Χριστουγεννιάτικο...

Γιά τά φετινά Χριστούγεννα σκέφτηκα νά ἀναρτήσω ἕνα παληό κείμενο τοῦ Μάριου Πλωρίτη. Χρόνια πολλά λοιπόν,  ἔστω καί διαδικτυακά. Καί νά μήν ξεχνᾶμε ὅτι, ἄν θέλουμε νά ἀλλάξει κάτι γύρω μας, ὁ πιό ἀποτελεσματικός τρόπος εἶναι νά ἀλλάξουμε κάτι μέσα μας πρῶτα...

Ἀκολουθεῖ τό γραπτό τοῦ Μάριου Πλωρίτη. Δυστυχῶς στό ἀρχεῖο μου δέν ἔχω συγκρατήσει τόν τίτλο του.

=   =  =  =  =                     

Δέν χρειάζεται, βέβαια, νὰ σᾶς πληροφορήσω πώς, τὶς μέρες ποὺ πέρασαν  ἀλλὰ καὶ τὶς μέρες ποὺ θὰ 'ρθουν  ὁ πιὸ προσκυνημένος θεὸς ἢ ἅγιος δὲν εἶναι οὔτε ὁ Χριστός, οὔτε ὁ Ἁη-Βασίλης, ἀλλὰ ὁ Μαμμωνᾶς, μὲ ὅλες τὶς «προσλήψιμες» καὶ «προσληπτέες» μορφὲς του, τζόγος, χρηματιστήριο, πολυδάπανοι ἑορτασμοὶ κλπ. Εἶπα, λοιπόν, νὰ τὸν δοξολογήσω κι ἐγώ, γιὰ νὰ μὴν εἶμαι «ἐκτὸς μόδας». Ἐπειδή, ὅμως, δὲν διαθέτω τὸν πρέποντα οἶστρο, σκέφτηκα νὰ ζητήσω τὴ βοήθεια κάποιων ζάπλουτων σὲ προσόντα καὶ κῦρος. Καὶ ποιὸν καλύτερον θά’ βρισκα ἀπ' τὸν λυρικότατο καὶ σοφώτατο Σοφοκλῆ  πού, ἐπιπλέον, ἔχει βαφτίσει μὲ τ' ὄνομά του καὶ τὸ ΧΑΑ μας; Ἀντὶ νὰ ἔρθει, ὅμως, ὁ ἴδιος, μοῦ ἔστειλε ἕνα φερέφωνό του  ἀλλὰ τί φερέφωνο! Τὸν βασιλιὰ τῆς Θήβας, αὐτοπροσώπως, τὸν Κρέοντα, γιὰ νὰ (τὰ) ψάλει. Καὶ ἰδοὺ ὁ ὕμνος του:

Νεοφιλελευθερισμός καί αἰωνία Ἑλλάς (3)

Στὴν σημερινὴ πρωϊνὴ ἐκπομπὴ τοῦ ΣΚΑΪ ἡ κυβερνητικὴ ἐκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη, ἐκφράζοντας λίγο πολὺ τὴν ἐν Ἑλλάδι φιλελεύθερη δεξιά, εἶπε ἐν εἴδει ἀτάκας: « …ὅταν ἡ κυβέρνηση διαπραγματεύεται, ὁ ΣΥΡΙΖΑ νὰ κλείσει τὸ στόμα του…» Ἡ ὁποία ἀτάκα, πρὸς δόξαν τοῦ νεοελληνικοῦ σκοταδισμοῦ τῆς δεξιᾶς, ἐπανελήφθη δίς. Οἱ οἰκοδεσπότες τῆς ἐκπομπῆς, ὡς διαχειριστὲς τοῦ δημοσίου ἀγαθοῦ της ἐνημέρωσης, συνέχισαν ἀτάραχοι μή βρίσκοντας τίποτα μεμπτό.

Ἀκολουθοῦν τὰ 2 τελευταῖα ἄρθρα τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη, ἀπὸ τὴν σειρὰ μὲ τίτλο Νεοφιλελευθερισμὸς καὶ αἰωνία Ἑλλάς, πού ἐδημοσιεύθηκαν στὸ ΕΘΝΟΣ τὸ καλοκαίρι τοῦ 1987. Νομίζω πώς παρόλο πού πέρασαν 27 χρόνια ἀπὸ τότε παραμένουν ἐπίκαιρα. Ἂν τὰ διάβαζε ἡ κ. Βούλτεψη ἴσως προβληματιζόταν καὶ ἀνακαλοῦσε τὰ πρωϊνὰ της αἴσχη. Τὸ ὅτι ἡ κ. Βούλτεψη εἶναι καὶ δημοσιογράφος ἀποτελεῖ ἀσήμαντη (;) λεπτομέρεια.  Καλό θά ἦταν νά διαβαστοῦν καί ἀπό τούς κατοίκους αὐτῆς τῆς τριτοκοσμικῆς χώρας προτοῦ πᾶνε νά ψηφίσουν. Διότι πρέπει νά πᾶνε νά ψηφίσουν,  ἐκτός καί ἄν τούς ἀφήνει ἀδιάφορους τό κατάμουτρο φτύσιμο πού τούς ρίχνει ἡ κ. Βούλτεψη...

συνέχεια τῆς ἀνάρτησης Νεοφιλελευθερισμός καί αἰωνία Ἑλλάς (2)

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ "ΕΘΝΟΥΣ" - ΚΟΣΚΩΤΑ

 

Ε) ΤΑ «ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ» ΚΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ (ΕΘΝΟΣ 31/7/1987)

Ὑπάρχει ἕνας λόγος πού τὸ κράτος δὲν μπορεῖ νὰ   μείνει   πλήρως   ἀδιάφορο ἔναντι του Τύπου. Ἐπειδὴ ὅπως εἴπαμε δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κατὰ κυριολεξία «δημόσια γνώμη», ἀλλὰ αὐτὸ πού λέμε «κοινὴ γνώμη» εἶναι τὸ διὰ τοῦ Τύπου «δημοσιεύσιμο» ὑποκατάστατό της, ὑπάρχει στὴν ἴδια τὴ ρίζα τῆς «ἐλευθερίας τοῦ Τύπου» ἡ ἀντίφαση, αὐτὴ ἡ «ἐλευθερία» νὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὸν ἴδιο, τὸν προσωπικὸ παράγοντα αὐτοῦ πού ὀργανώνει τὴν «κοινὴ γνώμη». 

Νεοφιλελευθερισμός καί αἰωνία Ἑλλάς (2)

Στήν σημερινή ἀνάρτηση θά διαβάσουμε τά 2 ἑπόμενα ἄρθρα τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη, πού ἐδημοσιεύθηκαν τον Ἰούλιο τοῦ 1987 στήν ἐφημερίδα ΕΘΝΟΣ. μέ ἀφορμή τήν τότε δίκη τῆς ἐφημερίδας. Γίνεται ὅλο και περισσότερο ἀντιληπτή ἡ ἰδεολογική χρεωκοπία τῆς χώρας, κυρίως ἡ σπέκουλα τῶν ἐν Ἑλλάδι φιλελευθέρων καί ἐκσυγχρονιστῶν, πού ἀνετράφησαν με τό γάλα τοῦ δεξιοῦ καί ἐθνικόφρονος σκοταδισμοῦ.

Συνέχεια τῆς ἀνάρτησης Νεοφιλελευθερισμός καί αἰωνία Ἑλλάς (1)

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ "ΕΘΝΟΥΣ" - ΚΟΣΚΩΤΑ

Γ) ΤΑ «ΣΑΛΟΝΙΑ» Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο «ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ» (ΕΘΝΟΣ  29/7/1987)

Δὲν εἶναι πειστικὸς ὁ κ. Ἀνδριανόπουλος, λέγοντος πὼς τὸ δημόσιο συμφέρον εἶναι θέμα «ἀπόψεως» καὶ ὅτι δὲν ἀναγνωρίζει σὲ κανένα τὸ δικαίωμα νὰ τὸ καθορίζει. Δὲν γίνεται πιστευτός, διότι ἐδήλωσε «νεοφιλελεύθερος» μέσα στὰ πλαίσια τῆς παρατάξεως πού θέλει νὰ τὸν ἐκφράζει καὶ ὁ φιλελευθερισμὸς εἶναι ἡ κατ’ εξοχὴν ἰδεολογία γιὰ τὴν ὁποία τὸ δημόσιο συμφέρον εἶναι «καθορισμένο» καὶ «δεδομένο». Ἐκτός τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, πού ἀπορρέει ἀπὸ τὴ βιολογικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου καὶ προϋποθέτει ἕνα ἀντίστοιχο δικαίωμα γιὰ τὴν ὑπεράσπισή του, ὑπάρχει καὶ ἡ ἔννοια τοῦ πολιτικοῦ δικαιώματος, γιὰ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει ἐπίσης ἕνα ἀντίστοιχο συμφέρον ὑπεράσπισής του.

Νεοφιλελευθερισμός καί αἰωνία Ἑλλάς (1)

Τό ποταμίσιο ἀπόστημα τῶν ἑλλαδικῶν ΜΜΕ ἐπί τό ἔργον… Ὁ Κοσκωτᾶς – κόκκινο πανί γιά τούς τότε ἐκδότες - μπροστά του ὑπῆρξε παρονυχίδα…

Ἀπουσίᾳ ἐθνικῆς διανόησης τά ἰδεολογικά ζητήματα στήν Ἑλλάδα δέν συζητοῦνται, ἀλλά μέ ταχυδακτυλουργικό τρόπο ἀποκρύβονται. Κόντρα στόν σκοταδισμό τῶν ταχυδακτυλουργῶν τῆς ἐθνικοφροσύνης καί τῆς προοδευτικῆς θολοκουλτούρας ὁ Γεράσιμος Κακλαμάνης σὲ μία σειρὰ ἄρθρων του στὴν καθημερινὴ ἐφημερίδα ΕΘΝΟΣ, τόν Ἰούλιο τοῦ 1987, καταπιάστηκε μέ μερικά ἀπό τά οὐσιώδη. Τί σημαίνει  « δημόσιο συμφέρον» καὶ  « πόθεν ἔσχες»; Δημόσια πρόσωπα εἶναι μόνον οἱ πολιτικοὶ ἢ καὶ ὁ ἰδιώτης πού διαχειρίζεται δημόσια ἀγαθά; Εἶναι ἡ ἐνημέρωση δημόσιο ἀγαθό; Τί σημαίνει Τύπος,  πληροφόρηση, χειραγώγηση καὶ τί πλύση ἐγκεφάλου; Πῶς σχηματίζεται ἡ κοινή γνώμη καί πῶς σχετίζεται μέ τό δημόσιο συμφέρον; Ποιὲς συνθῆκες γεννοῦν τὸν κιτρινισμό,  καὶ γιατί εἶναι ἀναγκαῖο κακό; Ποιὰ εἶναι τὰ ὅρια καὶ τὸ περιβάλλον ἐντός του ὁποίου ἡ ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία ἔχει θετικὸ κοινωνικὸ πρόσημο; Γιατί εἶναι κρίσιμης σημασίας ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ δημοσιογράφου ἔναντι τῶν ίδιωτικῶν συμφερόντων τοῦ ἐργοδότη του; Γιατί ὁ συγκεντρωτισμός στόν χῶρο τοῦ Τύπου ἀποτελεῖ ἀπειλή γιά τήν κοινωνική λειτουργία του; Μέσα ἀπὸ ποιὲς ἱστορικὲς συνθῆκες διαμορφώθηκε διεθνῶς  ἡ κοινωνικὴ λειτουργία τοῦ Τύπου, ἡ ὁποία ὅπως ὅλα στὴν Ἑλλάδα μεταμορφώνεται σὲ ἐπιχείρηση ἐθνικῆς ἐξαπάτησης;  Ἀφορμὴ γιὰ τὰ ἄρθρα τοῦ Κακλαμάνη στὸ ΕΘΝΟΣ ὑπῆρξε ἡ δικαστική διαμάχη μεταξύ τοῦ Κοσκωτᾶ καί τῆς ἐφημερίδας τό 1987.

