Πέρλ Χάρμπορ -Ἡ ἡμέρα τῆς ἀπάτης

Ἡ ἡμερομηνία 7/12/1941, ἡ ἡμερομηνία ποὺ κατὰ δήλωση τοῦ Ροῦζβελτ: a date which will live in infamy, δηλαδή θά ζεῖ πάντα ἐν καταισχύνῃ - http://www.famousquotes.me.uk/speeches/presidential-speeches/presidential-speech-franklin-roosevelt-pearl-harbour.htm , φέρνει στὴ μνήμη τῶν ἀμερικάνων τοὺς διαβολικοὺς κιτρινιάρηδες γιαπωνέζους καὶ τὸ μεγάλο τους «ἔγκλημα» νὰ ἐπιτεθοῦν στὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ τῆς κλεμμένης ἀποικίας Χαβάη. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Χιροσίμα καὶ τὸ Ναγκασάκι ποὺ μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια γινόντουσαν ἀκόμα ἐκδηλώσεις ἑορτασμοῦ στὸ Τέξας, ἡ 7/12/1941 ἀκόμα προκαλεῖ ἀνατριχίλα στὶς Η.Π.Α., βάζοντας σὲ δοκιμασία τὴν πίστη τους στὰ ἀνώτερα ἰδανικὰ πού τίς ἐμπνέουν.

Στὴν σημερινὴ ἀνάρτηση σκοπεύω νὰ στηρίξω τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ἡ ἐπίθεση τῶν Ἰαπώνων στὶς 7-12-1941 στὸ Πὲρλ Χάρμπορ ὄχι μόνο ἦταν σὲ γνώση τοῦ Ροῦζβελτ καὶ τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὴν ἐπεδίωξαν. Στόχος τους, νὰ μποῦν οἱ ΗΠΑ στὸν πόλεμο. Γιὰ κάτι τέτοιο ὅμως ἔπρεπε νὰ ξεχαστεῖ ἡ φιλειρηνικὴ συνθηματολογία ( συμπληρωμένη μὲ τὴν ἀρκετὰ πονηρὴ καὶ ὑστερόβουλη δήλωση: κανένα παιδὶ τῆς Ἀμερικῆς δὲν θὰ λάβει μέρος σὲ ὑπερπόντιο πόλεμο ἐκτὸς ἂν δεχθοῦμε ἐπίθεση ) ποὺ εἶχε ἐξασφαλίσει τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ροῦζβελτ καὶ ἡ εἰρηνόφιλη διάθεση τῶν ἀμερικανῶν πολιτῶν νὰ μετατραπεῖ σὲ φιλοπόλεμη. 

Γερμανικές ἀποζημιώσεις καί δέν συμμαζεύεται...

Ἀπό τήν ἱστοσελίδα τοῦ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ,
Πολεμικές ἐπανορθώσεις-Κατοχικό δάνειο καί ἄλλα...

ΟΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ «ΔΑΝΕΙΟ» ΤΩΝ ΝΑΖΙ, ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΑ 70 ΔΙΣ ΕΥΡΩ, ΟΣΟ 2,5 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ
(ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΚΛΟΠΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ)
70 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΑΤΣΑΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ἡ Γερμανικὴ Κατοχὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελειώσει ἀκόμη, ἀφοῦ βρίσκεται ὑπὸ Γερμανικὴ Κατοχὴ ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ἐθνικῆς μας Περιουσίας, ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ Ἐθνικοῦ μας Πλούτου, ποὺ κατέστρεψαν ἢ διάρπαξαν καὶ κατακρατοῦν οἱ Γερμανοί, γιὰ νὰ ἀποτελοῦν σήμερα χώρα ὑψηλότατης πιστοληπτικῆς ἱκανότητας «ΑΑΑ»!
Ἡ Γερμανία κατακρατεῖ ὅλες τὶς νόμιμες Ἐπανορθώσεις, ποὺ κατοχύρωσε στὴ χώρα μας ἡ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων τὸ 1946, ὡς ἀποζημιώσεις πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ κατακρατεῖ καὶ τὸ ἀναγκαστικὸ Κατοχικὸ «Δάνειο» ποὺ μᾶς ἅρπαξε κυριολεκτικὰ τὸ Βερολίνο, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ἀφήνοντας νὰ πεθαίνουν κατὰ χιλιάδες οἱ Ἕλληνες καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα, ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὶς κακουχίες! Ἀλλὰ κρατεῖ καὶ Ἐπανορθώσεις ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ὅπως καὶ ἀποζημιώσεις ἀπὸ τὶς ἡμέρες τῆς Οὐδετερότητας, πρὶν ἡ Ἑλλάδα μπεῖ στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1940! 

Καλάβρυτα -13/12/1943

Τὸν Μάη τοῦ 1943 ἔχουν ἀρχίσει ἐκκαθαριστικὲς ἐπιχειρήσεις ἀπὸ τὰ γερμανικὰ στρατεύματα κατοχῆς σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Μέρος ἑνὸς εὐρύτερου σχεδίου ποὺ ἀπέβλεπε στὴν τρομοκράτηση τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ καὶ συνεπῶς στὴν μείωση τῆς ἀντιστασιακῆς δράσης τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς συμπαράστασης ποὺ ἐξεδήλωναν πρὸς τὸ ΕΑΜ, ἀφοῦ μὲ καθαρὰ στρατιωτικὲς ἐνέργειες ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ ΕΑΜ ἦταν ἀδύνατη.

Στὸ πλαίσιο αὐτό, Ἰταλοὶ καὶ Γερμανοί: στὶς 12-6-1943 ἐκτελοῦν 167 πατριῶτες στὰ χωριὰ τῆς Θεσσαλίας Δομένικο καὶ Μυλόγουστα. Στὶς 6-6-1943 ἐκτελοῦν 106 ὁμήρους στὸ Κούρνοβο. Στὴν Ἤπειρο στὶς 26-7-1943 καταστρέφουν τὴν Μουσιωτίτσα καὶ σφάζουν 154 χωριανούς. Σὶς 16-8-1943, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοὶ μαζί, ἐξαφανίζουν τὸ Καμμένο στὴν Ἄρτα, σκοτώνοντας μαζὶ 317 κατοίκους, κυρίως γυναικόπαιδα.

Ὅταν ἔγινε ἡ συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας καὶ ἀπελευθερώθηκε ἡ Βόρειος Ἀφρική, ἡ πρώτη γραμμὴ τοῦ νότιου γερμανικοῦ μετώπου ἀπαρτίζεται ἀπὸ τὴν Κρήτη, τὴν Πελοπόννησο καὶ τὴν Νότιο Στερεά. Γιὰ τὴν ὑπεράσπισή της οἱ Γερμανοὶ ἐνισχύονται μὲ μεραρχίες ἀπὸ τὴν Σικελία καὶ τὴ Νότιο Ἰταλία. Σὲ ἐπιδρομὴ στὶς 14-9-1943 στὴν ἐπαρχία Βιάννου στὴν Κρήτη ἐκτελοῦν 700 κατοίκους καὶ καῖνε ἑφτὰ χωριά. 

Ὁ Δεκέμβρης τοῦ 1944

ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΥΤΗΚΕ Η ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ
ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΤΟΡΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
(Auf die Nachricht von den Toryblutbadern in Griechenland)


Ἐκεῖ πού ἡ βρωμιά εἶναι πιό μεγάλη
ἐκεῖ ἀκοῦς τά πιό μεγάλα λόγια.
Μ’ ἄν πρέπει τήν μύτη σου νά φράξεις,
πῶς θά φράξεις τήν ἴδια ὥρα καί τ’ αὐτιά σου

Δαμασκηνός, Παπανδρέου, Σκόμπυ: Ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῶν ἐμπόρων

Ἄν δέν εἶχαν βραχνιάσει τά κανόνια,
θά λέγανε: ρίχνουμε γιά νά τηρήσουμε τήν τάξη.
Ἄν ὁ χασάπης πρόφταινε ν’ ἀνασάνει,
θά’ λέγε: κέρδος κανένα ἐγώ δέν ἔχω.

Σάν οἱ συμπατριῶτες μου ἑλληνιστές διωχτήκανε ἀπ’ τούς ὁμηρικούς τους κάμπους ,
ὅπου ἀναζητοῦσαν λιόλαδο καί κοπάδια,
οἱ ἐλευθερωτές γύρισαν ἀπ’ τή μάχη
καί βρήκανε καινούρια ἀφεντικά
νά κυβερνᾶν τίς πολιτεῖες τους.
Κι ἀπ’ τά κανόνια ἀνάμεσα προβάλανε οἱ ἔμποροι…
( ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ -μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)

Ἡ σύγκρουση μέ τό ΕΑΜ, ἡ ὁποία κορυφώθηκε τόν Δεκέμβρη τοῦ 1944, ἀποτελοῦσε διακαῆ πόθο τοῦ Τσώρτσιλ ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 1943. Θέλοντας νά διασφαλίσει τήν θέση τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδας στήν βρετανική σφαίρα ἐπιρροῆς, διαβλέπει πώς τό ἰσχυρό ἀντιστασιακό κίνημα πού ἐκφράζει τό ΕΑΜ θά εἶναι σημαντικό ἐμπόδιο. Πρέπει νά τό ἐξουδετερώσει. Γιά νά πετύχει τόν στόχο του, πού εἶναι ἡ ἐπιστροφή τοῦ Γεωργίου τοῦ Β, σχεδιάζει τίς κινήσεις του, τόσο στό ἐξωτερικό ὅσο καί στό ἐσωτερικό τῆς Ἑλλάδας. 

Ἰσχύς, πάθος καί πύργος τῆς Βαβέλ

τοῦ καθηγητῆ Δημήτρη Κιτσίκη (περιοδικό Ἐνδιάμεση Περιοχή, τεύχη 43,51)

Ἀπό καταβολῆς κόσμου, ὁ ἄνθρωπος ἐξεμεταλλεύθη τόν συνάνθρωπό του. Συνεπῶς, ἡ σημερινή ταξική ἐκμετάλλευση δέν ἔχει τίποτα τό καινούργιο. Ὅμως, ἀπό ὅλες τίς ταξικές κοινωνίες τῆς Ἱστορίας, ἡ καπιταλιστική πού ἐπεβλήθη στήν Δύση μετά τήν Ἀναγέννηση τοῦ ΙΕ αἰῶνος, εἶναι ἡ πλέον σκληρή, πολύ πιό ἀπάνθρωπη ἀπό τήν δουλοκτητική ἤ τήν φεουδαρχική.
α) Τό πάθος τῆς τεχνολογίας.
Ἀρχικά ὁ ἄνθρωπος ἦτο ξαπλωμένος στήν κλίνη τοῦ Θεοῦ, τόν ἔβλεπε καθημερινά καί συνομιλοῦσε μαζί του μέ τήν ἁπλή γλώσσα τῆς παντογνωσίας. Ἦταν παντοδύναμος καί διέμενε στήν χώρα τῶν θαυμάτων. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἦταν ἰδικός του λόγος, ἕνας καί μοναδικός, ἑλληνικός. Ἀφοῦ ἦτο γυμνός, στήν ἀπόλυτη ἰσορροπία τῆς φύσεως, σέ πλήρη ἁρμονία μέ αὐτήν, χωρίς ἀκραῖες καιρικές συνθῆκες, χωρίς νά τρώη τίς σάρκες τῶν ἄλλων ζώων, χωρίς χρήματα, οἱ κλέφτες ἦταν ἄγνωστοι, συνεπῶς καί οἱ δολοφόνοι, ἐφ’ ὅσον δέν ὑπῆρχε τίποτα νά κλέψουν καί συνεπῶς νά θανατώσουν γιά λίγα λεπτά. Τεχνολογία καί ἐμπόριο δέν εἶχαν λόγο ὑπάρξεως. 

Κένεντυ καί Βιετνάμ

Τό κείμενο αὐτό εἶναι μιά προσπάθεια παρουσίασης τοῦ ρόλου πού ἔπαιξε ὁ Τζόν Κένεντυ ( JFK) στήν εἰσβολή τῶν ΗΠΑ στό Βιετνάμ, μιά εἰσβολή στά πλαίσια τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου, τόν ὁποῖο αὐτή ἡ εἰσβολή ἐνθάρρυνε. Δέν ἀσχολοῦμαι ἐδῶ μέ τό ὄντως σημαντικό ἔργο τοῦ Κένεντυ στόν κοινωνικό τομέα, στό ἐσωτερικό τῶν ΗΠΑ.

Τό 1954 στή συνδιάσκεψη τῆς Γενεύης σχετικά μέ τήν κατάσταση στό Βιετνάμ μετά τήν νικηφόρα ἀντίσταση τοῦ βιετναμέζικου λαοῦ κατά τῶν Γάλλων ἀποικιοκρατῶν ἀποφασίζεται ἡ δημιουργία μιᾶς προσωρινῆς διαχωριστικῆς γραμμῆς μεταξύ δύο στρατιωτικῶν ζωνῶν. Τήν καρδιά ὅμως αὐτῶν τῶν συμφωνιῶν ἀποτελεῖ ὁ ὅρος καί ἡ δέσμευση γιά διεξαγωγή τό 1956 πανεθνικῶν ἐλεύθερων ἐκλογῶν μέ στόχο τήν ἑνοποίηση.

Ἡ πραγματοποίηση τοῦ παραπάνω ὄρου θά ἦταν καταστροφική γιά τίς ΗΠΑ. Ἡ προοπτική ἑνοποίησης τοῦ Βιετνάμ, ἡ ἀνεξάρτητη ἀνάπτυξή του, ὁ οἰκονομικός ἐθνικισμός τοῦ Χό Τσί Μίνχ καί ἡ ἄρνηση ἀποδοχῆς ἑνός ὑπηρετικοῦ ρόλου ἔναντι τοῦ «ἐλεύθερου κόσμου» θά ὁδηγοῦσε μέ μαθηματική ἀκρίβεια, σύμφωνα μέ ἐκτιμήσεις ἀξιωματούχων τῆς κυβέρνησης Ἀϊζενχάουερ, στήν διολίσθηση τῆς Ἰαπωνίας καί τῆς ὑπόλοιπης Ἰνδοκίνας κάτω ἀπό κομμουνιστικό ἔλεγχο καί ἐπιρροή. Μέχρι τότε ὁ Χό Τσί Μίνχ εἶχε ἐκδηλώσει διάθεση συνεργασίας μέ τίς ΗΠΑ, ἀρνούμενος ὅμως, θρασύτατατα, νά συμμορφωθεῖ καί νά δεχθεῖ τούς ἐπιθυμητούς ἀπό τίς ΗΠΑ παραδοσιακούς ὅρους ὑποταγῆς. 

Διαφορά ποιότητας...( Κωστῆς Παπαγιὤργης )

Ὅπως ἡ ἐκκλησία καταντᾶ μουσεῖο ἤ ὠδεῖο μετά τήν ἀποχώρηση τοῦ Θεοῦ, τά στάδια ἐκεῖ πού ἀνέδειχναν ὑποψήφιους μαραθωνομάχους καί σαλαμινομάχους, κατέληξαν νά φιλοξενοῦν μανιακούς – ἀθλητές καί φιλάθλους – γιά ρεκόρ. Ὁ πρῶτος ( καί μοναδικός ἄλλωστε) μαραθωνοδρόμος ἔτρεξε καί ἔπεσε γιά κεῖνο πού ἀποκαλοῦσε «πατρίδα» του, οἱ ὑπολοιποι κάνουν ὅτι μποροῦν γιά νά σβήσουν τά ἴχνη του. Γνωστή ἱστορία: ὅπου πέφτει στά κύματα ἕνας Αἰγέας, οἱ «νοσταλγοί» στήνουν πανηγυρικά ἕνα βατήρα γιά καταδύσεις.

Κωστῆς Παπαγιώργης ( Σιαμαῖα καί ἑτεροθαλῆ)

Τό τεῖχος τοῦ Βερολίνου καί τό Ντόμινο τοῦ Αἴσχους

Ὅταν τό περιβάλλον καταστρέφεται, ἡ «Ἡμέρα τοῦ περιβάλλοντος» ἤ ἡ « Ἡμέρα τῆς Γῆς σέ κάποιους πού το παίζουν σε διπλό ταμπλό εἶναι πολύ χρήσιμη. Ὅταν ἡ πεῖνα καί ὁ ὑποσιτισμός ἐξαπλώνονται παρά τήν αὔξηση τοῦ παγκόσμιου πλούτου καί τῆς βελτίωσης τῆς τεχνολογίας καί τῶν μεθόδων παραγωγῆς, μία «Ἡμέρα κατά τῆς πείνας καί τῆς φτώχειας» βοηθάει πολύ γιά νά στραφοῦν ἀλλοῦ τά βλέμματα. Ὅταν παιδιά κακοποιοῦνται, τί πιό «πολιτισμένο» καί «φιλάνθρωπο» ἀπό τήν καθιέρωση τῆς «Ἡμέρας τοῦ Παιδιοῦ». Ὅταν δημιουργοῦνται μεταναστευτικά κύματα εἴτε μέσῳ πολέμων, εἴτε μέσῳ πολιτικῶν «ἀνάπτυξης», ἡ «Ἡμέρα κατά τοῦ ρατσισμοῦ» ἐπιβάλλεται. Ὁ κατάλογος τῆς ὑποκρισίας φαντάζει ἀτελείωτος, γίνεται δέ πολύ πιό ἀποτελεσματικός ὅταν οἱ παραπάνω συμβολικές ἡμερομηνίες συνδυασθοῦν καί μέ μερικές Μ.Κ.Ο.

