Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Ἐκεῖνο τόν Ἀπρίλη...( 13-4-1204)

Ἀπό τό ΡΕΣΑΛΤΟ πού κυκλοφορεῖ

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ...
(Ἡ ἅλωση τοῦ 1204)
Γράφει: Ὁ π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Ἄν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέρα πένθους γιά τόν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στή μνήμη μας τήν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπό τούς Ὀθωμανούς τό 1453, ἄλλο τόσο ἀποφράς εἶναι γιά τό Γένος μας καί ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ' αὐτήν ἔπεσε ἡ Πόλη τό 1204 στούς Φράγκους. Τό δεύτερο γεγονός δέν ὑστερεῖ καθόλου σέ σημασία καί συνέπειες ἔναντι τοῦ πρώτου. Αὐτή εἶναι σήμερα ἡ κοινή διαπίστωση τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας. Ἀπό τό 1204 ἡ Πόλη, καί σύνολη ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης, δέν μπόρεσε νά ξαναβρεῖ τήν πρώτη της δύναμη. Τό φραγκικό χτύπημα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, πού ἔκτοτε ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μία πόλη καταδικασμένη νά χαθεῖ» (Ἔλ. Ἀρβελέρ). Ἀξίζει, συνεπῶς, μία θεώρηση τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἔστω καί στά περιορισμένα ὅρια ἑνός ἄρθρου.


1. Στίς 12/13 Ἀπριλίου 1204, ἔπειτα ἀπό μία πεισματική καί μακρόχρονη πολιορκία, κατελάμβαναν οἱ Φραγκολατῖνοι Σταυροφόροι τήν Κωνσταντινούπολη. Ἡ χριστιανική αὐτοκρατορία τῆς Ρωμανίας/ Βυζαντίου ἔσβηνε κάτω ἀπό τό θανάσιμο πλῆγμα τῆς φραγκικῆς Δύσεως. Τό γεγονός αὐτό ἦταν σημαντικότατο σέ δύο κατευθύνσεις: α) ἐσωτερικά, διότι σφράγισε καθοριστικά τήν περαιτέρω πορεία τῆς αὐτοκρατορίας, καί β) ἐξωτερικά, διότι καθόρισε ἐπίσης τελεσίδικα τίς σχέσεις μέ τή Δύση, ἀλλά καί μέ τήν ἀνερχόμενη δύναμη τῶν Ὀθωμανῶν. Ἡ τραγική ἱστορική ἐπιλογή τοῦ Ρωμαίϊκου, πού ἐκφράζεται μέ τόν γνωστό ἐκεῖνο λόγο «κρειττότερον (…) φακιόλιον (…) Τούρκων ἤ καλύπτρα λατινική», ὑποστασιώνεται στά 1204, ὅταν πλέον ἀποκαλύπτονται ἀδιάστατα οἱ διαθέσεις τῆς Φραγκιᾶς ἔναντι τῆς Ρωμαίϊκης Ἀνατολῆς.

Ἀπό τό 1095 ἀρχίζουν οἱ σταυροφορίες, ἐκστρατεῖες δηλαδή τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου τῆς Εὐρώπης, μέ σκοπό, κατά τίς ἐπιφανειακές διακηρύξεις, τήν ἀπελευθέρωση καί ὑπεράσπιση τῶν Ἁγίων Τόπων. Στίς ἐπιχειρήσεις αὐτές, πού κράτησαν ὡς τόν 15ο αἰῶνα, πρωτοστατοῦσαν οἱ ἑκάστοτε Πάπες, διότι ἦσαν «ἱεροί πόλεμοι» κατά τῶν ἀπίστων. Βέβαια ἡ ἔρευνα ἔχει ἐπισημάνει στίς ἐκστρατεῖες αὐτές καί ταπεινά ἐλατήρια, λ.χ. τυχοδιωκτισμό, δίψα πλουτισμοῦ κ.α. Εἶναι ὅμως σήμερα πέρα ἀπό κάθε ἀμφιβολία ὅτι οἱ σταυροφορίες κύριο σκοπό εἶχαν τή φραγκική κυριαρχία στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή καί, τελικά, τή διάλυση τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκρατορίας τῆς Νέας Ρώμης, πού ἦταν τό ἐμπόδιο στόν ἐπεκτατισμό καί τά μονοκρατορικά σχέδια τῆς μετακαρλομάγνειας Φραγκοσύνης. Τό 1204, ἡ ἅλωση τῆς Πόλης ἀπό τούς Φράγκους, ἡ διάλυση τῆς «Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας» καί ἡ ἐπακολουθήσασα Φραγκοκρατία ἐπιβεβαιώνουν τήν ἐκτίμηση αὐτή.

2. Τά γεγονότα τοῦ 1204 συνδέονται μέ τήν Δ΄ σταυροφορία. Ἡ σχετική βούληση γι' αὐτήν ἐκφράσθηκε τό 1199 μέ τήν εὐλογία τοῦ πάπα Ἰννοκεντίου Γ΄ (1198-1216), «πνευματικοῦ πατέρα» τῶν δύο βασικῶν ἐπεκτατικῶν μέσων της φραγκοπαπικῆς ἐξουσίας, τῆς «Ἱερᾶς Ἐξετάσεως» (Inquisitio) καί τῆς Οὐνίας (ὡς ἰδέας). Συνεργάτης αὐτόκλητος παρουσιάσθηκε ὁ δόγης (δούκας) τῆς Βενετίας Δάνδολος μέ τό στόλο του. Σπουδαῖο ἱστορικό πρόβλημα εἶναι ἡ ἐκτροπή τῆς Δ΄ σταυροφορίας ἀπό τούς Ἁγίους Τόπους πρός τήν Κωνσταντινούπολη. ΄Ἦταν σκοπός ἀνομολόγητος ἤ τραγική σύμπτωση; Ἡ πλειονότητα τῶν ἱστορικῶν, καί μάλιστα τῶν ἀδέσμευτων, δέχεται τό πρῶτο. Ἐπρόκειτο γιά καλά ὀργανωμένο σχέδιο, πού ἀποσκοποῦσε στό νά δοθεῖ ἰσχυρό κτύπημα στήν Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία, πού περνοῦσε περίοδο κάμψεως λόγω τῆς ἐντάσεως τοῦ τουρκικοῦ κινδύνου. Κατά τά δυτικά χρονικά, μάλιστα, κάποιοι λατῖνοι ἄρχοντες ἀρνήθηκαν νά συμμετάσχουν, ὅταν ἔμαθαν τήν ἀλλαγή τοῦ σκοποῦ τῆς σταυροφορίας. Οἱ περισσότεροι ὅμως συμβιβάσθηκαν ἀπό οἰκονομική ἀνάγκη. Ἔμειναν κυρίως οἱ «μυημένοι» στή συνωμοσία κατά τῆς Νέας Ρώμης κάτω ἀπό τήν «πνευματική» ἡγεσία τοῦ Πάπα καί τή στρατιωτική τοῦ Δόγη, πού μετέβαλε τή Βενετία σέ θαλασσοκράτειρα δύναμη μέ τήν ἐκμηδένιση τοῦ «Βυζαντίου». Ὁ βενετικός στόλος μετέφερε στήν Προποντίδα ἄγριες μάζες Φλαμανδῶν, Φράγκων, Γερμανῶν - τά χειρότερα στρώματα τῆς δυτικῆς κοινωνίας, κακοποιούς, ἐγκληματίες, καιροσκόπους. Ἡ ἀμοιβή τοῦ Δόγη: ἡ μισή λεία ἀπό τή λεηλασία τῆς πλουσιότερης πρωτεύουσας τοῦ τότε κόσμου.

3. Βέβαια, τά φραγκοπαπικά σχέδια διευκολύνθηκαν ἀπό τήν ἐσωτερική ἀρρυθμία τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας. Ἀπό τόν ΙΑ' αἰῶνα ἄρχισε προοδευτικά ἡ παρακμή της. Τό 1071 στό Ματζικέρτ ὁ «βυζαντινός» στρατός δέχθηκε μεγάλη ἧττα ἀπό τούς Σελτζούκους Τούρκους, μέ συνέπεια τήν ἀπώλεια μεγάλου τμήματος τῆς Μ. Ἀσίας. Παράλληλα (1071) χάθηκε τό τελευταῖο ἔρεισμα τῆς Κωνσταντινουπόλεως στήν Ἰταλία, ἡ Βάρις (Bari), πέφτοντας στά χέρια τῶν Νορμανδοφράγκων. Οἱ ἀνορθωτικές προσπάθειες τῶν Κομνηνῶν δέν εἶχαν σημαντικά ἀποτελέσματα καί τό κράτος ὑποχωρεῖ σταδιακά στήν οἰκονομική ἰσχύ τῶν ἰταλικῶν πόλεων. Ἡ αὐτοκρατορία παραχωρεῖ σημαντικά προνόμια στή Βενετία, Πίζα καί Γένουα μέ ἀντάλλαγμα στρατιωτική βοήθεια. Τό ἀποτέλεσμα ὅμως ἦταν νά δημιουργηθοῦν ἀκμαῖες δυτικές παροικίες στήν Ἀνατολή, μεταβάλλοντας τό ἔδαφος τῆς αὐτοκρατορίας σέ δικό τους ἐμπορικό χῶρο. Οἱ Ἰταλοφράγκοι ἑδραιώθηκαν στήν Ἀνατολή καί ἐνίσχυσαν τή βουλιμία τῆς εὐρύτερης φραγκικῆς οἰκογένειας.

Ἀλλά καί τό κοινωνικό κλῖμα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦταν τήν ἐποχή αὐτή ἀρκετά ἀντίξοο. Ἡ Πόλη ἔχει πιά ἀπομονωθεῖ καί ἀναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις λόγω τῆς δυσαρέσκειας τῶν ἐπαρχιῶν. Διοίκηση καί πολίτες συναγωνίζονται μεταξύ τους σέ διαφθορά. Οἱ φορολογίες εἶναι δυσβάστακτες καί βαρύνουν τούς πολίτες τῶν ἐπαρχιῶν. Ἡ κεντρική ἐξουσία ἀμφισβητεῖται καί σημειώνονται ἐπαναστατικά κινήματα. Ἡ φήμη γιά τή μυθώδη πολυτέλεια τῆς Πόλης καί τῶν κατοίκων της εἶχε διαδοθεῖ καί στή Δύση μέ εὔλογες συνέπειες. Τά ἀμύθητα πλούτη τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔτρεφαν τή φαντασία τῶν πολλῶν καί διευκόλυναν τά ἐπεκτατικά σχέδια τῶν λίγων, τῆς φραγκικῆς ἡγεσίας. Βέβαια, οἱ ἀνύποπτοι ἐπαρχιῶτες τῆς αὐτοκρατορίας εἶδαν στήν ἀρχή ὡς θεία τιμωρία τήν καταστροφή τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Φράγκους, ὁ δέ ὄχλος της ἔλαβε μέρος στή λεηλασία. Ἀργότερα ὅμως θά συνειδητοποιηθοῦν οἱ σκοποί τῶν Φράγκων καί θά ἐκτιμηθοῦν σωστά τά γεγονότα.

4. Ἡ ὀργάνωση τῆς σταυροφορίας ἄρχισε τό 1201. Σημαντικοί φράγκοι φεουδάρχες δήλωσαν συμμετοχή: ὁ κόμης τῆς Φλάνδρας Βαλδουίνος, ὁ κόμης τῆς Καμπανίας Τιμπώ, ὁ ἱστορικός Γοδεφρεῖδος Βιλλεαρδουίνος καί ὁ μαρκήσιος Βονιφάτιος Μομφερατικός. Ἡ συγκέντρωση τοῦ στρατοῦ ἔγινε τόν Ἰούνιο τοῦ 1202 στή Βενετία. Τό Νοέμβριο τοῦ 1202 καταλήφθηκε γιά λογαριασμό τῶν Βενετῶν ἡ δαλματική πόλη Ζάρα, πού εἶχε ἀποστατήσει καί ὑπαχθεῖ στό βασίλειο τῆς Οὐγγαρίας. Οἱ δυναστικές ἔριδες στήν Κωνσταντινούπολη («Ἄγγελοι») διευκόλυναν - ὡς συνήθως - τά δυτικά σχέδια. Οἱ σταυροφόροι στίς 24.5.1203 ξεκίνησαν ἀπό τή Ζάρα καί μέσω Κερκύρας κατευθύνθηκαν γιά τήν Κωνσταντινούπολη. Ἡ θέα τῆς πόλεως τούς ἄφησε κατάπληκτους. «Δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν πώς ὑπῆρχε στόν κόσμο τόσο ἰσχυρή πόλη»-σημειώνει ὁ Γ. Βιλλεαρδουίνος στήν ἱστορία του. Στίς 6 Ἰουλίου ἄρχισε ἡ πρώτη πολιορκία, μέ λεηλασίες στά προάστια καί τίς ἀκτές τῆς Προποντίδας. Προσπάθεια τῶν πολιορκουμένων, τή νύκτα τῆς Πρωτοχρονιᾶς τοῦ 1204, νά πυρπολήσουν τόν ἐχθρικό στόλο, ἀπέτυχε. Ἐπεκράτησε τότε ἀναρχία. Στίς 25 Ἰανουαρίου ὁ λαός ἀνεκήρυξε αὐτοκράτορα τόν Νικόλαο Καναβό, ἐνῶ ὁ αὐτοκράτορας Ἀλέξιος Δ΄ συνελήφθη καί ἐκτελέστηκε (8.2.1204). Νέος αὐτοκράτορας ἐκλέχθηκε ὁ Ἀλέξιος Ἐ΄ ὁ Μούρτζουφλος. Μάταια προσπάθησε νά ὀργανώσει τήν ἄμυνα καί νά περιορίσει τίς λεηλασίες. Οἱ σταυροφόροι ἤδη τό Μάρτιο τοῦ 1204 εἶχαν ὑπογράψει συνθήκη γιά τήν τύχη τῆς αὐτοκρατορίας μετά τήν πτώση τῆς πρωτεύουσας. Βασικές ἀποφάσεις: θά ἐκλεγόταν λατῖνος αὐτοκράτορας καί λατῖνος πατριάρχης. Ἔτσι φάνηκαν καί οἱ ἀληθινοί σκοποί τῆς ἐκστρατείας. Ἐπίσης καθορίσθηκε ὁ τρόπος διανομῆς τῆς λείας καί τῶν ἐδαφῶν τῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ μεγάλη ἐπίθεση κατά τοῦ θαλασσίου τείχους ἔγινε στίς 9 Ἀπριλίου. Ἡ τελική ὅμως ἐπίθεση ἔλαβε χώρα στίς 12 καί ξημερώνοντας 13 ἔπεσε ἡ Πόλη. Ἡ ἡγεσία εἶχε ἤδη διαλυθεῖ. Αὐτοκράτωρ καί εὐγενεῖς ἐγκατέλειψαν τήν πόλη καί μόνο οἱ κληρικοί ἔμειναν, γιά νά προϋπαντήσουν τούς σταυροφόρους καί νά τούς δηλώσουν τήν ὑποταγή τῆς Βασιλεύουσας. Ὁ λαός πίστευε στά χριστιανικά αἰσθήματα τῶν νικητῶν, ἀλλά διαψεύσθηκε οἰκτρά.