Ἀπό τόν φιλόσοφο στόν κατάσκοπο ( Μανώλης Ρασούλης )

( τά 3 κείμενα τοῦ Μανώλη Ρασούλη πού ἀκολουθοῦν προέρχονται ἀπό τήν συλλογή μέ γενικό τίτλο ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΡΗΤΕΣ - Καλύτερα Ἀλαντίν παρά Μουτζαχεντίν -ΚΑΚΤΟΣ 2002)

Α) Ἀπὸ τὸν φιλόσοφο στὸν κατάσκοπο ( Ὅπως καὶ τούμπαλιν;)

Γιὰ ἕνα κουτὶ ποῦρα καὶ τῆς δόξας τὰ οὖρα

πούλησες τοὺς παλιοὺς συντρόφους

καὶ πέφτεις ἀπ' τοὺς 40 ὀρόφους…

Νομενκλατούρα! Νομενκλατούρα!

Μπορεῖ ν’ ἀλλάξη Κεμάλ ( Μανώλης Ρασούλης)

Ἀπὸ τὸν Μὰρξ στὸν Πούτιν. ( Καὶ στὴν μέση ἡ πίτσα Χὰτ ἤ πίτσα Γκορμπατσώφ).

Πιστέψατε ποτὲ ὅτι οἱ ρῶσοι γεννήθηκαν κομμουνιστὲς ἤ οἱ γερμανοὶ γεννήθηκαν φασίστες;

Αὐτοὶ πού τὸ εἶπαν ἴσως γεννήθηκαν ἀνόητοι.

Ὁ μαρξισμὸς ἄλλωστε εἶναι ἕνα αὐθεντικὸ παιδὶ τῆς δυτικῆς σκέψης. Τὸ υἱοθέτησαν οἱ κινέζοι. Κι ὅμως στὴν Ἀμερικὴ συμβαίνει μία ἀσιατικοποίηση. Ὁ ἠθοποιὸς Γκὶρ εἶναι βουδιστής, ὁ Λέοναρντ Κοὲν ἔχει τὸν γιαπωνέζο πνευματικὸ κ.λπ.

Ὅμως κι ὁ Μάρξ, ὅταν ἦταν νέος, σεργιανοῦσε στὶς ἀκτές τῆς Βρετάνης μέ•τὸν Βούδα ὑπὸ μάλης. Ἀργότερα, μαζὶ μὲ τὸν Ἔνγκελς σύχναζε στὰ πορνεῖα τοῦ Ἄμστερνταμ. Αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε ν' ἀναδειχτεῖ τιτάνας τοῦ πνεύματος καὶ νὰ ἐπηρεάσει τὸν πλανήτη.

Κοσμικές ἀναζητήσεις

Wish you were here (Pink Floyd)

Τά δεκαπέντε λεπτά μέ τά πόδια μέχρι τήν Καλούα, σέ ἔπαιρναν μακρυά ἀπό τά λαμπερά φῶτα τοῦ κέντρου τῆς χῶρας σέ μιά περιοχή ἐγκαταλελειμμένων κτιρίων καί ἄδειων ἀποθηκῶν. Μόλις ἔστριβες στή γωνία τῆς παραλιακῆς συνήθως ἐρχόσουν ἀντιμέτωπος μέ μιά μακροσκελῆ οὐρά ἀνθρώπων πού περίμεναν νά μποῦν στό κλάμπ ὅπως καί σύ. Ὁρισμένοι ἔλεγαν πῶς ἦταν διατεθιμένοι νά περιμένουν ἀκόμη μέχρι καί τέσσερις ὧρες γιά νά καταφέρουν νά μποῦν. Τό κλάμπ εἶχε ἕνα περίπλοκο σύστημα ἐπιλογῆς προσώπων μεταξύ ἐκείνων πού περίμεναν στήν οὐρά... Ὅλοι συναγωνίζονταν νά τραβήξουν τήν προσοχή τῶν ἀτόμων τῆς ἀσφάλειας τοῦ κλάμπ ποῦ ἔκαναν περιπολίες ἐπιλέγοντας ἄτομα ποῦ ξεχώριζαν – ὅμορφες φυσιογνωμίες, ξανθά μαλλιά, ἐκκεντρικό κτένισμα, ἀθλητικό παράστημα, αἰσθητικά έξωφρενικό φόρεμα, κάποιο μοναδικό ταλέντο, χαρακτηριστικά ποῦ πολλοί ἦσαν πρόθυμοι νά ἐπιδείξουν... Δέν εἴχαμε καμμιά τύχη σέ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τόν συναγωνισμό.

Προϋποθέσεις, παράμετροι καί ψευδαισθήσεις τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς πολιτικῆς ( Π. Κονδύλης)

Τὸ σημερινὸ κείμενο εἶναι τὸ ἐπίμετρο τοῦ βιβλίου τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ (1992).  Ἂν καὶ δὲν ἐξετάζονται ἡ μή κατανόηση καί πλαστογράφηση τοῦ πυκνοῦ ἱστορικοῦ πνευματικοῦ ἑλληνικοῦ ὑποβάθρου καί ἡ ἰδεολογικὴ ἀναπηρία τῶν διανοουμένων ὡς καθοριστικὲς αἰτίες τῆς ἑλλαδικῆς φαρσοκωμωδίας, κατὰ τὴν γνώμη μου ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς καλύτερες ἀναλύσεις τοῦ παρόντος καί τῶν δυσμενῶν προοπτικῶν τῆς νεοαιωνίας Ἑλλάδος. Σὲ πεῖσμα εὐρωπαϊστῶν, ἐθνικιστῶν, τῆς ἀριστερᾶς τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», καὶ τοῦ ἀπολίτικου νεοελληνικοῦ ὄχλου τῆς ἀραχτῆς καί ἁρπαχτῆς, ἡ πολιτικὴ ἀνάλυση τοῦ Κονδύλη δὲν μασάει τὰ λόγια της …

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΚΑΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  ( Παναγιώτης Κονδύλης )

Ἡ διάγνωση τῶν κινητήριων δυνάμεων τῆς σημερινῆς πλανητικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἐπιχειρεῖται σ' αὐτὸ τὸ βιβλίο, κατατείνει στὴ διαγραφὴ ὁρισμένων μελλοντικῶν προοπτικῶν, τῶν ὁποίων τὴν πραγμάτωση ἀπεύχομαι προσωπικά, ἀλλὰ τὶς ὁποῖες ὡς ἀναλυτής ὀφείλω νὰ διατυπώσω μὲ σαφήνεια. Μπροστὰ μας ἀνοίγεται μιὰ ἐποχὴ πλανητικῶν καὶ περιφερειακῶν συγκρούσεων, πού θὰ καταστήσουν πολὺ δύσκολη, ἂν δὲν ματαιώσουν, τὴν παγίωση μίας διεθνοῦς τάξης, καθὼς οἱ βραχυπρόθεσμες καὶ μεσοπρόθεσμες πολιτικές, οἰκονομικὲς καὶ γεωπολιτικές τους αἰτίες θὰ συντήκονται ὅλο καὶ περισσότερο μὲ τὶς μακροπρόθεσμες οἰκολογικὲς καὶ πληθυσμιακὲς πιέσεις, γεννῶντας χρόνιες κρίσεις καὶ ἀνεξέλεγκτους παροξυσμούς. Ὑπὸ τὶς συνθῆκες αὐτές, τὸ τέλος τῶν ἰδεολογιῶν τοῦ 19^ου αἰῶνα, οἱ ὁποῖες κυριάρχησαν καὶ στὸν 20^ο, δὲν θὰ συνεπιφέρει τὸν κατευνασμὸ τῶν ἀντιθέσεων, παρὰ ἁπλῶς τὴ μετατόπιση τους σ' ἕνα πεδίο στοιχειακό, ὑπαρξιακὸ καὶ βιολογικό, στὸ ἐπίκεντρο τοῦ ὁποίου θὰ βρίσκεται ἀπροκάλυπτα τὸ πρόβλημα τῆς κατανομῆς τῶν ἀγαθῶν σὲ παγκόσμια κλίμακα.  Ὅ,τι σήμερα προσφέρεται ὡς νέα πυξίδα προσανατολισμοῦ τῆς πολιτικῆς δράσης καὶ ὡς πανάκεια —πρὸ παντὸς ὁ οἰκουμενισμὸς τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων— κατὰ πᾶσα πιθανότητα θὰ μεταβληθεῖ σὲ ἕνα νέο πεδίο μάχης, ὅπως ἡ πάλη τῶν ἑρμηνειῶν θὰ συνδέεται μὲ ἀκόμα πιὸ χειροπιαστὲς μορφὲς πάλης.

Ὁ μῦθος τοῦ ἀντιφασιστικοῦ σιωνισμοῦ ( Ροζέ Γκαρωντύ )

   
    Τὸ νὰ καταδικάζεις τοὺς νεοέλληνες ναζί, ἐθνικιστὲς, καὶ ταυτοχρόνως νὰ κλείνεις τό μάτι στὸ σημερινό Ἰσραήλ, ἀποσιωπῶντας ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα κράτος τοῦ ὁποίου οἱ ἐμπνευστές, ἱδρυτὲς καὶ μετέπειτα πρωθυπουργοὶ ἦρθαν προπολεμικὰ σὲ συμφωνίες μὲ τὸ χιτλερικὸ καθεστὼς, μαρτυρᾶ ὑποκρισία. Ἀνάλογη ὑποκρισία και ἐξαπάτηση μαρτυρᾶ τό μασκάρεμα τοῦ ἀντισημιτισμοῦ σέ ἀντισιωνισμό. Ἐνδεικτικά παραδείγματα ὑποκρισίας στά καθ' ἡμᾶς ἀποτελοῦν ἀπό τήν μία ὁ Ἰὸς (τῆς παληᾶς Ἐλευθεροτυπίας καί σήμερα τῆς Ἐφημερίδας τῶν Συντακτῶν) καί ἀπό τήν ἄλλη διάφορα ἀντισημιτικά κόμματα καί ὁμάδες ( π.χ. Χρυσῆ Αὐγή, ΛΑΟΣ κ.ἄ) πού συχνά πυκνά ἀναφέρονται στά λεγόμενα πρωτόκολλα τῆς Σιών γιά νά παραστήσουν τούς ἀντισιωνιστές.

     Ἡ στήλη τοῦ Ἰοῦ, πιστὸς ἐκφραστὴς τῆς ἐκσυγχρονιστικῆς πολιτικῆς ὀρθότητος καὶ τῶν ἀ λὰ κὰρτ «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», δείχνει μιά ἐξισορροπιστική διάθεση μεταξύ θυτῶν καί θυμάτων, μπροστά στὰ ἐγκλήματα  πού διαπράττονται τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τους εὐνοούμενους τῆς Δύσης, τοῦ Ἰσραὴλ εἰς βάρος τῶν Παλαιστινίων συμπεριλαμβανομένου. Τακτικὲς πού βάζουν πλάτη σὲ κάθε ἐνέργεια τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους καλλιεργῶντας τὸν μῦθο καὶ μανδύα τοῦ ἀντιφασιστικοῦ σιωνισμοῦ, εἶναι βούτυρο στὸ ψωμὶ ὅσων καλυπτόμενοι πίσω ἀπὸ αὐτὸν τὸν μανδύα ( Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ λοιπὲς δημοκρατικὲς καί νεοδημοκρατικές δυνάμεις)  ὡραιοποιοῦν τὸν ἀντισημιτισμό τους σὲ ἀντισιωνισμό, δαιμονοποιῶντας ὁτιδήποτε ἑβραϊκό.

      Στήν ἀνάρτηση Οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι και οἱ λαγοί τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ ἀναφέρθηκα στό βιβλίο τοῦ Ροζέ Γκαρωντύ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, τό ὁποῖο  στήν Γαλλία κυνηγήθηκε, ὅπως καί ὁ συγγραφέας του. Οἱ διάφοροι "προοδευτικοί"  Ἰοί σκοπίμως παρομοιάζουν τό ἔργο τοῦ Γκαρωντύ μέ τήν μπαρούφα τῶν Πρωτοκόλλων τῆς Σιών. Ὁ ἐθνικιστικός καί ἀντισημιτικός οἶκος ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ - ἀξιοποιῶντας τίς πάσες τοῦ κάθε Ἰοῦ - ἐκδίδοντας στήν Ἑλλάδα τό βιβλίο τοῦ Γκαρωντύ ἐπεδίωξε, καί σέ μεγάλο βαθμό ἰσχυροποίησε, τήν ἐν Ἑλλάδι ταύτιση ἀντισημιτισμοῦ και ἀντισιωνισμοῦ. Οἱ διάφοροι Ἰοί, ὡς εὐρωπαϊστές, καταδικάζουν ὑποκριτικά τόν ἀντισημιτισμό γιά νά πλήξουν τόν ἀντισιωνισμό. Οἱ δέ ἐθνικιστές καί ναζί ὑποστηρίζουν ὑποκριτικά τόν ἀντισιωνισμό γιά νά ξεπλύνουν τόν ἀντισημιτισμό. Ὅλοι τους εἶναι συνεταιράκια στήν ἐξαπάτηση. Ὁ Γκαρωντύ ὅμως, σέ ἀντίθεση στούς ἀλληλοσυμπληρούμενους φανατισμούς Ἰῶν καί ναζί, ἀποδεικνύει μέ τό ἔργο του ὅτι εἶναι ἐχθρός κάθε ἐθνικισμοῦ καί περιγράφει μέ λεπτομέρειες καί ντοκουμέντα πῶς μια μειονότης σιωνιστῶν ἦρθε σέ συνεργασία μέ τούς ναζί, πῶς χρησιμοποίησε τον ἑβραϊκό λαό με ἀποκλειστικό στόχο την ἵδρυση ἑβραϊκοῦ ἐθνικοῦ κράτους, τοῦ σημερινοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους πού σήμερα χαίρει τῆς ὑποστήριξης ὅλης τῆς "δημοκρατικῆς" Δύσης. Σήμερα θά παρουσιάσω τόν πρῶτο ἀπό τούς - κατά Γκαρωντύ - θεμελιώδεις μύθους.

Νεοελληνισμός καί ἱστορικές συσχετίσεις

Ἡ ἀπουσία πνευματικῆς ἡγεσίας ὁδηγεῖ σέ ἰδεολογικό τέλμα ἄρα καί σέ χάσμα μεταξὺ κομμάτων καὶ λαοῦ. Αὐτό το ἰδεολογικό κενό, καλυπτόμενο διαρκῶς στὸ παρελθὸν ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, καὶ ἀπὸ τὰ ΜΜΕ σήμερα, δημιούργησε κόμματα συμμορίες καὶ ἕναν περιθωριοποιημένο λαὸ ὄχλο. Πρόκειται γιὰ τοὺς μηχανισμοὺς ὑποτροπῆς, μιᾶς ἀρχικὰ παθητικῆς καὶ ἀναπόφευκτα ἀπολίτικης ἀμέσως μετὰ τὸ 1821 κατάστασης στὴν σημερινὴ μιζέρια.

Ἡ διαφοροποίηση τῶν ἑλλαδικῶν κομμάτων δὲν βρίσκεται στὴν – κοινὴ γιὰ ὅλα ἐθνικὴ  ἰδεολογία - ἀλλὰ στὰ συνθήματα. Ἡ νοοτροπία τοῦ νεοέλληνα ἐπαίτη εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν περιθωριοποίηση καὶ τὴν πολιτικὴ ἀδιαφορία του. Ὁ νεοέλληνας ἀντιλαμβάνεται τὸν ἑαυτὸ του ὄχι ὡς ἐνεργητικὸ « πολιτικὸ ὂν» ἀλλὰ ὡς παθητικὸ «ἐκλογικὸ ζῶο» πού ἀναθεματίζει τὸν πολιτικὸ καὶ προσεύχεται … νὰ τόβρει ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀνεξαρτήτως ἂν ἀπέχει ἢ ψηφίζει δεξιά, κέντρο, ἀριστερά, κοινοβουλευτικός ἤ βασιλικός, ἐθνικιστής ἤ εὐρωλιγούρης δρᾶ ἀσυνείδητα καὶ μηχανικά…

Ἡ κηδεμονία τὴν ὁποία σήμερα οἱ λαοὶ ὑφίστανται δὲν εἶναι ἀπόρροια κακῶν προθέσεων καὶ ἐνεργειῶν κάποιων « προστατῶν» ἤ « δανειστῶν». Ἡ κυριαρχία δὲν προκύπτει ἄμεσα ἀπὸ κάποιον συσχετισμὸ ἰσχύος, ἀλλὰ εἶναι συνδυασμὸς ἱστορικῶν συνθηκῶν καὶ γηγενοῦς νοοτροπίας τοῦ ἑκάστοτε λαοῦ. Ἂν ἔχεις οἰκειωθεῖ μιὰ νοοτροπία σκλάβου,  ὅσο ἐπαναστατικὰ καὶ νὰ γκρινιάζεις θὰ εἶσαι μία ζωὴ σκλάβος. Αὐτὲς τὶς ἱστορικὲς συνθῆκες καὶ τὴν ἀρχικὰ παθητικὴ νοοτροπία τοῦ νεοέλληνα θὰ ἀνιχνεύσουμε στὸ ἔργο τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη, ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΕΙΣ ( 1977 ).

Νοοτροπία καί τρόπος ζωῆς στήν μαζική δημοκρατία ( Παναγιώτης Κονδύλης )

Λήγοντος τοῦ ΙΙ παγκοσμίου πολέμου, καὶ ἀκολουθοῦντος τοῦ Ψυχροῦ, ἄμεσος στόχος τοῦ ἰδεολογικοῦ πολέμου  τῆς Δύσεως, καὶ καταπατητὴς τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ὑπῆρξε ὁ κομμουνισμός. Ἀκολούθησαν τὰ κράτη τρομοκράτες, καὶ οἱ σύγχρονοι τριτοκοσμικοὶ «δικτάτορες», ὅταν ἀπὸ εὐπειθεῖς συνεργάτες τῶν ΗΠΑ ἀπεφάσισαν νὰ αὐτονομηθοῦν. Ἰδεολογικὴ νίκη τῆς Δύσεως ὑπῆρξε καὶ ἡ ἀποδοχὴ αὐτοῦ τοῦ προπαγανδιστικοῦ ὅρου, ὅσων ἀπὸ τὰ πρώην θύματά της ἐπέζησαν. Χῶρες πού ξεφορτώθηκαν τὸν ἀποικιοκρατικὸ ζυγὸ καί ἀνεξαρτητοποιήθηκαν, πασχίζουν νὰ σταθοῦν στὸ διεθνὲς σύστημα οἰκειοποιούμενες τὴν ἐπιχειρηματολογία περὶ « ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» γιὰ λογαριασμό τους.

Στὸ κεφάλαιο ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ( ἀπό τό βιβλίο Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη), θὰ δοῦμε μέσῳ ποίου ἰδεολογικοῦ μηχανισμοῦ τὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα» λειτουργοῦν πλέον ὄχι στὸν διεθνῆ ἀνταγωνισμό,  ἀλλὰ καταλυτικά ἐντός τοῦ κοινωνικοῦ σώματος. Μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν διεθνῶν παρατηρητηρίων καὶ τῶν χρησίμων ἠλιθίων τῆς συμβιβασμένης ἀριστερᾶς, πού ἀντί τοῦ ταξικοῦ της χαρακτῆρα προβάλλει τόν «πλουραλισμό τῶν ἀξιῶν». Ἔτσι οἱ διαφορὲς σὲ ὁποιοδήποτε πεδίο συμπεριφορᾶς καὶ νοοτροπίας ἰσοπεδώθηκαν. Τὰ ὅρια ἀνάμεσα σὲ δημόσιο καὶ ἰδιωτικό, ἄρρεν καὶ θῆλυ ἔγιναν σκοπίμως ἀσαφῆ. Ἡ καθωρισμένη ἀπὸ ἀξίες καί ἐλεγχόμενη ἀπό τόν Λόγο προσωπικότητα ὑπεχώρησε, γιὰ νὰ βγοῦν ἐπιτακτικὰ στὸ προσκήνιο οἱ ψυχικὲς ὁρμὲς  καὶ ὁ ἡδονισμός, ὡς θεμελιακὰ στοιχεῖα τῆς μαζικῆς καταναλωτικῆς δημοκρατίας.  

Δομικά γνωρίσματα τῆς μαζικῆς δημοκρατίας (Παναγιώτης Κονδύλης)

Ἡ συγκρότηση,ἡ διάρκεια μιᾶς κοινωνίας καί ἡ εὐτυχία τῶν μελῶν της εἶναι συνάρτηση τῆς ἰδεολογίας της. Χωρὶς αὐτὴν ἡ κοινωνικὴ ἔνταξη εἶναι ἀδύνατη, ὅταν ὅμως ὑπάρχει δίνει στὸν ἄνθρωπο πίστη καὶ ἱκανοποίηση γιὰ τὴν δημιουργικὴ συμμετοχή του στὸ κοινωνικὸ καὶ ἱστορικὸ ἔργο. Οἱ ἰδεολογικὲς ἀλλαγές πού συμβαίνουν σὲ περιόδους κοινωνικῶν ἀναταραχῶν εἶναι μία προσπάθεια κοινωνικῆς αὐτοσυντήρησης. Ἀνάλογος εἶναι καί ὁ ρόλος τῶν θρησκειῶν. Θεωρῶντας τὸν ἄνθρωπο ὡς παραγωγό ἱστορίας, καὶ ὄχι ἁπλῆ ροὴ ἐνστίκτων καὶ συναισθημάτων, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ φιλοσοφική ἤ  ἡ ἠθική ἀξιολόγηση τῶν ἰδεολογιῶν, ἀλλὰ ἡ ἀποτελεσματικότητά τους. Ἄρα οἱ ἰδεολογίες δὲν χωρίζονται σὲ καλὲς καὶ κακές, ἀληθινὲς ἢ ψεύτικες, ἀλλὰ σὲ ἀποτελεσματικὲς καὶ μὴ ὡς πρὸς τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ καὶ τὴν ἀνθρώπινη εὐτυχία πού παρέχουν.
 

Θὰ παραθέσω δύο κεφάλαια ἀπὸ τὰ βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Στὴ σημερινὴ ἀνάρτηση ἀναλύονται τὰ 3 θεμελιώδη γνωρίσματα τῆς μαζικῆς δημοκρατίας ( καταμερισμὸς τῆς ἐργασίας, ἀτομικὸς κατακερματισμός, κοινωνικὴ κινητικότητα ) ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς λειτουργίας της μέσα στὸ κοινωνικὸ σύνολο, καὶ ἡ διαφοροποίησή της σὲ σχέση μὲ τὴν ἀρχικὴ μορφὴ τοῦ φιλελευθερισμοῦ. Στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο παρουσιάζεται ἡ νοοτροπία καὶ ὁ τρόπος ζωῆς καὶ σκέψης στὴν μαζικὴ δημοκρατία, πῶς δηλαδὴ μετουσιώνεται ἡ ἰδεολογία τοῦ καταναλωτισμοῦ σὲ καθημερινὴ πράξη.

Ἡ κάλπη (ἀδικοκούτι)

Τό νησί μικρό, οἱ δρόμοι στενοί, τό καφενεῖο ὑγρό, οἱ διαδρομές λιγοστές.

Προχωρῶντας ἀπό τή μιά μεριά στήν ἄλλη.

Ὁ νοῦς σάν μιά κεφαλή καρφίτσας ριγμένη στό ἄπειρο.

Προχωρᾶς καί προχωρᾶς ἐπίμονα, ὥσπου νά σ’ ἀφήσουν οἱ δυνάμεις σου καί πέφτεις, πέφτεις κι ἄλλο. Ποῦ νά πᾶς ὅμως πιό βαθιά.

Κάθομαι στό κοιλωτό δωμάτιο μπροστά σ’ ἕνα μηχάνημα ποῦ δέν ένδίδει σέ καμιά θλίψη, σέ καμιά χαρά.

Ἐκείνη δίνει στό σπίτι ζωντάνια. Μέ φῶτα καί μέ κατσαρόλες ποῦ κλαγγίζουν κι εἶναι μόνη.

Ἀγκαλιάζει, φιλᾶ, σφίγγει, κι εἶναι μόνη.

Κι ἄς εἴμαστε δέκα μαζί, εἶναι μόνη.

Γιατί κι οἱ ἄλλοι μόνοι μας εἴμαστε.

Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ ἴδια ἡ μοναξιά της.

Ὕστερα σέ ἕνα βράχο. Ἕνα μαζί του. Ἡ θάλασσα πιτσιλᾶ. Εἶσαι ἀκόμα μόνη;

Ὕστερα μέ κάτι μαῦρο στό μέτωπο. Μιά ἀγανάκτηση, μιά διαφωνία, ἕνας διαπληκτισμός πού κατεγράφεται στό κούτελο. Εἶσαι ἀκόμα μόνη;

Μετά μέ μιά μπύρα στήν πλατεῖα μοιράζει χαμόγελα. Εἶσαι ἀκόμα μόνη;

Ὕστερα πάνω σέ κάτι χαρτόκουτα, σέ μιά γωνιά τραγουδᾶ. Εἶναι κι ἄλλοι μαζί καί τραγουδοῦν κι αὐτοί. Εἶσαι ἀκόμα μόνη;

Τό σκουπίδι ὡς νόημα.

Ἡ χαρά τῆς δι-«ανοίξεως» ἤ ἀλλιῶς το ἑλλαδικό ἀναπτυξιακό πρότυπο

 Στήν Ἑλλάδα τά ψέμματα ἐναλλάσσονται μεταξύ τους, ὡς ἐπικαλυπτόμενα ἄλλοθι καί οἱ λέξεις - ἀπόντων τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος - ἀποκτοῦν ἕνα ξεχωριστό περιεχόμενο. Ἡ « ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία» καί τὰ « ἐθνικὰ δίκαια» βρίσκονται σέ διαρκῆ σκυλοκαυγά μέ τὶς περίφημες διαρθρωτικὲς ἀλλαγὲς καὶ  τὸν εὐρωμονόδρομο. Πρόκειται περί ἱστορικῶν καί κονωνικῶν ψευδῶν. Ψέμμα εἶναι καὶ ὁ ἑλληνοχριστιανισμὸς τοῦ Μακρυγιάννη, παράλληλο ψέμμα εἶναι καὶ ἡ εὐρωπαϊκὴ προοπτική του Σημίτη. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ψέμματα μπερδεύονται γλυκὰ κάτω ἀπὸ διαρκεῖς ἐξαγγελίες μιᾶς ποικιλώνυμης "ἀνάπτυξης". Ἄλλοτε ὡς ἀγροτική, ἄλλοτε ὡς βιομηχανική, ἄλλοτε ὡς πολεοδομική, ἄλλοτε ὡς ἀθλητική καί σήμερα ὡς τουριστική. Κοινό ἀποτέλεσμα ὅλων τό "σκουπίδι". Ἡ ἀνασυγκρότηση μετά τό 1922, τό σχέδιο Μάρσαλ μεταπολεμικά, ἡ Ὀλυμπιάδα τό 2004, ὅλα αὐτά στό ὄνομα τῆς ἀνάπτυξης μᾶς κάτσανε στό λαιμό. Καί τί εἴδαμε;  Ἐρήμωση τῆς ἐπαρχίας, μετανάστευση, τσιμεντοποίηση τῶν πόλεων ( τῇ ἀρωγῇ τοῦ ΤΕΕ), ἀθλητισμός τῆς ντόπας … Ἀντί ἀνάπτυξης μιά "ἄνθιση" Γραμμάτων καί Τεχνῶν σὲ  μία χώρα, πού δὲν κατάφερε να φτιάξει οὔτε ποδήλατο ἀλλά ὡς πνευματικός οὐραγός μετράει τό βιοτικό της ἐπίπεδο μέ τούς δεῖκτες πώλησης εἰσαγομένων αὐτοκινήτων. Πνευματική δημιουργία μέ βλέμμα ἄδειο, σάν νά ψεκάζης βοῦρκο μέ ἀποσμητικό, ὑπῆρξε ὁ γλαφυρότερος δείκτης ὑπανάπτυξης, ὁ διαρκής χορηγός δανειστῶν καί μνημονίων. 

Οἱ λαγοί καί οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ

Α) ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΓΝΩΜΗΣ

Σώπα μή μιλᾶς ( ποιήμα τοῦ Ἀζίζ Νεσίν ). Τά διάφορα "ἀντιρατσιστικά" ἐνθαρρύνουν τόν ἀνούσιο λόγο, τά σαλιαρίσματα, τήν δημόσια ἔκφραση κάθε ψυχικῆς διαστροφῆς στό ὄνομα τοῦ ἀπολίτικου σλόγκαν "νά εἶσαι ὁ ἑαυτός σου". Σέ κάθε ἄλλη περίπτωση συνιστοῦν σιωπή. Ἀλλιῶς ...

Ἡ κύρια Ρεπούση ἀντιδρᾶ στὸ λεγόμενο ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο. Γιὰ ποιὸν λόγο ὅμως, ἀφοῦ τὸ νομοσχέδιο ἀποτυπώνει ἀκριβῶς τὴν δική της νοοτροπία ἀπαγόρευσης καὶ πνευματικῆς στείρωσης; Μία νοοτροπία πού ἐκφράζει καὶ τὴν ὑπόλοιπη συμβιβασμένη ἀριστερά της συμφορᾶς; Διότι ἡ κυρία Ρεπούση –πολὺ σωστὰ καὶ λογικά, στὸ ὄνομα τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας καὶ ἐπιστήμης πού μὲ τὸ νομοσχέδιο κινδυνεύει νὰ ποινικοποιηθεῖ – θεωρεῖ δικαίωμά της νὰ ἔχει ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸν ὄρο « γενοκτονία» στὶς περιπτώσεις τῶν Ἀρμενίων καὶ τῶν Ποντίων. Ἡ ἴδια ἡ κυρία Ρεπούση, πού λοιδωρήθηκε  γιά τήν ἱστορική θέση πού ἐξέφρασε στό βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Στ Δημοτικοῦ πρό ἐτῶν, ξεχνᾶ μὲ θαυμαστὴ εὐκολία τὸν ρόλο τοῦ ἱστορικοῦ στὴν περίπτωση τοῦ λεγομένου ἑβραϊκοῦ ὁλοκαυτώματος. Γιὰ τὴν κυρία Ρεπούση καὶ χίλιους δυὸ ἄλλους χρήσιμους ἠλίθιους ὑποστηρικτὲς τοῦ «ἀντιρατσιστικοῦ» ( αὐτούς πού κρύβονται πίσω ἀπὸ «ἀντιφασιστικὲς» ἢ « προοδευτικὲς» μάσκες ) , οἱ «κακόβουλοι» ἀρνητὲς τοῦ ὁλοκαυτώματος πρέπει νὰ ὑπόκεινται σὲ ποινικὴ δίωξη.

Ἡ ἐπαναστατική μᾶζα - 3 ( Εὐάγγελος Λεμπέσης )

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ Τώρα εἶναι ἥσυχα… Ἡ θάλασσα λείπει μακρυὰ καὶ τὰ κοράκια δὲν τρῶνε σάπια συκώτια ἀπ’ τὸ οὐίσκυ. Τὸ κόμμα διασπάστηκε στὰ χίλια καὶ ὁ Μπερλίγκουερ ἔπλεξε μὲ τὸ βελονάκι κουβέρτα νὰ κουκουλώσουμε τὶς ταξικὲς ἀνησυχίες μας. Ἡσύχασε. Μὲ λίγη ρέγουλα θὰ τὴν σκαπουλάρουμε. Ἡ τάξη πού θἄφερνε τὴν ἀλλαγὴ ἀποκοιμήθηκε. Μποροῦμε καὶ μεῖς νὰ παίξουμε τὴν ἡγεσία. Κοιμήσου… τώρα εἶναι ἥσυχα. Ἡ ἐποχή μας. Νάνι φαῒ καὶ πήδημα. Οἱ τραμποῦκοι προσεύχονται στὸ μαξιλάρι μας καὶ οἱ δολοφόνοι δουλεύουν γιά μᾶς.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

τά δύο τελευταῖα κεφάλαια τῆς ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΜΑΖΑΣ τοῦ Εὐαγγέλου Λεμπέση, πού ἀκολουθοῦν, συνέχεια τῆς ἀνάρτησης ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΖΑ - 2, διαβάζονται καί ὡς ἱστορική, κοινωνική ἤ πολιτική ἀνάλυση τοῦ ἀνωτέρω ποιήματος.
 

Ἡ ἐπαναστατική μᾶζα - 2 ( Εὐάγγελος Λεμπέσης )

Νομίζω ὅτι δύο εἶναι οἱ βασικοὶ λόγοι πού ἡ νεοελληνικὴ κοινωνία ἔχει μετατραπεῖ σὲ τέλμα. α) Ἡ ψευδαίσθηση ὑπεροχῆς – εἴτε λόγω προγόνων, εἴτε εὐρωλιγουρισμοῦ - πού ἐνσταλάζει μεθοδικὰ ἐντός της ἡ ἐπίπλαστη ἐθνικὴ ἰδεολογία,  λειτουργῶντας ὡς τροχοπέδη σὲ ὁποιαδήποτε κοινωνικὴ συνειδητοποίηση τῆς καθημερινῆς μιζέριας. Mέ δυό λόγια εἴμαστε «ψώνια». β) Ἡ ἀδυναμία κοινωνικοπολιτικῆς ὀργάνωσης ὅσων μὲ κάθε τρόπο ξεφεύγουν τῶν ψευδαισθήσεών τους.

Τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδό του νεοέλληνα τὰ τελευταῖα 5 χρόνια ἔχει ὑποστεῖ μεγάλη πτώση, σὲ ἀρκετὲς δὲ περιπτώσεις ἔχει φτάση σὲ σημεῖα ἐξαθλίωσης. Καὶ ὅμως δὲν ὑπάρχει ἀπολύτως καμιὰ αἴσθηση ὅτι συντελοῦνται ἀντίστοιχες κοινωνικὲς κινήσεις καὶ ἀλλαγές. Οἱ οἰκονομικὰ κατεστραμμένοι, οἱ πεινασμένοι, οἱ ἐξαθλιωμένοι ἀποτελοῦν δυνάμει μέλη ἐπαναστατικῆς μάζας, φαίνεται ὅμως ὅτι δὲν  εἶναι ἡ οἰκονομική τους κατάσταση πού θά τούς ὠθήσει σὲ κάτι τέτοιο.

Ἡ ἐπαναστατική μᾶζα - 1 ( Εὐάγγελος Λεμπέσης )

Μπορεῖ τὸ κοινό τῆς ὄπερας, μιᾶς θεατρικῆς παράστασης, μιᾶς συναυλίας ἥ ἑνός καφενείου, ὅσοι ὑποδέχονται μὲ ἀλαλαγμοὺς τὸν πρόεδρο τῆς ποδοσφαιρικῆς ὁμάδος, τούς ντοπαρισμένους ἤ μή ὀλυμπιονίκες, αὐτοὶ πού διαδηλώνουν ἤ χαλαρώνουν ὡς ἀναγνῶστες ἢ φυσιολάτρες στὶς ἀπομονωμένες παραλίες, ὅσοι ἀνταλάσσουν κρυφὲς ματιὲς μὲ τὶς μεγάλες καὶ μικρὲς ὀθόνες, γίνεται ὅλοι αὐτοὶ καὶ ἄλλοι τόσοι τελείως διαφόρου πνευματικοῦ, οἰκονομικοῦ ἐπιπέδου ἤ ἀγωγῆς νὰ παράγουν κοινωνικὸ ἀποτέλεσμα, καὶ μάλιστα ἐπαναστατικό, ἀπὸ κοινοῦ; Ὁ Εὐάγγελος Λεμπέσης ἀπαντᾶ καταφατικὰ καὶ στὸ ἔργο του Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΖΑ ( τοῦ ὁποίου παραθέτω σήμερα τὰ δύο πρῶτα κεφάλαια) ἐξηγεῖ τὸν φυσικό – κοινωνικό μηχανισμὸ καὶ τὶς προϋποθέσεις γιὰ κάτι τέτοιο. Ἡ μᾶζα ὅταν σχηματισθῆ δρᾷ ἀσυνειδήτως ἀλλά καθοριστικά. Ἡ πορεία τῆς ἱστορίας ἐξαρτᾶται ἀπό τήν μορφή στήν ὁποία ἡ μᾶζα βρίσκεται καί τήν κίνηση στήν ὁποία ἡ ἡγεσία τήν ὑποβάλλει. Διαβάζοντας τὸ βιβλίο κατάλαβα, ἐμμέσως, γιατί ὁποιασδήποτε μορφῆς κοινωνική ἀλλαγή ἤ ἐπανάσταση στὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι πιὸ δύσκολο. Ἀπίθανο ἀλλά ὄχι ἀδύνατο, σύμφωνα μέ τούς φυσικούς νόμους… 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΖΑ ( τοῦ Εὐαγγέλου Λεμπέση )

1) ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΥ

Πρὶν ἤ προβῶμεν εἰς τὴν ἀνάλυσιν τοῦ κοινωνικοῦ σχηματισμοῦ τῆς μάζης ὡς ἀντικειμενικοῦ σώματος, ὡς τοῦ συμπλέγματος δηλαδὴ τῶν κοινωνικῶν νόμων, οἵτινες διέπουν αὐτήν, δέον ν' ἀναχωρήσωμεν ἐκ τῆς ἀναλύσεως τοῦ ψυχολογικοῦ αὐτῆς κόσμου, ὡς οὗτος σχηματίζεται κατ' ἀναγκαίαν βεβαίως καὶ ἀναπότρεπτον ἀντανάκλασιν ἐκ τῆς κοινωνικῆς θέσεως αὐτῆς ὡς ἀντικειμενικοῦ σώματος, ἀλλά ἐπὶ τῇ βάσει καὶ ἐν συναρτήσει πρὸς τὰς εἰδικάς ἀντιδράσεις τοῦ φυσικῶς δεδομένου ψυχολογικοῦ μηχανισμοῦ τοῦ ἄνθρωπου ἔναντι τοῦ κοινωνικοῦ περιβάλλοντος τοῦ κοινωνικοῦ σχηματισμοῦ εἰς τὸν ὁποῖον οὗτος ἀνήκει.

Ὁ κηφήν

Ὁ κηφὴν εἶναι ἡ ἀρσενικὴ μέλισσα. Ἐμφανίζει διαφορετικὴ συμπεριφορὰ ἀπὸ τὴν ἐργάτρια μέλισσα ἀφοῦ δὲν συλλέγει νέκταρ καὶ γύρη, δὲν παράγει μέλι, δὲν συμμετέχει στὴν κατασκευὴ τῆς κυψέλης καὶ ἀδυνατεῖ νὰ τσιμπήσει. Οἱ κηφῆνες συνήθως συναθροίζονται κατὰ μάζες σὲ περιοχὲς πού ἀπέχουν μεγάλη ἀπόσταση ἀπὸ τὴν κυψέλη. Ὁ κηφὴν, παρόλο πού εἶναι ἀπόλυτα ἐξειδικευμένος νὰ ἐκτελεῖ μία καὶ μόνη λειτουργία, τὴ διατήρηση τῆς γενετικῆς ποικιλότητος τῆς κυψέλης, δὲν εἶναι κατὰ τὰ ἄλλα ἐντελῶς ἀνώφελος γιὰ τὴν κυψέλη. Ὅταν γιὰ παράδειγμα ἡ θερμοκρασία τῆς κυψέλης παρεκκλίνει ἀπὸ τὰ ὀρθὰ ὅρια, ὅλες οἱ μέλισσες παράγουν θερμότητα κουνώντας συνεχῶς τὰ φτερά τους, δραστηριότητα τὴν ὁποία οἱ κηφῆνες μοιράζονται μὲ τὶς ἐργάτριες. Τὸ προσδόκιμο ζωῆς τῶν κηφήνων εἶναι περίπου 40 μὲ 50 ἡμέρες.

Ἡ κύρια λειτουργία τῶν κηφήνων εἶναι ἡ γονιμοποιήση μίας δεκτικῆς βασίλισσας. Τὸ πέος τοῦ κηφήνα εἶναι σχεδιασμένο μὲ τέτοιο τρόπο πού νὰ μπορεῖ νὰ διασπείρει μεγάλη ποσότητα σπερματικοῦ ὑγροῦ καὶ σπερματοζωαρίων μὲ μεγάλη ταχύτητα καὶ δύναμη. Τὸ πέος διατηρεῖται στὸ ἐσωτερικό του σώματος τοῦ κηφήνα καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ζευγαρώματος τὸ ἐσωτερικό του στρέφεται πρὸς τὰ ἔξω. Αὐτὴ ἡ κίνηση ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴ βοήθεια συσπατικῶν κινήσεων τῶν κοιλιακῶν μυῶν οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν διόγκωση τοῦ πέους. Ἡ σεξουαλικὴ ἐπαφὴ πραγματοποιεῖται ἐν πτήσει σὲ ὕψος 10-40 μέτρων πάνω ἀπὸ τὸ ἔδαφος καὶ διαρκεῖ λιγότερο ἀπὸ 5 δευτερόλεπτα. Ἡ διαδικασία τῆς ἐκσπερμάτωσης εἶναι ἐκρηκτικὴ καὶ ὁ παραγόμενος ἦχος μπορεῖ νὰ γίνει ἀντιληπτὸς ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο αὐτί. Οἱ κηφῆνες μποροῦν νὰ προβοῦν σὲ μία μόνο σεξουαλικὴ πράξη καὶ μόνο μὲ μία σύντροφο καὶ πεθαίνουν λίγο μετὰ τὴν τέλεσή της. Δεδομένου ὅτι ἡ βασίλισσα χρειάζεται νὰ ζευγαρώσει μὲ περισσότερους ἀπὸ 15 κηφῆνες καὶ οἱ κηφῆνες πεθαίνουν μετὰ τὴ σεξουαλικὴ ἐπαφή, κάθε κηφήνας θὰ πρέπει νὰ ἀξιοποιήσει στὸ ἔπακρο τὴν ἐκσπερμάτωσή του. 

Οἱ ἄδοξοι ( τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη )

Τί συμφορὰ ἐνῷ εἶσαι καμωμένος γιὰ τὰ ὡραῖα καὶ τὰ μεγάλα ἔργα

ἡ ἄδικη αὐτή σου ἡ τύχη πάντα

ἐνθάρρυνση κι εὐτυχία νὰ σ’ ἀρνεῖται

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ  ( Η ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ )

ΟΙ ΑΔΟΞΟΙ

Ἀσφαλῶς κανεὶς δὲν χάνεται, πολλοὶ ὅμως ἀποτυχαίνουν. Καὶ αὐτὸ τὸ « πολλοί», παραδομένο στὶς παγίδες τῆς στατιστικῆς καὶ τῆς ὅποιας γενικότητας, γράφει ἱστορία καθὼς πίσω ἀπὸ κάθε μικροβατερλώ, πίσω ἀπὸ κάθε κλειδαμπαρωμένη πόρτα μία ἀτομικότητα γεύεται τὸ μαράζι καὶ ἀναμετρᾶ τὶς δυνάμεις της. Ἡ κρίση πού ξεσπᾶ σὲ κάθε ψυχισμὸ ὁ ὁποῖος, αἴφνης, συνειδητοποιεῖ ὅτι τὰ σχέδια τῆς ζωῆς του « βγῆκαν ὅλα πλάνες», εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ γόνιμα πράγματα ὄχι μόνον γιατί στὸ κονάκι του βόσκουν οἱ κωμωδιογράφοι, ἀλλὰ κυρίως γιατί ἡ ἥττα, ὁ ξεπεσμός, ἡ κατρακύλα ἀπελευθερώνουν, ἂν μὴ τί ἄλλο, ἀναξιοποίητες δυνάμεις.

Τὸ σημαντικὸ δηλαδὴ δὲν εἶναι ἡ ἐπιχείρηση πού χρεωκόπησε, ὁ γάμος πού ὁδήγησε σὲ στραπάτσο, ὁ πολιτικὸς  πού ἀποδείχτηκε ἀνίκανο ὀντάριο, ὁ συγγραφέας πού τὰ φόρτωσε στὸν κόκκορα, ἀλλὰ ἡ σχέση τοῦ ἀποτυχόντος μὲ τὸ « δημιούργημά» του. Ἔχει τὰ κότσια νὰ ἀναγνωρίσει σ’ αὐτὸ τὸ χάλι τὸν ἑαυτό του;

Μαραντόνα ... ἤ πῶς νά καθαρίσουμε τούς κακομούτσουνους Γερμανούς

Ὁ Μαραντόνα στὸ παγκόσμιο κύπελλο τοῦ 1986, στὸν ἀγῶνα μὲ τὴν Ἀγγλία, ἔβαλε 2 γκόλ. Ἕνα μὲ τὸ ἀριστερὸ πόδι, ἀφοῦ πρῶτα σμπαράλιασε ὅλη τὴν ἐγγλέζικη ἄμυνα. Καὶ ἕνα μὲ τὸ ἀριστερὸ χέρι, παίρνοντας ἐκδίκηση γιὰ τὴν ταπείνωση τῶν συμπατριωτῶν του, στὴν ἐγγλέζικη πειρατεία τῶν νήσων Φώκλαντς.

Πεῖτε μὲ φανατικό, ὀπισθοδρομικό, ἰδεοληπτικό, ὁμοφοβικό, ρατσιστή, βάλτε ὅτι ταμπέλα θέλετε…Δὲν ἀντέχω γερμανικὸ ποδόσφαιρο, δὲν ὑπάρχει γερμανικὸ ποδόσφαιρο. Ὑπάρχει γερμανικὸς ποδοσφαιρικὸς κρετινισμός, ἕνας ποδοσφαιρικός καρκῖνος, πού θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαγορευτεῖ διὰ νόμου ὡς προσβολὴ καί κακοποίηση τοῦ ἀθλήματος…

Πέρα ἀπὸ συστήματα, τακτικές καὶ λοιπὲς παπαριὲς πού καταστρέψανε τὸ ποδόσφαιρο καὶ σὰν παιχνίδι καὶ σὰν θέαμα, τό εὐρωπαϊκό ποδόσφαιρο εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμμα. Οἱ Γάλλοι διαθέτουν τεχνικὴ ἀλλὰ οὔτε φαντασία οὔτε μαχητικότητα. Εἶναι διαχρονικὰ φλῶροι. Οἱ Ἰταλοί ὄχι ἀνώτεροι τῶν Γάλλων στην τεχνική, ἐπέπλευσαν λόγῳ ταμπεραμέντου καί μόνον. Οὕγγροι, και λίγο οι βαλκάνιοι Γιουγκοσλαύοι, Βουλγαρία ἐπί Στόϊτσκοφ ἤ ἡ Ρουμανία μέ τόν Χάτζι, γιά κάποιο διάστημα ἔπαιξαν ὡραία μπάλλα. Οἱ Ὁλλανδοί ἐκτός ἀπό τόν Κρόϊφ μᾶς ἔμαθαν πῶς νά τρέχουμε πάνω κάτω…

Σέ ἀντίθεση μέ ὅλους τούς παραπάνω οἱ λατινοαμερικάνοι διακρίνονται γιὰ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν φαντασία. Δὲν εἶναι μαχητές. Δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι μαχητὲς ἀφοῦ ξέρουν μπάλλα. 

Ἡ Ἔχιδνα καί ἡ FIFA

…They want you as a subject of planners, Engineers, Criminologists
I want you as a subject of poets οf lovers αnd of people rebelling
I want you
Of everyone who built you but who can’t enjoy you now
Because they were discarded, ’cause they were dumped
Every occupation that stands in the downtown area
Has a bit of quilombo in it
Threat to the urban landlordism
Gray monoculture moved by oil and sweat
The sweat of those who come in crowded trains
Every bus that comes crowded from the ghettos, that comes full of turnstiles
Has a bit of slave ship in it
Inhuman transportation of human flesh
To be grinded and deboned at work
Street, you are from all of those
Who outside work are suspects
Of stealing, of plundering, of disagreeing
Or not contributing to the growth of Gross Domestic Product
One who wears the hood and exterminates people in the slum is a bit of a slave hunter.
Street,
I want you to be of the women taught since early that they can only play indoors
Because the street is dangerous ’cause the street is violent
Because the street is of the boys who don’t know how to respect them’
Street, I know you, who turns you into a threat to girls and women
Is the same oppression that makes the houses unsafe
More than the streets
The street is of all the loves
It’s of those who had to occupy it
In order to earn the right to exist
Every moralist discourse which opposes to equality
Which opposes to autonomy over the body
Is a bit of Inquisition Tribunal.

Οἱ ὑποδομές ὡς ἐχθρός τοῦ ἀεικινήτου πνεύματος

Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ πασίγνωστου εὐρωπαϊστῆ Κ. Σημίτη ἡ ἐθνική ἰδεολογία, ὡς ὑποδομή τῆς ρεμούλας, ἀπέδωσε τά μέγιστα. Ἀναμενόμενον ἀφοῦ, ἀσχέτως προθέσεων καί στρατηγικῶν στόχων, οἱ ἑλλαδίτες εὐρωπαϊστές καί ἐθνικιστές δροῦν συμπληρωματικά.

Τὸ νὰ ἀποκαλεῖται ὑποδομὴ ὅτι νομιμοποιεῖ τὴν ἀπομύζηση τοῦ κοινωνικοῦ πλούτου, πρὸς ὄφελος μιᾶς δράκας ἐθνικῶν ἐργολάβων καὶ ἐπιχειρηματιῶν, ἀποτελεῖ βαθύτατη προσβολὴ τῆς νοημοσύνης καὶ ἀναποδογύρισμα τῆς λογικῆς. Τί ἄλλο κάνει τὸ πρὸς ψήφιση νομοσχέδιο περὶ αἰγιαλοῦ, ὅταν πραγματεύεται τὴν δημιουργία τουριστικῶν ὑποδομῶν, ἀποκρύπτοντας ἐμμέσως ὅτι στὴν Ἑλλάδα οἱ ὑποδομὲς ὑπάρχουν ἐν ἀφθονία; Ἤ μήπως τὰ ἀναρίθμητα νησιά, τὰ βράχια καὶ οἱ ὑπέροχες ἀκρογιαλιὲς τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Αἰγαίου δέν εἶναι οἱ καθ' αὐτό ὑποδομές καί χρειάζονται ἀναβάθμιση;

Ὅπως δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ ὑποδομὴ τὸ ξενοδοχειακὸ συγκρότημα κατὰ μῆκος μιᾶς μπαζωμένης παραλίας, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο δὲν ἀποτελοῦν ὑποδομὲς ἡ « σύγχρονη γέφυρα» τοῦ Ρίου – Ἀντιρίου καὶ οἱ ἐθνικοὶ αὐτοκινητόδρομοι μὲ τὰ ληστρικὰ διόδια, ὅπου τὸ μόνο πού κυκλοφορεῖ ἀνεμπόδιστο ἀπό μπάρες καί λακοῦβες εἶναι τὸ δημόσιο χρῆμα πρὸς τὶς τσέπες τῶν ἐργολάβων. Ὁμοίως δὲν ἀποτελοῦν ἀθλητικὲς ὑποδομὲς τὰ ὀλυμπιακὰ ἔργα τοῦ 2004, πού μετὰ τὸ πέρας τῶν ἀγώνων δίδονται ἀντὶ πινακίου φακῆς.Ὑποδομὴ δὲν εἶναι σώνει καὶ καλὰ τὸ τηλεοπτικὸ σῆμα πανελλαδικῆς κάλυψης τῆς ἰδιωτικῆς ἑταιρείας Digea μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ἡ χειραγώγηση καὶ ἡ παραπληροφόρηση διεκπεραιώνονται ψηφιακὰ ἀντὶ ἀναλογικά. Οὔτε τά ἐξοπλιστικά προγράμματα, μέσῳ τῆς μεγαλόσχημης φούσκας τῆς ἐθνικῆς ἀμύνης.

Βεγγέρα στήν Κομαντατούρ...

 ( τοῦ Στάθη Σταυρόπουλου )

Μὲ τὰ πόδια σφιγμένα στὶς κνῆμες ἀνάμεσα στὰ χέρια μου, γωνία στὸν καναπέ μου, σὰν τὸν φυλακισμένο στὸ κελλί του, κοιτάζω τὴν ὀθόνη μου καὶ ἡ ὀθόνη μου μοῦ λέει τί εἶμαι.

Διότι  ἀπ’ ὅταν ἔπαψα ὁ ἴδιος νὰ λέω στὸν ἑαυτό μου τί εἶναι (καὶ τί νὰ εἶναι), μοῦ τὸ λέει ἡ ὀθόνη μου. Ἀπ’ ὅταν ἔπαψα νὰ μιλῶ μὲ τοὺς πλησίον μου καὶ νὰ τοὺς ἀκούω νὰ μοῦ λένε τί εἶμαι, μοῦ τὸ λέει ἡ ὀθόνη μου.

Στὴν ὀθόνη μου κατοικοῦν φυλές, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων μοῦ εἶναι ἄγνωστες καὶ μερικὲς ἐξόχως ἀπεχθεῖς. Οἱ φυλὲς αὐτὲς δηλώνουν ὅτι τοὺς ἀνήκω κι ὅταν διαμαρτύρομαι, ἡ ὀθόνη μου μὲ περιγελᾶ.

Ἀλλάζω κανάλι, ὅλα, σὰν νὰ εἶναι συντονισμένα σὲ ἐθνικὸ δίκτυο, παίζουν τὸν ἴδιο πολιτισμό. Μὲ εὐρύτατη πολυφωνία καὶ φαρδὺ πλουραλισμὸ παίζουν τὴν ἴδια ὁμογενοποιημένη σκέψη, τὴν ἴδια προπαγάνδα, τὸν ἴδιο πολιτισμό. Νά, Λόλα χὰ χού, Λόλα, ἔλα ντὰχ ντὶρ ντὶ καὶ ὄπα ἡ Καλομοίρα τραγουδᾶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο μὲ τσαχπινιὰ ζαχαρωτὴ καὶ ἀμερικανιὰ χὸτ καὶ χοροπηδηχτή. Λίγο ἀκόμα καὶ ἡ ὀθόνη θὰ ἀκουμποῦσε τὸ δεξί της χέρι πάνω στὴν καρδιά της, ὅπως κάνουν οἱ Ἀμερικανοὶ ὅταν ἄδεται ὁ δικός τους ἐθνικὸς ὕμνος, ἄλλοτε στὶς σχολικὲς ἑορτές, ἄλλοτε στὰ στρατιωτικὰ νεκροταφεῖα κι ἄλλοτε στὴν τελετὴ ἔναρξης μεγάλων ἀθλητικῶν ἐκδηλώσεων μπέιζ μπόλ, φοὺτ μπὸλ καὶ ἄλλων μπόλ.

Τό δημοψήφισμα στήν ἱστορία καί οἱ παρερμηνεῖες του

Ἀποκαλυπτική περσινή συνέντευξη τοῦ Χάρη Καστανίδη γιά τήν παραίτησή του ἐπί κυβερνήσεως Σημίτη, γιά τήν λίστα Λαγκάρντ, τό σχεδιαζόμενο δημοψήφισμα καί τό τί προηγήθηκε τῆς πραξικοπηματικῆς ἀποπομπῆς τοῦ ΓΑΠ…

Παρὰ τὸ καθαρὸ προβάδισμα τῶν 4 ποσοστιαίων μονάδων, τὸ ἐν εἴδει δημοψηφίσματος κάλεσμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τὴν ἡμέρα τῶν εὐρωεκλογῶν, ἔμεινε κατὰ κάποιο τρόπο ἀναπάντητο. Πρῶτα πρῶτα ἦταν βαθειά προσχηματικό, λαμβανομένης ὑπ’ ὄψιν τῆς λοιδωρίας πού ἐπεφύλαξε στὸ δημοψήφισμα πού ἐπρότεινε ὁ ΓΑΠ τό φθινόπωρο τοῦ 2011. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ, μαζί μέ τήν ὑπόλοιπη ἀντιπολίτευση ὡς θεατές τότε τῆς ἐξ ἀποστάσεως ἀπό τίς Κάννες καρατόμησης τοῦ ΓΑΠ, μαζί μέ τήν φράξια τοῦ Βενιζέλου καί τόν Σαμαρᾶ εἶναι συμμέτοχοι στό ἔγκλημα πού μόλις πρίν λίγες ἡμέρες καταδίκασαν.

Δημοψήφισμα σημαίνει τήν ἄρνηση μιᾶς κοινοβουλευτικῆς ἐκπροσώπησης ψευδεπίγραφης, τήν ἐν μέρει ἀποκατάσταση λαϊκῆς κυριαρχίας καὶ ἐκπαραθύρωση τῶν κατ’ ὄνομα μόνον ἀντιπροσώπων της. Σέ αὐτὀ τό πλαίσιο ὁ Χάρης Καστανίδης - ὁ συγκρουσθείς μέ τά ἐπιχειρηματικά συμφέροντα ἐπί Σημίτη - εἶχε προτείνει δημοψήφισμα πολύ πρίν ἀπό τον ΓΑΠ, τό 2010. Ὁ ἴδιος Κώστας Σημίτης, διαφωνῶντας μὲ τὸν Γιῶργο Παπανδρέου τὸν Ἰούνιο τοῦ 2008, καὶ μὲ τὴν τότε ἐκπεφρασμένη δημοσίως θέση τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τῶν ὀργάνων του, γιὰ ἐπικύρωση τῆς συνθήκης τῆς Λισσαβώνας μέσῳ δημοψηφίσματος, ἐκτός ἀπὸ τὰ ὠργανωμένα εὐρωπαϊκὰ καὶ ἑλλαδικὰ συμφέροντα ἐξέφραζε καί τὴν οὐσία τοῦ ἑλλαδικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, δηλαδή τὴν περιθωριοποίηση τῆς κοινωνίας ὑπέρ τῶν ἰδιωτικῶν συμφερόντων.

Τά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν εἶναι ζήτημα ζωῆς καί θανάτου

τοῦ Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Περὶ τοῦ ἀλάθητου τῶν ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων, αὐτὸ πού ἔχω νὰ πῶ εἶναι ὅτι ἡ φολιδωτὴ οὐρὰ πού κρύβει ἡ δημοκρατία κάτω ἀπὸ τὰ φουστάνια της εἶναι ἡ ἴδια ἡ πλειοψηφία πού ἐπικαλεῖται ὡς τὸ βασικὸ προσὸν ὑπέρ της. 

Ἡ πλειοψηφία, μία αὐθαίρετη καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἔννοια, δὲν δίνει λογαριασμό, ἄρα δὲν εἶναι ἐλέγξιμη – ἀποφασίζει de facto, σύμφωνα μὲ τοὺς δημοκράτες.

Ἡ πλειοψηφία ὅμως δὲν εἶναι ἰδανική. Δὲν ἀποτελεῖται ἀπὸ διαφωτισμένους, ἐνημερωμένους, ἔξυπνους πολίτες πού ἔχουν ξεπεράσει τὶς ὅποιες ἀγκυλώσεις τοῦ περιβάλλοντός τους καὶ ἔτσι ἐπιλέγουν πολιτικὸ ἀντιπρόσωπο μὲ γνώμονα τὴν ἱκανότητά του νὰ ἐκπροσωπήσει τὰ κατόπιν κριτικῆς σκέψης διαμορφωμένα λαϊκὰ αἰτήματα. 

Ἡ πλειοψηφία εἶναι τυραννική, πραξικοπηματική, καὶ ναί, ἡ πλειοψηφία εἶναι συντηρεῖται σὲ μία τεχνητὴ ἠλιθιότητα χωρὶς νὰ ἀπεμπολεῖ κανείς, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἴδια, τὶς εὐθύνες τῆς αὐτοβελτίωσης καὶ τῆς ἀφύπνισής της. 

Πολῖτες στίς κάλπες !!!

Τό πρῶτο ἄρθρο εἶναι τοῦ Στάθη Σταυρόπουλου ἀπό τόν Ἑνικό  ( οἱ παρεμβαλόμενες εἰκόνες εἶναι δική μου ἐπιλογή)

Α) Σαδομαζοχιστὲς εἶναι; H λαγνεία μὲ τὴν ὁποίαν μιλοῦν γιὰ τὸν «πόνο» πού ἔχουν προκαλέσει στὸν λαὸ οἱ ἐκπρόσωποι (κυρίως) τῆς Ν.Δ. ἀλλὰ καὶ τοῦ ΠΑΣΟΚ, στάζει μέλι καὶ μελό... Βγαίνουν αὐτοὶ οἱ τύποι στὰ κανάλια καὶ τὰ πάνελ καὶ «συμπάσχουν» μὲ τὸν «πόνο» πού ἔχουν προκαλέσει -ἰδιαιτέρως ἡ κυρία Ἄννα Μισὲλ Ἀσημακοπούλου θρηνεῖ στὰ πάνελ, σχεδὸν κλαίει, λὲς καὶ βρίσκεται σὲ ξόδι καὶ προσπαθεῖ νὰ παρηγορήσει τὸν μακαρίτη! - φτού, στὰ ξύλα, τὰ λιθάρια καὶ τ’ ἄγρια βουνά! Τί εἶν’ τοῦτοι!;! Μιλοῦν γιὰ τὸν «πόνο» πού μᾶς ἔχουν προκαλέσει λὲς καὶ τὴ βρίσκουν μὲ τὴν ἰδέα ὅτι ἀπευθύνονται σὲ ἠλίθιους.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ -8

Μελλοντικοί Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Κασιδιάρηδες ἤ Χριστόπουλοι…Προϊόντα τοῦ ἑλλαδικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, ἀνεπαρκεῖς ὅπως και οἱ ψηφοφόροι τους ...

Μὲ ὅσα ἀκολούθησαν τὴν ἀπόσυρση,  μιᾶς  ἤδη ἐγκεκριμένης ἀπὸ τὴν κεντρικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὑποψηφιότητας, τῆς μουσουλμάνας τσιγγάνας Σαμπιχά Σουλεϊμάν πιστοποιήθηκε γιὰ μία ἀκόμη φορά ἡ ὑποκρισία τῶν λεγομένων πνευματικῶν μας ἀνθρώπων, τῶν βασικῶν καί πρωταρχικῶν ὑπευθύνων γιὰ τὸ κατάντημα τῆς χώρας. Οἱ πολιτικοὶ ἕπονται ἀγκαλιά μέ τόν λαό…

Τί ἔγινε λοιπόν; Ὁ ὑποψήφιος εὐρωβουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ  Δημήτρης Χριστόπουλος ἀπέδειξε  μὲ τὶς δημόσιες δηλώσεις του, καὶ ἐν ἀγνοίᾳ του, αὐτὸ πού εἶχε δείξει μὲ τὸν ἐπιστημονικό του λόγο καὶ παρρησία ὁ Παναγιώτης Κονδύλης ἐδῶ. Ὅτι ἀνθρώπινα δικαιώματα ὄχι μόνο δὲν ὑπάρχουν, ἀλλὰ καὶ ὅτι οἱ ὑπὲρ αὐτῶν φωνασκοῦντες εἶναι οἱ πρῶτοι πού τὰ ἀκυρώνουν στὴν πράξη.

Ὁ Χριστόπουλος αὐπροσδιορίζεται ὡς προοδευτικός, ὑπὲρ τῶν εὐρωπαϊκῶν θεσμῶν δικαίου, ὡς ἄνθρωπος ἀνοιχτοῦ ὁρίζοντος καὶ ἐκσυγρονιστικῶν ἰδεῶν. Αὐτὸ ὅμως δὲν τὸν ἐμποδίζει ἀλλά τόν διευκολύνει νὰ "ὑπερασπίζεται" γιά τούς ἄλλους ἕναν αὐτοπροσδιορισμό α λα κάρτ. Παράλληλα τούς ἀποκαλεῖ καί "τουρκικό πρᾶγμα". Καί ὅπως ἀνεμένετο ὅλα τά ἐθνικοπατριωτικά βυθοκορήματα κυβερνητικά καί μή, δέν ἔχασαν εὐκαιρία, πῆραν τήν πάσσα καί ξεγέλασαν τήν ἀνεπάρκειά τους δείχνοντας μέ τό δάκτυλο τό τουρκικό προξενεῖο!!! Ἡ λέξη " πρᾶγμα" τούς ἄφησε ἀσυγκίνητους...Μόνο ὁ προσδιορισμός "τουρκικό" τούς πείραξε...

Στήν ἀρχή τό πῆρα γιά φιλί

Οἱ σύγχρονες κοινωνίες εἶναι κοινότητες ἀτόμων μὲ κοινὰ χαρακτηριστικὰ τὸ αὐτοπερίβλημά τους καὶ τοὺς αὐτοπεριορισμούς τους. Τὸ καθένα μέλος τῆς κοινότητας λύνει τὰ προβλήματά του τραβολογῶντας τοὺς δικούς του, τοὺς ἰδωτικοὺς του ἱμάντες. Ἡ «ἑξατομίκευση» τῶν προβλημάτων καθενὸς μέλους σημαίνει ὅτι ἡ ἐπίλυσή του δὲν ἔχει νὰ κερδίσει τίποτα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία κάποιου ἄλλου μέλους τῆς κοινότητας πού ἀντιμετώπισε τὰ ἴδια ἢ παρόμοια προβλήματα. Δὲν ἔχει νόημα λοιπὸν κανεὶς νὰ ἀκούει κανέναν, κανεὶς νὰ δίνει σημασία στὰ λεγόμενα τοῦ ἄλλου, νὰ χρησιμοποιεῖ τὴν ὁμιλία ὡς μέσον ἐπικοινωνίας. Ἡ «κοινότητα» εἶναι ἕνα σύνολο ἀτόμων τὰ ὁποῖα συγκεντρώνονται κάτω ἀπὸ μία στέγη, ἢ καλύτερα μπροστὰ ἀπὸ μιὰ ὀθόνη, ἡ ὁποία ἐπιδεικνύει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο τὸ κάθε μέλος τῆς κοινότητας πρέπει νὰ συμπεριφέρεται σύμφωνα μὲ τὸ ἀποδεκτὸ σχέδιο, τὸ ἴνδαλμα τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει κανεὶς νὰ λατρεύει καὶ νὰ μιμεῖται.

Τροφή εἰς χρῆμα

Σκονισμένο δωμάτιο μὲ δύο λάμπες, ψάθινη σκούπα, τὸ φαράσι, τὸ σκοτεινὸ παράθυρο. Ἡ καθαρίστρια σπανίως ἐπισκέπτεται καὶ ποτὲ δὲν ἐνοχλεῖ. Ἡ Χριστίνα –περισσότερο ἀπὸ περιέργεια- ἀπεδέχθη τὴν εὐγενικὴ πρόσκληση, στὴν ἀρχὴ κάθησε στὴ μέση κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς μίας λάμπας, εἶχε ἀκούσει ἀπὸ ἄλλους πὼς ἦταν ἐντάξει, κανεὶς ἐδῶ δὲν ἤθελε νὰ κάμψει τὴ μοναξιά, κανεὶς δὲ φαινόταν, κανένας ἄνθρωπος δὲν τὴν ἀποκάλεσε μὲ τ’ ὄνομά της, κανεὶς ποτὲ δὲν ἦλθε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια πού σύχναζε ἐδῶ. Μόνον ὁ Προμηθεύς, τὸ προνοητικὸ τρωκτικὸν τῆς βιβλιοθήκης, πού ἐνδεχομένως νὰ ἦτο καὶ ὁ οἰκοδεσπότης, εὐφυὴς λαϊκὸς ἥρως, ἕνας ἀλητήριος τσαρλατάνος πού ἀψηφοῦσε τὴν ἀνθρώπινη ἰσχύ, ροκάνιζε τὰ ἐξώφυλλα ἐγκαταλελειμμένων βιβλίων καί, ὅπως ὁ μυθικός του συνονόματος, ἔκλεβε τὴ φωτιὰ ἀπὸ τὸν Ἥφαιστο γιὰ νὰ τὴ δωρίσει στοὺς προσκεκλημένους του. Ὁ Προμηθεὺς δὲν ἔκανε ποτὲ καμμιὰ προσπάθεια νὰ προσαρμοστεῖ στὸν ἐρημικὸ ἀνθρώπινο κόσμο, παρόλο πού ἔδινε τὴν ἐντύπωση τοῦ εἰλικρινοῦς χαρακτῆρος, δὲν ἐνεπλάκη ποτὲ στὴν ἑρμηνεία γεγονότων, στὴ διαταραχὴ τῆς κατανοήσεως, τῆς φιλίας, τῆς ἀπομονώσεως, ὅλων αὐτῶν πού δυσχεραίνουν τὴν ἀναπνευστικὴν ἱκανότητα. Εἶχεν ἀναπτύξει ἀνθεκτικότητα στὴν ἀμφιβολία, εἶχεν ἀναγνωρίσει τὴν ἀποτυχία ὡς μία ἀπὸ τὶς βασικὲς προϋποθέσεις τῆς σύγχρονης ζωῆς.

Κωστῆς Παπαγιώργης - Ἡ ὁμηρική μάχη

( ἡ σημερινή ἀνάρτηση εἶναι κεφάλαιο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΜΑΧΗ. Τά ἔντονα γράμματα ἀποτελοῦν δικιά μου ἐπιλογή.)

Κάθε φορά ποὺ συμβαίνει νὰ ἀκοῦμε γιὰ τὴν πλατωνικὴ ἀποπομπὴ  τοῦ Ὁμήρου, γιὰ τὸ πῶς ὁ μέγιστος φιλόσοφος ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴν πόλη  του τὸν μέγιστο τῶν ποιητῶν, τὸ συμπέρασμα συνάγεται αὐτομάτως: ἡ φιλοσοφία ἐχθρεύεται τὴν ποίηση. Ἐντούτοις, στὴ συγκεκριμένη περίπτωση, τὸ ἀντίπαλο δέος δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ αὐτὴ τὴν περιβόητη ἐχθρότητα. Ἀκόμα καὶ ἡ ρήση πού κολακεύει κάθε σχετικὴ προκατάληψη (παλαιὰ μὲν τις διαφορὰ φιλοσοφίᾳ τε καὶ ποιητικῇ) [1] δὲν ἐννοεῖ αὐτὸ πού προφανέστατα ὀνομάζει.Σὲ καμιὰ περίπτωση ὁ Πλάτωνας δὲν εἶδε στὸ πρόσωπο  τοῦ Ὁμήρου τὸν «ποιητὴ», τὸν ὁποῖο πάσῃ θυσίᾳ ἔπρεπε νὰ καταργήσει, γιὰ νὰ κερδίσει ὁ ἴδιος τὴν περιωπὴ  τοῦ «φιλοσόφου».

Δυόμισι χιλιάδες περίπου χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ δική μας ἐποχή, τὰ πράγματα ἦταν πολὺ διαφορετικά. Τὸ ἔπος κατ’ ἀρχὴν δὲν ἦταν ἁπλῶς ἕνα λογοτεχνικὸ εἶδος μέσα στὸν ἑλληνικὸ κόσμο — ἀντίθετα, ὁ κόσμος  του κάλυπτε ὁλόκληρο τὸ παρελθόν. Τὸ ἔπος ἦταν ἡ ἀρχαϊκὴ καταγωγή, ἡ φωνὴ  τοῦ θρύλου καὶ  τοῦ μύθου. Μέσα ἀπὸ τοὺς στίχους  τοῦ μιλοῦσαν οἱ θεοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἡ ἀκατάλυτη φυλετικὴ βαθύτητα. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς ξαφνιάζει λοιπὸν τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐπὶ αἰῶνες, ἡ «παιδεία» γιὰ τὸν Ἕλληνα ταυτιζόταν μὲ τὴ γνώση  τοῦ ἔπους. «Ἀνέφεραν τὸν Ὅμηρο στὰ διπλωματικὰ διαβήματα σὰν θεϊκὸ κείμενο, γιὰ νὰ ὑποστηρίξουν μίαν ἐδαφικὴ διεκδίκηση. Τὸ ἔπος περιέκλειε  ὅλη τὴ γνώση καὶ ὅλη τὴ σοφία τῆς ἐποχῆς». [2]

Ἀρχαῖα καί γλωσσικό πρόβλημα

ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ( Γεράσιμος Κακλαμάνης ἐφημερίδα ΕΘΝΟΣ 22/7/1987)

Ἀγάλλονται οἱ ψυχὲς πολλῶν πού μὲ τὴν ἐπαναφορὰ τῶν Ἀρχαίων στὰ Γυμνάσια, ἡ περὶ «γλωσσικοῦ» συζήτηση δὲν πρόκειται νὰ σταματήσει. Πολὺ περισσότερο οἱ περὶ τὸν ὑπουργὸ ὁμάδες στὸ ὑπουργεῖο, ὅπου τὸ θέμα μὲ τὸ «γλωσσικὸ» εἶναι «ντόρος νὰ γίνεται». Γιατί ἂν σταματήσει, θὰ σταματήσουν κι αὐτοὶ νὰ γράφουν ἐπιφυλλίδες.

Ἔτσι θὰ χάσουν τὴ δυνατότητα κάποιας ἕδρας ἢ τὴν ἐκπόρθηση κάποιας θέσης βελτιωμένου μισθοῦ μέσῳ τῆς «προσφορᾶς» τους στὴν Παιδεία...

Καὶ ἐμεῖς δὲν ἀμφιβάλλουμε πὼς τὰ Ἀρχαῖα θὰ ξαναμποῦν, ἔστω κι ἂν ξεχαστεῖ κάποια ψιλὴ — ὁπότε θὰ χρειαστοῦν «νέοι ἀγῶνες» νὰ μπεῖ ἡ ψιλή, ἀλλὰ θὰ ξεχαστεῖ μετὰ ἡ δασεῖα» «νέοι ἀγῶνες» καὶ γιὰ τὴ δασεῖα, ὁπότε θὰ ξεχαστεῖ ἡ ὑπογεγραμμένη κ.ο.κ. Καὶ φυσικὰ κάθε φορά «βαθύτατες ἀναλύσεις» καὶ κείμενα στὶς ἐφημερίδες γιὰ τὴν τεράστια «ἐθνικὴ σημασία» τῆς ψιλῆς καὶ τῆς ὑπογεγραμμένης, γιὰ τὴ σημασία τους στὴ διατήρηση τῆς «παράδοσης» καὶ τῆς «ρίζας» καὶ πάει λέγοντας. Ὅλα αὐτὰ εἶναι γνωστά...

Γιὰ μᾶς βέβαια δὲν τίθεται θέμα  γλώσσας. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι μία καὶ ἀδιάσπαστη — παρὰ τὰ μερικὰ «πού» πού εἶναι βαλκανικῆς φύσεως ἐπιδράσεις, ὅπως καὶ μερικὰ ἀνάλογα φαινόμενα γλωσσικῆς ὑφῆς, καθόλα ὅμως ἱστορικῶς φυσιολογικά. Ὅτι ἡ γλῶσσα εἶναι μία, πέραν ἀπὸ τοὺς γλωσσολόγους» καὶ τοὺς «εἰδικούς», τὸ καταλαβαίνει κανεὶς ἀπὸ τὸ ἑξῆς ἁπλό: Ὅσοι ἔτυχε νὰ διδαχθοῦν στὸ Γυμνάσιο Ἀρχαῖα παλιότερα, ξέρουν πόσο ἡ μελέτη τῆς ἀρχαίας γλῶσσας βοηθᾶ γιὰ τὴ γραμματικὴ δομὴ καὶ κατανόηση τῆς ὁμιλουμένης. Κι αὐτὸ ἀκριβῶς πάει νὰ πεῖ, ὅτι ἡ γλῶσσα εἶναι μία.

5 δισεκατομμύρια γιά ἕνα πραξικόπημα;

( τοῦ ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ ἀπό τήν ἱστοσελίδα iskra )

Ἡ κατρακύλα τῆς ΔΤ τήν κάνει νά προβληματίζεται ἄν ὁ ναζιστικός χαιρετισμός εἶναι ναζιστικός, καί ἄλλα φαιδρά περί οὐκρανικῆς ἐπανάστασης…

«Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχουν ἀγκαλιάσει τὴν ἐπανάσταση ( στὴν Οὐκρανία) σὰν μία ἄλλη ἄνθηση τῆς δημοκρατίας , ἕνα χτύπημα στὸν αὐταρχισμὸ καὶ στὴ διαφθορὰ στὴν πρώην Σοβιετικὴ χώρα». ( NYTimes, 1 Μάρτιου 2014)

«Ἀνθισμένη Δημοκρατία» ἢ ἄλλο ἕνα πραξικόπημα μὲ τὴν εὐγενικὴ χορηγία ΗΠΑ-ΕΕ - ΝΑΤΟ;

Μία χορηγία πού ἐπιβεβαιώθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ὑφυπουργὸ Victoria Nuland:

«Ἔχουμε ἐπενδύσει περισσότερα ἀπὸ 5 δισεκατομμύρια δολάρια γιὰ νὰ βοηθήσουμε στὴν Οὐκρανία τὴν ἐπίτευξη αὐτῶν καὶ ἄλλων στόχων . ... Ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε νὰ προωθοῦμε στὴν Οὐκρανία τὸ μέλλον πού τῆς ἀξίζει .»

Ἢ ἀπὸ τὴ γνωστὸ πλέον «f * ck τὴν ΕΕ» τηλεφωνικὴ συνομιλία μεταξὺ Nuland καὶ Pyatt ,ἀποκαλυπτικὴ γιά  τὸν ρόλο πού διαδραμάτισαν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες στὴ στήριξη τῆς ἄκρας δεξιᾶς ἀντιπολίτευσης τῆς Οὐκρανίας ἀλλὰ καὶ τῆς «ἐκτίμησης» πού ἔτρεφαν γιὰ τον  Yats [Yatsenyuk].

Ἢ ἀπὸ τὴν συνέντευξη τῆς Σύμβουλου Ἐθνικῆς  Ἀσφάλειας Susan Rice στὸ "Meet the Press" ὅπου διευκρίνισε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἡ κυβέρνηση  Ὀμπάμα θὰ πρέπει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο γιὰ τὴν παροχὴ «οἰκονομικῆς βοήθειας» πρὸς τὴν Οὐκρανία.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ - 6

Μπέρτολτ Μπρέχτ –Πέντε δυσκολίες γιά να γράφει κανείς την ἀλήθεια

Ὅπως εἴπαμε καί στήν ἀνάρτηση Βιβλία μέ τό τσουβάλι πᾶρτε κόσμε, ἡ πληθώρα βιβλιοπωλείων δὲν σημαίνει ἀναγκαστικὰ καὶ κυκλοφορία ἰδεῶν. Ὅταν ἡ κυρίαρχη ἰδεολογία παράγει ἄφθονη σαβούρα, ἔτσι πού γιὰ νὰ βρεῖς ὁτιδήποτε δημιουργικὸ κυκλοφορεῖ « ἐλεύθερα» πρέπει νὰ κατέβεις στὸ δέκατο…ὑπόγειο τῶν βιβλιοπωλείων, εἶναι ἡ ψευδεπίγραφη « ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης» πού δείχνει τὰ δόντια της. Ἡ ποιητικὴ συλλογὴ τοῦ διευθυντῆ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ προβάλλεται ὡς συνέχεια τοῦ Καβάφη…, ἡ μεγάλη συλλογὴ βιβλίων ( 6000 περίπου) τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη δωρίζεται μετὰ τὸν θάνατό του σὲ ἑλληνικὸ πανεπιστήμιο καὶ δὲν γίνεται δεκτή. Αὐτή εἶναι ἡ κυριαρχία τῆς στρογγυλεμένης καί νερουλῆς σκέψης ἔναντι τῶν ἀνεξαρτήτων καὶ πρωτοτύπων διανοουμένων. Αὐτὴ ἡ κυριαρχία σήμερα κραυγάζει ὑποκριτικά καί ἀντιμνημονιακὰ ὑπὲρ τῆς ἑνιαίας τιμῆς στὸ βιβλίο, μὲ μπροστάρη ὅλο τὸ σκοταδιστικὸ καί κρατικοδίαιτο ἐκδοτικὸ κύκλωμα. Ἀντί νά λειτουργοῦν ὡς τροχονόμοι ἰδεῶν, κοσκινίζοντας τους συγγραφεῖς ἤ πληρώνοντάς τους σάν τό προσωπικό τους στήν χάση καί στήν φέξη, ἄς βάζουν στήν βιτρίνα τῶν βιβλιοπωλείων ὅλα τά βιβλία. Ὅπως ὁ περιπτερᾶς, πού χωρίς νά ἐπιδοτεῖται λειτουργεῖ πολύ πιό ἔντιμα, και κρεμάει ὅλες τίς ἐφημερίδες στά μανταλάκια. Ἔπειτα ἄς ἀπαιτήσουν τήν διατήρηση τῆς ἑνιαίας τιμῆς. Ἔπιασε τώρα τούς ἀνιδεολόγους βιβλιέμπορους, ὁ πόνος γιά τήν ποιότητα…