Μετά ἀπό τήν προγραμματισμένη μέθεξη τῆς μάζας γιά δημοκρατία καί ἐλευθερία μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο γιά τήν πτώση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου, μιᾶς μάζας πού μένει ἀσυγκίνητη ἀπό το τεῖχος πού κτίσανε οἱ ἰσραηλινοί στήν Δυτική Ὄχθη, ἄς κάνουμε μία μικρή προσπάθεια νά ψάξουμε λίγο πίσω ἀπό ὅλες αὐτές τίς φανφάρες περί ἐλευθερίας, ἐπανένωσης , μήπως καί βροῦμε γιατί καί πῶς οἱ κακοί σοβιετικοί ἔφτασαν στό σημεῖο νά κτίσουν τό 1961 τό τεῖχος τοῦ Βερολίνου. Ποιοί πραγματικά εἶχαν βάλει σάν στόχο τόν χωρισμό τῆς Γερμανίας, παραβιάζοντας τίς συμφωνίες πού εἶχαν ὑπογράψει. Δέν βλάπτει μία μικρή προσπάθεια νά ἀνακαλύψουμε κάποιες ὄχι καί τόσο ἀσήμαντες διαστάσεις τῶν τότε γεγονότων, τῆς συνάφειας καί ἀλληλεξάρτησής τους. Μία μικρή προσπάθεια κατά τῶν σύγχρονων «ἀεραγωγῶν» πού περιγράφει στό «1984» ὁ Ὄργουελ, στούς ὁποίους ἐξαερώνοντο τά διάφορα ἔγγραφα καί ντοκουμέντα ἀνάλογα μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς στιγμῆς. Μία προσπάθεια νά γλυτώσουμε τίς «τρύπες μνήμης» τοῦ «1984». Πιθανόν πολλοί νά παρασυρθοῦν καί νά θεωρήσουν τό κείμενο αὐτό σάν προσπάθεια ἐξωραϊσμοῦ τῆς τότε ΕΣΣΔ. Θεωρῶ ἕνα τέτοιο συμπέρασμα, τουλάχιστον, ἁπλουστευτικό. 

Οἱ μικροί μακάκες...

Ὁ Ἠλίας Πετρόπουλος στό «Ἐγχειρίδιο τοῦ καλοῦ κλέφτη» ἀναφερόμενος στούς ἀστυνομικούς συντάκτες, στήν συντριπτική πλειοψηφία τους ἐπιφορτισμένους μέ τίς δημόσιες σχέσεις τῆς αστυνομίας, ἔγραφε : «…ΚΑΘΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ...». Ἡ φράση μπορεῖ κάλλιστα νά χρησιμοποιηθεῖ γιά τήν συντριπτική πλειονότητα τῶν οἰκονομικῶν συντακτῶν (στίς λίγες ἐξαιρέσεις συμπεριλαμβάνω καί τούς καθαρά χρηματιστηριακούς ἀναλυτές-γκουροῦδες, οἱ ὁποῖοι ὑποδιαιροῦνται σέ συμπαθεῖς μοναχικούς ταξιδιῶτες, γραφικούς, ψώνια καί συνειδητούς μισθωμένους παπαγάλους), ὅσοι δηλαδή, ἀτύπως ἤ ὄχι, ἀναλαμβάνουν τίς δημόσιες σχέσεις τῆς οἰκονομικῆς ἐξουσίας τῶν ἑταιρειῶν καί τῶν ἐπιχειρήσεων γιά νά παρουσιάσουν τήν ἐπιθυμητή κατά τά συμφέροντά της εἰκόνα τῆς πραγματικότητας, εἰς βάρος τῆς κοινωνίας καί τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, μέ σκοπό νά τούς παραπλανήσουν. Πρόκειται περί μονάδων πνευματικῆς καταστολῆς. Θεωρῶ λοιπόν, ὅτι ἡ παραλλαγή τῆς ἀρχικῆς φράσης τοῦ Πετρόπουλου, σέ «ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ» ἀντικατοπτρίζει ἀρκετά πιστά τήν πραγματικότητα. Ἔχοντας ἤδη ἀποδώσει πιστά το ὕφος τοῦ μεγάλου λαογράφου, στό ὑπόλοιπο τοῦ κειμένου ὁ ἥρωάς μας θα ἀναφέρεται ὡς «μικρός μακάκας». Σέ λίγο πιό ἐλευθεριάζον ὕφος θά μπορούσαμε νά τόν ἀποκαλέσουμε καί μαλακοπίτουρα. 

Πρόσκληση-συζήτηση (ΟΧΙ στόν νέο σχέδιο Ἀνάν)

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Τό Σωματεῖο «Συμπαράσταση Ἀγώνα Κύπρου» (Σ.Α.Κ.) καί ἡ
«Συντονιστική Ἐπιτροπή Ὑποστήριξης Ἀγώνα γιά Ἐλεύθερη Κύπρο» (Σ.Ε.Υ.Α.Ε.)
σᾶς προσκαλοῦν σέ ἐκδήλωση μέ θέμα:
1959-2009
50 Χρόνια Κυπριακῆς Δημοκρατίας
ΟΧΙ στή διάλυσή της μέ νέο Σχέδιο Ἀνάν
Στήν αἴθουσα τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου
(Βάσ. Σοφίας καί Ριζάρη 2, Μετρό «Εὐαγγελισμός»)
Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2009, ὥρα 7.00 μ.μ.
Ὁμιλητές:
Βάσος Λυσσαρίδης ἐπ. Πρόεδρος ΕΔΕΚ (Κύπρος)
Γεώργιος Λιλλήκας πρ. Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν (Κύπρος)
Γεώργιος Κασιμάτης Ὄμ. Καθηγητής Πανεπ. Ἀθηνῶν
Μάνος Μεγαλοκονόμος Πρέσβυς ἐ.τ.

Συντονιστής: Μανώλης Μηλιαράκης Δημοσιογράφος, Πρόεδρος Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.

Θά ἀκολουθήσει συζήτηση

Ἡ παρουσία σας θά τιμήσει τούς διοργανωτές

Διαρκής πόλεμος γιά διαρκῆ εἰρήνη ( περί ἐπιθετικότητας)

Στό βιβλίο τοῦ Gore Vidal, «Διαρκής πόλεμος γιά διαρκῆ εἰρήνη. Πῶς καταφέραμε να γίνουμε τόσο μισητοί-Perpetual War for Perpetual Peace. How We Got to Be so Hated» ( σέ μετάφραση Νεκτάριου Καλαϊτζῆ ἀπό τίς ἐκδόσεις Scripta) ὑπάρχει ἕνας πολύ ἐνδιαφέρων καί παραστατικός πίνακας, μέ τίς ἐπίσημες στρατιωτικές ἐπιχειρήσεις καί ἐπεμβάσεις τῶν ΗΠΑ ἀνά τήν ὑφήλιο, τό διάστημα 1948-1999.

Στόν πίνακα δέν περιλαμβάνονται οἱ ἐπεμβάσεις καί οἱ ἐπιχειρήσεις μετά τό 1999 σέ Ἰράκ, Ἀφγανιστάν οἱ ὁποῖες εἶναι σέ ἐξέλιξη, μέχρι νά ἀποκατασταθεῖ ἐπί τόπου ἡ «δημοκρατία».

Καλό εἶναι να σημειωθεῖ πώς οἱ ἐπιχειρήσεις μετά τήν 11η Σεπτεμβρίου, τό ὄργιο ἐπιθέσεων τῶν ΗΠΑ καί τῶν άκολούθων τους σέ Ίράκ καί Ἀφγανιστάν, συνδυάστηκε καί μέ μία ἐπίθεση κατά τῶν συνταγματικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν στήν ἐσωτερική νομοθεσία τῶν διαφόρων χωρῶν πού πῆρε πιό ἔντονο ἀστυνομικό χαρακτῆρα.Τό ἐκτελεστικό ὄργανο Τζόρτζ Μπούς, ἔχοντας στό μυαλό του ἀνάλογες περιπτώσεις τῶν προκατόχων του, ὑποστήριξε ὅτι οἱ ΗΠΑ καί ὁ «ἐλεύθερος» κόσμος δέχθηκε ἐπίθεση καί κήρυξε τόν πόλεμο στόν ἀόρατο ἐχθρό. Ἐννοεῖται ὅτι θεωρῶ τά γεγονότα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου, μέσα στό γενικώτερο πλαίσιο πού ἀκολούθησε τον Ψυχρό Πόλεμο, ἀναπόφευκτη καί καθαρά ἀμυντική ἐνέργεια ἐκ μέρους τῶν Ἀράβων ἐκτελεστῶν ὡς ἐκπροσώπων τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἔτρωγε τό ἕνα χτύπημα μετά τό ἄλλο, καί τό κυριώτερο ένέργεια ἐπιδιωχθεῖσα ἀπό τίς ΗΠΑ, δηλαδή ἕνα δεύτερο Πέρλ Χάρμπορ. 

28η Ὀκτωβρίου 1940

Χρόνια μας Πολλά. Ἐπέτειος τοῦ ΟΧΙ σήμερα. Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς τό ἔχουμε συνδέσει μέ τόν Ἰωάννη Μεταξά. Δέν θά ἀσχοληθῶ σήμερα μέ τό ΟΧΙ τοῦ Μεταξᾶ, καί φυσικά δέν θά τό ἀμφισβητήσω ὅπως εἶναι τό πρῶτο πού κάνουν ὁρισμένοι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, τήν προσοχή μου τραβᾶνε κάποια ἄλλα ΟΧΙ, πιό οὐσιαστικά, ἀνώνυμα καί ἐπώνυμα, ἀνθρώπων λαϊκῶν.

α) Μητροπολίτης Αθηνῶν Χρύσανθος Φιλιππίδης -ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ 40.Δέν ξέρω γιατί αὐτός ὁ ἄνθρωπός μοῦ βγάζει ἕναν θαυμασμό, ἕναν ἰδιαίτερο σεβασμό. Δέν εἶπε ἕνα ἀλλά περισσότερα, πραγματικά βροντερά και δύσκολα ΟΧΙ.Διαβάζοντας τό ἔργο τῆς Διδούς Σωτηρίου εἶχα γράψει πρίν λίγο καιρό μία ἀνάρτηση, http://katotokerdos.blogspot.com/2009/09/1881-1949.htmlκυρίως γιά τήν θαυμαστή δραστηριότητά του στόν Πόντο . Ὁ Χρύσανθος Φιλιππίδης δέν σταμάτησε ἐκεῖ. Ἦρθε στήν Ἑλλάδα καί ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος. Μία λιτή περιγραφή τῆς παρουσίας του στήν Ἀθήνα ὅταν μπῆκαν οἱ Γερμανοί, ἡ ἄρνησή του νά ὁρκίσει τήν προδοτική κυβέρνηση, ὅπως καί ἡ ἀντιστασιακή του δραστηριότητα –γιατί ὁ Χρύσανθος δεν λάκισε - βρίσκονται στήν ἀνάρτηση τῆς ἱστοσελίδας http://www.asxetos.gr/article.aspx?i=1302  

Οἱ ἀνοιχτές φλέβες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς (1) -Ἐντουάρντο Γκαλεάνο

Ἀπόσπασμα ἀπό τό ὁμότιτλο βιβλίο τοῦ Ἐντουάρντο Γκαλεάνο σέ μετάφραση Φώντα Κονδύλη


...Ἡ ὑπανάπτυξη, ἔλεγε ὁ Τσέ Γκεβάρα, εἷν’ ἕνας νάνος μέ πελώριο κεφάλι καί μ’ὁλοστρόγγυλη κοιλιά. Τά ἰσχνά πόδια του καί τά κοντά χέρια του δέν ἐναρμονίζονται μέ τό ὑπόλοιπο κορμί του. Ἡ Ἀβάνα ἄστραφτε, οἱ κάντιλακ βοοῦσαν μεσ’ τίς πολυτελεῖς λεωφόρους της καί μέσα στό μεγαλύτερο καμπαρέ τοῦ κόσμου οἱ ὀμορφότερες βεντέτες λικνίζονταν στό ρυθμό τῶν τραγουδιῶν τοῦ Lecuona. Ταυτόχρονα στήν κουβανέζικη ὕπαιθρο, ἕνας μόνο ἀγροτοεργάτης στούς δέκα μποροῦσε νά πιεῖ γάλα, μόλις τό 4% τοῦ πληθυσμοῦ ἔτρωγε κρέας καί σύμφωνα μέ τό Ἐθνικό Συμβούλιο τῆς Οἰκονομίας, τά τρία πέμπτα τῶν ἐργατῶν ἀμοίβονταν μέ μισθούς τρεῖς ἤ τέσσερεις φορές κατώτερους ἀπό τό κόστος ζωῆς.

Ἡ ζάχαρη δέν δημιούργησε παρά νάνους. Γέννησε ἔτσι καί γίγαντες ἤ τουλάχιστον, συνέβαλε στήν αὔξησή τους σέ μεγάλο βαθμό. Ἡ ζάχαρη τῆς τροπικῆς λατινικῆς Ἀμερικῆς συνέβαλε τεράστια στή συσσώρευση κεφαλαίων πού ἐπέτρεψαν τή βιομηχανική ἀνάπτυξη τῆς Ἀγγλίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ὀλλανδίας ἀλλά καί τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Ἀντίθετα, σακάτεψε τήν οἰκονομία τῆς βόρειο-ἀνατολικῆς Βραζιλίας καί τῶν Ἀντιλλῶν καί ἀποφάσισε τήν ἱστορική καταστροφή τῆς Ἀφρικῆς. Τό ἐμπορικό τρίγωνο μεταξύ Εὐρώπης, Ἀφρικῆς καί Ἀμερικῆς εἶχε ὡς κίνητρο τό ἐμπόριο τῶν σκλάβων πού προορίζονταν γιά τίς ζαχαροφυτεῖες. « Ἡ ἱστορία μερικῶν κρυστάλλων ζάχαρης εἶναι ὁλόκληρη ἕνα μάθημα πολιτικῆς οἰκονομίας, πολιτικῆς ἀλλά καί ἠθικῆς» ἔλεγε ὁ Auguste Cochin.

3 Ἐπονίτες -Πολεμᾶμε καί τραγουδάμε

Στίς 23 Αὐγούστου 1944 μετά τήν ἀστραπιαία σοβιετική ἐπίθεση, ὁ Ἀντονέσκου στήν Ρουμανία συνθηκολογεῖ, ἡ Τουρκία βγαίνει ἀπό τήν οὐδετερότητα, ἡ δέ Βουλγαρία ἀλλάζει στρατόπεδο. Το καράβι ἀρχίζει να βυθίζεται και ἀρχίζουν οἱ ἐγκαταλείψεις. 3 ἡμέρες μετά, στίς 26 Αὐγούστου, ἐκδίδεται ἡ γενική διαταγή ἀποχώρησης τῶν γερμανικῶν δυνάμεων ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ἡ ἀποχώρηση ἡ ὁποία ὁλοκληρώθηκε στίς 12 Ὀκτωβρίου 1944 εἶναι ἀρκετά ἐνδιαφέρουσα, χωρίς ἰδιαίτερα προβλήματα γιά τίς γερμανικές δυνάμεις, σέ ἀντίθεση μέ ὅτι θά περίμενε κανείς.

Ἀπό τά ἑλληνικά νησιά οἱ Γερμανοί κατευθύνονται στήν Ἀθήνα γιά νά προχωρήσουν ἔπειτα πρός τήν Γιουγκοσλαυία. Καθώς διασχίζουν τίς θάλασσες, τά βρετανικά ἀεροπλάνα πετοῦν ἀπό πάνω τους χωρίς νά τούς χτυποῦν. Τό ἴδιο καί τά ὑποβρύχια. Οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες εἶναι μηδαμινές καί ὁ ὁπλισμός ἄθικτος. Αὐτό ἐπιφέρει τίς διαμαρτυρίες τῶν Ρώσων, ἀναγκάζοντας τούς Ἄγγλους νά βομβαρδίσουν μετά τίς 20 Σεπτεμβρίου τά ἀεροδρόμια τοῦ Τατοῒου, τῆς Ἐλευσίνας καί τοῦ Καλαμακίου. Γιά τά μάτια τοῦ κόσμου. 

Ἄρνηση

τοῦ Ἀριστείδη Ἀνδρόνικου

Σκηνή Πρώτη: Ἐκεῖνος διαβάζει τό ἀντρικό περιοδικό. Ἐκεῖ ὅπου ὅλες οἱ γυναῖκες εἶναι πάνω ἀπό 1.80 , ξανθές , γυαλιστερές , πρόθυμες , τέλειες σάν πλαστικές κοῦκλες. Κοιτάζει δίπλα του. Ἐκείνη δέν εἶναι τέλεια σάν πλαστική κούκλα. Τήν ἀπεχθάνεται , γιατί τοῦ ἔμαθαν ὅτι μία τέτοια γυναίκα ἁρμόζει στούς ἀποτυχημένους. Τή μισεῖ γιατί στά μάτια τοῦ εἶναι ἡ ὑπενθύμιση τῆς ἀποτυχίας του. Ἐναλλακτική λύση: Αὔριο νά δουλέψει σάν σκλάβος, νά γλείφει τό ἀφεντικό, νά ρουφιανέψει τούς συναδέλφους, μπάς καί πάρει μία αὐξησούλα, μέ τήν ὁποία θ’ ἀγοράσει τό αὐτοκίνητο πού στίς διαφημίσεις συνοδεύεται πάντα ἀπό τέλειες πλαστικές γυναῖκες. Ἴσως ἔτσι ἀποκτήσει καί μία τέλεια πλαστική γυναίκα. Πράξη μιμητικῆς μαγείας. Ἀρχαία ὅσο καί ὁ ἄνθρωπος. Μοντέρνα ὅσο καί ἡ τηλεόραση plasma πού δείχνει τίς διαφημίσεις. 