5. Ἡ συμπεριφορά τῶν σταυροφόρων ἀπεκάλυψε στούς ἀνατολικούς τή φραγκική Δύση, ἑκατόν πενήντα χρόνια μετά τό ἐκκλησιαστικό σχῖσμα. Ἔγιναν ἀπό τούς Φράγκους ἀκατονόμαστες πράξεις ἀγριότητας καί θηριωδίας. Φόνευαν ἀδιάκριτα γέροντες, γυναῖκες καί παιδιά. Λεηλατοῦν καί διαρπάζουν τόν πλοῦτο τῆς «βασίλισσας τῶν πόλεων τοῦ κόσμου». Στή διανομή τῶν λαφύρων μετέσχε, κατά συμφωνία καί ὁ Πάπας. Τό χειρότερο: πυρπόλησαν τό μεγαλύτερο μέρος τῆς Πόλης καί ἐξανδραπόδισαν ἕνα τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ της. Σ' αὐτά πρέπει νά προστεθοῦν οἱ βιασμοί τῶν γυναικῶν καί τά ἄλλα κακουργήματα. Μόνο τήν πρώτη μέρα φονεύθηκαν 7.000 κάτοικοι τῆς Πόλης. Ἰδιαιτέρως δέ στόχος τῆς θηριωδίας ἦταν ὁ Κλῆρος. Ἐπίσκοποι καί ἄλλοι κληρικοί ὑπέστησαν φοβερά βασανιστήρια καί κατασφάζονταν μέ πρωτοφανῆ μανία. Ὁ Πατριάρχης μόλις μπόρεσε ξυπόλητος καί γυμνός νά περάσει στήν ἀπέναντι ἀκτή. Ἡ Κωνσταντινούπολη ἀπογυμνώθηκε ἀπό τούς θησαυρούς της. Ἐσυλήθηκαν οἱ ναοί καί αὐτή ἡ Ἁγία Σοφία, μάλιστα μέσα σέ σκηνές φρίκης. Στή λεηλασία πρωτοστατοῦσε ὁ λατινικός κλῆρος. Κανείς δέν φανταζόταν ὅτι ἡ Πόλη θά ἔκρυβε τόσο ἀνεκτίμητους θησαυρούς. Ἐπί πολλά χρόνια τά δυτικά πλοῖα μετέφεραν θησαυρούς στή Δ. Εὐρώπη, ὅπου καί σήμερα κοσμοῦν ἐκκλησίες, μουσεῖα καί ἰδιωτικές συλλογές. (π.χ. Ἅγιος Μάρκος, Βενετία) Ἕνα μέρος τῶν θησαυρῶν (κυρίως χειρόγραφα) καταστράφηκε. Μέγα μέρος ἀπό τούς «βυζαντινούς» θησαυρούς τοῦ Ἄγ. Μάρκου ἐκποιήθηκε τό 1795 ἀπό τή Βενετική Δημοκρατία γιά πολεμικές ἀνάγκες.

6. Βαθύτερα ἴχνη ἀπό τήν ἴδια τήν καταστροφή «τῆς πόλης τῶν Πόλεων» χαράχθηκαν μέσα στίς ψυχές τῶν Ὀρθοδόξων. Γιά τούς Ρωμηούς ἦταν πιά ἀπόλυτα βεβαιωμένο ὅτι ἡ Δ΄ σταυροφορία εἶχε ἀπ' ἀρχῆς στόχο τήν ἅλωση τῆς Πόλης καί τήν διάλυση τῆς Ρωμαίϊκης Αὐτοκρατορίας. Καί εἶναι γεγονός ὅτι οἱ δυτικές πηγές βλέπουν τήν καταστροφή τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς τιμωρία τῶν «αἱρετικῶν» (Γραικῶν), πού ἦσαν «ἀσεβεῖς καί χειρότεροι ἀπό τούς Ἑβραίους». Τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τή βλέπουν ὡς «νίκη τῆς Χριστιανοσύνης». Τό χάσμα, συνεπῶς, μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως, πού εἶχε ἀνοίξει μέ τό σχῖσμα (1054), γίνεται τώρα ἀγεφύρωτο. Οἱ "Βυζαντινοί" εἶχαν τήν εὐκαιρία, ἄλλωστε, νά ζήσουν τό μῖσος τῶν Φράγκων ἐναντίον τους. Κατά τόν ἱστορικό Νικήτα Χωνιάτη, αὐτόπτη μάρτυρα τῆς ἁλώσεως, ἡ ἁρπακτικότητα καί βαρβαρότητα τῶν σταυροφόρων δέν συγκρίνεται μέ τήν ἠπιότητα τῶν μουσουλμάνων, οἱ ὁποῖοι μόλις κατέλαβαν τά Ἱεροσόλυμα ἀρκέσθηκαν ἁπλῶς στήν ἐπιβολή μικροῦ φόρου, ἀποφεύγοντας κάθε βιαιότητα. Οἱ «Βυζαντινοί» συνειδητοποίησαν ὅτι μετά τό 1204 οἱ Λατῖνοι - Φράγκοι ἦσαν ὁ οὐσιαστικός ἐχθρός τους, γιατί μόνο ἀπ' αὐτούς κινδύνευε ἡ ὀρθόδοξη πίστη καί ἡ παράδοση τοῦ Γένους. Ἔτσι, διαμορφώθηκε ἡ στάση τῶν ἀνθενωτικῶν, πού προέκριναν τήν πρόσκαιρη συνεργασία μέ τούς Ὀθωμανούς ἀπό τή «φιλία» τῶν Φράγκων, ἐπιλέγοντας μεταξύ δύο κακῶν. Μία στάση πού θά ἐκφρασθεῖ θεολογικά καί ἀπό τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό τό 18ο αἰῶνα.

Ἡ ἅλωση τοῦ 1204 ὅμως εἶχε καί εὐεργετικές συνέπειες σέ μία ἄλλη διάσταση. Ὁ μέσος Ρωμηός θά συνειδητοποιήσει τή σημασία τῆς διαλύσεως τῆς αὐτοκρατορίας. Ὅσο μάλιστα θά παρατείνεται ἡ φραγκοκρατία, ἡ ἀντιπάθεια ἐναντίον τῶν Λατίνων θά μεταστοιχειωθεῖ σέ ὁμοψυχία. Λόγω δέ τῆς διασπάσεως τῆς ἑνότητας τῶν ἐπιμέρους ἐθνοτήτων τῆς αὐτοκρατορίας μετά τό 1204, θά ἀρχίσει ὁ τονισμός τῆς ἐθνικότητας, μέ ἐμφάνιση τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Ὁ τραυματισμός δέ τοῦ ἐθνικοῦ γοήτρου θά γεννήσει τή Μ. Ἰδέα, ὡς πόθο ἐπανακτήσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἀνασυστάσεως τῆς Αὐτοκρατορίας.
Ἡ πορεία τῶν πραγμάτων ὁδήγησε τή χώρα μας νά καταλήξει, ἀπό τή σχέση «προστασίας» σέ συμμαχίες μέ τίς μεγάλες δυτικές δυνάμεις καί σήμερα σέ «νομαρχία» τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης. Τό Εὐρωπαϊκό «Διευθυντήριο» ἔχει τήν δυνατότητα νά συνεχίζει τήν ἅλωση τοῦ Γένους/Ἔθνους μας μέ ἄλλους τρόπους. Πόσο τό συνειδητοποιοῦν αὐτό οἱ Πολιτικοί μας στίς συναλλαγές τους μέ τήν Δυτική Ἡγεσία; Τουλάχιστον, γιά νά μετριάζεται ἡ ἄκρατη αἰσιοδοξία μας καί νά μή πορευόμαστε μέ αὐταπάτες...

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3278

17 σχόλια:

  1. ...Ὅλα εἶναι πολύ φυσικά, ἔχουν γίνει φοβερά φυσικά, ἐπί τέλους ἡ ζωή ἔγινε φυσική, ἀπό τό 1204 καί μετά ἡ ζωή ἄρχισε νά γίνεται ἀπίστευτα φυσική, καθαρή, δημοκρατική ἰσορροπημένη. Καθώς περνάει ὁ χρόνος γίνεται ὅλο καί πιό φυσική, σχεδόν χαμογελαστή, ὅλο εὐχάριστες μπουκιές, μακαρόνια σάλτσα, κιμάς, κόκκινο κρασί, ψίχουλα στό τραπεζομάντιλο, συμπαθητικά ψίχουλα πού θά τά μαζέψει ὁ Γιάννης καί θά τά πετάξει στά περιστέρια. Ἐπιτέλους μπῆκαν στήν Κωνσταντινούπολη, διέλυσαν τήν αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων, τά ἔκαναν γυαλιά καρφιά. Τό στιβαρό χέρι τοῦ Γοδεφρίδου Βιλλαρδουίνου ὁδήγησε τήν πολιτισμένη ἀνθρωπότητα μέ ἀποφασιστικότητα πρός τά διαφημιστικά...

    Χρῆστος Βακαλόπουλος " Ἡ γραμμή τοῦ ὁρίζοντος "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Kρειττότερον έστιν ειδέναι εν μέσῃ τη Πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν Λατινικήν».
    Έτσι, για να μη λέμε μισόλογα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιός λέει μισόλογα; Νά προσέχουμε τί λέμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «κρειττότερον (…) φακιόλιον (…) Τούρκων ἤ καλύπτρα λατινική»,
    Πολλά αποσιωπητικά! Φοβήθηκα πως εμπεριείχε άσεμνες φράσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τοκ,τοκ,τοκ...Ησυχια παρακαλω.Τωρα μιλαει ο Sir Steven Runciman(http://en.wikipedia.org/wiki/Steven_Runciman),o μεγαλυτερος Βυζαντινολογος του 20 αιωνα. "Η Ιστορια Των Σταυροφοριων", τομος Γ :

    "...Η λεηλασια της Κωνσταντινουπολης ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Επι 9 αιωνες , η μεγαλη πολη υπηρξε η πρωτευουσα του χριστιανικου πολιτισμου. Ηταν γεματη με εργα τεχνης που ειχαν επιζησει απο την αρχαια Ελλαδα και με τα αριστουργηματα των δικων της εξοχων καλλιτεχνων. Οι Ενετοι ηξεραν την αξια αυτων των πραγματων. Οπου μπορεσαν, αρπαξαν θησαυρους και τους μετεφεραν για να στολισουν τις πλατειες, τους ναους και τα παλατια της πολης τους. ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΛΑΜΑΝΔΟΙ ΕΙΧΑΝ ΚΥΡΙΕΥΘΕΙ ΑΠΟ ΜΑΝΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.ΞΕΧΥΘΗΚΑΝ, ΕΝΑΣ ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΣ ΟΧΛΟΣ,ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΡΠΑΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΓΥΑΛΙΖΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΟΥΝ,ΣΤΑΜΑΤΩΝΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ, ΝΑ ΒΙΑΣΟΥΝ, Ή ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΚΕΛΑΡΙΑ ΝΑ ΠΙΟΥΝ. Δεν γλιτωσαν ουτε τα μοναστηρια, ουτε οι εκκλησιες, ουτε οι βιβλιοθηκες. ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΝΑ ΣΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟ, ΕΝΩ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΣΑΝ ΑΣΕΒΕΣΤΑΤΑ ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ. Ενω επιναν απο τα ιερα σκευη του θυσιαστηριου , μια πορνη καθισε στον πατριαρχικο θρονο και αρχισε να τραγουδα ενα ασεμνο γαλλικο τραγουδι. Καλογριες βιασθηκαν μεσα στα μοναστηρια τους. Χωρις καμια διακριση παλατια και καλυβες παραβιασθηκαν και καταστραφηκαν. Πληγωμενα γυναικοπαιδα κειτονταν ετοιμοθανατα στους δρομους. Επι τρεις ημερες εξακολουθησαν οι φρικιαστικες σκηνες της λεηλασιας και της αιματοχυσιας , ΩΣΠΟΥ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΛΗ. Ακομη και οι Σαρακηνοι θα ειχαν δειξει περισσοτερο οικτο,αναφωνει ο ιστορικος Νικητας και λεει την αληθεια."

    "...Δεν υπηρξε μεγαλυτερο εγκλημα κατα της ανθρωποτητας απο την Τεταρτη Σταυροφορια.Δεν προκαλεσε μονο την καταστροφη ή το διασκορπισμο των θησαυρων του παρελθοντος που το Βυζαντιο ειχε συγκεντρωσει και διατηρησει με ευλαβεια, ουτε μονο το θανασιμο τραυματισμο ενος πολιτισμου που ηταν ακομη ενεργος και σημαντικος, αλλα υπηρξε και πραξη γιγαντιαιας πολιτικης ανοησιας."

    "...Οι αφελεις ελπιδες του Παπα Ιννοκεντιου του Γ και οι αυταρεσκες καυσηχιολογιες των σταυροφορων, οτι ειχαν τερματισει το σχισμα και ειχαν ενωσει την Εκκλησια, δεν ειχαν πραγματοποιηθει ποτε. ΑΝΤΙΘΕΤΑ Η ΒΑΡΑΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΝ.ΜΠΟΡΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΗΓΕΜΟΝΕΣ ΝΑ ΤΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η ΕΝΩΣΗ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ.Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ. Ηταν ισως αναποφευκτο το οτι η εκκλησια της Ρωμης και οι μεγαλες εκκλησιες της Ανατολης θα χωριζαν, αλλα ολοκληρο το σταυροφορικο κινημα ειχε δηλητηριασει τις σχεσεις τους και στο εξης ο,τι κι αν επιχειρησαν να κατορθψσουν καποιοι ηγεμονες , στις καρδιες των ανατολικων χριστιανων το σχισμα παρεμεινε απολυτο, αθεραπευτο και οριστικο."

    -κατι ηξερε ο μακαριτης ο Ιωαννης-Παυλος ο Β (ο ικανοτατος αυτος πολιτικοθρησκευτικος ηγετης-που γονατισε μια Πολωνια του Γιαρουζελσκι,για να μην ξεχνιομαστε) ο οποιος κατα την επισκεψη του στην Ελλαδα ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ 1204.
    -καλο θα ηταν ο ελληνας τουριστας να εχει και αυτα υπ οψιν του οταν επισκεπτεται λχ την Βενετια(αλογα πανω στον Αγιο Μαρκο κλπ) ή το Παρισι και το Λουβρο και να μην τα ζαλιζει οταν επιστρεφει στην Ελλαδα στους φιλους του με το ποσο "τον μαγεψε η Βενετια" και "τι εξαισιο πολιτισμο εχει η Γαλλια". Πλιατσικολογοι,καφροι και βανδαλοι ηταν και αρχικλεφτες των καλλιτεχνηματων της Πολης.Αμα δεν θελει ο ελλην τουρισταρας να τα γνωριζει αυτα("ελα μωρε,με τι καθεσαι και ασχολεισαι"), να ψωνισει σωβρακα απο την Gallerie Lafayette και να γυρισει στην χωρα του να καμαρωνει σα γυφτικο σκεπαρνι και το μεσημερι να διαβαζει στη σιεστα του Λιακο, Ρεπουση και Ηρακλειδη(αλλο φυντανι αυτος,πιο καρδαμωμενος).

    -"με μπομπαρδες τρικαταρτες" εριξαν στο "αμαραντο ροδο μας",αλλα δεν πειραζει.Δεν ξεχναμε τι καφροι,τι πλιατσικολογοι και τι βαρβαροι εχουν υπαρξει οι Δυτικοι.Εχουν την κατανοηση μας.(συγνωμη κ.Βερεμη παω να αυτομαστιγωθω τωρα).
    Tης αγαπης αιματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ρέ τόν μπαγάσα τόν Μεταλληνό, δέν πρόσεξα τά ἀποσιωπητικά του, ὁπότε ἡ σύσταση σου , usound , εἷναι σωστή

    Βέβαια ἐγώ ἔχω μιά ἔνσταση στήν διατύπωση τοῦ ὅρου Μεγάλη Ἰδέα, γιατί ἄλλο εἷναι νά ἐκφράζεις μιά τέτοια θέση λίγο μετά τό 1204, καί ἄλλο νά ὁμιλεῖς περί Μεγάλης Ἰδέας σήμερα ( σέ στύλ Κωλέττη ) - ἄσε πού ὁ ὅρος ἀπό τόν Κωλέττη καί μετά ἔχει σαφῶς δυτικές ἐπιρροές ( τὄπα δέν ἄντεχα )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Mε ή χωρις αποσιωπητικα η συγκεκριμενη φραση ειναι λασπη του Δουκα στον ηρωικο Λουκα Νοταρα(ο μονος απο τους 4 ιστορικους της Αλωσης που του την αποδιδει,διτι ηταν πολιτικος του αντιπαλος).Τα εχουμε ξαναπει αυτα εδω,σε δικο σου ποστ Ζαρα.Και οφειλει να τα γνωριζει αυτα ο Μεταλληνος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναί τό ξέρω πώς τά ἔχουμε ξαναπεῖ, καί ἔχω ἐξηγήσει τήν θέση μου γιατί δέν θεωρῶ προσβλητική τήν φράση, ἡ ὁποία ἐκφράζει την ἀτμόσφαιρα τῆς ἐποχῆς, ἄσχετο ἄν ὑπόθηκε ἤ ὄχι, ὁπότε λέω νά μήν ἐπανέλθω μέχρι τήν ἐπέτειο τῆς 29/5/1453. Ἴσα ἴσα ἀναδεικνύει ἀκόμα περισσότερο τήν λεβεντιά τοῦ Νοταρᾶ ἄν ἀναλογισθεῖ κανείς το τέλος πού εἶχε.

    Τό εἴχαμε συζητήσει ἐδῶΠιθανόν βέβαια τά ἀποσιωπητικά νά τά ἔβαλε αὐτός πού ἔκανε την ἀνάρτηση στο Ρεσάλτο ( ἀπό ὅπου το ἔκανα copy paste), δέν πιστεύω νά τὄκανε ὁ Μεταλληνός, θά πάω νά πάρω αὔριο τό περιοδικό νά σιγουρευτῶ.… Σε κάθε περίπτωση συγγνώμη ξανά usound ἄν σε πρόγκηξα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δε βαριέσαι.......Συνηθισμένος στο να με παρεξηγούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Zara,για τιμωρια θα αναρτησεις θεματα με τιτλο:
    -συνοδος Φεραρας-Φλωρεντιας.
    -Μαρκος Ευγενικος,ο αρχιμαγκας που εκανε ρομπες τους δυτικους σκερβελεδες.
    -Μωαμεθ ο Πολιορκητης:1000 τροποι για να πλησιασετε το status ουρακοταγκου
    -Διονυσιος ο Σκυλοσοφος(ε ρε σε τι μπελαδες σε βαζω...)

    Οχι που θα τη γλιτωσεις με μια ξεπετα στις 29/5...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. χεχεχε...

    σωστά μοῦ ἄξίζει...συμφωνοῦμε στούς χαρακτηρισμούς γιά τόν Μάρκο -λεβεντιά καμαρωτή, διαφωνοῦμε γιά τόν Μωάμεθ τόν Πολιορκητή ...τόν ἐχθρό μου τόν τιμῶ δέν τόν ὑποβιβάζω, ἄσε πού μᾶλλον τόν προτιμῶ ἀπό τόν Γοδεφρεῖδο, τίς δυτικές μαϊμοῦδες τίς περιφρονῶ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εννοια σου τις ξερω εγω τις ελαχιστες διαφωνιες μας.Για αυτο το ειπα και τσιμπησες(χεχε).Αλλα(και μιλαω σοβαρα τωρα)εγω δεν τον τιμω.Δες(εσυ τα ξερεις βεβαια)τι ζητησε απο τον Λουκα μετα την αλωση(και εφαγε ροχαλα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αὐτό πού φαντάζομαι ἐννοεῖς ( γιά τό παιδί του) τό γράφει ὁ Φραντζῆς ( ἑνωτικός), βέβαια ὁ Κριτόβουλος( ἀνθενωτικός) γράφει ἄλλα...τρέχα γύρευε... καί ὁ Κορδᾶτος στό συγκεκριμένο θέμα δέχεται τήν ἀποψη τοῦ Κριτόβουλου

    τουλάχιστον σήμερα ὅμως, ἀς κατευθυνθοῦν ἀλλοῦ οἱ ροχάλες. Καί ( σοβαρά καί έγώ τώρα) ἀλλά ἄστο, μήν ἀρχίσω τίς θεωρητικολογίες, θά βάλω σέ λίγο ἕνα κειμενάκι τοῦ Χρήστου Βακαλόπουλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σημερα μονο;Αυτους(τους δυτικους)τους εχουμε σε μονιμο φτυσιμο...Ειναι Ιννοκεντιοι-χαζεντιοι-βλακεντιοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. λείπει καί ὁ FD, τόν ἔκανες χθές νά ἀρχίσει τό κάπνισμα, σκέφτηκα πρός στιγμήν νά τοῦ παραχωρήσω τήν θέση τοῦ Σήφη, ἀλλά δέν νομίζω ὅτι θά δεχότανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. E τι να κανω...Αφου καπαρωσες τον Γεωργιανο,μου μεινε το Αμερικανακι(που το παω,δε με χαλαει καθολου).Δεν νομιζω και γω να δεχοτανε ο FD.Noμιζω η διανομη ρολων ηταν ιδανικη.
    Γαμωτο μου χαλασε το καροτσακι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή