Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Ἡ ἅλωση τοῦ πολιτισμοῦ



…Γνωρίστηκαν στή Βενετία μέ τόν Γιάννη, μπροστά στόν Ἅγιο Μάρκο, μπροστά στούς κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς. Πῆγαν νά φᾶνε μαζί, ἔμοιαζε μέ διαφημιστικό, ἦταν ἀκριβῶς σάν διαφημιστικό, τρεῖς μέρες ἀργότερα τοῦ εἶπε ναί ἐπειδή ἦταν σάν διαφημιστικό. Ἐπιτέλους, ἡ ζωή εἶχε γίνει διαφημιστικό. Μπῆκαν στήν Κωνσταντινούπολη μέ σκοπό ἡ ζωή νά γίνει διαφημιστικό καί τά κατάφεραν. Ὀργάνωσαν σταυροφορίες μέ σκοπό νά σβήσουν τήν αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων ὥστε νά συναντηθεῖ μέ τόν Γιάννη μπροστά στόν Ἅγιο Μάρκο καί νά ζήσουν ἕνα διαφημιστικό τριήμερο. Ἔκαναν ἔρωτα τυλιγμένοι μέ μαῦρα σεντόνια. Ἔλεγαν πράγματα πού κάπου τά εἶχαν ἀκούσει, κάπου τά εἶχαν δεῖ, κάτι τούς θύμιζαν αὐτά τά λόγια πού ἔλεγαν ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Τῆς ἔκανε πρόταση γάμου ἐνῶ κατάπινε τήν τελευταία μπουκιά κι ἐκείνη ἔπρεπε νά γελάσει, νά τόν ρωτήσει ἄν μιλάει σοβαρά κι ὕστερα νά πεῖ ναί. 


Κατάπιε, γέλασε, τόν ρώτησε ἄν μιλάει σοβαρά κι ὕστερα εἶπε ναί. Ὀργάνωσαν σταυροφορίες μέ σκοπό νά πάει μέ τόν Γιάννη νά φάει μακαρονάδα ὥστε νά γελάσει, νά τόν ρωτήσει ἄν μιλάει σοβαρά κι ὕστερα νά πεῖ ναί. Εἶπε ναί, δέχτηκε. Μπῆκαν στήν Κωνσταντινούπολη, τά ἔκαναν γυαλιά καρφιά, πλακώθηκαν μεταξύ τους καί μερικά χρόνια ἀργότερα ἄρχισαν νά γυρίζουν διαφημιστικά. Συνεχίζουν τίς σταυροφορίες μέσω τῶν διαφημιστικῶν μέ μεγάλη ἐπιτυχία, ἐπαναλαμβάνουν πράγματα πού ἔχουν ἀκουστεῖ κάπου , θυμοῦνται χειρονομίες πού τίς ἔχουν δεῖ κάπου, καταπίνουν, γελᾶνε, λένε ναί, δέχονται τίς προτάσεις γάμου. Ὅλα εἶναι πολύ φυσικά, ὅλα ἔχουν γίνει φοβερά φυσικά, ἐπιτέλους ἡ ζωή ἔγινε φυσική, ἀπό τό 1204 καί μετά ἡ ζωή ἄρχισε νά γίνεται ἀπίστευτα φυσική, καθαρή, δημοκρατική, ἰσορροπημένη. Καθώς περνάει ὁ χρόνος γίνεται ὅλο καί πιό φυσική, σχεδόν χαμογελαστή, ὅλο εὐχάριστες μπουκιές, μακαρόνια, σάλτσα, κιμάς, κόκκινο κρασί, ψίχουλα στό τραπέζι πού θά τά μαζέψει ὁ Γιάννης καί θά τά πετάξει στά περιστέρια. Ἐπιτέλους μπῆκαν στήν Κωνσταντινούπολη, διέλυσαν τήν αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων, τά ἔκαναν γυαλιά καρφιά. Τό στιβαρό χέρι τοῦ Γοδεφρείδου Βιλλαρδουῒνου ὁδήγησε τήν πολιτισμένη ἀνθρωπότητα μέ ἀποφασιστικότητα πρός τά διαφημιστικά. Ἦταν ἱστορική ἀναγκαιότητα τά διαφημιστικά, πάντα ὑπῆρχαν διαφημιστικά καί οἱ Βυζαντινοί τό ἔκρυβαν, ἔπρεπε νά μποῦν στήν Κωνσταντινούπολη νά διαλυθεῖ ἡ ἀπάτη, νά μποροῦν νά παντρεύονται τρώγοντας μακαρόνια μέ κιμά, νά μαζεύουν ψίχουλα σέ μία χαρτοπετσέτα καί νά ταῒζουν τά περιστέρια. Ἄν δέν ἔμπαιναν στήν Κωνσταντινούπολη δέν θά ἀποκτοῦσε ποτέ ἡ ἀνθρωπότητα χαρτοπετσέτες, διαφημιστικά, ὡραῖα μακαρόνια μέ κιμά, ξεναγούς μέ ὡραῖα παντελόνια. Ἦταν ἱστορική ἀναγκαιότητα τά παντελόνια, ἡ πρόταση γάμου τοῦ Γιάννη ἦταν ἱστορική ἀναγκαιότητα, τό στιβαρό χέρι τοῦ Γοδεφρείδου Βιλλαρδουῒνου τήν ὁδήγησε νά πεῖ τό ναί μέ μεγάλη ἀποφασιστικότητα. Ἦταν ἕνας γάμος μέ φόντο τούς κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς, μέσα σέ μαῦρα σεντόνια.

