εἴδους κολοτούμπα θὰ κάνει στό σύστημα "σκέψης" του, γιὰ νὰ μὴν τὸν χαρακτηρίσει προδότη.
Ἀλήθεια τὸ παραπάνω περιστατικὸ μὲ τὸ Βενιζέλο, γιατί τὸ ἀπέκρυψε ὁ φίλος μας; Ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ τὸ ὀλίσθημα πού χρησιμοποιῶ ἕνα δικό του στὺλ ἐπιχειρηματολογίας, ἐκτός τοῦ ὅτι εἶναι ἐλαττωματικό, τὸ copyright τοῦ ἀνήκει…Οἱ ἀπαντήσεις στο τελευταῖο καί στά ὑπόλοιπα καμιὰ σαρανταριά ἐρωτηματικά, στὸ δικό του ἰστολόγιο. Δέν θέλω λάσπες καί λοιπές βρωμιές ἐδῶ μέσα.

ΥΓ.1 Μὴν «ξεχαστεῖ» ὁ φίλος μας καὶ δὲν δεῖ τὰ παλιά του σχόλια, αὐτά πού βρίσκονται στούς παραπάνω συνδέσμους…μὰ τέτοια ἀλλαγὴ βρὲ παιδί μου…καὶ τὰ παραπάνω ἀλλὰ κυρίως αὐτὰ ἐδῶ, ὅπως τὰ εἶχε γράψει μεταξὺ ἄλλων γιὰ τὸν Κιτσίκη καὶ γιὰ τὸν, κατ’ αὐτόν, προδοτικό του σήμερα ρόλο:

«…Zara,ευχαριστω.Το βιβλιο του δεν το εχω διαβασει.Αδιαμφησβητητα ειναι αξιολογος επιστημων και αναλυτης.H ιδιαιτεροτης των αποψεων του τον κανουν ακομη πιο ενδιαφεροντα..», καὶ «…Παλια που εβγαινε στην tv ελεγε και αξιολογα πραγματα παντως και σιγουρα ειναι σοβαρος ανθρωπος...» ἀκόμα «…Σιγουρα δεν ειναι υποχωρητικος η κατι τετοιο.Δεν τον εχω διαβασει,αλλα απο την tv οπως σου ειπα φαινεται συγκροτημενος πολυ και η ιδιαζουσα αποψη του περι ελληνοτουρκικων τον κανει ενδιαφεροντα...» ( http://katotokerdos.blogspot.com/2009/02/blog-post_22.html#comments/span> )

«…Zαρα,τωρα που γυρισα και τα διαβασα ολα,κατεληξα πως η συγκεκριμενη αναρτηση μαζι με τις παραπομπες που υπαρχουν στα σχολια πρεπει να ειναι απο τις πλεον πληρεις για το εργο,την κοσμοθεωρια και τις ιδεες του Π.Γιαννοπουλου.Ευγε!Μου αρεσε πολυ το αρθρο του Κιτσικη…» (http://katotokerdos.blogspot.com/2009/06/blog-post_15.html )

ΥΓ.2
Ὅταν ἠρεμήσει, πού δὲν τὸ βλέπω, ἂς σκεφτεῖ κάποια στιγμὴ πόσο μεγάλες ὑπηρεσίες προσφέρει ἄθελά του στὸν σημερινὸ τούρκικο ἐθνικισμό, θεωρώντας τὴν σύγχρονη Τουρκία ἀποκλειστικὴ συνέχεια καὶ κληρονόμο τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.