Ἀνορθόδοξος πόλεμος καί ἰδεολογικό ἀντάρτικο

4 ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΙΤΣΙΚΗ

ΓΙΕΛΤΣΙΝ-ΣΗΜΙΤΗΣ : Ὁ μέθυσος καί ὁ λογιστής. ( τεῦχος 31-ΑΝΟΙΞΗ 2004)

Κάθε φορά πού τελειώνει ὁ ποδοσφαιρικός ἀγών τῶν ἐκλογῶν διερωτώμεθα: ἀξίζει τόν κόπο νά πληρώνωμε τόσο ὑψηλούς μισθούς σέ τόσους βουλευτές – ποδοσφαιριστές, 300 ἀτόμων, γιά νά ἐπιστρέψωμε μετά τόν ἀγῶνα στήν γκρίζα ζωή τῆς ἀπελπιστικῆς καθημερινότητας; Καί τώρα φανταζόμεθα τό 1943 τό Βερολῖνο καί τίς γερμανικές πόλεις νά κατακλύζονται ἀπό 11 ἑκατομμύρια Γερμανῶν ( ὅπως τόν Μάρτιο τοῦ 2004 στήν Ἱσπανία) ἐπειδή οἱ δολοφόνοι τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Σαράφη-Μπίν Λάντεν στήν κατακτημένη ἀπό τούς Γερμανούς Ἑλλάδα ἐτόλμουν νά προβοῦν σέ πράξεις τρομοκρατίας κατά τοῦ φιλειρηνικοῦ γερμανικοῦ λαοῦ. Ὄχι στήν τρομοκρατία ἐφώναζε στούς δρόμους τοῦ Βερολίνου ὁ γερμανικός ὄχλος πού τά παιδιά του ἐμάχοντο γιά τήν ἐλευθερία στά διάφορα μέτωπα τῆς Εὐρώπης. Οἱ βουλευτές ὁμιλοῦν γιά δημοκρατία ἀλλά ποτέ δέν ἀσχολοῦνται μέ τό πρόβλημα τῆς ἐξαφανίσεως τοῦ Ἕλληνος καί τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τό πρόβλημα δέν εἶναι οἱ μισθοί, δέν εἶναι τά ράντσα στά νοσοκομεῖα, δέν εἶναι οἱ ἐλλιπεῖς συντάξεις, δέν εἶναι ἡ ἀνεργία οὔτε κάν ἡ ἐθνική ἀνεξαρτησία. Ὅλοι γνωρίζομε ὅτι ἕνα εἶναι τό ἀφεντικό, ἡ Ἀμερική, καί ὅποιος πολιτικός τολμήση νά τῆς σηκώσει κεφάλι θά τό χάση, ὅποιος Γιωτόπουλος ἐναντιωθῆ θά καταλήξη στόν Κορυδαλλό. 

Πρόβατο ἤ ἀμοιβάδα;

Ἄς ἀποπειραθοῦμε μία μικρή σύγκριση στίς προεκλογικές περιόδους τά τελευταῖα χρόνια, ἀπό τό 1974 καί μετά.

Θυμᾶμαι τήν ἀφ’ ὑψηλοῦ κριτική τῶν πάσης φύσεως εἰδικῶν, τῶν «πνευματικῶν» ἀνθρώπων, τῶν κατ’ ἐπάγγελμα ἀσχολουμένων μέ τά κοινά. Βρίσκανε χαρακτηριστικά καί στοιχεῖα παρακμῆς, καθυστέρησης σέ σχέση μέ ἀντίστοιχες προεκλογικές περιόδους σέ χῶρες τῆς Εὐρώπης. Μέσα ἀπό ἐφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις ὅλο καί συχνότερα ἐπαναλάμβαναν τήν ἀπορία τους, ἐξέφραζαν τόν καημό καί τήν ἀγωνία τους, πότε ἐπιτέλους θά ἀσχοληθοῦμε σοβαρά μέ τό νόημα τῶν ἐκλογῶν, θά συζητήσουμε γιά τά προγράμματα τῶν κομμάτων, τά προβλήματα τῆς καθημερινότητας. Πότε θά πάψει ὁ κόσμος νά τρέχει σάν τά πρόβατα νά γεμίζει τίς πλατεῖες κουνώντας πλαστικές σημαῖες, πότε θά σταματήσει ἡ μετακίνηση τῶν ὀπαδῶν μέ ποῦλμαν ἀπό πόλη σέ πόλη. Ὅλα αὐτά κάποτε θά ἔπρεπε νά πᾶνε στήν μπάντα, νά συνειδητοποιήσουμε τήν ἔννοια τῆς πραγματικῆς δημοκρατίας, νά ἀνέβουμε πολιτιστικά ἀπό τό ἐπίπεδό του παθητικοῦ χειροκροτητῆ καί τῆς προσωπολατρείας στό ἐπίπεδό τῆς ἐνεργοῦ καί συνειδητοποιημένης συμμετοχῆς. 

Ἡ εἰκόνα ἔχει ἀλλάξει. Οἱ πλαστικές σημαῖες καί οἱ ἀφίσες ἔχουν μειωθεῖ στό ἐλάχιστο. Οἱ ἀνοιχτές συγκεντρώσεις χρόνο μέ τόν χρόνο φθίνουν. Δέν εἶναι ὅμως δύσκολο νά ἀντιληφθεῖ κάποιος ὅτι ἡ ἀπουσία πραγματικῆς συζήτησης, οὐσιαστικῆς πολιτικῆς ἀντιπαράθεσης παραμένει. Ὄχι μόνο παραμένει, ἀλλά καί ἐντείνεται.
Οἱ δημοσκοπήσεις καί τά exit poll βρίσκονται στό κεντρικό σημεῖο τῆς προεκλογικῆς ἀντιπαράθεσης. Δημοσκόποι, ἐπικοινωνιολόγοι ξεφυτρώνουν σάν τά μανιτάρια, μέ ὕφος βαρύγδουπο παίρνουν θέση ἀνάμεσα σέ πολιτικούς καί κομματικούς ἐκπροσώπους, ἀνάμεσα σέ πανεπιστημιακούς καθηγητές καί λοιπούς ἐπιστήμονες ἀναλαμβάνοντας νά μεταγγίσουν καί σέ μᾶς λίγη ἀπό τήν σοφία τους, νά μᾶς ἐξηγήσουν τί εἶναι δημοκρατία. Φτάσαμε στό σημεῖο νά ἀκοῦμε ἀπό τήν κάθε λινάτσα, ὅτι ἡ ἀπαγόρευση τῶν δημοσκοπήσεων – μίας ἀνατριχιαστικά προπαγανδιστικῆς καί ἀντιδημοκρατικῆς ἐπιχειρηματικῆς δραστηριότητας καί διαδικασίας- ἀποτελεῖ πλῆγμα γιά τήν δημοκρατία. Αὐτοί πού χρόνια πρίν ἐπέκριναν τήν καθυστερημένη νεοελληνική πραγματικότητα γιά τήν ἀδυναμία της νά συμβαδίσει μέ τά πολιτικά εὐρωπαϊκά δρώμενα καί ἤθη, τώρα ἐντός τοῦ σημερινοῦ βάλτου εἴτε ὑπερθεματίζουν εἴτε συναινοῦν σιωπηλά. Τό δημοσιογραφικό συνάφι διαμαρτύρεται ἐντόνως γιά τήν ἀντιδημοκρατική φίμωση τῶν ἑταιρειῶν δημοσκοπήσεων. Καί πολύ σωστά ἀφοῦ ἡ μέτρηση – διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης ἔχει τήν ἰσχύ καί τό εἰδικό βάρος «εὐρωπαϊκοῦ κεκτημένου!!!

Οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς πού θεωροῦσαν τήν προσωπολατρεία σάν κίνδυνο γιά τήν πραγματική δημοκρατία, σήμερα λατρεύουν καί ἐκστασιάζονται μπροστά στά νούμερα, στά ποσοστά , τά γραφήματα τῶν δημοσκόπων καί τίς ἀναλύσεις τῶν ἐπικοινωνιολόγων. Ἄν ἐπιδιωχθεῖ νά ἀπαγορευθεῖ ὁ στοιχηματισμός γιά τά ποσοστά πού θά λάβουν στήν κάλπη τά διάφορα κόμματα, ὅλο αὐτό τό συνοθύλευμα εἶναι ἱκανό νά μᾶς καλέσει νά κατεβοῦμε σέ ἀπεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι γιά τήν καταπάτηση τοῦ στοιχειώδους δημοκρατικοῦ δικαιώματος τοῦ τζόγου.

Ἡ παρακολούθηση αὐτῶν τῶν «ἐρευνῶν» συνιστᾶ πολύ μεγαλύτερη παθητικοποίηση τοῦ πολίτη σέ σχέση μέ τό παρελθόν. Αὐτό εἶναι καί τό ἐπιδιωκόμενο. Ἡ οὐσία τῆς δημοκρατίας ἐξευτελίζεται στόν πυρήνα της, ἀπό ὅσους πολιτικούς συμμετέχουν σέ τέτοιες στημένες συζητήσεις, ἀπό τόν παθητικό τηλεθεατή, ἀκροατή, ἀναγνώστη, καί κυρίως ἀπό τό 99,9999% τῶν δημοσιογράφων, αὐτῶν τῶν ξεπουλημένων καί ξεφτιλισμένων ἀργυρώνητων γραφίδων. Ἀλλά καί ἀπό σένα τόν ἴδιο. Δέν θές νά σοῦ

ΕΑΜ: Μιά νίκη πού κατέληξε σέ τραγωδία

Τό 1941, μετά τήν ὑποχώρηση τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων καί τήν ἐπικράτηση τῶν Ναζί, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἐγκαταλείπει τήν χώρα. Ἀρχικά ἀποβιβάζεται στήν Κρήτη, καί μετά τήν ἀπαγόρευση τῶν Βρετανῶν νά πᾶνε στήν Κύπρο κατευθύνονται στό Κάιρο. Τό κενό πού θά δημιουργηθεῖ στήν κατεχόμενη χώρα τό καλύπτει τό ΕΑΜ ( Ἐθνικό Ἀπελευθερωτικό Μέτωπο) πού δημιουργεῖται μέ πρωτοβουλία τοῦ ΚΚΕ. Τό ΚΚΕ μέ ἕναν σαφῶς ὀλιγάριθμο –λόγω τῆς δικτατορίας τῆς 4ης Αὐγούστου –ἀλλά πολύ ἀποτελεσματικό μηχανισμό καταφέρνει νά δημιουργήσει ἕνα μαζικό κίνημα ἔνοπλης ἐθνικῆς ἀντίστασης. Ξεκίνησε μέ περίπου 100 ὀργανωμένα μέλη, φτάνοντας 3 χρόνια μετά τά 500000. Δημιούργησε ἕνα σύστημα διακυβέρνησης, μέ ἀποκορύφωμα τήν ἵδρυση τῆς ΠΕΕΑ, κατορθώνοντας πρίν φύγουν οἱ Γερμανοί νά ἔχει ὑπό τόν ἔλεγχό του τό 90% τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας. Καί ὅμως αὐτό τό ἑλληνικό θαῦμα, κατέληξε σέ τραγωδία, σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία καί τά σχέδια τῶν Ἄγγλων πού βρῆκαν ἀνέλπιστο ἀρωγό τους, τήν ἄπειρη καί ἀνεπαρκῆ πολιτική ἡγεσία τοῦ ΕΑΜ καί τοῦ ΚΚΕ. 

Ἡ ξεθεωτική Γερμανία...

Ἄνθρωποι τοῦ ΕΡΕΒΟΥΣ μέ τά φορέματα τοῦ ΛΑΟΥ, φορέσατε τά Φορέματα τοῦ ΦΩΤΟΣ.ΝΕΟΙ,ΝΕΟΙ,ΝΕΟΙ ἑτοιμασθῆτε διά τόν Ἀγώνα τοῦ ΦΩΤΟΣ κατά τοῦ ΣΚΟΤΟΥΣ.Ἐνδυθῆτε Ρουχικῶς,Σωματικῶς, Πνευματικῶς μέ ΗΛΙΟΝ. Λαμπροστολισθῆτε μέ τά ΦΩΤΑ καί τά ΧΡΩΜΑΤΑ τῆς Γῆς Σας. Καί πάρετε τά καμιτσίκια τῶν Χρυσῶν Ἀκτίνων καί κτυπᾶτε παντοῦ ἀλύπητα καί κατακέφαλα τό ΜΑΥΡΟΝ.

Καί ὅπως εἰς τάς Γερμανίας, εἶναι Ὁμίχλαι καί Σκοτάδια καί ἀντί Γραμμῶν ΟΓΚΟΙ καί Χρώματα Ἐρεβώδη καί ὅπως ὁ Ζωγράφος εἶναι Στραβός, ἡ Ζωγραφική εἶναι ἐπίπεδα καί Χρώματα. Καί εἶναι Γροθιά Φωτός καί Γροθιά Σκότους. Μπουνιά μέ μπουνιά. Καί εἶναι Γροθιές Σκότους καί μεγαλοδύναμη γροθιά Φωτός. Διότι εἶναι ὁ Ἀγών τοῦ Σκότους πού τείνει νά πνίξει τό Φῶς. Καί εἶναι ὁ Ἡράκλειος Ἀγών τοῦ Φωτός νά φανῆ εἰς τά ἀσφυκτικώτατα, ἀποπνικτικώτατα, σφίγγοντα καί πνίγοντα πανταχόθεν Σκοτάδια.

Δουλειά, ἀνία, ἀνιδιοτέλεια

Νά ψάχνεις γιά δουλειά προκειμένου νά πληρωθεῖς: σ’αὐτό μοιάζουν ὅλοι σχεδόν οἱ ἄνθρωποι σήμερα στίς πολιτισμένες χῶρες. Γιά ὅλους ἡ δουλειά εἶναι ἕνα μέσο καί ὄχι ὁ σκοπός. Γι’ αὐτό καί δέν εἶναι δύσκολοι στήν ἐπιλογή τῆς ἐργασίας: ἀρκεῖ νά πληρώνονται καλά. Ὑπάρχουν ὅμως ἄνθρωποι ( ἄν καί λίγοι) πού θά προτιμοῦσαν νά πεθάνουν παρά νά δουλεύουν δίχως καμιά εὐχαρίστηση. Εἶναι ἐπιλεκτικοί, ἱκανοποιοῦνται δύσκολα, καί δέν νοιάζονται γιά μεγάλες ἀμοιβές ἄν ἡ δουλειά δέν εἶναι ἡ ἀμοιβή τῶν ἀμοιβῶν. Σ’αὐτό τό σπάνιο εἶδος ἀνθρώπων ἀνήκουν οἱ καλλιτέχνες καί οἱ στοχαστικοί ἄνθρωποι, ὅπως κι ἐκεῖνοι οἱ ἀργόσχολοι, πού περνοῦν τή ζωή τους μέ τό κυνήγι, τά ταξίδια, τίς ἐρωτοδουλειές καί τίς περιπέτειες. Ὅλοι αὐτοί θέλουν τήν δουλειά καί τόν μόχθο, ἀκόμη καί τήν σκληρότερη δουλειά ἄν χρειάζεται, μόνο ἄν εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν εὐχαρίστηση. Σέ ἄλλη περίπτωση, ἡ τεμπελιά τους εἶναι κατηγορηματική, ἀκόμη κι ἄν μπορεῖ νά τούς φέρει τήν φτώχεια, τήν ἀτίμωση, τήν ἀρρώστια ἤ τόν θάνατο. Δέν φοβοῦνται τήν ἀνία τόσο ὅσο φοβοῦνται τήν δουλειά χωρίς εὐχαρίστηση, καί μάλιστα χρειάζονται πολλή ἀνία προκειμένου νά πετύχει ἡ δουλειά τους. Γιά τούς στοχαστές καί ὅλα τά εὐαίσθητα πνεύματα ἡ ἀνία εἶναι ἐκείνη ἡ δυσάρεστη «ἄπνοια» τῆς ψυχῆς, πού ὑπάρχει πρίν ἀπό τό εὐτυχισμένο ταξίδι καί τούς χαρούμενους ἀνέμους. Εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τήν ὑποφέρουν καί νά περιμένουν μέσα τους τά ἀποτελέματά της. 

Ἔλθομεν λοιπόν εἰς τάς Εὐρώπας (1)...Περικλῆς Γιαννόπουλος

Οἱ τωρινοί ἔχουν φάγει ΤΡΕΛΛΟΧΟΡΤΟΝ καί ἔχουν πίει ΤΡΕΛΛΟΝΕΡΟΝ. Φεύγουν ἀπό τήν ἡμέρα καί πηγαίνουν εἰς τήν ΝΥΚΤΑ. Ζητοῦν ἀπό τήν Νύκτα τά ἔργα τῆς Ἡμέρας. Ζητοῦν ἀπό τήν ΝΥΚΤΑ τάς ΤΕΧΝΑΣ…ΓΡΑΜΜΩΝ καί ΧΡΩΜΑΤΩΝ.. Πηγαίνουν εἰς τό Ἔρεβος νά ἰδοῦν τό Φῶς. Εἰς τό Παρίσι…Μόναχον.

Ἔλθομεν λοιπόν εἰς τάς Εὐρώπας. Καί κατ’ ἐκλογήν! Καί κατά προτίμησιν! Καί κατ’ ἐξοχήν! Εἰς τάς Σκοτεινοτάτας! Τάς Ὑγροτάτας! Τάς Καρβουνοειδεστάτας! Τάς Σαπιωτάτας!. Εἰς αὐτάς τάς Γερμανίας, ὅπου πηγαίνουν οἱ μισοί Ἕλληνες καί γίνονται μέν Σοφολογιώτατοι ἀλλά καί ἀποδασκαλίζονται ἀλλά καί ἀπομιστριωτίζονται ἀλλά καί ἀποντοτορώνονται. Καί τό ὅτι ὁ Γύζης ἐκεῖ ἔγινε Γύζης, αὐτό δέν θά εἰπῆ ἀπολύτως τίποτε, διότι εἶναι Ἕνας, διότι ἔζησε μόνος, διότι ἔτυχε νά ἔχη Πορταθούρειον Ἑλληνικήν ψυχήν, καί διότι ἀσφαλέστατα, ἐάν μέ αὐτά τά μέσα ἦτο εἰς Χώραν Φωτεινήν καί εἰς Τέχνην Φωτεινήν, θά ἔφθανε ταχύτερα ἐκεῖ ὅπου ἔφθασε, θά ἔφθανε χίλια μέτρα ὑψηλότερα καί διότι… καί αὐτός ὁ Γύζης εἶναι ἡ ριζική ἄρνησις, ἀναίρεσις καί ἀναποδογύρισμα τοῦ Γραμματικοῦ καί Χροϊκοῦ…Πανγερμανισμοῦ! Ἄλλως τε αἱ Γερμανίαι μέ τά ἑκατομμύρια στερεοτυπωμένα φθηνά γρουσούζικα βιβλία, ἐγέμισαν τά κεφάλια τῆς Εὐρώπης Γερμανοϊδέες, ἄλλως τε οἱ νικημένοι Γάλλοι, κατά λόγον φυσικόν, ἐδέχθησαν εἰς τόν σβέρκον των καί τά λεξικά τοῦ Νικητοῦ, ἄλλως τε διά νά νικηθοῦν θά εἰπῆ ὅτι δέν ἦσαν τίποτε, ἄλλως τε καί αὐτοί ὑπεδέχθησαν τό Βόρειον …Φῶς! Τό ὁποῖον δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι οὔτε Βόρειον Σέλας, πρωτοστατούσης τῆς Ἀναγούλας Σάνδης καί παρά τάς διαμαρτυρίας τοῦ Χάϊνε, πού ἐγνώριζε καλύτερα φυσικά τόν τόπον του ἀπ’αὐτήν, ἄλλως τε καί αὐτοί μετά πολυετεῖς τρομεράς προπονήσεις ἐβαγνέρισαν, ἄλλως τε καί οἱ Ἄγγλοι, οἱ ἄλλοι αὐτοί ἐμποροβιομήχανοι τοῦ Πνεύματος καί τοῦ Ὡραίου, οἱ Γραμματικῶς καί Χροϊκῶς Καννίβαλοι ἐκτός ὀλίγων τεχνητῶν Μονάδων λόρδων θαυμασιωτάτων ἐπηρεάσθησαν, ἄλλως τε καί αὐτοί οἱ Ἰταλοί διά μίαν στιγμήν ἐτρελλάθησαν καί ἐστράφησαν πρός τό Σκότος καί τώρα μόλις ἀρχίζουν νά σείουν πρῶτοι αὐτοί φυσικά, τόν Βαρβαροβόρειον Γερμανικόν Ζυγόν, ἄλλως τε καί κατ’ οὐσίαν, κατά φύσιν, κατά ρίζαν, κατά ψυχήν, κατά γενικόν τύπον, κατά τήν ἐσωτάτην Αἰσθητικήν βάσιν, ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι εἶναι συγγενεῖς καί ἀποτελοῦν ἕνα τύπον, ἄλλως τε καί τά Σκότη καί τά ὁμιχλώματα καί τά ἀγριώματα, τόσον ὅσον ἐνδιαφέρει ὑμᾶς, εἶναι περίπου τά αὐτά εἰς τά Λονδῖνα, εἰς τά Μόναχα καί εἰς τά Παρίσια ὅπου πηγαίνουν οἱ ἄλλοι μισοί τωρινοί καί ἀποκοκορικίζονται καί ἀποφαυλίζονται, καί ἀποπροστυχιάζονται καί ἀποκοκοτίζονται, τά Σάπια Παρίσια, τό Κρεατοπάζαρο Ἀνατολῆς καί Δύσεως, ὅπου ὅλαι αἱ Τέχναι καί ὅλοι οἱ Γάλλοι ὑμνοῦν τήν Γυναίκα…πού τούς τρέφει, τήν Γυναίκα- θηλυκόν, θηλυκόν-μπούτι, θηλυκόν-γάμπα, πρό πολλοῦ πλέον οὔτε αὐτό, ἀλλά τό θηλυκόν Φόρεμα, καί οὔτε φόρεμα καλά καλά, ἀλλά ἐσώρουχον, ἀλλά λινόν μεταξωτό καί νταντέλλα.

Μητροπολίτης Τραπεζοῦντος Χρύσανθος ( 1881-1949 )

Η σημερινή ἀνάρτηση ἀναφέρεται στόν Χρύσανθο, Μητροπολίτη Τραπεζοῦντος. Μιά πολύ καλή βιογραφία του βρίσκεται ἐδῶ http://www.egolpio.com/HISTORY/xrusanthos.htm
Ἐκτός ἀπό τήν δράση του στόν Πόντο πραγματικά ἀξίζει νά διαβαστεῖ καί τό κομμάτι σχετικά μέ τήν παρουσία του στήν Ἀθήνα κατά τήν διάρκεια τῆς γερμανικῆς εἰσβολῆς, πού ὑπάρχει στόν προηγούμενο σύνδεσμο ἀλλά καί ἐδῶ http://www.asxetos.gr/article.aspx?i=1302 ( μέ ἀπόσπασμα ἀπό τό ἡμερόλογιό του) . Τά ἀποσπάσματα πού ἀκολουθοῦν προέρχονται ἀπό τό ἔργο του « Ἡ Ἐκκλησία τῆς Τραπεζούντας» καί ἀπό τό βιβλίο τῆς Διδοῦς Σωτηρίου « Ἡ Μικρασιατική καταστροφή καί ἡ στρατηγική τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ στην Ἀνατολική Μεσόγειο».

Γράφει ἡ Διδώ Σωτηρίου:

…Ὁ Χρύσανθος, πού τ’ ἄξιζε νἄχει γίνει θρύλος, ὅπως θρύλος ἦταν κάποτε γιά Ἕλληνες καί Τούρκους στόν Πόντο, ἔχει νά μᾶς προσφέρει μία πολύτιμη πείρα. Καί δέ μασάει τά λόγια του. Ἀπόδειξη τό βιβλίο του « Ἡ Ἐκκλησία τῆς Τραπεζοῦντος» καί οἱ πράξεις του καί ἡ λεβεντιά του, καί ἡ πολιτική μεγαλοφυία του. Καί τά τραγούδια πού τοῦ ἀφιέρωσαν οἱ ἁπλοί Τοῦρκοι τοῦ Πόντου, ἐνῷ στήν Ἄγκυρα τό 1920 ἡ ἐπίσημη Τουρκία τόν καταδίκαζε ἐρήμην σέ θάνατο, γιά τήν πατριωτική του δράση. Κι’ εἶναι αὐτός ὁ Χρύσανθος πού τόλμησε, τό 1941, νά ὀρθώσει τό ἀνάστημά του στούς Γερμανούς καταχτητές καί ν’ἀρνηθεῖ νά ὁρκίσει τήν προδοτικήν κυβέρνηση Τσολάκογλου. Οἱ γερμανοπροσκυνημένοι τόν ἐκθρόνισαν καί οἱ μεταπελευθερωτικές κυβερνήσεις δέσμιες τῶν Ἄγγλων δέν τόλμησαν νά τόν ἀποκαταστήσουν. Ἡ Ἀκαδημία μόνο πρόλαβε μόνο νά τόν ἀγκαλιάσει καί πέθανε φτωχός, μά ἔντιμος καί μεγάλος. Κάποτε ὁ Βενιζέλος εἶπε στό Γληνό τό θαυμασμό του γι’ αὐτόν τόν «σπουδαῖο ἄνθρωπο καί ὑπέροχο πατριώτη».

Τά κακαρίσματα τοῦ τρίτου κόσμου...

Ἕνα βιντεάκι πού εἶδα καί στό ὁποῖο παραπέμπω στή συνέχεια, κάθε φορά πού τό βλέπω μέ γεμίζει ὀργή. Πρόκειται γιά ἕνα ντοκυμαντέρ ἀπό τήν πολύ καλή σειρά τῆς ΕΡΤ μέ τίτλο ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ, πού παρουσίαζε ὁ Χρόνης Μίσσιος. Ἡ σειρά εἶναι παραγωγῆς 1994, ἔτυχε ὅμως τελευταῖα νά προβληθεῖ σέ ἐπανάληψη κάποια πρωϊνά τοῦ Αὐγούστου. Πρόσφατα στό πλάϊ τοῦ ἰστολογίου ἔχω βάλει τόν σύνδεσμο πού παραπέμπει στό ὀπτικοακουστικό ἀρχεῖο τῆς ΕΡΤ, θεωρῶ ὅτι ἔχει περισσότερο ἐνδιαφέρον ἀπό τίς τωρινές παραγωγές της. Σήμερα διασώζεται κάπως ἡ ΕΤ3. Δυστυχῶς, 15 χρόνια μετά, στό δημόσιο τηλεοπτικό τοπίο ἔχει ἐνσκήψει ξηρασία ἤ ἐπικρατοῦν συνθῆκες βάλτου εἴτε στήν ποιότητα τοῦ περιεχομένου εἴτε στήν θεματολογία. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν καί αὐτές οἱ ἐπαναλήψεις, ἀφοῦ καί ἡ δημόσια τηλεόραση με γοργούς ρυθμούς προσπαθεῖ νά ἀντιγράψει τά ὑψηλά ποιοτικά standards τῶν θεωρούμενων «ἐλεύθερων» ἰδιωτικῶν καναλιῶν.

Τραμπουκισμοί...ἀναζητοῦνται μάρτυρες

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3641

Στήν παραπάνω ἱστοσελίδα τοῦ Ρεσάλτο βρῆκα τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ. Δέν γνωρίζω ἄν καί κατά πόσον ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα, ὅποιος γνωρίζει ἄς πράξει τά δέοντα...

====================================================================
Ἀπό: http://ventetta.blogspot.com/2009/08/blog-post_4505.html

ΕΠΕΙΓΟΝ: Ζητοῦνται αὐτόπτες μάρτυρες Ἀρχικά διαβάστε τήν εἴδηση κάνοντας κλίκ ἐδῶ:http://ixnos1.blogspot.com/2009/08/blog-post_4664.html

Ἡ εἴδηση δέν εἶναι καί τόσο φρέσκια, ἀλλά ἔχει καί συνέχεια. Χτές συνάντησα τό θύμα ἐπειδή.... γνωριζόμασταν ἤδη, ἀλλά δέν πῆγε τό μυαλό μου ὅτι ἦταν ὁ Δημήτρης ὁ πρωταγωνιστής αὐτοῦ του ξυλoδαρμοῦ. Βρεθήκαμε τυχαία, κι ἀφοῦ εἴπαμε τά τυπικά "καλό χειμώνα" καί "πῶς πέρασες;" μοῦ διηγήθηκε τήν ἱστορία. "Πῶς πέρασε"....

Χιροσίμα -Ναγκασάκι: Μιά ἀνθρωποσφαγή δυτικῶν προδιαγραφῶν

«…Τό πεπρωμένο εἶχε ἐπιλέξει τό Ναγκασάκι ὡς τελειωτικό μας στόχο. Τό πεπρωμένο εἶχε καταδικάσει τό Ναγκασάκι στήν καταστροφή…»
Τάδε ἔφη ὁ Οὐίλιαμ Λῶρενς, ἀνταποκριτής τῶν New York Times καί αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ Ναγκασάκι στις 9 Αὐγούστου 1945.

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἀποκαλύπτει τό – γιά μένα – ἀποκορύφωμα διαστρέβλωσης καί παραποίησης τῆς πραγματικότητας. Καί σέ περιεχόμενο καί σέ διάρκεια. Πρίν ἀπό 2 χρόνια ἔπεσε στήν ἀντίληψή μου. Ὡς τότε εἶχα καί ἐγώ τήν εἰκόνα μίας Ἀμερικῆς πού ἔριξε τίς ἀτομικές βόμβες τό 1945 μέ σκοπό τήν ἄμεση λήξη τοῦ πολέμου καί τήν ἀποφυγή περισσοτέρων θυμάτων καί καταστροφῶν. Ἄμ δέ….

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Λυκούργου Κομίνη, « Ἀπό τήν πένα στήν ὀθόνη….ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ», ἐκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ

...Ἡ ἱστορία δέν γράφεται πάντοτε μέ βάση τά πραγματικά δεδομένα. Ἡ πολιτική προπαγάνδα μέ τή συνενοχή τῶν ΜΜΕ κατορθώνει νά διαστρεβλώσει τήν πραγματικότητα, γιά αὐτό ὁ Τρούμαν – ἀρχιτέκτονας τῆς ρίψης τῶν πρώτων ἀτομικῶν βομβῶν ἐναντίον ἀθώων – εἶχε μυκτηρίσει τούς ἁπλούς ἀνθρώπους πού νομίζουν ὅτι μαθαίνουν τήν ἀλήθεια ἀπό τά ΜΜΕ. Κραυγαλέα ἀπόδειξη ἀποτελεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ ἴδιου νά ριφθοῦν οἱ βόμβες στήν Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι παρά τό ὅτι ἡ Ἰαπωνία εἶχε ἀποδεχθεῖ τήν συνθηκολόγηση καί γνώριζε τήν καταστρεπτικότητα τοῦ νέου ὅπλου ἀπό τίς δοκιμές σέ ἀκατοίκητες περιοχές. Μετά τό τρομερό πλῆγμα σέ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἀλλά καί τίς ἀθεράπευτες γιά πολλά χρόνια ἀνθρώπινες πληγές ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνθρώπων, ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ μέ τήν βοήθεια τῶν δυτικῶν ΜΜΕ ἐπέβαλαν τήν ἄποψη ὅτι οἱ βόμβες ρίχτηκαν γιά νά ἀναγκαστεῖ ἡ Ἰαπωνία νά συνθηκολογήσει. Τό ἐπιχείρημα τοῦ Τρούμαν ἦταν ὅτι « ἀναγκαστήκαμε νά σκοτώσουμε μερικές χιλιάδες γιά νά ἐπισπεύσουμε τήν λήξη τοῦ πολέμου καί νά σώσουμε ἑκατοντάδες χιλιάδες ζωές.» Τό ἐπιχείρημα καθιερώθηκε σέ ὅλη τήν Δύση μέσα στά πλαίσια τοῦ ψυχροῦ πολέμου πού ἀκολούθησε, καί ἐπέβαλλε ὡς ἀληθινό ὅτι ἦταν δυτικό. Ἡ πραγματικότητα ὅμως μέσα ἀπό τά ἱστορικά ντοκουμέντα εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. 

Μέρες τοῦ 36 (2)- 4η Αὐγούστου

Εἶναι εὔκολο νά ταυτισθῆ μία ἱστορική περίοδος μέ ἕνα πρόσωπο. Αὐτή ἡ ἐπιφανειακή ταύτιση δέν ἀποκαλύπτει ὅμως τίς διαδικασίες καί τίς διεργασίες πού διαδραματίζονται στο παρασκήνιο. Μία δικτατορία δέν ἐπιβάλλεται στά καλά καθούμενα, οὔτε εἶναι δυνατόν νά φέρει σέ πέρας τό ἐγχείρημα ἕνα μόνον ἄτομο. Ἀφορισμοί, γενικεύσεις καί ἁπλουστεύσεις ἐξυπηρετοῦν περισσότερο τήν συσκότιση. Ὅπως καί ἡ ἠθικολογία. Ἡ βαθύτερη οὐσία τῶν πραγμάτων παραμένει ἀνέγγιχτη. 4η Αὐγούστου δεν εἶναι μόνον ὁ Μεταξᾶς. 4η Αύγούστου εἶναι καί ἡ ἀγγλόδουλη στάση τοῦ Γεωργίου τοῦ Β, 4η Αὐγούστου εἶναι η στάση τῶν πολιτικῶν και στρατιωτικῶν προσωπικοτήτων πού ἔδρασαν καθοριστικά τό προηγούμενο διάστημα. Ἡ στάση τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων εἶναι ἐνδεικτική. Ὁ Μεταξᾶς στό κάτω κάτω ποτέ δεν ἔκρυψε ὅτι ἦταν ἕνας ὑπηρέτης τοῦ θρόνου, σέ ὅλη του τήν πολιτική και στρατιωτική σταδιοδρομία αὐτό τόν χαρακτηρίζει. Σκοπός μας δέν εἶναι νά ἀξιολογήσουμε ἠθικά κάποια πρόσωπα ἤ καταστάσεις. Ὅποιος περιορίζεται στην ἠθική ἀξιολόγηση, χωρίς νά ἐπεκτείνεται σέ μιά σφαιρική μελέτη καί διερεύνηση ὑπεραπλουστεύει καί μένει στό σκοτάδι. Ἡ ἱστορία δέν ἔχει ἀπολύτως καμμιά σχέση μέ τήν ἠθική. Στην πολιτική ὅπως καί στόν πόλεμο δεν ὑπάρχουν καλοί καί κακοί, ἀλλά συμφέροντα. Ἡ προσπάθειά πρέπει να ἑστιάζει στήν κατανόηση τῆς ἐν λόγῳ περιόδου, καί τῶν γεγονότων πού ὁδήγησαν στό καθεστώς τῆς 4ης Αὐγούστου.

Ἑλληνικόν χρῶμα - Περικλῆς Γιαννόπουλος

Ὅπως διὰ τὴν ζήτησιν τῆς Ἑλληνικῆς Γραμμῆς, ἥτις ἀποτελεῖ τὴν πρώτην Ἰδέαν μιᾶς ἐκρήξεως Ἑλληνικῆς Αἰσθητικῆς, τίθεται ὡς βάσις οὐχὶ Τέχνη τις οἱαδήποτε, οὔτε αὐτὴ ἡ Ἀρχαία μας Τέχνη, ἀλλὰ ἡ Φύσις, ἡ Γῆ, ὅπως τὴν βλέπομεν γύρωθεν ἡμῶν, οὕτω καὶ διὰ τὸ ΧΡΩΜΑ. Καὶ ὅπως διὰ τὴν Γραμμὴν ἐξέλεξα ὡς σημεῖον παρατηρήσεως τὸν κάτωθεν τῆς Ἀκροπόλεως ναΐσκον τοῦ Ἁγ. Δημητρίου καὶ τὴν δεξιόθεν αὐτοῦ χαραχθεῖσαν μόλις ὁδὸν τὴν ἀνιοῦσαν πρὸς τὴν Πνύκα, διὰ τὸ κοντινώτατον καὶ πανοραματικώτατον, οὕτω καὶ διὰ τὸ Χρῶμα. Καὶ ὅπως διὰ τὴν Γραμμὴν οὕτω καὶ διὰ τὸ Χρῶμα ἐφιστῶ τὴν προσοχὴν ἐπὶ τῶν γραμμῶν αὐτῶν τῶν Ζωγράφων, Γλυπτῶν, Ἀρχιτεκτόνων καὶ Μουσικῶν, ὅλων τῶν Καλλιτεχνῶν, καὶ κάθε φιλοτεχνοῦντος, καλλιτεχνοῦντος ἀνθρώπου.

Ἑλληνική γραμμή - Περικλῆς Γιαννόπουλος

Ἑλληνική γραμμή

Σταθῆτε εἰς ἕνα μέρος τῶν Ἀθηνῶν ἀνοικτόν. Εἰς τὸ Ζάππειον, εἰς τὰ Πατήσια, ὅπου θέλετε. Ἀναβῆτε εἰς ἕνα λοφίσκον, λόφον εἰς τὸν Ἀρδηττόν, εἰς τὸν Λυκαβηττόν, εἰς τὸν Φιλοπάππον, εἰς τὴν Ἀκρόπολιν, εἰς οἱονδήποτε σημεῖον θέλετε. Προτιμήσατε νὰ ἀναβῆτε εἰς τὸ ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγ. Δημητρίου, ὑπὸ τὴν Ἀκρόπολιν, καὶ στρέφοντες δεξιόθεν ὅπου σᾶς ἐχάραξαν καὶ δρόμον νὰ κάμετε ὀλίγα βήματα μέχρις ὅτου σᾶς ἀποκαλυφθοῦν τὰ πάντα πανταχόθεν. Ἐκεῖ εἶναι καλύτερα, διότι ἡ κεφαλὴ τοῦ θεατοῦ εἶναι εἰς τὴν γραμμὴν μὲ ὅλους τοὺς λόφους καὶ τὰ βουνὰ καὶ βλέπει τὰ πάντα, οὔτε πολὺ ὑψηλόθεν, οὔτε πολὺ χαμηλόθεν.
Πηγαίνετε ἐκεῖ, εἴτε ἕνα ξηρὸν ἀνέφελον ροδοξύπνημα ἡμέρας, εἴτε ἕνα πάμφωτον μεσημέρι, εἴτε καλήτερον, τρεῖς ὥρας πρὸ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, ὅτε ὅλα διαβάζονται καθαρώτερα καὶ ἁπλούστερα ἀπὸ τοὺς ἀμυήτους ὀφθαλμούς. Μείνατε ἐκεῖ, δυό, τρεῖς, τεσσάρες, πέντε ὥρας. Δὲν θὰ πάθετε τίποτε διὰ μίαν φοράν. Εἶναι τόσον ὡραῖα τόσον ἡδονικὰ νὰ κάθεται κανεὶς εἰς τὸ μητρικὸν χῶμα καὶ νὰ θωπεύει τὰ χόρτα καὶ τὰ ὡραῖα πετράδια, μὲ τὰ ὁποῖα τόσον γρήγορα γίνεται ἕνα. Καθίσατε χωρὶς καμμίαν σκέψιν, χωρὶς κανένα σκοπόν· ἀφήσατε τὴν ψυχήν σας ἐλευθέραν νὰ τέρπεται ἀπὸ τὰ ὁρώμενα ἀθύρματα καὶ τὸν ἐγκέφαλόν σας νὰ φωτογραφίζει εἰς τὸν σκοτεινόν του θάλαμον λόφους, βουνά, ἀκτάς, νερά, καπνούς, χρώματα, ὅ,τι φαίνεται.
Τί βλέπετε;

Ἕναν ὁλόκληρον κόσμον.

Τί γίνεται στήν Κύπρο ἐν ὄψει τοῦ Δεκέμβρη;

Γιά μιά ὅσο γίνεται πληρέστερη ἐνημέρωση σέ σχέση μέ τό Κυπριακό καί τίς ἐξελίξεις πού κυοφοροῦνται μέσα σέ πλήρη μυστικότητα, παραθέτω τόν παρακάτω σύνδεσμο άπό τό Ἀντίβαρο, μέ συγκεντρωμένα ἄρθρα. Δυστυχῶς στήν καθημερινή εἰδησεογραφία τό θέμα βρίσκεται στό περιθώριο τῶν δελτίων τῶν μεγάλων καί «ἔγκυρων» τηλεοπτικῶν σταθμῶν καί ἐφημερίδων. Πρόσωπα με ἱστορία, ὅπως ὁ «γιατρός» Βάσσος Λυσσαρίδης ἀγνοοῦνται συστηματικά ἀπό τους σύγχρονους παραγωγούς «εἰδήσεων». Προτιμῶνται οἱ ἐντεταλμένοι "δημοσιογράφοι" ἤ παπαγάλοι διαφόρων ἰνστιτούτων καί ἱδρυμάτων ἀμυντικῆς και ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ….
Ἄν κάποιος γνωρίζει ἱστοσελίδες μέ στοιχεῖα γιά τό Κυπριακό ἄς τἀ ἐπισυνάψει στά σχόλια

http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&view=category&id=3&Itemid=86

Το παρακάτω κείμενο ἀναρτήθηκε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἀντίβαρου, με ἀφορμή την παρουσίαση τοῦ βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου « Ἡ Κύπρος σέ παγίδα». 

Δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα...- Παναγιώτης Κονδύλης

Ἐννοιολογική σύγχυση καί πολιτική ἐκμετάλλευση

Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ

Δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα. Γιά νά τό ποῦμε ἀκριβέστερα: ἐν ἔτει 1998 δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα καί κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίζει ἄν θά ὑπάρξουν στό μέλλον. Ἡ διαπίστωση αὐτή εἶναι ἀναπόδραστη ἄν ἐπιθυμοῦμε νά ὁρίσουμε τήν ἔννοια τοῦ «δικαιώματος» καί τοῦ «ἀνθρώπινου δικαιώματος» αὐστηρά καί ἀδιαφορώντας ἀπέναντι σέ πολιτικές - ἰδεολογικές σκοπιμότητες. «Δικαίωμα» δέν εἶναι κάτι πού ἁπλῶς διάγει βίο φαντάσματος μέσα στά κεφάλια τῶν φιλοσόφων ἤ πού εὐδοκιμεῖ στά χείλη τῶν προπαγανδιστῶν. Στήν οὐσία τοῦ δικαιώματος ἀνήκει ἐξ ὁρισμοῦ ἡ δυνατότητα νά ἀπαιτεῖται καί νά ἐπιβάλλεται. Καί ὡς «ἀνθρώπινο δικαίωμα» ἐπιτρέπεται νά θεωρεῖται μονάχα ἕνα δικαίωμα τό ὁποῖο ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μόνο καί μόνο ἐπειδή εἶναι ἄνθρωποι, δηλαδή χωρίς τή διαμεσολάβηση ἐξουσιαστικῶν ἀρχῶν καί συλλογικῶν ὑποκειμένων (π.χ. ἐθνῶν καί κρατῶν) πού, ἀπό ἐννοιολογική καί φυσική ἄποψη, εἶναι στενότερα ἀπό τήν ἀνθρωπότητα ὡς σύνολο.

Ἱστορικά βίντεο - ντοκουμέντα

Στήν ἱστοσελίδα τοῦ ἀπολίτικου καφενείου, ( http://apolitikokafeneio.com/ ),

στόν παρακάτω σύνδεσμο ὑπάρχει πληθώρα βίντεο-ντοκουμέντων, σχετικῶν μέ τήν ἑλληνική καί παγκόσμια ἱστορία τοῦ 20ου αἰῶνα ἀπό τό ἀρχεῖο τής Ε.Ρ.Τ

http://apolitikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=372#top


Μαζί μέ τά βίντεο , σέ διάφορα μέρη τῆς ἱστοσελίδας περιλαμβάνονται ἀκόμη δεκάδες συνδέσμων, οἱ ὁποῖοι παραπέμπουν σέ ἱστοσελίδες σχετικοῦ ἱστορικοῦ περιεχομένου, ἐφημερίδες, φωτογραφίες, ἄρθρα, κ.λπ. Καλύπτουν κοινωνικά, πολεμικά, πολιτιστικά θέματα. Ἀκόμη τά ἐπεισόδια τῆς σειρᾶς " Ἑξάντας " τοῦ δημοσιογράφου Γιώργου Αὐγερόπουλου.

Ο ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟΣ, Ο ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1029972&lngDtrID=245


Ὁ ΟΑΣΕ ( Ὀργανισμός γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν συνεργασία στήν Εὐρώπη) καταδικάζει παράλληλα ναζισμό καί σταλινισμό. Τούς ἐξισώνει. Ἡ ἀναμφισβήτητη καί σημαντικώτερη ὅλων συμβολή τῆς ΕΣΣΔ στή νίκη κατά τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα ἀποσιωπᾶται ξεδιάντροπα.
Ἕνας ἐπιεικής χαρακτηρισμός γιά τήν παραπάνω θέση ἀφορᾶ τήν χυδαιότητά της, μία χυδαιότητα πού συμβαδίζει μέ τήν φιλελεύθερη περί δημοκρατίας ἄποψη «τά δικά μας δικά μας καί τά δικά σας δικά μας». Ἡ ὑποκρισία καί ὁ φαρισαϊσμός πού ντύνουν αὐτή τήν χυδαιότητα δυστυχῶς καταφέρνουν νά ξεγελάσουν τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου, ἀνάγοντας τέτοια ἰδεολογήματα στό ἐπίπεδο τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν.
Μία θέση πού ἐλάχιστη σχέση ἔχει μέ τήν πραγματικότητα ἀφοῦ δέν ἀναφέρεται καί παραγνωρίζει σκοπίμως κάποια σημαντικά γεγονότα πού ἔλαβαν χώρα ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χίτλερ καί τοῦ ναζισμοῦ καί ἀκολούθησαν τήν λήξη τοῦ 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Η.Π.Α. 2000 - Ἰράν 2009 ( εἶπε ὁ γάϊδαρος τόν πετεινό κεφάλα)

Ἀφορμή γιά τήν ἀνάρτηση αὐτή στάθηκαν οἱ τελευταῖες ἐκλογές στό Ίράν. Ἕνα ἀκόμα δεῖγμα τοῦ νέου τρόπου ἀνάμιξης στίς χῶρες, τῶν ὁποίων ἡ πολιτική δέν συμβαδίζει ἤ, ἀκόμα περισσότερο, ἀντιτίθεται στά συμφέροντα τῶν ΗΠΑ καί τῶν μεγάλων πολυεθνικῶν οἰκονομικῶν συγκροτημάτων, μία ἀνάμιξη μέ στόχο νά ἐλέγξουν τίς ἐξελίξεις. Οἱ διαδικασίες αὐτές ἔχουν κοινά χαρακτηριστικά καί στόχους, πού τίς ἐντάσσουν σέ μία κατηγορία «ἐπαναστάσεων» πού τά ΜΜΕ τίς ἀποκαλοῦν ἔγχρωμες ἤ βελούδινες. Νά προκαθορίσουν ἕνα ἐκλογικό ἀποτέλεσμα, ἤ νά παρέμβουν δυναμικά στήν ἄσκηση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς ἐν λόγῳ χώρας. Βασικά ἐργαλεῖα κάποια νεολαιίστικη ὀργάνωση, ἐκδοτικά συγκροτήματα, ραδιοτηλεοπτικά κανάλια καί ΜΜΕ, ἑταιρεῖες δημοσίων σχέσεων. Καί πολύ χρῆμα. Τά ἐπιχειρήματα, τά συνθήματα καί ἡ φρασεολογία τους δέν ἔχουν μεγάλη ποικιλία. Περιορίζονται μεταξύ γενικόλογων αἰτημάτων «ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν», «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», «ἀντιρατσισμοῦ». Ἡ νεολαία παρασύρεται καί ἀποπροσανατολίζεται εὔκολα ἀπό ἕνα τέτοιο ἰδεολογικό καί πολιτικοποιημένο περιτύλιγμα. Ὅσο γιά τούς τελείως ἀπολίτικους, χαβαλέδες, τά νέα παράγωγα ὑβρίδια τηλεόρασης, περιοδικῶν καί κινητῆς τηλεφωνίας, ὁ πολιτικός ἀγώνας γίνεται καί εὐοδώνεται γιά νά γίνουν καλλιστεῖα στό Ἀφγανιστάν καί νά κυκλοφοροῦν οἱ γυναῖκες χωρίς τήν μπούρκα. Ὁ στόχος στόν ὁποῖο ἐπικεντρώνουν τά βέλη τούς οἱ ΜΚΟ, οἱ ὁποῖες εἶναι οἱ βασικοί φορεῖς αὐτῶν τῶν «ἐξεγέρσεων», τίς περισσότερες φορές χαρακτηρίζεται χασάπης ἤ δικτάτορας, διεφθαρμένος ἤ διαπράξας γενοκτονία. Ἄλλες φορές ὅλο καί κάποιο σκάνδαλο θά βγεῖ στήν φόρα, προσωπικό, οἰκονομικό, μέ στόχο ὄχι φυσικά τήν ἀποκάλυψη καί τήν τιμωρία τῶν ὑπευθύνων, ἀλλά τήν διαχείριση τῆς ὅλης ἀτμόσφαιρας πρός ἐπίτευξιν τοῦ προαποφασισθέντος «πολιτικοῦ στόχου». Ὁ ἐκλεκτός τῶν πολύχρωμων «ἐξεγερμένων» βαφτίζεται μετριοπαθής, φέρελπις, σέ προσωπικό ἐπίπεδο προβάλλεται σάν θύμα τοῦ σκοτεινοῦ καί μοχθηροῦ ἀντιπάλου ( περίπτωση Γιούσενκο στήν Οὐκρανία, ὅταν παγκοσμίως κυκλοφοροῦσαν φωτογραφίες μέ τήν βλογιοκομμένη φάτσα του, τάχα μου προϊόν δηλητηρίασης ἀπό τόν πολιτικό ἀντίπαλο Γιανουκόβιτς, ὁ ὁποῖος τύχαινε νά ἔχει φιλορωσικές θέσεις.)  

Ἑλληνάδες μπακαλευόμενοι - Περικλῆς Γιαννόπουλος (2)

...Ὁ Ζυγός ἔπλασε καί ἀπεκρυστάλλωσε τούς τρεῖς Κυριωτάτους, γενικώτατα καί βαθύτατα κυριαρχοῦντας Πανελληνίους Τύπους πού διευθύνουν κατά βάθος τήν φυλήν, Πρό, Κατά καί Μετά τόν Ἀγῶνα, ἕως τώρα, δίδουν ἔκτοτε ἕως τώρα τήν μορφήν τοῦ Πνεύματος καί τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός καί τοῦ συνόλου τῶν Ἑλλήνων:

ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΕΡΟ

ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ

ΤΟΝ ΕΜΠΟΡΟ

Καί ὁ Καλόγερος κατά βάθος εἶναι: Ὁ Θεός μᾶς ἐτιμώρησε Ἐθνικῶς διά τίς ἁμαρτίες μας. Πίστευε. Μήν ἐξετάζης. Νήστευε. Προσεύχου. Φέρνε λάδι, ψωμί, στάρι καί κρασί. Σ’ ἔκλεψαν Ὑπομονή. Σ’ ἔδειραν Ὑπομονή. Σέ ἀτίμασαν Ὑπομονή. Σέ σφάζουν Ὑπομονή. Ὁ Βούλγαρος, ὁ Ρῶσος, ὁ Σέρβος, ὁ Ρουμοῦνος, ὁ Ἀρμένης εἶναι ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΟΥ…Μήν κουνιέσαι, μή σιέσαι, μή φωνάζεις, μή μιλᾶς καί σ’ ἀκούσουν οἱ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ καί σέ ποῦν Ἀπολίτιστο Βάρβαρο. Κάθου φρόνιμα, βουβαίνου καί προσκύνα τόν φράγκο, ἡ Σωτηρία μας εἶναι ἡ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ. Αὐτή θά μᾶς δώση τό δίκηο μας, ἅμα καθούμαστε φρόνιμα κι ἀκοῦμε τίς προσταγές της. Εὐχαρίστει τόν Θεό γιά ὅτι ἔχεις, γιά ὅτι εἶναι, μήν ἀποθυμώση καί πάθεις χειρότερα. 

Πεθαίνετε διότι ἐσκοτώσατε τό Πνεῦμα -Περικλῆς Γιαννόπουλος

Πεθαίνετε διότι ἐσκοτώσατε τό ΠΝΕΥΜΑ.
Ἐνόσω δέν Ἀναστηθῆ καί Ἀναστηλωθῆ τό ΠΝΕΥΜΑ, ἀδύνατον νά ἀρχίση ἡ ὑπάρχουσα : ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΛΛΑΣ.

…Ἀλλά τό ἀπελπιστικόν δέν εἶναι ἡ ἀζωγράφιστος καί ἀκατανόμαστος αὐτή κατάστασις. Τό ἀπελπιστικόν εἶναι ἡ κατάστασις τοῦ Ἑλλαδικοῦ Πνεύματος. Οὐδέποτε τό Ἑλληνικόν δαιμόνιον κατήντησεν εἰς τοιαύτην ἀποχαύνωσιν, εἰς τοιοῦτον ἀφανισμόν. Τό Ἑλλαδικόν Πνεῦμα ἀπεκρυσταλλώθη, εἰς ἕνα ἀνυπόφορον Βλακόπνευμα. Βλάξ τέλειος, σάν πρέσβυς καί σάν ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Ἕνα Εἴδωλον διπρόσωπον, σάν τούς Ἑρμᾶς τῶν παλαιῶν μας δρόμων. Μιστριώτης Ψυχάρης, μέ τήν μίαν ὄψιν, ἀπολίθωμα Βλακοδιδασκαλικοῦ Μπαμπούλα, μέ τήν ἄλλην, ἀποκρυστάλλωμα μειδιάματος Αὐταρέσκου Βλακοκατεργάρη. Τό καταχρεωκοπημένον Ἑλλαδικόν Βλακόπνευμα, τό ναυαγῆσαν καθ’ὅλας του ἀνεξαιρέτως τάς ἀενάους ἐπιχειρήσεις, ἀπεκοκκαλώθη: Θρησκευτικός κοιλοτυμπανισμός, Πολιτικός Κραβαριτισμός, Διπλωματικός Ἀποστραβωμός, Ἐπιστημονικός Κομπογιανιτισμός καί ἀναιδέστατος διαφημισμός. Στρατιωτικός Περικλετισμός, Ναυτικός Φασουλισμός, Κοινωνικός Σαπισμός, Ἐμπορικός Σαραφισμός. Ἰδεολογικός Τσουμπεδισμός, Φιλολογικός Φουστανελισμός καί Καλλιτεχνικός πανελλαδικός γκαρικτικότατος Γαϊδουρισμός.
Ὅλα τά μεγάλα Ἐργαστήρια Ἑλλάδος ἀναδημιουργημένης ὅλα τά μαρμαροβογγούντα Μέγαρα, κλειστά, βουβά, μέ χνῶτα Πυραμίδων. Περπατῆτε σιγά, ὦ εἰσερχόμενοι, ὁμιλεῖτε σιγά, ἀποκαλυφθεῖτε, ἐδῶ ζοῦν: οἱ Τωρινοί Πεθαμένοι. Αὐτή ἡ Βουλή τῶν ὑλακτούντων σκύλων, δι’ ὅλα τά ἀτομικά καί μισοατομικά τοπικά συμφέροντα. Βουβή εἰς πάντα τά ἀνωτέρω ζητήματα, καί μόλις ἐκφέρη τις φωνή δι’ὑψηλόν τι Ἑλλαδικόν ἤ Πανελλήνιον ζήτημα, σηκώνονται οἱ Ὑπουργοί καί ἐν μέσῳ τῆς νεκρικῆς ὀργῆς τῶν Κουτσούρων, σάν νά εἶχαν ἐνώπιόν των ψόφιον Πατριάρχην, μόλις κατορθώνοντες νά συγκρατήσουν τά γέλοια, ἐπαναλαμβάνουν μέ σοβαρότητα χιλίων τόννων, ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ σιγή διά νά μή λιποθυμήσουν τά Ἐθνικά Συμφέροντα! 

Πεθαίνω σάν χώρα ( Δημήτρης Δημητριάδης )

«…Μισῶ αὐτή τή χώρα. Μοῦ ἔφαγε τά σπλάχνα. Γράφω σ’ἐσένα γιατί μαζί ποθήσαμε νά εἶναι γόνιμα αὐτά τά σπλάχνα, κι αὐτός ὁ πόθος μᾶς ἕνωσε νύχτες καί νύχτες…καί σ’ἄλλες ὧρες τῆς μέρας, ὅταν ξαφνικά γινόταν ἕνα θαῦμα καί ξεχνούσαμε τόν τρόμο πού ἔτρεχε στούς δρόμους καθώς μές στίς φλέβες μας…τά ἐφιαλτικά δελτία εἰδήσεων πού μᾶς ἐμπόδιζαν ἀκόμα καί νά κοιταζόμαστε…διαβασμένα ἀπό θεότρελους ἐκφωνητές…τά οὐρλιαχτά πού σκέπαζαν ἀκόμα καί τίς σειρῆνες τῶν ἀσθενοφόρων…Ποτέ δέ θά τό πίστευα πώς ἡ ἀνθρώπινη φωνή μπορεῖ νά φτάσει σέ τέτοια ὕψη…νά εἶναι τόσο ἀπύθμενη…νά προκαλεῖ τόση ἀναστάτωση μέ τήν ἐπιβολή της…Τέλος πάντων, ποτέ δέν συνήθισα τούς ἀνθρώπους ἀλλ’ αὐτό εἶναι μία ἄλλη μου ἀναπηρία. Βιάζομαι τώρα νά σού πῶ μερικά πράγματα κι αὐτά τά λόγια θά εἶναι καί τά τελευταία πού θάχεις ἀπό μένα. Μισῶ αὐτή τή χώρα. Μοῦ ἔφαγε τά σπλάχνα. Μοῦ τά’φαγε. Τή μισῶ. Ναί, τή μισῶ, τή μισῶ. Δέν μπορεῖ μία γυναίκα νά ζήσει μέ τέτοια σπλάχνα μέσα της. Ὅσο τό σκέφτομαι, μοῦ’ρχεται νά ξεράσω τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μου. Νιώθω σάν ξέρασμα. Μπορεῖ καί νάμαι. Μία γυναίκα…δέν εἶναι σά μία χώρα πού ἀξιοποιεῖ τά ἐρείπιά της, τούς τάφους της…πού τά ξεπουλάει ὅλα γιά ἐθνικό συνάλλαγμα…ζώντας ἀπ’αὐτά. Ἐγώ δέ θέλω νάμαι μία χώρα. Δέν εἶμαι χώρα. Δέ θέλω νά εἶμαι αὐτή ἡ χώρα. Αὐτή ἡ χώρα εἶναι νεκρόφιλη, γεροντόφιλη, κοπρολάγνα, σοδομίστρια, πουτάνα, μαστροπός καί φόνισσα. 

Ὁ πλασματικός δείκτης τῶν ποσοστῶν

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ εἶναι τοῦ Θύμιου Παπανικολάου ἀπό τό Ρεσάλτο καί βρίσκεται στήν παρακάτω ἱστοσελίδα μεταξύ ἄλλων σχολίων
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3446


Ὁ πλασματικός δείκτης τῶν ποσοστῶν

Οἱ κομματικοί κομισάριοι καί τά ποικίλα παπαγαλάκια ξερνοῦν ὄγκους ἀνοησιῶν καί θριαμβολογιῶν γιά τούς «νικητές» καί «ἡττημένους». Ὁ καθένας δημαγωγεῖ πάνω στήν πτώση καί τήν ἥττα τοῦ ἀντιπάλου καί δέν κοιτάζει τό δικό του σπίτι. Δαιμονοποιεῖ τά δικά του ποσοστά, πετάει ἔξω τά πραγματικά μηνύματα τῶν ἐκλογῶν καί κομπάζει ὡς νικητής!

Οἱ ἐκλογικοί δεῖκτες εἶναι σάν τόν κυρτό καθρέφτη. Δείχνουν ἀλλοιωμένα τήν πραγματικότητα καί συρρικνωμένο τό μέγεθός της. Ἡ ἀξία τῶν ἐκλογικῶν δεικτῶν ἔγκειται στό γεγονός καί μόνο ὅτι καταγράφουν τίς ροπές τῶν κοινωνικῶν διεργασιῶν καί τάσεων.

Ἡ γενική καί καταλυτική ροπή εἶναι ἡ ἀποχή πού ἀναλύσαμε. Δηλαδή μία δυναμική τάση ἀπόρριψης τοῦ ἀστικοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ καί τῶν πρωταγωνιστῶν του.

Εὔκολα μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ κανείς πόσο πλασματικοί εἶναι καί οἱ εἰδικοί ἐκλογικοί δεῖκτες ὅταν τό 50%, περίπου, τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος γύρισε τήν πλάτη στά κόμματα καί τίς ἐκλογικές διαδικασίες τους. 

Εὐρωεκλογές -3 : Α.Σ.Κ.Ε. - Καργόπουλος Νῖκος

«Ἡ Εὐρώπη εἶναι σήμερα πολύτιμη, ἐπειδή πειθαναγκάζει σέ ἰδιωτικοποιήσεις καί φιλελευθεροποίηση, πού καμιά ἐθνική κυβέρνηση δέ θά ἦταν σέ θέση οὔτε καν νά ὀνειρευτεῖ. Διότι οἱ κυβερνήσεις, ἀκόμη καί δεξιοτέρες ἀπό αὐτήν τοῦ κ. Κόλ, διατηροῦν εὐαισθησίες, ἔστω καί γιά ψηφοθηρικούς λόγους … Κύρια εὐεργετική συνέπεια τοῦ εὐρώ εἶναι ὅτι ἐγκαθιστᾶ ἐπ’ ἄπειρον λιτότητα εἰσοδημάτων τῶν ἐργαζομένων στήν Εὐρώπη … Καμιά ἐθνική κυβέρνηση δέ θά μποροῦσε νά ἐπιτύχει αὐτό τό ἀποτέλεσμα.» Αὐτά δήλωσε ὁ πρόεδρος τῶν Γερμανῶν Βιομηχάνων Χάνς-Ὄλαφ Χένκελ σέ συνέντευξή του στήν ἐφημερίδα Le Monde στίς 31/5/1999.Ἀπό τότε ἡ Ε.Ε. ἔγινε ἀκόμη πιό ἀπάνθρωπη καί ἡ λιτότητά της ἀκόμη σκληρότερη καί ἰδιαίτερα γιά τήν Ἑλλάδα. Ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, γιά νά στηρίξει ἔστω καί ἐλάχιστα τό ἀγροτικό εἰσόδημα, ὑπό τήν πίεση τῶν κινητοποιήσεων, χρησιμοποιεῖ τεχνάσματα, γιά νά παρακάμψει, ἄν τά καταφέρει, τίς ἀπαγορεύσεις τῶν Βρυξελῶν, παρότι ἡ ἐνίσχυση αὐτή προέρχεται ἀποκλειστικά ἀπό ἐθνικούς πόρους!Ἐπιπλέον ἡ Ε.Ε. περιορίζει ἀσφυκτικά τή δημοκρατία μας, δέ μᾶς ἐπιτρέπει καμιά προοδευτική ἀλλαγή, ἐπιχειρεῖ νά μᾶς ξεκόψει ἀπό τίς πολιτιστικές μας ρίζες καί στηρίζει κάθε ἐπιβουλή κατά τοῦ ἑλληνισμοῦ, π.χ. ὅλα τά ὄργανα καί ὅλοι οἱ ἀξιωματοῦχοι τῆς Ε.Ε. σέ κάθε εὐκαιρία ὑποστήριξαν τό ἐπαίσχυντο σχέδιο Ἀνάν. 

Εὐρωεκλογές -2 : Δημοσκοπήσεις-δημοκρατία- ἡ άπάτη τῶν Οἰκολόγων -Πράσινων

Καραμέλες, γλυφιτζούρια, μέ συσκευασία πολύχρωμη καί ἑλκυστική. Μία διαφημιστική ἐκστρατεία ὀφθαλμοφανής μέσω τῶν στημένων δημοσκοπήσεων. Αὐτή ἡ κακόγουστη φάρσα πού ὑποκαθιστᾶ ὅλο καί περισσότερο κάθε πτυχή τῆς ζωῆς μας, τῆς καθημερινότητάς μας, καί τόν ἴδιο τόν πολιτικό λόγο, χρόνο μέ τόν χρόνο μονοπωλεῖ τήν ὅποια ἐνασχόληση μέ τίς ἐκλογές καί τήν πολιτική. Τό νά ψάχνεις προγράμματα, ἀπόψεις, προβληματισμούς εἶναι σάν νά ψάχνεις βελόνα στά ἄχυρα. Ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό ἀριθμούς, στατιστικολόγους, δημοσκόπους –γυρολόγους τῶν καναλιῶν, λαμπερά, διάσημα πρόσωπα πού τό μόνο πού ἔχουν νά ἐπιδείξουν εἶναι μία γραφικότητα στήν καλύτερη περίπτωση, ἕνα ψεύτικο ρεκόρ, ἕναν τίτλο στά καλλιστεῖα, ἕνα χρυσό δίσκο, ἤ τήν καθημερινή παρουσία σέ ἐκπομπές – σκουπίδια. Ἀνάμεσά τους, πιό ἐπικίνδυνους θεωρῶ τούς δημοσκόπους, γιατί κρύβουν τήν κατάντια καί τήν φούσκα τῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας, ἐπισφραγίζοντας μέ τήν παρουσία τους αὐτό τό μαζικό τηλεοπτικό τσίρκο, δίνοντας μέ τήν «σοβαρότητα» καί τήν «ἐπιστημοσύνη» τούς ἄλλοθι στήν ἐξαπάτηση τοῦ κόσμου. Αὐτό τό ἄνοστο τηλεοπτικό κατασκεύασμα καταναλώνεται μέ τόν ἴδιο τρόπο, πού καταναλώνεται ἕνα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ἀπογυμνωμένο ἀπό τήν ὀμορφιά του ὅταν μεταμορφώνεται σέ ἀναφορά ἄχρηστων καί ἀνούσιων στατιστικῶν στοιχείων. 

Εὐρωεκλογές -1 (Γεράσιμος Κακλαμάνης- "Τό Ἀνατολικό" ζήτημα σήμερα)

Αὐτό πού μοιάζει νά διαφεύγει τῆς μερίμνης τῶν ἱστορικῶν εἶναι μία μονάδα μετρήσεως τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἐκράτησαν τήν «αὐτοκρατορία» τους περίπου πέντε αἰῶνες. Ἄλλους τόσους περίπου κράτησαν καί οἱ Ρωμαῖοι. Ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία κράτησε πάνω ἀπό δέκα αἰῶνες καί ἡ Ὀθωμανική περίπου τό μισό. Ἡ «εὐρωπαϊκή αὐτοκρατορία», ἀρχῆς γενομένης ἀπό τό 1821 μέ τήν «ἑλληνική ἐπανάσταση»
(διότι μέ αὐτή ἐπιτυγχάνεται ἡ ὑπαγωγή τοῦ ἀνατολικομεσογειακοῦ χώρου στήν δυτικοευρωπαϊκή ἐπιρροή καί συνεπῶς τό «αὐτοκρατορικό» ἔργο τῆς «Εὐρώπης» ὁλοκληρώνεται), δέν κράτησε καλά καλά οὔτε ἕναν αἰῶνα. Ἀπό τόν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο κι’ ἐδῶ, ἡ ἐπιρροή τῆς Εὐρώπης ἀνά τόν κόσμο ἀκολουθεῖ μίαν κάθετο πτώση, πού γιά νά κρατηθῆ μερικά –ἔστω μέ ἡμίμετρα καί μέ προοπτικές δεκαετίας – ἀπαιτήθηκαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι καί ὅλη ἡ μακρά περίοδος τοῦ ψυχροῦ πολέμου. Ἀλλά μία ἐμπόλεμη κατάσταση, κατά τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ παρόντος αἰῶνος, τί ἄλλο μπορεῖ νά ἀποδεικνύει παρά τήν ἐγγενῆ ἀδυναμία πολιτικῆς λειτουργίας τῆς δυτικῆς Εὐρώπης; Τελικῶς, πολιτική ἱστορία ἐκτός ἑαυτῆς, ἡ δυτική Εὐρώπη δέν ἐδημιούργησε. Παραβλεπομένης τῆς τεχνολογίας –πού ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικό προϊόν τοῦ μεσογειακοῦ ὀργανισμοῦ ἐν συνόλῳ -, ἡ πολιτική ἱστορία τῆς Εὐρώπης, εἶναι ἕνα σύνολο πολέμων καί ἐπιθέσεων κατά ἄλλων λαῶν, τό ὁποῖον οἱ «εἰδικοί» ἐπιεικῶς ὠνόμασαν «ἄνοιγμα τοῦ κόσμου». Τό «ἄνοιγμα» αὐτό στηρίχθηκε σέ ἕνα οἰκονομικό καθεστώς πού οἱ πάντες σήμερα ἀπορρίπτουν , ἀνεπτυγμένοι καί μή, καί πού οὐδεμία πολιτική σχέση μέ κανένα ἐδημιούργησε ἀλλά μόνο σχέση ἀντιθέσεως καί βίας. 
 

Μιά διευκρίνιση

Στό πλαϊνό μέρος τοῦ μπλόγκ, ἔχω βάλει κάποιους συνδέσμους. Εἶναι χωρισμένοι σέ δύο κατηγορίες. Στήν πρώτη εἶναι τά ἱστολόγια στά ὁποῖα, λόγω τῆς διαμόρφωσής τους, ἡ λειτουργία τοῦ google δίνει τήν δυνατότητα νά παρουσιάζεται αὐτόματα ἡ ἀνανέωση τῆς θεματολογίας τους, καί στήν δεύτερη κάποιες ἄλλες ἱστοσελίδες. Ὁ διαχωρισμός ἔχει γίνει μόνο μέ τό προαναφερθέν, τεχνικῆς φύσεως, κριτήριο. Τά κριτήρια ἐπιλογῆς ὅλων τῶν προηγούμενων συνδέσμων ἔχουν σχέση μέ τήν ἐκτίμηση πού ἔχω στούς δημιουργούς τους, εἴτε στίς σκέψεις καί τίς ἰδέες πού παρουσιάζουν, εἴτε καί σάν πρόσωπα, ἐκ τῶν ὁποίων μερικά ἔχω γνωρίσει καί ἀπό κοντά. Προφανῶς καί μέ τά πιό πολλά κείμενα ὑπάρχει μεγάλη ταύτιση ἀπόψεων, ὅπως καί μέ τά κείμενα πού ἀναρτῶ στό κύριο σῶμα τοῦ ἱστολογίου μου. Φυσικό εἶναι νά ὑπάρχουν καί διαφωνίες. Ἐάν δέν πρόκειται, σύμφωνα μέ τήν δική μου ἐκτίμηση πάντα, γιά κάτι συνταρακτικό, δέν πρόκειται, λόγῳ χρόνου κυρίως, νά κάτσω νά ἐκφράσω τίς ἀντιρρήσεις μου. Θά τό κάνω ὅμως σήμερα, ἀφοῦ εἶδα κάτι πού μέ ἐνόχλησε, ἤ γιά νά τό πῶ πιό παραστατικά, μοῦ ἔφερε μία διάθεση νά ξεράσω.
Ἐξηγοῦμαι. Στά ἱστολόγια πού ἀνανεώνονται ἔχω ἐντάξει καί τό μπλόγκ «Δελτίο τῶν 11». Πρόκειται γιά τό μπλόγκ τοῦ Σπύρου Χατζάρα. 

Πλανητικός Καπιταλισμός. Βιοτρομοκρατία καί Ἐπιχειρήσεις Ψυχολογικοῦ Πολέμου

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ τό βρῆκα στίς παρακάτω ἱστοσελίδες


Τηλέπλαγκτοι πλάναι
Ρεσάλτο -πλανητικός καπιταλισμός, βιοτρομοκρατία καί ἐπιχείρηση ψυχροῦ πολέμου





Καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις καί ἀσθένειες
Τρεῖς πανδημίες γρίππης στόν 20ο αἰώνα
Ἡ γρίππη τῶν χοίρων καί ὁ Π.Ο.Υ.
Πραγματικές καί εἰκονικές κερδοφόρες πανδημίες.
Τά ΜΜΕ ὡς διαχειριστές τοῦ μαζικοῦ κοινωνικοῦ ἐκφοβισμοῦ.



Καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις καί ἀσθένειες.

Ἡ φύση καί ἡ ἀνθρώπινη κοινωνία εἶναι δύο διακριτά ἀλλά καί στενά ἐπίσης διασυνδεδεμένα περιβάλλοντα ὡς πρός τήν ἐξέλιξη τῶν νόσων καί αὐτό σαφῶς ἰσχύει καί στή σημερινή «νόσο τῶν χοίρων». Σέ τελική ἀνάλυση ἔχουμε νά κάνουμε μέ μία κοινωνία «φυσικοποιημένη» λόγω τῆς ἰσχυρῆς ἐπίδρασης τῶν κοσμολογικῶν, οἰκολογικῶν καί βιολογικῶν παραγόντων ἀλλά καί μία φύση «ἱστορικοποιημένη» λόγω τῆς καταλυτικῆς μετασχηματιστικῆς ἀνθρώπινης παρέμβασης πάνω στόν ἄμεσο φυσικό κόσμο. Ἀπό αὐτή τήν ἄποψη ἡ «ἀσθένεια» δέν συνιστᾶ ἁπλῶς μία ἀρνητική ἐκδήλωση τῶν φυσικῶν-βιολογικῶν φαινομένων ἀλλά καί ὡς ἀναδραστικό στοιχεῖο ἐνσωματώνει μέσα τῆς ἐπενέργειες καί παρενέργειες κοινωνικῆς ὑφῆς. Τά συμβάντα τῶν νόσων γεννιόνται καί ἐξελίσσονται μέσα σέ μία καθορισμένη οἰκονομικοκοινωνική ὀργάνωση τοῦ ἀνθρώπινου βίου καί τούτη ἐν προκειμένω σήμερα εἶναι τό σύστημα-κόσμος τοῦ ἰμπεριαλιστικοῦ καπιταλισμοῦ.

Εἷναι ἡ σοσιαλδημοκρατία ἀξιόπιστη καί εἰλικρινής;

Τό παρακάτω κείμενο εἷναι ἀπόσπασμα ἀπό ἄρθρο τοῦ περιοδικοῦ «Ἐνδιάμεση Περιοχή», τεῦχος 45 –φθινόπωρο 2007)


Τό τέλος τῆς μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974 καί ἡ άνάγκη κρατικῆς ἐπανιδρύσεως.

γράφει ὁ Δημήτρης Κιτσίκης

…Ὁ Παπασπύρου, ὁ ἀποκαλούμενος «παλάντζας», ἐφάνταζε στόν κίτρινο ἥλιο τῆς δωσιλογίας, ὡς τό σύμβολο τῆς παρακμῆς, ὅπως σήμερα φαντάζει ὁ Σημίτης. Οἱ ἀριστεροί της σοσιαλδημοκρατίας, ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1880 καί ἐντεῦθεν, πλησιάζοντας πότε τούς γνησίους ἀντιπροσώπους τοῦ ἀστικοῦ κόσμου, τήν ἀποκαλουμένη Δεξιά, καί πότε τούς γνησίους ἀντιπροσώπους τοῦ ἐργατικοῦ κόσμου, τούς κομμουνιστές ( οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν ὡς ἦτο φυσικό, χωρίς νά εἶναι οὔτε δωσίλογοι, οὔτε προδότες, ἡ μέν Δεξιά τήν στήριξη τῆς πατρίδος τῶν ἀστῶν –τόν ἀγγλοσαξωνικό κόσμο –τό δέ ΚΚΕ τήν στήριξη τῆς πατρίδος τοῦ σοσιαλισμοῦ –τήν ΕΣΣΔ) προσεπάθουν νά διαφθείρουν καί τούς μέν καί τούς δέ. 

Καταργοῦν τόν κοινόχρηστο χαρακτῆρα τοῦ αἰγιαλοῦ

Ἀπό τό Ἐνημερωτικό Δελτίο τοῦ ΤΕΕ ( τεῦχος 2535—11 Μαῒου 2009) ἀντιγράφω

Καταργοῦν τόν κοινόχρηστο χαρακτήρα τοῦ αἰγιαλοῦ

Τόν κίνδυνο καθολικῆς ἐμπορευματοποίησης τοῦ αἰγιαλοῦ καί τῆς παραλίας μέ βάση τήν κοινή ὑπουργική ἀπόφαση τῶν ὑφυπουργῶν Ἐσωτερικῶν, Θανάση Νάκου, καί Οἰκονομίας, Ἀντώνη Μπέζα, μέ τήν ὁποία προβλέπεται ἡ ἀπ’ εὐθείας παραχώρηση τῆς χρήσης τους σέ ἰδιῶτες ἀπό τούς ΟΤΑ, ἐπισημαίνουν τό ΤΕΕ καί ὁ Δικηγορικός Σύλλογος Ἀθηνῶν.
Τονίζουν ὅτι μέ τήν ἀπόφαση
α) Δέν τηροῦνται οἱ βασικές προβλέψεις τοῦ νόμου 2971/2001 πού ἀναφέρεται στήν παραχώρηση χρήσης παραλίας καί αἰγιαλοῦ στούς ΟΤΑ, ἰδίως ἡ πρόβλεψη τοῦ νόμου ὅτι πρέπει νά διατηρεῖται ὁ κοινόχρηστος χαρακτήρας καί νά μήν παρακωλύεται ἡ ἐλεύθερη πρόσβαση τῶν πολιτῶν.
β) Καταργοῦνται ἀκόμη καί οἱ σαφεῖς ἐξαιρέσεις τοῦ νόμου, πού προβλέπουν σέ περίπτωση παραχώρησης νά μήν ὑπερβαίνει τά 500 τ.μ. καί νά μεσολαβεῖ μεταξύ δύο παραχωρημένων ἐκτάσεων ἐλεύθερη ζώνη τουλάχιστον 100 τ,.μ. Στήν ἀπόφαση ἀναφέρεται ὅτι πρέπει « ἡ μέγιστη κάλυψη χρήσης νά μήν ὑπερβαίνει τό 50% τοῦ μεταβιβαζόμενου χώρου, ὥστε νά ὑπάρχουν ὁριζόντιοι καί κάθετοι διάδρομοι τουλάχιστον ἑνός μέτρου καί ἐλεύθερη λωρίδα κατά μῆκος τῆς ἀκτῆς, πλάτους τουλάχιστον δύο μέτρων, γιά ἐλεύθερη κίνηση τῶν λουομένων καί ἀποφυγή ἀτυχημάτων». 

Μέρες τοῦ 36 (1)

Τό 1936 εἶναι μία χρονιά μέ πολλά καί ἐνδιαφέροντα ἱστορικά γεγονότα. 4 θάνατοι σημαντικῶν πολιτικῶν προσωπικοτήτων. Κονδύλης, Βενιζέλος, Δεμερτζής, Τσαλδάρης. Λίγους μῆνες πρίν ἔχει πραγματοιηθεῖ ἡ παλινόρθωση τῆς βασιλείας ( Νοέμβριος 1935 ), πού ἐπαναφέρει τόν Γεώργιο τόν Β μέ ἕνα νόθο δημοψήφισμα. Ἡ ἀνάθεση στόν Μεταξά, ἀρχικά τῆς ἀντιπροεδρίας, κατόπιν τῆς πρωθυπουργίας, καί ἡ ἐξουσιοδότηση πού τοῦ παρεῖχε ἡ Βουλή, μέ προεξάρχοντα τόν ρόλο τῶν Φιλελευθέρων, ὥστε νά ἀναστείλει τήν λειτουργία της, ξεχωρίζουν σέ ἐπίπεδο πολιτικῆς ἐπικαιρότητας. Τό γεγονός ὅμως πού σημάδεψε αὐτή τή χρονιά, στό ὁποῖο ἄμεσος πρωταγωνιστής ἦταν ὁ λαός καί κυρίως ὁ λαός τῆς Θεσσαλονίκης ἦταν οἱ ἀπεργιακές κινητοποιήσεις τόν Μάϊο τοῦ 1936.
Ἡ κοινωνική κατάσταση καί τό τοπίο στήν Ἑλλάδα τοῦ 1936 ἔχουν ἀλλάξει δραματικά. Οἱ ἀπεργίες καί οἱ διαδηλώσεις λόγω τῆς διεθνοῦς οἰκονομικῆς κατάστασης ἔχουν πολλαπλασιαστεῖ. Τά ἀστικά κόμματα συνηθισμένα νά ἁλωνίζουν ἐρήμην του λαοῦ εἶναι σέ σύγχυση. Οἱ ἐκλογές τῆς 23ης Ἰανουαρίου 1936 δέν ἔχουν δώσει πλειοψηφία σέ κανένα ἀπό τά μεγάλα κόμματα, τό Λαϊκό καί τό κόμμα τῶν Φιλελευθέρων. Πρωθυπουργός ἔχει ἀναλάβει ὁ ἐξωκοινοβουλευτικός Δεμερτζής, καί μετά τόν θάνατό του στίς 13 Ἀπριλίου, μέ τήν ἀνοχή καί στήριξη τῶν ὑπολοίπων μεγάλων κομμάτων ὁ Ἰωάννης Μεταξάς. Ἡ Ἀριστερά ἐκφράζεται κυρίως μέσω τοῦ Παλλαϊκοῦ Μετώπου (ΚΚΕ καί Ἀγροτικό κόμμα ) δραστηριοποιεῖται καί αὐξάνει τήν ἐπιρροή της. Πέρα ἀπό τίς ὅποιες τακτικίστικες κινήσεις τῆς ἡγεσίας του, καί τῶν ἐσωτερικῶν ἐρίδων τό Μέτωπο, ὅπως εἶναι φυσικό, στίς προσπάθειές του θά συναντήσει ἀντίδραση ἀπό καί ἀπό τό πολιτικό κατεστημένο. 

Τό τσούρμο τῶν γελωτοποιῶν - Κωστῆς Παπαγιώργης

ΤΟ ΤΣΟΥΡΜΟ ΤΩΝ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΩΝ (Κωστῆς Παπαγιώργης - " Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ" 16-4-2009)


Ὅπως καί στά βρέφη, τό κλάμα γενικά προηγεῖται τοῦ γέλωτος· ἀκόμα καί τό γελόκλαμα ἕπεται τοῦ κλάματος. Τό βλέπουμε καί στή δική μας πείρα ζωῆς· ὅσο ταυτιζόμαστε μέ τή ζωή καί τό ἄμεσο βίωμα, τά παίρνουμε ὅλα στά «σοβαρά», κατάκαρδα, ὅποτε ἀπόσταση δέν ὑπάρχει. Ἀντίθετα, μέ τίς λογῆς λογῆς ἀτυχίες ἀρχίζουμε νά κρατᾶμε κάποια ἀπόσταση, νά ἀντιδροῦμε σάν χιουμορίστες ἐκεῖ ὅπου ἄλλοτε τά βάφαμε μαῦρα. Τυχαία χαρακτήρισαν τό χιοῦμορ «εὐγένεια τοῦ ἀπελπισμένου»; Πρόσφατα, στούς σεισμούς τῆς Λ’ Ἀκουίλα, ἔβγαλαν ἀπό τά χαλάσματα μία γραῖα ἐνενήντα τόσο ἐτῶν πού παρέμεινε παγιδευμένη δύο εἰκοσιτετράωρα. Ὅταν λοιπόν τή ρώτησαν τί ἔκανε ἀναμένοντας τά συνεργεῖα, ἀπάντησε φυσικότατα: «Ἔπλεκα γιλέκο!». Ὤ θεία ἁπλότης, ὅπως θά ἔλεγε ὁ Ἰωάννης ὁ Οὔσιος. 

Ὁ παράδεισος τῆς ἀνάπτυξης καί τῆς προόδου

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἐντουάρντο Γκαλεάνο "Ἕνας κόσμος ἀνάποδα"

Μία γέφυρα δίχως ποτάμι.
Ψηλές προσόψεις κτιρίων δίχως τίποτε ἀπό πίσω.
Ὁ κηπουρός ποτίζει τό πλαστικό γρασίδι.
Κυλιόμενες σκάλες πού δέν ὁδηγοῦν πουθενά.
Ὁ αὐτοκινητόδρομος πού μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά γνωρίσουμε τόπους, πού ἐξ αἰτίας του ἔχουν καταστραφεῖ.
Ἡ ὀθόνη τῆς τηλεόρασης δείχνει μία τηλεοπτική συσκευή πού περιέχει μίαν ἄλλη τηλεοπτική συσκευή μέσα στήν ὁποία ὑπάρχει μία τηλεοπτική συσκευή..

...Αὐτός ὁ πολιτισμός δέν ἀφήνει κανέναν νά κοιμηθεῖ, οὔτε τά λουλούδια, οὔτε τίς κότες οὔτε τούς ἀνθρώπους. Τό χειμώνα τά λουλούδια τοποθετοῦνται κάτω ἀπό συνεχῆ φωτισμό, ὥστε νά μεγαλώνουν πιό γρήγορα. Στά ὀρνιθοτροφεῖα ἡ νύχτα εἶναι ἀπαγορευμένη γιά τίς κότες. Καί οἱ ἄνθρωποι εἶναι καταδιακσμένοι στήν ἀϋπνία, λόγω τῆς ἀγωνίας τους νά ἀγοράσουν καί τοῦ ἄγχους τους νά πληρώσουν...

Μέντης Μποσταντζόγλου ( Μπόστ )

Μέντης Μποσταντζόγλου ( τοῦ Ἠλία Πετρόπουλου - 1959 )
Μέ τίς γελοιογραφίες του πρῶτος ὁ Μέντης Μποσταντζόγλου ἔδιωξε τά γέλια ἀπό τήν παραμόρφωση. Ὁ ἐξοβελισμός τοῦ γέλιου ἀπό τήν καρικατούρα, τό ἄσχημο ἔπαψε νά εἶναι γελοῖο, ἐξαφάνιση τῆς ταυτότητος: ἀντιαισθητικό ἴσον γελοῖο. Πραγματικά αὐτόχθων γελοιογράφος, διόλου μνησίκακος, περιορίζει τήν εἰσφορά τοῦ τυχαίου, νομιμοποιεῖ ἀναμφισβήτητες προσωπικές ἀρετές. Τρεφόμενος μέ πολιτική, ζεῖ τούς τωρινούς χρόνους πλάϊ στό κρυφό μουρμουρητό τοῦ ἀποκεφαλισμένου λαοῦ, δίπλα στό ρεμπέτικο, χωρατατζής, ἡ φωνή του φωνή τῶν ἄλλων, τά γεγονότα ἐπιδροῦν σέ μία παρακαταθήκη ἰδεῶν, στόχοι του – οἱ ἐργολάβοι, τό προπό, ὁ Νομάρχης Ἡ(μί)μαθείας, ὁ Καντιώτης (πού ἀδιαφορεῖ γιά ὅλα πλήν τῶν καλλιστείων), οἱ ἀποτυχημένοι πύραυλοι, ὁ Σάχης, οἱ γριές κοσμικές, τό μεγαλεῖον τῆς Ἑλλάς, ἡ πεῖνα καί ἡ γυφτιά της, ἡ Ἀνεργί(τσ)α, ἡ διγλωσσία. Ὁ Μποσταντζόγλου εἰσάγει καυτερά θέματα. Τό ἀστεῖο συμβαδίζει μέ ὑπαινιγμούς ἐπί γεγονότων. Πουθενά ὁ μεθύστακας, ἡ πεθερά, ἡ γεροντοκόρη. Πολλαπλότητα ἐννοιῶν, οἱ γελοιογραφίες του μορφή πολιτικῆς ( καί μέ τήν εἰσβολή του στή διαφήμιση σέρνει πολιτική), ὄχι στήν ὑπηρεσία ὁρισμένης πολιτικῆς, δί’ αὐτοῦ «μετεποιήθη ἄθροον εἰς εὐφροσύνην ἡ λύπη» πίσω ἀπό τήν πρόσοψη σαλεύουν οἱ ντουφεκισμένοι, τό ἀστικό λαϊκό χρῶμα ἔντονο, ἡ καρέκλα τοῦ καφενείου, τά κοριτσόπουλα πού βολτάρουν, τιμοκατάλογοι τοῦ τοίχου. Φαινομενικά ταξιδεύει, πάει ἀλλοῦ τάχα. Ἐν τούτοις ἐδῶ παραμένει. Γεωγραφικός του χῶρος ἡ Ἑλλάδα, κι ἄς δείχνει χῶρες τῆς Ἀνατολῆς στή σειρά τῶν Σταυροφοριῶν. Σχέδια πού εἶναι περιγραφές ἐπαρχιακῶν πόλεων ὅπου ὅλοι φοροῦν τήν ἐπιφύλαξη. Τό ἐλεύθερο σκίτσο μέ θέμα ἐκτός πολιτικῆς τοῦ εἶναι ξένο, σπάνια τό χειρίζεται. 

Ἡ σημασία τῆς δολοφονίας τοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη , 23-4-1827

Ὁ θάνατος – δολοφονία τοῦ Γιώργου Καραϊσκάκη στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 1827, ἀποτελεῖ τήν ταφόπλακα τῆς ἐξέγερσης τοῦ 1821, ἡ ὁποία θά πέσει ὁριστικά μέ τήν δολοφονία τοῦ Καποδίστρια. Ἕνας λαός ἐπαναστατημένος ἔχει νά ἀντιμετωπίσει τούς ντόπιους δυνάστες του καί τούς ξένους πού περιμένουν σαν κοράκια. Μέ τόν κατακτητή εἴτε Τοῦρκο, εἴτε Γερμανό –τήν περίοδο τῆς ἐθνικῆς Ἀντίστασης - τά εἶχε βγάλει πέρα, άλλά μέ κοτζαμπάσηδες, πολιτικάντηδες καί πολιτικούς ἀπέτυχε, ἀποδεικνύοντας γιά ἄλλη μιά φορά πώς ἡ ἐθνική ἀπελευθέρωση πού ὁλοκληρώνεται καί τυγχάνει τῆς ἐγκρίσεως δυνάμεων ξένων πρός τόν ἄμεσα ἐνδιαφερόμενο καί χωρίς τήν κοινωνική της καταξίωση, εἶναι στάχτη στά μάτια. Ἀλλά ἄς δοῦμε τί ἔγινε λίγο καιρό πρίν τίς 23 Ἀπριλίου 1827.  

Ἡ ἅλωση τοῦ πολιτισμοῦ (2) - "Ἀνάπτυξη", τελεία καί παύλα!!!...

…Παντρεύτηκες σχεδόν ταυτόχρονα μέ τήν Ἔρση τό 1982. Γνωριστήκατε στήν Βενετία μέ τόν Γιάννη. Εἶπες ἀμέσως ναί, χωρίς νά ξέρεις γιατί, εἶχες πολύ καιρό νά δεῖς ταινία σέ θερινό κινηματογράφο, σπούδαζες πολιτικές ἐπιστῆμες, δέν ἔβρισκες καί μεγάλο ἐνδιαφέρον σέ κάτι, σέ ὁτιδήποτε, ὅτι καί νά ἦταν ἔχανε βαθμιαῖα τό ἐνδιαφέρον του, πῶς γινόταν ὅλα τά πράγματα νά χάνουν ξαφνικά τό ἐνδιαφέρον τους; Κάθε μέρα ἔχανες καί λίγο ἐνδιαφέρον, μία πολύ μικρή ποσότητα ἐνδιαφέροντος, ἀπειροελάχιστη. Εἶπες ναί. Ἄφησες τήν Κυψέλη, ἀνέβηκες στήν Κηφισιά. Ὅλοι ἔλεγαν ὅτι ὑποβαθμίζεται ἡ Κυψέλη, εἶναι τό τρίτο πιό πυκνοκατοικημένο μέρος στόν κόσμο μετά τό Τόκυο καί τό Χόνγκ Κόνγκ. Ἄφησες τίς πολιτικές ἐπιστῆμες ἀνέβηκες στήν Κηφισιά. Ἡ Ἔρση ἀνέβηκε στό Μαρούσι, ἡ Μίνα καί ἡ Βάνα στήν Πολιτεία. Τό Κυψελάκι γκρεμίστηκε, σού τό εἶπε ἡ Μίνα, πέρασε ἕνα ἀπόγευμα ἀπό τή Ζακύνθου καί εἶδε μία τρύπα ἐκεῖ πού ἦταν τό Κυψελάκι, μία ὡραία τρύπα πού σέ λίγο ἔγινε κατάστημα, ἀπ’ αὐτό πού ἔχει τά πάντα ἐκτός ἀπό θερινό κινηματογράφο, μπορεῖς νά ἀγοράσεις τά πάντα καί νά κάνεις τήν ζωή σου πιό εὔκολη, τό λένε ὅλες οἱ πολιτικές ἐπιστῆμες ὅτι ἔπρεπε νά γκρεμιστεῖ ὁ κινηματογράφος Κυψελάκι ὥστε νά γίνει στή θέση του ἕνα κατάστημα μέ πράγματα πού κάνουν τή ζωή πολύ καλύτερη, μπορεῖς νά τά πάρεις στό σπίτι σου καί νά τά μασουλᾶς, νά τά χρησιμοποιεῖς ὅπως θέλεις, πρωί, μεσημέρι, ἀπόγευμα, βράδυ. Ἕνα οὖζο παρακαλῶ, μελαχρινή, πολιτικές ἐπιστῆμες. 

Ἡ ἅλωση τοῦ πολιτισμοῦ

…Γνωρίστηκαν στή Βενετία μέ τόν Γιάννη, μπροστά στόν Ἅγιο Μάρκο, μπροστά στούς κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς. Πῆγαν νά φᾶνε μαζί, ἔμοιαζε μέ διαφημιστικό, ἦταν ἀκριβῶς σάν διαφημιστικό, τρεῖς μέρες ἀργότερα τοῦ εἶπε ναί ἐπειδή ἦταν σάν διαφημιστικό. Ἐπιτέλους, ἡ ζωή εἶχε γίνει διαφημιστικό. Μπῆκαν στήν Κωνσταντινούπολη μέ σκοπό ἡ ζωή νά γίνει διαφημιστικό καί τά κατάφεραν. Ὀργάνωσαν σταυροφορίες μέ σκοπό νά σβήσουν τήν αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων ὥστε νά συναντηθεῖ μέ τόν Γιάννη μπροστά στόν Ἅγιο Μάρκο καί νά ζήσουν ἕνα διαφημιστικό τριήμερο. Ἔκαναν ἔρωτα τυλιγμένοι μέ μαῦρα σεντόνια. Ἔλεγαν πράγματα πού κάπου τά εἶχαν ἀκούσει, κάπου τά εἶχαν δεῖ, κάτι τούς θύμιζαν αὐτά τά λόγια πού ἔλεγαν ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Τῆς ἔκανε πρόταση γάμου ἐνῶ κατάπινε τήν τελευταία μπουκιά κι ἐκείνη ἔπρεπε νά γελάσει, νά τόν ρωτήσει ἄν μιλάει σοβαρά κι ὕστερα νά πεῖ ναί. 

Ἐκεῖνο τόν Ἀπρίλη...( 13-4-1204)

Ἀπό τό ΡΕΣΑΛΤΟ πού κυκλοφορεῖ

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ...
(Ἡ ἅλωση τοῦ 1204)
Γράφει: Ὁ π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Ἄν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέρα πένθους γιά τόν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στή μνήμη μας τήν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπό τούς Ὀθωμανούς τό 1453, ἄλλο τόσο ἀποφράς εἶναι γιά τό Γένος μας καί ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ' αὐτήν ἔπεσε ἡ Πόλη τό 1204 στούς Φράγκους. Τό δεύτερο γεγονός δέν ὑστερεῖ καθόλου σέ σημασία καί συνέπειες ἔναντι τοῦ πρώτου. Αὐτή εἶναι σήμερα ἡ κοινή διαπίστωση τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας. Ἀπό τό 1204 ἡ Πόλη, καί σύνολη ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης, δέν μπόρεσε νά ξαναβρεῖ τήν πρώτη της δύναμη. Τό φραγκικό χτύπημα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, πού ἔκτοτε ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μία πόλη καταδικασμένη νά χαθεῖ» (Ἔλ. Ἀρβελέρ). Ἀξίζει, συνεπῶς, μία θεώρηση τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἔστω καί στά περιορισμένα ὅρια ἑνός ἄρθρου.

Φιλελευθερισμός, ἐπιστήμη, μᾶζα, πολιτισμός -ΤΟ "ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ" ΣΗΜΕΡΑ (5)

«ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ» ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΑΖΑ

…Στόν τομέα τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης μποροῦμε νά μιλήσουμε περί προόδου. Ἄν αὐτή εἶναι πρόοδος καί ἐξ’ ἀντικειμένου, δηλαδή ἄν σημαίνη ταυτόχρονα καί προαγωγή τῶν κοινωνικῶν σχέσεων τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἕνα ἄλλο ἐρώτημα στό ὁποῖο ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι τόσο εὔκολη. Διότι ἡ μηχανή εἰσβάλλει στίς κοινωνικές σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καί συνεπῶς δέν ὑπόκεινται πάντα στούς καθορισμούς πολιτιστικῶν τελῶν (στόν καπιταλισμό καθόλου).
Ἐπικρατεῖ βεβαίως ἡ λαϊκή ἀντίληψη ὅτι ἡ τεχνολογία θεραπεύει ἀνάγκες, αὐτό ὅμως εἶναι ἐν μέρει σωστό, διότι ἡ μηχανή γενικῶς θεραπεύει τίς ἀνάγκες πού ἡ ἴδια δημιουργεῖ. Αἰσθανόμαστε σήμερα τήν ἀνάγκη τοῦ αὐτοκινήτου ἐπειδή ἔχομε τό αὐτοκίνητο , ὁ ἄνθρωπος στόν μεσαίωνα δέν αἰσθανόταν τήν ἀνάγκη του. Σέ κάποια μακρυνά χρόνια τοῦ ἀπωτάτου μέλλοντος, πιθανόν ὁ ἄνθρωπος νά κινῆται μέ… τό μαγικό χαλί, ἐκμεταλλευόμενος τά ἠλεκτρομαγνητικά πεδία τῆς Γής, καί μετακινούμενος κατά βούληση ἐντός ἐλαχίστου χρόνου. Σίγουρα τό … χαλί θά τοῦ ἐξυπηρετῆ ἀνάγκες , τίς ὁποῖες ἐμεῖς σήμερα οὔτε κάν φανταζόμαστε, καί εἶναι βέβαια ὅτι γιά τόν ἄνθρωπο αὐτό τά σημερινά μας μέσα θά τοῦ φαίνονται πρωτόγονα. Τήν ἀνάγκη τοῦ… χαλιοῦ ὅμως δέν τήν αἰσθανόμαστε σήμερα, διότι ἁπλούστατα δέν τό ἔχομε. 

Διεθνεῖς ἐξελίξεις μέ ἄμεσο ἑλληνικό ένδιαφέρον (1)

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ( Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ, 28-3-2009)

Ὁ Ὀμπάμα στήν Ἄγκυρα, νέο περιφερειακό δόγμα καί τουρκική ἀναβάθμιση

Στό διεθνές προσκήνιο ἡ Τουρκία, στό καναβάτσο ἡ Ἑλλάδα

«Ὅπως ὅπως» λύση τοῦ Κυπριακοῦ καί γρήγορη ἔνταξη στήν Ε.Ε., μεγάλα «κέρδη» γιά τήν τουρκική διπλωματία

Σύμβολο τοῦ σημαίνοντος διεθνοῦς ρόλου πού κατέκτησε ἡ Ἄγκυρα μέ τήν ἀνεξαρτησία καί τόν δυναμισμό τῆς πολιτικῆς της, ἡ ἐπίσκεψη τοῦ προέδρου τῶν ΗΠΑ Ὀμπάμα στήν Τουρκία συνιστᾶ ἐπίσης καί μία σημαντική πρώτη εὐκαιρία γιά νά «σφυγμομετρηθεῖ» ἡ πολιτική τῆς Οὐάσιγκτον τόσο στήν εὐρύτερη Μέση Ἀνατολή ὅσο καί ἔναντί τῆς κεντρικῆς Ἀσίας, τοῦ Καυκάσου καί τῆς Ρωσίας. 

Ἡ ἔννοια τῆς προόδου -ΤΟ "ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ" ΣΗΜΕΡΑ(3)

Ἡ πιό τρεχόντως ἐνδιαφέρουσα διαφορετική περί ζωῆς ἀντίληψη, δηλαδή ἡ ἔχουσα σχέση καί μέ τόν πρώην σοσιαλισμό, εἶναι ἡ ἀναπτυχθεῖσα ἐπί τοῦ ἀνατολικοῦ ἠμισφαιρίου καί ἡ ὁποία πρεσβεύει, ὅτι ἡ ζωή δέν εἶναι μέσον γιά σκοπούς, ἀλλά ὁ σκοπός ὅλων τῶν μέσων. Ἡ προσωπική ζωή τοῦ ἀτόμου, δηλαδή, καί ὄχι ἡ ζωή ὡς «ἀνθρώπινον εἶδος». Κανένα εἶδος ρατσισμοῦ πού νά ἐπικαλύπτεται μέ κάποια «θεωρία» σοσιαλδαρβινισμοῦ… Εἶναι βέβαια φανερό ὅτι σέ μία τέτοια περί ζωῆς φιλοσοφία, δύσκολα παρεισφρέουν ἀντιλήψεις περί «προόδου». Ἡ «πρόοδος» εἶναι στατιστικῶς μετρήσιμον μέγεθος, ἐνῶ ἡ παραπάνω περί προσωπικῆς ζωῆς ἀντίληψη τόν σκοπό τῆς κάθε «προόδου» τόν ἔχει ἐξ ἀρχῆς δεδομένον ὡς ἀφετηρία. Ἐδῶ εἶναι ἴσως ἀπαραίτητη μία μικρή ἐπιμονή στήν διαφορά. Καθόλου δέν ἀποκλείεται ἡ ὅποια περί προόδου φιλοσοφία νά ἔχει δυνάμει στόχο τήν ἀξιοποίηση τῆς ἀτομικῆς ζωῆς. Μόνο ὅτι στά καπιταλιστικά δεδομένα, μέχρι τώρα, ἡ προσωπική «εὐδαιμονία» ( συνισταμένη κατά τήν θεωρία τοῦ Λώκ στήν ἀπόλαυση ὑλικῶν ἀγαθῶν) συνιστᾶ στατιστικόν μέγεθος καί ὄχι φιλοσοφική κατηγορία, διότι ἁπλούστατα τά ὑλικά πού θά καταναλώση ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά τά παράγη ὁ ἴδιος. Ἡ κοινωνία συνεπῶς πρέπει νά εὐημερῆ, λέει ἡ θεωρία, γιά νά εὐημερῆ καί ὁ ἄνθρωπος, ἄρα ὀρθῶς ἡ ζωή εἶναι μέσον πρός σκοπούς. ( Ὁ ὅρος βέβαια «κοινωνική εὐημερία» δέν εἶναι τόσο προφανής στήν σημασία του, ὅσο ὑποβάλλει ἡ περί «ἀναπτύξεως» ἰδεολογία. Δέν εἶναι δηλαδή προφανές ὅτι «εὐημερία» καί «εὐμάρεια» εἶναι ὄροι ταυτόσημοι, ἀλλά τοῦτο ἀπαιτεῖ ἡ ἰδεολογία τῆς «προόδου» πού πρός στιγμήν δέν θά μᾶς ἀπασχολήση). 

Κοινή γνώμη, ἰδεολογία καί ἱστοριογραφία-ΤΟ "ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ" ΣΗΜΕΡΑ(2)

… Ὅπως βλέπομε στίς παραπάνω συζητήσεις γιά τήν «Εὐρώπη» θεωρεῖται δεδομένο ὡς κοινή συνείδηση αὐτό πού ἡ «ἱστοριογραφία» πέτυχε γιά τίς ἰδεολογικές ἀνάγκες τῆς «Εὐρώπης»: τήν ἀπουσία σημασίας ὅλων τῶν ἄλλων πολιτισμῶν. Εἶναι ὁ «πολιτισμός» στήν Τουρκία πού καθοδηγεῖ τήν Ἀστυνομία καί ὄχι ἄλλα προβλήματα μέ τά ὁποῖα εἶναι δυνατόν ἡ «Εὐρώπη» νά ἔχει σχέση. Ἡ ταύτιση «ἱστοριογραφίας» καί «κοινῆς γνώμης» εἶναι ἀπόλυτη. Δέν εἶναι βέβαια τυχαῖο ὅτι «ἱστοριογραφία» καί «κοινή γνώμη» ἐμφανίζονται ταυτόχρονα στό πολιτικό προσκήνιο ἱστορικά. Αὐτό πού βασικά προέχει εἶναι ἡ «κοινή γνώμη». Αὐτή ἀποτελεῖ τό ἐργαλεῖο τῆς πολιτικῆς, κυρίως τῆς ἐξωτερικῆς, μέ πρῶτο μεγάλο κύμα στήν νεώτερη ἱστορία τόν «φιλελληνισμό». «Φιλελληνισμός» εἶναι ἡ ἰδεολογία μιᾶς «κοινῆς γνώμης», ἡ ὁποία θά χρησιμοποιηθῆ γιά τήν νεώτερη εἰσδοχή τῆς δυτικῆς Εὐρώπης στόν χῶρο τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου καί τῶν Βαλκανίων. Μέ αὐτή τήν θεωρία περί «κινδύνων» ( ἐν προκειμένω τοῦ ρωσικοῦ «κινδύνου», ὅπως ἀναλυτικώτερα στό κείμενο θά δοῦμε), ὅπως ἀκριβῶς καί σήμερα αὐτοί χρησιμοποιοῦνται ἰδεολογικῶς γιά τήν τρέχουσα διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης. Ἡ κοινή γνώμη δέν εἶναι γνώμη, ἀλλά μία τεχνικῶς κατασκευαζομένη ἰδεολογία ἑκάστοτε.