Ἑλληνίδα, μελαχρινή, ξενυχτισμένη. Τούς περιμένει στό λιμάνι τό κρουαζιερόπλοιο. Συνεχίζουν τίς σταυροφορίες μέσω τῶν διαφημιστικῶν, τά καταφέρνουν ἀρκετά καλά, ἔχουν μάθει νά τά κάνουν γυαλιά καρφιά μέ ἀπόλυτα φυσικό τρόπο, ἀπό τό 1204 καί μετά ἡ ὑπόθεση γυαλιά καρφιά ἐξελίσσεται ἤρεμα, ἀνθρώπινα, πολιτισμένα, ὁμαλά. Παρατηροῦν τόν ἑαυτό τους στά διαφημιστικά, ἀκόμα κι ὅταν χέζουν συμπεριφέρονται διαφημιστικά, κάποτε θά βρεθεῖ ἕνας τρόπος νά διαφημίζονται τά σκατά. Ἡ αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων ἐμπόδιζε νά διαφημιστοῦν τά σκατά, αὐτό ἦταν ἀπαράδεκτο. Οἱ Βυζαντινοί δέν θά ἀνακάλυπταν ποτέ τά διαφημιστικά, εἶχαν ἀλλοῦ τό νοῦ τους, αὐτό ἦταν ἀπαράδεκτο. Ἔπρεπε νά γίνουν ὅλα γυαλιά καρφιά ὥστε νά ταξιδεύουν ἀργότερα μέ τήν ἡσυχία τους τά πλοῖα τῆς ἀγάπης, φορτωμένα μέ τηλεοπτικούς δέκτες πού ἀναμεταδίδουν διαφημιστικά μέσα στό πέλαγος. Τά κρουαζιερόπλοια ἦταν ἱστορική ἀναγκαιότητα, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμοῦσε νά ταξιδεύει μέ κρουαζιερόπλοια, νά φοράει παντελόνια καί νά βλέπει μέσα στό ἀγριεμένο πέλαγος διαφημιστικά. Ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων, θά εἴχαμε φτάσει πολύ πιό σύντομα στά διαφημιστικά, καθυστερήσαμε χίλια χρόνια νά ἀνακαλύψουμε τήν ἱστορική ἀναγκαιότητα, ἄν δέν ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας καί οἱ χριστιανικές τρέλλες του, οἱ ἄνθρωποι θά εἶχαν γνωρίσει τήν εὐτυχία πολύ νωρίτερα. Ἡ εὐτυχία περιγράφεται μέ μεγάλη ἀκρίβεια στά διαφημιστικά. Ὁ Γιάννης τῆς ἔκανε τήν πρόταση γάμου ἀκολουθώντας τόν πιό φυσικό τρόπο, αὐτόν πού περιγράφεται μέ ἐξαιρετική ἀκρίβεια σέ ἕνα ἀπό τά χιλιάδες διαφημιστικά πού ἔχουν γυριστεῖ στήν πλατεία τοῦ Ἁγίου Μάρκου. Ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Γοδεφρεῖδος Βιλλαρδουῒνος, δέν θά εἶχε παντρευτεῖ ποτέ μέ τόσο φυσικό τρόπο, δέν θά τοῦ ἔλεγε ποτέ ναί καταπίνοντας μακαρόνια μέ κιμά.

Τριανταδύο χρόνων, ἄϋπνη. Εἶπε ναί, δέχτηκε. Εἶναι πολύ ὀργανωμένοι, πολύ ἥσυχοι, πολύ φυσικοί, τούς περιμένει τό κρουαζιερόπλοιο. Τούς ἐξηγοῦν τά πάντα καί τά ξεχνᾶνε ἀμέσως, τούς ἐφιστοῦν τήν προσοχή καί ἡ ἀδιαφορία κερδίζει ἔδαφος μέσα τους, τούς δείχνουν κάτι καί κλείνουν τά μάτια, κουνᾶνε τό κεφάλι, φωτογραφίζουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ξέρουν πώς πρέπει νά συμπεριφερθοῦν, τό ἔχουν δεῖ στά διαφημιστικά. Δέν τούς ἀγγίζει τίποτα, εἶναι ἀέρινοι, πανέμορφοι, ἄτρωτοι, καθαροί, ἐλεύθεροι, ὑπερφυσικοί. Σαβανώνουν τήν ἀνθρωπότητα μέσα σέ διαφημιστικά. Ἀρχηγός τους εἶναι ὁ Γοδεφρεῖδος Βιλλαρδουῒνος, αὐτός πού ἔκανε τά πράγματα νά τρέχουν, νά κυλήσουν φυσικά τά γυαλιά καρφιά. Ἔχουν νικήσει κατά κράτος, αὐτοί ἔβγαλαν τά πιό ὡραῖα διαφημιστικά, ἔκλεψαν τούς βυζαντινούς θησαυρούς, τούς καταχώνιασαν κι ἄρχισαν μέ μανία νά γυρίζουν διαφημιστικά. Τά διαφημιστικά τους ξεπερνᾶνε σέ ὀμορφιά καί μαγεία τά πιό ὑψηλά ἐπιτεύγματα τῆς ἀνθρώπινης δημιουργίας. Ἀναγνωρίζονται ἀπό ὅλους, ταξιδεύουν παντοῦ, ἔχουν ἀπίστευτη διάδοση. Ἦταν ἱστορική ἀναγκαιότητα νά ἀναγνωρίσει ἡ ἀνθρωπότητα τόν ἑαυτό της μέσα ἀπό τά ὑπέροχα δυτικά διαφημιστικά. Τίποτε δέ συγκρίνεται μ’ αὐτά, οὔτε τά πιό νόστιμα μακαρόνια μέ κιμά. Οἱ Βυζαντινοί αὐτοκράτορες ἐμπόδιζαν ἀκόμα καί τήν πορεία πρός τά μακαρόνια μέ κιμά, αὐτό ἦταν ἀπαράδεκτο, ἀπό τό 1204 καί μετά ἐπανορθώθηκε αὐτή ἡ ἀδικία. Τά πράγματα ἔπρεπε νά τρέξουν, νά κυλήσουν φυσικά. Ὁ Γιάννης πέταξε τά ψίχουλα στά περιστέρια, τῆς ἔδωσε ἕνα φιλί. Γνωρίστηκαν στήν Βενετία, μέ φόντο τούς κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς, εἶπε ναί, δέχτηκε...
Χρῆστος Βακαλόπουλος "Ἡ γραμμή τοῦ ὁρίζοντος"

14 σχόλια:

  1. Στον παρακάτω σύνδεσμο, τοῦ πάντα φιλόξενου και ἀνοιχτόκαρδου Ἀλῆ Μπαμπά, ἕνα ἀκόμα κείμενο - διαμάντι τοῦ Χρήστου Βακαλόπουλου

    Παραμύθι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανακυπτει ομως ,Ζαρα,το εξης ερωτημα: αφου το 1204 οι Λατινοι εδειξαν το πραγματικο τους προσωπο και το βουρκο που αντιπροσωπευαν.Πως διαολο μετα το 1261 καποια απο τα δικα μας τα παιδια ξαναρχισαν τα σουξουμουξου για Ενωση με αποτελεσμα μεχρι την οριστικη πτωση να χωριζεται το γενος σε ανθενωτικους(συντριπτικη πλειοψηφια λαος και ηγεσια πνευματικη)και ενωτικους(μειοψηφουντες πλανεμενοι ή δοσιλογοι πνευματικοι ταγοι);Πως ενω και στον πλεον αφελη εγινε φανερο το αποκρουστικο προσωπο της Φραγκοκρατιας οι δικοι μας ξαναρχισαν να σκεπτονται την ψευτοενωση;
    Αντιγραφω απο Παυλο Καλλιγα(Ιστορικο και Διοικητη της Εθνικης Τραπεζας):

    "...Η Παποκρατια, εξακολουθουσα το εργον της επικρατησεως παντων,οθδεποτε επαυσε σκεπτομενη να υποταξη και την ανατολικην εκκλησιαν,εις ην κατεδεικνυεν οτι δουλευει αναξιως υπο το κοσμικον σκηπτρον.
    Η ιδεα συνδιαλλαγης ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΟΝ ΚΑΤΕΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΕΥΜΑ ΕΠΙ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ,αμα τη ανακτησει του Βυζαντιου ,ΕΝ ΕΤΕΙ 1261, και τη εκδιωξει απο του1204 εγκαθιδρυθεισης αυτοθι δυναστειας των λατινων.
    Εις το πνευμα του Αυτοκρατορος τουτου επενηργησε προ παντων η σκεψις προς εξουδετερωσιν των αξιωσεων των βασιλεων της Σικελιας και της Γαλλιας, ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΕΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΠΑΓΓΕΛΘΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΡΧΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ,ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΗΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΤΥΦΛΩΣΙΝ ΤΟΥ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΑΥΤΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΛΑΣΚΑΡΕΩΣ,υιου του εν ετει 1204 καταφυγοντος εις Νιακαιαν Θεοδωρου"

    Κοντολογις ο Μιχαλακης ανεβηκε στο θρονο ως σφετεριστης.Οκ συνηθισμενα πραγματα.Ο Πατριαρχης τον αφορισε διοτι τυφλωσε τον νομιμο διαδοχο.Τι ηθελες ρε Μιχαλακη,να σου πει μπραβο για τη λεβεντια σου;Και ο Μιχαλακης απο πικα για τον Πατριαρχη αρχιζει(ξαναμανα) τα πουρπαρλε με τους πλιατσικολογους Λατινους.Με αποτελεσμα για 1.5 ακομη αιωνα να μπλεχτει το γενος και η Αυτοκρατορια σε ενα ηλιθιο(και απο γεωστρατηγικης αποψης)θεμα:αν θα γινουμε δορυφοροι των Λατινων(ρε δεν παμε να πνιγουμε καλυτερα!).Την ειδαμε την γλυκα μετα επι Φραγκοκρατιας σε Κρητη,Κυκλαδες,Δωδεκανησα αλλα και σε κομματια της ηπειρωτικης Ελλαδας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τί νά σού πῶ ρέ Πρώτ. Μᾶλλον ἱστορικά τό κατέχεις καλύτερα τό θέμα. Ἐμένα αὐτό πού μέ καίει εἶναι πώς μεταφράζονται αὐτά στό σήμερα καί οἱ ἀναλογίες πού παρουσιάζονται. Γιατί τό σήμερα καί τό χθές συνδέονται. Οὔτε πιστεύω σέ προαιώνιους ἐχθρούς καί φίλους. Αὐτό πού βρίσκω τρομερά ἐνδιαφέρον τελευταῖα εἶναι ἡ σχέση τῶν μεγάλων πολιτισμῶν μεταξύ τους.
    Ἔχω στό μυαλό τήν ἑξῆς ἀναλογία: Ὅπως εἶναι στόν ἄνθρωπο σῶμα καί ψυχή (δηλαδή την ὁρατή καί ἀόρατη πλευρά τῆς πραγματικότητας) ἀδιαίρετα
    ( σύμφωνα μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες καί φιλοσοφίες, μέ τίς ἐπί μέρους διαφοροποιήσεις τους), ἔτσι βλέπω τίς κοινωνίες καί τούς λαούς καί τόν πολιτισμό τους. Ἀντιστοιχίζω δηλαδή τό ἀνθρώπινο σῶμα μέ τό κοινωνικό σῶμα, καί τήν ἀνθρώπινη ψυχή μέ τόν ὅποιο πολιτισμό. Ἄν θεωρήσουμε πώς ἡ δυτική σκέψη διέσπασε τήν ἑνότητα σώματος καί ψυχῆς μέ τά συνακόλουθα ἀποτελέσματα στήν κλίμακα τοῦ ἑνός ἀνθρώπου, προσπαθῶ νά σκεφτῶ τήν ἀνάλογη διάσπαση μίας κοινωνίας ἀπό τόν πολιτισμό της, τήν δυναμική αὐτῆς τῆς διαδικασίας, καί τίς ἐπιπτώσεις της στήν εὐρύτερη πραγματικότητα.

    Τό ξέρω, σιγά μήν βγάλω ἄκρη....

    ΥΓ. Τί λές σηκώνεις λίγο ἀκόμα Γερ. Κακλαμάνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "εἶναι πώς μεταφράζονται αὐτά στό σήμερα καί οἱ ἀναλογίες πού παρουσιάζονται. "
    Kαι εμενα αυτο με καιει,Ζαρα μου και αυτο βρισκω συναρπαστικο.Γιατι αν και οι συνθηκες ποτε δεν ειναι πανομοιοτυπες παρουσιαζουν ανεξαρτητα απο εποχη σημαντικες αναλογιες.

    Κοιτα εγω σηκωνω...Βαλε και μετα αλλαζεις με καινουριο θεμα.Ειναι που δε θελω να σου χαλασω και το χατηρι....

    Ασχετο:χθες κλικαρα απο το "παρακολουθω με ενδιαφερον" το Παναγιωτης Κονδυλης.Διαβασα παλι-γιατι τα ειχα διαβασει και τοτε-την ανταλλαγη πυρων με Ριχαρδο Σωμεριτη.Μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι.Το τι του ειχε σουρει του δικου μας ο ΡΣ δεν λεγεται.Ηταν και το κλιμα τοτε(ο "εκσυγχρονισμος" στο φορτε του) και ηταν φουντωμενα τα παιδια της "πεφωτισμενης προοδευτικοτητας".Αλλα πολλη χολη ρε Ζαρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα της διάσπασης της ενότητας σώματος και ψυχής και τον παραλληλισμό με τη διάσπαση της κοινωνίας από τον πολιτισμό της. Δεν θα επιχειρήσω να δώσω απάντηση (αποφεύγω τα δύσκολα) μόνο να πω πως νομίζω ότι η δυτική σκέψη διαχώρισε βίαια (δεν θα χρησιμοποιούσα το ρήμα διέσπασε για να αποφύγω τη σύγχηση με τη διάσπαση του ατόμου) το ανθρώπινο στοιχείο από το υπερφυσικό (με αποτέλεσμα ο ανθρωπάκος να πιστέψει πως έχει υπερφυσικές ιδιότητες). Από την άλλη μεριά οι ανατολικές θρησκείες (ίσως όχι οι φιλοσοφίες) προσπάθησαν εκφοβίζοντας να καταστήσουν το υπερφυσικό απρόσιτο στο ανθρώπινο (ανθρωπάκος θεοφοβούμενος που είτε αναζητεί την εύνοια του υπερφυσικού θυσιαζόμενος ή κατηγορεί γιά όλα τον εαυτό του).
    Να βάλλω και λίγο Δημητριάδη για να μην ξεχνιόμαστε...
    Πρέπει ένας άνθρωπος να έχει την τόλμη, ως προδιάθεση τουλάχιστον, να κοιτάξει και να αναλάβει τον ίδιο τον εαυτό του και να τον οδηγήσει, διά της συμφιλιώσεως με τα φαντάσματά του και τους δαίμονές του, στην φωταψία.Μία έξοδο στο φως (αν φυσικά δεν ταυτίζουμε το φως με έναν παραδείσιο εφησυχασμό αλλά με μία καταυγασμένη συνείδηση). Με την έννοια αυτή θα μπορούσε κανείς να πει ότι βρισκόμαστε σε ένα σκοτάδι το οποίο εμφανίζουν ως μη σκοτάδι διάφορες παραπλανητικές πηγές εκτυφλωτικού φωτός πλαστής φύσεως. Χρειαζόμαστε την έξοδο στην καταυγασμένη συνείδηση.
    Σωστά προβλέψατε Σήφη δε θα πάρω άμα μπορούσα να αποφύγω και τις άλλες επιλογές -αφού θεωρώ τον εαυτό μου ως άτομο που προσπαθεί να φέρει σε πέρας κάποιο έργο και όχι να ασκήσει οποιαδήποτε μορφή εξουσίας- θα ήμουν ευτυχής. Άμα δε γίνεται διαφορετικά τότε θα μείνω με το γουρούνι έτσι κι αλλοιώς τους τρώω στη μάπα κάθε μέρα, έχω μάθει να ελίσσομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γαμῶτο ἔγραψα μισή σελίδα σχόλιο καί δέν μοῦ τό πηρε καί χάθηκε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Kαλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα, Ζάρα!Θα συνεχισουμε σε λιγες μερες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα FD, συμφωνοῦμε, ἰδίως μέ τόν Δημητριάδη καί στήν τελευταία παράγραφο, περί ἐξουσίας. Αὐτός ποῦ ἐπιζητᾶ τήν ἐξουσία, ὁ ἴδιος ἄνθρωπος εἶναι καί ὁ πιό εὔκολος νά ἐξουσιασθεῖ. Καί ἐμένα δέν μοῦ ἀρέσει ὁ Σήφης, ἁπλά ἡ ἐπιλογή ἀνάμεσα στούς συγκεκριμένους τρεῖς μέ ὁδήγησε ἐκεῖ. Καμιά φορά θά τά ποῦμε καί γιά τούς ἄλλους δύο.
    Ἄν ἔχεις καταφέρει αὐτό πού λές, νά ἑλίσσεσαι μέσα στό βοῦρκο, χωρίς να ζαλίζεσαι (χαχαχα) καί ἀπό τούς ἑλιγμούς καί άπό τίς όσμές, σού βγάζω τό καπέλο.
    Θά τό πῶ καί τραγουδιστά

    «Πότε Βούδας πότε Κούδας, πότε Ἰησοῦς καί Ἰούδας
    Ἔχω καταλάβει ἤδη τῆς ζωῆς μου τό παιχνίδι»

    Θά ἀφήσω στήν ἄκρη τίς μαλακίες πού μᾶς λέγανε παλιά, πώς ἄν κάνεις ἁμαρτίες θά πᾶς στήν κόλαση. Φαντάζομαι ὁ ὅρος «ἐκφοβιστικός» σέ κάτι τέτοιο ἀναφέρεται

    Τί ἔχω καταλάβει ἐγώ, στήν «Ἀνατολή» ἡ θρησκεία εἶναι βίωμα καθημερινό δέν χάνει τήν ἐπαφή μέ τήν πράξη, καί σέ αὐτό ὑπερέχει τῆς φιλοσοφίας πού περιορίζεται σέ ἁπλή ἐγκεφαλική ἐνασχόληση. Ἄς ποῦμε πώς ἡ θρησκεία εἶναι μια φιλοσοφία πού βιώνεται. Πάνω σέ αὐτό ὁ Νίτσε εἶναι πολύ καταγγελτικός γιά τήν «δυτική» φιλοσοφία. Ἔχουμε στήν Ἀνατολή ( βουδισμός, ἰνδουϊσμός, χριστιανισμός,…) τήν διαλεκτική σχέση ὕλης καί πνεύματος, ὁ ἄνθρωπος βιώνοντας τήν βρίσκεται σέ μία ἁρμονία μέ τό περιβάλλον, μέ τό Ὅλον. Ὁ Καζαντζάκης το λέει ὡραῖα, «ὅλοι κρύβουμε ἕνα θεό μέσα μας». Ἄλλοι τό λένε θέωση, ὁλοκλήρωση, ἁρμονία, μήν μπλέκουμε μέ λέξεις-παγίδες. Αὐτή τήν ἐπιδίωξη ἑνότητας, σε ἀντίθεση με τόν «δυτικό» ἀτομισμό, τήν βλέπουμε καί στίς κοινότητες πού κυριαρχοῦν στήν Ἀνατολή σέ σχέση μέ τόν ἀτομισμό τῆς «Δύσης».
    Στήν «Δύση» ὑπάρχει ὁ χωρισμός ὕλης-πνεύματος, διασάλευση τῆς ἁρμονίας μέ ἀποτελέσματα τραγικά. α) κυριαρχία τῆς ὕλης ἐπί τοῦ πνεύματος, μετατροπή τοῦ σώματος σέ κορμί, τῆς ἐπιστήμης σέ τεχνολογία, ἄκρατος καταναλωτισμός β) κυριαρχία τοῦ πνεύματος ἐπί τῆς ὕλης, δηλαδή ἔννοιες ὑπεργήϊνες, πού καταπλακώνουν τήν ἀληθινή ζωή, εἶναι οἱ γενικόλογες καί ἐπικίνδυνες ἔννοιες τῆς «προόδου», τῆς «ἀνάπτυξης» καί τόσες ἄλλες ( «ἀπόλυτη ἀλήθεια» καί κουραφέξαλα…). Ἤ ἡ ἄλλη παπαριά «cogito ergo sum» τοῦ Καρτέσιου, πιό ἀπαξιωτικό χαρακτηρισμό γιά τό σῶμα δεν ἔχω ἀκούσει.
    Αὐτός ὁ χωρισμός ὕλης, πνεύματος εἶναι μία ἀπό τίς πολλές μορφές πού παίρνει ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας, τῆς ἁρμονίας πού πρεσβεύει ἡ «Ἀνατολή». Διαπιστώνουμε ἄς ποῦμε, τήν αὐτονόμηση, τήν ἐπιβολή τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς Φύσης. Και ὄχι μόνο στην Φύση, καί σε πιο μικρές κλίμακες. Μοὔρχεται στο μυαλό τώρα ἡ ἀρλούμπα τοῦ φιλελευθερισμοῦ πού ἀποκόπτει τελείως τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν κοινωνία. Τό μέρος ἐπί τοῦ Ὅλου. Το μερικό ὅμως θά ἀπονεκρωθεῖ, ἐνῶ το Ὅλον θά καλύψει, θα ἀναπληρώσει τήν «ἀπώλεια» τοῦ μερικοῦ. Νόμος.

    Οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς διάσπασης σέ μακροπρόθεσμο ὁρίζοντα σίγουρα θά συντελέσουν στήν διαμόρφωση μίας νέας ἑνότητας. Νόμος τῆς Φύσης. Κύκλος. Σέ ἕνα διαφορετικό ἐπίπεδο. Δηλαδή σπείρα. Καί ὄχι γραμμική ἐξέλιξη ὅπως ἰσχυρίζεται ἡ «δυτική» σκέψη. Αὐτοί πού προτείνουν λύσεις στην οἰκονομική κρίση σήμερα διά τῆς «ἀνάπτυξης» καί τῆς ἐπιχειρηματικότητας ἄς το σκεφθοῦν λίγο καλύτερα. Φοβᾶμαι πώς ὄχι μόνο δεν θέλουν, ἀλλά καί δεν μποροῦν.

    Έγώ μέ κάποιο τρόπο σέ βάθος ἱστορικοῦ χρόνου δέν βλέπω αὐτή τήν κατάσταση σάν ἀνταγωνισμό "δύσης", "ἀνατολῆς", γιατί μεταφράζω τόν ὅρο "ἀνατολή" σέ "ἁρμονία" καί τόν ὅρο "δύση" σέ "διασάλευση τῆς ἁρμονίας". Ἁπλά ἡ μία ἕπεται τῆς ἄλλης. Συνεπῶς ἡ "Δύση" πού κυριαρχεῖ γιά καμιά 10αρια αἰῶνες κάποια στιγμή θά τά φτύσει.
    Ὁ Βακαλόπουλος ἐκφράζει πολύ ὄμορφα αὐτή τήν ἀνώμαλη καί παράλογη ἐξέλιξη. Παίρνει ἀφορμή ἀπό τό 1204 καί τό μεταφέρει στό σήμερα. Μέ φράσεις ὅπως «γυαλιά καρφιά», «τά κάνουν γυαλιά καρφιά μέ φυσικό τρόπο» φωνάζει πώς ἡ βιαιότητα τῶν σταυροφόρων δέν διαφέρει ἀπό τήν σημερινή ἀθόρυβη βία πού μέ διάφορα προσωπεῖα εἶναι ὁ κανόνας. Πῶς τό παρά φύσιν, γίνεται φυσικό

    «Τά κρουαζιερόπλοια ἦταν ἱστορική ἀναγκαιότητα, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμοῦσε νά ταξιδεύει μέ κρουαζιερόπλοια, νά φοράει παντελόνια καί νά βλέπει μέσα στό ἀγριεμένο πέλαγος διαφημιστικά.»

    Ἕνα κομμάτι πού πολύ μου ἀρέσει, τούς φωνάζει ὁ ἄνθρωπος, ρέ ἄσχετοι μέσα στό ἀγριεμένο πέλαγο ἐσεῖς βλέπετε τήν «ζωή» σας στήν διαφήμιση, τέτοια ἀναισθησία καί ἀποχαύνωση

    Τέλος πάντων πρέπει νά γίνω λακωνικός. Τό κακό μέ τά σχόλια εἶναι πώς ἐπειδή γράφονται μονοκοπανιά, εἶναι προχειρογραμμένα ὅταν θές νά πεῖς πολλά πράγματα. Ἀντί για ὅλο αὐτό το σκορποχώρι πού ἔγραψα, καλύτερα νά στρωθῶ νά γράψω (σέ βάθος χρόνου) κάποιο ξεχωριστό θέμα, ἄν δέν τὄκαψα σήμερα.


    Γειά σου φίλε Πρωτ. Καί σέ σένα Καλή Ἀνάσταση καί Καλό Πάσχα. Καλά νά περάσεις μέ τούς δικούς σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γειά σου Νάντια! Καλή Ἀνάσταση καί Καλό Πάσχα καί σέ σένα. Καλά νά περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα επέμενα πως υπάρχει διαφορά όχι μόνο μεταξύ του δυτικού και του Εληνικού τρόπου σκέψης αλλά και μεταξύ του ανατολικού και του Ελληνικού. Υπάρχει μιά ιδιαιτερότητα στον τρόπο σκέψης του Έλληνα πού αντλεί την προέλευσή της από την παιδεία μας (περιλαμβανομένης και της οικογενειακής ανατροφής). Έχουμε μάθει να αμφισβητούμε το εαυτό μας, να τον εξαντλούμε στις ερωτήσεις, να κτυπάμε κάτω τον κώλο μας και να τον ρωτάμε γιατί. Να τι λέει ο Καρούζος επί του θέματος:

    Πέντε ποιήματα μές στο σκοτάδι

    ΕΙΚΟΝΑ

    Γυρίζει μόνος
    στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
    συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
    Ωχρός
    Με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
    νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός
    Έλληνας.
    Πάντα ο δρόμος μές στα μάτια του
    κι η λάμψη απ΄τη φωτιά
    που καταλύει
    τή νύχτα.
    Γυρίζει μόνος
    στα χέρια του κλαδί από ελιά
    γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά
    αισθάνεται
    πώς όλα χάθηκαν.
    Μην του μιλάτε είναι άνεργος
    τα χέρια του στις τσέπες του
    σάν δυό χειροβομβίδες.
    Μην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
    Ανθη της λεμονιάς
    λουλούδια του ανέμου
    στεφάνωσέ τον Άνοιξη
    τον κλώθει ο θάνατος.

    Ιδιαίτερη σημασία νομίζω θα πρέπει να δοθεί στους στίχους «Πάντα ο δρόμος μές στα μάτια του» και επίσης «Μην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες»
    Καλό Έλλήνων Πάσχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

    Ὡραῖος ὁ Καροῦζος!!! Καί αὑτό "τά χέρια του στίς τσέπες του σάν δυό χειροβομβίδες", πολύ καλό...

    νά συμπληρώσω λίγο μέ Βακαλόπουλο

    "…Ὅταν μπῆκε στό δωμάτιό της τά χαράματα, κάθισε ἀπέναντί της καί δέν εἶπε τίποτα, τῆς τά εἶπε ὅλα χωρίς νά πεῖ τίποτα, δέν ἦταν Ἄγγλος ἦταν Ἕλληνας…
    …γιατί ἦταν Ἕλληνας καί εἶχε μάθει νά κρύβει πώς ἦταν ἐρωτευμένος…
    …Κυκλοφοροῦν ἀνάμεσά μας μέ σκοπό νά μήν τούς καταλάβει κανείς, μέ ἀποκλειστικό σκοπό νά μήν ὑποκύψουν ποτέ στήν ἐφιαλτική πίεση τῆς ἐξήγησης τοῦ παρόντος, γραπτῆς καί προφορικῆς…Εἶναι ὑποχρεωμένοι νά συφωνοῦν δημοσίως μέ τά πορίσματα τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης, κι ὅταν διαφωνοῦν τό μετανιώνουν σχεδόν ἀμέσως γιατί κάποιος μπορεῖ νά τούς ἀναγνωρίσει, νά προσπαθήσει νά ἐξηγήσει τήν περίπτωσή τους, νά γράψει γι’ αὐτούς, νά βάλει σκοπό νά τούς ἀλλάξει, νά τούς πάρει συνέντευξη, νά φωνάξει τά τηλεοπτικά συνεργεῖα, νά στρέψει πάνω τους τήν προσοχή…
    ……ἐνῷ ὑπάρχουν πάντα φοβισμένοι Ἕλληνες, ἀόρατοι Ἕλληνες. Ὑπάρχουν καί Ἕλληνες πού σταμάτησαν προσωρινά νά ντρέπονται καί καμακώνουν τό ξανθό θεριό στήν Ρόδο, εἶναι ὅμως πολύ θυμωμένοι τό πρόσεξες Βάνα; Εἶναι θυμωμένοι, ἀκόμα κι αὐτοί εἶναι θυμωμένοι γιατί εἶναι εὐτυχισμένοι, ὁ καιρός περνάει καί αὐτοί δέν κάνουν τίποτα ἄλλο ἀπό τό νά εἶναι εὐτυχισμένοι, ὅλο καί λιγότερο ντροπαλοί, ὅλο καί πιό θυμωμένοι, ὅλο καί λιγότερο Ἕλληνες…"


    Ἀλλά θά κάνω ἀνάρτηση μέ ἕνα ἀπόσπασμά του τό βράδυ, νομίζω βρίσκεται στό ἴδιο μῆκος κύματος μέ τόν Καροῦζο...

    Σίγουρα ἡ ἰδιαιτερότητα πού λές ὑφίσταται. Ἐγώ πάντως νομίζω, ἐπιμένοντας, πώς αὐτό πού φέρνει τήν ἑλληνική σκέψη κοντύτερα στήν Ἀνατολή εἷναι πώς ὅλοι αὐτοί οἱ πολιτισμοί μεταξύ τους ἔχουν μιά συνέχεια καί ἕνα ἀλληλοσεβασμό, δέν πάει νά καπελώσει, οὕτε νά καταστρέψει ὁ ἕνας τόν ἄλλο - (οἱ ἁπλοί κατακτητικοί ἤ ἐπιθετικοί πόλεμοι εἷναι κάτι διαφορετικό). Ὅπως εἷπε καί ὁ Νίτσε, οἱ Ἕλληνες πῆραν τό δόρυ ἀπό ἐκεῖ πού τό ἄφησε ὁ προηγούμενος γιά νά το πετάξουν παραπέρα. Σέ ἀντίθεση μέ τήν δυτική σκέψη πού ἀντιπαρατίθεται σέ ὅλους τούς ἄλλους ὑπό τό πρόσχημα τῆς "τελειότητας", "προόδου" κ.λπ. κ.λπ., νά μήν τά ξαναλέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή